Lijf & Lijn
alle pijlers
Afvallen 'na' anorexia
donderdag 14 april 2011 om 15:34
Hey,
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
Ik kom er even niet uit en durf 't er eigenlijk met niemand uit m'n omgeving over te hebben.. Maar zit er wel echt mee.
Ik heb anorexia gehad, het gaat nu redelijk goed; ik zit op gezond gewicht en ik durf (bijna) alles weer te eten. Heb nog wel een obsessie voor de weegschaal, maar dat ga ik proberen om af te bouwen.
Maar nu is het dus zo dat ik in de kliniek moest aankomen tot bmi 20. Hier zit ik nu al een heel tijd op. Steeds heb ik gedacht dat ik gewoon moet volhouden en moet doorzetten en dat ik dit gewicht dan vanzelf wel ga accepteren. Maar dat gebeurt niet. Ik blijf mezelf echt gewoon veelste dik vinden..
Nu had ik besloten om 5 kg te gaan afvallen, zodat ik op bmi 18,5 zit. Als ik daar dan gewoon op stabiel blijf, dan is het óok nog een gezond gewicht. (Er zijn nogal wat verschillende maatstaven wat gezond gewicht is.. heel irritant)
Alleen meteen ben ik weer zoveel ermee bezig in m'n hoofd. Van niet sporten, ben ik nu naar iedere dag hardlopen gegaan. En ook qua eten 't een en ander meteen maar geschrapt. Maar dat betekend bijvoorbeeld ook dat ik gister met een vriendin samen kon eten, maar dat wilde ik niet, want wilde m'n eigen magere dingetje maken. (& stress, want 't moest wel "op tijd") En nu dus weer stress, want over een tijdje met een vriendin paar dagen naar Terschelling. Hoe ga ik dat óoit doen?!
Ohh, ik weet het écht even niet. Ik wil zó graag gewoon wat afvallen. Alleen dan op een normale manier. En ik denk ook dat de weegobsessie dan juist minder wordt.
Alleen hóe doe ik dat op een normale manier, zonder gelijk te vervallen in allerlei eetgestoorde regeltjes?
Iemand misschien ervaring met gewoon op een normale manier wat afvallen, na een eetstoornis?
donderdag 14 april 2011 om 20:16
quote:donnaatje78 schreef op 14 april 2011 @ 20:10:
Ik herken mezelf in je woorden, want ik heb ook anorexia (gehad). Je woorden triggeren dat gevoel van toen weer bij me, en dat maakt dat ik naar je wil uitschreeuwen dat het écht anders kan.
Uit je posten blijkt niet dat je terugkijkt op de "anorexiawereld" integendeel, je staat er nog met één voet in.
Zoek alsjeblieft hulp. Herkenbaar, donnaatje78.
Ik herken mezelf in je woorden, want ik heb ook anorexia (gehad). Je woorden triggeren dat gevoel van toen weer bij me, en dat maakt dat ik naar je wil uitschreeuwen dat het écht anders kan.
Uit je posten blijkt niet dat je terugkijkt op de "anorexiawereld" integendeel, je staat er nog met één voet in.
Zoek alsjeblieft hulp. Herkenbaar, donnaatje78.
donderdag 14 april 2011 om 20:32
Wil nog even zeggen dat je écht al stappen hebt gemaakt, en dat je daarop ook heel trots kunt zijn!
Maar... je hebt écht nog een belangrijke hobbel te gaan in je weg. Het klinkt namelijk alsof je je gedrag wel hebt aangepast (chapeau!) maar dat je gedachten eigenlijk nog niet zo ver zijn.
En dat weet je volgens mij ergens ook wel.
Maar ja, dat anorexia-aapje op je schouder fluistert je waarschijnlijk heel wat anders in.
Met dat aapje moet je eigenlijk niet eens de discussie aangaan. Die moet je neerhoeken. Want als je eenmaal ermee in gesprek raakt, ben je nergens meer.
Maar... je hebt écht nog een belangrijke hobbel te gaan in je weg. Het klinkt namelijk alsof je je gedrag wel hebt aangepast (chapeau!) maar dat je gedachten eigenlijk nog niet zo ver zijn.
En dat weet je volgens mij ergens ook wel.
Maar ja, dat anorexia-aapje op je schouder fluistert je waarschijnlijk heel wat anders in.
Met dat aapje moet je eigenlijk niet eens de discussie aangaan. Die moet je neerhoeken. Want als je eenmaal ermee in gesprek raakt, ben je nergens meer.
donderdag 14 april 2011 om 20:38
Lieve Butterfly1989.
Wat een verhaal, wat een herkenning. Soms lijkt het wel alsof ik dit geschreven kon hebben.
Ik heb ook anorexia gehad, nu heb ik de diagnose boulimia gekregen, terwijl ik periodes nog afwissel met 'anorexiatrekjes'. Maar niet zo ver dat ik terug val, dat wil ik nooit meer. En je weet het allemaal zo goed, net als ik. En dat is misschien juist wel het vervelende, omdat je je gedachten allemaal wel in kunt vullen door jezelf, maar de rest niet. Dat maakt het natuurlijk niet makkelijker.
Echter ben ik het niet met de rest eens dat je absoluut niet mag sporten, want ik weet voor mezelf dat sporten juist een uitweg biedt ook even relaxt te ontspannen, maar ook voor mijn lichaam als ik mezelf rot voel door het eten of iets dergelijks. Dus als je jezelf goed voelt bij het sporten, zou ik dat zeker blijven doen. Zeker omdat je ook gewoon tijden hebt dat het wel goed gaat (wat je zei over die pizza) en die momenten heb ik ook hoor! Lekker eten en genieten, en dan daarna pas na gaan denken en je schuldig gaan voelen. Dan is sporten toch iets goeds daarna? Lijkt mij niets mis mee, zo lang je er natuurlijk niet in door slaat.
Het is ook wel lastig voor anderen om advies te geven, omdat jouw gevoel natuurlijk moeilijk te snappen is zonder het zelf mee te maken. Daarom snap ik ook heel goed dat je het er verder met niet veel mensen over wilt of kunt hebben, ook om niemand ongerust te maken, maar ook omdat ze het 'toch niet snappen'.
Verder wat je zei over het feit dat mensen met bmi 20 toch nog wat af willen vallen of wat strakker willen worden, ach, die ken ik ook hoor, en dat zijn niet alleen anorexiapatientjes zoals iemand hier aan gaf. Maar die hebben andere gedachten en springen niet bij het minst geringste op de weegschaal. Zij zijn niet geobsedeerd door het gewicht en dat specifieke cijfertje. En wat dat betreft snap ik je gevoel helemaal. En als je nu zeker wist dat dit geen terugval zou worden, dan is er natuurlijk niets mis mee, maar zoals je zelf al aangeeft is het zeer risicovol en zijn je gedachten niet gezond. Ik raad je echt aan om je hart een keertje goed te luchten. Sta je nog in contact met de kliniek/ psycholoog die je destijds heeft geholpen? Daar hebben ze wellicht antwoord op je vragen en kunnen ze je laten in zien dat jij een prachtfiguur hebt.
Heel veel succes ermee in ieder geval, ook met het eventuele hulp zoeken. Succes!!
Wat een verhaal, wat een herkenning. Soms lijkt het wel alsof ik dit geschreven kon hebben.
Ik heb ook anorexia gehad, nu heb ik de diagnose boulimia gekregen, terwijl ik periodes nog afwissel met 'anorexiatrekjes'. Maar niet zo ver dat ik terug val, dat wil ik nooit meer. En je weet het allemaal zo goed, net als ik. En dat is misschien juist wel het vervelende, omdat je je gedachten allemaal wel in kunt vullen door jezelf, maar de rest niet. Dat maakt het natuurlijk niet makkelijker.
Echter ben ik het niet met de rest eens dat je absoluut niet mag sporten, want ik weet voor mezelf dat sporten juist een uitweg biedt ook even relaxt te ontspannen, maar ook voor mijn lichaam als ik mezelf rot voel door het eten of iets dergelijks. Dus als je jezelf goed voelt bij het sporten, zou ik dat zeker blijven doen. Zeker omdat je ook gewoon tijden hebt dat het wel goed gaat (wat je zei over die pizza) en die momenten heb ik ook hoor! Lekker eten en genieten, en dan daarna pas na gaan denken en je schuldig gaan voelen. Dan is sporten toch iets goeds daarna? Lijkt mij niets mis mee, zo lang je er natuurlijk niet in door slaat.
Het is ook wel lastig voor anderen om advies te geven, omdat jouw gevoel natuurlijk moeilijk te snappen is zonder het zelf mee te maken. Daarom snap ik ook heel goed dat je het er verder met niet veel mensen over wilt of kunt hebben, ook om niemand ongerust te maken, maar ook omdat ze het 'toch niet snappen'.
Verder wat je zei over het feit dat mensen met bmi 20 toch nog wat af willen vallen of wat strakker willen worden, ach, die ken ik ook hoor, en dat zijn niet alleen anorexiapatientjes zoals iemand hier aan gaf. Maar die hebben andere gedachten en springen niet bij het minst geringste op de weegschaal. Zij zijn niet geobsedeerd door het gewicht en dat specifieke cijfertje. En wat dat betreft snap ik je gevoel helemaal. En als je nu zeker wist dat dit geen terugval zou worden, dan is er natuurlijk niets mis mee, maar zoals je zelf al aangeeft is het zeer risicovol en zijn je gedachten niet gezond. Ik raad je echt aan om je hart een keertje goed te luchten. Sta je nog in contact met de kliniek/ psycholoog die je destijds heeft geholpen? Daar hebben ze wellicht antwoord op je vragen en kunnen ze je laten in zien dat jij een prachtfiguur hebt.
Heel veel succes ermee in ieder geval, ook met het eventuele hulp zoeken. Succes!!
donderdag 14 april 2011 om 20:42
quote:donnaatje78 schreef op 14 april 2011 @ 20:32:
Wil nog even zeggen dat je écht al stappen hebt gemaakt, en dat je daarop ook heel trots kunt zijn!
Maar... je hebt écht nog een belangrijke hobbel te gaan in je weg. Het klinkt namelijk alsof je je gedrag wel hebt aangepast (chapeau!) maar dat je gedachten eigenlijk nog niet zo ver zijn.
En dat weet je volgens mij ergens ook wel.
Maar ja, dat anorexia-aapje op je schouder fluistert je waarschijnlijk heel wat anders in.
Met dat aapje moet je eigenlijk niet eens de discussie aangaan. Die moet je neerhoeken. Want als je eenmaal ermee in gesprek raakt, ben je nergens meer.Weer herkenbaar Ik denk dat de allermoeilijkste stappen om beter te worden van AN de laatste stappen zijn. Eerst ben je vooral bezig met aankomen, durven eten, op gewicht blijven. Uit dat gevoelloze, aardedonkere dal klimmen, terwijl je telkens die AN-aap moet neerhoeken (mooi verwoord donnaatje, haha). En dan ineens sta je op de rand van het dal en kijk je dat wat je telkens nog wist te negeren ineens recht aan in de ogen. Al die angsten en onzekerheden die je bedekte met de AN-mantel. Dan is het ineens tijd om die dingen aan te pakken. Erg moeilijk maar ook erg nodig. Het is heel erg aantrekkelijk om dan toch weer terug te lopen dat dal in, omdat minder eten nu eenmaal makkelijker is dan je emoties onder ogen te komen.
Wil nog even zeggen dat je écht al stappen hebt gemaakt, en dat je daarop ook heel trots kunt zijn!
Maar... je hebt écht nog een belangrijke hobbel te gaan in je weg. Het klinkt namelijk alsof je je gedrag wel hebt aangepast (chapeau!) maar dat je gedachten eigenlijk nog niet zo ver zijn.
En dat weet je volgens mij ergens ook wel.
Maar ja, dat anorexia-aapje op je schouder fluistert je waarschijnlijk heel wat anders in.
Met dat aapje moet je eigenlijk niet eens de discussie aangaan. Die moet je neerhoeken. Want als je eenmaal ermee in gesprek raakt, ben je nergens meer.Weer herkenbaar Ik denk dat de allermoeilijkste stappen om beter te worden van AN de laatste stappen zijn. Eerst ben je vooral bezig met aankomen, durven eten, op gewicht blijven. Uit dat gevoelloze, aardedonkere dal klimmen, terwijl je telkens die AN-aap moet neerhoeken (mooi verwoord donnaatje, haha). En dan ineens sta je op de rand van het dal en kijk je dat wat je telkens nog wist te negeren ineens recht aan in de ogen. Al die angsten en onzekerheden die je bedekte met de AN-mantel. Dan is het ineens tijd om die dingen aan te pakken. Erg moeilijk maar ook erg nodig. Het is heel erg aantrekkelijk om dan toch weer terug te lopen dat dal in, omdat minder eten nu eenmaal makkelijker is dan je emoties onder ogen te komen.
donderdag 14 april 2011 om 20:42
Misschien heb je gelijk dat ik er dan ook mee bezig ben. Ook als ik op 18.5 zit. In ieder geval wel als ik er op deze manier kom.
Het loslaten en afvallen is misschien toch geen combinatie..
Ik merk nu dat sommige gedachtes inderdaad niet kloppen. Maar ik had een tijdje terug wel echt het gevoel dat 't goed ging en het 'over' was. Maarja, dat heb ik mezelf waarschijnlijk ingeprent en aangepraat en ook door bepaalde dingen gewoon 'goed' te praten.
En er zijn ook wel tijden waarop de gedachtes er echt minder zijn en dan lijkt 't allemaal zo normaal en goed. En ook doordat ik alleen woon, kan ik dus m'n eigen ding kan doen, waardoor het soms gewoon niet opvalt.
Het loslaten en afvallen is misschien toch geen combinatie..
Ik merk nu dat sommige gedachtes inderdaad niet kloppen. Maar ik had een tijdje terug wel echt het gevoel dat 't goed ging en het 'over' was. Maarja, dat heb ik mezelf waarschijnlijk ingeprent en aangepraat en ook door bepaalde dingen gewoon 'goed' te praten.
En er zijn ook wel tijden waarop de gedachtes er echt minder zijn en dan lijkt 't allemaal zo normaal en goed. En ook doordat ik alleen woon, kan ik dus m'n eigen ding kan doen, waardoor het soms gewoon niet opvalt.
donderdag 14 april 2011 om 20:49
Sitaa: Wat jij zegt klopt ook precies inderdaad. Ik denk dat sporten wel fijn kan zijn om bepaalde stress kwijt te raken, maar ook daarbij moet ik idd uitkijken dat ik er niet in doorsla.
Ja en dat vind ik dus lastig, dat er andere mensen zijn met ook bmi 20, die wel afvallen en strakker worden en dat ik eigenlijk dit moet accepteren, omdat ik anders terugval. Want ja, ik denk dat de kans opzich wel redelijk groot is dat ik, als ik zo doorga, erin terugval. Morgen ga ik proberen het normale/gezonde eten weer op te pakken en te kijken of het me ook lukt op die manier zoals anderen.. Zo niet, dan is het inderdaad kiezen tussen terugvallen, of gewicht accepteren. En dan moet ik toch maar kiezen voor het laatste...
Ja en dat vind ik dus lastig, dat er andere mensen zijn met ook bmi 20, die wel afvallen en strakker worden en dat ik eigenlijk dit moet accepteren, omdat ik anders terugval. Want ja, ik denk dat de kans opzich wel redelijk groot is dat ik, als ik zo doorga, erin terugval. Morgen ga ik proberen het normale/gezonde eten weer op te pakken en te kijken of het me ook lukt op die manier zoals anderen.. Zo niet, dan is het inderdaad kiezen tussen terugvallen, of gewicht accepteren. En dan moet ik toch maar kiezen voor het laatste...
donderdag 14 april 2011 om 20:54
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 20:49:
Sitaa: Wat jij zegt klopt ook precies inderdaad. Ik denk dat sporten wel fijn kan zijn om bepaalde stress kwijt te raken, maar ook daarbij moet ik idd uitkijken dat ik er niet in doorsla.
Ja en dat vind ik dus lastig, dat er andere mensen zijn met ook bmi 20, die wel afvallen en strakker worden en dat ik eigenlijk dit moet accepteren, omdat ik anders terugval. Want ja, ik denk dat de kans opzich wel redelijk groot is dat ik, als ik zo doorga, erin terugval. Morgen ga ik proberen het normale/gezonde eten weer op te pakken en te kijken of het me ook lukt op die manier zoals anderen.. Zo niet, dan is het inderdaad kiezen tussen terugvallen, of gewicht accepteren. En dan moet ik toch maar kiezen voor het laatste...
Dat is lastig, maar die mensen hebben gezonde gedachten. En jij niet, wat het zo gevaarlijk maakt om terug te vallen.
Ik weet zeker dat jij er prachtig uit ziet en dat veel mensen jaloers zullen zijn op jouw lichaam. Er is niets mis met gezond eten natuurlijk, maar zo lang het te ver gaat is er wel iets mis mee. En daar wordt niemand vrolijker van. Gun je zelf ook een fijn leven, door lekker met vriendinnen te eten, 's avonds jezelf een wijntje gunnen met het uitgaan en je niet te druk maken over bepaalde dingen. Ik weet zeker dat jij hiermee veel gelukkiger bent of wordt, dan dat jij nu weer gaat afvallen, afspraken af gaat zeggen en bepaalde dingen niet gaat eten of drinken. Je valt er misschien mee af, maar dan wil je nog meer en nog meer en ga je achter de feiten aan lopen. Er zijn zoveel meer leuke dingen dan dat eten, en ik weet zeker dat jij dat ook weet.
Zorg ervoor dat je jezelf gaat accepteren, koop kleding waar je je goed in voelt, ga leuke dingen doen en als je een keer zin hebt om te sporten ga je dat lekker doen, maar ga jezelf accepteren en ook je gewicht. Dan kom je er wel hoor, dat weet ik zeker!!
Sitaa: Wat jij zegt klopt ook precies inderdaad. Ik denk dat sporten wel fijn kan zijn om bepaalde stress kwijt te raken, maar ook daarbij moet ik idd uitkijken dat ik er niet in doorsla.
Ja en dat vind ik dus lastig, dat er andere mensen zijn met ook bmi 20, die wel afvallen en strakker worden en dat ik eigenlijk dit moet accepteren, omdat ik anders terugval. Want ja, ik denk dat de kans opzich wel redelijk groot is dat ik, als ik zo doorga, erin terugval. Morgen ga ik proberen het normale/gezonde eten weer op te pakken en te kijken of het me ook lukt op die manier zoals anderen.. Zo niet, dan is het inderdaad kiezen tussen terugvallen, of gewicht accepteren. En dan moet ik toch maar kiezen voor het laatste...
Dat is lastig, maar die mensen hebben gezonde gedachten. En jij niet, wat het zo gevaarlijk maakt om terug te vallen.
Ik weet zeker dat jij er prachtig uit ziet en dat veel mensen jaloers zullen zijn op jouw lichaam. Er is niets mis met gezond eten natuurlijk, maar zo lang het te ver gaat is er wel iets mis mee. En daar wordt niemand vrolijker van. Gun je zelf ook een fijn leven, door lekker met vriendinnen te eten, 's avonds jezelf een wijntje gunnen met het uitgaan en je niet te druk maken over bepaalde dingen. Ik weet zeker dat jij hiermee veel gelukkiger bent of wordt, dan dat jij nu weer gaat afvallen, afspraken af gaat zeggen en bepaalde dingen niet gaat eten of drinken. Je valt er misschien mee af, maar dan wil je nog meer en nog meer en ga je achter de feiten aan lopen. Er zijn zoveel meer leuke dingen dan dat eten, en ik weet zeker dat jij dat ook weet.
Zorg ervoor dat je jezelf gaat accepteren, koop kleding waar je je goed in voelt, ga leuke dingen doen en als je een keer zin hebt om te sporten ga je dat lekker doen, maar ga jezelf accepteren en ook je gewicht. Dan kom je er wel hoor, dat weet ik zeker!!
donderdag 14 april 2011 om 21:01
Nou, ik bedoel dat ik gewoon wil afvallen zoals anderen dat doen. Dus als ik met een vriendin samen zou eten, dat ook gewoon doen, want dat kan natuurlijk best. En dat een keertje uit eten dan ook gewoon kan, ook al ben ik bezig met afvallen. (Zo doet mijn moeder het bijvoorbeeld wel.. ze wil wel afvallen, maar keertje uit eten is geen probleem.)
Gewoon wat gezonder eten, maar niet meteen overgaan op droog brood en ieder dag hardlopen en afspraken afzeggen.. zoiets.
Ja, dat vind ik zo lastig. Ik wil inderdaad gewoon leuke dingen doen en afspreken met vriendinnen! Dat is inderdaad veel leuker dan bezig zijn met eten/gewicht.
Moet het gewoon ook accepteren, maar sommige vriendinnen weten dat ik 'n eetstoornis had. En zij zijn dan gewoon dúnner dan ik of zijn dunner en willen afvallen. Ben zo bang wat zij dan van mij vinden. Maarja, ik moet daar niet mee bezig zijn. Ik moet me niet met hen vergelijken, hoe moeilijk dat ook is..
Gewoon wat gezonder eten, maar niet meteen overgaan op droog brood en ieder dag hardlopen en afspraken afzeggen.. zoiets.
Ja, dat vind ik zo lastig. Ik wil inderdaad gewoon leuke dingen doen en afspreken met vriendinnen! Dat is inderdaad veel leuker dan bezig zijn met eten/gewicht.
Moet het gewoon ook accepteren, maar sommige vriendinnen weten dat ik 'n eetstoornis had. En zij zijn dan gewoon dúnner dan ik of zijn dunner en willen afvallen. Ben zo bang wat zij dan van mij vinden. Maarja, ik moet daar niet mee bezig zijn. Ik moet me niet met hen vergelijken, hoe moeilijk dat ook is..
donderdag 14 april 2011 om 21:03
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 19:24:
Rationeel gezien, denk ik inderdaad dat ik er niet naar moet luisteren en dat ik het (blijkbaar) niet op een normale manier kansterker nog: de wens om af te vallen als je een bmi van 20 hebt, is niet normaal, dus er beter niet mee door kan gaan. klopt!
Maar m'n gevoel staat er eerlijk gezegd niet echt achter.. het voelt echt alsof ik mezelf dingen wijsmaak die niet kloppen. Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen. nou nee dus
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan zit het er inderdaad (nog) niet in en moet ik maar zo blijven. (En die gedachte voelt echt heel k*t, want ik zit al lang op dit gewicht en probeer het maar te accepteren,maar dat werkt niet. Ik voel me al zolang veelste dik dat ik er gewoon echt eens iets aan wil doen ipv steeds met die gedachte te lopen.)
Het voelt alsof ik mezelf er makkelijk vanaf maak, door maar niet te gaan afvallen, alsof ik smoesjes bedenk om 't niet te hoeven. Terwijl het gewoon eigenlijk heel erg nodig is. Zoiets. Weet niet of ik 't zo duidelijk uitleg..
Sorry, dat ik niet meteen zeg dat ik er maar mee stop. Ik denkwel echt na over jullie adviezen, alleen kan ik niet opeens maar besluiten om toch maar niet te gaan afvallen, terwjil ik daar de afgelopen tijd juist zo mee bezig ben geweest.Je hebt het veel over je gevoel over je lichaam. Je weet dat bij anorexia dit gevoel gestoord is? En dat het lijkt voor jou of je gevoel echt is en je ratio, die je vertelt dat je gewicht prima is, je iets wijsmaakt? Het is juist andersom. Je slechte gevoel over je lichaam begint bij een verkeerde gedachte, een verkeerde aanname (bijv. iedereen kan normaal afvallen -> ik ben niet normaal) en daardoor krijg je een rotgevoel. Begin dus bij dit soort gedachten bij jezelf te corrigeren, keer op keer.
Je schrijft dat je al zo lang wacht tot je je gewicht geaccepteerd hebt. Accepteren is hard werken! Het is aan de ene kant je laten leiden door redelijke gedachten over jezelf. En aan de andere kant is het rouwen. Rouwen dat je niet meer zult gaan afvallen. Kun je dat?
Rationeel gezien, denk ik inderdaad dat ik er niet naar moet luisteren en dat ik het (blijkbaar) niet op een normale manier kansterker nog: de wens om af te vallen als je een bmi van 20 hebt, is niet normaal, dus er beter niet mee door kan gaan. klopt!
Maar m'n gevoel staat er eerlijk gezegd niet echt achter.. het voelt echt alsof ik mezelf dingen wijsmaak die niet kloppen. Alsof ik mezelf inpraat dat ik maar niet moet afvallen, terwijl ieder ander met zo'n lichaam als dit écht wel af zou gaan vallen. nou nee dus
Misschien moet ik nog eventjes proberen om 't op een normale manier te doen, gewoon net als iedereen en dan ook gewoon 'n x met anderen durven eten. Blijkt dat niet te werken, dan zit het er inderdaad (nog) niet in en moet ik maar zo blijven. (En die gedachte voelt echt heel k*t, want ik zit al lang op dit gewicht en probeer het maar te accepteren,maar dat werkt niet. Ik voel me al zolang veelste dik dat ik er gewoon echt eens iets aan wil doen ipv steeds met die gedachte te lopen.)
Het voelt alsof ik mezelf er makkelijk vanaf maak, door maar niet te gaan afvallen, alsof ik smoesjes bedenk om 't niet te hoeven. Terwijl het gewoon eigenlijk heel erg nodig is. Zoiets. Weet niet of ik 't zo duidelijk uitleg..
Sorry, dat ik niet meteen zeg dat ik er maar mee stop. Ik denkwel echt na over jullie adviezen, alleen kan ik niet opeens maar besluiten om toch maar niet te gaan afvallen, terwjil ik daar de afgelopen tijd juist zo mee bezig ben geweest.Je hebt het veel over je gevoel over je lichaam. Je weet dat bij anorexia dit gevoel gestoord is? En dat het lijkt voor jou of je gevoel echt is en je ratio, die je vertelt dat je gewicht prima is, je iets wijsmaakt? Het is juist andersom. Je slechte gevoel over je lichaam begint bij een verkeerde gedachte, een verkeerde aanname (bijv. iedereen kan normaal afvallen -> ik ben niet normaal) en daardoor krijg je een rotgevoel. Begin dus bij dit soort gedachten bij jezelf te corrigeren, keer op keer.
Je schrijft dat je al zo lang wacht tot je je gewicht geaccepteerd hebt. Accepteren is hard werken! Het is aan de ene kant je laten leiden door redelijke gedachten over jezelf. En aan de andere kant is het rouwen. Rouwen dat je niet meer zult gaan afvallen. Kun je dat?
donderdag 14 april 2011 om 21:09
Ja ik weet dat m'n gevoel niet klopt(e), maar ik denk dat ik m'n lichaam nu wel realistisch zie.
Ik moet inderdaad steeds tegen zulke gedachtes ingaan. De gedachte dat ik slecht ben, is hierdoor inderdaad ook wel wat minder geworden.
Ga sowieso maar 's m'n valt-af account weghalen, want daar alles wat ik eet invullen en gewicht steeds invullen maakt 't er ook niet beter op natuurlijk.
Ik moet inderdaad steeds tegen zulke gedachtes ingaan. De gedachte dat ik slecht ben, is hierdoor inderdaad ook wel wat minder geworden.
Ga sowieso maar 's m'n valt-af account weghalen, want daar alles wat ik eet invullen en gewicht steeds invullen maakt 't er ook niet beter op natuurlijk.
donderdag 14 april 2011 om 21:14
Hm, ik denk echt dat jullie gelijk hebben en ik het moet accepteren.
Ik maak mezelf echt wijs dat ik de eetstoornis los kan laten op bmi 18,5, maar misschien klopt dat niet echt zo.
Zou morgen niet wegen, maar merk dat ik het nu juist ook wil, om te zien of ik ben afgevallen. Dus of ik 't nou wil om te zien of ik ben afgevallen, of om te zien of ik niet ben aangekomen, 't blijft dat ik er op 'moet' van mezelf.
Ik maak mezelf echt wijs dat ik de eetstoornis los kan laten op bmi 18,5, maar misschien klopt dat niet echt zo.
Zou morgen niet wegen, maar merk dat ik het nu juist ook wil, om te zien of ik ben afgevallen. Dus of ik 't nou wil om te zien of ik ben afgevallen, of om te zien of ik niet ben aangekomen, 't blijft dat ik er op 'moet' van mezelf.
donderdag 14 april 2011 om 21:18
Dat lijkt me verstandig. Heeft iemand je al eens verteld dat afvallen/lijnen überhaupt niet gezond is? Alleen als iemand echt overgewicht heeft (en dan heb ik het over een bmi van zeker meer dan 25, 26) dan kan met beleid afvallen (eigenlijk door normaal en gezond te eten) nut hebben.
Heb je een eetlijst uit de kliniek? Daarop staat precies wat je moet eten om normaal te zijn. Ik gebruik expres jouw woorden
Heb je een eetlijst uit de kliniek? Daarop staat precies wat je moet eten om normaal te zijn. Ik gebruik expres jouw woorden
donderdag 14 april 2011 om 21:49
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 21:01: En dat een keertje uit eten dan ook gewoon kan, ook al ben ik bezig met afvallen. (Zo doet mijn moeder het bijvoorbeeld wel.. ze wil wel afvallen, maar keertje uit eten is geen probleem.)
Gewoon wat gezonder eten, maar niet meteen overgaan op droog brood en ieder dag hardlopen en afspraken afzeggen.. zoiets.
Moet het gewoon ook accepteren, maar sommige vriendinnen weten dat ik 'n eetstoornis had. En zij zijn dan gewoon dúnner dan ik of zijn dunner en willen afvallen. Ben zo bang wat zij dan van mij vinden. Maarja, ik moet daar niet mee bezig zijn. Ik moet me niet met hen vergelijken, hoe moeilijk dat ook is..
Lijkt me erg lastig voor een anorexiapatient om omringt te zijn door mensen die ook willen afvallen.
Ik weet natuurlijk niet hoe erg te dik jouw moeder is, maar als ze niet gevaarlijk dik is vind ik het nogal onverantwoordelijk dat ze probeert af te vallen terwijl ze een dochter met anorexia in huis heeft.
En wat betreft je vriendinnen die dunner zijn dan jij en willen afvallen, dat vind ik helemaal van de gekke. Beseffen ze dan niet wat voor signaal ze daarmee afgeven naar jou?
Nou ja, niet echt een nuttige toevoeging verder, maar het viel me op. Lijkt me voor iemand zoals jou extra lastig.
Gewoon wat gezonder eten, maar niet meteen overgaan op droog brood en ieder dag hardlopen en afspraken afzeggen.. zoiets.
Moet het gewoon ook accepteren, maar sommige vriendinnen weten dat ik 'n eetstoornis had. En zij zijn dan gewoon dúnner dan ik of zijn dunner en willen afvallen. Ben zo bang wat zij dan van mij vinden. Maarja, ik moet daar niet mee bezig zijn. Ik moet me niet met hen vergelijken, hoe moeilijk dat ook is..
Lijkt me erg lastig voor een anorexiapatient om omringt te zijn door mensen die ook willen afvallen.
Ik weet natuurlijk niet hoe erg te dik jouw moeder is, maar als ze niet gevaarlijk dik is vind ik het nogal onverantwoordelijk dat ze probeert af te vallen terwijl ze een dochter met anorexia in huis heeft.
En wat betreft je vriendinnen die dunner zijn dan jij en willen afvallen, dat vind ik helemaal van de gekke. Beseffen ze dan niet wat voor signaal ze daarmee afgeven naar jou?
Nou ja, niet echt een nuttige toevoeging verder, maar het viel me op. Lijkt me voor iemand zoals jou extra lastig.
donderdag 14 april 2011 om 21:55
Butterfly, een jaar geleden had ik een bmi van 20. En god wat kreeg ik een reacties over mijn lijf: wat ben jij slank, wat ben jij dun! Maar ook, wat een mooi figuur heb jij....Nu zit ik op een BMI van 22 en god wat zou ik weer graag terug willen naar 20. Meid, je bent echt hardstikke mooi en slank. Geniet daar van.
donderdag 14 april 2011 om 22:01
quote:ieniemienie20 schreef op 14 april 2011 @ 21:55:
Butterfly, een jaar geleden had ik een bmi van 20. En god wat kreeg ik een reacties over mijn lijf: wat ben jij slank, wat ben jij dun! Maar ook, wat een mooi figuur heb jij....Nu zit ik op een BMI van 22 en god wat zou ik weer graag terug willen naar 20. Meid, je bent echt hardstikke mooi en slank. Geniet daar van.
Want een BMI van 22 is ineens vadsig?
Ik snap je goede bedoelingen met je post, maar laten we nu niet een verkeerd beeld van de zaken geven. 22 is is nog steeds een hartstikke mooi BMI.
Butterfly, een jaar geleden had ik een bmi van 20. En god wat kreeg ik een reacties over mijn lijf: wat ben jij slank, wat ben jij dun! Maar ook, wat een mooi figuur heb jij....Nu zit ik op een BMI van 22 en god wat zou ik weer graag terug willen naar 20. Meid, je bent echt hardstikke mooi en slank. Geniet daar van.
Want een BMI van 22 is ineens vadsig?
Ik snap je goede bedoelingen met je post, maar laten we nu niet een verkeerd beeld van de zaken geven. 22 is is nog steeds een hartstikke mooi BMI.
donderdag 14 april 2011 om 22:34
quote:meds schreef op 14 april 2011 @ 19:48:
Gezonde mensen met een BMI van 20 staan niet elke dag op de weegschaal en willen zeker geen BMI van 18,5. Gezonde mensen zijn niet de hele dag bezig met eten, hoeveel ze wegen en hoeveel calorieën ze naar binnen krijgen. Gezonde mensen vermijden geen situaties zoals etentjes omdat ze bang zijn "betrapt" te worden bij hun dieetpogingen.
Overigens vind ik dat anorexiapatienten ook ver weg moeten blijven bij sport. Zeker bij duursporten. Jij bent blijkbaar zo het contact met je lijf kwijt dat de kans dat je in sporten doorslaat ook heel groot is. Ga yoga doen of taichi, van de ene op de andere dag gaan hardlopen is vragen om problemen, grote problemen.Helemaal mee eens!
Gezonde mensen met een BMI van 20 staan niet elke dag op de weegschaal en willen zeker geen BMI van 18,5. Gezonde mensen zijn niet de hele dag bezig met eten, hoeveel ze wegen en hoeveel calorieën ze naar binnen krijgen. Gezonde mensen vermijden geen situaties zoals etentjes omdat ze bang zijn "betrapt" te worden bij hun dieetpogingen.
Overigens vind ik dat anorexiapatienten ook ver weg moeten blijven bij sport. Zeker bij duursporten. Jij bent blijkbaar zo het contact met je lijf kwijt dat de kans dat je in sporten doorslaat ook heel groot is. Ga yoga doen of taichi, van de ene op de andere dag gaan hardlopen is vragen om problemen, grote problemen.Helemaal mee eens!
donderdag 14 april 2011 om 22:44
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 20:04:
Ja en daar ben ik nogsteeds wel een beetje mee bezig. Voornamelijk negatief over mezelf denken en de gedachtes dat ik een stom/slecht persoon ben. Alleen het is zo raar, want deze achterliggende gedachte is eigenlijk steeds minder aanwezig, maar dit komt nu wel opeens weer heel sterk.
En juist daar zit het hem ook in.Je vind jezelf stom,slecht etc...
Waar je aan moet werken is niet je gewicht,maar je zelfvertrouwen.Door 5 kilo af te gaan vallen krijg je echt niet meer
zelfvertrouwen en ga jij jezelf echt niet mooier voelen.Je zult ook
dan niet tevreden zijn en steeds meer af willen vallen.Dat is de
valkuil en precies wat anorexia wil.En jezelf TE DIK voelen met een bmi van 20 is niet gezond.Ik zou ook weer hulp gaan zoeken
want je bent nog niet genezen.Ik zeg dit niet om je bang te maken.Ik bedoel dit gewoon goed en dit is wat ik uit je texten
opmaak.Ga hulp zoeken!Sterkte!
Ja en daar ben ik nogsteeds wel een beetje mee bezig. Voornamelijk negatief over mezelf denken en de gedachtes dat ik een stom/slecht persoon ben. Alleen het is zo raar, want deze achterliggende gedachte is eigenlijk steeds minder aanwezig, maar dit komt nu wel opeens weer heel sterk.
En juist daar zit het hem ook in.Je vind jezelf stom,slecht etc...
Waar je aan moet werken is niet je gewicht,maar je zelfvertrouwen.Door 5 kilo af te gaan vallen krijg je echt niet meer
zelfvertrouwen en ga jij jezelf echt niet mooier voelen.Je zult ook
dan niet tevreden zijn en steeds meer af willen vallen.Dat is de
valkuil en precies wat anorexia wil.En jezelf TE DIK voelen met een bmi van 20 is niet gezond.Ik zou ook weer hulp gaan zoeken
want je bent nog niet genezen.Ik zeg dit niet om je bang te maken.Ik bedoel dit gewoon goed en dit is wat ik uit je texten
opmaak.Ga hulp zoeken!Sterkte!
donderdag 14 april 2011 om 22:57
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 20:49:
Sitaa: Wat jij zegt klopt ook precies inderdaad. Ik denk dat sporten wel fijn kan zijn om bepaalde stress kwijt te raken, maar ook daarbij moet ik idd uitkijken dat ik er niet in doorsla.
Ik geef je op een briefje dat je zal doorslaan. Daarnaast betekent sporten ook dat je meer moet eten, doe je dat niet dan ga je je eigen spierweefsel verbruiken, inclusief je hartspier, niet bepaald een lekker vooruitzicht als je een potje wilt gaan hardlopen.
Ja en dat vind ik dus lastig, dat er andere mensen zijn met ook bmi 20, die wel afvallen en strakker worden en dat ik eigenlijk dit moet accepteren, omdat ik anders terugval. Want ja, ik denk dat de kans opzich wel redelijk groot is dat ik, als ik zo doorga, erin terugval.
Het gaat niet om andere mensen, er zijn namelijk ook genoeg mensen die geen BMI van 20 hebben en niet strak zijn. Jij kiest blijkbaar alleen de kleine groep waaraan je jezelf wilt meten. Ik zou zeggen hou op met vergelijken, jij bent wie je bent. En je hebt een eetstoornis en dat betekent dat je nooit meer mag lijnen
Morgen ga ik proberen het normale/gezonde eten weer op te pakken en te kijken of het me ook lukt op die manier zoals anderen.. Zo niet, dan is het inderdaad kiezen tussen terugvallen, of gewicht accepteren. En dan moet ik toch maar kiezen voor het laatste...
Sitaa: Wat jij zegt klopt ook precies inderdaad. Ik denk dat sporten wel fijn kan zijn om bepaalde stress kwijt te raken, maar ook daarbij moet ik idd uitkijken dat ik er niet in doorsla.
Ik geef je op een briefje dat je zal doorslaan. Daarnaast betekent sporten ook dat je meer moet eten, doe je dat niet dan ga je je eigen spierweefsel verbruiken, inclusief je hartspier, niet bepaald een lekker vooruitzicht als je een potje wilt gaan hardlopen.
Ja en dat vind ik dus lastig, dat er andere mensen zijn met ook bmi 20, die wel afvallen en strakker worden en dat ik eigenlijk dit moet accepteren, omdat ik anders terugval. Want ja, ik denk dat de kans opzich wel redelijk groot is dat ik, als ik zo doorga, erin terugval.
Het gaat niet om andere mensen, er zijn namelijk ook genoeg mensen die geen BMI van 20 hebben en niet strak zijn. Jij kiest blijkbaar alleen de kleine groep waaraan je jezelf wilt meten. Ik zou zeggen hou op met vergelijken, jij bent wie je bent. En je hebt een eetstoornis en dat betekent dat je nooit meer mag lijnen
Morgen ga ik proberen het normale/gezonde eten weer op te pakken en te kijken of het me ook lukt op die manier zoals anderen.. Zo niet, dan is het inderdaad kiezen tussen terugvallen, of gewicht accepteren. En dan moet ik toch maar kiezen voor het laatste...
donderdag 14 april 2011 om 23:02
quote:Butterfly1989 schreef op 14 april 2011 @ 21:01:
Nou, ik bedoel dat ik gewoon wil afvallen zoals anderen dat doen.
Hoezo? zoals anderen doen? Afvallen als doel in je leven? Hoe zit het met andere doelen zoals gelukkig zijn of zelfvertrouwen krijgen?
Dus als ik met een vriendin samen zou eten, dat ook gewoon doen, want dat kan natuurlijk best. En dat een keertje uit eten dan ook gewoon kan, ook al ben ik bezig met afvallen. (Zo doet mijn moeder het bijvoorbeeld wel.. ze wil wel afvallen, maar keertje uit eten is geen probleem.)
AFVALLEN IS GEEN HOBBY. Het is een serieus probleem en alleen bedoeld voor mensen met OVERGEWICHT. Niet voor anorecten die op het randje van ondergewicht zweven.
Gewoon wat gezonder eten, maar niet meteen overgaan op droog brood en ieder dag hardlopen en afspraken afzeggen.. zoiets.
Iedere dag hardlopen? Dat betekent zeker 500 extra calorieen/koolhydraten eten, elke dag. Daarnaast is elke dag hardlopen sporttechnische zinloos en onverantwoord. Het is voor jou slechts een middel om te denken dat je je gewicht naar beneden kan brengen, dat kan, tot je lichaam het opgeeft.
Ja, dat vind ik zo lastig. Ik wil inderdaad gewoon leuke dingen doen en afspreken met vriendinnen! Dat is inderdaad veel leuker dan bezig zijn met eten/gewicht.
Moet het gewoon ook accepteren, maar sommige vriendinnen weten dat ik 'n eetstoornis had. En zij zijn dan gewoon dúnner dan ik of zijn dunner en willen afvallen. Ben zo bang wat zij dan van mij vinden. Maarja, ik moet daar niet mee bezig zijn. Ik moet me niet met hen vergelijken, hoe moeilijk dat ook is..
Nou, ik bedoel dat ik gewoon wil afvallen zoals anderen dat doen.
Hoezo? zoals anderen doen? Afvallen als doel in je leven? Hoe zit het met andere doelen zoals gelukkig zijn of zelfvertrouwen krijgen?
Dus als ik met een vriendin samen zou eten, dat ook gewoon doen, want dat kan natuurlijk best. En dat een keertje uit eten dan ook gewoon kan, ook al ben ik bezig met afvallen. (Zo doet mijn moeder het bijvoorbeeld wel.. ze wil wel afvallen, maar keertje uit eten is geen probleem.)
AFVALLEN IS GEEN HOBBY. Het is een serieus probleem en alleen bedoeld voor mensen met OVERGEWICHT. Niet voor anorecten die op het randje van ondergewicht zweven.
Gewoon wat gezonder eten, maar niet meteen overgaan op droog brood en ieder dag hardlopen en afspraken afzeggen.. zoiets.
Iedere dag hardlopen? Dat betekent zeker 500 extra calorieen/koolhydraten eten, elke dag. Daarnaast is elke dag hardlopen sporttechnische zinloos en onverantwoord. Het is voor jou slechts een middel om te denken dat je je gewicht naar beneden kan brengen, dat kan, tot je lichaam het opgeeft.
Ja, dat vind ik zo lastig. Ik wil inderdaad gewoon leuke dingen doen en afspreken met vriendinnen! Dat is inderdaad veel leuker dan bezig zijn met eten/gewicht.
Moet het gewoon ook accepteren, maar sommige vriendinnen weten dat ik 'n eetstoornis had. En zij zijn dan gewoon dúnner dan ik of zijn dunner en willen afvallen. Ben zo bang wat zij dan van mij vinden. Maarja, ik moet daar niet mee bezig zijn. Ik moet me niet met hen vergelijken, hoe moeilijk dat ook is..
donderdag 14 april 2011 om 23:03
quote:ieniemienie20 schreef op 14 april 2011 @ 21:55:
Butterfly, een jaar geleden had ik een bmi van 20. En god wat kreeg ik een reacties over mijn lijf: wat ben jij slank, wat ben jij dun! Maar ook, wat een mooi figuur heb jij....Nu zit ik op een BMI van 22 en god wat zou ik weer graag terug willen naar 20. Meid, je bent echt hardstikke mooi en slank. Geniet daar van.BMI van 22 is gewoon prima. Heb jij ook een eetstoornis?
Butterfly, een jaar geleden had ik een bmi van 20. En god wat kreeg ik een reacties over mijn lijf: wat ben jij slank, wat ben jij dun! Maar ook, wat een mooi figuur heb jij....Nu zit ik op een BMI van 22 en god wat zou ik weer graag terug willen naar 20. Meid, je bent echt hardstikke mooi en slank. Geniet daar van.BMI van 22 is gewoon prima. Heb jij ook een eetstoornis?
vrijdag 15 april 2011 om 08:25
Het is inderdaad wel lastig als anderen zo bezig zijn met afvallen. Maar aan de andere kant moet ik me daar niet door laten beïnvloeden. Er zullen altijd mensen zijn die bezig zijn met afvallen.
Woon niet meer bij m'n ouders, dus woon niet meer met iemand die bezig is met afvallen. (Maar dat maakt ook dat als het minder gaat, ik lekker m'n eigen ding kan doen.)
Vanmorgen btw gelukt om niet te wegen!
Jeetje, ik kan wel allemaal goede dingen zeggen van dat ik het beter niet kan doen etc. Maar als ik het zo bedenk, zijn er nog wel wat foute gedachtes waar ik wel aan toegeef momenteel. En ik wéet dat ik het niet moet doen en ga er gedeeltelijk ook tegenin, maar ga er gedeeltelijk wel in mee.
Vannacht had ik een eetlijstje bedacht van max. 450 kcal. Maar nu vanmorgen maar besloten dat ik zo'n normale eetlijst ga volgen, maar dan wel met wat aanpassingen. En dat is dan denk ik precies een op-een-normale-manier-afval-lijstje.
Qua sporten zou 't wel gek zijn als ik daarin doorsla, want ben de afgelopen tijd echt tótaal niet aan het sporten geweest. Geen zin etc.
Woon niet meer bij m'n ouders, dus woon niet meer met iemand die bezig is met afvallen. (Maar dat maakt ook dat als het minder gaat, ik lekker m'n eigen ding kan doen.)
Vanmorgen btw gelukt om niet te wegen!
Jeetje, ik kan wel allemaal goede dingen zeggen van dat ik het beter niet kan doen etc. Maar als ik het zo bedenk, zijn er nog wel wat foute gedachtes waar ik wel aan toegeef momenteel. En ik wéet dat ik het niet moet doen en ga er gedeeltelijk ook tegenin, maar ga er gedeeltelijk wel in mee.
Vannacht had ik een eetlijstje bedacht van max. 450 kcal. Maar nu vanmorgen maar besloten dat ik zo'n normale eetlijst ga volgen, maar dan wel met wat aanpassingen. En dat is dan denk ik precies een op-een-normale-manier-afval-lijstje.
Qua sporten zou 't wel gek zijn als ik daarin doorsla, want ben de afgelopen tijd echt tótaal niet aan het sporten geweest. Geen zin etc.
