Kinderen
alle pijlers
Zwanger!!???? HELP!!! Wat nu!!?????
woensdag 19 september 2007 om 11:03
Goedemorgen allemaal.......
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
Ik zit met een verschrikkelijk situatie.......
Als vanaf mijn 15e slik ik de pil (microgynon 30) deze heb ik altijd tot volle tevredenheid geslikt. Regelmatig slik ik deze pil door zonder problemen (nooit een tussentijdse bloeding e.d. gehad).
Nu heb ik de pil vanaf mei tot augustus doorgeslikt, toen een stopweek.......................----> geen bloeding. Dus ik dacht: ach.....ik heb zo lang doorgeslikt, mijn lichaam moet zich vast omschakelen. Na de stopweek weer een nieuwe pilstrip gepakt. Deze weer helemaal geslikt (3 weken) nu ben ik vorige week weer gestopt.........................----> weer geen bloeding.
Ik begon hem natuurlijk al flink te knijpen.....dus ik een zwangerschapstest gehaald.
Ik heb er nu 2 gedaan (gisteravond de 2e...)......en beiden positief. SLIK!!!!!
Ik zou er nog wel 10 willen doen.....kan het gewoon niet geloven.
1 1/2 jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hierover is een heleboel gedoe geweest. We zouden gaan trouwen, dus alles moest worden afgezegd..........extra kosten gemaakt om alles nog af te kunnen zeggen. Woning in de verkoop gedaan.......ik zou er alleen blijven wonen, aangezien de situatie met tussen mij en mijn ouders alles behalve fijn is. Maar dat akelige bordje te koop bleef maar in de tuin staan. Heleboel problemen gehad begin dit jaar met mijn ex....rekeningen werden niet betaald, of te laat (van zijn kant) op een gegeven moment kreeg ik zelfs een taxateur aan de deur.............de woning zou worden geveild.........bleek dat mijn ex al een hele lange tijd een schuld had van zo'n 30.000 euro, en we moesten ineens 10.000 euro betalen aan de hypotheekverstrekker. Ik had gewoon geen cent meer te makken. (we hadden gescheiden rekeningen....heb het nooit gemerkt)
Met veel geluk hebben beide ouders toen ingesprongen (terwijl het voor hun ook errug moeilijk was om te behappen, zo'n smak geld) Toen heb ik gelijk een financieel adviseur aangesteld om alles te regelen tussen ons, en om alles voor elkaar te krijgen.
Gelukkig hebben we begin augustus de woning verkocht (jammer genoeg wel weer met 10.000 euro verlies) Nu moeten we de hypotheek geheel aflossen bij de overdracht (ergens volgende maand) gelukkig hebben we een adviseur die dat allemaal voor ons uitzoekt, maar toch.....een hoop stress brengt dat met zich mee........
Nu ben ik rond mijn vakantie (in Juli) wel behoorlijk misselijk geweest.....maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik toen voor het eerst sinds 1 1/2 jaar echt tot rust kwam (had nog niet eerder vakantie gehad). Ik heb nu bijna een jaar een nieuwe vriend, en tussen ons gaat het echt super!!!!! Maar ja........ nu waarschijnlijk zwanger (vermoedelijk heeft de pil dus niet gewerkt in de periode dat ik zo misselijk was)
Ik zit op dit moment echt super zwaar in de shit............heb geen cent te makken (moet zo'n 25.000 euro aflossen), moet door die financiele situatie noodgedwongen bij mijn ouders intrekken (absoluut niet wenselijk, maar op dit moment is er echt geen ander mogelijkheid)........., zit nog met een tijdelijk contract die eind dit jaar afloopt. (en weet totaal nog niet of ik het wel of niet verlengt krijg, ze moeten me nu namelijk voor vast aannemen). Mijn vriend woont nog bij zijn ouders, maar heeft ook niet de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen.
Een kind zou ik dus niets kunnen bieden, plus het feit dat ik nog zo met mezelf en mijn prive situatie worstel dat het absoluut niet verstandig is om een zwangerschap door te zetten.
Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus. Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen....maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.
Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk??? Hebben andere forummers hier al ervaring mee??????
(sorry voor het lange verhaal......maar moet het echt allemaal even kwijt.......)
anoniem_15072 wijzigde dit bericht op 26-09-2007 11:00
Reden: Woord genuanceerd
Reden: Woord genuanceerd
% gewijzigd
donderdag 20 september 2007 om 18:39
Playmobiel,
Precies daarom vind ik de reactie van bikkelientjes vriend helemaal niet zo tof als zijzelf. Ze is toch niet alleen zwanger geraakt? Dus zou het wat mij betreft ook niet alleen haar verantwoordelijkheid moeten zijn om alle problemen of de chaos in haar leven zoals jij dat zegt op te lossen. Daar zou hij dan ook in bij moeten dragen, en dan is het wellicht zo dat de chaos helemaal niet zo groot is als hij nu lijkt.
Am Yisrael Chai!
donderdag 20 september 2007 om 18:44
Net als bloemetje ken ik alleen het verhaal van iemand die om medische redenen na de 16 weken een abortus heeft moeten ondergaan, en bij haar was het gewoon een bevalling. Volgens mij kon zij ervoor kiezen om het kindje in de buik te laten overlijden en dan te bevallen, of om eerst te bevallen en dan het kindje te laten overlijden. Maar misschien is dat alleen in de gevallen om medische redenen zo.
Aan mijzelf is toen wel heel duidelijk gezegd dat ik tot 16 weken de tijd had om een beslissing te nemen, maar misschien verschilt dat per ziekenhuis of per kliniek.
Ik hoop dan ook voor bikkelientje dat de misselijkheid in juli geen ochtendmisselijkheid was.
Am Yisrael Chai!
donderdag 20 september 2007 om 18:55
Ik quote dit stuk even van je FV, want dit staat er nog duidelijker dan ikzelf hierboven heb gedaan.
Bikkelientje; nog aanvullend dus, dit is ook mijn gevoel hierbij en hoe ík tegenover abortus sta. Jij bent natuurlijk vrij om je eigen interpretatie aan het geheel te geven, maar dit lijkt me wel heel belangrijk in je overwegingen.
donderdag 20 september 2007 om 20:40
oh ik word hier helemaal naar van, ik had nog helemaal niet stilgestaan bij de grootte van het kindje inderdaad.......12 weken( in t gunstigste geval) das de termijn dat mijn zoontje naar me zwaaide in mn buik op de echo....(nou ja hij bewoog zijn armpjes en beentjes en ik riep heel hard kijk hij zwaait!), ik hoop dat Bikkelientje zich dat realiseert als ze dat kindje weg laat halen, omdat ze een schuld heeft ...
donderdag 20 september 2007 om 20:56
Hmmm.. ik vind dit zo moeilijk.
Ik zou zelf eigenlijk nooit een abortus kunnen overwegen, omdat ik een grote kinderwens heb. Alleen geen vriend en daarom doet het soms zo pijn als je hoort dat anderen een kindje weg kunnen halen. Terwijl ik zelfs in een hutje op de hei een lieve man en kind zou willen hebben.
Al ben ik blij, begrijp me goed, dat iedereen de keuze heeft in Nederland.
Maar toch.... mensen die geen kinderen kunnen krijgen, mijn vrienden die pas een kindje verloren tijdens een zo gewenste zwangerschap....
Je hebt een kinderwens Bikkelientje, en je vriend ook. Hoeveel mensen zouden niet met je ruilen, ookal bijten ze op een houtje.
Ik ben zo bang dat je spijt krijgt, spijt om een kindje dat er nooit mocht zijn, omdat de tijd nog niet rijp was. Ben je niet bang voor een spijtgevoel als je later zwanger zu worden?
Kindje van 12 weken... alles erop en eraan... hartje klopt... Ik zou het niet kunnen, sorry!
Ik zou zelf eigenlijk nooit een abortus kunnen overwegen, omdat ik een grote kinderwens heb. Alleen geen vriend en daarom doet het soms zo pijn als je hoort dat anderen een kindje weg kunnen halen. Terwijl ik zelfs in een hutje op de hei een lieve man en kind zou willen hebben.
Al ben ik blij, begrijp me goed, dat iedereen de keuze heeft in Nederland.
Maar toch.... mensen die geen kinderen kunnen krijgen, mijn vrienden die pas een kindje verloren tijdens een zo gewenste zwangerschap....
Je hebt een kinderwens Bikkelientje, en je vriend ook. Hoeveel mensen zouden niet met je ruilen, ookal bijten ze op een houtje.
Ik ben zo bang dat je spijt krijgt, spijt om een kindje dat er nooit mocht zijn, omdat de tijd nog niet rijp was. Ben je niet bang voor een spijtgevoel als je later zwanger zu worden?
Kindje van 12 weken... alles erop en eraan... hartje klopt... Ik zou het niet kunnen, sorry!
donderdag 20 september 2007 om 21:29
Als er iets is wat ik graag zou willen is het wel zwanger zijn. Dat is mijn grootste wens. Abortus zou ik nooit laten uitvoeren. Maar dat betekent niet dat ik vind dat anderen dat ook niet mogen doen.
Ik ben ook blij dat je er met je vriend goed over hebt kunnen praten. Ik raad je ook aan om hem mee te nemen als je gesprekken krijgt bij welk bureau of instantie dan ook. Want hebben jullie alle aspecten bekeken? Of was het een goed gesprek omdat hij je meteen de steun gaf die je nodig had. Oftwel de woorden die je graag wilde horen.
Maar aan de andere kant. Jij weet hoe jullie situatie er nu uit ziet. En iedereen roept inderdaad je maakt het zo duur als je zelf wilt. Maar hoe je het ook went of keert...geld zal het altijd kosten. Is het niet duur dan goedkoop, maar geld is geld...
Ook vind ik argumenten als straks kan je geen kinderen meer krijgen geen goed argument om nu wel een kind te krijgen. Ik zal nu vast een heleboel mensen op mijn dak krijgen. Maar ik vind dat je beter spijt kan krijgen van een abortus dan spijt van een kindje wat je toch hebt gekregen en niet helemaal achter staat. Jouw kindje heeft er niks aan als het merkt dat het verweten wordt dat het leven, zoals moeder nu nog voor ogen heeft, niet gaat zoals ze wenst. Want een abortus heeft het kindje uiteindelijk nooit in de gaten gehad. Maar een moeder die liever geen moeder had willen zijn wel degelijk. Hoe klein het ook zal zijn. Een kind zal echt wel voelen of het gewenst is of niet.
Dan is er nog adoptie. En daar zullen ook wel genoeg redenen voor zijn. Maar dat zou ik in deze situatie eerder een manier vinden om je schuldgevoel af te kopen dan een goede manier om met de situatie om te gaan. Tenzij een abortus niet meer mogelijk zou zijn. Dan is het een ander verhaal in mijn ogen.
Misschien een beetje wartaal zoals het beschreven staat, maar ik hoop dat je er toch wat aan hebt.
Blijf bespreken met je vriend en ook instellingen die hierin gespecialiseerd zijn welke keuzes er zijn en wat voor mogelijkheden er zijn.
Ik heb helaas nog geen kinderen. Maar een kindje van jezelf is volgens mij mooier dan je ooit had kunnen dromen!
Ik ben ook blij dat je er met je vriend goed over hebt kunnen praten. Ik raad je ook aan om hem mee te nemen als je gesprekken krijgt bij welk bureau of instantie dan ook. Want hebben jullie alle aspecten bekeken? Of was het een goed gesprek omdat hij je meteen de steun gaf die je nodig had. Oftwel de woorden die je graag wilde horen.
Maar aan de andere kant. Jij weet hoe jullie situatie er nu uit ziet. En iedereen roept inderdaad je maakt het zo duur als je zelf wilt. Maar hoe je het ook went of keert...geld zal het altijd kosten. Is het niet duur dan goedkoop, maar geld is geld...
Ook vind ik argumenten als straks kan je geen kinderen meer krijgen geen goed argument om nu wel een kind te krijgen. Ik zal nu vast een heleboel mensen op mijn dak krijgen. Maar ik vind dat je beter spijt kan krijgen van een abortus dan spijt van een kindje wat je toch hebt gekregen en niet helemaal achter staat. Jouw kindje heeft er niks aan als het merkt dat het verweten wordt dat het leven, zoals moeder nu nog voor ogen heeft, niet gaat zoals ze wenst. Want een abortus heeft het kindje uiteindelijk nooit in de gaten gehad. Maar een moeder die liever geen moeder had willen zijn wel degelijk. Hoe klein het ook zal zijn. Een kind zal echt wel voelen of het gewenst is of niet.
Dan is er nog adoptie. En daar zullen ook wel genoeg redenen voor zijn. Maar dat zou ik in deze situatie eerder een manier vinden om je schuldgevoel af te kopen dan een goede manier om met de situatie om te gaan. Tenzij een abortus niet meer mogelijk zou zijn. Dan is het een ander verhaal in mijn ogen.
Misschien een beetje wartaal zoals het beschreven staat, maar ik hoop dat je er toch wat aan hebt.
Blijf bespreken met je vriend en ook instellingen die hierin gespecialiseerd zijn welke keuzes er zijn en wat voor mogelijkheden er zijn.
Ik heb helaas nog geen kinderen. Maar een kindje van jezelf is volgens mij mooier dan je ooit had kunnen dromen!
donderdag 20 september 2007 om 22:06
de dingen in het leven zijn niet de dingen
stel je voor over pak 2 jaar zijn je praktische zorgen opgelost en dan?
dan kun je daarna bedenken was het leven van ons kind dat waard
het was maar geld
ik denk als je zelf ziek zou worden je er zelf ook alles aan zou doen om beter te worden wat het ook kost al is het je laatste duppie
en dit kindje?
kan niet eens zelf voor het leven kiezen
die is afhankelijk van een moeder die geld misschien belangrijker vind dan hem/haar
en die lapzwans van een vader stond erbij en knikte maar
mocht je een abortus ondergaan en je komt ooit op een crematie en begrafenis huil dan maar niet om iemand die echt heeft mogen leven
want het leven van je eigen kind is al niets waard voor je
en mocht je daarna wroeging krijgen na die abortus ga dan lekker op eigen kosten naar een psych ik wens daar niet aan mee te betalen
stel je voor over pak 2 jaar zijn je praktische zorgen opgelost en dan?
dan kun je daarna bedenken was het leven van ons kind dat waard
het was maar geld
ik denk als je zelf ziek zou worden je er zelf ook alles aan zou doen om beter te worden wat het ook kost al is het je laatste duppie
en dit kindje?
kan niet eens zelf voor het leven kiezen
die is afhankelijk van een moeder die geld misschien belangrijker vind dan hem/haar
en die lapzwans van een vader stond erbij en knikte maar
mocht je een abortus ondergaan en je komt ooit op een crematie en begrafenis huil dan maar niet om iemand die echt heeft mogen leven
want het leven van je eigen kind is al niets waard voor je
en mocht je daarna wroeging krijgen na die abortus ga dan lekker op eigen kosten naar een psych ik wens daar niet aan mee te betalen
donderdag 20 september 2007 om 22:45
Ik wil er graag aan herinneren dat Bikkelientje meerdere malen heeft aangegeven psychische problemen te hebben en dat dit ook een belangrijke reden is waarom ze op dit moment niet toe is aan een kind. Het is uiteindelijk haar keuze en ik heb niet de indruk dat ze die lichtvaardig maakt. Er worden hier veel zaken in overweging gegeven en dat lijkt me alleen maar goed. Maar ik vind het erg hard om te stellen dat ze geld voor het leven van haar kindje laat gaan. Het leven zou een stuk simpeler zijn als alles zwart-wit was...
sterkte met je beslissing Bikkelien,
dubio
sterkte met je beslissing Bikkelien,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 20 september 2007 om 23:10
Ik wilde alleen zeggen dat ik het argument om het kind nu maar te laten komen omdat je er anders spijt van krijgt niet sterk vind. Dat je er later misschien ooit spijt van krijgt wil niet zeggen dat het NU de beste keuze is om het kindje geboren te laten worden. Als je zelf weet dat nu de omstandigheden verre van ideaal zijn en je een baby niet kunt geven wat het nu nodig heeft, vind ik het wijs om andere opties, zoals een abortus, te overwegen. Een kind krijg je weliswaar niet op bestelling, maar voor mij staat het belang van het kind in zo'n situatie voorop.
Of een abortus dan uiteindelijk de beste keus is, is niet aan mij. Het kindje geboren laten worden en vervolgens weg te geven voor adoptie lijkt me immers ook niet altijd de makkelijkste optie. Ook dat draag je immers een leven lang mee.
Of een abortus dan uiteindelijk de beste keus is, is niet aan mij. Het kindje geboren laten worden en vervolgens weg te geven voor adoptie lijkt me immers ook niet altijd de makkelijkste optie. Ook dat draag je immers een leven lang mee.
dignity wijzigde dit bericht op 20-09-2007 23:10
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
vrijdag 21 september 2007 om 09:54
Hoi allemaal.....
Bedankt voor alle reacties!! Het is goed om alle kanten van de medaille te horen. De negatieve kanten wil ik ook graag horen! Daar wil ik me totaal niet voor afsluiten.
Om even te benadrukken.....dit is geen besluit waar even lichtvaardig over is gedacht. In mijn opening heb ik geprobeerd mijn privesituatie zoveel mogelijk proberen te schetsen, maar dat is moeilijk om een wereldje te beschrijven zodat iedereen het zich kan voorstellen op papier.
Natuurlijk is mijn schuld "maar" geld. Dat zou ik een 2 jaar geleden ook gezegd hebben. Maar het feit is dat die schuld moet worden afgelost. Ik moet hard werken voor mijn centen, en dat heb ik altijd moeten doen. De grote van de schuld is voor mij een heel groot bedrag, en op dit moment zal ik er 2 jaar lang al mijn geld voor opzij moeten zetten om die schuld af te betalen (dit heb ik dus door een financieel adviseur laten uitzoeken.......dus om nou te zeggen dat ik niet kijk naar de mogelijkheden om die schuld af te lossen) Dit betekend voor mij geen cent te besteden hebben. Elk loon dat binnenkomt wordt gebruikt om de vaste lasten (auto.....(heb een brikkie van 25 jaar oud..., de enige manier om op mijn werk te komen aangezien er in mijn gehucht geen openbaar vervoer is en ik voor mijn werk zelf ook een auto nodig heb) verzekering e.d.) wat dan overblijft wordt gebruikt om de schulden af te betalen. Vakantiegeld, einde jaarsuitkering e.d. worden aan het eind van het jaar allemaal gestort op de rekeningen van de schuldeisers. Dit is de enige manier om snel van mijn schulden af te komen (en dat is volgend de financieel adviseur, dus niet mijn interpretatie aan het verhaal). En met snel praat ik dus over een periode van +/- 1 1/2 jaar.
En ja.......natuurlijk kan ik ervoor kiezen om het kind geboren te laten worden. Maar is dat fair tegenover het kind? Een kind heeft een stabiele ondergrond nodig, om later zelf de nodige 'problemen' in zijn/haar leventje te kunnen handelen. Ikzelf heb geen stabiele ondergrond, een ondergrond zonder liefde en aandacht is wat mijn leventje geweest is tot 2 jaar terug. Ik ben mezelf tegengekomen, en ik kan je vertellen....dat heeft de nodige impact. Ikzelf was altijd het type van...niet klagen maar dragen, en als een ander het maar goed heeft....dan is het allemaal goed. Maar dat gaat niet. Hier heb ik mee moeten leren leven (meerdere gesprekken met maatschappelijk werk), en dat vergt nog steeds mijn aandacht. De keuzes die ik in die 2 opvolgende jaren gemaakt heb (het niet doorlaten gaan van de bruiloft van mij en mijn ex, het verkopen van het huis......mijn leven anders inrichten door ook naar mijn eigen behoeftes te kijken) worden door mijn omgeving (lees ouders, familie) niet gewaardeerd. De keuzes die ik gemaakt heb, hebben natuurlijk de nodige impact op hun leventje (want ja......geen huis meer.....niet trouwens....dat past niet in het ideaalbeeld dat mijn familie altijd heeft), maar zij reflecteren het op mij. Als zij niet kunnen slapen, komt dat door de situatie door mij. Mijn moeder aan de slaappillen, komt door de situatie met mij.
Mijn ouders hebben altijd te hoge verwachtingen van mij gehad.....die heb ik tot een tijd terug altijd geprobeerd na te leven.....maar dan was het voor hun nog niet goed genoeg, en ik was doodongelukkig omdat ik alles zo goed en zo kwaad als het kon probeerde goed te doen, volgens hun verwachtingen. Ik leef niet meer volgens hun verwachtingen, en dat is natuurlijk een verschrikking tegenover de familie. Van mijn ouders kan ik dus totaal geen steun verwachten. Ik ben genoodzaakt om bij mijn ouders tijdelijk in te trekken, en dat is voor mij persoonlijk nog een hele kluif.
Inmiddels hebben we de nodige informatie van verschillende sites gehaald. (www.fiom.nl www.stisan.nl) Hieronder staat dus vermeld dat vanaf +/- 13 weken een behandeling onder algehele narcose gebeurd. Een abortus mag in Nederland tot de 22e week worden uitgevoerd (zogenaamd "gentlemens aggreement).
Ook heb ik met iemand gesproken die zelf een abortus heeft ondergaan in de 17e week. Gevraagd waarom zij voor die keuze heeft gekozen, en hoe het allemaal in zijn werk gaat. De horrorverhalen over niet meer zwanger kunnen worden e.d. zijn dus echt horrorverhalen. Ik quote " de kans op complicaties na een abortus is echter heel klein, normaliter heeft de vrouw geen problemen met het krijgen van kinderen" (Stisan, Als het moet, doe het goed: pag. 23).
Van haar heb ik ook de negatieve kanten gehoord, en ook daar heb ik over doorgevraagd. Toch heeft het ons niet van ons besluit af laten wijken.
Op dit moment zijn we er gewoon nog niet klaar voor. Om alle redenen eerder genoemd...........
Maandag hebben we een afspraak met een kliniek voor het 1e gesprek. We zullen zien...........
Bedankt voor alle reacties!! Het is goed om alle kanten van de medaille te horen. De negatieve kanten wil ik ook graag horen! Daar wil ik me totaal niet voor afsluiten.
Om even te benadrukken.....dit is geen besluit waar even lichtvaardig over is gedacht. In mijn opening heb ik geprobeerd mijn privesituatie zoveel mogelijk proberen te schetsen, maar dat is moeilijk om een wereldje te beschrijven zodat iedereen het zich kan voorstellen op papier.
Natuurlijk is mijn schuld "maar" geld. Dat zou ik een 2 jaar geleden ook gezegd hebben. Maar het feit is dat die schuld moet worden afgelost. Ik moet hard werken voor mijn centen, en dat heb ik altijd moeten doen. De grote van de schuld is voor mij een heel groot bedrag, en op dit moment zal ik er 2 jaar lang al mijn geld voor opzij moeten zetten om die schuld af te betalen (dit heb ik dus door een financieel adviseur laten uitzoeken.......dus om nou te zeggen dat ik niet kijk naar de mogelijkheden om die schuld af te lossen) Dit betekend voor mij geen cent te besteden hebben. Elk loon dat binnenkomt wordt gebruikt om de vaste lasten (auto.....(heb een brikkie van 25 jaar oud..., de enige manier om op mijn werk te komen aangezien er in mijn gehucht geen openbaar vervoer is en ik voor mijn werk zelf ook een auto nodig heb) verzekering e.d.) wat dan overblijft wordt gebruikt om de schulden af te betalen. Vakantiegeld, einde jaarsuitkering e.d. worden aan het eind van het jaar allemaal gestort op de rekeningen van de schuldeisers. Dit is de enige manier om snel van mijn schulden af te komen (en dat is volgend de financieel adviseur, dus niet mijn interpretatie aan het verhaal). En met snel praat ik dus over een periode van +/- 1 1/2 jaar.
En ja.......natuurlijk kan ik ervoor kiezen om het kind geboren te laten worden. Maar is dat fair tegenover het kind? Een kind heeft een stabiele ondergrond nodig, om later zelf de nodige 'problemen' in zijn/haar leventje te kunnen handelen. Ikzelf heb geen stabiele ondergrond, een ondergrond zonder liefde en aandacht is wat mijn leventje geweest is tot 2 jaar terug. Ik ben mezelf tegengekomen, en ik kan je vertellen....dat heeft de nodige impact. Ikzelf was altijd het type van...niet klagen maar dragen, en als een ander het maar goed heeft....dan is het allemaal goed. Maar dat gaat niet. Hier heb ik mee moeten leren leven (meerdere gesprekken met maatschappelijk werk), en dat vergt nog steeds mijn aandacht. De keuzes die ik in die 2 opvolgende jaren gemaakt heb (het niet doorlaten gaan van de bruiloft van mij en mijn ex, het verkopen van het huis......mijn leven anders inrichten door ook naar mijn eigen behoeftes te kijken) worden door mijn omgeving (lees ouders, familie) niet gewaardeerd. De keuzes die ik gemaakt heb, hebben natuurlijk de nodige impact op hun leventje (want ja......geen huis meer.....niet trouwens....dat past niet in het ideaalbeeld dat mijn familie altijd heeft), maar zij reflecteren het op mij. Als zij niet kunnen slapen, komt dat door de situatie door mij. Mijn moeder aan de slaappillen, komt door de situatie met mij.
Mijn ouders hebben altijd te hoge verwachtingen van mij gehad.....die heb ik tot een tijd terug altijd geprobeerd na te leven.....maar dan was het voor hun nog niet goed genoeg, en ik was doodongelukkig omdat ik alles zo goed en zo kwaad als het kon probeerde goed te doen, volgens hun verwachtingen. Ik leef niet meer volgens hun verwachtingen, en dat is natuurlijk een verschrikking tegenover de familie. Van mijn ouders kan ik dus totaal geen steun verwachten. Ik ben genoodzaakt om bij mijn ouders tijdelijk in te trekken, en dat is voor mij persoonlijk nog een hele kluif.
Inmiddels hebben we de nodige informatie van verschillende sites gehaald. (www.fiom.nl www.stisan.nl) Hieronder staat dus vermeld dat vanaf +/- 13 weken een behandeling onder algehele narcose gebeurd. Een abortus mag in Nederland tot de 22e week worden uitgevoerd (zogenaamd "gentlemens aggreement).
Ook heb ik met iemand gesproken die zelf een abortus heeft ondergaan in de 17e week. Gevraagd waarom zij voor die keuze heeft gekozen, en hoe het allemaal in zijn werk gaat. De horrorverhalen over niet meer zwanger kunnen worden e.d. zijn dus echt horrorverhalen. Ik quote " de kans op complicaties na een abortus is echter heel klein, normaliter heeft de vrouw geen problemen met het krijgen van kinderen" (Stisan, Als het moet, doe het goed: pag. 23).
Van haar heb ik ook de negatieve kanten gehoord, en ook daar heb ik over doorgevraagd. Toch heeft het ons niet van ons besluit af laten wijken.
Op dit moment zijn we er gewoon nog niet klaar voor. Om alle redenen eerder genoemd...........
Maandag hebben we een afspraak met een kliniek voor het 1e gesprek. We zullen zien...........
vrijdag 21 september 2007 om 10:08
En om nog even toe te voegen (het was ook zo'n lang verhaal geworden):
Gisteren hebben we het er uiteraard weer over gehad (blijft aan een stuk door in je hoofd tollen...) en ja.......mensen die al jarenlang een kinderwens hebben, en die ze niet kunnen krijgen. Dat vind ik verschrikkelijk!! Echt.....ik heb meerdere gevallen in mijn naaste omgeving waarvan ik weet dat ze al maanden, zo geen jaren bezig zijn om zwanger te raken. En dat raakt mij, ik ben absoluut niet gevoelloos!! Zeer zeker niet.....
Maar dat moet geen reden zijn om dit kind ter wereld te brengen. Hoe groot de wens ook is van iemand anders, dat voegt niets toe aan het leventje van dit kleine wezentje.
Ik ben er persoonlijk niet klaar voor om alle redenen die ik al genoemd........en dit houdt in dat we er samen ook nog niet klaar voor zijn!
Gisteren hebben we het er uiteraard weer over gehad (blijft aan een stuk door in je hoofd tollen...) en ja.......mensen die al jarenlang een kinderwens hebben, en die ze niet kunnen krijgen. Dat vind ik verschrikkelijk!! Echt.....ik heb meerdere gevallen in mijn naaste omgeving waarvan ik weet dat ze al maanden, zo geen jaren bezig zijn om zwanger te raken. En dat raakt mij, ik ben absoluut niet gevoelloos!! Zeer zeker niet.....
Maar dat moet geen reden zijn om dit kind ter wereld te brengen. Hoe groot de wens ook is van iemand anders, dat voegt niets toe aan het leventje van dit kleine wezentje.
Ik ben er persoonlijk niet klaar voor om alle redenen die ik al genoemd........en dit houdt in dat we er samen ook nog niet klaar voor zijn!
vrijdag 21 september 2007 om 10:08
Ik snap je verhaal en ik respecteer je keuze die je neemt. Maar als je al iets van 18 weken zwanger bent, wil je dan weten hoe de abortus gedaan wordt? Ik kan het je wel vertellen maar het is echt gruwelijk. Ik wil niet zeggen dat je het niet moet doen maar dit is een stukje over de ontwikkeling van je kindje.
11 weken
Het gezicht is helemaal gevormd. De inwendige organen groeien. Ook de spieren ontwikkelen zich. Je ziet de placenta. Om het kind heen zitten de vruchtvliezen gevuld met vruchtwater dat het kind tegen stoten beschermd. Op de foto zie je een bolletje, dat is de dooierzak. Deze zorgt voor de aanmaak van bloedcellen totdat de lever genoeg gegroeid is om deze functie over te nemen.
16 weken
Het hoofd beslaat nog ongeveer 1/3 van de totale lichaamslengte, gemeten van kruin tot stuit. De ruggegraat, de nek en het hoofdje kunnen zich buigen om zich aan te passen aan de vorm van de baarmoeder. Door de placenta wordt het kind gevoed en van zuurstof voorzien. Je ziet de navelstreng tussen de armpjes van het kind. De huid is nog zo dun dat je de bloedvaten er doorheen kunt zien. Dit komt omdat het kind nog geen onderhuids vetweefsel heeft.
18 weken!!!!
Het kind kan al op zijn duim zuigen! Door nu al te zuigen leert het hoe het straks uit de fles of aan de borst moet drinken. Het kind kan een vuist maken, het duwt en schopt veel. Bij een eerste zwangerschap zal de moeder het kind voelen schoppen. Als ze eerder zwanger is geweest, zal ze dit rond de 16de week voelen. De stembanden zijn ontwikkeld, maar omdat er geen lucht in de baarmoeder zit, kan het geen geluid maken. Wel neemt het geruis waar, zoals de hartslag en de stem van de moeder.
11 weken
Het gezicht is helemaal gevormd. De inwendige organen groeien. Ook de spieren ontwikkelen zich. Je ziet de placenta. Om het kind heen zitten de vruchtvliezen gevuld met vruchtwater dat het kind tegen stoten beschermd. Op de foto zie je een bolletje, dat is de dooierzak. Deze zorgt voor de aanmaak van bloedcellen totdat de lever genoeg gegroeid is om deze functie over te nemen.
16 weken
Het hoofd beslaat nog ongeveer 1/3 van de totale lichaamslengte, gemeten van kruin tot stuit. De ruggegraat, de nek en het hoofdje kunnen zich buigen om zich aan te passen aan de vorm van de baarmoeder. Door de placenta wordt het kind gevoed en van zuurstof voorzien. Je ziet de navelstreng tussen de armpjes van het kind. De huid is nog zo dun dat je de bloedvaten er doorheen kunt zien. Dit komt omdat het kind nog geen onderhuids vetweefsel heeft.
18 weken!!!!
Het kind kan al op zijn duim zuigen! Door nu al te zuigen leert het hoe het straks uit de fles of aan de borst moet drinken. Het kind kan een vuist maken, het duwt en schopt veel. Bij een eerste zwangerschap zal de moeder het kind voelen schoppen. Als ze eerder zwanger is geweest, zal ze dit rond de 16de week voelen. De stembanden zijn ontwikkeld, maar omdat er geen lucht in de baarmoeder zit, kan het geen geluid maken. Wel neemt het geruis waar, zoals de hartslag en de stem van de moeder.
vrijdag 21 september 2007 om 10:10
Ik heb deze discussie helemaal gelezen, ondanks het feit dat ik (bewust) geen kinderen heb. Ik denk dat mensen mét kinderen uit een heel ander gevoel reageren, of misschien alléén maar uit hun gevoel. Terwijl ik vind dat je zowel met je gevoel als je verstand achter een beslissing moet staan.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je eerst je leven wat beter op orde wil hebben Bikkelientje : zowel financieel als in een heleboel andere opzichten. Natuurlijk roei je met de riemen die je hebt als je het kindje tóch zou laten komen en zie je wel kans om het groot te brengen. Maar ik denk dat het voor jou ook heel belangrijk is om eerst 's goed in je vel te zitten en af te rekenen met een heleboel dingen die je nu zo ontzettend belasten. Kun je het iemand verwijten pas kinderen te willen nemen als ze daar ook echt klaar voor is? Ik vind van niet. Het krijgen van kinderen zou een weloverwogen beslissing moeten zijn voor iedereen.
Ik wens je heel veel sterkte met alles.
Marion
Ik kan me heel goed voorstellen dat je eerst je leven wat beter op orde wil hebben Bikkelientje : zowel financieel als in een heleboel andere opzichten. Natuurlijk roei je met de riemen die je hebt als je het kindje tóch zou laten komen en zie je wel kans om het groot te brengen. Maar ik denk dat het voor jou ook heel belangrijk is om eerst 's goed in je vel te zitten en af te rekenen met een heleboel dingen die je nu zo ontzettend belasten. Kun je het iemand verwijten pas kinderen te willen nemen als ze daar ook echt klaar voor is? Ik vind van niet. Het krijgen van kinderen zou een weloverwogen beslissing moeten zijn voor iedereen.
Ik wens je heel veel sterkte met alles.
Marion
vrijdag 21 september 2007 om 10:12
Late abortus (van 13 weken tot 24 weken
zwangerschap)
Omdat dit nogal erg is om te lezen heb ik de tekst even wit gemaakt.
Een zuigcurettage alleen is nu niet meer voldoende. Het
kraakbeen van onder andere het hoofdje is gehard tot bot.
Tot 24 weken wordt zuigcurettage gecombineerd met het
gebruik van een abortustang. Dit gebeurt onder plaatsel-
ijke verdoving of als de zwangerschap verder is dan 18
weken onder algehele narcose.
Het kindje wordt in de baarmoeder in stukjes gesneden,
waarna deze via zuigbuizen naar buiten worden
gebracht.
Bij zwangerschappen van 18 tot en met 24 weken
wordt ook wel Prostaglandine of Cytotec toegediend.
Hierdoor wordt de baarmoedermond soepel zodat deze
makkelijker geopend kan worden. Bij vrouwen die al
kinderen gehad hebben, is dit meestal niet nodig.
Hoe lang je last hebt van deze behandeling is vooral
afhankelijk van het type verdoving. Behandelingen zijn
over het algemeen poliklinisch. Een overnachting kan
nodig zijn bij een abortus vanaf 18 weken.
De kans op complicaties neemt bij een late abortus iets
toe. Er kunnen bloedingen optreden, en beschadigingen
aan de baarmoeder (doorprikken) en de baarmoeder-
mond. Infecties kunnen voorkomen. In sommige
gevallen is bij complicaties verdere behandeling in een
ziekenhuis nodig.
Met de klinieken is een Gentleman?s Agreement gesloten,
waardoor de grens van toestaan van een abortus tot
22 weken is verlaagd.
zwangerschap)
Omdat dit nogal erg is om te lezen heb ik de tekst even wit gemaakt.
Een zuigcurettage alleen is nu niet meer voldoende. Het
kraakbeen van onder andere het hoofdje is gehard tot bot.
Tot 24 weken wordt zuigcurettage gecombineerd met het
gebruik van een abortustang. Dit gebeurt onder plaatsel-
ijke verdoving of als de zwangerschap verder is dan 18
weken onder algehele narcose.
Het kindje wordt in de baarmoeder in stukjes gesneden,
waarna deze via zuigbuizen naar buiten worden
gebracht.
Bij zwangerschappen van 18 tot en met 24 weken
wordt ook wel Prostaglandine of Cytotec toegediend.
Hierdoor wordt de baarmoedermond soepel zodat deze
makkelijker geopend kan worden. Bij vrouwen die al
kinderen gehad hebben, is dit meestal niet nodig.
Hoe lang je last hebt van deze behandeling is vooral
afhankelijk van het type verdoving. Behandelingen zijn
over het algemeen poliklinisch. Een overnachting kan
nodig zijn bij een abortus vanaf 18 weken.
De kans op complicaties neemt bij een late abortus iets
toe. Er kunnen bloedingen optreden, en beschadigingen
aan de baarmoeder (doorprikken) en de baarmoeder-
mond. Infecties kunnen voorkomen. In sommige
gevallen is bij complicaties verdere behandeling in een
ziekenhuis nodig.
Met de klinieken is een Gentleman?s Agreement gesloten,
waardoor de grens van toestaan van een abortus tot
22 weken is verlaagd.
vrijdag 21 september 2007 om 10:16
Ik heb een kindje van pak hem beet 20 weken -misschien 21, 22- gezien. Mijn kindje. Zoals je er nu in staat, Bikkelientje, is het makkelijk om over abortus te spreken, het is als ik een beetje kromme vergelijking maak zo klinisch als een stukje kipfilet ten opzichte van een zelf geslachte kip.
Alles zit erop en eraan, zelfs nageltjes. En de weeën zijn net zo pijnlijk als die bij een voldragen bevalling.
Nou ja, laat ik maar ophouden. Als een kindje bij jou zo onwelkom is dat je er geen twee seconden over nadenkt of het misschien toch zou kunnen blijven... wat voor leven zou die dan hebben?
Alles zit erop en eraan, zelfs nageltjes. En de weeën zijn net zo pijnlijk als die bij een voldragen bevalling.
Nou ja, laat ik maar ophouden. Als een kindje bij jou zo onwelkom is dat je er geen twee seconden over nadenkt of het misschien toch zou kunnen blijven... wat voor leven zou die dan hebben?
vrijdag 21 september 2007 om 10:24
ambrosia misschien moet je in het vervolg er even duidelijker bijzetten wat jouw stukje inhoudt. Of een link plaatsen. Dat ik meepraat op een topic over abortus wil niet zeggen dat ik zit te wachten op dit soort gedetailleerde informatie. Ik weet niet of het er mee te maken heeft dat ik zelf moeder ben, maar dit soort dingen daar keert mijn maag bij om. Graag wellicht even rekening mee houden de volgende keer. (dit is een vriendelijk verzoek, geen aanval naar jou toe, want je mag hier gewoon vrij posten natuurlijk)
vrijdag 21 september 2007 om 10:29
Ik kan nog zoveel zeggen nu, en je proberen te overtuigen dat abortus niet goed is. Maar je beslissing is genomen, je hebt je keuze gemaakt. Ik weet zeker dat jij voor jouw gevoel de juist beslissing hebt genomen, hoe moeilijk die misschien ook zal zijn. Ik hoop dat je er over een paar jaar ook nog zo over denkt, en ik hoop dat je vriend er genoeg voor je is in de moeilijke tijd die er nog gaat komen. Het is namelijk niet zo dat je na een abortus vrolijk verder gaat met je leven dus ik denk dat jullie elkaar nog hard genoeg nodig hebben.
Maar ik blijf het stiekem een beetje apart vinden dat in jouw situatie (die echt niet makkelijk is, respect voor je dat je je daar doorheen slaat hoor!), je vriend niet voorkomt. Hij zou je met een heleboel dingen kunnen helpen. Samenwonen zorgt er al voor dat je samen de huur kunt betalen. Scheelt toch alweer een beetje.
Anyway, bikkelientje, het ga je goed. Veel sterkte voor de komende tijd!
Maar ik blijf het stiekem een beetje apart vinden dat in jouw situatie (die echt niet makkelijk is, respect voor je dat je je daar doorheen slaat hoor!), je vriend niet voorkomt. Hij zou je met een heleboel dingen kunnen helpen. Samenwonen zorgt er al voor dat je samen de huur kunt betalen. Scheelt toch alweer een beetje.
Anyway, bikkelientje, het ga je goed. Veel sterkte voor de komende tijd!
vrijdag 21 september 2007 om 10:30
@sunlight, sorry dat was dus echt niet zo bedoelt. Ik snap TO's beslissing maar dit is wat haar beslissing inhoudt als ze het echt doet. Ik krijg er zelf pijn in mijn maag van maar ik heb mijn overleden broertje gezien toen hij ong. 24 weken was en dat was een echt mensje, met een echt gezicht en echte vingertjes en tenen enz. En ik hoop zo dat TO er bij stilstaat was dit inhoudt. Ik kan het nog wel even veranderen en een link zetten ipv het hele stukje.
vrijdag 21 september 2007 om 10:33
Latere edit: eerste alinea was een reactie op Ambrosia, die haar post nu in het wit gezet heeft. Vandaar hier ook een witte alinea - selecteer het witte vlak om te lezen.
(Stukje is overigens niet luguber, wel vrij zakelijk.)
Ambrosia, wat een misselijkmakende postings - eerst roepen dat je Bikkeliens keuze respecteert, en vervolgens op een goedkope manier op haar gemoed inspelen met halve informatie.
Bikkelien, het is jouw keuze, en er zijn redenen waarom een abortus in Nederland tot 22 weken kan: tot die tijd kan een kind buiten jouw lijf niet overleven, dus jij beslist. Het stukje dat Ambrosia in bold gezet heeft, is vreselijk, maar realiseer je wel dat het zenuwstelsel van een foetus nog niet ontwikkeld is. Recent onderzoek gaat ervanuit dat tot de 26e week pijn nog niet gevoeld kan worden. Het was wel leuk geweest als Ambrosia dat er even bij vermeld had.
Wat ik je wel nog mee wil geven: ook vrouwen die gepland zwanger raken, raken best vaak in paniek als ze eenmaal een positieve zwangerschap in hun handen hebben ("Help! Wat hebben we nu gedaan!") Jij hebt natuurlijk wel meer reden voor paniek dan veel andere zwangeren, maar je afvragen hoe je in vredesnaam alle praktische consequenties gaat opvangen, is normaal, en die paniek wordt minder.
(Stukje is overigens niet luguber, wel vrij zakelijk.)
Ambrosia, wat een misselijkmakende postings - eerst roepen dat je Bikkeliens keuze respecteert, en vervolgens op een goedkope manier op haar gemoed inspelen met halve informatie.
Bikkelien, het is jouw keuze, en er zijn redenen waarom een abortus in Nederland tot 22 weken kan: tot die tijd kan een kind buiten jouw lijf niet overleven, dus jij beslist. Het stukje dat Ambrosia in bold gezet heeft, is vreselijk, maar realiseer je wel dat het zenuwstelsel van een foetus nog niet ontwikkeld is. Recent onderzoek gaat ervanuit dat tot de 26e week pijn nog niet gevoeld kan worden. Het was wel leuk geweest als Ambrosia dat er even bij vermeld had.
Wat ik je wel nog mee wil geven: ook vrouwen die gepland zwanger raken, raken best vaak in paniek als ze eenmaal een positieve zwangerschap in hun handen hebben ("Help! Wat hebben we nu gedaan!") Jij hebt natuurlijk wel meer reden voor paniek dan veel andere zwangeren, maar je afvragen hoe je in vredesnaam alle praktische consequenties gaat opvangen, is normaal, en die paniek wordt minder.
anoniem_20226 wijzigde dit bericht op 21-09-2007 10:44
Reden: Reactie op edit door Ambrosia van haar eigen post.
Reden: Reactie op edit door Ambrosia van haar eigen post.
% gewijzigd
vrijdag 21 september 2007 om 10:34
[quote]:
Hoe groot de wens ook is van iemand anders, dat voegt niets toe aan het leventje van dit kleine wezentje.
En met snel praat ik dus over een periode van +/- 1 1/2 jaar.
En ja.......natuurlijk kan ik ervoor kiezen om het kind geboren te laten worden. Maar is dat fair tegenover het kind? Een kind heeft een stabiele ondergrond nodig, om later zelf de nodige 'problemen' in zijn/haar leventje te kunnen handelen.
Dat houdt dus in dat je schuldenvrij bent over 1.5 jaar, dan is je kindje 9 maanden oud(ongeveer, afhankelijk van hoever je bent) ... denk je echt dat je kindje het merkt dat hij de eerste maanden in een tweedehands gekregen wieg heeft gelegen? Dat er geen cent te makken was, en dat ie de goedkoopste luiers omhad?
Weet je wat een baby nodig heeft? liefde en eten! That's it!!
Hoe groot de wens ook is van iemand anders, dat voegt niets toe aan het leventje van dit kleine wezentje.
En met snel praat ik dus over een periode van +/- 1 1/2 jaar.
En ja.......natuurlijk kan ik ervoor kiezen om het kind geboren te laten worden. Maar is dat fair tegenover het kind? Een kind heeft een stabiele ondergrond nodig, om later zelf de nodige 'problemen' in zijn/haar leventje te kunnen handelen.
Dat houdt dus in dat je schuldenvrij bent over 1.5 jaar, dan is je kindje 9 maanden oud(ongeveer, afhankelijk van hoever je bent) ... denk je echt dat je kindje het merkt dat hij de eerste maanden in een tweedehands gekregen wieg heeft gelegen? Dat er geen cent te makken was, en dat ie de goedkoopste luiers omhad?
Weet je wat een baby nodig heeft? liefde en eten! That's it!!
vrijdag 21 september 2007 om 10:35
@Miffy, daarom heb ik dat stukje ook in het wit gezet nu. Maar ik respecteer haar keuze ook, maar ik vraag me gewoon af of ze hier ook bij stilstaat. Dat is alles, en dat is niet goedkoop en is ook geen halve informatie! Dit is gewoon de realiteit.
En dit blijft toch een forum, dus ik mag hier mijn mening geven. Ik hoef toch niet perse te zeggen dat ik het goed van haar vindt dat ze deze keuze maakt? Ik respecteer haar keuze maar ik zou in haar plaats nooit die keuze gemaakt hebben, wat niet wil zeggen dat haar keuze slecht is. Ik heb een mening gevormd door mijn ervaringen en daarom reageer ik zo. Ik ben het er mee eens dat ik dat gedetailleerde stukje beter niet zo had kunnen plaatsen, maar daarom heb ik het ook veranderd.
En dit blijft toch een forum, dus ik mag hier mijn mening geven. Ik hoef toch niet perse te zeggen dat ik het goed van haar vindt dat ze deze keuze maakt? Ik respecteer haar keuze maar ik zou in haar plaats nooit die keuze gemaakt hebben, wat niet wil zeggen dat haar keuze slecht is. Ik heb een mening gevormd door mijn ervaringen en daarom reageer ik zo. Ik ben het er mee eens dat ik dat gedetailleerde stukje beter niet zo had kunnen plaatsen, maar daarom heb ik het ook veranderd.
vrijdag 21 september 2007 om 10:35
TO, wat een moeilijke beslissing maar als ik je stukken zo lees dan snap ik je volledig! Ik vind dat je het heel goed aanpakt en naar mijn idee is de beslissing die je uiteindelijk neemt iig zeer weloverwogen.
Ik vind bij het nemen van een kind dat je dan niet enkel aan je zelf moet denken maar dat er idd een goede basis moet zijn. liefde is het allerbelangrijkste maar volgens mij moet jij eerst met jezelf in het reine komen eer dat je dit voor de volle 100% kan geven en dat is toch wat een kindje verdient.
succes, ik steun je en denk aan je!
Ik vind bij het nemen van een kind dat je dan niet enkel aan je zelf moet denken maar dat er idd een goede basis moet zijn. liefde is het allerbelangrijkste maar volgens mij moet jij eerst met jezelf in het reine komen eer dat je dit voor de volle 100% kan geven en dat is toch wat een kindje verdient.
succes, ik steun je en denk aan je!
vrijdag 21 september 2007 om 10:38
Hoi Bikkelientje,
Je schrijft dat je inmiddels een jaar samen bent met je huidige vriend en dat alles heel erg goed gaat en jullie in de toekomst zeker een kinderwens hebben.
Tevens schrijf je dat je vanwege financiele redenen genoodzaakt bent om weer bij je ouder in te trekken. Dit begrijp ik, want het scheelt heelveel als je geen huur en dergelijk hoeft te betalen. Wat ik alleen niet begrijp is waarom je niet bij je vriend intrekt? Misschien woon hij ook nog bij zijn ouders, maar kunnen jullie dan niet een (huur) woning zoeken waarvan hij zelf de lasten kan dragen en jij alsnog bijna al je geld kunt wegleggen. Het resutlaat is dan exact hetzelfde als wanneer je bij je ouders woont. Uit je verhaal haal ik dat je met tegenzin bij je ouder weer gaat wonen, dus waarom dan niet bij je vriend. Je bent tenslotte al een jaar samen, dus dan kan je waarschijnlijk de samenwoon stap al maken, het is niet dat je elkaar pas een maand kent.
Je zegt ook dat de schuld waarschijnlijk 1.5 jaar kost om af te lossen. Als het kindje komt ben je al op de helft van de aflossing. Daarnaast geeft het je psygisch misschien ook wat meer rust als je met je vriend woont, in plaats van met je ouders.
Ik gooi maar een balletje op hoor, maar ik heb je (volgens) mij nog niets horen vertellen over deze mogelijke optie, terwijl dit in mijn ogen het meest voor de hand ligt.
In iedere geval heelveel sterkte met je besluit. Dit is natuurlijk geheel aan jezelf en je moet doen wat jou het beste acht.
Je schrijft dat je inmiddels een jaar samen bent met je huidige vriend en dat alles heel erg goed gaat en jullie in de toekomst zeker een kinderwens hebben.
Tevens schrijf je dat je vanwege financiele redenen genoodzaakt bent om weer bij je ouder in te trekken. Dit begrijp ik, want het scheelt heelveel als je geen huur en dergelijk hoeft te betalen. Wat ik alleen niet begrijp is waarom je niet bij je vriend intrekt? Misschien woon hij ook nog bij zijn ouders, maar kunnen jullie dan niet een (huur) woning zoeken waarvan hij zelf de lasten kan dragen en jij alsnog bijna al je geld kunt wegleggen. Het resutlaat is dan exact hetzelfde als wanneer je bij je ouders woont. Uit je verhaal haal ik dat je met tegenzin bij je ouder weer gaat wonen, dus waarom dan niet bij je vriend. Je bent tenslotte al een jaar samen, dus dan kan je waarschijnlijk de samenwoon stap al maken, het is niet dat je elkaar pas een maand kent.
Je zegt ook dat de schuld waarschijnlijk 1.5 jaar kost om af te lossen. Als het kindje komt ben je al op de helft van de aflossing. Daarnaast geeft het je psygisch misschien ook wat meer rust als je met je vriend woont, in plaats van met je ouders.
Ik gooi maar een balletje op hoor, maar ik heb je (volgens) mij nog niets horen vertellen over deze mogelijke optie, terwijl dit in mijn ogen het meest voor de hand ligt.
In iedere geval heelveel sterkte met je besluit. Dit is natuurlijk geheel aan jezelf en je moet doen wat jou het beste acht.
