Kinderen
alle pijlers
meningsverschil over opvoeding (tik op de vingers)
vrijdag 29 februari 2008 om 15:37
Er is iets voorgevallen tussen ons en mijn schoonouders waarbij wij niet goed weten hoe we hier nu mee om moeten gaan.
Het al dan niet gebruken van een tik op de handjes als opvoedkunidg middel is al vaak onderwerp van gesprek geweest tussen ons en mijn schoonouders. Zij zijn van mening dat dat een juist opvoedkundig middel is terwijl mijn man en ik dat niet vinden. Wij kiezen er voor onze zoon als het moet honderd keer weg te pakken bij de spulletjes waar hij niet aan mag zitten maar willen hem niet op zijn handjes tikken.
Vorige week waren we echter bij mijn schoonouders op bezoek en toen ging onze zoon voor de tweede keer ergens aan waar hij niet aan mag komen en toen gaf mijn schoonmoeder hem dus een tik op zijn vingers. Ik heb toen gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben en dat onze visie daarop duidelijk was. Vervolgens is de boel geescaleerd en zijn wij uiteindelijk boos naar huis toe gegaan.
Mijn man heeft hierna nog met zijn ouders er over gesproken en zij zijn van mening dat het hun huis is en dat zij daarin doen wat zij willen. Vervolgens kwam er nog een heel relaas dat wij nooit iets goed vonden wat zij deden met onze zoon, zoals koekjes geven en dat ze zich erg door ons op de vingers gekeken voelden. Mijn man heeft toen nog een keer uitgelegd waarom wij neit willen dat onze zoon een tik op de vingers krijgt en heft ookg ereageerd op de andere "beschuldigingen". Uiteindelijk houden mijn schoonouders voet bij stuk en weten wij dus niet meer hoe we hier nu mee om moeten gaan. Door het voorval hebben wij geen vertrouwen meer in hun. Dit is ook zo naar hun toe uitgesproken maar zij houden nog steeds voet bij stuk. We voelen ons hier erg naar bij en weten niet goed hoe we hier nu mee om moeten gaan. Zijne r hier wellicht mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die hier tips voor hebben?
Het al dan niet gebruken van een tik op de handjes als opvoedkunidg middel is al vaak onderwerp van gesprek geweest tussen ons en mijn schoonouders. Zij zijn van mening dat dat een juist opvoedkundig middel is terwijl mijn man en ik dat niet vinden. Wij kiezen er voor onze zoon als het moet honderd keer weg te pakken bij de spulletjes waar hij niet aan mag zitten maar willen hem niet op zijn handjes tikken.
Vorige week waren we echter bij mijn schoonouders op bezoek en toen ging onze zoon voor de tweede keer ergens aan waar hij niet aan mag komen en toen gaf mijn schoonmoeder hem dus een tik op zijn vingers. Ik heb toen gezegd dat ik dat echt niet wilde hebben en dat onze visie daarop duidelijk was. Vervolgens is de boel geescaleerd en zijn wij uiteindelijk boos naar huis toe gegaan.
Mijn man heeft hierna nog met zijn ouders er over gesproken en zij zijn van mening dat het hun huis is en dat zij daarin doen wat zij willen. Vervolgens kwam er nog een heel relaas dat wij nooit iets goed vonden wat zij deden met onze zoon, zoals koekjes geven en dat ze zich erg door ons op de vingers gekeken voelden. Mijn man heeft toen nog een keer uitgelegd waarom wij neit willen dat onze zoon een tik op de vingers krijgt en heft ookg ereageerd op de andere "beschuldigingen". Uiteindelijk houden mijn schoonouders voet bij stuk en weten wij dus niet meer hoe we hier nu mee om moeten gaan. Door het voorval hebben wij geen vertrouwen meer in hun. Dit is ook zo naar hun toe uitgesproken maar zij houden nog steeds voet bij stuk. We voelen ons hier erg naar bij en weten niet goed hoe we hier nu mee om moeten gaan. Zijne r hier wellicht mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of die hier tips voor hebben?
zaterdag 1 maart 2008 om 17:03
Traincha, nee, bij mijn zoon is meer dan twee keer waarschuwen door vreemde inderdaad niet nodig. Vreemde ogen dwingen ook bij mijn zoon. Maar het ging meer om het punt dat wanneer je jij je ongetwijfeld terecht ergert, je andermans kinderen een tik geeft. Ik vind dat niet kunnen.
Mijn broer heeft het overigens nooit meer gedaan. Mede omdat ik hem extra goed in de gaten houdt wanneer we die enkele keer daar zijn. Maar goed, hij is nu vier en weet dat gitaren 'no go areas' zijn.
Mijn broer heeft het overigens nooit meer gedaan. Mede omdat ik hem extra goed in de gaten houdt wanneer we die enkele keer daar zijn. Maar goed, hij is nu vier en weet dat gitaren 'no go areas' zijn.
zondag 2 maart 2008 om 14:55
Ik verbaas mij toch echt dat zoveel ouders het vinden kunnen om een tik uit te delen.
Ieder eigen manier van opvoeden natuurlijk,maar ik zie het in mijn omgeving echt bij niemand gebeuren.
Is toch inmiddels ook erg achterhaald. En wellicht werkt "de tïk" bij sommige kinderen.Maar dat heeft meer met karakter te maken dan met de tik.
Als je een kind hebt zoals bv mijn kind,die zou alleen maar nog baldadiger worden,zeer sterk karakter.
Ik kreeg vroeger van mijn vader(al was het sporadisch) ook weleens een tik. Aangezien ik ook zo'n sterk karakter had,verblikte of verbloosde ik er niet van hoor. Ik zei dan juist,pff deed toch niet zeer,al deed hij het dan nog 10 keer,ik hield mijn poot stijf.
Mijn broer echter,was juist heel snel onder de indruk. daar had naar de gang dus net zo effectief gewerkt.
De "tik" ik vind het maar een raar.Maar dat is mijn bescheiden mening.
Ieder eigen manier van opvoeden natuurlijk,maar ik zie het in mijn omgeving echt bij niemand gebeuren.
Is toch inmiddels ook erg achterhaald. En wellicht werkt "de tïk" bij sommige kinderen.Maar dat heeft meer met karakter te maken dan met de tik.
Als je een kind hebt zoals bv mijn kind,die zou alleen maar nog baldadiger worden,zeer sterk karakter.
Ik kreeg vroeger van mijn vader(al was het sporadisch) ook weleens een tik. Aangezien ik ook zo'n sterk karakter had,verblikte of verbloosde ik er niet van hoor. Ik zei dan juist,pff deed toch niet zeer,al deed hij het dan nog 10 keer,ik hield mijn poot stijf.
Mijn broer echter,was juist heel snel onder de indruk. daar had naar de gang dus net zo effectief gewerkt.
De "tik" ik vind het maar een raar.Maar dat is mijn bescheiden mening.
zondag 2 maart 2008 om 15:00
Niet dat ik de opvoeding van mijn ouders afkeur hoor,ze deden toen ook wat hun het beste leek. Maar hè we praten over 35 jaar geleden!
Toen gingen we ook gewoon zonder autostoeltje èn zonder gordel achterin de auto. Mijn moeder zegt nog weleens , wat wij vroeger soms deden was eigenlijk onverantwoord,Maar we wisten niet beter.
Wellicht zijn jouw schoonouders er een beetje in blijven hangen en zijn ze blind in hoe het ook anders kan.
Beetje bericht buiten de discussie,maar ik had al eerder gepost dat ik het absoluut niet vind kunnen.
Toen gingen we ook gewoon zonder autostoeltje èn zonder gordel achterin de auto. Mijn moeder zegt nog weleens , wat wij vroeger soms deden was eigenlijk onverantwoord,Maar we wisten niet beter.
Wellicht zijn jouw schoonouders er een beetje in blijven hangen en zijn ze blind in hoe het ook anders kan.
Beetje bericht buiten de discussie,maar ik had al eerder gepost dat ik het absoluut niet vind kunnen.
zondag 2 maart 2008 om 15:30
tsja... ik ben denk ik redelijk makkelijk. Mijn ouders en schoonouders doen ook wel eens dingen die ik zelf anders zou doen (het voorbeeld van koekjes geven van TO) en ik zeg soms wel dat ik dingen anders doe, maar zolang het niet echt gevaarlijk is oid, vind ik dat als we bij hen thuis zijn, of zij oppassen, dat dan ook hun regels en manier van handhaven gelden. Ik heb ook het idee dat omdat ik redelijk makkelijk ben en ze zich dus zeker niet gecontroleerd hoeven te voelen, ze ook eerder luisteren als ik iets echt niet wil hebben. Overigens zou ik tegen een (beheerste) tik an sich niet heel veel bezwaar hebben, ook al doen we dat zelf niet.
zondag 2 maart 2008 om 18:16
zondag 2 maart 2008 om 18:33
Nineke schreef:
Ik heb geen kinderen en heb me nog geen mening gevormd over wel dan niet een tik geven, maar ik wil wel een opmerking maken over de straf die je uitkiest.
Als je kind voor straf in de stoel moet, gaat hij die stoel zien als iets vervelends (en dat is de bedoeling in dit geval dan ook). Maar in die stoel moet hij blijkbaar ook eten, iets waarvan je zeker niet wilt dat het met vervelend wordt geassocieerd. Misschien een andere strafplek kiezen?
Ik heb geen kinderen en heb me nog geen mening gevormd over wel dan niet een tik geven, maar ik wil wel een opmerking maken over de straf die je uitkiest.
Als je kind voor straf in de stoel moet, gaat hij die stoel zien als iets vervelends (en dat is de bedoeling in dit geval dan ook). Maar in die stoel moet hij blijkbaar ook eten, iets waarvan je zeker niet wilt dat het met vervelend wordt geassocieerd. Misschien een andere strafplek kiezen?
zondag 2 maart 2008 om 18:46
Maar dan komen we op de vraag. Wat is een tik? Ik geef mijn zoon van 1 weleens een tik over zijn vingers. Wat ik dan doe is dat ik zijn handje pak, en daar met 2 vingers op tik. Het zal hem absoluut geen pijn doen, het laat hem schrikken. Wanneer ik hem afleid wanneer hij met zijn handen op het lcdscherm ramt, denkt hij alleen maar "jaja, daar trap ik niet in mevrouw van stoffelen, ik ram vrolijk verder"
zondag 2 maart 2008 om 22:30
Volgens mij is dat ook een discussie waard. Wat is een opvoedkundige tik?
Is dat je kind slaan (op zijn kont, op de vingers) als hij vervelend is? Of je kind op zijn kont slaan of op de vingers tikken als hij na een waarschuwing weer met zijn zijn legopoppetje in het stopcontact staat te porren?
Wat mij betreft logisch: Een tik op zijn/haar vingers als hij na een waarschuwing zijn legopoppetje weer in het stopcontact duwt. En bij vervelend gedrag op de gang/trap/nadenk-kruk(zo noemen wij het)
Dus:
Wanneer mag de pedagogische tik wel en wanneer niet?
Is dat je kind slaan (op zijn kont, op de vingers) als hij vervelend is? Of je kind op zijn kont slaan of op de vingers tikken als hij na een waarschuwing weer met zijn zijn legopoppetje in het stopcontact staat te porren?
Wat mij betreft logisch: Een tik op zijn/haar vingers als hij na een waarschuwing zijn legopoppetje weer in het stopcontact duwt. En bij vervelend gedrag op de gang/trap/nadenk-kruk(zo noemen wij het)
Dus:
Wanneer mag de pedagogische tik wel en wanneer niet?
zondag 2 maart 2008 om 22:50
Dacht ik vroeger ook, maar dat valt mee. Mijn dochter moet in de luie stoel gaan zitten als ze echt stout is. (Omdat ik op dat eerste moment van strafplek nodig had, even niks beters kon verzinnen). Desalniettemin speelt ze er met plezier in. Het ding wordt pas een strafplek als wij dat zeggen.
In een winkel heb ik wel eens gezegd dat ze moest gaan zìtten in het winkelwagentje, omdat ze stout was, en ze nam gelijk haar boze verongelijkte houding aan. Terwijl ze dus al in dat zitje van dat winkelwagentje zat, en er dus feitelijk niets veranderde. Maar opeens was het strafplek, en dan is het niet leuk. Toen het weer okee was, bleef ze met liefde in datzelfde zitje zitten, en was het geen strafplek meer.
zondag 2 maart 2008 om 22:59
Oh, en niemand tikt/slaat mijn kind. Tikken & slaan zijn dingen waarvan de ouders bepalen of het gebeurt en dat dan dus ook uitvoeren.
Ik zie geen heil in slaan. Mijn ouders zijn geweldige mensen, maar sloegen ook, en dat weet ik nog erg goed. En dat begon waarschijnlijk met een tik op de vingers (weet ik niet meer), maar eindigde in veel erger.
Ik heb het ze vergeven, ook omdat ik weet in wat voor situatie ze toen zaten (huwelijk met spanningen, vader werkte veel, moeder overspannen en allebei ouders met losse handjes. Toen de situatie beter werd hield het buitenproportioneel meppen ook meteen op).
Wat ik alleen wel heel erg (raar? vreemd? etc?) vond, is dat ze bepaalde dingen echt niet meer weten dat ze dat gedaan hebben. Een half jaar terug had ik samen met mijn broer een gesprek met ze, en ze wisten bepaalde dingen echt niet meer. En ze schrokken zich de pleuris toen mijn broer en ik dat vertelde, van hoe het toen ging. En ze schaamden zich dood. Was helemaal nooit hun bedoeling geweest, maar het was geëscaleerd.
Hou me te goede, ik ben niet mishandeld als kind. Ik heb een goede jeugd gehad, absoluut. Maar die paar jaar zaten de handen van mijn ouders goed los. En niet uit het zich niet kunnen bedwingen of van uit een opwelling een klap geven, maar omdat ze -kennelijk- niet meer wisten wat ze moesten doen en het met woorden niet aankonden, en een tik op de vingers niet werkte.
Ik zie geen heil in slaan. Mijn ouders zijn geweldige mensen, maar sloegen ook, en dat weet ik nog erg goed. En dat begon waarschijnlijk met een tik op de vingers (weet ik niet meer), maar eindigde in veel erger.
Ik heb het ze vergeven, ook omdat ik weet in wat voor situatie ze toen zaten (huwelijk met spanningen, vader werkte veel, moeder overspannen en allebei ouders met losse handjes. Toen de situatie beter werd hield het buitenproportioneel meppen ook meteen op).
Wat ik alleen wel heel erg (raar? vreemd? etc?) vond, is dat ze bepaalde dingen echt niet meer weten dat ze dat gedaan hebben. Een half jaar terug had ik samen met mijn broer een gesprek met ze, en ze wisten bepaalde dingen echt niet meer. En ze schrokken zich de pleuris toen mijn broer en ik dat vertelde, van hoe het toen ging. En ze schaamden zich dood. Was helemaal nooit hun bedoeling geweest, maar het was geëscaleerd.
Hou me te goede, ik ben niet mishandeld als kind. Ik heb een goede jeugd gehad, absoluut. Maar die paar jaar zaten de handen van mijn ouders goed los. En niet uit het zich niet kunnen bedwingen of van uit een opwelling een klap geven, maar omdat ze -kennelijk- niet meer wisten wat ze moesten doen en het met woorden niet aankonden, en een tik op de vingers niet werkte.
zondag 2 maart 2008 om 23:01
Dan haal je hem toch weg uit de situatie? Hier is het 1 x nee, 2 x nee, derde keer weghalen. Het heeft geen zin om Jommetje op een strafplek te zetten, hij is 10 maanden. Maar gaat ie weer terug, weer weghalen, en gaat ie weer, dan gaat ie in de box.
En bij MK 2 x verbieden/waarschuwen, derde keer is strafplek.
zondag 2 maart 2008 om 23:47
Wat jij doet zal je kind idd niet pijn doen,maar wellicht laten schrikken. Maar je kind is 1(op deze leeftijd is oorzaak gevolg toch nog niet iets wat in het systeem zit ,dus lijkt mij heel vermoeiend om dan al " opvoedkundig" bezig te zijn)
hij zal er nu mischien van schrikken,maar gaat hier ook aan wennen.Wat doe je dan als het zover is,een kind van twee schrikt er niet meer van.En ik neem aan dat je dan niet steeds harder " geweld"(zet even tussen haakjes want geweld klinkt heel zwaar,maar weet even niet anders te noemen) gaat gebruiken.
Kom je dan uiteindelijk dan toch niet uit op weg zetten,afleiden,of strafplek?
Nou ja,een discussie over opvoeding ligt natuurlijk heel gevoelig.
En ieder doet waar jhij achter staat.
Ik zie gewoon geen enkel nut van de bewuste tik.
zondag 2 maart 2008 om 23:50
Hmm..overigens gaat de discussie hier eigenlijk niet over.Vind wel dat iedere ouder zijn eigen opvoeding kiest,maar ook als ouder bepaal jij de grens voor een ander die met jouw kind omgaat.
Dat betekent niet dat alles strikt zo moet gaan zoals jij het doet,het mag best anders,maar wel binnen de grenzen.
Dat betekent niet dat alles strikt zo moet gaan zoals jij het doet,het mag best anders,maar wel binnen de grenzen.
maandag 3 maart 2008 om 00:41
Als een dreumes iemand knijpt / slaat dan beseft hij nog helemaal neit wat hij doet. Als jij mijn kind dan terug zou slaan dan zou ik jou slaan
kinderen begrijpen heel goed dat slaan,zeker een volwassene slaan, niet mag, en als ze dan niet weten, weten ze dan wel na de tik op hun vingers. Mijn nichtje van toen 2 sloeg me vol in mn gezicht, mn eerste reactie was gelukkig haar op dr vingers slaan, ipv een tik terug in t gezicht geven. Ze heeft het bij mij nooit meer gedaan. Ik laat me echt niet slaan door n kind
kinderen begrijpen heel goed dat slaan,zeker een volwassene slaan, niet mag, en als ze dan niet weten, weten ze dan wel na de tik op hun vingers. Mijn nichtje van toen 2 sloeg me vol in mn gezicht, mn eerste reactie was gelukkig haar op dr vingers slaan, ipv een tik terug in t gezicht geven. Ze heeft het bij mij nooit meer gedaan. Ik laat me echt niet slaan door n kind
maandag 3 maart 2008 om 00:58
Het verbaast mij ook hoeveel mensen vinden dat een tik best kan. En dat terugslaan, terugbijten, terugtuffen vind ik helemaal bizar. Wat geef je 'n kind daarmee voor boodschap? Jij mag niet slaan, maar ik wel? Recht van de sterkste geldt?
Ik zal wel een softie zijn ofzo maar ik kan het niet eens aanzien als iemand zijn of haar kind een tik geeft. Laat staan als iemand mijn kind een tik zou geven, wie het ook is. Ik zou woest zijn!
Mijn kinderen hebben echt nog nooit een tik van me gehad en naar mijn mening ook nooit nodig gehad.
Ik zal wel een softie zijn ofzo maar ik kan het niet eens aanzien als iemand zijn of haar kind een tik geeft. Laat staan als iemand mijn kind een tik zou geven, wie het ook is. Ik zou woest zijn!
Mijn kinderen hebben echt nog nooit een tik van me gehad en naar mijn mening ook nooit nodig gehad.
maandag 3 maart 2008 om 12:43
Ik vind een tik op de vingers kunnen. Als mijn zoon aan een kopje hete thee zit geef ik hem liever een pets op zijn hand dan dat hij zijn hand verbrand.
Een pak slaag vind ik wat anders, maar dat is hoe ik er persoonlijk over denk.
Overigens vind ik het argument van je schoonouders dat het hun huis is en dat zij mogen doen wat ze willen niet kunnen. Als jullie aangeven een probleem te hebben met die aanpak, hebben ze dat te respecteren. Tenslotte is een kind veel meer waard dan een thuis!
Een pak slaag vind ik wat anders, maar dat is hoe ik er persoonlijk over denk.
Overigens vind ik het argument van je schoonouders dat het hun huis is en dat zij mogen doen wat ze willen niet kunnen. Als jullie aangeven een probleem te hebben met die aanpak, hebben ze dat te respecteren. Tenslotte is een kind veel meer waard dan een thuis!
maandag 3 maart 2008 om 12:47
maandag 3 maart 2008 om 12:54
Nog afgezien van het feit dat als je gaat zitten meppen die thee nog makkelijker om kan vallen, bedoel ik natuurlijk niet dat ik mijn kind dan liever z'n hand zou laten verbranden. Dan zou mijn voorkeur er toch naar uit gaan om hem op te pakken en daarvandaan te halen. Hete thee moet je sowieso bij ze weghouden (of je kind bij de thee weghouden) zolang ze echt te klein zijn om daar af te blijven.
