Kinderen
alle pijlers
Zwanger!!???? HELP!!! Wat nu!!?????
woensdag 19 september 2007 om 11:03
Goedemorgen allemaal.......
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
anoniem_15072 wijzigde dit bericht op 26-09-2007 11:00
Reden: Woord genuanceerd
Reden: Woord genuanceerd
% gewijzigd
maandag 24 september 2007 om 18:41
Ik heb de laatste pagina nog niet helemaal doorgelezen dus misschien ben ik mosterd maar ze kan toch ook met haar vriend samen gaan wonen? Ze kent hem een jaar en ze kunnen ook samen een kind maken, dan moet samen wonen misschien ook wel gaan lukken? Ik denk persoonlijk ook dat ze een redelijk salaris hebt want als je tig euro kan aflossen dan moet je dat in ieder geval verdienen. Daarbij zal ze missschien haar ouders wat geven (zo niet, dan zijn die ouders dus blijkbaar niet zulke rotouders als TO wil doen geloven, eerst haar geld lenen en onderdak verschaffen en daar niets voor terug hoeven?!) De dingen die gebeurd zijn, zijn vervelend maar ze hebben haar uiteindelijk niet in de kou laten staan!
maandag 24 september 2007 om 19:37
dinsdag 25 september 2007 om 09:04
@ silvy --> van mijn ouders is maar een klein gedeelte van het leenbedrag (heb de vraag al vaker voorbij zien komen, vandaar even reactie)
De rest ligt allemaal bij geldverstrekkers (hypotheekverstrekker, en leenbedrijven).
@ Bluefish --> diep in mijn hart?? diep in mijn hart wil ik een kind, maar dan als ik die kan bieden wat ik graag zou willen bieden. En dat is niet alleen liefde, maar ook een moeder zijn die lekker in haar vel zit en niet al een hele baggage heeft die nog verwerkt moet worden.
@ All --> ik zal hierna even een update berichtje schrijven naar aanleiding van gisteren.
De rest ligt allemaal bij geldverstrekkers (hypotheekverstrekker, en leenbedrijven).
@ Bluefish --> diep in mijn hart?? diep in mijn hart wil ik een kind, maar dan als ik die kan bieden wat ik graag zou willen bieden. En dat is niet alleen liefde, maar ook een moeder zijn die lekker in haar vel zit en niet al een hele baggage heeft die nog verwerkt moet worden.
@ All --> ik zal hierna even een update berichtje schrijven naar aanleiding van gisteren.
dinsdag 25 september 2007 om 09:22
[quote]:
@ Bluefish --> diep in mijn hart?? diep in mijn hart wil ik een kind, maar dan als ik die kan bieden wat ik graag zou willen bieden. En dat is niet alleen liefde, maar ook een moeder zijn die lekker in haar vel zit en niet al een hele baggage heeft die nog verwerkt moet worden.
Jeetje Bikkelien, hier ben ik even stil van. Aanvankelijk leek je me tamelijk overtuigd van de keuze voor een abortus. Ik kan me voorstellen dat abortus in bepaalde gevallen de juiste keuze is en ik vind dat die keuze dan ook gerespecteerd moet worden. Maar ik zeg je eerlijk: als jij in je hart een kind wilt, dan denk ik dat je een grote fout begaat als je tot een abortus besluit.
@ Bluefish --> diep in mijn hart?? diep in mijn hart wil ik een kind, maar dan als ik die kan bieden wat ik graag zou willen bieden. En dat is niet alleen liefde, maar ook een moeder zijn die lekker in haar vel zit en niet al een hele baggage heeft die nog verwerkt moet worden.
Jeetje Bikkelien, hier ben ik even stil van. Aanvankelijk leek je me tamelijk overtuigd van de keuze voor een abortus. Ik kan me voorstellen dat abortus in bepaalde gevallen de juiste keuze is en ik vind dat die keuze dan ook gerespecteerd moet worden. Maar ik zeg je eerlijk: als jij in je hart een kind wilt, dan denk ik dat je een grote fout begaat als je tot een abortus besluit.
Ga in therapie!
dinsdag 25 september 2007 om 09:25
Oh Bikkelientje, wat een keuze! Ik wil je alleen meegeven dat ik uit een gezin kom waarbij mijn moeder nooit goed in haar vel heeft gezeten. Er nooit geld was en om de haverklap een deurwaarder voor de deur stond. Waar er zoveel bagage was dat nog verwerkt moest worden.... en nog steeds (ben inmiddels bijna 26). Ze aan de drank zat en mijn vader had ik ook weinig aan...
Maar ik toch blij ben dat mijn ouders mijn ouders zijn! En dat ze mij op de wereld hebben gezet ondanks al hun sores! Mijn moeder had dezelfde twijfels als jij... maar die waren allemaal over toen ik werd geboren. Geld zegt niks in een opvoeding. Liefde echt wel. En op hun rare manier, hebben ze me heel veel liefde gegeven. Zelf vind ik dat ik aardig opgedroogd ben.
Ik wil je niks aanpraten, het is helemaal je eigen keuze... Maar ben zo bang dat je spijt gaat krijgen als je een ingrijpende beslissing gaat nemen!
Heel veel wijsheid en geluk toegewenst.
En vergeet niet dat... de keuzes die je maakt de juiste zijn, want je hebt ze zelf gemaakt! (Naar Van Dik Hout).
Ben ondertussen ook erg benieuwd hoelang je zwanger bent...
Maar ik toch blij ben dat mijn ouders mijn ouders zijn! En dat ze mij op de wereld hebben gezet ondanks al hun sores! Mijn moeder had dezelfde twijfels als jij... maar die waren allemaal over toen ik werd geboren. Geld zegt niks in een opvoeding. Liefde echt wel. En op hun rare manier, hebben ze me heel veel liefde gegeven. Zelf vind ik dat ik aardig opgedroogd ben.
Ik wil je niks aanpraten, het is helemaal je eigen keuze... Maar ben zo bang dat je spijt gaat krijgen als je een ingrijpende beslissing gaat nemen!
Heel veel wijsheid en geluk toegewenst.
En vergeet niet dat... de keuzes die je maakt de juiste zijn, want je hebt ze zelf gemaakt! (Naar Van Dik Hout).
Ben ondertussen ook erg benieuwd hoelang je zwanger bent...
dinsdag 25 september 2007 om 09:30
Wat is nu het verschil in wat ik zeg, dan in wat ik in vorige postings al gezegd heb???
We willen wel kinderen, maar niet nu (dus.......---->> diep in mijn hart willen we wel kinderen) om eerder genoemde redenen.
Maarre..ik ga nu even verder met mijn update bericht........zal van alles in naar voren komen.
We willen wel kinderen, maar niet nu (dus.......---->> diep in mijn hart willen we wel kinderen) om eerder genoemde redenen.
Maarre..ik ga nu even verder met mijn update bericht........zal van alles in naar voren komen.
dinsdag 25 september 2007 om 09:48
dinsdag 25 september 2007 om 09:58
Misschien is er ook helemaal geen verschil, Bikkelien, maar kwamen je woorden "diep in mijn hart wil ik een kind" bij mij gewoon duidelijker aan dan "ooit willen we wel kinderen". Want feitelijk zeg je inderdaad hetzelfde. Ik weet het niet, het raakte iets in mij.
Ik wacht je update af.
Ik wacht je update af.
Ga in therapie!
dinsdag 25 september 2007 om 10:04
MIsschien is de bedoeling hetzelfde maar ik vind het in ook verschillend overkomen en snap wel wat je zegt dubio. Diep in mijn hart leg ik uit als ook nu wil je dus diep in je hart wel een kindje. IN deze situatie dus.
Bij ooit heb je het over de toekomst, en rep je niet over het nu, en wat je nu wilt.
Dus ik snap wel wat dubio zegt...
Bij ooit heb je het over de toekomst, en rep je niet over het nu, en wat je nu wilt.
Dus ik snap wel wat dubio zegt...
dinsdag 25 september 2007 om 10:05
Dáárom heb ik een aantal keer die discussie rondom het 18 weken verhaal onderbroken met de opmerking: laten we nou eerst afwachten hoe ver ze is. Maar nee, men hoopte hier doodleuk dat ze het kindje zou voelen schoppen....
Ben benieuwd naar je verslag van gister Bikkelien. En nogmaals veel sterkte deze hele rottijd met wellicht de moeilijkste beslissing uit je leven.
dinsdag 25 september 2007 om 10:08
@ Silvy --> en zal ik je vertellen waarom ze me toen geholpen hebben??? Ze hebben me verteld waarom. Gewoon doodleuk om de reden: ----> Wat zouden ze anders tegen de buitenwereld moeten vertellen als ik niet door mijn ouders zou zijn geholpen?? Straks krijgen ze nog een raar beeld van ons....
Maar goed, dat terzijde..............Het moment dat je een lange relatie verbreekt (relatie met mijn ex) en ook nog voor het moment dat je gaat trouwen..... die keuze is niet makkelijk gemaakt. Maar zodra die keuze is gemaakt (en in dit geval door mij, omdat ik gewoonweg niet gelukkig was met onze relatie), heb je steun nodig van je ouders. En moet je er niet nog eens overheen krijgen met hoe zwaar hun het er wel niet mee hebben, en dat je op de schuld krijgt van allerlei dingen (ouders die niet kunnen slapen, dat ik ervoor gezorgt heb dat HUN kind het zwarte schaap in de familie is geworden, ga zo maar door..) Dat is wel een extra last die je er nog eens bij krijgt door over je problemen te vertellen.En ik weet dat het voor hun ook een moeilijke situatie is geweest (en misschien nog wel is) maar door ELKAAR te steunen kun je het wel aan. De steun komt nu alleen van mijn kant, naar hun kant toe.
De situatie zoals die er nu ligt, zorgt ervoor dat ik nog meer van mijn ouders over me heen zou krijgen dan dat ik op dit moment al krijg. Ik zou mijn ouders nog meer moeten steunen, en daar niets voor terug krijgen.
(doet me ineens denken aan de VIVA van een tijdje terug ; ---> Energieslurpers....)
Maar goed, dat terzijde..............Het moment dat je een lange relatie verbreekt (relatie met mijn ex) en ook nog voor het moment dat je gaat trouwen..... die keuze is niet makkelijk gemaakt. Maar zodra die keuze is gemaakt (en in dit geval door mij, omdat ik gewoonweg niet gelukkig was met onze relatie), heb je steun nodig van je ouders. En moet je er niet nog eens overheen krijgen met hoe zwaar hun het er wel niet mee hebben, en dat je op de schuld krijgt van allerlei dingen (ouders die niet kunnen slapen, dat ik ervoor gezorgt heb dat HUN kind het zwarte schaap in de familie is geworden, ga zo maar door..) Dat is wel een extra last die je er nog eens bij krijgt door over je problemen te vertellen.En ik weet dat het voor hun ook een moeilijke situatie is geweest (en misschien nog wel is) maar door ELKAAR te steunen kun je het wel aan. De steun komt nu alleen van mijn kant, naar hun kant toe.
De situatie zoals die er nu ligt, zorgt ervoor dat ik nog meer van mijn ouders over me heen zou krijgen dan dat ik op dit moment al krijg. Ik zou mijn ouders nog meer moeten steunen, en daar niets voor terug krijgen.
(doet me ineens denken aan de VIVA van een tijdje terug ; ---> Energieslurpers....)
dinsdag 25 september 2007 om 10:13
misschien wordt het ook wel tijd om je los te wrikken van je ouders en je niet om hen te bekommeren en te denken, zak er in (makkelijk gezegd hoor, dat weet ik wel) maar je gaat toch niet een abortus overwegen terwijl je dat eigenlijk diep in je hart niet wil, alleen omdat je geen steun van je ouders krijgt en je ouders het niet trekken? Jij kan nu juist voor je eigen leven kiezen, met je vriend en jullie kind en het vanaf nu anders gaan doen en voor jezelf gaan zorgen. Sterkte hoor! ik snap wel dat het niet makkelijk is alles, maar je kan niet zoiets belangrijks beslissen alleen omdat je ouders niet achter je staan, ook zonder ouders red je het echt wel.
dinsdag 25 september 2007 om 10:17
dinsdag 25 september 2007 om 10:19
@ Arwen, breken met mijn ouders.....daar heb ik al heeeeeeeeeel vaak over nagedacht.
De keus om wel of geen abortus te plegen hangt echt niet af van het feit of ze me wel of niet steunen. Absoluut niet. Maar misschien moet je daarvoor alle 17 (!!!!) pagina's eens doorlezen. (mocht je niet alles hebben gelezen, anders wil ik het graag nog eens uitleggen....)
De keus om wel of geen abortus te plegen hangt echt niet af van het feit of ze me wel of niet steunen. Absoluut niet. Maar misschien moet je daarvoor alle 17 (!!!!) pagina's eens doorlezen. (mocht je niet alles hebben gelezen, anders wil ik het graag nog eens uitleggen....)
anoniem_15072 wijzigde dit bericht op 25-09-2007 10:20
Reden: Even wat nuanceren.....
Reden: Even wat nuanceren.....
% gewijzigd
dinsdag 25 september 2007 om 10:28
Breken met je ouders? Wat een noodgreep. Het zou al een stuk helpen als je niet meer steeds hun kant opkeek voor hulp, waardering en erkenning. Ain't gonna happen. En dat weet je ook al heel lang, dus je zet jezelf op voor teleurstelling, keer op keer. Verander de relatie, jij bent de enige die dat kan.
En wat betreft de abortus? Die gaat er dus komen begrijp ik al uit je reacties.
Ik als "kindvrije" ( stom woord) snap er nog steeds niets van. Voor later een kinderwens hebben maar nu niet. Terwijl je nú dus zwanger bent. In míjn optiek heb je dan geen kinderwens. Dan heb je een leuk totaalplaatje in je hoofd. Een soort commercial waarin alles perfect is. Maar met een kinderwens heeft dat niks te maken.
En wat betreft de abortus? Die gaat er dus komen begrijp ik al uit je reacties.
Ik als "kindvrije" ( stom woord) snap er nog steeds niets van. Voor later een kinderwens hebben maar nu niet. Terwijl je nú dus zwanger bent. In míjn optiek heb je dan geen kinderwens. Dan heb je een leuk totaalplaatje in je hoofd. Een soort commercial waarin alles perfect is. Maar met een kinderwens heeft dat niks te maken.
dinsdag 25 september 2007 om 10:35
nee, niet breken met je ouders, maar gewoon je eigen weg gaan en je niks aantrekken van wat zij doen, vinden, bedenken of zeggen. Breken is heel radicaal, maar je kan wel op je 25-ste zeggen, luister, wat jullie vinden en willen is prima (of niet dus) , maar ik heb andere ideeen en ik ga nu mijn eigen weg. En ik heb alle paginaas gelezen en ik snap werkelijk niet dat je wel een kind wil, ook met deze partner, maar dat je de omstandigheden je keuze laat bepalen. (ik ben niet zo fel anti abortus als sommigen hier, maar een kind is niet iets wat je maar neemt als het je uitkomt en weg laat halen als je denkt, naahh, nu even niet) Liefde en de wil om te zorgen zijn het allerbelangrijkste, de rest is ook belangrijk, maar daar kan je aan werken en is niet hopeloos. In mijn ogen dan, zeker niet omdat je een goede relatie hebt en een baan.
dinsdag 25 september 2007 om 10:36
Ik snap ook niet, maar dat zal wel aan mij liggen, waarom Bikkelientje weer eerst doodleuk babbel-de-babbel berichtjes neerpent, en het nog steeds niet over het leventje in haar buik heeft. Niet hoe lang ze zwanger is, niets over dat ze toch wel wroeging heeft of het er moeilijk mee heeft, niets over dat ze het gesprek wel emotioneel vond. Het is allemaal egocentrisch gebabbel over stomme ouders, kijk-mij-eens-zielig enzo, en geen woord over die baby, die aanstaande abortus of zelfs maar iets waarmee ze aangeeft dat ze uberhaupt beseft in welke situatie ze zit. Struisvogel in optima forma. Zelden iemand zo respectloos met léven om zien gaan, zelfs áls je alsnog een abortus pleegt is het minste wat je kunt doen, in mijn ogen dan, op zijn minst erkénnen in welke situatie je jezelf gebracht hebt.
Am Yisrael Chai!
