Kinderen
alle pijlers
Moederschap valt me zwaar
zondag 17 oktober 2021 om 00:04
Ik ben echt radeloos..
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
zondag 17 oktober 2021 om 11:18
zondag 17 oktober 2021 om 11:38
Veel medische dingen waren eerst ook niet wetenschappelijkZoë1 schreef: ↑17-10-2021 11:01Oh en iemand vroeg of ze verder gezond was. Toen ze zo slecht sliep hebben we ook bij de kinderarts gelopen. Ze had toen nog alleen een lage bilirubine gehalte. Verder kon ze niets vinden. Osteopaat had ze afgeraden want niet wetenschappelijk etc. Voor zover we weten zou ze dus gezond moeten zijn. Het is overigens een baby de bijna nooit spuugt. Dus reflux lijkt ook wel mee te vallen.
. Ik stond er eerst ook heel sceptisch tegenover, de osteopaat. Maar als je zo moe bent dan wil je alles wel proberen. Waar medici niets konden vinden bleek ze wel gewoon haar schedelbeenderen scheef te hebben zitten, omdat zij ook praktiserend fysio is vonden we dat wel de moeite waard om te kijken wat zij kon betekenen. Ze straalde ook een enorme rust uit waardoor dochter meteen al heel rustig werd. Maar goed, je moet vooral doen wat voor jullie goed voelt natuurlijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 17 oktober 2021 om 11:50
Iedereen kan zich die naam geven, het is geen beschermd beroep en geen controle.suzyqfive schreef: ↑17-10-2021 11:38Veel medische dingen waren eerst ook niet wetenschappelijk. Ik stond er eerst ook heel sceptisch tegenover, de osteopaat. Maar als je zo moe bent dan wil je alles wel proberen. Waar medici niets konden vinden bleek ze wel gewoon haar schedelbeenderen scheef te hebben zitten, omdat zij ook praktiserend fysio is vonden we dat wel de moeite waard om te kijken wat zij kon betekenen. Ze straalde ook een enorme rust uit waardoor dochter meteen al heel rustig werd.
Maar goed, je moet vooral doen wat voor jullie goed voelt natuurlijk.
En dan aan baby's laten trekken en duwen is kolder.
zondag 17 oktober 2021 om 11:59
Een vriendin van mij had dit ook met haar dochtertje. Ze sliep super slecht en zij en haar man trokken het niet meer. Ze had dit ook aangegeven bij cb maar werd niet serieus genomen, totdat ze aanvallen kreeg waarbij ze niet meer kon bewegen en praten. Toen werd pas gezien dat het psychisch echt niet goed was en is er hulp ingeschakeld.
Dochtertje is toen een paar dagen opgenomen in het ziekenhuis ter observatie, om te kijken of er lichamelijk iets aan de hand was en/of dat ouders anders konden handelen.
Daarna hebben ze begeleiding gekregen in hoe ermee om te gaan en nu gaat het stukken beter.
Dring erop aan bij het consultatiebureau dat je ook deze hulp nodig hebt, en maak hen duidelijk dat jullie dit psychisch niet meer trekken.
Dochtertje is toen een paar dagen opgenomen in het ziekenhuis ter observatie, om te kijken of er lichamelijk iets aan de hand was en/of dat ouders anders konden handelen.
Daarna hebben ze begeleiding gekregen in hoe ermee om te gaan en nu gaat het stukken beter.
Dring erop aan bij het consultatiebureau dat je ook deze hulp nodig hebt, en maak hen duidelijk dat jullie dit psychisch niet meer trekken.
zondag 17 oktober 2021 om 12:05
Ditspacescooter schreef: ↑17-10-2021 00:56Ik kan hier mss niet meepraten want ik heb dit nooit gehad met mijn kinderen. Het lijkt me enorm zwaar!
Er zijn 2 dingen die me opvallen in je verhaal. Niet aanvallend bedoelt. Mss heb je er iets aan, mss denk je heb ik al 100 x geprobeerd!
Heb je een vast ritme of lukt dat niet doordat ze zoveel huilt? Alles proberen op zelfde tijdstip te doen. Iedere dag. Je krijgt dan vaste rituelen die je kind gaat herkennen. Dus bv naar boven, luier verschonen, dingetjes in haar kamer aanwijzen en benoemen. Bv alle knuffels. Daarna in bed leggen en muziekje kort aan. Gaat ze huilen? Ik hield voor mezelf de klok bij. Ik vond dat ze 10 minuten mocht huilen voordat ik haar pakte. Eerder niet. Meestal sliep ze dan net. Anders haalde ik haar nog half uurtje uit bed. Ze heeft nooit op me geslapen. Altijd in eigen bed. Bed is slapen, andere plekken niet. Ook eten en drinken op vaste tijden. Ik gaf meteen flesvoeding. Mijn kind ging hier goed op. Je kunt makkelijker vast ritme krijgen en ziet wat er wordt gedronken en man kan ook geven. Ik heb nooit spijt gehad.
Je werkt 36 uur. Waar is je dochter dan? Ik begrijp dat je moet werken dus zeker niet aanvallend bedoelt, maar als ze naar kinderdagverblijf gaat 3 dagen of 4 is dat mss te druk? Niet ieder kind kan daar tegen. In de nacht verwerk je wat je meemaak overdag.
Hoop dat het snel beter gaat. Ik begrijp dat het op deze manier echt zwaar is.
zondag 17 oktober 2021 om 12:17
Mijn tip is niet veel anders dan de rest: beter voor jezelf gaan zorgen en je baby minder 'verzorgen'. En ja, dan huilt ze.
Het zou kunnen zijn dat je kindje zo gewend is dat ze elke 1 a 2 uur te drinken krijgt, dat er geen noodzaak is om meer te drinken. Dus ja, dan heeft ze dorst. Ik zou haar veel langer laten huilen. Begin met een blok van 3 uur. En na een paar weken een blok van 4 uur. Dat zal iedere keer krijsen opleveren, maar daar moeten jullie met z'n allen doorheen. Bied ook een keer kunstvoeding aan. Ook al drinkt ze het niet uit een fles, als ze honger genoeg heeft, doet ze het vanzelf. Kunstvoeding verzadigd in de regel langer.
Maar dat betekent letterlijk een paar dagen beslissen om haar huilen uit te zitten. Desnoods met oordoppen. En maak shifts. Jullie zullen om en om moeten slapen. Echt slapen. Als dat ergens anders is dan thuis, dan zal dat moeten.
Jij kunt geen goede moeder zijn voor je kind, als je er zelf geestelijk en/of fysiek aan onderdoor gaat. Je moet eerst voor jezelf zorgen. Heel veel sterkte, want iedereen hier weet hoe heftig het babyhuilen is.
Het zou kunnen zijn dat je kindje zo gewend is dat ze elke 1 a 2 uur te drinken krijgt, dat er geen noodzaak is om meer te drinken. Dus ja, dan heeft ze dorst. Ik zou haar veel langer laten huilen. Begin met een blok van 3 uur. En na een paar weken een blok van 4 uur. Dat zal iedere keer krijsen opleveren, maar daar moeten jullie met z'n allen doorheen. Bied ook een keer kunstvoeding aan. Ook al drinkt ze het niet uit een fles, als ze honger genoeg heeft, doet ze het vanzelf. Kunstvoeding verzadigd in de regel langer.
Maar dat betekent letterlijk een paar dagen beslissen om haar huilen uit te zitten. Desnoods met oordoppen. En maak shifts. Jullie zullen om en om moeten slapen. Echt slapen. Als dat ergens anders is dan thuis, dan zal dat moeten.
Jij kunt geen goede moeder zijn voor je kind, als je er zelf geestelijk en/of fysiek aan onderdoor gaat. Je moet eerst voor jezelf zorgen. Heel veel sterkte, want iedereen hier weet hoe heftig het babyhuilen is.
zondag 17 oktober 2021 om 12:28
En als je dus met een blok van 3 uur begint, wijk er niet vanaf. Stel dat de laatste voeding om 12.00 begon, dan begin je de volgende voeding niet eerder dan 15.00 uur. Begint ze dus om 13.50 al zachtjes te huilen, dan weet je dat je nog 1 uur en 10 minuten hebt om dat aan te moeten horen. Uiteraard aai je haar tussentijds over haar bolletje (niet oppakken), geef je haar Iets om op te sabbelen, maar laat haar liggen. Om 15.00 precies neem je haar uit bed en leg je haar aan. Geen minuut eerder.
Echt doen hoor. En zoek afleiding. Ga alvast koken, aardappels schillen, stofzuigen, etc. Zodat je de tijd iets makkelijker uit kunt zitten. Want 'luisteren' naar gehuil is tenenkrommend.
In het algemeen zou ik je dochter ook wat meer laten liggen. Ik weet niet wat het ritme nu is. Maar je kunt haar na een voeding even ronddragen, liedje zingen, knuffelen en in een wippertje zetten. Daarna gaat ze liggen in bed of box (met als doel slapen of rust krijgen/zelf vermaken) en dat verstoor je niet. Alleen af en toe een aai, kusje, lief woordje als ze wakker is. Maar laat haar liggen. En ga je eigen dingen doen.
Echt doen hoor. En zoek afleiding. Ga alvast koken, aardappels schillen, stofzuigen, etc. Zodat je de tijd iets makkelijker uit kunt zitten. Want 'luisteren' naar gehuil is tenenkrommend.
In het algemeen zou ik je dochter ook wat meer laten liggen. Ik weet niet wat het ritme nu is. Maar je kunt haar na een voeding even ronddragen, liedje zingen, knuffelen en in een wippertje zetten. Daarna gaat ze liggen in bed of box (met als doel slapen of rust krijgen/zelf vermaken) en dat verstoor je niet. Alleen af en toe een aai, kusje, lief woordje als ze wakker is. Maar laat haar liggen. En ga je eigen dingen doen.
zondag 17 oktober 2021 om 12:34
Aangaande de laten huilen adviezen die worden afgekeurd door de vereniging van psychologen en de specialisten op het gebied van hechting:
https://www.nu.nl/kind-gezin/6158857/ba ... yg9_LabU5c
https://www.nu.nl/kind-gezin/6158857/ba ... yg9_LabU5c
•
zondag 17 oktober 2021 om 12:41
Ik zou je toch willen aanraden om langs een osteopaat te gaan. Bij voorkeur 1 die ook een medische achtergrond heeft (dat gaf mij een geruststellend gevoel). Sinds ik met mijn zoontje naar de osteopaat ben geweest slaapt hij overdag in zn eigen bed en is hij veel meer ontspannen. Dit was rond de 12 weken. Inmiddels is hij bijna 5 maand. Daarvoor sliep hij alleen bij ons of op ons. Snachts ligt hij nog wel bij ons op de kamer. Overdag op zn eigen kamer.
Als je in Noord Nederland woont, kan ik je een goede osteopaat aanraden. Zij is ook verpleegkundige. De ene arts is de andere ook niet. Die van jou is kennelijk sceptisch maar er zijn ook artsen die wel een osteopaat aanbevelen.
De behandeling zelf was heel mild. Helemaal geen gesjor aan de baby. Je zag amper dat ze wat deed. De baby werd er ook helemaal relaxed van.
Als je in Noord Nederland woont, kan ik je een goede osteopaat aanraden. Zij is ook verpleegkundige. De ene arts is de andere ook niet. Die van jou is kennelijk sceptisch maar er zijn ook artsen die wel een osteopaat aanbevelen.
De behandeling zelf was heel mild. Helemaal geen gesjor aan de baby. Je zag amper dat ze wat deed. De baby werd er ook helemaal relaxed van.
zondag 17 oktober 2021 om 12:45
Geen idee of je hier iets aan hebt, maar ik moest hieraan denken:
https://www.trouw.nl/binnenland/een-hui ... ~b23277fc/
https://www.trouw.nl/binnenland/een-hui ... ~b23277fc/
Such fun!1
zondag 17 oktober 2021 om 13:59
Qua hongerigheid kan het dat ze in principe genoeg krijgt maar net wat beter slaapt als ze wat meer verzadigd is (hoeft niet, kan). Dus je kan altijd een keer proberen om de laatste voeding gekolfd te mengen met kunst voeding en dan kijken of ze het op wil drinken. Toen ik 40 uur werkte liep m’n borstvoeding terug, ook al kolfde ik 3 keer op werk, maar dat is per persoon verschillend. En ‘s avonds had ik altijd minder door vermoeidheid. Maar zoek je tips of wil je je hart luchten?Zoë1 schreef: ↑17-10-2021 10:59Dank je wel voor jullie lieve en aanmoedigende reacties. Het lukt me even niet om overal een voor een op te reageren. Dus doe ik het even zo.
Ik werkte 36 uur, maar heb nu dus verlof opgenomen waardoor ik 32 uur werk. Ben dan een dag in de week thuis. Mijn man werkt 4x9 dus die is ook een dag thuis. Ik heb een baan dag eigenlijk veelal in fysieke contact gaat, maar taken die ik online kan doen, doe ik thuis. Dit scheelt mij soms in het eerder opstaan en reistijd. Ook om weer op tijd thuis te zijn.
Met 6 maanden zou ze naar het kdv gaan, maar dit hebben we uiteindelijk niet door laten gaan. Door de redenen uit mijn eerste post. Mijn schoonmoeder heeft aangeboden om de dagen dat we werken, voor haar te zorgen. Dit doet ze nu bij ons aan huis.
Dank voor jullie tips met ritme, regelmaat etc. Het komt alleen mn neusgaten uit. Dit waren ook de tips van de pedagogische medewerker. Heb toen op advies het boek droomritme ook aangeschaft. Het probleem met zulke ritmes is dat er bijv staat: baby moet om 11.00 uur slapen en 12.30 weer voeding krijgen. Dan leggen we haar leuk op bed en met de hele strijd valt ze een keer om 12 uur in slaap, moet ik haar dan weer een half uur wakker maken? Dus die tijden lukken dan gewoon niet om aan te houden.
Een paar mensen hebben aangegeven dat de baby hongerig lijkt. Hoe werkt dit precies? Want de dagen dat ik werk, krijgt ze dus afgekolfde melk. Die drinkt ze niet altijd helemaal op en soms ook wel. Bij de controles was haar gewicht ook altijd ietsjes boven het gemiddelde van de groeicurve. Zouden we het niet merken in haar groei als ze niet genoeg binnen kreeg? Ze krijgt me 5,5 maanden ook vaste voeding aangeboden: gepureerde fruit, groente en soms ook ei. Afhankelijk van de smaak wil ze die soms wel eten en soms niet.
Maar mamahonger zou dan natuurlijk wel kunnen. Ik probeer wel zoveel mogelijk met haar te knuffelen en spelen. Alleen lukt dat steeds minder goed, omdat ik helemaal op ben en gewoon wil rusten. Tijdens mijn verlof leefde ze in feite ook echt op mij. Was totaal aan me geplaktop momenten heel schattig en knus. Alleen dus minimale rust. Ze ging dan ook veel mee in de draagzak.
op momenten heel schattig en knus. Alleen dus minimale rust. Ze ging dan ook veel mee in de draagzak.
Zwaar is het zeker. Ik zit er ook middenin.
zondag 17 oktober 2021 om 14:16
Allereerst: hou vol. Je doet het goed. Het gaat voorbij.
Hier een soortgelijk verhaal. Dochter krijste vanaf 10 dagen na geboorte tot ze 8 maanden was dik 14 uur per dag. Vasthouden hielp niet, sussen en wiegen niet. Haar laten liggen en huilen lukte mij niet, mijn lijf schoot direct in de stress zodra ze begon en als ik haar vasthield had ik het idee nog iets van controle te hebben, al huilde ze er niet minder van. Gemiddeld liep ik 1.5 uur al wiegend rond met een krijsend kind dat dan uit pure ellende in slaap viel. Voor welgeteld 20 minuten. Daarna begon het circus opnieuw, dag en nacht. Hoe ik dat zelf heb overleefd weet ik nog steeds niet. Man checkte na een maand of 3 al uit, hij kon het niet meer, dus ik stond er grotendeels alleen voor. 4 keer kind laten opnemen in het ziekenhuis via de huilpoli. Daar dachten ze de eerste keer haar wel met een dag of 2 in een ritme te krijgen en daarmee een tevreden baby van haar te maken. Ze wilden de eerste 48 uur alleen maar observeren en ritme bieden, daarna pas verder kijken. Nog geen 10 uur later werden we gebeld. Een geval als deze hadden ze nog nooit meegemaakt, of ze NU iets aan haar voeding mochten veranderen want de zusters trokken het niet meer.... uiteindelijk bleek dat ook niet te werken (lang droevig verhaal), maar t is maar even om de heftigheid aan te geven.
Er kwam een moment dat ik echt op het punt stond haar tegen de muur te gooien. Ik heb zelf hulp ingeschakeld en met kinderarts, orthopedagoog van het CB en een specialist van het IMH team een heel noodplan gemaakt om te voorkomen dat ik mijn eigen dochter wat aan zou doen. Je wil het niet voor je kind,maar ik heb haar 2 weken lang uit handen gegeven en ben zelf gaan slapen. Slapen en weg van het gehuil. Toen ik terugkwam was lang niet alles opgelost, maar ik kon er weer even tegenaan en was meer relax waardoor dochter bij mij ook meer rust vond. Langzaamaan werd het huilen minder en het slapen beter.
Het heeft nog geduurd tot ze 11 maanden was, maar daarna ging het steeds beter. Nachten blijven onrustig, maar huilen doet ze meestal alleen nog om een reden. Ikzelf merk dat ik pas nu, nu ze 16 maanden is, een beetje ben geland. Nog steeds erg moe en prikkelgevoelig, nog steeds elke avond om 20.00 naar bed. Wel kan ik eindelijk!!! zeggen dat ik blij ben dat mijn dochter er is. Ik heb dat, hoe vreselijk om toe te geven ook, heel lang niet zo gevoeld. Haar weggewenst. Onderschat niet wat het huilen en gebrek aan slaap met je doet. Vergeet echt jezelf niet. Geef de zorg uit handen, zo veel mogelijk op dit moment. Je kind heeft niets aan een moeder vol stress en spanning. Vraag hulp, aan iedereen.
Man en ik volgen EMDR voor het verwerken van deze vreselijke periode. Het is onmenselijk zwaar. Maar wij komen er wel en jullie ook. Hou vol, lief zijn voor jezelf. Dit gaat voorbij.
Hier een soortgelijk verhaal. Dochter krijste vanaf 10 dagen na geboorte tot ze 8 maanden was dik 14 uur per dag. Vasthouden hielp niet, sussen en wiegen niet. Haar laten liggen en huilen lukte mij niet, mijn lijf schoot direct in de stress zodra ze begon en als ik haar vasthield had ik het idee nog iets van controle te hebben, al huilde ze er niet minder van. Gemiddeld liep ik 1.5 uur al wiegend rond met een krijsend kind dat dan uit pure ellende in slaap viel. Voor welgeteld 20 minuten. Daarna begon het circus opnieuw, dag en nacht. Hoe ik dat zelf heb overleefd weet ik nog steeds niet. Man checkte na een maand of 3 al uit, hij kon het niet meer, dus ik stond er grotendeels alleen voor. 4 keer kind laten opnemen in het ziekenhuis via de huilpoli. Daar dachten ze de eerste keer haar wel met een dag of 2 in een ritme te krijgen en daarmee een tevreden baby van haar te maken. Ze wilden de eerste 48 uur alleen maar observeren en ritme bieden, daarna pas verder kijken. Nog geen 10 uur later werden we gebeld. Een geval als deze hadden ze nog nooit meegemaakt, of ze NU iets aan haar voeding mochten veranderen want de zusters trokken het niet meer.... uiteindelijk bleek dat ook niet te werken (lang droevig verhaal), maar t is maar even om de heftigheid aan te geven.
Er kwam een moment dat ik echt op het punt stond haar tegen de muur te gooien. Ik heb zelf hulp ingeschakeld en met kinderarts, orthopedagoog van het CB en een specialist van het IMH team een heel noodplan gemaakt om te voorkomen dat ik mijn eigen dochter wat aan zou doen. Je wil het niet voor je kind,maar ik heb haar 2 weken lang uit handen gegeven en ben zelf gaan slapen. Slapen en weg van het gehuil. Toen ik terugkwam was lang niet alles opgelost, maar ik kon er weer even tegenaan en was meer relax waardoor dochter bij mij ook meer rust vond. Langzaamaan werd het huilen minder en het slapen beter.
Het heeft nog geduurd tot ze 11 maanden was, maar daarna ging het steeds beter. Nachten blijven onrustig, maar huilen doet ze meestal alleen nog om een reden. Ikzelf merk dat ik pas nu, nu ze 16 maanden is, een beetje ben geland. Nog steeds erg moe en prikkelgevoelig, nog steeds elke avond om 20.00 naar bed. Wel kan ik eindelijk!!! zeggen dat ik blij ben dat mijn dochter er is. Ik heb dat, hoe vreselijk om toe te geven ook, heel lang niet zo gevoeld. Haar weggewenst. Onderschat niet wat het huilen en gebrek aan slaap met je doet. Vergeet echt jezelf niet. Geef de zorg uit handen, zo veel mogelijk op dit moment. Je kind heeft niets aan een moeder vol stress en spanning. Vraag hulp, aan iedereen.
Man en ik volgen EMDR voor het verwerken van deze vreselijke periode. Het is onmenselijk zwaar. Maar wij komen er wel en jullie ook. Hou vol, lief zijn voor jezelf. Dit gaat voorbij.
zondag 17 oktober 2021 om 14:25
Wat heftig om je verhaal te lezen GatonegroGatonegro schreef: ↑17-10-2021 14:16Allereerst: hou vol. Je doet het goed. Het gaat voorbij.
Hier een soortgelijk verhaal. Dochter krijste vanaf 10 dagen na geboorte tot ze 8 maanden was dik 14 uur per dag. Vasthouden hielp niet, sussen en wiegen niet. Haar laten liggen en huilen lukte mij niet, mijn lijf schoot direct in de stress zodra ze begon en als ik haar vasthield had ik het idee nog iets van controle te hebben, al huilde ze er niet minder van. Gemiddeld liep ik 1.5 uur al wiegend rond met een krijsend kind dat dan uit pure ellende in slaap viel. Voor welgeteld 20 minuten. Daarna begon het circus opnieuw, dag en nacht. Hoe ik dat zelf heb overleefd weet ik nog steeds niet. Man checkte na een maand of 3 al uit, hij kon het niet meer, dus ik stond er grotendeels alleen voor. 4 keer kind laten opnemen in het ziekenhuis via de huilpoli. Daar dachten ze de eerste keer haar wel met een dag of 2 in een ritme te krijgen en daarmee een tevreden baby van haar te maken. Ze wilden de eerste 48 uur alleen maar observeren en ritme bieden, daarna pas verder kijken. Nog geen 10 uur later werden we gebeld. Een geval als deze hadden ze nog nooit meegemaakt, of ze NU iets aan haar voeding mochten veranderen want de zusters trokken het niet meer.... uiteindelijk bleek dat ook niet te werken (lang droevig verhaal), maar t is maar even om de heftigheid aan te geven.
Er kwam een moment dat ik echt op het punt stond haar tegen de muur te gooien. Ik heb zelf hulp ingeschakeld en met kinderarts, orthopedagoog van het CB en een specialist van het IMH team een heel noodplan gemaakt om te voorkomen dat ik mijn eigen dochter wat aan zou doen. Je wil het niet voor je kind,maar ik heb haar 2 weken lang uit handen gegeven en ben zelf gaan slapen. Slapen en weg van het gehuil. Toen ik terugkwam was lang niet alles opgelost, maar ik kon er weer even tegenaan en was meer relax waardoor dochter bij mij ook meer rust vond. Langzaamaan werd het huilen minder en het slapen beter.
Het heeft nog geduurd tot ze 11 maanden was, maar daarna ging het steeds beter. Nachten blijven onrustig, maar huilen doet ze meestal alleen nog om een reden. Ikzelf merk dat ik pas nu, nu ze 16 maanden is, een beetje ben geland. Nog steeds erg moe en prikkelgevoelig, nog steeds elke avond om 20.00 naar bed. Wel kan ik eindelijk!!! zeggen dat ik blij ben dat mijn dochter er is. Ik heb dat, hoe vreselijk om toe te geven ook, heel lang niet zo gevoeld. Haar weggewenst. Onderschat niet wat het huilen en gebrek aan slaap met je doet. Vergeet echt jezelf niet. Geef de zorg uit handen, zo veel mogelijk op dit moment. Je kind heeft niets aan een moeder vol stress en spanning. Vraag hulp, aan iedereen.
Man en ik volgen EMDR voor het verwerken van deze vreselijke periode. Het is onmenselijk zwaar. Maar wij komen er wel en jullie ook. Hou vol, lief zijn voor jezelf. Dit gaat voorbij.
wat fijn dat er nu meer rust is en je eindelijk kunt genieten van je kind. Bizar hoe zwaar het voor de een kan zijn en hoe makkelijk het bij een ander weer kan gaan. Dank voor het delen van je verhaal en tips.
zondag 17 oktober 2021 om 14:26
Ik woon in zuid holland, maar vind het niet erg om af te reizen voor haar. Heb momenteel wel veel over.zwembad84 schreef: ↑17-10-2021 12:41Ik zou je toch willen aanraden om langs een osteopaat te gaan. Bij voorkeur 1 die ook een medische achtergrond heeft (dat gaf mij een geruststellend gevoel). Sinds ik met mijn zoontje naar de osteopaat ben geweest slaapt hij overdag in zn eigen bed en is hij veel meer ontspannen. Dit was rond de 12 weken. Inmiddels is hij bijna 5 maand. Daarvoor sliep hij alleen bij ons of op ons. Snachts ligt hij nog wel bij ons op de kamer. Overdag op zn eigen kamer.
Als je in Noord Nederland woont, kan ik je een goede osteopaat aanraden. Zij is ook verpleegkundige. De ene arts is de andere ook niet. Die van jou is kennelijk sceptisch maar er zijn ook artsen die wel een osteopaat aanbevelen.
De behandeling zelf was heel mild. Helemaal geen gesjor aan de baby. Je zag amper dat ze wat deed. De baby werd er ook helemaal relaxed van.
zondag 17 oktober 2021 om 14:28
Ik gun jou echt hetzelfde! Het komt goed
. Lukt het je op korte termijn om meer tijd voor jezelf te nemen? Heb je een netwerk om op terug te vallen?
zondag 17 oktober 2021 om 14:33
Sinds een paar dagen gaat het met mij echt een stuk slechter. Mijn man merkt dat en probeert wat meer de zorg over te nemen. Hij is echter ook gebroken. Zegt dit niet, maar het is te zien.
Het gecontroleerd laten huilen kan mijn man beter dan ik. Toch merkt hij ook dat het zelden resulteert in in slaap vallen. Als ik mijn dochter hoor huilen, schiet ik al meteen in de stress. Dus laten huilen en lekker slapen of ontspannen kan ik echt niet. Ik reageer zelfs op geluiden wanneer ik slaap en mijn man voor haar zorgt. Ik weet dat het niet oke is dat ze op ons slaapt, maar het is echt de wanhoop. Gisterenavond hebben we haar om 9u op bed gedaan en tot 12u was het troosten, huilen, oppakken, neerleggen, huilen, troosten, huilen. Uiteindelijk hebben we het opgegeven en zaten we met zn drieën op de bank. Dochter was duidelijk helemaal op en vermoeid. Toch wilde ze spelen en zocht ze de aandacht bij ons. Dit gaat nu eigenlijk de afgelopen paar avonden op deze manier. Ook zij is helemaal op. Enerzijds zoek ik allerlei dingen om het op te proberen lossen. Anderzijds maakt het mij alleen maar meer moedeloos als optie x ook weer niet werkt. Ik voel mij ook zo vast in deze situatie. Het gevoel niets aan de situatie te kunnen veranderen, maar er ook niet van kunnen loskomen. Want ja ze blijft onze dochter en wij haar ouders.
Het gecontroleerd laten huilen kan mijn man beter dan ik. Toch merkt hij ook dat het zelden resulteert in in slaap vallen. Als ik mijn dochter hoor huilen, schiet ik al meteen in de stress. Dus laten huilen en lekker slapen of ontspannen kan ik echt niet. Ik reageer zelfs op geluiden wanneer ik slaap en mijn man voor haar zorgt. Ik weet dat het niet oke is dat ze op ons slaapt, maar het is echt de wanhoop. Gisterenavond hebben we haar om 9u op bed gedaan en tot 12u was het troosten, huilen, oppakken, neerleggen, huilen, troosten, huilen. Uiteindelijk hebben we het opgegeven en zaten we met zn drieën op de bank. Dochter was duidelijk helemaal op en vermoeid. Toch wilde ze spelen en zocht ze de aandacht bij ons. Dit gaat nu eigenlijk de afgelopen paar avonden op deze manier. Ook zij is helemaal op. Enerzijds zoek ik allerlei dingen om het op te proberen lossen. Anderzijds maakt het mij alleen maar meer moedeloos als optie x ook weer niet werkt. Ik voel mij ook zo vast in deze situatie. Het gevoel niets aan de situatie te kunnen veranderen, maar er ook niet van kunnen loskomen. Want ja ze blijft onze dochter en wij haar ouders.
zondag 17 oktober 2021 om 14:34
Als fysiek alles goed is - toch 2 dagen per week naar het kdv brengen voor minimaal 3 maanden om te kijken hoe dat gaat en te werken aan ritme. Het is goed uit je eigen omgeving te zijn soms, zeker >6 maanden en dat ze leert dat er meer is en je soms even moet wachten. Voor jezelf ook veel rustiger dan werken met oma erbij in huis en nog al het gehuil meekrijgen…
Veel sterkte!
Veel sterkte!
zondag 17 oktober 2021 om 14:34
Ik ben van plan morgen een dagje ziek te melden om te rusten en ga vragen of mijn schoonmoeder alsnog kan langskomen om op onze dochter te passen.
zondag 17 oktober 2021 om 14:43
Waarom? Het heeft bij mij verschil gemaakt om alles hetzelfde te doen bij de slaapjes. Dus slaapzak aan, kamer goed verduisterd en in dezelfde kamer slapen. Daarnaast hebben wij slaapcoaching gedaan. Daar zal niet iedereen het mee eens zijn, maar voor ons werkte het goed. Ook omdat het niet te lang laten huilen was. We legden dochter in bed, wensten haar welterusten, deden haar muziekmobiel aan en weg. Huilde ze, dan gingen we na 5 min weer naar de slaapkamer, niet om te troosten, maar om tegen haar te zeggen dat ze het heus kan en dat ze mocht gaan slapen. En dan weer het muziekje aan. Dat deden we maximaal 3x en als ze dan nog huilde, mocht ze er weer uit en een halfuurtje beneden op schoot zitten, zonder verdere andere prikkels. Het klinkt heel simpel en dat is het ook, maar het werkte wel. Ze is nog steeds geen hele goede slaper, maar slaapt nu wel redelijk goed en voldoende. Daar zijn wij een stuk gelukkiger van geworden, maar vooral: zij is zelf een veel blijer kind sinds ze veel meer slaapt.
zondag 17 oktober 2021 om 14:48
Zo herkenbaar... en zorgelijk. Ik wil je niet ontmoedigen, maar stop met dingen proberen, het helpt waarschijnlijk toch niet. Sorry. In die periode zochten wij ook naar het ei van Columbus. Niks hielp, of slechts voor een dag of 2. Tip van de IMH specialste die 4(!) keer per week bij ons thuis kwam: back to basic en niet meer dan dat. Geen nieuwe dingen proberen (ander slaapzakje/andere fles, voeding, ritueel, manier van troosten enz). Iedere keer dat jij iets nieuws probeert uit wanhoop voeg je voor je kindje een nieuwe prikkel toe en ze is al overprikkeld genoeg. Kies 1 manier en stick to that plan voor minstens 3 weken. Loodzwaar, want soms blijkt het na die 3 weken voldoende te werken en begin je weer helemaal overnieuw met een nieuw plan. Maar het reduceert het aantal prikkels enorm en daar had kind duidelijk baat bij.Zoë1 schreef: ↑17-10-2021 14:33Sinds een paar dagen gaat het met mij echt een stuk slechter. Mijn man merkt dat en probeert wat meer de zorg over te nemen. Hij is echter ook gebroken. Zegt dit niet, maar het is te zien.
Het gecontroleerd laten huilen kan mijn man beter dan ik. Toch merkt hij ook dat het zelden resulteert in in slaap vallen. Als ik mijn dochter hoor huilen, schiet ik al meteen in de stress. Dus laten huilen en lekker slapen of ontspannen kan ik echt niet. Ik reageer zelfs op geluiden wanneer ik slaap en mijn man voor haar zorgt. Ik weet dat het niet oke is dat ze op ons slaapt, maar het is echt de wanhoop. Gisterenavond hebben we haar om 9u op bed gedaan en tot 12u was het troosten, huilen, oppakken, neerleggen, huilen, troosten, huilen. Uiteindelijk hebben we het opgegeven en zaten we met zn drieën op de bank. Dochter was duidelijk helemaal op en vermoeid. Toch wilde ze spelen en zocht ze de aandacht bij ons. Dit gaat nu eigenlijk de afgelopen paar avonden op deze manier. Ook zij is helemaal op. Enerzijds zoek ik allerlei dingen om het op te proberen lossen. Anderzijds maakt het mij alleen maar meer moedeloos als optie x ook weer niet werkt. Ik voel mij ook zo vast in deze situatie. Het gevoel niets aan de situatie te kunnen veranderen, maar er ook niet van kunnen loskomen. Want ja ze blijft onze dochter en wij haar ouders.
Kinderen hebben overigens vanaf een maand of 6 het vermogen om zichzelf te reguleren, maar dat moeten ze dan echt nog wel ontwikkelen. Zie je haar, wanneer ze huilt (in bed of daarbuiten) bijvoorbeeld wel eens met een knuffel of doekje ofzo in haar gezicht wrijven?
zondag 17 oktober 2021 om 14:56
Wat heftig To. Ik zou je echt even ziek gemeld houden en even volledig focussen op jou rust.
Als je geen rust vind met baby thuis kan ze niet een dagje bij je schoonmoeder thuis zijn zodat jij echt rust kan pakken.
Slapen: alles is geoorloofd als het maar voor slaap zorgt. Laat alles los zorgen over de toekomst dingen die ze moet leren: slaapt ze op jou prima dan slaapt ze voor nu op jou. Als jullie uitgerust zijn kijk je maar verder.
Prio is uitrusten.
Als je geen rust vind met baby thuis kan ze niet een dagje bij je schoonmoeder thuis zijn zodat jij echt rust kan pakken.
Slapen: alles is geoorloofd als het maar voor slaap zorgt. Laat alles los zorgen over de toekomst dingen die ze moet leren: slaapt ze op jou prima dan slaapt ze voor nu op jou. Als jullie uitgerust zijn kijk je maar verder.
Prio is uitrusten.
where ever you go, go with your heart
zondag 17 oktober 2021 om 15:01
Dat geloof ik best en herkenbaar indd. Uit wanhoop van alles proberen.Gatonegro schreef: ↑17-10-2021 14:48Zo herkenbaar... en zorgelijk. Ik wil je niet ontmoedigen, maar stop met dingen proberen, het helpt waarschijnlijk toch niet. Sorry. In die periode zochten wij ook naar het ei van Columbus. Niks hielp, of slechts voor een dag of 2. Tip van de IMH specialste die 4(!) keer per week bij ons thuis kwam: back to basic en niet meer dan dat. Geen nieuwe dingen proberen (ander slaapzakje/andere fles, voeding, ritueel, manier van troosten enz). Iedere keer dat jij iets nieuws probeert uit wanhoop voeg je voor je kindje een nieuwe prikkel toe en ze is al overprikkeld genoeg. Kies 1 manier en stick to that plan voor minstens 3 weken. Loodzwaar, want soms blijkt het na die 3 weken voldoende te werken en begin je weer helemaal overnieuw met een nieuw plan. Maar het reduceert het aantal prikkels enorm en daar had kind duidelijk baat bij.
Kinderen hebben overigens vanaf een maand of 6 het vermogen om zichzelf te reguleren, maar dat moeten ze dan echt nog wel ontwikkelen. Zie je haar, wanneer ze huilt (in bed of daarbuiten) bijvoorbeeld wel eens met een knuffel of doekje ofzo in haar gezicht wrijven?
We hebben haar een paar keer een doekje gegeven die ik bij mij heb gehad, maar ze deed er niets mee. Een speen pakt ze ook niet. Heeft ze nooit gedaan.
We zien wel dat ze met haar handen en mouwen over haar gezicht wrijft. Ook is te zien dat ze soms echt probeert te slapen en het gewoon niet lukt. Ze draait dan heen en weer op haar zij en rug. Gaat van links naar rechts met haar hoofd en wrijft op dr gezicht. Ook ontzettend sneu om te zien.
