Lijf & Lijn
alle pijlers
Afvallen 'na' anorexia
donderdag 14 april 2011 om 15:34
Hey,
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
donderdag 14 april 2011 om 16:43
donderdag 14 april 2011 om 16:43
Misschien is het een wat hoge eis om nu "normaal" te gaan afvallen. Ik heb het al vaker geprobeerd en steeds mislukte het. Maar het gevoel is nu sterker en ik wil het nu gewoon écht alleen weet ik nog niet hoe. (Maar idd wel met een beetje twijfel, want wel bang voor 'n terugval.)
Ik heb juist het gevoel dat er wel meer zijn van rond ditzelfde bmi die ook willen afvallen of ermee bezig zijn.. maar misschien ligt dat ook gewoon net aan de omgeving met wie je omgaat ofzo.
Lastiglastig...berichtjes duiden eigenlijk (bijna) allemaal op niet doen, maar eigenlijk had ik al zo goed als besloten dat ik het wel ga doen, alleen dat ik nog niet weet hóe.
Maar misschien moet ik er nog even goed over nadenken. Het is alleen zo dat ik al zolang op dit gewicht zit en het nogsteeds niet accepteer, dus dat ik denk dat dat ook nooit zal gaan komen.
Ik heb juist het gevoel dat er wel meer zijn van rond ditzelfde bmi die ook willen afvallen of ermee bezig zijn.. maar misschien ligt dat ook gewoon net aan de omgeving met wie je omgaat ofzo.
Lastiglastig...berichtjes duiden eigenlijk (bijna) allemaal op niet doen, maar eigenlijk had ik al zo goed als besloten dat ik het wel ga doen, alleen dat ik nog niet weet hóe.
Maar misschien moet ik er nog even goed over nadenken. Het is alleen zo dat ik al zolang op dit gewicht zit en het nogsteeds niet accepteer, dus dat ik denk dat dat ook nooit zal gaan komen.
donderdag 14 april 2011 om 16:45
quote:Wickivi schreef op 14 april 2011 @ 16:39:
Ik vergelijk mijzelf altijd met een alcoholist als het over mijn (vroegere) eetstoornis gaat. Je komt er nooit helemaal vanaf en zodra je weer begint met drinken gaat het mis.
Hetzelfde is van toepassing met afvallen.
Het is bijna ondoenlijk om met een eetstoornis in je verleden op een normale manier af te vallen.
Immers je verhouding met je lichaam en met eten is iets waar blijkbaar een zwakke plek zit.Lijkt mij een hele goede vergelijking. TO wat zou je zeggen tegen iemand met een alcoholverslaving die een tijdje geleden behandeld is en het net een beetje onder controle heeft, als hij/zij weer een wijntje per avond of twee witbiertjes op het terras toch wil drinken, omdat het (drinken) toch op een normale manier zou moeten kunnen?
Ik vergelijk mijzelf altijd met een alcoholist als het over mijn (vroegere) eetstoornis gaat. Je komt er nooit helemaal vanaf en zodra je weer begint met drinken gaat het mis.
Hetzelfde is van toepassing met afvallen.
Het is bijna ondoenlijk om met een eetstoornis in je verleden op een normale manier af te vallen.
Immers je verhouding met je lichaam en met eten is iets waar blijkbaar een zwakke plek zit.Lijkt mij een hele goede vergelijking. TO wat zou je zeggen tegen iemand met een alcoholverslaving die een tijdje geleden behandeld is en het net een beetje onder controle heeft, als hij/zij weer een wijntje per avond of twee witbiertjes op het terras toch wil drinken, omdat het (drinken) toch op een normale manier zou moeten kunnen?
donderdag 14 april 2011 om 16:47
Ja, dat is misschien wel een goede vergelijking inderdaad!
Ik merk ook wel dat het normale afvallen niet lukt en ik inderdaad meteen in zulke gedachtes schiet.
Alleen dan betekend het dus dat ik voor langere tijd nog op dit gewicht zal blijven zitten en dat kan ik dan ook weer niet accepteren..
Als ik nu ga afvallen, kies ik er misschien wel voor om er weer een (beetje) in terug te vallen. En dat is dan echt stom van me, maar het trekt wel heel erg.
Ik snap het gewoon niet. Ik kan anderen altijd advies geven over afvallen en dan denk ik echt van je moet gewoon wat minder snoepen of gewoon wat meer sporten. Maar zelf kan ik dat niet.
Ik merk ook wel dat het normale afvallen niet lukt en ik inderdaad meteen in zulke gedachtes schiet.
Alleen dan betekend het dus dat ik voor langere tijd nog op dit gewicht zal blijven zitten en dat kan ik dan ook weer niet accepteren..
Als ik nu ga afvallen, kies ik er misschien wel voor om er weer een (beetje) in terug te vallen. En dat is dan echt stom van me, maar het trekt wel heel erg.
Ik snap het gewoon niet. Ik kan anderen altijd advies geven over afvallen en dan denk ik echt van je moet gewoon wat minder snoepen of gewoon wat meer sporten. Maar zelf kan ik dat niet.
donderdag 14 april 2011 om 16:49
Butterfly, lees je wat er gezegd wordt? Het lijkt alsof je nog niet van die anorexia af bent. Wat zegt je kliniek/je psycholoog erover? Ik denk dat je het zelf niet kan beoordelen of het een goed idee is, want je anorexia zal altijd zeggen dat het een goed idee is. Vertrouw in dit geval misschien maar op een professional en niet op jezelf.
(Ik bedoel het goed)
(Ik bedoel het goed)
donderdag 14 april 2011 om 16:51
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 16:43:
Misschien is het een wat hoge eis om nu "normaal" te gaan afvallen. Ik heb het al vaker geprobeerd en steeds mislukte het. Maar het gevoel is nu sterker en ik wil het nu gewoon écht alleen weet ik nog niet hoe. (Maar idd wel met een beetje twijfel, want wel bang voor 'n terugval.)
Ik heb juist het gevoel dat er wel meer zijn van rond ditzelfde bmi die ook willen afvallen of ermee bezig zijn.. maar misschien ligt dat ook gewoon net aan de omgeving met wie je omgaat ofzo.
Uiteraard!! Ik weet natuurlijk niet met wie je omgaat, maar als dat meiden zijn die ook in een kliniek hebben gezeten, of een eetstoornis hebben (gehad) dan omring je jezelf met ongezonde gedachten.
Want neem van mij aan, ik ken niemand in mijn omgeving die wil afvallen met een BMI van 20. Sterker nog, dat soort mensen zou ik een beetje willen bijvoeren omdat iets voller (vaak) een stuk gezonder staat.
Ik neem aan dat je ouders, je vrienden ontzettend veel verdriet hebben gehad van je eetstoornis? Denk dan alsjeblieft aan hen, als je zelf niet meer weet waarom je op 20 moet blijven.
Dit klinkt misschien bikkelhard en gemeen, maar dat kan me nu niet schelen; je kan het je omgeving (en jezelf) niet weer aandoen. Bedenk dat nou eens! Iedereen heeft al zoveel stress en verdriet gehad.
Ik heb een vriendin gehad met een eetstoornis en het is gewoon vreselijk om met zo iemand om te moeten gaan. Ze wil zelf haar eten regelen, kan niet mee op vakantie, precies waar jij nu weer naartoe gaat.
Doe het niet meid. Alsjeblieft.
Misschien is het een wat hoge eis om nu "normaal" te gaan afvallen. Ik heb het al vaker geprobeerd en steeds mislukte het. Maar het gevoel is nu sterker en ik wil het nu gewoon écht alleen weet ik nog niet hoe. (Maar idd wel met een beetje twijfel, want wel bang voor 'n terugval.)
Ik heb juist het gevoel dat er wel meer zijn van rond ditzelfde bmi die ook willen afvallen of ermee bezig zijn.. maar misschien ligt dat ook gewoon net aan de omgeving met wie je omgaat ofzo.
Uiteraard!! Ik weet natuurlijk niet met wie je omgaat, maar als dat meiden zijn die ook in een kliniek hebben gezeten, of een eetstoornis hebben (gehad) dan omring je jezelf met ongezonde gedachten.
Want neem van mij aan, ik ken niemand in mijn omgeving die wil afvallen met een BMI van 20. Sterker nog, dat soort mensen zou ik een beetje willen bijvoeren omdat iets voller (vaak) een stuk gezonder staat.
Ik neem aan dat je ouders, je vrienden ontzettend veel verdriet hebben gehad van je eetstoornis? Denk dan alsjeblieft aan hen, als je zelf niet meer weet waarom je op 20 moet blijven.
Dit klinkt misschien bikkelhard en gemeen, maar dat kan me nu niet schelen; je kan het je omgeving (en jezelf) niet weer aandoen. Bedenk dat nou eens! Iedereen heeft al zoveel stress en verdriet gehad.
Ik heb een vriendin gehad met een eetstoornis en het is gewoon vreselijk om met zo iemand om te moeten gaan. Ze wil zelf haar eten regelen, kan niet mee op vakantie, precies waar jij nu weer naartoe gaat.
Doe het niet meid. Alsjeblieft.
donderdag 14 april 2011 om 16:58
TO ik heb even voor de beeldvorming mijn eigen lengte en gewicht via een BMI meter omgevormd naar een BMI van 13,5 en daar schrik ik echt heel erg van, van dat gewicht dat ik dan zou hebben!
Dat BMI van 18,5 gaat je niet gelukkig maken, die van 17,5 niet, 16,5 niet, 15,5 niet en lager ook niet. Ik vind het heeeeel knap van je dat je nu een gezond gewicht met bijbehorend BMI hebt. En hoop dat je beseft dat je zo weer de verkeerde kant op gaat. Want zal het ooit laag genoeg zijn? Je geluk hangt niet af van je BMI.
Dat BMI van 18,5 gaat je niet gelukkig maken, die van 17,5 niet, 16,5 niet, 15,5 niet en lager ook niet. Ik vind het heeeeel knap van je dat je nu een gezond gewicht met bijbehorend BMI hebt. En hoop dat je beseft dat je zo weer de verkeerde kant op gaat. Want zal het ooit laag genoeg zijn? Je geluk hangt niet af van je BMI.
donderdag 14 april 2011 om 17:01
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 16:03:
Ik denk inderdaad wel dat ik me beter voel als ik op 18,5 zit, maar of dat ook écht zo is als ik daarop zit is natuurlijk maar de vraag. Als ik erop kom zonder in allerlei eetgestoorde gedachtes te vallen, dan wel, maar de vraag is of het op die manier lukt.
Lieverd, de gedachtes die je nu hebt, zíjn al allerlei eetgestoorde gedachtes. Je zit afvallen voor jezelf te vergoelijken, je stelt het voor als normaal. Dat is het niet. Zoek hulp, en wel nu. Wat je nu denkt, dat ìs je eetstoornis.
Ik denk inderdaad wel dat ik me beter voel als ik op 18,5 zit, maar of dat ook écht zo is als ik daarop zit is natuurlijk maar de vraag. Als ik erop kom zonder in allerlei eetgestoorde gedachtes te vallen, dan wel, maar de vraag is of het op die manier lukt.
Lieverd, de gedachtes die je nu hebt, zíjn al allerlei eetgestoorde gedachtes. Je zit afvallen voor jezelf te vergoelijken, je stelt het voor als normaal. Dat is het niet. Zoek hulp, en wel nu. Wat je nu denkt, dat ìs je eetstoornis.
donderdag 14 april 2011 om 17:02
Dat ik in de kliniek was is echt al een heel tijd terug, hoor. Ik heb geen gesprekken oid meer daar..
En misschien moet ik dit gewicht accepteren, maar daar ben ik al zolang mee bezig en dat lukt niet.
Ik heb ook wel vriendinnen buiten de kliniek, maar wel vaak vriendinnen die zelf ook wel problemen hebben.
Mijn ouders hebben nu inderdaad het idee dat het goed gaat en hebben er toen (denk ik) wel verdriet van gehad en zijn nu blij dat het goed gaat.
Ik wil daar ook niet naar terug, dat ik hen echt verdriet doe... Daar heb je gelijk in, daar moet ik niet naar terug.
Bah. Het zijn gewoon 2 keuzes die beide niet ideaal zijn ofzo.
En misschien moet ik dit gewicht accepteren, maar daar ben ik al zolang mee bezig en dat lukt niet.
Ik heb ook wel vriendinnen buiten de kliniek, maar wel vaak vriendinnen die zelf ook wel problemen hebben.
Mijn ouders hebben nu inderdaad het idee dat het goed gaat en hebben er toen (denk ik) wel verdriet van gehad en zijn nu blij dat het goed gaat.
Ik wil daar ook niet naar terug, dat ik hen echt verdriet doe... Daar heb je gelijk in, daar moet ik niet naar terug.
Bah. Het zijn gewoon 2 keuzes die beide niet ideaal zijn ofzo.
donderdag 14 april 2011 om 17:03
Je geeft aan dat je "het niet kunt accepteren" en "dat je het toch gewoon moet kunnen".
Tja daar ga je weer. Dat controleding wat heel veel "eetstoornis collega's" zullen herkennen.
Het is net als met een wond waar je aan blijft krabben dat gaat niet dicht. Als je zo bezig blijft met je gewicht/lichaam gaat je ongelukkige gevoel niet weg. Hmm ik ben wel van de vergelijkingen vandaag
Meid je zit op de een of andere manier momenteel niet lekker in je vel en je richt dat op je lichaam. Denk even terug aan je meest ongelukkige momenten tijdens je anorexia en hou je voor dat je dat nooit meer wil. En verder gewoon even diep ademen en je op iets leuks gaan richten zodat je aandacht af gaat van je gewicht. Dit gevoel gaat weer voorbij en over een tijdje ben je er niet meer zo mee bezig...
Tja daar ga je weer. Dat controleding wat heel veel "eetstoornis collega's" zullen herkennen.
Het is net als met een wond waar je aan blijft krabben dat gaat niet dicht. Als je zo bezig blijft met je gewicht/lichaam gaat je ongelukkige gevoel niet weg. Hmm ik ben wel van de vergelijkingen vandaag
Meid je zit op de een of andere manier momenteel niet lekker in je vel en je richt dat op je lichaam. Denk even terug aan je meest ongelukkige momenten tijdens je anorexia en hou je voor dat je dat nooit meer wil. En verder gewoon even diep ademen en je op iets leuks gaan richten zodat je aandacht af gaat van je gewicht. Dit gevoel gaat weer voorbij en over een tijdje ben je er niet meer zo mee bezig...
donderdag 14 april 2011 om 17:04
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 16:47:
Ja, dat is misschien wel een goede vergelijking inderdaad!
Ik merk ook wel dat het normale afvallen niet lukt en ik inderdaad meteen in zulke gedachtes schiet.
Alleen dan betekend het dus dat ik voor langere tijd nog op dit gewicht zal blijven zitten en dat kan ik dan ook weer niet accepteren..
Juist dat je het niet kan accepteren maakt dat je anorexia nog niet over is.
Je zult jezelf moeten aanvaarden zoals je bent. En dus ook dat je anorexia hebt. En dat je een BMI hebt van 20. En dat het goed is.
Misschien kun je jezelf iedere dag een paar keer toespreken "ik heb een BMI van 20 en daar ben ik blij mee".
Ik zou je drang om af te vallen wel met iemand in je omgeving bespreken. Het liefst met een therapeut oid, maar sowieso met iemand.
Ja, dat is misschien wel een goede vergelijking inderdaad!
Ik merk ook wel dat het normale afvallen niet lukt en ik inderdaad meteen in zulke gedachtes schiet.
Alleen dan betekend het dus dat ik voor langere tijd nog op dit gewicht zal blijven zitten en dat kan ik dan ook weer niet accepteren..
Juist dat je het niet kan accepteren maakt dat je anorexia nog niet over is.
Je zult jezelf moeten aanvaarden zoals je bent. En dus ook dat je anorexia hebt. En dat je een BMI hebt van 20. En dat het goed is.
Misschien kun je jezelf iedere dag een paar keer toespreken "ik heb een BMI van 20 en daar ben ik blij mee".
Ik zou je drang om af te vallen wel met iemand in je omgeving bespreken. Het liefst met een therapeut oid, maar sowieso met iemand.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 14 april 2011 om 17:05
Als je nu een gezond gewicht hebt is het ook niet mogelijk/heel moeilijk om op een gewone manier nog meer af te vallen.
Dan moet je dus extreem gaan lijnen en dat lijkt me geen goed plan en volkomen overbodig.
Ga alsjeblieft met iemand praten want dat jij je niet goed kan voelen met een bmi van 20 betekend dat het nog niet helemaal goed zit .
Dan moet je dus extreem gaan lijnen en dat lijkt me geen goed plan en volkomen overbodig.
Ga alsjeblieft met iemand praten want dat jij je niet goed kan voelen met een bmi van 20 betekend dat het nog niet helemaal goed zit .
donderdag 14 april 2011 om 17:07
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 17:02:
Ik wil daar ook niet naar terug, dat ik hen echt verdriet doe... Daar heb je gelijk in, daar moet ik niet naar terug.
Bah. Het zijn gewoon 2 keuzes die beide niet ideaal zijn ofzo.
Wat is meer ideaal? Weer dat hele verschrikkelijke circus ingaan, heel de tijd bezig zijn met eten, niet eten, sporten, je gewicht, opgenomen worden, je omgeving verdriet doen,
of een gezond gewicht hebben, hartstikke slank en mooi zijn, en daar dan misschien (voorlopig!) nog niet tevreden mee zijn?
Ik zou het wel weten.
Maar het is ontzettend moeilijk om op iemand met anorexia in te praten, omdat jij het niet bent, maar de anorexia, die ontzettend sterk is, en je weer wil laten afglijden. Dat is nu nog steeds, of weer, met jou aan de hand. Bespreek het alsjeblieft en zorg dat je hulp krijgt, nu het nog niet te laat is!
Je zal later zo ontzettend trots op jezelf zijn dat je je niet hebt laten verleiden om weer te gaan afvallen, maar gewoon een gezonde vrouw te worden!
Ik wil daar ook niet naar terug, dat ik hen echt verdriet doe... Daar heb je gelijk in, daar moet ik niet naar terug.
Bah. Het zijn gewoon 2 keuzes die beide niet ideaal zijn ofzo.
Wat is meer ideaal? Weer dat hele verschrikkelijke circus ingaan, heel de tijd bezig zijn met eten, niet eten, sporten, je gewicht, opgenomen worden, je omgeving verdriet doen,
of een gezond gewicht hebben, hartstikke slank en mooi zijn, en daar dan misschien (voorlopig!) nog niet tevreden mee zijn?
Ik zou het wel weten.
Maar het is ontzettend moeilijk om op iemand met anorexia in te praten, omdat jij het niet bent, maar de anorexia, die ontzettend sterk is, en je weer wil laten afglijden. Dat is nu nog steeds, of weer, met jou aan de hand. Bespreek het alsjeblieft en zorg dat je hulp krijgt, nu het nog niet te laat is!
Je zal later zo ontzettend trots op jezelf zijn dat je je niet hebt laten verleiden om weer te gaan afvallen, maar gewoon een gezonde vrouw te worden!
donderdag 14 april 2011 om 17:08
donderdag 14 april 2011 om 17:10
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 16:43:
Maar misschien moet ik er nog even goed over nadenken. Het is alleen zo dat ik al zolang op dit gewicht zit en het nogsteeds niet accepteer, dus dat ik denk dat dat ook nooit zal gaan komen.
En dat is dus precies waarom het niet 'normaal' is dat jij dit denkt. Alle 'normale' mensen met een BMI van 20 zullen hun gewicht namelijk wél accepteren of misschien zelfs iets zwaarder willen zijn.
Ga alsjeblieft weer hulp zoeken, want dit klinkt zo niet gezond.
Maar misschien moet ik er nog even goed over nadenken. Het is alleen zo dat ik al zolang op dit gewicht zit en het nogsteeds niet accepteer, dus dat ik denk dat dat ook nooit zal gaan komen.
En dat is dus precies waarom het niet 'normaal' is dat jij dit denkt. Alle 'normale' mensen met een BMI van 20 zullen hun gewicht namelijk wél accepteren of misschien zelfs iets zwaarder willen zijn.
Ga alsjeblieft weer hulp zoeken, want dit klinkt zo niet gezond.
donderdag 14 april 2011 om 17:20
Ja, zoals jullie het zeggen lijkt het inderdaad alsof ik gewoon op dit gewicht moet blijven en er niet aan toe moet geven. Ik wil inderdaad niet weer de hele dag bezig zijn met calorieën etc...
En er met iemand over praten van m'n ouders of vriendinnen wil ik eigenlijk liever juist niet, omdat zij nu juist denken dat het zo goed gaat...
Nee, ik wil mijn ouders geen verdriet doen en ik wil niet weer helemaal in de eetstoornis vervallen.
Maar ik wil ook niet zo blijven.
Sorry, misschien lijkt het net alsof het niet binnenkomt ofzo, maar dat komt het wel en ik denk er ook zeker wel echt overna!
En er met iemand over praten van m'n ouders of vriendinnen wil ik eigenlijk liever juist niet, omdat zij nu juist denken dat het zo goed gaat...
Nee, ik wil mijn ouders geen verdriet doen en ik wil niet weer helemaal in de eetstoornis vervallen.
Maar ik wil ook niet zo blijven.
Sorry, misschien lijkt het net alsof het niet binnenkomt ofzo, maar dat komt het wel en ik denk er ook zeker wel echt overna!
donderdag 14 april 2011 om 17:22
En nog mosterd ook, nu ik het topic doorlees. Maar meid, echt: afvallen zit er voor jou niet meer in, nooit meer. Het is je verslaving, en zodra je er aan toegeeft gaat het mis. Je bent al over het randje met je rationalisaties: "een paar kilo maar", "het is heel normaal", "ik zou me zoveel beter voelen". Nou, geloof me, dat zul je je niet. Als je die 5 kilo kwijt bent, voel je je nog steeds te dik. En je weet ergens ook wel dat dat niet eens het probleem is, dat je je te dik voelt. Je voelt je rot over iets, en afvallen is voor jou de makkelijkste manier om je beter te voelen.
Doe jezelf en je omgeving een lol, en pak aan wat je dwars zit. Werk aan het èchte probleem, in plaats van je verslaving in te zetten om je kop in het zand te kunnen steken. En als je dat zelf niet kan, vraag dan hulp. Want die moeilijke tijd, die wil je toch niet weer?
Doe jezelf en je omgeving een lol, en pak aan wat je dwars zit. Werk aan het èchte probleem, in plaats van je verslaving in te zetten om je kop in het zand te kunnen steken. En als je dat zelf niet kan, vraag dan hulp. Want die moeilijke tijd, die wil je toch niet weer?
