Kinderen, zou je het opnieuw doen?

14-06-2021 20:28 269 berichten
Als je de tijd terug kon draaien, zou je dan opnieuw kiezen voor het ouderschap?

Waarom wel of juist niet?


Reden voor topic
De laatste jaren heb ik via mijn netwerk een aantal personen ontmoet die uit zichzelf aangaven dat zij erg van hun kinderen houden, maar toch spijt hadden dat zij voor het ouderschap hadden gekozen. Ik ben benieuwd hoe personen buiten mijn netwerk dit ervaren. Ook omdat ik zelf in de overwegingsfase zit (gaan we wel/ niet voor het ouderschap) :-]

Als je de tijd terug kon draaien, zou je dan opnieuw kiezen voor het ouderschap?

Totaal aantal stemmen: 433

ja (76%)
nee (24%)
anoniem_64b796d63a884 wijzigde dit bericht op 14-06-2021 20:32
Reden: Verduidelijking
4.38% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
mybestfriend schreef:
14-06-2021 23:05
Ik vind de puberfase wel heel zwaar. Maar dat zal wel voor iedereen verschillen. Dat late naar bed gaan en over alles in discussie willen gaan past niet zo goed bij mij, vind het best uitputtend soms. Evengoed zou ik het zeker opnieuw hebben willen doen. Ik vind kinderen krijgen het allerleukste tot nu toe in mijn leven. Wat zijn ze lief als ze klein zijn :heart: Groter zijn ze ook lief, naar daar komen meer zorgen bij kijken (in ons geval dan, alles hangt natuurlijk af van de individuen).
Ken je deze meme? Die is wel van toepassing denk ik :lol:

https://i.pinimg.com/originals/e8/7b/73 ... a1ffa3.jpg
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
Mijn kinderen zijn het belangrijkste in mijn leven.
Toch heb ik nee gestemd, omdat ik al jaren ermee worstel dat hun leven niet gemakkelijk is. Ze worstelen met depressiviteit en een beperkt moeilijk toekomstbeeld en ik kan hun niet genoeg helpen.
De kindertijd was allemaal fun and roses enzo, maar dan zijn ze volwassen en zij ze op de wereld geschopt en moeten ze het daarmee maar uitzoeken.
Zelf willen ze er gelukkig wel wat van maken, maar ik besef wel dat ik mezelf gelukkig heb gemaakt door hun bestaan en dat dit niet vanzelf betekent dat zij het leuk hebben op deze wereld.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet het niet..

Enerzijds is het met jonge kinderen zo druk.. ik loop vaak tegen mijn limiet.
Bijkomend ben ik vaak bang voor wat de wereld voor hen in petto kan hebben. De gedachte alleen al doet me zoveel pijn.

Anderzijds gaat dat drukke ooit nog wel minderen.
En hoop ik dat mijn angsten bij angsten blijven en het allemaal wel zal meevallen.
Alle reacties Link kopieren
Justine1987 schreef:
14-06-2021 22:56
Ik had even een zware dag vandaag met de pittige, eigenwijze peuter en een onrustige baby en nu lees ik dit berichtje (en ondertussen bijkomen in bad). Maar zooooo waar!!!
:cheers: *schuift glas alcohol toe*

Het blijft intensief. Sinds ik kinderen heb snap ik heel goed waarom je vruchtbaarheid een houdbaarheidsdatum heeft :lol:

En als ik iets mocht wegtoveren… hoeveel ik ook uitbesteed dat huishouden is echt dof-fe el-len-de. Knettergek word ik daarvan. Neverending story.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
Mijn oudste heeft het soms ook zwaar, de wereld is niet makkelijk voor haar, maar dat heeft geen invloed op hoe ik het moederschap zie. Gelukkig is ze zelf ook blij dat ze er is, maar sommige mensen hebben nu eenmaal meer uitdagingen. Dat geldt voor haar, maar ook voor mij, en mensen die het hebben over dat je er met zorgvuldig plannen wel komt, hebben waarschijnlijk kinderen die het gewoon lekker en prima doen met af en toe een huis, tuin en keukenprobleempje. Soms lijkt dat me ook well fijn (of altijd eigenlijk), zeker voor de kinderen natuurlijk, gewoon zorgeloos zonder donkere wolken of allesoverheersende prikkels.
lux- schreef:
14-06-2021 20:44

Maar over 40 jaar weet ik die dingen toch niet meer. Dan herinner ik me wat er ook was: scháterende kinderstemmetjes, voetballen en van glijbanen glijden, snoeten die druipen van watermeloen- of kersensap omdat ze het zó lekker vinden, eerste woordjes en stapjes, hoe trots (en bang) je bent als je ex-peuter ineens dat grote basisschoolplein op stapt en gewoon mee blijkt te kunnen komen met die enorm grote kinderen, hoe je door donshaartjes aait en fluweelzachte bolle wangetjes kust, hoe je bijna al het leed kan sussen gewoon door ze in je armen te nemen en hun hoofdje in je nek te laten begraven, hoe ze slapen in de meest bizarre houdingen, welke gekke uitspraken ze doen en hoe ze woorden verhaspelen. Mijn baby die letterlijk trilt van enthousiasme. Hoe ze de wereld verkennen, stapje voor stapje, en jij kunt zien hoe dat gaat in een mens, van hulpeloos, bijna blind wezentje met maar 1 instinct (eten) naar een rondrazende kleuter op een fiets in een paar jaar tijd.

Kinderen leven vol overgave, energie en pure levenslust. Ze zien de magie in de wereld en zitten barstensvol nieuwsgierigheid en leergierigheid. Als je door die appelstroophandjes heen kunt kijken nemen ze je er dolgraag in mee.
Wat heb je dit mooi omschreven! Ik word er helemaal vrolijk van.
Alle reacties Link kopieren
Naast plannen en RRR heb je ook gewoon te maken met een karakter van iemand.

Het is gewoon ook niet makkelijk om aan te sluiten bij behoeftes en specifieke drempels van een uniek iemand. Zeker als dat niet op jouw ‘blue print’ lijkt.

Terwijl ik dit schrijf ligt er een 10-jarige naast mij te zuchten want morgen heeft hij Cito rekenen. En niemand, helemaal niemand begrijpt zijn stress. Pa is afgeserveerd want die zegt alleen dingen die ouders altijd zeggen. Zoals ‘meer dan je best kun je niet doen’ en ‘het maakt helemaal niets uit liefje’. En ik snap het ook niet want ik moet vragen naar zijn stressreden en als ik het moet vragen ‘dan begrijp ik het sowieso al niet’. En aan ‘geklef’ doet hij niet meer. Heeft ook nooit geholpen dat stomme geknuffel. Gadverdamme mama!

En terwijl man onder nog harder zit te stressen over het geestelijk welzijn van zoon ligt hij intussen te chillen op mijn masserende kussen met mijn zijden oogmasker op. En moet ik ‘voor de zekerheid’ zijn haar controleren oftewel kroelen op luizen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Ik weet het niet. Hou enorm van ze en gloei van trots, maar die zorgen en twijfel (ook aan mezelf). Ik zou er wat meer ontspannen in willen staan, wat meer willen genieten. Toch brengt het ook een hele hoop gezelligheid en bedrijvigheid in huis (kinderen die in en uit lopen). Het is hoe dan ook een avontuur, al had ik me vast ook vermaakt zonder kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Voor een kinderloze collega legde ik het uit aan de hand van het voorbeeld van teennagels lakken.

Zonder kind: je lakt je teennagels, klusje van hooguit paar minuten.

Met kind: drieduizend vragen beantwoorden, 80 keer van het klusje gehaald, altijd alert op dat kind niet aan nagellak zit / net gelakte nagel zit. Maar áls ze dan gelakt zijn, na minstens een half uur zweten, is de beloning van “oh, mama, wat moooooooooiiiiii! “ werkelijk weldadig.
Alle reacties Link kopieren
Friezin71 schreef:
14-06-2021 23:41
Voor een kinderloze collega legde ik het uit aan de hand van het voorbeeld van teennagels lakken.

Zonder kind: je lakt je teennagels, klusje van hooguit paar minuten.

Met kind: drieduizend vragen beantwoorden, 80 keer van het klusje gehaald, altijd alert op dat kind niet aan nagellak zit / net gelakte nagel zit. Maar áls ze dan gelakt zijn, na minstens een half uur zweten, is de beloning van “oh, mama, wat moooooooooiiiiii! “ werkelijk weldadig.
Hahaha Geweldig!
Ik heb geen kinderen en ik wil ze ook niet, dus ik hoor hier niet thuis. Maar toch voel ik me een beetje aangesproken, want ik weet ook dat als mijn moeder nu in mijn schoenen zou staan, ze niet voor kinderen had gekozen. Ik vind het leven gewoon niet heel leuk. Ik heb altijd al moeten vechten en nog steeds. Ik wil dat een ander niet aan moeten doen. Want ik vind kinderen fantastisch, maar ik zou niet op dit moment, op deze wereld een kind willen zetten persoonlijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben geneigd Nee te antwoorden. Maar omdat ik nu natuurlijk weet hoe het is om moeder te zijn, weet ik ook wat ik zou missen.

Ik weet wel zeker ik zonder kinderen ook heel gelukkig zou zijn. Niet meer gelukkig dan nu met kinderen, maar wel gelukkig op een veeeeel meer relaxte manier op alle fronten.
Alle reacties Link kopieren
Terug naar het leven zonder kinderen lijkt me zo zalig, Rust kalmte uitslapen geld over en tijd en aandacht voor elkaar en vooral voor jezelf.

Maar overdoen zonder kinderen? No way. Hoe zwaar ik het ook vind soms. Ze zijn mijn alles. Zelfs in stomme puberbuien. Ze maken me compleet. Ze maken mij leven en geven het inhoud en zingeving.

Wél zou ik misschien een andere interval kiezen Van geboorte van de kinderen, zorgen voor een betere spaarrekening en van begin af aan meer huishouden uitbesteden. Oh en een moeder hebben zou ook heel fijn zijn 😢 die mis ik als moeder maar nu zeker als oma.

Maar tja... het leven is al gaandeweg dingen ontdekken en leren van je keuzes en gebeurtenissen.

Dus waarschijnlijk zou ik het allemaal precies zo weer doen, want toen kende ik al die situaties en gevoelens nog niet.
Alle reacties Link kopieren
spinnetje_ schreef:
14-06-2021 21:58
Op dit moment zeg ik nee. Maar mijn kinderen zijn net 2 jaar en 3 maanden, dus ik hoop heel erg dat het beter wordt.
Het wordt beter.

Totdat onze jongste een jaar of 1,5 was (oudste is drie jaar ouder) heb ik me echt afgeraagd waar we in godsnaam ooit aan begonnen waren. En toen, ineens, maakten ze een sprongetje in zelfstandigheid en zag ik hoe dat steeds maar door en door gaat en kwam er langzaam weer wat meer ruimte voor mezelf en werd het beter.
Alle reacties Link kopieren
Nee. Zonder kinderen lijkt het leven me veel makkelijker, minder zorgen, meer tijd voor elkaar, meer tijd voor mezelf. Geen zorgen over hoe ze meekomen op school, of ze niet gepest worden. Het huishouden ook. Ik hou heel veel van ze en doe wat nodig is, help ze met huiswerk, ga mee naar sport, zorg dat ze schone kleren hebben en ga zo maar door. Maar soms denk ik hoe relaxt het zou zijn zonder kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Sága schreef:
14-06-2021 22:17
Iemand poste al een linkje met cijfers, ondanks de klimaatproblemen leven we echt in een goede tijd.
Nu ja. Maar over 20 tot 50 jaar ook nog?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb volmondig ja gezegd. Ik vind mijn kinderen echt de allerallerleukste van de hele wereld en echt een enorme verrijking van ons leven.
Wij hebben wel het geluk kinderen te hebben die zich heel goed ontwikkelen en geen zorgen hebben, als dat wel het geval is lijkt het ouderschap me wel heel zwaar.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het zo opnieuw doen, ook al heb ik het ook 100% onderschat. En dan heb ik het niet over de baby-, peuter-, kleuterleeftijd waar je als ouder nog heel veel zelf in de hand hebt. Als ze groter worden, komen de echte grote zorgen. Dingen waar je niet tegenop kan plannen.

Vinden ze hun weg op school, in de wereld, zijn ze gezegend met gezondheid. Overkomt ze niets naars tijdens het stappen of gaat er niet iemand die ze erg na staat te vroeg dood. Zijn ze gelukkig. Allemaal dingen waar je zelf steeds minder vat op krijgt, want het grote loslaten moet dan beginnen. Dat kan me soms wel eens aanvliegen, dat ze dan opeens zo snel groot zijn en dat er gewoon ook af en toe nare dingen met je kind gebeuren. Als je dan ziet dat ze tegenslagen ook kunnen overwinnen, maakt dat je weer blij. Maar eigenlijk ligt je hart een soort van permanent open als je kinderen hebt. Je voelt hun vreugde maar ook hun verdriet.

Ik ben wel veel meer van mezelf gaan houden. Vergeef mezelf mijn mindere kantjes sneller. Want mijn dochter heeft ze deels ook en haar vind ik perfect zoals ze is. Ik ben sterker geworden en heb veel meer een duidelijk doel in mijn leven. Niet alles draait om mijn kind en mijn eigen werk en sociale leven zijn ook belangrijk, maar ik weet dat ze prioriteit 1 is. Dat geeft ook een zekere rust voor mezelf.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren
Polsjef schreef:
14-06-2021 20:56
Absoluut, maar ik denk ook wel eens wat laten wij na qua aardbol. Kunnen hun kleinkinderen nog wel genieten van de wereld of is alles kapot.
Als we op de huidige koers blijven qua ontbossing, bevolkingsgroei en verpesten van het milieu hebben we nog 20 tot 40 jaar totdat het onomkeerbaar is. Dus de kinderen die nu geboren zullen het al lastig gaan krijgen ben ik bang.
Alle reacties Link kopieren
lux- schreef:
14-06-2021 20:44
Zelfs met zieke baby op de arm na een dag thuiswerken met kleuter erbij (niemand mag de deur uit want baby heeft koorts), zeg ik volmondig ja.
Totaal off-topic, maar... jij bent dokter toch? Hoe doet een dokter aan thuiswerken? :-D

On-topic: nummer 1 is (hopelijk, als alles goed gaat) onderweg. Ik vind het spannend, geen roze wolk etc... maar dat is precies een goede instelling als ik het hier zo lees. Ik kijk er naar uit!
Alle reacties Link kopieren
Wijndruifje schreef:
15-06-2021 04:43
Totaal off-topic, maar... jij bent dokter toch? Hoe doet een dokter aan thuiswerken? :-D

On-topic: nummer 1 is (hopelijk, als alles goed gaat) onderweg. Ik vind het spannend, geen roze wolk etc... maar dat is precies een goede instelling als ik het hier zo lees. Ik kijk er naar uit!
:HA:

Dan schrijft een dokter de hele dag alleen maar achterstallige ontslagbrieven enzo :'(
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
MadameJean schreef:
14-06-2021 20:39
Ik weet het niet. Ik zou mijn eigen kinderen niet meer kunnen missen, maar het leven zonder kinderen lijkt me wel makkelijker, en dat makkelijke luchtige kalme mis ik soms wel (als ik de pastasaus van de vloer sta te bikken ofzo).

Ik had er duidelijk wel een te rooskleurig beeld bij, geef ik eerlijk toe. Ik verwachtte niet dat het praktische me zo zwaar zou vallen. Benieuwd of dat met de jaren za veranderen.
Dat gaat echt wel veranderen. Meer tijd voor jezelf, en zij gaan hun gang. Dan ga je misschien wel de tijd missen dat ze klein waren.
Alle reacties Link kopieren
De zorgen om als ze de weg alleen opgaan of dat ze iets overkomt dat vind ik lastig om mee om te gaan. Maar verder ik wou dat ik meer kinderen had alleen vind ik de babytijd zo zwaar. Ik houd het nu bij twee kinderen.

Maar mijn kinderen hebben ook veel vreugde gebracht in mijn leven. Ik zou het echt niet anders willen. Ik kan niet wachten totdat ze ouder zijn en we veel mer samen kunnen doen.
Ik heb een hele zware tijd gekend. Een tijd waarin ik twijfelde aan alles en iedereen, ook aan mezelf.
Deed ik het wel goed? Was ik wel een goede moeder? Had mijn kind iets aan mij?

Inmiddels zie ik niet meer enkel de dalen en sta ik regelmatig boven op de bergen te genieten van pracht en uitzicht. En ja, ik durf te stellen dat ik weer zou gaan voor het moederschap.
Weliswaar net zo als nu voor 1 kind. Beslist niet meer dan 1 kind.

En ja, ik zou ook alleen het kind willen dat ik nu heb. Een ander kind zou niet bij mij passen.

Daaraan toegevoegd nu een pup, het voelt alsof ik 2 kinderen heb. Op deze manier de perfecte combi voor mij. :cheer:
Alle reacties Link kopieren
Waterverf schreef:
14-06-2021 20:50
Ik heb nee gestemd. En voel mij daar schuldig over. Ik hou ontzettend veel van mijn kinderen. Maar ik vind het ouderschap ontzettend zwaar. Ik ben geen "geboren" moeder.
Ik voel dit ook zo. Ik vind het ouderschap en echt loodzwaar. Ik vind het heel moeilijk en het is een soort not done in de wereld. Mensen willen niet geloven dat deze optie bestaat.
wattenbolleke wijzigde dit bericht op 15-06-2021 07:50
4.63% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven