Kinderen
alle pijlers
meningsverschil over opvoeding (tik op de vingers)
vrijdag 29 februari 2008 om 15:37
Er is iets voorgevallen tussen ons en mijn schoonouders waarbij wij niet goed weten hoe we hier nu mee om moeten gaan.
Het al dan niet gebruken van een tik op de handjes als opvoedkunidg middel is al vaak onderwerp van gesprek geweest tussen ons en mijn schoonouders. Zij zijn van mening dat dat een juist opvoedkundig middel is terwijl mijn man en ik dat niet vinden. Wij kiezen er voor onze zoon als het moet honderd keer weg te pakken bij de spulletjes waar hij niet aan mag zitten maar willen hem niet op zijn handjes tikken.
Vorige week waren we echter bij mijn schoonouders op bezoek en toen ging onze zoon voor de tweede keer ergens aan waar hij niet aan mag komen en toen gaf mijn schoonmoeder hem dus een tik op zijn vingers. Ik heb toen gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben en dat onze visie daarop duidelijk was. Vervolgens is de boel geescaleerd en zijn wij uiteindelijk boos naar huis toe gegaan.
Mijn man heeft hierna nog met zijn ouders er over gesproken en zij zijn van mening dat het hun huis is en dat zij daarin doen wat zij willen. Vervolgens kwam er nog een heel relaas dat wij nooit iets goed vonden wat zij deden met onze zoon, zoals koekjes geven en dat ze zich erg door ons op de vingers gekeken voelden. Mijn man heeft toen nog een keer uitgelegd waarom wij neit willen dat onze zoon een tik op de vingers krijgt en heft ookg ereageerd op de andere "beschuldigingen". Uiteindelijk houden mijn schoonouders voet bij stuk en weten wij dus niet meer hoe we hier nu mee om moeten gaan. Door het voorval hebben wij geen vertrouwen meer in hun. Dit is ook zo naar hun toe uitgesproken maar zij houden nog steeds voet bij stuk. We voelen ons hier erg naar bij en weten niet goed hoe we hier nu mee om moeten gaan. Zijne r hier wellicht mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die hier tips voor hebben?
Het al dan niet gebruken van een tik op de handjes als opvoedkunidg middel is al vaak onderwerp van gesprek geweest tussen ons en mijn schoonouders. Zij zijn van mening dat dat een juist opvoedkundig middel is terwijl mijn man en ik dat niet vinden. Wij kiezen er voor onze zoon als het moet honderd keer weg te pakken bij de spulletjes waar hij niet aan mag zitten maar willen hem niet op zijn handjes tikken.
Vorige week waren we echter bij mijn schoonouders op bezoek en toen ging onze zoon voor de tweede keer ergens aan waar hij niet aan mag komen en toen gaf mijn schoonmoeder hem dus een tik op zijn vingers. Ik heb toen gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben en dat onze visie daarop duidelijk was. Vervolgens is de boel geescaleerd en zijn wij uiteindelijk boos naar huis toe gegaan.
Mijn man heeft hierna nog met zijn ouders er over gesproken en zij zijn van mening dat het hun huis is en dat zij daarin doen wat zij willen. Vervolgens kwam er nog een heel relaas dat wij nooit iets goed vonden wat zij deden met onze zoon, zoals koekjes geven en dat ze zich erg door ons op de vingers gekeken voelden. Mijn man heeft toen nog een keer uitgelegd waarom wij neit willen dat onze zoon een tik op de vingers krijgt en heft ookg ereageerd op de andere "beschuldigingen". Uiteindelijk houden mijn schoonouders voet bij stuk en weten wij dus niet meer hoe we hier nu mee om moeten gaan. Door het voorval hebben wij geen vertrouwen meer in hun. Dit is ook zo naar hun toe uitgesproken maar zij houden nog steeds voet bij stuk. We voelen ons hier erg naar bij en weten niet goed hoe we hier nu mee om moeten gaan. Zijne r hier wellicht mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die hier tips voor hebben?
zaterdag 1 maart 2008 om 11:39
[quote]:
Ik vind het best grappig dat in dit voorbeeld jullie verschil in opvoeden zo onderstreept wordt. Jouw schoonouders zijn duidelijk naar je kind, na een waarschuwing een tik. Jullie willen liever praten, uitleggen, het goede voorbeeld geven. Nu is er iets voorgevallen en jouw schoonouders zijn ook naar jullie toe duidelijk: in ons huis gelden onze regels. Ik lees dat jij wel drie keer schrijft: "ze houden voet bij stuk.". Jullie willen liever praten, uitleggen, het goede voorbeeld geven. Geen ordeel verder hoor, maar het verschil komt zo mooi naar voren.
Zo had ik het nog helemaal niet gezien Elen. Je hebt hier wel gelijk in inderdaad. Dat is het grote verschilpunt ... Ik benoem dat dan als star maar het is hun manier van doen en zij zien dat neit als star maar als duidelijk.
Ik vind het best grappig dat in dit voorbeeld jullie verschil in opvoeden zo onderstreept wordt. Jouw schoonouders zijn duidelijk naar je kind, na een waarschuwing een tik. Jullie willen liever praten, uitleggen, het goede voorbeeld geven. Nu is er iets voorgevallen en jouw schoonouders zijn ook naar jullie toe duidelijk: in ons huis gelden onze regels. Ik lees dat jij wel drie keer schrijft: "ze houden voet bij stuk.". Jullie willen liever praten, uitleggen, het goede voorbeeld geven. Geen ordeel verder hoor, maar het verschil komt zo mooi naar voren.
Zo had ik het nog helemaal niet gezien Elen. Je hebt hier wel gelijk in inderdaad. Dat is het grote verschilpunt ... Ik benoem dat dan als star maar het is hun manier van doen en zij zien dat neit als star maar als duidelijk.
zaterdag 1 maart 2008 om 11:42
Het klinkt bizar, maar dat is wel hoe zij het zien inderdaad ... Hun normen en waarden gelden in hun huis. Dat betekent dus bokvoporbeeld ook dat er veel gesnoept wordt, ook vlak voor het eten. Dat zijn dan dingetjes waar wij het ook niet mee eens zijn, maar waar we wel bereid zijn concessies in te doen ... de liefde van opa en oma zullen hem niet schaden wat de meeste dingen betreft. Maar die tik is voor ons een stap te ver (en ik weet heus wel dat 1 tik hem niet beschadigd, maar daar komen principes bij omde hoek kijken).
zaterdag 1 maart 2008 om 12:09
Ik heb dit een tijdje geleden zelf ook meegemaakt met mijn schoonouders. Mijn man werd vroeger altijd door zijn vader geslagen, het is een keer zover gekomen dat ze samen op de eerste hulp terecht kwamen toen mijn man een keer tegengas gaf... Reden te meer voor ons om onze kinderen geen tik te verkopen en al helemaal niet door anderen.,
Tijd geleden waren we bij mijn schoonouders op visite. Uit het niets zei mijn schoonvader opeens tegen mijn zoon van toen nog geen twee: pas op, als je daar aankomt geeft opa je een tik. Zoonlief stond op dat moment twee meter van het beeldje af dat mijn schoonvader bedoelde en was er eerder ook nog niet aangekomen.
Mijn reactie: Nee, dat doet opa niet. Als iemand mijn zoon een tik geeft, dan ben ik dat of zijn vader, maar u niet. Als u straf wilt geven, dan zet hem maar in de hoek of in een aparte kamer, maar er worden door u geen tikken uitgedeeld!
Er werd in eerste instantie tegengesputterd, maar uiteindelijk bond hij in.
Dus misschien is het voor jou een optie om je schoonmoeder andere mogelijkheden aan te reiken hoe ze je zoon kunt straffen.
Tijd geleden waren we bij mijn schoonouders op visite. Uit het niets zei mijn schoonvader opeens tegen mijn zoon van toen nog geen twee: pas op, als je daar aankomt geeft opa je een tik. Zoonlief stond op dat moment twee meter van het beeldje af dat mijn schoonvader bedoelde en was er eerder ook nog niet aangekomen.
Mijn reactie: Nee, dat doet opa niet. Als iemand mijn zoon een tik geeft, dan ben ik dat of zijn vader, maar u niet. Als u straf wilt geven, dan zet hem maar in de hoek of in een aparte kamer, maar er worden door u geen tikken uitgedeeld!
Er werd in eerste instantie tegengesputterd, maar uiteindelijk bond hij in.
Dus misschien is het voor jou een optie om je schoonmoeder andere mogelijkheden aan te reiken hoe ze je zoon kunt straffen.
zaterdag 1 maart 2008 om 12:12
de eerste die een van mijn zoons een tik op zn vingers geeft buiten papa of mama om, die hoek ik persoonlijk neer!
Daarbij heb ik het zelf een keer gedaan en meneer lacht me gewoon uit, het heeft geen nut dus, de gang maakt veel meer indruk en daar beland hij na de 2e waarschuwing dus bij de 3e keer ergens aanzitten. Waar we dan ook zijn kan me niet schelen. Na een goeie week volhouden luisterd hij al een stuk beter en nu is een streng 'afblijven' 9 van de 10 keer genoeg. Ik ben zoals meer hier ook van mening dat je als ouder zelf verantwoordelijk bent voor het gedrag van je kind.
Ik heb ook nog een stiefzoon en al maakt hij het nog zo bont, ik ben zn moeder niet dus hem zou ik never nooit een tik op zn vingers geven, ik vind dat een tik alleen door een van de ouders uitgedeeld mag worden en dat ben ik dus niet.
Als mijn (schoon)ouders zo stellig zouden zijn met hun regels zou dat voor mij een extra drempel zijn om er nog heen te gaan, zeker als het om iets fysiek's gaat. Zij hebben zich gewoon niet met jullie opvoeding te bemoeien. Punt.
Ik heb ook al eens een flinke discussie gehad zowel met mijn moeder als met mn schoonmoeder om verschillende redenen en het gebeurd gewoon zoals ik dat wil en anders niet.
Daarbij heb ik het zelf een keer gedaan en meneer lacht me gewoon uit, het heeft geen nut dus, de gang maakt veel meer indruk en daar beland hij na de 2e waarschuwing dus bij de 3e keer ergens aanzitten. Waar we dan ook zijn kan me niet schelen. Na een goeie week volhouden luisterd hij al een stuk beter en nu is een streng 'afblijven' 9 van de 10 keer genoeg. Ik ben zoals meer hier ook van mening dat je als ouder zelf verantwoordelijk bent voor het gedrag van je kind.
Ik heb ook nog een stiefzoon en al maakt hij het nog zo bont, ik ben zn moeder niet dus hem zou ik never nooit een tik op zn vingers geven, ik vind dat een tik alleen door een van de ouders uitgedeeld mag worden en dat ben ik dus niet.
Als mijn (schoon)ouders zo stellig zouden zijn met hun regels zou dat voor mij een extra drempel zijn om er nog heen te gaan, zeker als het om iets fysiek's gaat. Zij hebben zich gewoon niet met jullie opvoeding te bemoeien. Punt.
Ik heb ook al eens een flinke discussie gehad zowel met mijn moeder als met mn schoonmoeder om verschillende redenen en het gebeurd gewoon zoals ik dat wil en anders niet.
zaterdag 1 maart 2008 om 12:20
zaterdag 1 maart 2008 om 12:22
Ik had vroeger een buurmeisje waar ze met een stok klappen kregen als ze stout waren. Ze vonden dat zelf doodnormaal, de kinderen ook, ze zagen het ook niet als mishandeling, maar net als bijvoorbeeld de lineaal waar kinderen vroeger een tik mee kregen als ze niet luisterden. Het gebeurde ook niet uit woede, maar gewoon als maatregel. Je kind zal er maar gaan spelen onder het motto 'hun huis, hun regels'.
zaterdag 1 maart 2008 om 12:24
Hoi, ik heb niet alle reacties gelezen, dus als ik alleen mosterd toevoeg, mijn excuses.
Ik ben wel voor een opvoedkundige tik af en toe. Ten eerste omdat ik uit ervaring weet dat het helpt (ben zelf ook getikt vroeger toen ik stout was) En ik weet ook dat het bij anderen effectief is, heb dat ook geobserveerd. Dus dat standpunt dat sommige mensen aanhouden "van ik tik niet, want dat werkt toch niet* wijs ik af.
Ten tweede vind ik niet dat ik 100 keer iets moet zeggen tegen mijn kind, ik als moeder heb het voor het zeggen en niet mijn kind. Ik geef 1 tot 2 keer een waarschuwing en daarna volgt echt wel een tik op de vingers of billen. Ik vind dat een kind de autoriteit van zijn ouders moet respecteren en dat moet je ze vooral op een jonge leeftijd bijbrengen. Het kan niet jong genoeg.
Ten derde dat standpunt van " ik tik niet, want wil geen slecht voorbeeld geven, want dan wordt mijn kind alleen nog meer aggressief" wijs ik ook af. Toen ik vroeger een klein bleuberrietje was en tikken kreeg van mijn ouders, kwam het niet in mijn HERSENSPAN op om mijn ouders terug te slaan. Of om mijn leeftijdsgenootjes ook te gaan slaan, want ik wist echt wel dat slaan niet mocht, ondanks het feit dat ik wel tikken kreeg thuis. En dit geldt ook voor al mijn leeftijdsgenootjes van toen die thuis tikken kregen.
Ten vierde wil ik nog kwijt dat ik me door niemand laat slaan, dus als een kind van iemand anders waagt om mij te slaan, krijgen ze gelijk een klap terug *naar gelijkheid* Als jij als ouder het pikt, tot daaraan toe, maar je kind hoeft het echt niet bij mij te proberen. Wat dat betreft ben ik het dus eens met een vorige poster.
Ten vijfde kan ik me wel voorstellen dat TO het niet leuk vind dat oma haar zoontje op de vingers tikt. Ik vind disciplineren op die manier, meer iets voor de ouders. Aan de andere kant kant kan ik me de frustratie van oma ook voorstellen. Oma heeft blijkbaar niet het eindeloze geduld van TO en dat kan TO dus ook niet afdwingen. Wat ik wel vind: als TO niet wil dat oma haar zoontje disciplineerd moet ze het zelf doen op haar manier, zodat oma het niet hoeft te doen. En wees dan ook effectief !!
Ik ben wel voor een opvoedkundige tik af en toe. Ten eerste omdat ik uit ervaring weet dat het helpt (ben zelf ook getikt vroeger toen ik stout was) En ik weet ook dat het bij anderen effectief is, heb dat ook geobserveerd. Dus dat standpunt dat sommige mensen aanhouden "van ik tik niet, want dat werkt toch niet* wijs ik af.
Ten tweede vind ik niet dat ik 100 keer iets moet zeggen tegen mijn kind, ik als moeder heb het voor het zeggen en niet mijn kind. Ik geef 1 tot 2 keer een waarschuwing en daarna volgt echt wel een tik op de vingers of billen. Ik vind dat een kind de autoriteit van zijn ouders moet respecteren en dat moet je ze vooral op een jonge leeftijd bijbrengen. Het kan niet jong genoeg.
Ten derde dat standpunt van " ik tik niet, want wil geen slecht voorbeeld geven, want dan wordt mijn kind alleen nog meer aggressief" wijs ik ook af. Toen ik vroeger een klein bleuberrietje was en tikken kreeg van mijn ouders, kwam het niet in mijn HERSENSPAN op om mijn ouders terug te slaan. Of om mijn leeftijdsgenootjes ook te gaan slaan, want ik wist echt wel dat slaan niet mocht, ondanks het feit dat ik wel tikken kreeg thuis. En dit geldt ook voor al mijn leeftijdsgenootjes van toen die thuis tikken kregen.
Ten vierde wil ik nog kwijt dat ik me door niemand laat slaan, dus als een kind van iemand anders waagt om mij te slaan, krijgen ze gelijk een klap terug *naar gelijkheid* Als jij als ouder het pikt, tot daaraan toe, maar je kind hoeft het echt niet bij mij te proberen. Wat dat betreft ben ik het dus eens met een vorige poster.
Ten vijfde kan ik me wel voorstellen dat TO het niet leuk vind dat oma haar zoontje op de vingers tikt. Ik vind disciplineren op die manier, meer iets voor de ouders. Aan de andere kant kant kan ik me de frustratie van oma ook voorstellen. Oma heeft blijkbaar niet het eindeloze geduld van TO en dat kan TO dus ook niet afdwingen. Wat ik wel vind: als TO niet wil dat oma haar zoontje disciplineerd moet ze het zelf doen op haar manier, zodat oma het niet hoeft te doen. En wees dan ook effectief !!
zaterdag 1 maart 2008 om 12:30
Blueberry, ik heb vroeger ook weleens een tik gehad. Ik ben júist daarom van mening dat het totaal geen zin heeft. Ik ging mijn ouders er niet door respecteren, ik werd hoogstens bang voor ze. En ik heb ervan geleerd dat als je het niet meer met woorden afkunt en heel erg boos bent, dat je dan gaat slaan. Het heeft toen ik volwassen was best even geduurd voordat ik geleerd had om bij een ruzie niet met dingen te smijten of een duw te verkopen. Dat zag ik mijn ouders ook doen.
Ben dol op mijn ouders, en het was ook absoluut geen mishandeling, maar slaan vind ik zó laag. Of het nu verpakt wordt als corrigerende tik, onder het mom van 'opvoeding' of dat er gewoon toegegeven wordt dat het uit de eigen machteloosheid komt.
Mijn ervaring is dat autoriteit niet af te dwingen is, zeker niet door slaan of een tik. Het is nogal een zwaktebod eigenlijk. Autoriteit moet je uitstralen en door je houding weten af te dwingen. Als dat met een tik moet zegt dat heel wat over degene die hem uitdeelt.
Ben dol op mijn ouders, en het was ook absoluut geen mishandeling, maar slaan vind ik zó laag. Of het nu verpakt wordt als corrigerende tik, onder het mom van 'opvoeding' of dat er gewoon toegegeven wordt dat het uit de eigen machteloosheid komt.
Mijn ervaring is dat autoriteit niet af te dwingen is, zeker niet door slaan of een tik. Het is nogal een zwaktebod eigenlijk. Autoriteit moet je uitstralen en door je houding weten af te dwingen. Als dat met een tik moet zegt dat heel wat over degene die hem uitdeelt.
zaterdag 1 maart 2008 om 12:36
Op visite gaan wordt op deze manier wel een behoorlijke straf, constant op je tellen passen of je kindje misschien niet iets fout doet. Wetende dat kindjes altijd wel iets uithalen. Misschien een vooroordeel maar ik heb het idee dat mensen met losse handjes ook veel strakker in de regels zitten dan mensen die hun handen thuis kunnen houden.
Zelf denk ik ook dat ik de enige ben die tikken aan mijn kinderen uitdeelt. Liever niet -meer-; ze leren er echt van dat slaan een snelle oplossing is en gaan elkaar slaan. Niet een sfeer die je wilt zien onder je kinderen.
Mijn moeder meent te mogen slaan als de kinderen iets in haar ogen ernstigs doen. Gelukkig blijft het doorgaans bij dreigen -vind ik al erg genoeg- maar mijn hart breekt als ik ze zo tekeer hoor gaan tegen míjn kinderen.
Zelf denk ik ook dat ik de enige ben die tikken aan mijn kinderen uitdeelt. Liever niet -meer-; ze leren er echt van dat slaan een snelle oplossing is en gaan elkaar slaan. Niet een sfeer die je wilt zien onder je kinderen.
Mijn moeder meent te mogen slaan als de kinderen iets in haar ogen ernstigs doen. Gelukkig blijft het doorgaans bij dreigen -vind ik al erg genoeg- maar mijn hart breekt als ik ze zo tekeer hoor gaan tegen míjn kinderen.
zaterdag 1 maart 2008 om 12:54
Wat grappig bij mij was het juist omgekeerd. Ik ben nooit bang geweest voor mijn ouders, ondanks de tikken. Na die ene tik hing ik de volgende dag gewoon weer bij ze.
Als mijn ouders mij ergens een tik voor hadden gegeven deed ik het daarna ook echt niet meer. En zelf heb ik door het tikken ook geen aggressief karakter ontwikkeld ofzo. Ben juist een goede prater, maar ik weiger wel om 100x iets tegen een kind te zeggen. Ik vind namelijk dat er gewoon geluisterd moet worden na de 2e of 3e keer.
Overigens is het absoluut niet mijn bedoeling om andere mensen te overtuigen van het nut van een tik. Ieder zn ding zou ik zeggen. Voor mij in elk geval geldt, dat ik de tik zelf wil zou uitdelen omdat het bij mij wel gewerkt heeft. Grappig dat ik nu zo'n rustig karakter heb, toen ik klein was, was ik echt een kleine terrorist en woorden waren soms gewoon echt niet genoeg. En nee, ik had geen ADHD ofzo, ik was gewoon stout
zaterdag 1 maart 2008 om 13:31
We zijn normaal gesproken altijd effectief ... waren alleen net te langzaam om in te grijpen in dit geval.:
Hoi, ik heb niet alle reacties gelezen, dus als ik alleen mosterd toevoeg, mijn excuses.
Ik ben wel voor een opvoedkundige tik af en toe. Ten eerste omdat ik uit ervaring weet dat het helpt (ben zelf ook getikt vroeger toen ik stout was) En ik weet ook dat het bij anderen effectief is, heb dat ook geobserveerd. Dus dat standpunt dat sommige mensen aanhouden "van ik tik niet, want dat werkt toch niet* wijs ik af. Ik denk wel dat et werkt, maar er zijn andere methoden die ook werken en die wij prefereren.
Ten tweede vind ik niet dat ik 100 keer iets moet zeggen tegen mijn kind, ik als moeder heb het voor het zeggen en niet mijn kind. Ik geef 1 tot 2 keer een waarschuwing en daarna volgt echt wel een tik op de vingers of billen. Mijn voorbeeld van 100 keer was ongelukkig gekozen. Mijn zoontje krijgt twee keer een waarschuwing en bij de derde keer volgt een maatregel. Bij ons is dat dat hij in zijn eetstoel gezet wordt. Ik vind dat een kind de autoriteit van zijn ouders moet respecteren en dat moet je ze vooral op een jonge leeftijd bijbrengen. Het kan niet jong genoeg. Dat vind ik ook, maar die autoriteit kan ook op een andere manier duidelijk gemaakt worden.
Ten derde dat standpunt van " ik tik niet, want wil geen slecht voorbeeld geven, want dan wordt mijn kind alleen nog meer aggressief" wijs ik ook af. Agressief vind ik een beetje een te heftig wordt voor een dreumes. ik ben wel van mening dat ik zijn geknijp en gepets makkelijker kan verbieden als ik hem ook niet tik. Toen ik vroeger een klein bleuberrietje was en tikken kreeg van mijn ouders, kwam het niet in mijn HERSENSPAN op om mijn ouders terug te slaan. Of om mijn leeftijdsgenootjes ook te gaan slaan, want ik wist echt wel dat slaan niet mocht, ondanks het feit dat ik wel tikken kreeg thuis. En dit geldt ook voor al mijn leeftijdsgenootjes van toen die thuis tikken kregen.
Ten vierde wil ik nog kwijt dat ik me door niemand laat slaan, dus als een kind van iemand anders waagt om mij te slaan, krijgen ze gelijk een klap terug *naar gelijkheid* Als jij als ouder het pikt, tot daaraan toe, maar je kind hoeft het echt niet bij mij te proberen. Wat dat betreft ben ik het dus eens met een vorige poster. Als een dreumes iemand knijpt / slaat dan beseft hij nog helemaal neit wat hij doet. Als jij mijn kind dan terug zou slaan dan zou ik jou slaan
Ten vijfde kan ik me wel voorstellen dat TO het niet leuk vind dat oma haar zoontje op de vingers tikt. Ik vind disciplineren op die manier, meer iets voor de ouders. Aan de andere kant kant kan ik me de frustratie van oma ook voorstellen. Oma heeft blijkbaar niet het eindeloze geduld van TO en dat kan TO dus ook niet afdwingen. Wat ik wel vind: als TO niet wil dat oma haar zoontje disciplineerd moet ze het zelf doen op haar manier, zodat oma het niet hoeft te doen. En wees dan ook effectief !!
zaterdag 1 maart 2008 om 13:40
[quote]:
Blueberry, ik heb vroeger ook weleens een tik gehad. Ik ben júist daarom van mening dat het totaal geen zin heeft. Ik ging mijn ouders er niet door respecteren, ik werd hoogstens bang voor ze. En ik heb ervan geleerd dat als je het niet meer met woorden afkunt en heel erg boos bent, dat je dan gaat slaan. Het heeft toen ik volwassen was best even geduurd voordat ik geleerd had om bij een ruzie niet met dingen te smijten of een duw te verkopen. Dat zag ik mijn ouders ook doen.
Ik denk dat daarin ook een groot verschil zit. Ik heb zelf wel eens een tik gekregen, maar mijn ouders waren/zijn rustige, stabiele en vooral rechtvaardige mensen. Ik wist daarom ook waarom ik een tik kreeg. Wat versta je ook onder een tik? Ze duwden dan fel mijn hand weg bijv. of ik kreeg met een vlakke hand een gedoseerde pets onder m'n billen. Weet even niet hoe ik het anders kan omschrijven, maar het was niet zo dat ze hun eigen ergernis op mij botvierden en het de ene keer harder was dan de andere keer, afhankelijk van wat ik deed.
Ik heb ze zelden ruzie zien maken, maar als het al een keer gebeurde, dan ging dat rustig met woorden. Daarom vind ik zelf het goede voorbeeld geven ook belangrijk. Dus als partners niet gooien met dingen of duwen/slaan, want dan wordt smijten/tik/duwen een een teken van onmacht i.p.v. een bedoelde correctie.
Blueberry, ik heb vroeger ook weleens een tik gehad. Ik ben júist daarom van mening dat het totaal geen zin heeft. Ik ging mijn ouders er niet door respecteren, ik werd hoogstens bang voor ze. En ik heb ervan geleerd dat als je het niet meer met woorden afkunt en heel erg boos bent, dat je dan gaat slaan. Het heeft toen ik volwassen was best even geduurd voordat ik geleerd had om bij een ruzie niet met dingen te smijten of een duw te verkopen. Dat zag ik mijn ouders ook doen.
Ik denk dat daarin ook een groot verschil zit. Ik heb zelf wel eens een tik gekregen, maar mijn ouders waren/zijn rustige, stabiele en vooral rechtvaardige mensen. Ik wist daarom ook waarom ik een tik kreeg. Wat versta je ook onder een tik? Ze duwden dan fel mijn hand weg bijv. of ik kreeg met een vlakke hand een gedoseerde pets onder m'n billen. Weet even niet hoe ik het anders kan omschrijven, maar het was niet zo dat ze hun eigen ergernis op mij botvierden en het de ene keer harder was dan de andere keer, afhankelijk van wat ik deed.
Ik heb ze zelden ruzie zien maken, maar als het al een keer gebeurde, dan ging dat rustig met woorden. Daarom vind ik zelf het goede voorbeeld geven ook belangrijk. Dus als partners niet gooien met dingen of duwen/slaan, want dan wordt smijten/tik/duwen een een teken van onmacht i.p.v. een bedoelde correctie.
zaterdag 1 maart 2008 om 13:43
Als je kinderen naar school gaan zullen ze ook wel de nodige tikken van vriendjes krijgen dus dat jullie het hem willen aanleren dat het fout is ala maar wees wel reeel.
Ik ben het helemaal eens met vleermuis. De derde waarschuwing is een tik klaar!
Honderd keer zeggen dat iets niet mag heeft vaak maar weinig effect..
Ik ben van mening dat kinderen moeten weten wat wel en wat niet kan. Dat houd in dat ik ook alles terugdoe wat mijn kinderen doen. Bijten ze dan bijt ik terug,slaan schoppen tuffen etc. En met effect! Ik zou mij ook dood irriteren als het kind van een ander bij mij de boel sloopt en als de ouders dan altijd maar in het eeuweige gesprek van:" dat mag niet en dat is niet lief "willen gaan.Tja das hun keuze maar in mijn huis zijn mijn regels.Dus ik kan oma heel goed begrijpen
Ik ben het helemaal eens met vleermuis. De derde waarschuwing is een tik klaar!
Honderd keer zeggen dat iets niet mag heeft vaak maar weinig effect..
Ik ben van mening dat kinderen moeten weten wat wel en wat niet kan. Dat houd in dat ik ook alles terugdoe wat mijn kinderen doen. Bijten ze dan bijt ik terug,slaan schoppen tuffen etc. En met effect! Ik zou mij ook dood irriteren als het kind van een ander bij mij de boel sloopt en als de ouders dan altijd maar in het eeuweige gesprek van:" dat mag niet en dat is niet lief "willen gaan.Tja das hun keuze maar in mijn huis zijn mijn regels.Dus ik kan oma heel goed begrijpen
zaterdag 1 maart 2008 om 13:54
Is een tik effectief? Denk bij het ene kind wel en het andere niet. Ik heb twee jongens en bij de oudste hoef ik alleen maar boos te kijken en klaar. Maar de jongste is een ander verhaal. Boos kijken, pfuh, boos praten en corrigeren, krijg ik een uitgestoken tong of een boos gezicht terug. Dan maar naar de gang, daar breekt hij dan alles af (er is niets maar schoppen tegen deuren kan ook veel stuk maken). Dus ja als hij dan zo doorgaat dan moet hij naar zijn kamer en als dat niet normaal gaat, help ik hem met een ferme tik tegen zijn billen. En ja bij hem is dat het enige dat doordringt, helaas had het graag anders gezien. Na dat 2 keer te hebben gedaan hoeft het niet meer want hij weet hoe het voelt. Dus alleen aangeven dat het er aan zit te komen is genoeg.
zaterdag 1 maart 2008 om 14:01
Ik neem aan dat je schoonouders ( schoonmoeder in dit geval geloof ik ) hetzelfde bij je man hebben gedaan toen hij klein was en ergens aanzat . Dus door dit gedrag bij voorbaat al te noemen als zijnde niet gewenst want blablabla is eigenlijk ook zeggen dat je vindt dat zij vroeger blablabla ...
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 1 maart 2008 om 14:16
Mamzelle, je vindt het erg dat je moeder jouw kinderen dreigt en wil slaan en zo tekeer gaat dat je hart breekt?
Maar dat laat je toch niet gebeuren als je erbij bent? ( ook niet als je er niet bij bent natuurlijk).
Je corrigeert toch zelf je kinderen neem ik aan, waarom moet zij dat doen?
Je laat haar toch niet zo tekeer gaan tegen jouw kinderen.
Maar dat laat je toch niet gebeuren als je erbij bent? ( ook niet als je er niet bij bent natuurlijk).
Je corrigeert toch zelf je kinderen neem ik aan, waarom moet zij dat doen?
Je laat haar toch niet zo tekeer gaan tegen jouw kinderen.
zaterdag 1 maart 2008 om 14:21
zaterdag 1 maart 2008 om 14:25
zaterdag 1 maart 2008 om 14:27
