Kinderen
alle pijlers
Wie wil er kletsen over "ik wil een baby, maar vriend (nog) niet"??? DEEL 2
donderdag 26 oktober 2006 om 20:45
We hebben een heel topic volgeschreven! Ik heb maar even een nieuwe geopend want ik had een stukje getypt maar dat kon er niet meer bij. Ik hoop dat iedereen het terug kan vinden!
Dana!!!! :( *;
Wat erg dat je niet meer slapen kan.... Ik hoop dat je vanacht toch lekker uit kan rusten. Ik weet wat voor teleurstelling het is. Echt niet leuk, je bent dan extra teleurgesteld, als je al wat hoop/verwachting hebt he. Ik hoop dat het misschien helpt dat je vriend ziet hoe verdrietig en teleurgesteld je bent.... Misschien even lekker douchen straks en alles van je af proberen te spoelen voor je naar bed gaat, ook je zorgen. Dan kan je misschien met een leeg hoofd naar bed. Ik hoop zo dat het allemaal goed komt voor je!!!!!
Dana!!!! :( *;
Wat erg dat je niet meer slapen kan.... Ik hoop dat je vanacht toch lekker uit kan rusten. Ik weet wat voor teleurstelling het is. Echt niet leuk, je bent dan extra teleurgesteld, als je al wat hoop/verwachting hebt he. Ik hoop dat het misschien helpt dat je vriend ziet hoe verdrietig en teleurgesteld je bent.... Misschien even lekker douchen straks en alles van je af proberen te spoelen voor je naar bed gaat, ook je zorgen. Dan kan je misschien met een leeg hoofd naar bed. Ik hoop zo dat het allemaal goed komt voor je!!!!!
vrijdag 2 maart 2007 om 00:48
Oei zonnetje, lees mijn stukje nog even terug en dat komt wel kort door de bocht over.... Natuurlijk is dat niet zo makkelijk als ik het op schrijf.... En ik snap je overwegingen , de toekomst is altijd onzeker... je kunt er nu nog van genieten, je weet maar nooit, maar ik weet ook hoe gruwelijk hradverscheurend heftig het kan zijn als je langer bij elkaar bent, levens verwoven zijn en je een gevoelsverschil hebt over zoiets een oerheftigs als kinderen krijgen... Echt dat wens ik niemand toe.. vandaar mijn eerdere uitspraken... zoek het nu uit, praat erover door.... en volg met lef je gevoel.... Hij begrijpt jouw keuze, maar het klinkt niet alsof hij aan zijn eigen keuze twijfelt.... Daarom neig ik ernaar je te adviseren je eigen weg te gaan.... Ik zou het zelf moeilijk vinden de relatie voort te zetten terwijl je
bewust weet dat hij geen kinderen wil (wat natuurlijk zou kunnen veranderen, maar ja.. alles kan), terwijl jij weet dat je dat wel wil... Je moet nu al huilen bij het idee dat dat nooit gaat gebeuren... dnek er alsjeblieft heel goed over na, praat erover door hoe moeilijk dat ook is....!
Veel kracht en wijsheid!
Heureka!
bewust weet dat hij geen kinderen wil (wat natuurlijk zou kunnen veranderen, maar ja.. alles kan), terwijl jij weet dat je dat wel wil... Je moet nu al huilen bij het idee dat dat nooit gaat gebeuren... dnek er alsjeblieft heel goed over na, praat erover door hoe moeilijk dat ook is....!
Veel kracht en wijsheid!
Heureka!
vrijdag 2 maart 2007 om 11:37
hoi zonnetje, welkom! Ik moest erg lachen om je formulering dat je je vriend 'op sprookjesachtige wijze' was tegengekomen via internet. :D
Na een sprookjesachtige eerste paar maanden ben je nu hard met je voeten op de grond beland... Moeilijk moeilijk. Ik zou aanraden hier niet meteen een beslissing over te nemen, maar het eerst goed met hem door te praten. Het klinkt alsof hij er niet heel serieus over nadenkt namelijk. Hij legt de keuze bij jou neer of je de relatie wilt beëindigen, maar je kunt ook zeggen: wil hij wel met jóu door als hij weet dat je een sterke kinderwens hebt? Denkt hij wel eens na over hoe zijn leven er uit komt te zien als hij in de veertig is, vijftig, zestig... Realiseert hij zich ook dat als hij de relatie met jou verbreekt, dat het heel waarschijnlijk is dat deze kwestie ook een rol gaat spelen in nieuwe relaties? Wat denkt hij dat hij er voor op moet geven als hij kinderen krijgt? Je schreef dat je samen een rondreis door Azië had gemaakt; hebben jullie voorbeelden in je omgeving van stellen die dit met kinderen doen? Want die zijn er zat hoor, het is maar hoe je zelf ingesteld bent.
Mijn man en ik hebben eigenlijk allebei nooit echt een kinderwens gehad. We zijn al bij elkaar sinds mijn 22e (ben nu 36) en de eerste paar jaren waren we alleen met elkaar bezig, onze studie, later de eerste baan, huis, vrienden... In de loop der jaren zie je vrienden kinderen krijgen, en sommigen lijken zich op te sluiten in een soort sociaal isolement en richten zich helemaal op het gezin, anderen blijven veel dingen doen en betrekken hun kinderen hier ook bij of zoeken oppas. Daardoor verandert ons leven ook. En daardoor ga je ook nadenken over je eigen leven, en straks... Pas sinds ruim een jaar is bij mij een kinderwens opgekomen en mijn man moet daar nog heel erg aan wennen, al lijkt hij sinds een paar maanden zich daar iets meer bij voor te kunnen stellen (in positieve zin). En wat bij hem ook wel mee speelde was dat vrienden, van wie hij nooit had gedacht dat die kinderen kregen, ook allemaal een kind kregen. Hè, zij ook al? (niet dat dat een reden moet zijn om aan kinderen te beginnen, maar meer dat het gewoner wordt in je omgeving).
Eerlijk gezegd heb ik in de loop der tijd best veel mannen zien 'om gaan' die eerst zeker geen kinderen wilden. En nu helemaal dol zijn op hun kind. Die kwetsende opmerking van je vriend over steriliseren, heeft mijn man ook gemaakt. Of als mensen vragen: en willen jullie kinderen? Dat hij dan zegt: Nee. Nu houdt hij daar wel rekening mee, bij hem heeft het ook een tijd geduurd voor hij dit als een serieus probleem zag waar we samen iets mee moeten, en niet als 'vijanden' tegenover elkaar moeten staan.. dat voelt al veel fijner. Eerst zette hij zich toch vooral af. We hebben zelfs wel eens gehad dat hij boos uit de kroeg liep toen het onderwerp ter sprake kwam na de vraag van een vriendin en ik hem thuis in de logeerkamer aantrof... hij wilde niet in één bed slapen... Het brengt heftige gevoelens met zich mee deze discussie.
Meissie, sterkte en vooral toch proberen te blijven praten.
Lfs, Rixt
Na een sprookjesachtige eerste paar maanden ben je nu hard met je voeten op de grond beland... Moeilijk moeilijk. Ik zou aanraden hier niet meteen een beslissing over te nemen, maar het eerst goed met hem door te praten. Het klinkt alsof hij er niet heel serieus over nadenkt namelijk. Hij legt de keuze bij jou neer of je de relatie wilt beëindigen, maar je kunt ook zeggen: wil hij wel met jóu door als hij weet dat je een sterke kinderwens hebt? Denkt hij wel eens na over hoe zijn leven er uit komt te zien als hij in de veertig is, vijftig, zestig... Realiseert hij zich ook dat als hij de relatie met jou verbreekt, dat het heel waarschijnlijk is dat deze kwestie ook een rol gaat spelen in nieuwe relaties? Wat denkt hij dat hij er voor op moet geven als hij kinderen krijgt? Je schreef dat je samen een rondreis door Azië had gemaakt; hebben jullie voorbeelden in je omgeving van stellen die dit met kinderen doen? Want die zijn er zat hoor, het is maar hoe je zelf ingesteld bent.
Mijn man en ik hebben eigenlijk allebei nooit echt een kinderwens gehad. We zijn al bij elkaar sinds mijn 22e (ben nu 36) en de eerste paar jaren waren we alleen met elkaar bezig, onze studie, later de eerste baan, huis, vrienden... In de loop der jaren zie je vrienden kinderen krijgen, en sommigen lijken zich op te sluiten in een soort sociaal isolement en richten zich helemaal op het gezin, anderen blijven veel dingen doen en betrekken hun kinderen hier ook bij of zoeken oppas. Daardoor verandert ons leven ook. En daardoor ga je ook nadenken over je eigen leven, en straks... Pas sinds ruim een jaar is bij mij een kinderwens opgekomen en mijn man moet daar nog heel erg aan wennen, al lijkt hij sinds een paar maanden zich daar iets meer bij voor te kunnen stellen (in positieve zin). En wat bij hem ook wel mee speelde was dat vrienden, van wie hij nooit had gedacht dat die kinderen kregen, ook allemaal een kind kregen. Hè, zij ook al? (niet dat dat een reden moet zijn om aan kinderen te beginnen, maar meer dat het gewoner wordt in je omgeving).
Eerlijk gezegd heb ik in de loop der tijd best veel mannen zien 'om gaan' die eerst zeker geen kinderen wilden. En nu helemaal dol zijn op hun kind. Die kwetsende opmerking van je vriend over steriliseren, heeft mijn man ook gemaakt. Of als mensen vragen: en willen jullie kinderen? Dat hij dan zegt: Nee. Nu houdt hij daar wel rekening mee, bij hem heeft het ook een tijd geduurd voor hij dit als een serieus probleem zag waar we samen iets mee moeten, en niet als 'vijanden' tegenover elkaar moeten staan.. dat voelt al veel fijner. Eerst zette hij zich toch vooral af. We hebben zelfs wel eens gehad dat hij boos uit de kroeg liep toen het onderwerp ter sprake kwam na de vraag van een vriendin en ik hem thuis in de logeerkamer aantrof... hij wilde niet in één bed slapen... Het brengt heftige gevoelens met zich mee deze discussie.
Meissie, sterkte en vooral toch proberen te blijven praten.
Lfs, Rixt
vrijdag 2 maart 2007 om 12:00
Heureka, je vroeg nog hoe het op m'n werk ging. Hartstikke goed! Superleuke baan. Ik zat inderdaad wel in m'n maag met jaarcontract en wat als we toch dit jaar de knoop doorhakken om kinderen te krijgen. Maar dat heb ik naar de achtergrond geschoven, want het is nog helemaal niet aan de orde. Wel heb ik het er een keer met een collega over gehad; ze vroeg al op dag één of wij kinderen hebben, en zo nee, of we dat dan wilden. Precies de vraag die ik niet wilde! Ze is wat jonger dan ik, single, en realiseerde zich daarna pas dat het best een persoonlijke vraag was. Ik heb toen kort aangegeven dat we in discussie daarover waren, maar dat het best wel eens een pijnlijke vraag kan zijn inderdaad, je weet nooit of iemand bezig is met kinderen krijgen, of het lukt of niet etc. Later hebben we het er nog wel een keer over gehad. Ik heb toen ook aangegeven dat ik het best wel lastig vond, qua nieuwe baan, jaarcontract en dat ik wist dat zij veel met personeelstekort hadden gezeten door ziekte, zwangerschap, collega's die vertrekken etc. en dat een nieuwe zwangerschap het laatste was waar ze op zaten te wachten. Ze waren net blij dat ze de club weer compleet hadden. Ze antwoordde toen heel lief dat praktisch gezien ze er niet aan moest denken, maar als ik morgen zei dat ik zwanger was, dat ze superblij voor me zou zijn en dat ze er niet aan moest dénken dat ik een zwangerschap om die reden uitstelde en later bleek dat ik geen kinderen meer kon krijgen. Dat vond ik wel heel fijn om te horen. Ik had er op die manier nog niet over nagedacht en bedacht me toen dat andere collega's (hopelijk) ook wel zo zouden redeneren (mocht het zover komen).
vrijdag 2 maart 2007 om 12:02
Heureka: dat een kind onvoorwaardelijke aandacht vraagt en meer planning met zich mee brengt, maar dat dit vooral in het begin zo is, dat dit na een jaar of vier al rap minder wordt. Dat op de hele levensduur een hond misschien wel meer onderhoud vraagt.
Ik zit hier echt hardop te lachen!!!! Maar toen kreeg ik een beetje waterige oogjes want ik vind het zo mooi om te lezen hoe jullie op dit moment met het hele dilemma om gaan! ;( Het geeft mij zelfs een goed gevoel aan deze kant van de computer. Echt heel erg mooi en waar wat jullie peut allemaal zei. Als je concreet na gaat denken dan kan je eigenlijk je kind overal bij betrekken. En de dingen waar een kind niet naar toe kan wordt dan echt iets voor zn tweetjes. En opa en oma vinden dat vaak ook helemal niet erg! Wij hopen zelf ook makkelijke ouders te worden die hun kind overal mee naar toe nemen. En dan bij vrienden bv gewoon boven te slapen leggen. Ik heb hier op het forum wel eens gelezen dat dat niet altijd in handen van de ouders is maar dat sommige kinderen hier ook helemaal niet mee om kunnen gaan maar ik wil toch graag geloven dat je hier zelf ook invloed op hebt! Mijn ouders hebben zelfs nog 2 keer een grote reis gemaakt toen mijn broer en ik ongeveer 3 en 7 waren en de tweede keer denk ik 6 en 10 ofzo. Ze gingen drie of vier weken weg (Amerika en Australie) en wij gingen uit logeren. Wij vonden het fantastisch want we werden overal super verwend en toen ze thuis kwamen kregen we kado's! Het is toch ook maar net hoe je het aan pakt denk ik.
Hopelijk ziet je vriend ook hoe veel gelukkiger jullie hier van worden. Niet dat hij dan een kind moet willen omdat jij daar gelukkig van wordt. Maar dat je samen ook gelukkiger wordt als er een kindje zou kunnen komen. Dat de bezwaren niet zo groot zijn als dat ze eerst leken. En dat hij nu gaat inzien dat kleine bezwaren niet in de weg mogen staan van GROOT geluk!
Hoe gaat het ondertussen met zonnetje en eva? Nog nieuws?
Ik zit hier echt hardop te lachen!!!! Maar toen kreeg ik een beetje waterige oogjes want ik vind het zo mooi om te lezen hoe jullie op dit moment met het hele dilemma om gaan! ;( Het geeft mij zelfs een goed gevoel aan deze kant van de computer. Echt heel erg mooi en waar wat jullie peut allemaal zei. Als je concreet na gaat denken dan kan je eigenlijk je kind overal bij betrekken. En de dingen waar een kind niet naar toe kan wordt dan echt iets voor zn tweetjes. En opa en oma vinden dat vaak ook helemal niet erg! Wij hopen zelf ook makkelijke ouders te worden die hun kind overal mee naar toe nemen. En dan bij vrienden bv gewoon boven te slapen leggen. Ik heb hier op het forum wel eens gelezen dat dat niet altijd in handen van de ouders is maar dat sommige kinderen hier ook helemaal niet mee om kunnen gaan maar ik wil toch graag geloven dat je hier zelf ook invloed op hebt! Mijn ouders hebben zelfs nog 2 keer een grote reis gemaakt toen mijn broer en ik ongeveer 3 en 7 waren en de tweede keer denk ik 6 en 10 ofzo. Ze gingen drie of vier weken weg (Amerika en Australie) en wij gingen uit logeren. Wij vonden het fantastisch want we werden overal super verwend en toen ze thuis kwamen kregen we kado's! Het is toch ook maar net hoe je het aan pakt denk ik.
Hopelijk ziet je vriend ook hoe veel gelukkiger jullie hier van worden. Niet dat hij dan een kind moet willen omdat jij daar gelukkig van wordt. Maar dat je samen ook gelukkiger wordt als er een kindje zou kunnen komen. Dat de bezwaren niet zo groot zijn als dat ze eerst leken. En dat hij nu gaat inzien dat kleine bezwaren niet in de weg mogen staan van GROOT geluk!
Hoe gaat het ondertussen met zonnetje en eva? Nog nieuws?
vrijdag 2 maart 2007 om 12:11
Heureka, klinkt goed hoe jullie er nu over praten. En dat lijkt me inderdaad heerlijk als je hoort dat vriendlief zich ook kan voorstellen dat een dag met kind heel bevredigend kan zijn. Wijze woorden van je peut over vrijheid en het ervaren van vrijheid...! Deze verliefde gevoelens had je ook wel even nodig na die tijd van heftige emoties *;
Eva, welkom, goed dat jullie de stap hebben genomen om hierover met een therapeut te gaan praten. Als je er meer over wilt lezen, er is een boek 'Dilemma!' over wel/geen kinderwens. Daar staan veel feitjes en ervaringen in. En ik heb het vage vermoeden dat er ook een artikel (onlangs) over heeft gestaan in de Esquire, mannenblad dat manlief vaak leest... want ineens kwam hij met wetenswaardigheidjes aan waarvan ik dacht: hoe kom je daar nou bij? Misschien voor je vriend kopen... haha. Maar inderdaad kom je er niet veel over tegen. Laatst heeft geloof ik in de Viva er wel een artikel over gestaan, heb ik niet gelezen trouwens.
Wat ik wel heb gemerkt aan het forum, is dat de meeste mannen toch een behoorlijke periode nodig hebben om er over na te denken, aan het idee te wennen, en dat je er vooral veel over moet praten. Want mannen zijn soms ook een beetje gemakzuchtig en denken: als ik er niet over begin, misschien ebt het wel weg... (zoals 2-jarigen doen: als ik handjes voor mijn ogen doe, is het er niet :P). Heb zelf gemerkt dat het erg prettig is om er met anderen over te kunnen hebben, op dit forum.
Groetjes! Rixt
Eva, welkom, goed dat jullie de stap hebben genomen om hierover met een therapeut te gaan praten. Als je er meer over wilt lezen, er is een boek 'Dilemma!' over wel/geen kinderwens. Daar staan veel feitjes en ervaringen in. En ik heb het vage vermoeden dat er ook een artikel (onlangs) over heeft gestaan in de Esquire, mannenblad dat manlief vaak leest... want ineens kwam hij met wetenswaardigheidjes aan waarvan ik dacht: hoe kom je daar nou bij? Misschien voor je vriend kopen... haha. Maar inderdaad kom je er niet veel over tegen. Laatst heeft geloof ik in de Viva er wel een artikel over gestaan, heb ik niet gelezen trouwens.
Wat ik wel heb gemerkt aan het forum, is dat de meeste mannen toch een behoorlijke periode nodig hebben om er over na te denken, aan het idee te wennen, en dat je er vooral veel over moet praten. Want mannen zijn soms ook een beetje gemakzuchtig en denken: als ik er niet over begin, misschien ebt het wel weg... (zoals 2-jarigen doen: als ik handjes voor mijn ogen doe, is het er niet :P). Heb zelf gemerkt dat het erg prettig is om er met anderen over te kunnen hebben, op dit forum.
Groetjes! Rixt
vrijdag 2 maart 2007 om 12:28
Rixt,
Klinkt toch ook wel een beetje positief bij jou. Als iedereen in je omgeving ook kinderen krijgt en het gaat allemaal goed dan is dat voor je vriend ook leuker/beter om te zien dan huilbaby's en slapeloze nachten....
Over het contract heb ik me ook zorgen gemaakt. Achteraf allemaal voor niks blijkt nu want ik heb ondertussen wel een vast contract maar geen baby
. Ik weet niet of het ook anders kan maar in het onderwijs kan je drie keer een jaarcontract krijgen en dan alsnog ontslagen worden. Toen we ons dat goed realiseerden vonden we toch dat we er geen rekening mee konden houden. Stel je voor dat je wacht en na drie jaarcontracten alsnog geen vast contract krijgt. Dan ga je ergens anders werken en kun je nog een keer drie jaar aan het lijntje gehouden worden! Voor vriend was het in eerste instantie trouwens wel een groot bezwaar. Toen hij er goed over nadacht dat het wel eens heel lang zou kunnen duren zag hij toch wel in dat we daar geen rekening mee moesten houden. In het onderwijs heb je natuurlijk wel het voordeel dat er over het algemeen wel werk genoeg is.
Klinkt toch ook wel een beetje positief bij jou. Als iedereen in je omgeving ook kinderen krijgt en het gaat allemaal goed dan is dat voor je vriend ook leuker/beter om te zien dan huilbaby's en slapeloze nachten....
Over het contract heb ik me ook zorgen gemaakt. Achteraf allemaal voor niks blijkt nu want ik heb ondertussen wel een vast contract maar geen baby
. Ik weet niet of het ook anders kan maar in het onderwijs kan je drie keer een jaarcontract krijgen en dan alsnog ontslagen worden. Toen we ons dat goed realiseerden vonden we toch dat we er geen rekening mee konden houden. Stel je voor dat je wacht en na drie jaarcontracten alsnog geen vast contract krijgt. Dan ga je ergens anders werken en kun je nog een keer drie jaar aan het lijntje gehouden worden! Voor vriend was het in eerste instantie trouwens wel een groot bezwaar. Toen hij er goed over nadacht dat het wel eens heel lang zou kunnen duren zag hij toch wel in dat we daar geen rekening mee moesten houden. In het onderwijs heb je natuurlijk wel het voordeel dat er over het algemeen wel werk genoeg is.
vrijdag 2 maart 2007 om 19:44
Ik zal me hier ook nog eens even melden!
Heureka: wat positief wat ik allemaal lees! Je vriend lijkt er toch steeds meer voor open te staan en het positiever te zien. Fijn dat jullie er samen zo goed over kunnen praten.
Hier is t nog steeds onrustig wanneer het woord kinderen valt. Mn vriend wordt dan toch weer wat bozig, hij wil het er niet meer over hebben de komende tijd. Hij zei dat ik hem geen kans geef om er zelf over na te denken. Ik vroeg of hij dat dan ook echt deed, of dat hij t dan wel goed vindt dat het onderwerp wegzakt en dat ik t misschien vergeet. Nee, hij wilde er eens zelf over nadenken.
We hadden het gisteren over de afspraak bij een gyneacoloog. Ik zie daar enorm tegenop, ben bang dat het vriend ook afschrikt. Hij wil wel mee, maar ik ben bang voor de verkeerde redenen. Ik denk dat het hem om mijn gezondheid gaat en het prijskaartje wat daaraan gehangen wordt als op papier komt te staan dat ik op natuurlijke wijze geen kinderen kan krijgen.
Ik wil er vooral ook heen om te weten wat me te wachten staat als we aan kindjes willen beginnen. Ik denk niet zozeer aan een schadevergoeding.
Ik had het er met vriend dus over dat ik t vervelend vond om daarheen te gaan. Hij zei dat ik gewoon aan moest geven dat t nu nog niet speelt bij ons, maar over een jaar of 10 wel. En dat zei hij zonder een greintje humor in zn stem. Dus ik keek m zo aan van: 10 jaar????
Dus ik vroeg of hij dat als grapje bedoelde. En daar zaten we weer in een discussie die bijna op ruzie uitliep. Dat ik weer aan t hengelen was naar wanneer hij nu wilde. En dat we dat al allemaal besproken hadden en dat hij er gek van werd dat ik er steeds over begon. Dus ik zei dat ik helemaal niet hengelde, maar gewoon wilde weten of hij die 10 jaar als grapje bedoelde. Uiteindelijk zei hij dat t een grapje was en dat hij al gezegd had dat hij denkt aan 1 of 2 jaar.
Nu vind ik t onderwerp n soort van taboe geworden. Hij wil het er niet over hebben. Heeft het idee dat ik ook steeds dezelfde vragen stel en dat we die dingen allang besproken hebben. En hij wil er zelf over nadenken, en hij gaf al aan er echt niet binnen 1 week uit te zijn. Dat begrijp ik, maar ik wil er juist wel graag over blijven praten. Maar ik ga nu mn best doen om t onderwerp maar eens te laten rusten. Zal wel moeilijk worden!!!
Wat is t toch een lastig onderwerp he!!!
X
Sil
Heureka: wat positief wat ik allemaal lees! Je vriend lijkt er toch steeds meer voor open te staan en het positiever te zien. Fijn dat jullie er samen zo goed over kunnen praten.
Hier is t nog steeds onrustig wanneer het woord kinderen valt. Mn vriend wordt dan toch weer wat bozig, hij wil het er niet meer over hebben de komende tijd. Hij zei dat ik hem geen kans geef om er zelf over na te denken. Ik vroeg of hij dat dan ook echt deed, of dat hij t dan wel goed vindt dat het onderwerp wegzakt en dat ik t misschien vergeet. Nee, hij wilde er eens zelf over nadenken.
We hadden het gisteren over de afspraak bij een gyneacoloog. Ik zie daar enorm tegenop, ben bang dat het vriend ook afschrikt. Hij wil wel mee, maar ik ben bang voor de verkeerde redenen. Ik denk dat het hem om mijn gezondheid gaat en het prijskaartje wat daaraan gehangen wordt als op papier komt te staan dat ik op natuurlijke wijze geen kinderen kan krijgen.
Ik wil er vooral ook heen om te weten wat me te wachten staat als we aan kindjes willen beginnen. Ik denk niet zozeer aan een schadevergoeding.
Ik had het er met vriend dus over dat ik t vervelend vond om daarheen te gaan. Hij zei dat ik gewoon aan moest geven dat t nu nog niet speelt bij ons, maar over een jaar of 10 wel. En dat zei hij zonder een greintje humor in zn stem. Dus ik keek m zo aan van: 10 jaar????
Dus ik vroeg of hij dat als grapje bedoelde. En daar zaten we weer in een discussie die bijna op ruzie uitliep. Dat ik weer aan t hengelen was naar wanneer hij nu wilde. En dat we dat al allemaal besproken hadden en dat hij er gek van werd dat ik er steeds over begon. Dus ik zei dat ik helemaal niet hengelde, maar gewoon wilde weten of hij die 10 jaar als grapje bedoelde. Uiteindelijk zei hij dat t een grapje was en dat hij al gezegd had dat hij denkt aan 1 of 2 jaar.
Nu vind ik t onderwerp n soort van taboe geworden. Hij wil het er niet over hebben. Heeft het idee dat ik ook steeds dezelfde vragen stel en dat we die dingen allang besproken hebben. En hij wil er zelf over nadenken, en hij gaf al aan er echt niet binnen 1 week uit te zijn. Dat begrijp ik, maar ik wil er juist wel graag over blijven praten. Maar ik ga nu mn best doen om t onderwerp maar eens te laten rusten. Zal wel moeilijk worden!!!
Wat is t toch een lastig onderwerp he!!!
X
Sil
vrijdag 2 maart 2007 om 20:10
Sillebil, misschien helpt het jullie om een termijn af te spreken waarbinnen jij er niet over zal beginnen. Bij sommige meiden hier heeft dat wel geholpen. Hij weet dan dat je zijn gevoelens serieus neemt en er op vertrouwt dat hij er over na denkt. Jij weet dan dat je niet voor eeuwig je mond hoeft te houden. Ik zou dan denken aan bijvoorbeeld 1 of 2 maanden. Daarna kan er dan weer even over gepraat worden. Misschien heb je er wat aan...
vrijdag 2 maart 2007 om 20:20
He Kaetje,
Bedankt voor de tip. Ik zal er eens over nadenken. Misschien beter om er voorlopig helemaal niet meer over te praten. Ik merk dat het hem enorm benauwd. En aangezien hij toch binnen 1 maand er niet anders over gaat denken, kan ik hem net zo goed vertrouwen en hopen dat hij er zelf eens over nadenkt de komende tijd. En er misschien dan zelf met me over begint.
X
Sil
Bedankt voor de tip. Ik zal er eens over nadenken. Misschien beter om er voorlopig helemaal niet meer over te praten. Ik merk dat het hem enorm benauwd. En aangezien hij toch binnen 1 maand er niet anders over gaat denken, kan ik hem net zo goed vertrouwen en hopen dat hij er zelf eens over nadenkt de komende tijd. En er misschien dan zelf met me over begint.
X
Sil
zaterdag 3 maart 2007 om 12:50
Hoi Sillebil,
Ja je moet hem vertrouwen en ja ik denk dat het goed is hem ruimte te geven, maar ik zou er (op basis van mijn eigen ervaring en de verhalen hier) toch ook niet helemaal op vertrouwen dat hij er zonder afspraken daarover zelf erover begint... De suggestie van Kaetje om een termijn af te spreken lijkt me wel een goede, dat geeft jou ook tzt recht van spreken. Anders kan hij het altijd af blijven doen als hengelen... Kun je niet zeggen dat je hem de ruimte wil geven, maar dat dat ook lastig voor je is, dat je daarom graag een termijn afspreekt, bv 1 of 2 maanden en hem ook vragen wat hij een redelijke termijn vind, niet dat hij dan hoeft te weten hoe hij er in staat.... maar om weer even door te praten... Dan neemt hij daar namelijk ook zijn verantwoordelijkheid in, is er ook ruimte en begrip voor jouw positie en weet je een beetje waar je aan toe bent... Als je alleen maar afwacht, geeft dat mij een beetje het idee dat het alleen op zijn voorwaarde gaat... Lijkt me ook lastig vol te houden.... en gaan wachten tot een man die (nog) geen kinderen wil, zelf over kinderen begint is mijns inziens hetzelfde als wachten tot sint juttemus ... Als je je bezwaard voelt er weer over te beginnen (er is ook wat voor te zeggen het weekend een vrolijk door te brengen ;)) kun je hem misschien ook een brief schrijven.... en daarin bv ook voorstellen samen wat leuks te gaan doen.... In ieder geval succes ermee
Zo ik ga lekker aan de slag orde in de chaos van mijn kamer scheppen!
Fijn weekend allemaal!
Heureka!
Ja je moet hem vertrouwen en ja ik denk dat het goed is hem ruimte te geven, maar ik zou er (op basis van mijn eigen ervaring en de verhalen hier) toch ook niet helemaal op vertrouwen dat hij er zonder afspraken daarover zelf erover begint... De suggestie van Kaetje om een termijn af te spreken lijkt me wel een goede, dat geeft jou ook tzt recht van spreken. Anders kan hij het altijd af blijven doen als hengelen... Kun je niet zeggen dat je hem de ruimte wil geven, maar dat dat ook lastig voor je is, dat je daarom graag een termijn afspreekt, bv 1 of 2 maanden en hem ook vragen wat hij een redelijke termijn vind, niet dat hij dan hoeft te weten hoe hij er in staat.... maar om weer even door te praten... Dan neemt hij daar namelijk ook zijn verantwoordelijkheid in, is er ook ruimte en begrip voor jouw positie en weet je een beetje waar je aan toe bent... Als je alleen maar afwacht, geeft dat mij een beetje het idee dat het alleen op zijn voorwaarde gaat... Lijkt me ook lastig vol te houden.... en gaan wachten tot een man die (nog) geen kinderen wil, zelf over kinderen begint is mijns inziens hetzelfde als wachten tot sint juttemus ... Als je je bezwaard voelt er weer over te beginnen (er is ook wat voor te zeggen het weekend een vrolijk door te brengen ;)) kun je hem misschien ook een brief schrijven.... en daarin bv ook voorstellen samen wat leuks te gaan doen.... In ieder geval succes ermee
Zo ik ga lekker aan de slag orde in de chaos van mijn kamer scheppen!
Fijn weekend allemaal!
Heureka!
zaterdag 3 maart 2007 om 12:58
Na vrolijke optimistische dagen, slaat bij mij ook wel weer de twijfel toe... sombere gedachten dat onze beelden van inrichting van het leven wel erg uiteen lopen... kleine opmerkingen van mijn lief over onze 'stel dat je een kind had opdracht' wordt ik ook een beetje kriegel van:
- Ik had vanmiddag onverwachtsvergadering hoe zou je dat oplossen?
- Dat kan niet meer he als je een kind hebt even wat langer doorwerken
Fuck lieffie ik weet het allemaal, maar ik zou het zo graag samen met jou willen doen!!! Dus samen kijken hoe we het op gaan lossen.. Nu is het meer zo dat hij lastige situaties bedenkt en dat ik daar dan vindingrijke oplossingen voor moet bedenken... dan schiet het natuurlijk helemaal niet op... begrijpelijk wel, maar ook flauw van hem.... geloof ook niet dat de peut de oefening zo had bedoeld.... hmm toch maar weer even met mijn lieffie proberen te praten ergens op de dag... Eerst lekker sjouwen met dozen en rigoreus grofvuilwegbrengen.... JAAA n plekkie voo mezelf! Wat zijn jullie plannen voor het weekend?
Liefs!
Heureka!
- Ik had vanmiddag onverwachtsvergadering hoe zou je dat oplossen?
- Dat kan niet meer he als je een kind hebt even wat langer doorwerken
Fuck lieffie ik weet het allemaal, maar ik zou het zo graag samen met jou willen doen!!! Dus samen kijken hoe we het op gaan lossen.. Nu is het meer zo dat hij lastige situaties bedenkt en dat ik daar dan vindingrijke oplossingen voor moet bedenken... dan schiet het natuurlijk helemaal niet op... begrijpelijk wel, maar ook flauw van hem.... geloof ook niet dat de peut de oefening zo had bedoeld.... hmm toch maar weer even met mijn lieffie proberen te praten ergens op de dag... Eerst lekker sjouwen met dozen en rigoreus grofvuilwegbrengen.... JAAA n plekkie voo mezelf! Wat zijn jullie plannen voor het weekend?
Liefs!
Heureka!
zaterdag 3 maart 2007 om 14:49
Hoi allemaal, ik lees nog steeds mee, en zal nu toch ook weer even reageren...
Lekker gevoel geeft dat he, rigoreus opruimen? Ik ben net even enthousiast in de tuin bezig geweest (ondanks de regen), dat geeft mij hetzelfde opgeruimde gevoel. Heerlijk!
Heureka, ik zou me niet teveel aantrekken van de 'steken' van je partner. Aan elke situatie is een mouw te passen, maar om nou van tevoren al die mogelijke could-be situaties vast door te spreken... Daar wordt het geen leuker onderwerp van denk ik. Buiten dat lijken je berichtjes de laatste tijd wel steeds hoopvoller, ik hoop echt voor je dat je gevoel in de goede richting zit!
Hier is het onderwerp de laatste tijd meer 'luchtig' aanwezig, ipv discussies met een spanning om te snijden. Laatst vertelde hij me dat hij had gedroomd... Ik vroeg natuurlijk waarover. Nou, over een kind van ons samen...
Ik maakte me al zorgen, en vroeg meteen 'goh, was t een leuke droom of een nachtmerrie?' Maar hij vertelde dat het echt een stralend kind was dat hij voor zich zag, een meisje met blonde krullen en grote blauwe ogen
Al met al maak ik me voor de toekomst geen zorgen. Ik hoop alleen dat ik niet al te lang op die toekomst hoef te wachten!
Ik wens iedereen veel sterkte, vooral degenen die zich nog wél zorgen moeten maken om de toekomst en de aanwezigheid van überhaupt een "ja, ooit"...
Lekker gevoel geeft dat he, rigoreus opruimen? Ik ben net even enthousiast in de tuin bezig geweest (ondanks de regen), dat geeft mij hetzelfde opgeruimde gevoel. Heerlijk!
Heureka, ik zou me niet teveel aantrekken van de 'steken' van je partner. Aan elke situatie is een mouw te passen, maar om nou van tevoren al die mogelijke could-be situaties vast door te spreken... Daar wordt het geen leuker onderwerp van denk ik. Buiten dat lijken je berichtjes de laatste tijd wel steeds hoopvoller, ik hoop echt voor je dat je gevoel in de goede richting zit!
Hier is het onderwerp de laatste tijd meer 'luchtig' aanwezig, ipv discussies met een spanning om te snijden. Laatst vertelde hij me dat hij had gedroomd... Ik vroeg natuurlijk waarover. Nou, over een kind van ons samen...
Ik maakte me al zorgen, en vroeg meteen 'goh, was t een leuke droom of een nachtmerrie?' Maar hij vertelde dat het echt een stralend kind was dat hij voor zich zag, een meisje met blonde krullen en grote blauwe ogen
Al met al maak ik me voor de toekomst geen zorgen. Ik hoop alleen dat ik niet al te lang op die toekomst hoef te wachten!
Ik wens iedereen veel sterkte, vooral degenen die zich nog wél zorgen moeten maken om de toekomst en de aanwezigheid van überhaupt een "ja, ooit"...
zaterdag 3 maart 2007 om 18:23
he meiden,
bij mij nu de kinderwens ff opzij geschoven, zit ff in een heel ander dipje.
vriendlief begon van de week in een keer over onze relatie, dat het gevoel minder werd, aaahhhh schrik :(! en tuurlijk ik ben ook niet meer zo verliefd als toen (we hebben nu bijna een jaar samen een relatie), maar dat is toch normaal dat gaat toch over in houden van......
hij zegt dat hij dat gevoel niet kent, dat dat in zijn vorige relatie nooit minder is geworden (bij zijn ex wel, die heeft hem nl bedrogen...).
hij vind dat deze dip vrij snel komt, ik weet het niet we hebben nu bijna een jaar, gevoel is absoluut niet helemaal weg maar hij wou er wel graag over praten, op zich vind ik het super fijn dat hij het in ieder geval aangeeft, alleen ik word er zo onzeker van......
soms is het ook zo ontzettend dubbel, ik kan het echt af en toe niet volgen.
op vakantie had ie ook zo'n vreemde opmerking over kinderen krijgen, als ik nu per ongeluk zwanger zou zijn zou hij daar hartstikke blij mee zijn, maar anders wil hij toch echt nog iets van 2-3 jaar wachten, aaahhh wat is het verschil dan???
ik moet maar even me'n gedachten en gevoelens weer op een rijtje krijgen, van de week wel er over gepraat, vanavond bij vrienden op bezoek en morgen bij mooi weer heb ik gevraagd of hij mee ging met de hond naar het bos of iets, misschien word het dan wel weer iets duidelijker.
ben alleen zo bang dat dat gevoel bij hem misschien wel niet meer terug komt en dat ie ons samen dan niet meer ziet zitten...:(
x taz
bij mij nu de kinderwens ff opzij geschoven, zit ff in een heel ander dipje.
vriendlief begon van de week in een keer over onze relatie, dat het gevoel minder werd, aaahhhh schrik :(! en tuurlijk ik ben ook niet meer zo verliefd als toen (we hebben nu bijna een jaar samen een relatie), maar dat is toch normaal dat gaat toch over in houden van......
hij zegt dat hij dat gevoel niet kent, dat dat in zijn vorige relatie nooit minder is geworden (bij zijn ex wel, die heeft hem nl bedrogen...).
hij vind dat deze dip vrij snel komt, ik weet het niet we hebben nu bijna een jaar, gevoel is absoluut niet helemaal weg maar hij wou er wel graag over praten, op zich vind ik het super fijn dat hij het in ieder geval aangeeft, alleen ik word er zo onzeker van......
soms is het ook zo ontzettend dubbel, ik kan het echt af en toe niet volgen.
op vakantie had ie ook zo'n vreemde opmerking over kinderen krijgen, als ik nu per ongeluk zwanger zou zijn zou hij daar hartstikke blij mee zijn, maar anders wil hij toch echt nog iets van 2-3 jaar wachten, aaahhh wat is het verschil dan???
ik moet maar even me'n gedachten en gevoelens weer op een rijtje krijgen, van de week wel er over gepraat, vanavond bij vrienden op bezoek en morgen bij mooi weer heb ik gevraagd of hij mee ging met de hond naar het bos of iets, misschien word het dan wel weer iets duidelijker.
ben alleen zo bang dat dat gevoel bij hem misschien wel niet meer terug komt en dat ie ons samen dan niet meer ziet zitten...:(
x taz
zaterdag 3 maart 2007 om 21:41
Oei Taz, das niet zo'n leuke posting! Kan me voorstellen dat je daar erg van schrikt. Ik hoop voor je dat zijn gevoel nog veranderd.
Ik heb hier 2 weken geleden ook mee te maken gehad. Maar dat kwam puur omdat het praten over een kindje mijn vriend benauwde en hij geen andere uitweg zag dan te zeggen dat het dan maar over moest zijn.
Gelukkig is dat bij ons opgeklaard en heeft hij toegegeven dat het niet zo bedoeld was. Dat hij wel nog van me hield en dat alleen gezegd had als uitweg om niet meer over kinderen te hoeven praten.
Heureka en Kaetje bedankt voor jullie adviezen. Ik heb het net met vriend erover gehad, dat ik het moeilijk vond om me stil te houden over dit onderwerp maar dat ik er de komende maand wel niet meer over zou praten. Vriend zei dat ik er best met hem over kon praten, zolang het maar niet zeuren was. Maar ja, hij verstaat nogal snel iets onder zeuren als het over kinderen gaat. Ik heb hem gevraagd om erover na te denken en of we er dan over een maand even over konden praten. Dat vond hij oke. Dus nu proberen om me stil te houden!!
Liefs
Sillebil
Ik heb hier 2 weken geleden ook mee te maken gehad. Maar dat kwam puur omdat het praten over een kindje mijn vriend benauwde en hij geen andere uitweg zag dan te zeggen dat het dan maar over moest zijn.
Gelukkig is dat bij ons opgeklaard en heeft hij toegegeven dat het niet zo bedoeld was. Dat hij wel nog van me hield en dat alleen gezegd had als uitweg om niet meer over kinderen te hoeven praten.
Heureka en Kaetje bedankt voor jullie adviezen. Ik heb het net met vriend erover gehad, dat ik het moeilijk vond om me stil te houden over dit onderwerp maar dat ik er de komende maand wel niet meer over zou praten. Vriend zei dat ik er best met hem over kon praten, zolang het maar niet zeuren was. Maar ja, hij verstaat nogal snel iets onder zeuren als het over kinderen gaat. Ik heb hem gevraagd om erover na te denken en of we er dan over een maand even over konden praten. Dat vond hij oke. Dus nu proberen om me stil te houden!!
Liefs
Sillebil
maandag 5 maart 2007 om 22:01
Hallo, ik wil jullie bedanken voor de welkome reactie op mijn berichtje! Doet me erg goed. Ik heb direct een heleboel uitgeprint om aan mijn vriend te laten lezen. Hij zei niks daarna, maar toch..
Even nog over die therapie. Ik was al in therapie om andere zaken toen mijn kinderwens steeds nadrukkelijker werd. Mijn vriend is toen een aantal keren mee geweest om daar ook over te praten. Vervolgens heeft hij bedacht om voor zichzelf ook in therapie te gaan om te praten over welke zaken hem tegen houden om een kind te willen. Hij gaat daar dan alleen naar toe; ik denk dat dat ook wel goed is om voor hem het ook op een rijtje te zetten. Hij heeft nog geen afspraak gemaakt en zegt ook wel dat de therapie zijn beeld op kinderen waarschijnlijk niet veranderd, namelijk dat ze vooral erg irritant zijn. Ik baal zo van dit hele gedoe; vooral u mijn menstruatie er weer aan komt, dan heb ik een veel sterker gevoel om moeder te willen worden!
Even nog over die therapie. Ik was al in therapie om andere zaken toen mijn kinderwens steeds nadrukkelijker werd. Mijn vriend is toen een aantal keren mee geweest om daar ook over te praten. Vervolgens heeft hij bedacht om voor zichzelf ook in therapie te gaan om te praten over welke zaken hem tegen houden om een kind te willen. Hij gaat daar dan alleen naar toe; ik denk dat dat ook wel goed is om voor hem het ook op een rijtje te zetten. Hij heeft nog geen afspraak gemaakt en zegt ook wel dat de therapie zijn beeld op kinderen waarschijnlijk niet veranderd, namelijk dat ze vooral erg irritant zijn. Ik baal zo van dit hele gedoe; vooral u mijn menstruatie er weer aan komt, dan heb ik een veel sterker gevoel om moeder te willen worden!
dinsdag 6 maart 2007 om 21:35
Kaetje, over dat arbeidscontract, daar ga ik inderdaad ook niet meer rekening mee houden. Maar bij mij was het meer dat ik deze baan zo superleuk vond dat ik er niet aan moest denken dat ik mezelf door een evt. zwangerschap een vast contract door de neus zou kunnen boren... Dat kwam, achteraf gezien, ook omdat ik nogal vage signalen had gekregen van mijn baas dat 'de keuze' welke sollicitant ze zouden aannemen nogal moeilijk was... Ik ging me allerlei dingen inbeelden als dat ze uiteindelijk toch liever die andere kandidaat wilden kiezen als ik binnen een jaar zwanger zou worden... gelukkig weet ik nu dat mijn 'tegenkandidaat' een totaal ander type dan ik is en ben ik daar niet meer bang voor. En erg realistisch is het natuurlijk niet dat die persoon over een jaar nog beschikbaar zou zijn... nou ja, allerlei waanbeelden dus, waar ik me lekker niks meer van ga aantrekken.
En ik hoop voor jou dat je vaste contract binnenkort wordt "gecomplementeerd" met een zwangerschap! *;
En ik hoop voor jou dat je vaste contract binnenkort wordt "gecomplementeerd" met een zwangerschap! *;
dinsdag 6 maart 2007 om 21:36
Kaetje, over dat arbeidscontract, daar ga ik inderdaad ook niet meer rekening mee houden. Maar bij mij was het meer dat ik deze baan zo superleuk vond dat ik er niet aan moest denken dat ik mezelf door een evt. zwangerschap een vast contract door de neus zou kunnen boren... Dat kwam, achteraf gezien, ook omdat ik nogal vage signalen had gekregen van mijn baas dat 'de keuze' welke sollicitant ze zouden aannemen nogal moeilijk was... Ik ging me allerlei dingen inbeelden als dat ze uiteindelijk toch liever die andere kandidaat wilden kiezen als ik binnen een jaar zwanger zou worden... gelukkig weet ik nu dat mijn 'tegenkandidaat' een totaal ander type dan ik is en ben ik daar niet meer bang voor. En erg realistisch is het natuurlijk niet dat die persoon over een jaar nog beschikbaar zou zijn... nou ja, allerlei waanbeelden dus, waar ik me lekker niks meer van ga aantrekken.
En ik hoop voor jou dat je vaste contract binnenkort wordt "gecomplementeerd" met een zwangerschap! *;
En ik hoop voor jou dat je vaste contract binnenkort wordt "gecomplementeerd" met een zwangerschap! *;
dinsdag 6 maart 2007 om 21:42
Taz, dat is schrikken inderdaad! Had je het zien aankomen dat hij ineens aan jullie relatie ging twijfelen? Of komen de twijfels door de kinderdiscussie... Ik hoop dat de twijfels van voorbijgaande aard zijn... iedereen heeft denk ik wel eens twijfels in de relatie.
Eva, ben benieuwd hoe jij er met je therapeut over praat, over die kinderwens en dat je vriend die niet heeft. Kun je (als je wilt) daar iets meer over vertellen?
Rixt
Eva, ben benieuwd hoe jij er met je therapeut over praat, over die kinderwens en dat je vriend die niet heeft. Kun je (als je wilt) daar iets meer over vertellen?
Rixt
dinsdag 6 maart 2007 om 21:43
Taz, dat is schrikken inderdaad! Had je het zien aankomen dat hij ineens aan jullie relatie ging twijfelen? Of komen de twijfels door de kinderdiscussie... Ik hoop dat de twijfels van voorbijgaande aard zijn... iedereen heeft denk ik wel eens twijfels in de relatie.
Eva, ben benieuwd hoe jij er met je therapeut over praat, over die kinderwens en dat je vriend die niet heeft. Kun je (als je wilt) daar iets meer over vertellen?
Rixt
Eva, ben benieuwd hoe jij er met je therapeut over praat, over die kinderwens en dat je vriend die niet heeft. Kun je (als je wilt) daar iets meer over vertellen?
Rixt
donderdag 8 maart 2007 om 10:38
Heureka, het is logisch dat je soms overvallen word door onzekerheid maar over het algemeen zijn jullie echt op de goeie weg! Ik heb net ook op mijn eigen topic op jouw gereageerd. De peut doet het goed met jullie en heerlijk dat jullie daarna lekker uit eten zijn geweest en naar een band. Je noemde dat je onverwachts een vergadering had en hoe dat zou moeten als je een kind zou hebben. Ik zelf denk dat je dan niet naar de vergadering zou kunnen wanneer er geen oppas te regelen valt. (punt) Dat kun je ook zo naar je werk brengen want het kan dan gewoon niet anders.
Het mooie en ontroerende aan jullie is dat jullie echt samen bezig zijn met de opdrachten en dat bind. Dat vind ik echt super. Je vriend balanceert en nog even en hij komt aan de ja-zijde meid. Dat MOET gewoon!!!!!
Kaetje, lang niet geschreven he? Hoe gaat het met je? Hoe lang zijn jullie nu echt 'bezig' met proberen zwanger te worden? Hoe gaat je vriend er nu mee om? Je vroeg hoeveel wensen je kan opschrijven op mijn topic of iets wat iets wat je graag zou willen. Tien is wat veel dus doe maar zoveel als je wilt en kan bedenken. Wel een leuk idee he? Want als je ze opschrijft dan kun je teruglezen en je er opnieuw op richten.
Ik heb trouwens mijn eerste rijles gehad, het was vreselijk spannend maar het ging best redelijk (na 8 jaar geen les). Nu heb ik wel iets in gang gezet merk ik omdat het nu een kwestie is van doorzetten. Geen weg meer terug en dat levert wel stress op en oude angsten komen naar boven....maar ik wil het echt graag! Weet je wat me helpt?! De gedachte dat bijna niemand t weet en ik mijn ouders op een dag wil verassen met een bezoekje van mij in de auto. Dan rij ik naar hun huis, toeter...zij kijken naar buiten, verbaast, en dan ineens zien ze dat ik t ben! Dat lijkt me zo gaaf!!!! Ze weten van niks dus dan is het echt een verassing.
Verder lees ik veel nieuwe verhalen van meiden. Gek genoeg (of eigenlijk heel normaal) blijven er maar nieuwe meiden komen met het probleem dat de man niet wil. En in t begin denk je dat je alleen erin bent...not!
Sterkte allemaal en volg je hart!
Doppie
Het mooie en ontroerende aan jullie is dat jullie echt samen bezig zijn met de opdrachten en dat bind. Dat vind ik echt super. Je vriend balanceert en nog even en hij komt aan de ja-zijde meid. Dat MOET gewoon!!!!!
Kaetje, lang niet geschreven he? Hoe gaat het met je? Hoe lang zijn jullie nu echt 'bezig' met proberen zwanger te worden? Hoe gaat je vriend er nu mee om? Je vroeg hoeveel wensen je kan opschrijven op mijn topic of iets wat iets wat je graag zou willen. Tien is wat veel dus doe maar zoveel als je wilt en kan bedenken. Wel een leuk idee he? Want als je ze opschrijft dan kun je teruglezen en je er opnieuw op richten.
Ik heb trouwens mijn eerste rijles gehad, het was vreselijk spannend maar het ging best redelijk (na 8 jaar geen les). Nu heb ik wel iets in gang gezet merk ik omdat het nu een kwestie is van doorzetten. Geen weg meer terug en dat levert wel stress op en oude angsten komen naar boven....maar ik wil het echt graag! Weet je wat me helpt?! De gedachte dat bijna niemand t weet en ik mijn ouders op een dag wil verassen met een bezoekje van mij in de auto. Dan rij ik naar hun huis, toeter...zij kijken naar buiten, verbaast, en dan ineens zien ze dat ik t ben! Dat lijkt me zo gaaf!!!! Ze weten van niks dus dan is het echt een verassing.
Verder lees ik veel nieuwe verhalen van meiden. Gek genoeg (of eigenlijk heel normaal) blijven er maar nieuwe meiden komen met het probleem dat de man niet wil. En in t begin denk je dat je alleen erin bent...not!
Sterkte allemaal en volg je hart!
Doppie
donderdag 8 maart 2007 om 20:31
Lieve meiden,
Eind vorig jaar schreef ik met jullie en in december was mijn man om.
En nu AL zwanger...
Wat een geluk.
Dus weet dat het echt niet lang meer hoeft te duren als je man eenmaal over de streep is. Hij ging met hakken over de sloot, maar is er nu toch wel heel blij mee. Al uit hij zich anders dan ik, hoor.
Ik hoop dat deze dag voor jullie allemaal snel mag komen!
Liefs,
Plieno
Eind vorig jaar schreef ik met jullie en in december was mijn man om.
En nu AL zwanger...
Wat een geluk.
Dus weet dat het echt niet lang meer hoeft te duren als je man eenmaal over de streep is. Hij ging met hakken over de sloot, maar is er nu toch wel heel blij mee. Al uit hij zich anders dan ik, hoor.
Ik hoop dat deze dag voor jullie allemaal snel mag komen!
Liefs,
Plieno
donderdag 8 maart 2007 om 21:21
Rixt, heel slim van je om alles niet door je werk te laten bepalen! Ik kan het me wel heel goed voorstellen hoor, ik heb zelf ook een leuke baan en ben ook superblij dat ze niet meer zo makkelijk van me af kunnen ;). Aan de kids is deze week nog heeeeel hard gewerkt :D. Het zal toch een keer moeten lukken!
Plieno, echt geweldig zeg!!! En zo snel inderdaad! WOW! Fijn dat je vriend het ook al zo leuk vindt, dat is dan toch heel belangrijk he. Ik hoop dat het een prachtige zwangerschap wordt waar je lekker van kunt genieten, samen met je lief!
Doppie, ja, ik schrijf weer wat minder, heb het zo druk op mn werk! Maar ik vind het werk ook nog steeds superleuk dus ik vind het niet erg om er veel mee bezig te zijn.
En bij de wensen, ik begin nu vast, dan kan ik er geen vergeten en ik kan het lijstje altijd nog aanpassen natuurlijk....
1. kindje(s) krijgen. (opa's en oma's maken van onze ouders. En overgrootoma's van onze oma's, dat lijkt me zo bijzonder!)
2. reizen samen met lief. (o.a. Italie, Ierland, Noord-Ierland, Dominicaanse Republiek, IJsland, Nieuw Zeeland staan nog op het lijstje)
3. Met veel energie en zelfverzekerd voor de klas staan. Zonder veel inspanning orde houden. Zelfverzekerd zijn over contact met ouders. Een goede mentor voor mijn leerlingen zijn. Oftewel: Supergoed worden in mn werk.
4. Aan het nieuwe onderwijsproject bij ons op school succesvol meewerken.
5. Een vrijstaand boerderijtje met sauna in de achtertuin waar je ook echt in de blote kont rond durft te lopen omdat niemand je kan zien.
6. Financieel meer zekerheid: alle financien op een rijtje en een (klein) appeltje voor de dorst.
7. Trouwen met lief!!!!
8. Een eigen bedrijf(je) zoals een camping of een thee huisje voor echte Engelse High Tea of een B&B of een sauna.
Zo, ik kom toch een heel eind met deze.... De laatste is echt een droom, niet iets wat ik ooit serieus overwogen heb, meer zo'n plan dat je met vrienden bedenkt en waarschijnlijk mooier lijkt dan het ooit zal zijn :D
Je vroeg ook nog hoe lang we nu bezig zijn enzo. We zijn vorig jaar in april begonnen. Volgende cyclus (als dat nog nodig is natuurlijk ;)) ga ik beginnen met temperaturen. Ik zie er tegenop maar wil er nu toch mee beginnen. Het is volgens mij best ingrijpend, moet elke dag op dezelde tijd. Je moet altijd proberen 8 uur te slapen. En er zijn dan nog allerlei andere dingen die er invloed op hebben. Ik kan normaal gesproken na een uur of zes ook niet meer slapen als ik 1 keer echt wakker ben. Als ik bv. naar de wc ben geweest kan ik niet meer slapen. Niet zo gezellig in het weekend als ik elke dag rond half zeven moet tempen. Maar ik ga het gewoon proberen en dan zien we wel... We hebben het gisteren ook nog over adoptie gehad. Als we echt zelf geen kinderen kunnen krijgen. Maar we hebben allebei wel het gevoel dat we wel samen kinderen zullen krijgen en dat vind ik wel fijn. Ik hoop alleen dat het zonder rompslomp zal zijn. Dat we niet naar het ziekenhuis hoeven. Wanneer we trouwens eventueel zouden gaan weten we nog niet. Ik weet niet of we meteen in april zullen gaan, misschien willen we eerst nog even wachten. Deze week wel mijn eisprong gevoeld dus dan weet ik ook wanneer ik in principe ongesteld moet worden, dat scheelt al heel wat spanningen.
Heureka, hoe gaat het ondertussen bij jullie? Is de sfeer nog steeds wat meer aan de positieve kant? Ik hoop zo dat jullie er uit gaan komen samen! En dat het een prachtig kindje op zal leveren!!!! *;
En alle nieuwe aanwas, is daar nog nieuws?
groetjes kaetje
Plieno, echt geweldig zeg!!! En zo snel inderdaad! WOW! Fijn dat je vriend het ook al zo leuk vindt, dat is dan toch heel belangrijk he. Ik hoop dat het een prachtige zwangerschap wordt waar je lekker van kunt genieten, samen met je lief!
Doppie, ja, ik schrijf weer wat minder, heb het zo druk op mn werk! Maar ik vind het werk ook nog steeds superleuk dus ik vind het niet erg om er veel mee bezig te zijn.
En bij de wensen, ik begin nu vast, dan kan ik er geen vergeten en ik kan het lijstje altijd nog aanpassen natuurlijk....
1. kindje(s) krijgen. (opa's en oma's maken van onze ouders. En overgrootoma's van onze oma's, dat lijkt me zo bijzonder!)
2. reizen samen met lief. (o.a. Italie, Ierland, Noord-Ierland, Dominicaanse Republiek, IJsland, Nieuw Zeeland staan nog op het lijstje)
3. Met veel energie en zelfverzekerd voor de klas staan. Zonder veel inspanning orde houden. Zelfverzekerd zijn over contact met ouders. Een goede mentor voor mijn leerlingen zijn. Oftewel: Supergoed worden in mn werk.
4. Aan het nieuwe onderwijsproject bij ons op school succesvol meewerken.
5. Een vrijstaand boerderijtje met sauna in de achtertuin waar je ook echt in de blote kont rond durft te lopen omdat niemand je kan zien.
6. Financieel meer zekerheid: alle financien op een rijtje en een (klein) appeltje voor de dorst.
7. Trouwen met lief!!!!
8. Een eigen bedrijf(je) zoals een camping of een thee huisje voor echte Engelse High Tea of een B&B of een sauna.
Zo, ik kom toch een heel eind met deze.... De laatste is echt een droom, niet iets wat ik ooit serieus overwogen heb, meer zo'n plan dat je met vrienden bedenkt en waarschijnlijk mooier lijkt dan het ooit zal zijn :D
Je vroeg ook nog hoe lang we nu bezig zijn enzo. We zijn vorig jaar in april begonnen. Volgende cyclus (als dat nog nodig is natuurlijk ;)) ga ik beginnen met temperaturen. Ik zie er tegenop maar wil er nu toch mee beginnen. Het is volgens mij best ingrijpend, moet elke dag op dezelde tijd. Je moet altijd proberen 8 uur te slapen. En er zijn dan nog allerlei andere dingen die er invloed op hebben. Ik kan normaal gesproken na een uur of zes ook niet meer slapen als ik 1 keer echt wakker ben. Als ik bv. naar de wc ben geweest kan ik niet meer slapen. Niet zo gezellig in het weekend als ik elke dag rond half zeven moet tempen. Maar ik ga het gewoon proberen en dan zien we wel... We hebben het gisteren ook nog over adoptie gehad. Als we echt zelf geen kinderen kunnen krijgen. Maar we hebben allebei wel het gevoel dat we wel samen kinderen zullen krijgen en dat vind ik wel fijn. Ik hoop alleen dat het zonder rompslomp zal zijn. Dat we niet naar het ziekenhuis hoeven. Wanneer we trouwens eventueel zouden gaan weten we nog niet. Ik weet niet of we meteen in april zullen gaan, misschien willen we eerst nog even wachten. Deze week wel mijn eisprong gevoeld dus dan weet ik ook wanneer ik in principe ongesteld moet worden, dat scheelt al heel wat spanningen.
Heureka, hoe gaat het ondertussen bij jullie? Is de sfeer nog steeds wat meer aan de positieve kant? Ik hoop zo dat jullie er uit gaan komen samen! En dat het een prachtig kindje op zal leveren!!!! *;
En alle nieuwe aanwas, is daar nog nieuws?
groetjes kaetje
donderdag 8 maart 2007 om 23:24
Hallo allemaal,
Plieno, ik heb dan wel niet met je gepost in december, maar gefeliciteerd met je zwangerschap! Fijn dat het zo snel gegaan is en dat je lief er ook blij mee is.
@kaetje, wat een leuke wensen heb jij allemaal zeg! Hoop dat je eerste wens heel snel uit mag komen. Kun je daarna aan de rest gaan werken.
Hier niet veel nieuws. Ik merk dat ik het nu wat los gelaten heb. Denk wel eens, goh ik hoop dat het voor mij ook ooit weggelegd mag zijn dat ik een kindje krijg. En dat mijn vriend er ook positief tegenover gaat staan zodat we niet weer al die gesprekken hoeven te doen en ik hem moet overhalen. Hoop dat hij binnenkort uit zichzelf zegt dat hij het ook gewoon wil.
Zaterdagavond heb ik hem dus verteld dat ik er de komende maand niet over zal praten. Maar dat ik wel graag heb dat hij erover nadenkt, en dat we er dan even over praten hoe hij er tegenover staat. Dat ik niet van hem verwacht dat hij dan al om is, maar dat ik gewoon wil weten wat hij bedacht heeft. Dat vond hij prima.
Merkte dat dat me ook rust gaf. Fijn dat hij gewoon normaal op mijn voorstel inging. En niet het idee dat we over dit onderwerp tegenover elkaar staan en er altijd ruzie over moeten maken.
Vriend ging zaterdag op stap en ik ging niet mee. Zondag dus wat langer in bed gelegen, lekker samen zitten kletsen. En toen kregen we het toch weer over een kindje. Vriend was weer heel rustig, en ik vroeg of hij er ook echt over na ging denken omdat hij dat natuurlijk wel kon zeggen, maar ik het niet kon controleren. Hij zei dat hij er echt over ging denken. Ik vroeg: toch niet alleen maar nadelig he? Nee, ik zal ook aan de voordelen gaan denken zei hij. En hij gaf toe dat hij het gewoon een moeilijk onderwerp vond om over te praten, waarom wist hij ook niet. Hij moest er gewoon nog erg aan wennen.
Ik zei: lijkt het je dan niet leuk zo met zn drietjes? Jawel, lijkt me best leuk zei hij. Ik helemaal blij!
Weer een fatsoenlijk gesprek erbij!!! Daar word ik dus heel blij van, gewoon op een normale manier over die onderwerp praten.
's middags kwam er een vriend langs. Die heeft een complete dierentuin thuis. Mn vriend wil dat ook wel, dus ze waren me met zn tweeen aan t overhalen. Ik zei voor de grap, jij krijgt je dierentuin, als ik ook iets krijg. Is goed, zei hij! Was dan wel voor de grap bedoeld, maar vond het wel leuk dat niet niet direct negatief was.
En gisteren hadden we het over alles wat we hier nog wilden doen.
Mn vriend wil graag een keer een nieuwe garage zetten, een nieuwe keuken en badkamer. Dat kost natuurlijk veel geld. Vriend zei dat we daarvoor moesten sparen. Ik zei dat ik dat ook allemaal graag wilde, maar dat ik ook nog een kindje wilde, en dat we daar dan geen geld meer voor hadden misschien, en dat de rest van mij dan niet hoefde. Dan doen we dat toch ook gewoon zei vriend.
Dus al met al gaat t met kleine stapjes vooruit. Hij is nog absoluut niet om ofzo, maar hij is er wel over aan t nadenken en roept niet meer meteen dat het voor hem niet hoeft.
Morgen wil ik naar mn huisarts gaan voor een verwijsbrief voor de gyneacoloog. Vind het wel heel moeilijk om te doen, omdat ik het idee heb dat ik daar nu nog niet thuis hoor. Mn vriend wil toch nog niet, dus dan denkt die man misschien wat komt ze doen hier?
Maar ik wil t nu toch doorzetten, mede om mn vriend misschien wat aan te sporen het wat sneller te willen. Stiekem hoop ik dat die man zegt dat we niet meer te lang moeten wachten omdat dat niet goed voor mijn gezondheid zou zijn. Mn vriend heeft vorige week gezegd dat we er dan eerder aan zouden beginnen. Dus wie weet!!!
Nou, dit was mijn update!!
x
sillebil
Plieno, ik heb dan wel niet met je gepost in december, maar gefeliciteerd met je zwangerschap! Fijn dat het zo snel gegaan is en dat je lief er ook blij mee is.
@kaetje, wat een leuke wensen heb jij allemaal zeg! Hoop dat je eerste wens heel snel uit mag komen. Kun je daarna aan de rest gaan werken.
Hier niet veel nieuws. Ik merk dat ik het nu wat los gelaten heb. Denk wel eens, goh ik hoop dat het voor mij ook ooit weggelegd mag zijn dat ik een kindje krijg. En dat mijn vriend er ook positief tegenover gaat staan zodat we niet weer al die gesprekken hoeven te doen en ik hem moet overhalen. Hoop dat hij binnenkort uit zichzelf zegt dat hij het ook gewoon wil.
Zaterdagavond heb ik hem dus verteld dat ik er de komende maand niet over zal praten. Maar dat ik wel graag heb dat hij erover nadenkt, en dat we er dan even over praten hoe hij er tegenover staat. Dat ik niet van hem verwacht dat hij dan al om is, maar dat ik gewoon wil weten wat hij bedacht heeft. Dat vond hij prima.
Merkte dat dat me ook rust gaf. Fijn dat hij gewoon normaal op mijn voorstel inging. En niet het idee dat we over dit onderwerp tegenover elkaar staan en er altijd ruzie over moeten maken.
Vriend ging zaterdag op stap en ik ging niet mee. Zondag dus wat langer in bed gelegen, lekker samen zitten kletsen. En toen kregen we het toch weer over een kindje. Vriend was weer heel rustig, en ik vroeg of hij er ook echt over na ging denken omdat hij dat natuurlijk wel kon zeggen, maar ik het niet kon controleren. Hij zei dat hij er echt over ging denken. Ik vroeg: toch niet alleen maar nadelig he? Nee, ik zal ook aan de voordelen gaan denken zei hij. En hij gaf toe dat hij het gewoon een moeilijk onderwerp vond om over te praten, waarom wist hij ook niet. Hij moest er gewoon nog erg aan wennen.
Ik zei: lijkt het je dan niet leuk zo met zn drietjes? Jawel, lijkt me best leuk zei hij. Ik helemaal blij!
Weer een fatsoenlijk gesprek erbij!!! Daar word ik dus heel blij van, gewoon op een normale manier over die onderwerp praten.
's middags kwam er een vriend langs. Die heeft een complete dierentuin thuis. Mn vriend wil dat ook wel, dus ze waren me met zn tweeen aan t overhalen. Ik zei voor de grap, jij krijgt je dierentuin, als ik ook iets krijg. Is goed, zei hij! Was dan wel voor de grap bedoeld, maar vond het wel leuk dat niet niet direct negatief was.
En gisteren hadden we het over alles wat we hier nog wilden doen.
Mn vriend wil graag een keer een nieuwe garage zetten, een nieuwe keuken en badkamer. Dat kost natuurlijk veel geld. Vriend zei dat we daarvoor moesten sparen. Ik zei dat ik dat ook allemaal graag wilde, maar dat ik ook nog een kindje wilde, en dat we daar dan geen geld meer voor hadden misschien, en dat de rest van mij dan niet hoefde. Dan doen we dat toch ook gewoon zei vriend.
Dus al met al gaat t met kleine stapjes vooruit. Hij is nog absoluut niet om ofzo, maar hij is er wel over aan t nadenken en roept niet meer meteen dat het voor hem niet hoeft.
Morgen wil ik naar mn huisarts gaan voor een verwijsbrief voor de gyneacoloog. Vind het wel heel moeilijk om te doen, omdat ik het idee heb dat ik daar nu nog niet thuis hoor. Mn vriend wil toch nog niet, dus dan denkt die man misschien wat komt ze doen hier?
Maar ik wil t nu toch doorzetten, mede om mn vriend misschien wat aan te sporen het wat sneller te willen. Stiekem hoop ik dat die man zegt dat we niet meer te lang moeten wachten omdat dat niet goed voor mijn gezondheid zou zijn. Mn vriend heeft vorige week gezegd dat we er dan eerder aan zouden beginnen. Dus wie weet!!!
Nou, dit was mijn update!!
x
sillebil
vrijdag 9 maart 2007 om 09:13
Heel even kort want zit op mijn werk en moet echt heel veel afronden voor het weekend... Maar er is een nieuwtje waar ik helemaal blij van wordt: Jaa Plieno is ZWANGER!!!
Plieno heel veel Gefeliciteerd met je zwangerschap!!! :RDat is echt snel joh.... Te gek! Ben je er zo lang op een andere manier mee bezig en ineens is het allemaal heel echt, jullie gaan papa en mama! Neem lekker de tijd om samen te wennen aan dat idee, je voor te bereiden en te dromen!! En houd ons op de hoogte! Ja ben echt blij voor jullie!
Hallo Rixt (fijn dat je zulk leuk werk hebt gevonden, en stoer van je om contractuele onzekerheid niet je toekomst te laten bepalen), Doppie (ook stoer van jou dat je echt weer aan het lessen bent! Je kunt het!), Kaetje (mooie dromen en plannen, Ik zie je vooor je met je lief en kindje op stap de wereld in om terug te komen bij jullie boerderijtje met sauna... !), Sillebil (dat klinkt echt een stuk beter hoe jullie nu bezig zijn, goed van jullie allebei dat je er rustiger mee om kunt gaan).....
En Hallo alle anderen, ik ga van het weekend weer even tijd maken voor een update en om te reageren op jullie berichten... Van de week wel weer een goed gesprek gehad bij de peut... het is echt iedere keer anders... gaat geloof ik wel een goede kant op... Dat gevoel heb ik tijdens de gesprekken tenminste... we hebben het dan zo concreet over het hebben van kinderen, wordt het zo werkelijk... Tussen de gesprekken in wisselt mijn gevoel nog steeds heftig.... eerst maar eens even mijn wekelijkse 'to do lijstje' afronden....
Later meer!
Heureka
Ludhiana hoe is het met jou? Zou blij zijn met een teken van leven?
Plieno heel veel Gefeliciteerd met je zwangerschap!!! :RDat is echt snel joh.... Te gek! Ben je er zo lang op een andere manier mee bezig en ineens is het allemaal heel echt, jullie gaan papa en mama! Neem lekker de tijd om samen te wennen aan dat idee, je voor te bereiden en te dromen!! En houd ons op de hoogte! Ja ben echt blij voor jullie!
Hallo Rixt (fijn dat je zulk leuk werk hebt gevonden, en stoer van je om contractuele onzekerheid niet je toekomst te laten bepalen), Doppie (ook stoer van jou dat je echt weer aan het lessen bent! Je kunt het!), Kaetje (mooie dromen en plannen, Ik zie je vooor je met je lief en kindje op stap de wereld in om terug te komen bij jullie boerderijtje met sauna... !), Sillebil (dat klinkt echt een stuk beter hoe jullie nu bezig zijn, goed van jullie allebei dat je er rustiger mee om kunt gaan).....
En Hallo alle anderen, ik ga van het weekend weer even tijd maken voor een update en om te reageren op jullie berichten... Van de week wel weer een goed gesprek gehad bij de peut... het is echt iedere keer anders... gaat geloof ik wel een goede kant op... Dat gevoel heb ik tijdens de gesprekken tenminste... we hebben het dan zo concreet over het hebben van kinderen, wordt het zo werkelijk... Tussen de gesprekken in wisselt mijn gevoel nog steeds heftig.... eerst maar eens even mijn wekelijkse 'to do lijstje' afronden....
Later meer!
Heureka
Ludhiana hoe is het met jou? Zou blij zijn met een teken van leven?
