Kinderen
alle pijlers
Kind 7 luistert nooit
zaterdag 14 augustus 2021 om 14:35
Namens mijn zus wil ik jullie het volgende vragen. Wij zijn momenteel met haar en haar gezin op vakantie. Ze heeft meerdere kinderen, waarvan er een (zoon, 7 jaar) nooit luistert.
Zus besprak net haar frustraties met mij en nu ik haar gezin wat dagen achter elkaar meemaak, snap ik die frustraties heel goed. Haar andere kinderen luisteren best goed, maar deze zoon… Er vallen gewoon géén afspraken met hem te maken en hij maakt keer op keer dezelfde fouten.
Ik zou haar zo graag willen helpen, maar weet zelf geen oplossing. Jullie misschien wel? Hier wat voorbeelden om het wat duidelijker te maken:
Boven zijn bord eten. Elke dag meerdere keren benoemen, vragen, waarschuwen, het helpt niets. Echt halve boterhammen vallen onder zijn stoel en ‘s avonds zit de pastasaus overal. Slaat echt nergens op, want hij zit prima qua hoogte etc.
Handen wassen en doortrekken na de wc. Doet hij gewoon níet. Ook niet als je het vooraf tegen hem zegt. Als je hem er achteraf naar vraagt is het “oepsie vergeten”.
Als hij te hard (echt HARD, niet oké) gilt tijdens spelletjes, moet hij op een gegeven moment stoppen met spelen. Je zou toch denken dat hij daarvan leert, maar niet dus. De keer daarop doet hij het weer.
Dit gedrag speelt al jaren. Hij luistert gewoon nooit en leert niet van zijn fouten. De consequenties maken hem ook niets uit. Je kan hem iets zeggen niet te doen en 10 min later doet hij het gewoon rustig weer. En zo gaat het dus met ALLES. Hij zoekt continu dezelfde grenzen op, terwijl hij dondersgoed weet dat het vandaag niet mag, morgen niet en overmorgen ook niet ineens wel
Mijn zus heeft al beloningssystemen geprobeerd, maar na 1 dag vond hij dat niet meer interessant. Hij deed niet merkbaar zijn best om de beloningen te krijgen.
Wij zijn nu dus een paar dagen met hen samen en eerlijk? Ik zou compleet gek worden als hij mijn kind zou zijn
Help??
Zus besprak net haar frustraties met mij en nu ik haar gezin wat dagen achter elkaar meemaak, snap ik die frustraties heel goed. Haar andere kinderen luisteren best goed, maar deze zoon… Er vallen gewoon géén afspraken met hem te maken en hij maakt keer op keer dezelfde fouten.
Ik zou haar zo graag willen helpen, maar weet zelf geen oplossing. Jullie misschien wel? Hier wat voorbeelden om het wat duidelijker te maken:
Boven zijn bord eten. Elke dag meerdere keren benoemen, vragen, waarschuwen, het helpt niets. Echt halve boterhammen vallen onder zijn stoel en ‘s avonds zit de pastasaus overal. Slaat echt nergens op, want hij zit prima qua hoogte etc.
Handen wassen en doortrekken na de wc. Doet hij gewoon níet. Ook niet als je het vooraf tegen hem zegt. Als je hem er achteraf naar vraagt is het “oepsie vergeten”.
Als hij te hard (echt HARD, niet oké) gilt tijdens spelletjes, moet hij op een gegeven moment stoppen met spelen. Je zou toch denken dat hij daarvan leert, maar niet dus. De keer daarop doet hij het weer.
Dit gedrag speelt al jaren. Hij luistert gewoon nooit en leert niet van zijn fouten. De consequenties maken hem ook niets uit. Je kan hem iets zeggen niet te doen en 10 min later doet hij het gewoon rustig weer. En zo gaat het dus met ALLES. Hij zoekt continu dezelfde grenzen op, terwijl hij dondersgoed weet dat het vandaag niet mag, morgen niet en overmorgen ook niet ineens wel
Mijn zus heeft al beloningssystemen geprobeerd, maar na 1 dag vond hij dat niet meer interessant. Hij deed niet merkbaar zijn best om de beloningen te krijgen.
Wij zijn nu dus een paar dagen met hen samen en eerlijk? Ik zou compleet gek worden als hij mijn kind zou zijn
Help??
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:07
Zus van Nina, zoek professionele hulp. Jouw zoon heeft andere behoeften dan de andere kinderen. Hij heeft een andere aanpak nodig. Ik liep er ook tegenaan dat ik niet de juiste vaardigheden had omdat mijn kinderen afwijkende behoeftes hebben. Met de juiste hulp/opvoedondersteuning wordt het beter en kan je weer van jouw zoon gaan genieten.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:13
Er is geen enkele nuancering voor ‘eigenlijk vindt niemand hem nog leuk’ over een 7-jarige. Enkel de hoop dat een tante zoiets sneller schrijft dan een vader/moeder.Alecta schreef: ↑14-08-2021 21:40Ter nuancering. Ik ben ook weleens dolblij als mijn kind even 15 min zonder gedoe en ruzies met broers/zussen buiten speelt, net zoals ik dolblij ben als hij slaapt (helaas heeft hij niet veel slaap nodig). Dat lijkt mij niet zo'n probleem. Als ouder je kind niet leuk vinden is wel een probleem, vooral als je niet het onderscheid kunt maken tussen gedrag en kind.
Maar eerlijk is eerlijk: kinderen kunnen je soms tot het uiterste drijven. Ik ben van nature geduldig én ik ben meer dan gek op mijn zoon, maar ik heb pas wel uit frustratie mijn telefoon kapot gegooid, terwijl dat echt niets voor mij is.
Reactie zoon: mag ik meehelpen een nieuwe telefoon kopen?
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:14
Klinkt als een kind, waartegen je letterlijk moet zeggen wat je wil, op een duidelijke en neutrale toon.
Je eet met je vork.
Je mag 5 minuten op de schommel. Als ik je naam roep, kom je naar me toe.
Doet hij het niet? Gewoon de boodschap herhalen, zonder boos worden.
Bij mijn oudste werkte dit ook uitstekend.
Je eet met je vork.
Je mag 5 minuten op de schommel. Als ik je naam roep, kom je naar me toe.
Doet hij het niet? Gewoon de boodschap herhalen, zonder boos worden.
Bij mijn oudste werkte dit ook uitstekend.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:27
Ik herken wel wat punten in het verhaal. Mijn oudste (8). is een schat, ook enorm sociaal maar er vallen geen afspraken mee te maken. Altijd de meest luidruchtigste in een spel, altijd net wat te overdreven. Ik ben er achtergekomen dat het bij hem faalangst is. Hij is daarbij ook zeer perfectionistisch. Hij is zeer sportief en intelligent maar door zijn faalangst en perfectionisme laat hij dat niet vaak zien op school en op sport. Zo jammer. Hij vindt zichzelf altijd de mindere, wat hij dus echt niet is. Wij lopen met hem sinds een half jaar bij een kinderpsycholoog. Echt een aanrader. Mijn zoon gaat anders echt vastlopen in zijn leven als wij hem niet helpen hiermee om te gaan. De kracht zit hem in de herhaling en positieve benadering en in gesprek blijven. Ook in duidelijkheid. Wij bepalen de kaders. Daarbinnen mag hij het invullen hoe hij het wilt. En nog lukt het niet altijd. Hij zal bijv. niet vaak op tijd thuis zijn. In plaats van mij daaraan te ergeren gaan wij gewoon maar eten en eet hij maar koud of ik warm het maar op. Mijn andere kinderen lijden er anders ook onder en dat is niet de bedoeling.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:27
Ik heb alleen de eerste twee pagina’s gelezen, maar ik heb ook een kind dat heel slecht luistert. Dat voorbeeld met die bal zal hij misschien niet zo snel doen (ik zou ontploffen heel onpedagogisch), maar voor de rest luistert hij vooral naar zichzelf. Wat wij graag willen heeft hij eigenlijk weinig boodschap aan. Hij heeft geen adhd, maar is wel heel erg intelligent.
Ik weet ook geen oplossing, en word er ook weleens gek van. Het wordt eigenlijk ook alleen maar erger met de jaren met dat luisteren (gehoorzamen). Een geluk hier is wel dat hij een rustige aard heeft, erg zelfstandig is en goed voor zichzelf kan zorgen. Maar een keer op tijd naar bed gaan volgens afspraak is hier heel moeilijk. En alles wat wij willen wordt bediscussieerd.
Aanvulling: hulp zoeken gedaan. Ze konden me NIETS bieden wat ik niet zelf al wist/gedaan had. Ja bovenop hem blijven zitten.
Ik weet ook geen oplossing, en word er ook weleens gek van. Het wordt eigenlijk ook alleen maar erger met de jaren met dat luisteren (gehoorzamen). Een geluk hier is wel dat hij een rustige aard heeft, erg zelfstandig is en goed voor zichzelf kan zorgen. Maar een keer op tijd naar bed gaan volgens afspraak is hier heel moeilijk. En alles wat wij willen wordt bediscussieerd.
Aanvulling: hulp zoeken gedaan. Ze konden me NIETS bieden wat ik niet zelf al wist/gedaan had. Ja bovenop hem blijven zitten.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:36
Herkenbaar. Spelen bij anderen ging nog wel, maar hij mocht van ons nooit mee op kamp van zijn sport. Vanwege dat slechte luisteren. We konden er niet vanuit gaan dat hij bij de groep zou blijven.Alecta schreef: ↑14-08-2021 18:42Ik wil trouwens niet dit topic kapen, dus ik ga zo wat afstand nemen.
Wat mensen denk ik onderschatten is hoe beperkend het kan zijn om een kind dat hebben dat niet luistert, vooral voor het kind zelf. Omdat ons kind ook bij vreemden niet luistert, kan hij sommige dingen niet doen, omdat het gevaarlijk wordt. Sommige activiteiten of sporten bijvoorbeeld en spelen bij anderen is ook lastig.
Tegelijkertijd is het een ongelooflijk leuk en enthousiast kind. Maar heel schrijnend, dat de buitenwereld vaak alleen maar een onopgevoed kind ziet, terwijl hij zoveel meer dan dat is. Gelukkig komen we ook regelmatig mensen tegen die hem wel zien. En ik heb een aantal mensen in mijn omgeving met kinderen met vergelijkbare problematiek, dat is heel fijn.
Ik heb trouwens niet het idee dat buitenstaanders een slecht opgevoed kind zien in mijn zoon. Hij is uitermate welbespraakt, maar gaat heel erg zijn eigen gang. Ik denk dat ze hem eerder als eigenzinnig zien.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:45
Was ik vergeten maar nu je dat zo zegt: die werkte bij mijn kind ook heel goed.Warrique schreef: ↑14-08-2021 22:14Klinkt als een kind, waartegen je letterlijk moet zeggen wat je wil, op een duidelijke en neutrale toon.
Je eet met je vork.
Je mag 5 minuten op de schommel. Als ik je naam roep, kom je naar me toe.
Doet hij het niet? Gewoon de boodschap herhalen, zonder boos worden.
Bij mijn oudste werkte dit ook uitstekend.
Mijn kind bleek toen hij een beetje leerde praten het heel erg te vinden als iemand boos op hem was, of volgens hem boos was.
Toen snapte ik het ook beter: je bent leuk aan het spelen,en ineens krijg je dan achteraf kritiek op iets wat je niet had verwacht.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:48
Mijn zoon is bijna 6. Ik herken het niet boven je bord eten en er 10x op moet wijzen dat hij dat moet doen wel. Dat doet mijn man ook. (Die zegt het dus tegen zoon)
Ik let er niet zo op. En ik zit er ook niet zo bovenop. Het werkt niet en je zorgt er alleen maar voor dat de sfeer aan tafel direct anders is.
Uiteindelijk zal hij wel boven zijn bord gaan eten denk ik dan maar.
Is het heel erg dan als hij dat niet doet? Zo erg dat je zus er verdrietig van wordt? Ik vind het sneu voor je neefje, omdat hij zich niet op een bepaalde manier gedraagt is hij direct een lastig kind?
Ik denk dat hij er gewoon echt niets aan kan doen, hij doet het niet om de rest van het gezin dwars te zitten ofzo...
Handen wassen idem. Het interesseert hem niet denk ik. Mijn zoon moet er ook op gewezen worden. Het valt mij sowieso op dat veel volwassenen hun handen zeer weinig wassen. Ik doe dat zelf wel maar vooral mannen wassen de handen niet zo vaak. Of zeg ik iets geks?
Maar even verder over je neefje. Ik lees normaal kindergedrag denk ik?
Ik let er niet zo op. En ik zit er ook niet zo bovenop. Het werkt niet en je zorgt er alleen maar voor dat de sfeer aan tafel direct anders is.
Uiteindelijk zal hij wel boven zijn bord gaan eten denk ik dan maar.
Is het heel erg dan als hij dat niet doet? Zo erg dat je zus er verdrietig van wordt? Ik vind het sneu voor je neefje, omdat hij zich niet op een bepaalde manier gedraagt is hij direct een lastig kind?
Ik denk dat hij er gewoon echt niets aan kan doen, hij doet het niet om de rest van het gezin dwars te zitten ofzo...
Handen wassen idem. Het interesseert hem niet denk ik. Mijn zoon moet er ook op gewezen worden. Het valt mij sowieso op dat veel volwassenen hun handen zeer weinig wassen. Ik doe dat zelf wel maar vooral mannen wassen de handen niet zo vaak. Of zeg ik iets geks?
Maar even verder over je neefje. Ik lees normaal kindergedrag denk ik?
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:51
Warrique schreef: ↑14-08-2021 22:14Klinkt als een kind, waartegen je letterlijk moet zeggen wat je wil, op een duidelijke en neutrale toon.
Je eet met je vork.
Je mag 5 minuten op de schommel. Als ik je naam roep, kom je naar me toe.
Doet hij het niet? Gewoon de boodschap herhalen, zonder boos worden.
Bij mijn oudste werkte dit ook uitstekend.
Bij mijn oudste kun je dat dan 200.000 keer braaf blijven herhalen maar na de 2e keer heeft ze zich al helemaal afgesloten voor wat je zegt. Altijd leuk, ouders die denken dat ze een briljante opvoedtechniek hebben terwijl ze gewoon een heel braaf kind hebben.
@TO: Het enige dat hier een beetje helpt bij een vergelijkbaar kind als in de OP is de Gordon Methode, waarvan stap 1: Pick your battles al de helft van de winst is. Vraag je bij elke irritatie af: Wiens probleem is het eigenlijk? Wie heeft er niu het meeste last van en hoe ernstig is het?
Zoals dat eten TO, zou ik helemaal laten zitten. Leg een extra grote placemat onder zijn bord, een handdoek op zijn schoot en een natte doek naast hem om hem en zijn omgeving af en toe mee af te vegen en verder negeren.
Al dat gezeur tegen hem werkt toch niet en je kan je afvragen hoeveel last je er nou eigenlijk van hebt. Terwijl dat gezeur hem wel zoveel keer per dag de boodschap geeft dat hij niks goed kan doen. Vertrouw erop dat hij op zijn 16e echt wel met vork en mes kan eten. Hij is niet voorgoed verloren als hij dat op zijn 7e nog niet kan.
Dat geldt waarschijnlijk voor veel dingen als jullie iets minder kritisch op hem zouden zijn. En de dingen die écht een grens overgaan voor de ouders, die kan je via de andere stappen van de Gordon methode aanpakken.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:52
Man en ik zaten net in onze grote tuin achterin te genieten van ons kopje koffie.
Ruimte genoeg om daar ook te voetballen, twaalfjarige zoon vindt dat heerlijk, maar.....niet in zijn eentje.
Hij wordt helemaal enthousiast als wij erbij zijn, terwijl hij tegen een balletje trapt: "Dar vind ik zo gezellig."
In een vrijstaand vakantiehuisje roept hij ook enthousiast: "Yes, dan kan ik binnen voetballen, want we hebben geen buren."
Alleen is maar alleen, vindt hij, hij showt ons ook graag zijn voetbalskills.
Het klinkt alsof je neef graag in gezelschap is en daar enthousiast van wordt, vandaar het binnen willen voetballen en te hard schreeuwen bij een spelletje. Geen tijd hebben om handen te wassen of rustig te eten. Hij wil gezelschap, hij kijkt er naar uit.
Ik ben bang dat hij aanvoelt dat jullie daar eigenlijk niet zo op zitten te wachten en zich daardoor wellicht onveilig voelt, waardoor hij nog meer op jullie lip gaat zitten.
Ruimte genoeg om daar ook te voetballen, twaalfjarige zoon vindt dat heerlijk, maar.....niet in zijn eentje.
Hij wordt helemaal enthousiast als wij erbij zijn, terwijl hij tegen een balletje trapt: "Dar vind ik zo gezellig."
In een vrijstaand vakantiehuisje roept hij ook enthousiast: "Yes, dan kan ik binnen voetballen, want we hebben geen buren."
Alleen is maar alleen, vindt hij, hij showt ons ook graag zijn voetbalskills.
Het klinkt alsof je neef graag in gezelschap is en daar enthousiast van wordt, vandaar het binnen willen voetballen en te hard schreeuwen bij een spelletje. Geen tijd hebben om handen te wassen of rustig te eten. Hij wil gezelschap, hij kijkt er naar uit.
Ik ben bang dat hij aanvoelt dat jullie daar eigenlijk niet zo op zitten te wachten en zich daardoor wellicht onveilig voelt, waardoor hij nog meer op jullie lip gaat zitten.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:55
Ik heb ook een eigenzinnig kind. Hij lijkt op mij en ik hield als kind van vrijheid en dat geef ik mijn zoon ook. (Voor zover dat voor zijn leeftijd geschikt is en kan)
Ik denk dat neefje afwijkt van broer en zus, zij zijn misschien "makkelijke" kinderen.
Maar sommige kinderen hebben wat meer geduld nodig. Als ze er niet zo bovenop zitten, is de sfeer dan niet 100x beter?
Ik denk dat neefje afwijkt van broer en zus, zij zijn misschien "makkelijke" kinderen.
Maar sommige kinderen hebben wat meer geduld nodig. Als ze er niet zo bovenop zitten, is de sfeer dan niet 100x beter?
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:57
Ik heb een kind met ASS dat last heeft van OCD (smetvrees) en misofonie en eentje die in elkaar zit als het neefje van TO, en met zo’n combinatie ben je dan als ouder de pineutDreuzel84 schreef: ↑14-08-2021 22:48Mijn zoon is bijna 6. Ik herken het niet boven je bord eten en er 10x op moet wijzen dat hij dat moet doen wel. Dat doet mijn man ook. (Die zegt het dus tegen zoon)
Ik let er niet zo op. En ik zit er ook niet zo bovenop. Het werkt niet en je zorgt er alleen maar voor dat de sfeer aan tafel direct anders is.
Uiteindelijk zal hij wel boven zijn bord gaan eten denk ik dan maar.
Is het heel erg dan als hij dat niet doet? Zo erg dat je zus er verdrietig van wordt? Ik vind het sneu voor je neefje, omdat hij zich niet op een bepaalde manier gedraagt is hij direct een lastig kind?
Ik denk dat hij er gewoon echt niets aan kan doen, hij doet het niet om de rest van het gezin dwars te zitten ofzo...
Handen wassen idem. Het interesseert hem niet denk ik. Mijn zoon moet er ook op gewezen worden. Het valt mij sowieso op dat veel volwassenen hun handen zeer weinig wassen. Ik doe dat zelf wel maar vooral mannen wassen de handen niet zo vaak. Of zeg ik iets geks?
Maar even verder over je neefje. Ik lees normaal kindergedrag denk ik?
Waarschijnlijk ben ik daardoor wat toleranter naar andere kinderen en vind ik niet snel iets abnormaal gedrag. Ik zie dus ook niets geks in het gedrag van dit jongetje, maar ik kan me voorstellen dat hij uit de toon valt bij brave kinderen zonder zorgen die na hooguit een mild gesputter doen wat je van ze vraagt.
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:58
Als zoon dat doet (zoiets) en na twee keer doet hij het nog dan zeggen we dat de bal weggaat(als in kliko) En daarna kan hij wel luisteren..nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:14Nog een voorbeeld van zojuist. We hebben hier een bal die hij buiten in de tuin mag gebruiken. Binnen niet.
Hij komt net aan met de bal om er binnen mee te gaan spelen. Zus zegt: die bal is niet voor binnen, maar voor buiten. Prima als je er nu mee buiten gaat spelen. Zijn zusje is ook buiten aan het spelen.
Zoon gaat binnen met de bal stuiteren.
Zus zegt: als je met die bal wil spelen, moet je naar buiten.
Zoon blijft met de bal stuiteren.
Zus stuurt zoon naar buiten. Hij gaat buiten spelen met de bal.
10 minuten later komt hij binnen met de bal om ermee te spelen. Gaat binnen staan stuiteren met dat ding. Mijn zus: wat heb ik nou over die bal gezegd?
Zoon: …dat hij niet binnen mag. Dus hop, zoon weer naar buiten.
10 min later: komt ie weer binnen met die bal
opvoedtechnisch misschien niet juist maar kom op zeg, dat vreet toch energie? En hij zoekt gewoon grenzen op.
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:01
Je doet toch wat nodig is en de andere kinderen vermaken zich.nina*89 schreef: ↑14-08-2021 16:05Nee klopt, mee eens. Alleen zou hij toch niet meer aandacht moeten krijgen dan zijn zusje en broer, omdat hij zichzelf niet kan vermaken? Dan wordt hij juist daarvoor beloond. Zijn zusje en broer zouden ook wel meer dingen met papa en mama willen ondernemen, maar dat kan dan niet omdat broer(tje) die tijd “inpikt”.
Als 1 kind een grote eetlust heeft en de ander maar 1 boterham wil en daarmee tevreden is dwing je het kind met trek toch ook niet zich te beperken tot 1 boterham?
Mijn ene kind heeft trouwens een dusdanig drukke agenda normaal dat ik zielsgelukkig ben als ze nog eens tijd heeft voor haar oude moeder.
Zij ziet ook wel dat ik meer tijd met jonger kind doorbreng maar dat is logisch in haar hoofd, want dat was zo ook bij haar.
Zo gaat het toch gewoon.
En je kunt verdelen, hier gaat ook weleens 1 ouder op pad.
Ik vind het een omslachtig smoesje eerlijk gezegd, klinkt meer alsof ze er geen zin in hebben.
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:06
Dit lees ik ook een beetje. Bij een ander gezin zou hij enthousiast worden genoemd. Het voorbeeld van de bal vind ik ook niet zo dramatisch.Janiva schreef: ↑14-08-2021 22:52Man en ik zaten net in onze grote tuin achterin te genieten van ons kopje koffie.
Ruimte genoeg om daar ook te voetballen, twaalfjarige zoon vindt dat heerlijk, maar.....niet in zijn eentje.
Hij wordt helemaal enthousiast als wij erbij zijn, terwijl hij tegen een balletje trapt: "Dar vind ik zo gezellig."
In een vrijstaand vakantiehuisje roept hij ook enthousiast: "Yes, dan kan ik binnen voetballen, want we hebben geen buren."
Alleen is maar alleen, vindt hij, hij showt ons ook graag zijn voetbalskills.
Het klinkt alsof je neef graag in gezelschap is en daar enthousiast van wordt, vandaar het binnen willen voetballen en te hard schreeuwen bij een spelletje. Geen tijd hebben om handen te wassen of rustig te eten. Hij wil gezelschap, hij kijkt er naar uit.
Ik ben bang dat hij aanvoelt dat jullie daar eigenlijk niet zo op zitten te wachten en zich daardoor wellicht onveilig voelt, waardoor hij nog meer op jullie lip gaat zitten.
Hier is het met een nerf. 'Niet in de huiskamer met de nerf'.
Drie keer raden waarom ik een wisselende collectie nerfs in mijn bezit heb. Ik heb altijd een ingenomen nerf ergens.
Het is op die leeftijd gewoon lastig om jou niet welgevallige berichten te onthouden, denk ik dan. Dus ik ben zijn tweede geheugen tot hij het snapt.
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:12
Zou ik nooit echt doen. Maar het werkt hier wel.. ik ken neefje natuurlijk niet en ik zeg niet dat zij het op deze manier moeten doen.
Maar ik ben ook maar een mens en na 3 of 4 keer vragen zou ik er ook klaar mee zijn.
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:30
Ik heb een makkelijk kind.
Ik denk dat ik bij veel voorbeelden hier zou ophouden om het te proberen.
Sommige dingen zoals ruzie met andere kinderen? Prima! Dat heet 'leren omgaan met conflicten' en die belangrijke levenslessen ga ik niet verstoren.
Soms komen er drama-verhalen uit de speeltuin. Vréselijk. Maar het hoort er allemaal bij. Vooral niet 'oplossen'. Totaal niet doen.
Wel: Grens trekken bij wat ik onacceptabel vindt.
Gooi jij in de speeltuin met zand naar andere kinderen? Die troep komt in de ogen en als je dat niet wilt snappen, kom je lekker naast me zitten.
Inderdaad, een of twee weken lang, alleen maar kijken naar andere kinderen die spelen.
Als jij dat nog niet kunt zonder zand te gooien, is helemaal niet erg... daar ben je gewoon nog niet aan toe.
Elke keer in die twee weken dat je wilt opstaan.... nee, daar ben jij nog niet aan toe want jij gooit zand naar andere kinderen.
Zelfde met boterhammen die onder de tafel vallen.
Wil je een boterham? Ok, dan gaan we het er eerst uitgebreid over hebben dat die dingen niet op de grond vallen. Dus niet een halfslachtige medeling vanuit de keuken; nee, ik meen het.
En als je het echt niet kunt, dan krijg je je boterham als een klein kind.
Is helemaal niet erg. Jij bent er gewoon niet aan toe om zelf een boterham te eten.
Een deel echte intensieve aandacht. En een ander deel: het is niet erg, maar hier ben jij nog niet aan toe.
Uiteraard is dat wel bedoeld als uitdaging. Maar door zo'n regel twee weken vol te houden maak je wel duidelijk dat hij écht als klein kind wordt gezien.
Ik denk dat ik bij veel voorbeelden hier zou ophouden om het te proberen.
Sommige dingen zoals ruzie met andere kinderen? Prima! Dat heet 'leren omgaan met conflicten' en die belangrijke levenslessen ga ik niet verstoren.
Soms komen er drama-verhalen uit de speeltuin. Vréselijk. Maar het hoort er allemaal bij. Vooral niet 'oplossen'. Totaal niet doen.
Wel: Grens trekken bij wat ik onacceptabel vindt.
Gooi jij in de speeltuin met zand naar andere kinderen? Die troep komt in de ogen en als je dat niet wilt snappen, kom je lekker naast me zitten.
Inderdaad, een of twee weken lang, alleen maar kijken naar andere kinderen die spelen.
Als jij dat nog niet kunt zonder zand te gooien, is helemaal niet erg... daar ben je gewoon nog niet aan toe.
Elke keer in die twee weken dat je wilt opstaan.... nee, daar ben jij nog niet aan toe want jij gooit zand naar andere kinderen.
Zelfde met boterhammen die onder de tafel vallen.
Wil je een boterham? Ok, dan gaan we het er eerst uitgebreid over hebben dat die dingen niet op de grond vallen. Dus niet een halfslachtige medeling vanuit de keuken; nee, ik meen het.
En als je het echt niet kunt, dan krijg je je boterham als een klein kind.
Is helemaal niet erg. Jij bent er gewoon niet aan toe om zelf een boterham te eten.
Een deel echte intensieve aandacht. En een ander deel: het is niet erg, maar hier ben jij nog niet aan toe.
Uiteraard is dat wel bedoeld als uitdaging. Maar door zo'n regel twee weken vol te houden maak je wel duidelijk dat hij écht als klein kind wordt gezien.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:30
Dit! De verwachtingen zijn veel te hoog zoals bij veel kinderen tegenwoordig.. Je hebt kinderen in alle soorten en maten maar oh wee als er eentje uit de pas loopt..FeeLucifer01 schreef: ↑14-08-2021 14:45Kind is 7.
Mijn 8 jarige knoeit ook, laat lichten aan trek ook vaker niet dan wel door. Ook na 20x vragen en dan alsnog laten doen. En gilt ook wel eens. Maar vind het een super leuk kind.
Lees geen raar of agressief gedrag? Welke grenzen bedoel je precies?
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:32
Dit is geen uitzonderlijk gedrag. Sommige kinderen zoeken erg de grenzen op. Zoals eerder aangegeven: weet dit kind wat hij wél mag? Misschien is er sprake van ADHD maar dan zou de school ook echt wel al aan de bel getrokken hebben..nina*89 schreef: ↑14-08-2021 14:50Maar zijn jongere zusje en oudere broer vertonen dit gedrag niet. Is het dan karakter?
Met grenzen opzoeken bedoel ik bijvoorbeeld dat als het bedtijd is, hij elke dag de discussie aangaat of het niet later kan (nee is nee).
Of dat er soms tegen hem wordt gezegd: dit niet meer dit doen, anders dat. En dan doet hij het tóch. Dus dan gaat mijn zus inderdaad met hem uit de speeltuin naar huis, want dat was de consequentie. En de volgende keer moet ze dus weer met hem naar huis, want hij doet het wéér
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:53
Gelukkig maar voor jouw kind dat hij al braaf is van zichzelf. Je zou van minder een trauma oplopen.KooktMetKnoflook schreef: ↑14-08-2021 23:30Ik heb een makkelijk kind.
Ik denk dat ik bij veel voorbeelden hier zou ophouden om het te proberen.
Sommige dingen zoals ruzie met andere kinderen? Prima! Dat heet 'leren omgaan met conflicten' en die belangrijke levenslessen ga ik niet verstoren.
Soms komen er drama-verhalen uit de speeltuin. Vréselijk. Maar het hoort er allemaal bij. Vooral niet 'oplossen'. Totaal niet doen.
Wel: Grens trekken bij wat ik onacceptabel vindt.
Gooi jij in de speeltuin met zand naar andere kinderen? Die troep komt in de ogen en als je dat niet wilt snappen, kom je lekker naast me zitten.
Inderdaad, een of twee weken lang, alleen maar kijken naar andere kinderen die spelen.
Als jij dat nog niet kunt zonder zand te gooien, is helemaal niet erg... daar ben je gewoon nog niet aan toe.
Elke keer in die twee weken dat je wilt opstaan.... nee, daar ben jij nog niet aan toe want jij gooit zand naar andere kinderen.
Zelfde met boterhammen die onder de tafel vallen.
Wil je een boterham? Ok, dan gaan we het er eerst uitgebreid over hebben dat die dingen niet op de grond vallen. Dus niet een halfslachtige medeling vanuit de keuken; nee, ik meen het.
En als je het echt niet kunt, dan krijg je je boterham als een klein kind.
Is helemaal niet erg. Jij bent er gewoon niet aan toe om zelf een boterham te eten.
Een deel echte intensieve aandacht. En een ander deel: het is niet erg, maar hier ben jij nog niet aan toe.
Uiteraard is dat wel bedoeld als uitdaging. Maar door zo'n regel twee weken vol te houden maak je wel duidelijk dat hij écht als klein kind wordt gezien.
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:56
Je zult wel langer dan 2 weken moeten ingrijpen bij sommige kinderen. tenminste, als je dat bedoelt.KooktMetKnoflook schreef: ↑14-08-2021 23:30Ik heb een makkelijk kind.
Ik denk dat ik bij veel voorbeelden hier zou ophouden om het te proberen.
Sommige dingen zoals ruzie met andere kinderen? Prima! Dat heet 'leren omgaan met conflicten' en die belangrijke levenslessen ga ik niet verstoren.
Soms komen er drama-verhalen uit de speeltuin. Vréselijk. Maar het hoort er allemaal bij. Vooral niet 'oplossen'. Totaal niet doen.
Wel: Grens trekken bij wat ik onacceptabel vindt.
Gooi jij in de speeltuin met zand naar andere kinderen? Die troep komt in de ogen en als je dat niet wilt snappen, kom je lekker naast me zitten.
Inderdaad, een of twee weken lang, alleen maar kijken naar andere kinderen die spelen.
Als jij dat nog niet kunt zonder zand te gooien, is helemaal niet erg... daar ben je gewoon nog niet aan toe.
Elke keer in die twee weken dat je wilt opstaan.... nee, daar ben jij nog niet aan toe want jij gooit zand naar andere kinderen.
Zelfde met boterhammen die onder de tafel vallen.
Wil je een boterham? Ok, dan gaan we het er eerst uitgebreid over hebben dat die dingen niet op de grond vallen. Dus niet een halfslachtige medeling vanuit de keuken; nee, ik meen het.
En als je het echt niet kunt, dan krijg je je boterham als een klein kind.
Is helemaal niet erg. Jij bent er gewoon niet aan toe om zelf een boterham te eten.
Een deel echte intensieve aandacht. En een ander deel: het is niet erg, maar hier ben jij nog niet aan toe.
Uiteraard is dat wel bedoeld als uitdaging. Maar door zo'n regel twee weken vol te houden maak je wel duidelijk dat hij écht als klein kind wordt gezien.
Een kind 2 weken meenemen naar een speeltuin en naast je laten zitten is wel erg gemeen natuurlijk, als je in dezelfde zin erkent dat een kind bepaald gedrag nog moet leren.
zondag 15 augustus 2021 om 00:17
Klinkt als een onderprikkeld kind. De info bereikt het niet / maakt te weinig indruk.
https://7zintuigen.nl/het-onderprikkelde-kind-thuis/
https://7zintuigen.nl/het-onderprikkelde-kind-thuis/
zondag 15 augustus 2021 om 05:53
Dit soort dingen doet mijn zoon ook. Het wordt heel ongezellig als we hem in de maat willen laten lopen met belonen of dreigen. Meestal vergeet hij dit soort dingen oprecht en dan is de teleurstelling altijd enorm. En de deuk in zijn zelfbeeld ook.
Wij hebben hulp ingeschakeld, weten inmiddels waar het spaak loopt bij informatieverwerking en geven constant korte instructie in dezelfde bewoording. Bevestigen wel zijn gevoel, maar gaan vaak niet mee in onderhandelingen, want daar kan hij zich echt in verliezen en dan wordt er over alles onderhandelt. Hij is heel slim, maar verbale instructie komt bij zoon nauwelijks aan. Corrigeren door te zeggen dat andere kinderen hier ook spelen is geen duidelijke boodschap. Stop, hou op en de zandgooiende hand tegenhouden werkt werkt wel. Betekent wel dat je altijd in de buurt moet zijn, maar we kunnen hem steeds losser laten nu zijn behoeftes beter worden gehoord/beschermd.
Tip: Ontdek zijn taal, heb respect voor het kind. De irritatie spat van het scherm, ik herken dat gevoel, maar probeer geen hekel te krijgen aan het jochie dat op het moment blijkbaar niet kan voldoen aan de verwachtingen.
Sorry voor het hele verhaal. De aanpak van je zus triggert iets, omdat zoveel mensen zeggen dat wij moeten verharden in onze aanpak, maar we zien hiereen mannetje opbloeien door rust en begrip.
Wij hebben hulp ingeschakeld, weten inmiddels waar het spaak loopt bij informatieverwerking en geven constant korte instructie in dezelfde bewoording. Bevestigen wel zijn gevoel, maar gaan vaak niet mee in onderhandelingen, want daar kan hij zich echt in verliezen en dan wordt er over alles onderhandelt. Hij is heel slim, maar verbale instructie komt bij zoon nauwelijks aan. Corrigeren door te zeggen dat andere kinderen hier ook spelen is geen duidelijke boodschap. Stop, hou op en de zandgooiende hand tegenhouden werkt werkt wel. Betekent wel dat je altijd in de buurt moet zijn, maar we kunnen hem steeds losser laten nu zijn behoeftes beter worden gehoord/beschermd.
Tip: Ontdek zijn taal, heb respect voor het kind. De irritatie spat van het scherm, ik herken dat gevoel, maar probeer geen hekel te krijgen aan het jochie dat op het moment blijkbaar niet kan voldoen aan de verwachtingen.
Sorry voor het hele verhaal. De aanpak van je zus triggert iets, omdat zoveel mensen zeggen dat wij moeten verharden in onze aanpak, maar we zien hiereen mannetje opbloeien door rust en begrip.
Kerel, kerel, kerel, kerel! Ik sta paf!
zondag 15 augustus 2021 om 06:08
nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:14Nog een voorbeeld van zojuist. We hebben hier een bal die hij buiten in de tuin mag gebruiken. Binnen niet.
Hij komt net aan met de bal om er binnen mee te gaan spelen. Zus zegt: die bal is niet voor binnen, maar voor buiten. Prima als je er nu mee buiten gaat spelen. Zijn zusje is ook buiten aan het spelen.
Zoon gaat binnen met de bal stuiteren.
Zus zegt: als je met die bal wil spelen, moet je naar buiten.
Zoon blijft met de bal stuiteren.
Zus stuurt zoon naar buiten. Hij gaat buiten spelen met de bal.
10 minuten later komt hij binnen met de bal om ermee te spelen. Gaat binnen staan stuiteren met dat ding. Mijn zus: wat heb ik nou over die bal gezegd?
Zoon: …dat hij niet binnen mag. Dus hop, zoon weer naar buiten.
10 min later: komt ie weer binnen met die bal
Dit zou hier ook kunnen gebeuren. Je zus geeft iedere keer in andere woorden aan wat de bedoeling is. Voor sommige kinderen zijn dit steeds nieuwe opdrachten om te verwerken, er komt namelijk nieuwe informatie bij waar hun hoofd mee aan de haal gaat.
Probeer eens steeds hetzelfde te zeggen: nee (naam), bal buiten. Kort, rustig en duidelijk uitspreken. En eventueel een tekening van de bal met kruis erop op een plek waar je dagelijks zit. Dan kun je ook nog visueel ondersteunen welke regel/afspraak jullie gemaakt hadden.
Kerel, kerel, kerel, kerel! Ik sta paf!
