Lijf & Lijn
alle pijlers
Afvallen 'na' anorexia
donderdag 14 april 2011 om 15:34
Hey,
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
donderdag 14 april 2011 om 19:24
Rationeel gezien, denk ik inderdaad dat ik er niet naar moet luisteren en dat ik het (blijkbaar) niet op een normale manier kan, dus er beter niet mee door kan gaan.
Maar m'n gevoel staat er eerlijk gezegd niet echt achter.. het voelt echt alsof ik mezelf dingen wijsmaak die niet kloppen. Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen.
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan zit het er inderdaad (nog) niet in en moet ik maar zo blijven. (En die gedachte voelt echt heel k*t, want ik zit al lang op dit gewicht en probeer het maar te accepteren,maar dat werkt niet. Ik voel me al zolang veelste dik dat ik er gewoon echt eens iets aan wil doen ipv steeds met die gedachte te lopen.)
Het voelt alsof ik mezelf er makkelijk vanaf maak, door maar niet te gaan afvallen, alsof ik smoesjes bedenk om 't niet te hoeven. Terwijl het gewoon eigenlijk heel erg nodig is. Zoiets. Weet niet of ik 't zo duidelijk uitleg..
Sorry, dat ik niet meteen zeg dat ik er maar mee stop. Ik denkwel echt na over jullie adviezen, alleen kan ik niet opeens maar besluiten om toch maar niet te gaan afvallen, terwjil ik daar de afgelopen tijd juist zo mee bezig ben geweest.
Maar m'n gevoel staat er eerlijk gezegd niet echt achter.. het voelt echt alsof ik mezelf dingen wijsmaak die niet kloppen. Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen.
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan zit het er inderdaad (nog) niet in en moet ik maar zo blijven. (En die gedachte voelt echt heel k*t, want ik zit al lang op dit gewicht en probeer het maar te accepteren,maar dat werkt niet. Ik voel me al zolang veelste dik dat ik er gewoon echt eens iets aan wil doen ipv steeds met die gedachte te lopen.)
Het voelt alsof ik mezelf er makkelijk vanaf maak, door maar niet te gaan afvallen, alsof ik smoesjes bedenk om 't niet te hoeven. Terwijl het gewoon eigenlijk heel erg nodig is. Zoiets. Weet niet of ik 't zo duidelijk uitleg..
Sorry, dat ik niet meteen zeg dat ik er maar mee stop. Ik denkwel echt na over jullie adviezen, alleen kan ik niet opeens maar besluiten om toch maar niet te gaan afvallen, terwjil ik daar de afgelopen tijd juist zo mee bezig ben geweest.
donderdag 14 april 2011 om 19:27
Ik wil gewoon én afvallen én geen eetstoornis gedachtes. Maar zoals 't nu lijkt is dat voor mij nu idd niet erg haalbaar.
En als dat zo is, dan moet ik inderdaad maar kiezen voor níet afvallen.
Maar eerst toch nog eventjes proberen of het echt niet haalbaar is. Dus morgen gewoon gezond én normaal doen. Geen droge boterhammen en afspraken afzeggen, maar gewoon normaal brood eten en leuke dingen blijven doen.
En als dat zo is, dan moet ik inderdaad maar kiezen voor níet afvallen.
Maar eerst toch nog eventjes proberen of het echt niet haalbaar is. Dus morgen gewoon gezond én normaal doen. Geen droge boterhammen en afspraken afzeggen, maar gewoon normaal brood eten en leuke dingen blijven doen.
donderdag 14 april 2011 om 19:31
Oke, ik heb niet alles hier doorgelezen. Maar mijn handen jeuken...
Ik heb ook anorexia (gehad). Gehad tussen haakjes, want helemaal over gaat het nooit. Mijn ervaring is, hoe lichter ik word, hoe meer het gaat trekken. Als ik jouw OP lees, dan gaan bij mij alle alarmbellen af. Omdat ik het herken. Alleen al het feit dat dit gewicht je niet lekker aanvoelt, dat je je dik voelt...dat is natuurlijk onmogelijk bij een BMI van 20 (overigens is de marge 18.5-20 opgesteld voor adolescenten, voor een volwassen vrouw van 21, neem ik maar even aan, is 20 de ondergrens). Natuurlijk is dit alleen maar technisch gelul en zal je dat aan je reet roesten. Er wordt aan je getrokken, door dat beruchte anorexia-stemmetje. Het is heel erg moeilijk om hier niet in mee te gaan. En hoezeer het voor jou ook voelt als "gewoon" willen afvallen, dat is het niet. En ik, zal ik dan maar even arrogant zeggen, ken het verschil. Ik heb ook heel vaak jouw argumenten ingezet. Als ik maar zoveel minder weeg, dan voel ik me wel goed in mijn lijf. Maar dat ís gewoon niet zo. Als je echt goed in je vel zit, maakt het gewicht ineens veel minder uit.
Dit is een serieus bedoelde waarschuwing. Ga niet mee met die AN-stem. Hoe lichter je wordt, hoe meer de eetstoornis met je aan de haal kan gaan. Die 5 kilo, daar blijft het niet bij, dat wordt steeds minder. Het is een verslaving, je wilt steeds meer en meer afvallen.
Lieve Butterfly, wees eerlijk naar jezelf. Kies voor jou, voor wie je bent, voor wie je mag zijn, en niet voor dat getal op de weegschaal. Dat is maar zo relatief.
Je bent altijd welkom op het topic Nasleep van een eetstoornis, daar zul je meer mensen vinden die met dit soort problemen worstelen. Blijven praten en schrijven is belangrijk, je moet niet teveel in je hoofd blijven zitten met dit soort muizenissen.
Ik heb ook anorexia (gehad). Gehad tussen haakjes, want helemaal over gaat het nooit. Mijn ervaring is, hoe lichter ik word, hoe meer het gaat trekken. Als ik jouw OP lees, dan gaan bij mij alle alarmbellen af. Omdat ik het herken. Alleen al het feit dat dit gewicht je niet lekker aanvoelt, dat je je dik voelt...dat is natuurlijk onmogelijk bij een BMI van 20 (overigens is de marge 18.5-20 opgesteld voor adolescenten, voor een volwassen vrouw van 21, neem ik maar even aan, is 20 de ondergrens). Natuurlijk is dit alleen maar technisch gelul en zal je dat aan je reet roesten. Er wordt aan je getrokken, door dat beruchte anorexia-stemmetje. Het is heel erg moeilijk om hier niet in mee te gaan. En hoezeer het voor jou ook voelt als "gewoon" willen afvallen, dat is het niet. En ik, zal ik dan maar even arrogant zeggen, ken het verschil. Ik heb ook heel vaak jouw argumenten ingezet. Als ik maar zoveel minder weeg, dan voel ik me wel goed in mijn lijf. Maar dat ís gewoon niet zo. Als je echt goed in je vel zit, maakt het gewicht ineens veel minder uit.
Dit is een serieus bedoelde waarschuwing. Ga niet mee met die AN-stem. Hoe lichter je wordt, hoe meer de eetstoornis met je aan de haal kan gaan. Die 5 kilo, daar blijft het niet bij, dat wordt steeds minder. Het is een verslaving, je wilt steeds meer en meer afvallen.
Lieve Butterfly, wees eerlijk naar jezelf. Kies voor jou, voor wie je bent, voor wie je mag zijn, en niet voor dat getal op de weegschaal. Dat is maar zo relatief.
Je bent altijd welkom op het topic Nasleep van een eetstoornis, daar zul je meer mensen vinden die met dit soort problemen worstelen. Blijven praten en schrijven is belangrijk, je moet niet teveel in je hoofd blijven zitten met dit soort muizenissen.
donderdag 14 april 2011 om 19:41
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 19:24:
Rationeel gezien, denk ik inderdaad dat ik er niet naar moet luisteren en dat ik het (blijkbaar) niet op een normale manier kan, dus er beter niet mee door kan gaan.
Het feit dat je wilt afvallen terwijl je een BMI van 20 hebt is al "ziekelijk"
Maar m'n gevoel staat er eerlijk gezegd niet echt achter.. het voelt echt alsof ik mezelf dingen wijsmaak die niet kloppen. Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen.
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan zit het er inderdaad (nog) niet in en moet ik maar zo blijven.
Wat zit er niet in? die 18,5?? Ga hulp zoeken want deze gedachten zijn te krom voor woorden
(En die gedachte voelt echt heel k*t, want ik zit al lang op dit gewicht en probeer het maar te accepteren,maar dat werkt niet. Ik voel me al zolang veelste dik dat ik er gewoon echt eens iets aan wil doen ipv steeds met die gedachte te lopen.)
Dat is het kenmerk van je ziekte
Het voelt alsof ik mezelf er makkelijk vanaf maak, door maar niet te gaan afvallen, alsof ik smoesjes bedenk om 't niet te hoeven. Terwijl het gewoon eigenlijk heel erg nodig is. Zoiets. Weet niet of ik 't zo duidelijk uitleg..
Dat is je ziekte, dat zorgt ervoor dat je geen reëel beeld hebt over jezelf en de wereld om je heen. Je moet niet geloven in die leugens. Je bent prima zoals je bent dat staat los van je BMI
Sorry, dat ik niet meteen zeg dat ik er maar mee stop. Ik denkwel echt na over jullie adviezen, alleen kan ik niet opeens maar besluiten om toch maar niet te gaan afvallen, terwjil ik daar de afgelopen tijd juist zo mee bezig ben geweest.Als je dat niet kan, ben je in de greep van de anorexia, dan moet je hulp zoeken want je weet ergens zelf ook wel dat dit natuurlijk voor geen meter klopt allemaal
Rationeel gezien, denk ik inderdaad dat ik er niet naar moet luisteren en dat ik het (blijkbaar) niet op een normale manier kan, dus er beter niet mee door kan gaan.
Het feit dat je wilt afvallen terwijl je een BMI van 20 hebt is al "ziekelijk"
Maar m'n gevoel staat er eerlijk gezegd niet echt achter.. het voelt echt alsof ik mezelf dingen wijsmaak die niet kloppen. Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen.
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan zit het er inderdaad (nog) niet in en moet ik maar zo blijven.
Wat zit er niet in? die 18,5?? Ga hulp zoeken want deze gedachten zijn te krom voor woorden
(En die gedachte voelt echt heel k*t, want ik zit al lang op dit gewicht en probeer het maar te accepteren,maar dat werkt niet. Ik voel me al zolang veelste dik dat ik er gewoon echt eens iets aan wil doen ipv steeds met die gedachte te lopen.)
Dat is het kenmerk van je ziekte
Het voelt alsof ik mezelf er makkelijk vanaf maak, door maar niet te gaan afvallen, alsof ik smoesjes bedenk om 't niet te hoeven. Terwijl het gewoon eigenlijk heel erg nodig is. Zoiets. Weet niet of ik 't zo duidelijk uitleg..
Dat is je ziekte, dat zorgt ervoor dat je geen reëel beeld hebt over jezelf en de wereld om je heen. Je moet niet geloven in die leugens. Je bent prima zoals je bent dat staat los van je BMI
Sorry, dat ik niet meteen zeg dat ik er maar mee stop. Ik denkwel echt na over jullie adviezen, alleen kan ik niet opeens maar besluiten om toch maar niet te gaan afvallen, terwjil ik daar de afgelopen tijd juist zo mee bezig ben geweest.Als je dat niet kan, ben je in de greep van de anorexia, dan moet je hulp zoeken want je weet ergens zelf ook wel dat dit natuurlijk voor geen meter klopt allemaal
donderdag 14 april 2011 om 19:42
Hm, door dit topic krijg ik ook steeds meer het gevoel dat mijn gedachte dat ik van de eetstoornis af ben, misschien toch niet helemaal klopt. 
Ik dacht het écht. Want ik zit toch op een gezond gewicht, ik eet (over het algemeen) toch gewoon etc. Maar die gedachtes zijn er nog wel sterk en als ik er maar even een beetje aan toegeef, komen ze ineens kéihard terug. Gister ook een dagje niet gewogen (als in een poging om 't af te bouwen) en wat een stress gister..
Ik dacht echt dat 18,5 ook voor volwassenen is..
Het voelt inderdaad als 'gewoon' afvallen en het is moeilijk die grens te zien!
Ik dacht het écht. Want ik zit toch op een gezond gewicht, ik eet (over het algemeen) toch gewoon etc. Maar die gedachtes zijn er nog wel sterk en als ik er maar even een beetje aan toegeef, komen ze ineens kéihard terug. Gister ook een dagje niet gewogen (als in een poging om 't af te bouwen) en wat een stress gister..
Ik dacht echt dat 18,5 ook voor volwassenen is..
Het voelt inderdaad als 'gewoon' afvallen en het is moeilijk die grens te zien!
donderdag 14 april 2011 om 19:45
donderdag 14 april 2011 om 19:47
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 19:42:
Hm, door dit topic krijg ik ook steeds meer het gevoel dat mijn gedachte dat ik van de eetstoornis af ben, misschien toch niet helemaal klopt.
Ik dacht het écht. Want ik zit toch op een gezond gewicht, ik eet (over het algemeen) toch gewoon etc. Maar die gedachtes zijn er nog wel sterk en als ik er maar even een beetje aan toegeef, komen ze ineens kéihard terug. Gister ook een dagje niet gewogen (als in een poging om 't af te bouwen) en wat een stress gister..
Ik dacht echt dat 18,5 ook voor volwassenen is..
Het voelt inderdaad als 'gewoon' afvallen en het is moeilijk die grens te zien!Dat is ook supermoeilijk en er gaat echt veel tijd overheen voor je dat verschil kunt voelen. Maar het is nu al heel goed dat je inziet dat het misschien toch niet zo'n topidee is. Alleen al het dwangmatige wat uit je berichten spreekt en het feit dat je je nog elke dag weegt, zegt al wel iets. Ook dat je opmerkt dat de gedachten zo sterk opkomen...het zijn allemaal vege tekens. Het gaat er nu om hoe jij ermee omgaat. Het is ontzettend moeilijk om er niet aan toe te geven, maar tegelijkertijd: wat brengt het je? Je wordt er niet gelukkig van, dat kan ik je garanderen.
Hm, door dit topic krijg ik ook steeds meer het gevoel dat mijn gedachte dat ik van de eetstoornis af ben, misschien toch niet helemaal klopt.
Ik dacht het écht. Want ik zit toch op een gezond gewicht, ik eet (over het algemeen) toch gewoon etc. Maar die gedachtes zijn er nog wel sterk en als ik er maar even een beetje aan toegeef, komen ze ineens kéihard terug. Gister ook een dagje niet gewogen (als in een poging om 't af te bouwen) en wat een stress gister..
Ik dacht echt dat 18,5 ook voor volwassenen is..
Het voelt inderdaad als 'gewoon' afvallen en het is moeilijk die grens te zien!Dat is ook supermoeilijk en er gaat echt veel tijd overheen voor je dat verschil kunt voelen. Maar het is nu al heel goed dat je inziet dat het misschien toch niet zo'n topidee is. Alleen al het dwangmatige wat uit je berichten spreekt en het feit dat je je nog elke dag weegt, zegt al wel iets. Ook dat je opmerkt dat de gedachten zo sterk opkomen...het zijn allemaal vege tekens. Het gaat er nu om hoe jij ermee omgaat. Het is ontzettend moeilijk om er niet aan toe te geven, maar tegelijkertijd: wat brengt het je? Je wordt er niet gelukkig van, dat kan ik je garanderen.
donderdag 14 april 2011 om 19:48
Gezonde mensen met een BMI van 20 staan niet elke dag op de weegschaal en willen zeker geen BMI van 18,5. Gezonde mensen zijn niet de hele dag bezig met eten, hoeveel ze wegen en hoeveel calorieën ze naar binnen krijgen. Gezonde mensen vermijden geen situaties zoals etentjes omdat ze bang zijn "betrapt" te worden bij hun dieetpogingen.
Overigens vind ik dat anorexiapatienten ook ver weg moeten blijven bij sport. Zeker bij duursporten. Jij bent blijkbaar zo het contact met je lijf kwijt dat de kans dat je in sporten doorslaat ook heel groot is. Ga yoga doen of taichi, van de ene op de andere dag gaan hardlopen is vragen om problemen, grote problemen.
Overigens vind ik dat anorexiapatienten ook ver weg moeten blijven bij sport. Zeker bij duursporten. Jij bent blijkbaar zo het contact met je lijf kwijt dat de kans dat je in sporten doorslaat ook heel groot is. Ga yoga doen of taichi, van de ene op de andere dag gaan hardlopen is vragen om problemen, grote problemen.
donderdag 14 april 2011 om 19:51
Helemaal eens met Meds. Ik mocht ook niet sporten, je slaat veel te snel door. Wat ik wel deed, was wandelen onder begeleiding. Omdat ik daar heel goed mijn hoofd mee leeg kon maken én kon praten.
En je raakt inderdaad het contact met je lijf helemaal kwijt. Dat moet ook aandacht krijgen in je therapie, vind ik.
En je raakt inderdaad het contact met je lijf helemaal kwijt. Dat moet ook aandacht krijgen in je therapie, vind ik.
donderdag 14 april 2011 om 19:54
Het zit 'm inderdaad in hoe je erover denkt, maar ik heb soms ook wel periodes waarin de gedachtes er veel minder zijn. En als ik dan gewoon een pizza eet bijvoorbeeld (zonder op dat moment echt paniek of angst te voelen), vind ik dat ik kan zeggen dat het goed gaat. Maarja, ik spring dan 's avonds wel meteen op de weegschaal, dus wat dat betreft klopt het misschien niet helemaal.
Ja, dat zijn wel tekens dat ik op dit moment wel meega in die eetstoornis.Dus de manier waarop ik het nu doe, werkt niet.
Ja, dat zijn wel tekens dat ik op dit moment wel meega in die eetstoornis.Dus de manier waarop ik het nu doe, werkt niet.
donderdag 14 april 2011 om 19:57
Nou, yoga heb ik geprobeerd, vorige week ofzo, maar dat was niet zo'n succes. Haha. Ik zat er nogal lacherig bij. (maar eigenlijk kwam 't een beetje te dichtbij'. Moest focussen op gevoel, maar vooral steeds dat stilstaan bij je búik, dat wil ik echt niet..)
Hardlopen doe ik (meestal) wel met een vriendin en dan is het ook wel een groot deel wandelen, want heb nog niet echt zo'n goede hardloop-conditie..
Maar ik snap wel wat jullie bedoelen met 't doorslaan in hardlopen.
Hardlopen doe ik (meestal) wel met een vriendin en dan is het ook wel een groot deel wandelen, want heb nog niet echt zo'n goede hardloop-conditie..
Maar ik snap wel wat jullie bedoelen met 't doorslaan in hardlopen.
donderdag 14 april 2011 om 20:03
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 19:57:
Nou, yoga heb ik geprobeerd, vorige week ofzo, maar dat was niet zo'n succes. Haha. Ik zat er nogal lacherig bij. (maar eigenlijk kwam 't een beetje te dichtbij'. Moest focussen op gevoel, maar vooral steeds dat stilstaan bij je búik, dat wil ik echt niet..)
Nee, dat snap ik, des te meer een reden om het toch te doen.
Hardlopen doe ik (meestal) wel met een vriendin en dan is het ook wel een groot deel wandelen, want heb nog niet echt zo'n goede hardloop-conditie..
Maar ik snap wel wat jullie bedoelen met 't doorslaan in hardlopen.Niet sporten!! echt niet doen, al doe je het samen met de koningin. Als anorexia patient heb je je lijf heel veel schade toegebracht, dat kan je nog verergeren door te gaan sporten. Alles met competitie elementen kan je beter achterwege laten
Nou, yoga heb ik geprobeerd, vorige week ofzo, maar dat was niet zo'n succes. Haha. Ik zat er nogal lacherig bij. (maar eigenlijk kwam 't een beetje te dichtbij'. Moest focussen op gevoel, maar vooral steeds dat stilstaan bij je búik, dat wil ik echt niet..)
Nee, dat snap ik, des te meer een reden om het toch te doen.
Hardlopen doe ik (meestal) wel met een vriendin en dan is het ook wel een groot deel wandelen, want heb nog niet echt zo'n goede hardloop-conditie..
Maar ik snap wel wat jullie bedoelen met 't doorslaan in hardlopen.Niet sporten!! echt niet doen, al doe je het samen met de koningin. Als anorexia patient heb je je lijf heel veel schade toegebracht, dat kan je nog verergeren door te gaan sporten. Alles met competitie elementen kan je beter achterwege laten
donderdag 14 april 2011 om 20:04
donderdag 14 april 2011 om 20:04
donderdag 14 april 2011 om 20:07
Denk voornamelijk door bepaalde opmerkingen en ook doordat ik 't wegen af wil bouwen. Ik wil niet meer zoveel op de weegschaal staan en om dat te bereiken, denk ik dat het me helpt om af te vallen. En ook op een niet-weeg-dag zijn de gedachtes er meer, omdat ik dan heel bang ben aan te komen en dat dan dus maar moet voorkomen door minder te eten. En dan kom ik daarin ofzo.En zodra ik begin met afvallen, kan ik dat niet echt binnen de normale perken houden..
Het veel wegen helpt me dus wel, maar aan de andere kant houdt dit het juist ook wel in stand.
Het veel wegen helpt me dus wel, maar aan de andere kant houdt dit het juist ook wel in stand.
donderdag 14 april 2011 om 20:10
Ik herken mezelf in je woorden, want ik heb ook anorexia (gehad). Je woorden triggeren dat gevoel van toen weer bij me, en dat maakt dat ik naar je wil uitschreeuwen dat het écht anders kan.
Uit je posten blijkt niet dat je terugkijkt op de "anorexiawereld" integendeel, je staat er nog met één voet in.
Zoek alsjeblieft hulp.
Uit je posten blijkt niet dat je terugkijkt op de "anorexiawereld" integendeel, je staat er nog met één voet in.
Zoek alsjeblieft hulp.
donderdag 14 april 2011 om 20:16
Ik ben zelf niet bekend met anorexia, maar je logica wat betreft afvallen en wegen slaat echt volledig de plank mis, Butterfly.
Denk eens na:
Je wilt afvallen om er voor te zorgen dat je niet meer de hele tijd met je gewicht bezig bent. De enige manier waarop je weet dat je afvalt, is door regelmatig te wegen. De enige manier om te weten of je gewicht stabiel blijft, is door te wegen. Precies zoals het nu, met je BMI van 20, gaat. Een BMI van 18,5 gaat daar niets aan veranderen. Een BMI van 15 ook niet.
Ik kan niet anders zeggen dan wat de rest ook zegt, zoek hulp. Je hebt het nodig, want je gedachten zijn écht niet rationeel, hoe zeer je zelf ook het idee hebt van wel.
Denk eens na:
Je wilt afvallen om er voor te zorgen dat je niet meer de hele tijd met je gewicht bezig bent. De enige manier waarop je weet dat je afvalt, is door regelmatig te wegen. De enige manier om te weten of je gewicht stabiel blijft, is door te wegen. Precies zoals het nu, met je BMI van 20, gaat. Een BMI van 18,5 gaat daar niets aan veranderen. Een BMI van 15 ook niet.
Ik kan niet anders zeggen dan wat de rest ook zegt, zoek hulp. Je hebt het nodig, want je gedachten zijn écht niet rationeel, hoe zeer je zelf ook het idee hebt van wel.
