Zwanger!!???? HELP!!! Wat nu!!?????

Eens met Sunlight en Silvy.



Ik vraag me sowieso af of bikkelien zich uberhaupt heeft afgevraagd wat een baby hebben in de praktijk nu eigenlijk betekent. Ik heb, zoals eerder gezegd, de indruk dat ze de optie "houden" helemaal niet overwogen heeft, ondanks dat ze in haar openingspost spreekt van een dilemma. In de rest van de tekst vraagt ze immers alleen hoe en abortus en het krijgen van een abortus in zijn werk gaat, ze vraagt heel duidelijk NIET om ervaringen met het krijgen van een baby in niet-zo-rooskleurige omstandigheden. Zelf heb ik dus daaruit de conclusie getrokken dat haar dilemma is "ik wil een abortus maar ik ben bang dat mensen me daarom zullen veroordelen en daar heb ik ook geen zin in". Dus het dilemma tussen enerzijds geen praatjes willen, maar anderzijds iets willen wat praatjes en afkeuring op gaat leveren. Dat snap ik ook wel, ergens.



Bikkelientje komt op mij over als iemand die liever haar kop in het zand steekt dan haar verantwoordelijkheden neemt. Ook dat begrijp ik wel, been there, done that, en zeker als je véél problemen hebt die je ook nog eens niet allemaal zelf veroorzaakt hebt zoals een grote schuld, is die optie kop-in-het-zand verleidelijk. Daar weet ik zelf alles van.



Maar je kop in het zand steken als je een maand niet ongesteld wordt, terwijl je zeker weet dat je geen kind kunt gebruiken, is niet alleen dom, ik vind het ook bijna misdadig. Met een kinderleven, of dat kind nu al geboren is of niet, steek je je kop niet in het zand, dan móet je de verstandige volwassene zijn.



Goed, dat wil Bikkelientje niet. Dus lijkt het kind krijgen mij steeds meer een optie die niet gewenst is, maar keur ik - en vele andere posters met mij - dat wel ten sterkste af. Dát is de consequentie die je dan maar moet aanvaarden, dat hoort ook bij volwassen zijn. You can't have your cake and eat it too.



Als Bikkelientje daadwerkelijk opties had wilen overwegen, had ze ten eerste al lang actie ondernomen om uit te vinden hoe lang ze nu eigenlijk zwanger is. Zoals ook al is gezegd: de paniek is begrijpelijk, ook gewenst zwangere vrouwen ervaren paniek. Maar al op woensdag werd tegen haar gezegd dat de kans groot was dat ze al heel lang zwanger is, en het is nu zaterdag en ze heeft nog geen arts gesproken. En de tijd tikt door.



Als ik dat met mijn eigen situatie van 4 jaar geleden vergelijk, ik was 9 weken en een paar dagen zwanger toen bij mij de pleuris uitbrak. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe ik bij diverse instanties gewoon echt een soort Tokkie was om snel een afspraak te krijgen, omdat ik me er zeer van bewust was dat de tijd doortikte. Áls ik een abortus wilde, of geen andere uitweg zou zien, dan was haast geboden. Dus maakte ik ruzie met de afdeling gynaecologie om een maatschappelijk werker te spreken te krijgen, hing ik tot vervelens toe bij de huisarts aan de telefoon, maakte ik ruzie met het Rutgershuis omdat die de verkeerde afspraak hadden geboekt en me in plaats van voor een psychologisch medewerker voor een echo hadden ingepland, en belde ik met elk nummer dat ik kon vinden totdat ik eindelijk met bijna 11 weken zwanger bij een hulpverlener op de bank zat. Ik wist immers dat een gewone abortus maar tot 12 weken kon, dus tijd om aan te klootviolen wás er gewoon niet.



Bikkelientje zit echter gewoon te forummen alsof er niks aan de hand is, dus kennelijk is die haast bij haar nog steeds niet doorgedrongen. Maandag wordt haar eerste afspraak, dan gaan de 5 wettelijke bedenkdagen in, dus op zijn vroegst kan ze dan de maandag erna pas terecht. Dat zou ook weleens kunnen betekenen dat abortus helemaal geen optie meer is. Ook daar lijkt ze niet bij stil te willen staan. Stel dat ze inderdaad al in mei zwanger is geraakt, wat óók nog zou kunnen omdat ze de pil een aantal maanden heeft doorgeslikt, dan heb ik net even geteld: als ze half mei zwanger zou zijn geraakt, dan is ze nu 21 weken zwanger.



Ze zal een vermoeden hebben gehad dat ze zwanger is, misschien ergens onbewust, want anders had ze geen test gedaan. Ze had het ook over dat ze dikker was geworden al. Ergens onbewust wist ze dus dat het uitblijven van haar menstruatie geen gevolg van de pil was, en hoe ze op mij overkomt, heb ik het idee dat ze ook haar ogen sluit voor eventuele verschijnselen. Weer dat kop-in-het-zand gedrag dus. Misschien wil ze zelfs ergens wel dat de beslissing voor haar genomen wordt, ook dat is typisch kop in het zand gedrag.



Maar Bikkelientje, je zal toch echt zélf verantwoordelijkheid moeten nemen. Je bent geen 16 meer, je bent 25 jaar en vond jezelf jaren geleden al oud genoeg voor een huwelijk, je bent dus zeker oud genoeg om je nu gewoon te gedragen als een grote meid en to face the music.



Een baby is niet het einde van de wereld. Zo breng je het, maar zoals elke ervaringsdeskundige je hier verteld heeft: met een baby eindigt je leven niet. Het eerste jaar van een baby is zelfs een peuleschil, een baby doet echt niet veel anders dan eten, slapen, poepen en huilen.



Ik persoonlijk vind dat je wel degelijk verplicht bent om serieus ALLE opties te overwegen. Gewoon omdat ik denk dat dat de enige manier is om vrede te hebben met een beslissing en om jezelf in de spiegel te kunnen aankijken. Maar goed, zo ben ik. Ik ga graag de confrontatie met mezelf aan, daarin verschillen wij misschien. Op een gegeven moment kan je je niet meer verschuilen achter niet mijn schuld, ouders zijn waardeloos, wist het niet, heb het al zo moeilijk, en meer van dat soort zelfmedelijden- geklaag. Je bent immers gewoon een volwassen vrouw die wel degelijk ook zelf keuzes maakt. Foute keuzes, goede keuzes, daar ben je mens voor. Maar de consequenties van die keuzes kun je niet altijd afschuiven.



Ik sluit me dus wat dat betreft wél bij Ambrosia aan. Als je zo'n grote meid bent dat je een abortus kiest, wees je er dan ook van bewust wát je kiest en waarom je dat kiest. En verschuil je niet achter zelfmedelijden, maar geef gewoon aan jezelf toe dat je er gewoon geen zin in hebt. Dat mag in Nederland ook, de enige consequentie daarvan is dat andere mensen je om die keuze zullen veroordelen. Maar hee, zo gaat dat met keuzes. Daar zitten ALTIJD consequenties aan. En met die consequenties zul je gewoon moeten leven, meer smaken zijn er niet.

sunlight schreef op 22 september 2007 @ 09:55:

[...]





Nee nou mooier, wat als ze instort?? Dan helemaal niks! Het kind heeft ook nog een vader hoor!Of vergeten we die voor t gemak even?Instorten na een kind krijgen is veel voorkomend en als dat een reden zou zijn om geen kind te nemen nou dan gaaat het goed met het geboortecijfer!

Weet jij hoeveel moeders na de geboorte van hun kind instorten, (zwaar)depressief zijn en zelfs soms psychotisch? ik ben zo vreselijk lang depressief geweest na de geboorte van mijn zoon, maar als ik t allemaal over zou moeten doen dan zou ik t weer doen! want ik ben geen slechte moeder geworden door de depressie en mijn zoon is niks tekort gekomen!Er is ook nog een meewegende factor als een vader.

Het verschil is dat Bikkelientje al psychologische problemen heeft vóórdat ze het kind krijgt. Zij is de enige die kan inschatten of ze een kind aankan of niet. Natuurlijk heeft het kind ook een vader, maar kan hij het aan? Ook dat kan Bikkelientje alleen zelf beoordelen.

fashionvictim schreef op 22 september 2007 @ 10:49:





Als Bikkelientje daadwerkelijk opties had wilen overwegen, had ze ten eerste al lang actie ondernomen om uit te vinden hoe lang ze nu eigenlijk zwanger is. Zoals ook al is gezegd: de paniek is begrijpelijk, ook gewenst zwangere vrouwen ervaren paniek. Maar al op woensdag werd tegen haar gezegd dat de kans groot was dat ze al heel lang zwanger is, en het is nu zaterdag en ze heeft nog geen arts gesproken. En de tijd tikt door.



Als ik dat met mijn eigen situatie van 4 jaar geleden vergelijk, ik was 9 weken en een paar dagen zwanger toen bij mij de pleuris uitbrak. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe ik bij diverse instanties gewoon echt een soort Tokkie was om snel een afspraak te krijgen, omdat ik me er zeer van bewust was dat de tijd doortikte. Áls ik een abortus wilde, of geen andere uitweg zou zien, dan was haast geboden. Dus maakte ik ruzie met de afdeling gynaecologie om een maatschappelijk werker te spreken te krijgen, hing ik tot vervelens toe bij de huisarts aan de telefoon, maakte ik ruzie met het Rutgershuis omdat die de verkeerde afspraak hadden geboekt en me in plaats van voor een psychologisch medewerker voor een echo hadden ingepland, en belde ik met elk nummer dat ik kon vinden totdat ik eindelijk met bijna 11 weken zwanger bij een hulpverlener op de bank zat. Ik wist immers dat een gewone abortus maar tot 12 weken kon, dus tijd om aan te klootviolen wás er gewoon niet.



Bikkelientje zit echter gewoon te forummen alsof er niks aan de hand is, dus kennelijk is die haast bij haar nog steeds niet doorgedrongen. Maandag wordt haar eerste afspraak, dan gaan de 5 wettelijke bedenkdagen in, dus op zijn vroegst kan ze dan de maandag erna pas terecht. Dat zou ook weleens kunnen betekenen dat abortus helemaal geen optie meer is. Ook daar lijkt ze niet bij stil te willen staan. Stel dat ze inderdaad al in mei zwanger is geraakt, wat óók nog zou kunnen omdat ze de pil een aantal maanden heeft doorgeslikt, dan heb ik net even geteld: als ze half mei zwanger zou zijn geraakt, dan is ze nu 21 weken zwanger.



.

FV, indrukwekkende posting, ik kan niet anders zeggen.



Die rust van B is iets wat me ook erverbaasd. Als je onverwachts en misschien al een tijdje zwanger bent dat zou ik in elk geval zo snel mogelijk willen weten hoe lang al!

Gottogot Mariska,



Laten we nou even niet met zijn allen gaan doen alsof je Superwoman moet zijn om een baby te krijgen. Ook ondervoede Afrikanen, zielige Palestijnen, vrouwen in Uruzgan, Kosovo, Sudan, Darfur, vrouwen met psychische stoornissen, vrouwen met depressies, vrouwen in armoede, vrouwen zonder partner, vrouwen met een handicap, you name it, krijgen kinderen hoor. Als er iets is waar je helemaal niets voor hoeft te kunnen en niets voor hoeft te hebben is het een baby krijgen wel. Heb je geen diplomas voor nodig, heb je geen geld voor nodig, heb je geen rijtjeshuis voor nodig, heb je geen twee autos voor de deur voor nodig, heb je helemaal nada voor nodig. Het ENIGE wat je voor een baby nodig hebt is de wil om er iets van te maken en liefde voor je kind.



En tuurlijk, de een zal vinden dat je pas een goede moeder bent als je in Blaricum woont en je kind een design kinderkamer geeft, de ander vindt je pas een goede moeder als je niet werkt en elke dag koekjes bakt, weer een ander vindt je pas een goede moeder als je antroposofisch speelgoed koopt en macrobiotische borstvoeding geeft.



Dat is allemaal bijzaak. Leuk als het lukt, maar wel degelijk bijzaak. Voor je eigen kind ben je altijd goed genoeg als je ervan houdt en je stinkende best doet. Dát is waar het om draait. De rest is bijzaak en die bijzaak wordt in Nederland veel te vaak opgeblazen tot buitenproportionele grootte.

Amen FV

hoor hoor Fashionvictim.

dametje27 schreef op 22 september 2007 @ 11:00:

[...]



FV, indrukwekkende posting, ik kan niet anders zeggen.



Die rust van B is iets wat me ook erverbaasd. Als je onverwachts en misschien al een tijdje zwanger bent dat zou ik in elk geval zo snel mogelijk willen weten hoe lang al!

Eens! Net als Fashionvictim zou ik direct een test doen als mijn menstruatie niet zou komen en vervolgens direct naar de huisarts rennen als die test ook maar een vage positieve uitslag zou hebben. Maar ja, zo zijn we niet allemaal. Misschien heeft ze te makkelijk gedacht en haar kop in het zand gestoken, ik weet het niet. Feit is dat ze nu zwanger is pas overmorgen een afspraak heeft. Erachter komen dat je zwanger bent lijkt me ook niet niets en dan kan ik me ook wel weer een beetje voorstellen dat je van schrik er niet meteen bij nadenkt dat je bij abortus moet opschieten. Ik hoop dat ze hiervan heeft geleerd.

dametje27 schreef op 22 september 2007 @ 10:47:

Lekker argument agent L



Jij gaat naar een tentoonstelling van lijken, arme anomieme chinezen die daar nooit toestemming voor hebben gegeven. Lijkepikkerij en post mortem ramptoerisme bij uitstek dus. En nu ga je verontwaardigt lopen doen over iemand die een beslissing over haar eigen lichaam wil nemen.

We hebben het niet over mijn persoonlijke beweegredenen en bezwaren om naar die tentoonstelling toe te gaan. Dat heb ik al eens in een ander topic geschreven.

Wat ik duidelijk wilde maken is dat een "klompje cellen" van 8 weken oud al duidelijke menselijke kenmerken vertoond. Dat het een levend wezentje is, dat met de minuut groeit.

Het is niet voor niks dat zuigcurretage maar tot 13 weken zwangerschap wordt toegepast. Na die termijn is het kindje te groot om nog door een buisje te passen!



Mijn beste vriendin kwam er pas na 12 weken achter dat ze zwanger was. Ze was destijds 24 jaar, net afgestudeerd, klaar om nog meer reizen te maken, had een tijdelijke baan en een studieschuld. Ze was absoluut geen moederlijk type en was er ook helemaal niet klaar voor om moeder te worden.

Tóch heeft ze haar verantwoordelijkheid genomen en heeft nu een mooie dochter. Iets wat ik enorm in haar bewonder!

Dát getuigt van kracht, abortus betekent in dit geval (en in het geval van TO) enorme zwakte...

AgentL schreef op 22 september 2007 @ 11:22:Dát getuigt van kracht, abortus betekent in dit geval (en in het geval van TO) enorme zwakte...

Ik vind het een zwakte om het kind maar te laten komen als je er totaal niet aan toe bent. Zo van: "ik kan het eigenlijk niet aan, maar we zien wel wat ervan terecht komt". Alsof abortus makkelijk is: de beslissing, de ingreep én de reacties van je omgeving. Ja, echt een enorme zwakte.

Zooooo, krijg steeds meer de neiging CU te gaan stemmen, juist om dit soort excessen.

Mariska76 schreef op 22 september 2007 @ 11:37:

[...]





Ik vind het een zwakte om het kind maar te laten komen als je er totaal niet aan toe bent. Zo van: "ik kan het eigenlijk niet aan, maar we zien wel wat ervan terecht komt". Alsof abortus makkelijk is: de beslissing, de ingreep én de reacties van je omgeving. Ja, echt een enorme zwakte.

Abortus is op dit moment even moeilijk, even door de zure appel heen bijten. Maar vervolgens is ze de komende jaren wel "vrij", geen gedoe want er is geen kind. Totdat ze er natuurlijk wel klaar voor is en bewust zwanger raakt.



Ik vraag me af wie er wél klaar voor een kind is... Je weet nooit hoe je kind wordt, dus je kunt er onmogelijk klaar voor zijn.



En ik hou ook niet van mensen die in de slachtofferrol kruipen.

heb een tijdje meegelezen, met open mond van verbazing...en wat schetst nu mijn verbazing...de afkeuring van de meiden hier zorgt ervoor dat bikkelientje niet meer spreekt...voor mij een teken dat ze haar beslissing al heeft genomen en hoopte op mensen die dat een goede beslissing vonden...die mensen zijn er niet...dus wegwezen.



een ongeboren kind beroven van zijn of haar kans om geboren te worden vind ik het ergste wat er is. misschien een beetje hard gezegd, maar al is het een boontje van een paar weken, het is een mens van vlees en bloed met het RECHT om te leven.

dit kind heeft er zelf niet voor gekozen om op dit moment te komen en wordt nu ook de kans ontnomen OM te leven...

Mariska76 schreef op 22 september 2007 @ 11:37:

[...]





Ik vind het een zwakte om het kind maar te laten komen als je er totaal niet aan toe bent. Zo van: "ik kan het eigenlijk niet aan, maar we zien wel wat ervan terecht komt". Alsof abortus makkelijk is: de beslissing, de ingreep én de reacties van je omgeving. Ja, echt een enorme zwakte.

Weet je, mensen zeggen weleens tegen mij "goh, fash, ik heb zoveel respect voor hoe je het allemaal doet met een kindje enzo".



Ik vind dat persoonlijk onzin. Een aantal van de dingen waar Bikkelientje nu mee worstelt gelden dus ook voor mij, en ik heb dat altijd zo gezien:



Vraag: wat nu als de vader en ik uit elkaar gaan?



Antwoord 1: dan ben ik heel verdrietig, heb ik liefdesverdriet, voel ik me belazerd, pleeg ik een abortus, lik ik mijn wonden, en krabbel ik weer op.

Antwoord 2: dan ben ik heel verdrietig, heb ik liefdesverdriet, voel ik me belazerd, krijg ik een kind, en krabbel ik weer op.



De situatie blijft dus hoe dan ook hetzelfde, ik zal nog steeds dezelfde stappen moeten ondernemen, het enige verschil is een kind of een abortus.



Vraag: wat nu als ik failliet ga?

Antwoord 1 ( na abortus): dan zal ik een paar jaar op een houtje moeten bijten, ben ik heel boos, ben ik heel verdrietig, moet ik misschien de schuldsanering in, wordt mijn leven een paar jaar heel moeilijk, zal ik nog harder moeten werken, maar krabbel ik uiteindelijk wel op.

Antwoord 2 ( met kind): dan zal ik een paar jaar op een houtje moeten bijten, ben ik heel boos, ben ik heel verdrietig, moet ik misschien de schuldsanering in, wordt mijn leven een paar jaar heel moeilijk, za l ik nog harder moeten werken, maar krabbel ik uiteindelijk wel op.



Vraag: wat nu als ik psychisch instort?

Antwoord 1 ( na abortus): dan voel ik me een tijd enorm klote, moet ik misschien in therapie, heb ik ook al geen geld dus dat gaat niet echt helpen, zal ik wel een tijdje het leven heel kut vinden, maar krabbel ik uiteindelijk wel weer op.

Antwoord 2 ( met kind): dan voel ik me een tijd enorm klote, moet ik misschien in therapie, heb ik ook al geen geld dus dat gaat niet echt helpen, zal ik wel een tijdje het leven heel kut vinden, maar krabbel ik uiteindelijk wel weer op.





Bottom line van dit suffe spelletje is dat daaruit voor mij heel duidelijk bleek dat ik hoe dan ook precies dezelfde stappen moest ondernemen om de omstandigheden waarin ik zat aan te pakken en dat ik hoe dan ook door hetzelfde proces heen zou moeten, of ik nu wel of niet een kind had. Met een abortus verdwijnen de omstandigheden immers niet, het enige wat verdwijnt is het kind. En dat kind had de omstandigheden niet veroorzaakt, dat was ik zelf en dat was de domme pech die ik had gehad. Ik zag dus heel rationeel bekeken gewoon geen enkel nut in een abortus, mijn leven was al kut genoeg, dan zou ik mezelf ook nog eens een schuldgevoel van een abortus op de hals gaan halen en misschien moeten dealen met de afkeuring van mensen die ik liefheb, terwijl het hoe dan ook de omstandigheden niet zou veranderen.



Ik zag zelf wél nut in een kind hebben. Ik had hier net een verhaal getikt wat dat nut dan precies was, maar dat leidt misschien een beetje teveel af van de kern van wat ik hierboven zeg. Maar als Bikkelientje of anderen dat graag willen weten wil ik dat best straks nog een keer opschrijven, eerst maar even dit antwoord tot haar door laten dringen.

Ik verbaas me best wel hier. Ik vind helemaal niet erg om te lezen, dat er mensen zijn die Bikkelientje willen laten nadenken over haar beslissing. Maar het is intussen weer een ouderwets voor/tegen abortus topic geworden. Daar loopt een topic voor op maatschappij hoor.



Als iemand er voor kiest een andere keuze te maken dan je zelf zou doen, moet dat dan direct veroordeeld worden? In Nederland bestaat de keuze tot abortus en iedereen kan/mag hier haar eigen voorwaarden/redenen/overwegingen in maken. Bikkelientje wil het kind niet ter wereld brengen door voor haar legitieme redenen. Daar kunnen buitenstaanders toch niet over oordelen? Daarbij worden nu allerlei aannames gemaakt waardoor de huidige situatie steeds erger wordt.



Bikkelientje; een aantal zaken die FV goed onderbouwd geschreven heeft vind ik het overwegen waard. Een zwangerschap van 8 weken afbreken is in mijn ogen beter te verteren dan een langerdurende zwangerschap af te breken. En stel het laten maken van een echo niet langer meer uit; het blijft maar groeien zeg maar!



Laat je verder niet al te veel van de wijs brengen door de denigrerende postings. Het is en blijft jouw keuze waar jij mee moet leven.



Sterkte maandag!

FV; geweldig post!



Ik hoop dat TO deze post een paar door wil lezen en tot haar door wil laten dringen.



Jammer dat ze hier niet meer reageert.

Bikkelientje heeft gistermiddag gewoon nog gereageerd hoor. Wellicht post ze alleen op haar werk? Of heeft ze bezigheden? Zomaar een gok hoor.

Ik ben - met CL - verbaasd dat mensen zo heftig tegen een abortus van TO ageren. Abortus is legaal en er zijn regels aan verbonden. Zo lang iemand zich aan die regels houdt, kan de hele wereld ervan vinden wat men wil, maar is het de beslissing van de betrokkene(n). TO hoeft zich over de mogelijkheid van abortus niet te verontschuldigen of rechtvaardigen naar wie dan ook, behalve zichzelf.



Vervolgens komen er nog wat verhalen van forumsters waarin zij laten blijken hoe slecht zij er zelf wel niet voorstonden en tóch geen abortus kozen. Zo van 'ik heb al de claim op de moeilijkste keuze en kijk toch eens hoe goed ik me gered heb'. Niets mis mee en alle bewondering, maar ieder mens is anders.

Ik ben juist verbaasd over de wijze waarop iedereen die niet voor abortus zou kiezen, monddood wordt gemaakt met 'het is nu eenmaal legaal'.

Er is zoveel wat legaal is waar een ieder toch nog wel een mening over heeft. Zo ook abortus.

Abortus is dan ook nog een zaak van leven of dood, en levert juist daarom heftige reacties op.

Tuurlijk hoeft TO zich niet te verontschuldigen of rechtvaardigen. Maar ze begeeft zich op een openbaar forum en krijgt dan meningen over zich heen. Net als iedere andere TO.



Ik wil aan mijn verhaal van gisteren nog even toevoegen dat ik zelf meer dan acht jaar tob met schulden, maar dat iemand binnen een normale minnelijke regeling, of binnen de wsnp, slechts drie tot vijf jaar aan de schulden kan worden gebonden. Ik was dus een beetje dom, zogezegd.

Omen schreef op 22 september 2007 @ 12:35:

Ik ben - met CL - verbaasd dat mensen zo heftig tegen een abortus van TO ageren. Abortus is legaal en er zijn regels aan verbonden. Zo lang iemand zich aan die regels houdt, kan de hele wereld ervan vinden wat men wil, maar is het de beslissing van de betrokkene(n). TO hoeft zich over de mogelijkheid van abortus niet te verontschuldigen of rechtvaardigen naar wie dan ook, behalve zichzelf.



Vervolgens komen er nog wat verhalen van forumsters waarin zij laten blijken hoe slecht zij er zelf wel niet voorstonden en tóch geen abortus kozen. Zo van 'ik heb al de claim op de moeilijkste keuze en kijk toch eens hoe goed ik me gered heb'. Niets mis mee en alle bewondering, maar ieder mens is anders.

Beetje jammere opmerking, Omen. Zoals ik al zei: ik vond de keuze voor een kind helemaal niet de moeilijkste keuze, ik vond het de makkelijkste keuze. De buitenwereld vindt dat een moeilijke keuze, omdat veel mensen ervan uitgaan dat een baby hebben heel zwaar en moeilijk is en dat je een soort Superwoman moet zijn. Ik vind dat niet, ik denk persoonlijk dat júist in zware omstandigheden het veel makkelijker is voor je eigen psychische gestel, voor je eigen gemoedsrust, voor je heelproces, voor het vrede hebben met de situatie, voor het niet blijven hangen in ellende, om juist wél het kind te laten komen.



Dus mijn postings zijn absoluut niet bedoeld om mezelf op de borst te rammen, want er valt niet zoveel op mijn eigen borst te rammen. Ik probeer Bikkelientje juist te helpen, door haar mijn visie te geven.



Voor praktische problemen is altijd wel een oplossing te vinden, maar voor pijn in je ziel en jezelf niet de moeite waard vinden of jezelf niet kunnen vergeven voor gemaakte fouten is dat veel moeilijker.



Wellicht is Bikkelientje daarin heel anders dan ik, zal zij aan een abortus helemaal geen schuldgevoel of zelfverwijt overhouden. Maar aangezien ze nu al aangeeft dat met name het oordeel van anderen haar erg belemmert in haar levensvreugde, is de kans wel degelijk aanwezig dat een abortus - zeker als die echt zo laat is als wij nu aannemen - als een loden last op haar ziel zal gaan drukken en een geheim zal worden dat ze bovenop alle shit met zich mee moet gaan torsen.



En dat gun ik haar niet, zeker niet als ik uit eigen ervaring kan zeggen dat de optie houden dan echt veel aantrekkelijker is.

Mamzelle, ik vind niet dat de posters tegen abortus monddood worden gemaakt. Ik vind alleen dat de nuance van die kant ver te zoeken is. Iemand laten nadenken over het veranderen van haar mening kan heel goed zonder veroordelingen over sterilisatie, slachtofferrol, etc. Ik kan zelf de postings van Fashion Victim enorm waarderen, terwijl zij toch echt de keuze heeft gemaakt haar kind te houden.

dametje27 schreef op 22 september 2007 @ 10:44:

Ze had al een maand eerder kunnen testen..





Ik ken zat mensen die zich pas na jaren laten testen op geslachtziektes terwijl ze daar al jaren alle reden toe hadden.

Ik ken mensen die pas naar een tandarts gaan als de tanden uit hun mond vallen.



Kop in het zand steken is niet slim maar wel menselijk. En we maken ons er allemaal wel eens schuldig aan.



Bovendien, als je de pil een paar maanden doorslikt is de menstruatie inderdaad nogal van slag. Dat je dan niet gelijk denkt dat zwanger bent is niet zo raar hoor.

Nou als je goed gelezen hebt dan weet je ook dat ze misselijk was en al wat dikker werd. En ja, ik heb toen ik was bevallen van zoon en ab-so-luut geen tweede kidn wilde, direct een test gedaan om meteen zekerheid te krijgen na 2 maanden pil doorslikken. Ik dnek dat ik in het afgelopen jaar wel 4 testen heb gedaan. Heet verantwoording nemen.

Dus als jij weet dat uitblijven van menstruatie teken 1 voor zwangerschap is en je hebt al eerdere klachten gehad, ja dan vind ik dat je erg dom bezig bent en je kop in t zand steekt.



En je gaat hier hoop ik niet geloven dat je kop in t zand steken voor de tandarts te vergelijken is met je kop in t zand steken voor een zwangerschapstest...... als jouw tanden ontsteken zijn is de ontsteking te verhelpen met een injectie, pijn over schoonmaken, herstellen klaar. Dat is met een groeiende foetus wel ff wat anders....das een levend wezentje hoor, waar jij verantwoordelijk voor bent!



Hoewel eiegnlijk heb je gelijk, want ik denk dat een tweedetrimester abortus heel wat gemeen hebben met een kaakbehandeling waarbij al je verrotte kiezen eruit worden gewrikt, geboord en getrokken. dus in dat opzicht heb je gelijk, maar ik denk neit dat die vergelijking je opzet was.



(dit gaat natuurlijk puur over de behandeling en niet over het levende wezentje, dat kan je namelijk niet met rottende tanden en bultjes in je doos vergelijken)

mooi gesproken, fash. En mamzelle. Niets aan toe te voegen.

Misschien dat TO wel haar topic begint met het neerleggen van een dilemma, maar uiteindelijk stelt zij:

"Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus.

Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen, maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.



Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk? Hebben andere forummers hier al ervaring mee?



De keuze voor abortus - indien mogelijk - lijkt mij al gemaakt.

Omen schreef op 22 september 2007 @ 13:24:

Misschien dat TO wel haar topic begint met het neerleggen van een dilemma, maar uiteindelijk stelt zij:

"Nu is er voor mij maar een optie......--> abortus.

Het is echt niet iets wat ik van de daken af zou willen schreeuwen, maar een andere mogelijkheid is er gewoonweg niet.



Maar nu is mijn vraag.....hoe gaat dat allemaal in zijn werk? Hebben andere forummers hier al ervaring mee?



De keuze voor abortus - indien mogelijk - lijkt mij al gemaakt.

Precies, juist op de alinea die jij aanhaalt reageer ik ook. "Het is echt niet iets wat ik van de daken zou willen schreeuwen", zegt ze. Daarmee geeft ze aan dat ze zich schaamt voor die keuze. Verderop zegt ze ook dat ze bang is voor het oordeel van haar ouders en bang is voor de praatjes in het dorp. Bovendien geeft ze aan dat ze met allerlei onverwerkt jeugdgedoe zit.



Al die dingen bij elkaar in overweging nemend, denk ik dat ze het met een abortus moeilijker zal krijgen dan met een kind krijgen. Bovendien herken ik in haar verhaal zoveel dat ik denk dat ze wellicht iets zal hebben aan mijn bescheiden succesverhaal.



Als het echt zo is dat zij een abortus bij 18 weken of later zonder enige wroeging kan doen - dat zegt ze ook ergens in de discussie, maar ik hoop en vermoed dat dat grootspraak is - dan is mijn mening helder, dan gun ik haar niet eens een kind. Nu niet en in de toekomst niet. Dat is keihard, daar ben ik me van bewust, maar ik ben nu eenmaal pro-life, dat recht heb ik.



Desalniettemin geef ik haar het voordeel van de twijfel, en denk ik dat het de paniek is die hier spreekt. En misschien kan mijn verhaal en de uitkomst daarvan wellicht wat van de paniek wegnemen. Dat zou voor mij twee vliegen in 1 klap zijn: bikkelientje geholpen en een misschien bijna levensvatbaar babietje dat dwars door schadelijke hormonen en niet volgens de regeltjes van wat je wel en niet mag doen als zwangere heen stug door blijft groeien en kennelijk dus heel veel zin in een leventje heeft, gered.



Maar goed, uiteindelijk kan ik er van vinden en zeggen wat ik wil, ik ken Bikkelientje niet en zij moet met zichzelf verder, dus wat ik zeg is in the grand scheme of things niet zo belangrijk.

dametje27 schreef op 22 september 2007 @ 10:47:

Lekker argument agent L



Jij gaat naar een tentoonstelling van lijken, arme anomieme chinezen die daar nooit toestemming voor hebben gegeven. Lijkepikkerij en post mortem ramptoerisme bij uitstek dus. En nu ga je verontwaardigt lopen doen over iemand die een beslissing over haar eigen lichaam wil nemen.

Zij neemt geen beslissing over haar eigen lichaam; zij beslist voor haar ongeboren kind dat het niet geboren mag worden. En ongeacht wat er hier gezegd wordt: ik heb de indruk dat TO nogal lichtvaardig over abortus denkt. Als ze echt het kind niet had gewild dan had ze al veel eerder stappen ondernomen. Even voor de duidelijkheid: een nichtje van mij was zwanger van een zwaar gehandicapt kind met een zeer beperkte levensverwachting. De kans was groot dat het in de baarmoeder al zou komen te overlijden. Daar is ze in de 20ste week in de zwangerschap mee geconfronteerd en wilde de zwangerschap afbreken. Zij moest gewoon bevallen. Helemaal geen abortus maar een gewone bevalling met weeen, ontsluiting en alles erop en eraan. En voor wat betreft het "later" krijgen van kinderen op het moment dat "je er wel aan toe bent": het is te hopen dat je ze "later"wel kunt krijgen, maar de vraag is of dat lukt. Ook daar doet TO nogal lichtvaardig over.