Kinderen
alle pijlers
meningsverschil over opvoeding (tik op de vingers)
vrijdag 29 februari 2008 om 15:37
Er is iets voorgevallen tussen ons en mijn schoonouders waarbij wij niet goed weten hoe we hier nu mee om moeten gaan.
Het al dan niet gebruken van een tik op de handjes als opvoedkunidg middel is al vaak onderwerp van gesprek geweest tussen ons en mijn schoonouders. Zij zijn van mening dat dat een juist opvoedkundig middel is terwijl mijn man en ik dat niet vinden. Wij kiezen er voor onze zoon als het moet honderd keer weg te pakken bij de spulletjes waar hij niet aan mag zitten maar willen hem niet op zijn handjes tikken.
Vorige week waren we echter bij mijn schoonouders op bezoek en toen ging onze zoon voor de tweede keer ergens aan waar hij niet aan mag komen en toen gaf mijn schoonmoeder hem dus een tik op zijn vingers. Ik heb toen gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben en dat onze visie daarop duidelijk was. Vervolgens is de boel geescaleerd en zijn wij uiteindelijk boos naar huis toe gegaan.
Mijn man heeft hierna nog met zijn ouders er over gesproken en zij zijn van mening dat het hun huis is en dat zij daarin doen wat zij willen. Vervolgens kwam er nog een heel relaas dat wij nooit iets goed vonden wat zij deden met onze zoon, zoals koekjes geven en dat ze zich erg door ons op de vingers gekeken voelden. Mijn man heeft toen nog een keer uitgelegd waarom wij neit willen dat onze zoon een tik op de vingers krijgt en heft ookg ereageerd op de andere "beschuldigingen". Uiteindelijk houden mijn schoonouders voet bij stuk en weten wij dus niet meer hoe we hier nu mee om moeten gaan. Door het voorval hebben wij geen vertrouwen meer in hun. Dit is ook zo naar hun toe uitgesproken maar zij houden nog steeds voet bij stuk. We voelen ons hier erg naar bij en weten niet goed hoe we hier nu mee om moeten gaan. Zijne r hier wellicht mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die hier tips voor hebben?
Het al dan niet gebruken van een tik op de handjes als opvoedkunidg middel is al vaak onderwerp van gesprek geweest tussen ons en mijn schoonouders. Zij zijn van mening dat dat een juist opvoedkundig middel is terwijl mijn man en ik dat niet vinden. Wij kiezen er voor onze zoon als het moet honderd keer weg te pakken bij de spulletjes waar hij niet aan mag zitten maar willen hem niet op zijn handjes tikken.
Vorige week waren we echter bij mijn schoonouders op bezoek en toen ging onze zoon voor de tweede keer ergens aan waar hij niet aan mag komen en toen gaf mijn schoonmoeder hem dus een tik op zijn vingers. Ik heb toen gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben en dat onze visie daarop duidelijk was. Vervolgens is de boel geescaleerd en zijn wij uiteindelijk boos naar huis toe gegaan.
Mijn man heeft hierna nog met zijn ouders er over gesproken en zij zijn van mening dat het hun huis is en dat zij daarin doen wat zij willen. Vervolgens kwam er nog een heel relaas dat wij nooit iets goed vonden wat zij deden met onze zoon, zoals koekjes geven en dat ze zich erg door ons op de vingers gekeken voelden. Mijn man heeft toen nog een keer uitgelegd waarom wij neit willen dat onze zoon een tik op de vingers krijgt en heft ookg ereageerd op de andere "beschuldigingen". Uiteindelijk houden mijn schoonouders voet bij stuk en weten wij dus niet meer hoe we hier nu mee om moeten gaan. Door het voorval hebben wij geen vertrouwen meer in hun. Dit is ook zo naar hun toe uitgesproken maar zij houden nog steeds voet bij stuk. We voelen ons hier erg naar bij en weten niet goed hoe we hier nu mee om moeten gaan. Zijne r hier wellicht mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die hier tips voor hebben?
vrijdag 29 februari 2008 om 16:44
vrijdag 29 februari 2008 om 16:45
Uit deze zin merk ik wel dat je zelf geen kinderen hebt. Ik geef mijn zoon rustig een corrigerende tik, maar buiten mijn man en ik hoeft niemand dat te doen bij mijn zoon. Ondanks dat wij daar zelf geen problemen mee hebben. Wanneer mijn zoon daar het weekend is, vind ik het wat anders, hoewel ik er dan ook moeite mee zou hebben denk ik.
Er zijn er maar 2 die mijn zoon mogen slaan, en dat zijn man en ik
Wanneer je dus als ouder het standpunt hebt dat je je kind geen corrigerende tik wil geven, kan ik me helemaal voorstellen dat je niet wilt dat je (schoon)ouders dat wel doen. Ik vind wel dat je dan in het algemeen wat strenger moet zijn. Iets sneller boos worden. Niet 100 keer iets zeggen voordat kind op de gang moet, maar 10x iets zeggen en dan al op de gang.
vrijdag 29 februari 2008 om 16:48
Is mij ook geleerd, ik stond dus vroeger mijn mannetje op school ed.
Maar als ik vervelend was kreeg ik na 3 x waarschuwen een tik op mijn vingers of een tik op mijn kont, nou ik ben er echt niet slechter door geworden.
Mijn mening in deze is, als je honderd keer moet waarschuwen mag je je wel eens afvragen of je het wel goed aanpakt.
There's nothing fair in this world, there's nothing sure in this world, there is nothing pure, so you better look for something left in this world.
vrijdag 29 februari 2008 om 16:51
Ik zou dit ook zeker niet pikken, niet van mijn moeder en niet van mn schoonmoeder!! ( de vaders zijn er allebei niet meer)
Het kan 10000% hun huis zijn, maar het is jullie kind en ik vind dat ze wat dat betreft echt te ver gegaan zijn!
Hun houden nu hun poot stijf en dat moeten jullie ook doen vind ik, anders geef je aan dat het wel goed is dat ze jullie kindje op de vingers tikken. ( en ik weet het het is maar en tik, maar het is jullie opvoeding en ik vind dat niemand zich daar mee te bemoeien heeft!!)
Ik denk dat ik in dat geval zou zeggen dat zolang ze bij hun mening blijven ze maar bij ons op bezoek zouden moeten komen, en ik zou daar niet meer heen gaan met mn kind tot duidelijk zou zijn dat die tik echt niet kan! Mijn kinderen zouden er ook niet meer heen gaan om op te passen oid! ( dan is inieder geval duidelijk dat jullie regels gelden!!)
Je schoonouders moeten jullie opvoeding respecteren en ik vind dat ze dat nu niet doen!!
( ik ben niet zozeer tegen een tik op de vingers, al doe ik het ook niet bij mijn kinderen, maar ik vind het belachelijk dat als jullie hebben afgesproken niet die tik uit te delen , je schoonouders daar gewoon schijt aan hebben!!!)
Succes en houd je poot stijf!!!
Het kan 10000% hun huis zijn, maar het is jullie kind en ik vind dat ze wat dat betreft echt te ver gegaan zijn!
Hun houden nu hun poot stijf en dat moeten jullie ook doen vind ik, anders geef je aan dat het wel goed is dat ze jullie kindje op de vingers tikken. ( en ik weet het het is maar en tik, maar het is jullie opvoeding en ik vind dat niemand zich daar mee te bemoeien heeft!!)
Ik denk dat ik in dat geval zou zeggen dat zolang ze bij hun mening blijven ze maar bij ons op bezoek zouden moeten komen, en ik zou daar niet meer heen gaan met mn kind tot duidelijk zou zijn dat die tik echt niet kan! Mijn kinderen zouden er ook niet meer heen gaan om op te passen oid! ( dan is inieder geval duidelijk dat jullie regels gelden!!)
Je schoonouders moeten jullie opvoeding respecteren en ik vind dat ze dat nu niet doen!!
( ik ben niet zozeer tegen een tik op de vingers, al doe ik het ook niet bij mijn kinderen, maar ik vind het belachelijk dat als jullie hebben afgesproken niet die tik uit te delen , je schoonouders daar gewoon schijt aan hebben!!!)
Succes en houd je poot stijf!!!
vrijdag 29 februari 2008 om 16:58
Maar krokusje ligt het dan toch niet gewoon aan de toelaatbaarheid van "de tik" ? Stel (ik noem maar wat) jou kind krijgt elke dag cola en opa en oma vinden dat niet kunnen. Moeten opa en oma dan dat kind als het daar op bezoek is toch maar cola gaan geven omdat de ouders dat zo graag (niet) willen? Ik bedoel als je kind ergens anders is dan thuis dan gelden toch ook andere regels?
TO: volgens mij zijn deze tikken ondertussen bij wet verboden, dus aangeven die hap
TO: volgens mij zijn deze tikken ondertussen bij wet verboden, dus aangeven die hap
vrijdag 29 februari 2008 om 16:58
Mensen die slaan zijn misschien niet zo handig in andere strategieën. Zou het er voor jou de angel wat uithalen als je je schoonouders toestaat je zoon stevig -en dat hoeft echt niet heel stevig te zijn, het pure aanraken is al intimiderend genoeg voor een kind- bij de arm te pakken als ze iets duidelijk willen maken?
vrijdag 29 februari 2008 om 17:02
Dat zou voor ons zeker beter zijn, maar mijn schoonouders vinden toch dat een tik effectiever is en zullen dat ook blijven doen, naar hun eigen zeggen. Als ik hem zelf in de stoel zet bij de derde keer dan gaat dat ook echt niet heel zachthandig maar een beetje ruw. Dus ze zien dat wij dat zo doen, maar kiezen toch voor de tik.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:03
:
. Moeten opa en oma dan dat kind als het daar op bezoek is toch maar cola gaan geven omdat de ouders dat zo graag (niet) willen? Ik bedoel als je kind ergens anders is dan thuis dan gelden toch ook andere regels?
TO: volgens mij zijn deze tikken ondertussen bij wet verboden, dus aangeven die hap
Een tik is iets fysieks en daar ligt voor mij de grens,
Papa mag niet aan zijn dochter zitten. Maar ja, bij opa thuis gelden andere regels.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:04
:
Maar krokusje ligt het dan toch niet gewoon aan de toelaatbaarheid van "de tik" ? Stel (ik noem maar wat) jou kind krijgt elke dag cola en opa en oma vinden dat niet kunnen. Moeten opa en oma dan dat kind als het daar op bezoek is toch maar cola gaan geven omdat de ouders dat zo graag (niet) willen? Ik bedoel als je kind ergens anders is dan thuis dan gelden toch ook andere regels?
TO: volgens mij zijn deze tikken ondertussen bij wet verboden, dus aangeven die hap
vrijdag 29 februari 2008 om 17:09
Ook met mijn schoonouders is er iets voorgevallen wat met mijn jongste te maken had. Ik zal jullie het verhaal besparen,er viel niet over te praten en nu hebben we al ruim een jaar geen contact meer. Is heerlijk rustig....Ik vind opvoeden trouwens een taak van de ouders en niet van opa en oma. Ze kunnen hun mening geven en daar moet het bij blijven.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:11
Het is jouw kind, dus ik vind dat je recht van spreken hebt. Als jullie niet gediend zijn van die tik op de vingers, dan hoort daar maar naar geluisterd te worden.
Dat het een keer gebeurd en jullie maken het duidelijk dat niet te willen, dan moet het ook klaar zijn. Om vervolgens door te gaan en niet te luisteren naar jullie, gaat te ver. Zien ze jullie ook nog als onderdanen die geen weerwoord mogen geven? Straks krijgen jullie ook nog een tik op de vingers.
Mocht jouw kind nog een keer iets doen waar ze niet van gediend zijn, probeer dan afspraken te maken wat voor jullie wel een acceptabele manier van straffen is. En dat is dan de afspraak, klaar!
Dat het een keer gebeurd en jullie maken het duidelijk dat niet te willen, dan moet het ook klaar zijn. Om vervolgens door te gaan en niet te luisteren naar jullie, gaat te ver. Zien ze jullie ook nog als onderdanen die geen weerwoord mogen geven? Straks krijgen jullie ook nog een tik op de vingers.
Mocht jouw kind nog een keer iets doen waar ze niet van gediend zijn, probeer dan afspraken te maken wat voor jullie wel een acceptabele manier van straffen is. En dat is dan de afspraak, klaar!
vrijdag 29 februari 2008 om 17:12
Booyahh, helemaal eens dat in andermans huis andere regels gelden. Als wij ons kind een weekend bij mn ouders droppen moeten ze het vooral helemaal op eigen wijze invullen (ok, met een paar globale grondregels wb eten en slapen). Doen ze dat niet mogen ze zelf ook weer de huilende ellende op zich nemen want papa en mama zitten ergens in een hotel bier te drinken. Een corrigerende tik is wat mij betreft wat anders en alleen des ouders. Mijn ouders weten dat, dat heb ik hen gezegd.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:13
Ik zou mijn kind tot nader order niet meer brengen. Natuurlijk gelden in een ander huis andere regels, maar ik ben het totaal eens met Fleurtje. Dat maakt niet alles ok toch?
Niemand komt aan mijn kind en als ik het niet aan hun verstand gepeuterd zou krijgen dat een tik geen optie is, dan gaat kind er maar niet meer alleen naar toe.
Maar ik moet zeggen dat ik vroeger veel (lees heel veel) geslagen ben en dat dus een enorm teer punt is bij mij. Ik snap dat sommigen een corrigerende tik wel vinden kunnen. Maar bij mijn kind dus niet en al zeker niet door mijn ouders. Omdat ik weet dat zij een probleem hebben/hadden met de mate waarin er getikt werd. Ik zou dat risico dus niet willen lopen.
Niemand komt aan mijn kind en als ik het niet aan hun verstand gepeuterd zou krijgen dat een tik geen optie is, dan gaat kind er maar niet meer alleen naar toe.
Maar ik moet zeggen dat ik vroeger veel (lees heel veel) geslagen ben en dat dus een enorm teer punt is bij mij. Ik snap dat sommigen een corrigerende tik wel vinden kunnen. Maar bij mijn kind dus niet en al zeker niet door mijn ouders. Omdat ik weet dat zij een probleem hebben/hadden met de mate waarin er getikt werd. Ik zou dat risico dus niet willen lopen.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:21
ja ... dat wil ik nu juist zo graag voorkomen. Gelukkig passen ze niet structureel op onze zoon op. Momenteel dus ook niet meer incidenteel door dit issue trouwens.
Hun reactie blijkt echter bij mijn man en mij zo'n frustratie met zich mee te brengen dat we ons er liever voorlopig niet meer zouden willen laten nzien. Maar dan laait het vuur alleen maar hogewr op. En definitief geen contact willen we dus voorkomen.
Voor de geboorte van onze zoon hadden we best wel goed contact, maar sinds ik zwanger ben is dt alleen maar slechter geworden. Dit is nu wel echt het dieptepunt. En wij willen dit dus niet! Maar willen ook niet over onze grenzen (deze grens) heen gaan (die volgens ons dus echt niet zo absurd zijn).
vrijdag 29 februari 2008 om 17:21
Wat een nare situatie!
Ik zou toch echt bij mijn standpunt blijven, het is jullie zoon en jullie bepalen hoe hij wordt opgevoed. Daar mogen ze echt wel wat meer respect voor hebben.
Het is niet zo dat jullie zoonlief maar laten, nee jullie corrigeren hem op een andere manier.
Erg naar dat je schoonouders geen respect voor jullie willen opbrengen.
Ik heb het eenmaal gehad met schoonmoeder. Mijn dochtertje van toen ook een maand of 15 sloeg opeens als ze haar zin niet kreeg. Een fase die elk kind wel in meer of mindere mate heeft.
Mijn schoonmoeder vertelde na een dag oppassen dat ze haar had teruggeslagen in haar gezichtje, niet hard, maar toch was ik erg boos. Ik heb gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben, en daar heeft ze zich direct aan gehouden. Gelukkig.
Als ze dat niet had willen doen was het direct het einde van het opassen geweest.
Ik vind een tik over de vingers of waar dan ook echt absoluut not done.
Zoveel mensen zeggen dat ze er niet slechter van zijn geworden, en dat geloof ik ook meteen.
Maar er zijn zat kinderen die dat wel zijn.
Bij mijn man zoweel als bij mij begon het met tikken en eindigde het in zware mishandeling. Mijn man is als kind bijna doodgeslagen met een knuppel en andere materielen. En ik ben zo vaak totaal in elkaar getrapt en geslagen en met mijn hoofd tegen de stenen vloer geramd.
Ja en dat alles begon inderdaad met een zogenaamd corrigerende tik. Maar in combinatie met overspannen ouders ligt de grens van het tikken naar het slaan opeens ontzettend dun...
En dat gebeurt gelukkig lang niet iedereen, maar als je eenmaal een grens over bent, kan het zomaar zo gebeuren.
Ik hoef niet uit te leggen dat onze dochter NOOIT een tikje krijgt, laat staan een tik. Echt no way whatsoever.
We hebben ook pas kinderen aangedurfd toen we ons verleden hadden verwerkt.
Ik zou toch echt bij mijn standpunt blijven, het is jullie zoon en jullie bepalen hoe hij wordt opgevoed. Daar mogen ze echt wel wat meer respect voor hebben.
Het is niet zo dat jullie zoonlief maar laten, nee jullie corrigeren hem op een andere manier.
Erg naar dat je schoonouders geen respect voor jullie willen opbrengen.
Ik heb het eenmaal gehad met schoonmoeder. Mijn dochtertje van toen ook een maand of 15 sloeg opeens als ze haar zin niet kreeg. Een fase die elk kind wel in meer of mindere mate heeft.
Mijn schoonmoeder vertelde na een dag oppassen dat ze haar had teruggeslagen in haar gezichtje, niet hard, maar toch was ik erg boos. Ik heb gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben, en daar heeft ze zich direct aan gehouden. Gelukkig.
Als ze dat niet had willen doen was het direct het einde van het opassen geweest.
Ik vind een tik over de vingers of waar dan ook echt absoluut not done.
Zoveel mensen zeggen dat ze er niet slechter van zijn geworden, en dat geloof ik ook meteen.
Maar er zijn zat kinderen die dat wel zijn.
Bij mijn man zoweel als bij mij begon het met tikken en eindigde het in zware mishandeling. Mijn man is als kind bijna doodgeslagen met een knuppel en andere materielen. En ik ben zo vaak totaal in elkaar getrapt en geslagen en met mijn hoofd tegen de stenen vloer geramd.
Ja en dat alles begon inderdaad met een zogenaamd corrigerende tik. Maar in combinatie met overspannen ouders ligt de grens van het tikken naar het slaan opeens ontzettend dun...
En dat gebeurt gelukkig lang niet iedereen, maar als je eenmaal een grens over bent, kan het zomaar zo gebeuren.
Ik hoef niet uit te leggen dat onze dochter NOOIT een tikje krijgt, laat staan een tik. Echt no way whatsoever.
We hebben ook pas kinderen aangedurfd toen we ons verleden hadden verwerkt.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:46
Ik zou erbij blijven. In een ander huis bepaalt iemand anders idd de regels, maar niet of er al dan niet geslagen wordt. Een corrigerende tik vind ik sowieso iets voor mensen met weinig geduld die het niet met woorden of hun houding afkunnen. Het werkt bewezen niet, heeft geen enkele meerwaarde en als je als ouder je gezag moet afdwingen door het uitdelen van tikken doe je iets verkeerd lijkt mij.
En het is dan ook je goed recht om van andere te eisen dat ze je kind geen tikken geven. Ik zou er voorlopig niet meer komen in ieder geval.
En het is dan ook je goed recht om van andere te eisen dat ze je kind geen tikken geven. Ik zou er voorlopig niet meer komen in ieder geval.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:56
zeggen dat je graag wilt dat je kind zijn opa en oma fijn in zijn gedachten heeft (hoeverre dat kan met een 15 maanden peuter) en het daarom niet zo leuk vindt dat ze slaat? ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Speel je een beetje in op haar gevoel, en dat het opvoeden voor jullie is. Als je er dan bijzegt dat je misschien beter had moeten opletten zodat zij niet had hoeven straffen, dan heb je je standpunt gemaakt maar het toch een beetje mild gelaten.
Ik denk ook dat je er een niet te groot "probleem" van moet maken want dan ga je nog veel meer dingen tegenkomen. Ik heb dat zelf een beetje met mijn ouders. Je komt bij elke leeftijd weer dingen tegen die je niet leuk vindt. Ik kan wel overal bovenop springen maar ze doen toch wat ze zelf willen, en ach het valt allemaal wel mee.
Dingen waar ik nu tegen aan loop (peuter bijna 3)
- bij elk bezoek een cadeautje van mijn ouders, superlief maar ik vind het niet nodig want zodra hij ze ziet vraagt hij om een cadeautje en dat vind ik niet leuk. Daarnaast doen andere opa en oma dat niet en ik wil niet dat ie een voorkeur krijgt voor opa en oma door die cadeautjes. Maar opa en oma doen het nog steeds.
- Mijn vader gaat graag met hem op pad, ik heb dan de onhebelijkheid om te zeggen "doe je voorzichtig". Maar niet omdat ik mijn vader niet vertrouw maar ja, ik weet niet, ik doe het gewoon. Mijn vader kan daar echt razend van worden en denkt dat ik hem niet vertrouw. Dus op dat punt bind ik in.
- Snoepen. Opa leert hem knoflook olijven eten. Peuter is er gek op. Met resultaat dat ie de volgende ochtend enorm stinkt
en maar niet te spreken van zijn luiers. Vind het niet leuk maar ja, het is het huis van opa en oma en zo'n groot probleem is het nou ook weer niet.
- Roken. Een standpunt waar ik bij blijf. ALs wij er zijn wil ik niet dat mijn ouders roken, niet in mijn huis maar liever ook niet in hun huis. Ik weet dat ik daarmee enorm over de scheef ga, want ja het is hun huis, maar ik wil het echt niet. Mijn vader heeft daar een paar keer ruzie met me over gemaakt, maar nu rookt ie buiten voor mij, zijn water bij de wijn.
En zo moet je er dus best uit kunnen komen.
Succes, laat het niet escaleren, heeft uiteindelijk niemand wat aan.
Speel je een beetje in op haar gevoel, en dat het opvoeden voor jullie is. Als je er dan bijzegt dat je misschien beter had moeten opletten zodat zij niet had hoeven straffen, dan heb je je standpunt gemaakt maar het toch een beetje mild gelaten.Ik denk ook dat je er een niet te groot "probleem" van moet maken want dan ga je nog veel meer dingen tegenkomen. Ik heb dat zelf een beetje met mijn ouders. Je komt bij elke leeftijd weer dingen tegen die je niet leuk vindt. Ik kan wel overal bovenop springen maar ze doen toch wat ze zelf willen, en ach het valt allemaal wel mee.
Dingen waar ik nu tegen aan loop (peuter bijna 3)
- bij elk bezoek een cadeautje van mijn ouders, superlief maar ik vind het niet nodig want zodra hij ze ziet vraagt hij om een cadeautje en dat vind ik niet leuk. Daarnaast doen andere opa en oma dat niet en ik wil niet dat ie een voorkeur krijgt voor opa en oma door die cadeautjes. Maar opa en oma doen het nog steeds.
- Mijn vader gaat graag met hem op pad, ik heb dan de onhebelijkheid om te zeggen "doe je voorzichtig". Maar niet omdat ik mijn vader niet vertrouw maar ja, ik weet niet, ik doe het gewoon. Mijn vader kan daar echt razend van worden en denkt dat ik hem niet vertrouw. Dus op dat punt bind ik in.
- Snoepen. Opa leert hem knoflook olijven eten. Peuter is er gek op. Met resultaat dat ie de volgende ochtend enorm stinkt
en maar niet te spreken van zijn luiers. Vind het niet leuk maar ja, het is het huis van opa en oma en zo'n groot probleem is het nou ook weer niet.- Roken. Een standpunt waar ik bij blijf. ALs wij er zijn wil ik niet dat mijn ouders roken, niet in mijn huis maar liever ook niet in hun huis. Ik weet dat ik daarmee enorm over de scheef ga, want ja het is hun huis, maar ik wil het echt niet. Mijn vader heeft daar een paar keer ruzie met me over gemaakt, maar nu rookt ie buiten voor mij, zijn water bij de wijn.
En zo moet je er dus best uit kunnen komen.
Succes, laat het niet escaleren, heeft uiteindelijk niemand wat aan.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:58
[quote]:
zeggen dat je graag wilt dat je kind zijn opa en oma fijn in zijn gedachten heeft (hoeverre dat kan met een 15 maanden peuter) en het daarom niet zo leuk vindt dat ze slaat? Speel je een beetje in op haar gevoel, en dat het opvoeden voor jullie is. Als je er dan bijzegt dat je misschien beter had moeten opletten zodat zij niet had hoeven straffen, dan heb je je standpunt gemaakt maar het toch een beetje mild gelaten.
Dit zeg ik wel met een knipoog, want ook ik zou echt niet willen dat mijn kind geslagen wordt, door wie dan ook.
zeggen dat je graag wilt dat je kind zijn opa en oma fijn in zijn gedachten heeft (hoeverre dat kan met een 15 maanden peuter) en het daarom niet zo leuk vindt dat ze slaat?
Speel je een beetje in op haar gevoel, en dat het opvoeden voor jullie is. Als je er dan bijzegt dat je misschien beter had moeten opletten zodat zij niet had hoeven straffen, dan heb je je standpunt gemaakt maar het toch een beetje mild gelaten.Dit zeg ik wel met een knipoog, want ook ik zou echt niet willen dat mijn kind geslagen wordt, door wie dan ook.
vrijdag 29 februari 2008 om 18:58
heeft weinig te maken met hoe je kind heet ;), ik bedoelde alleen te zeggen, dat iedere actie een reactie teweeg brengt. is de actie slaan dan sla je terug, is de actie op een andere manier negatief, dan krijg je een negatieve houding terug.
en soms heb je sneller een handje bij een vlam of een andere gevaarlijke situatie "weggetikt"dan gezegd:jantje niet bij die vlam spelen want dat gaat au doen, nou dan heeft t al au gedaan hoor.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
