Lijf & Lijn
alle pijlers
Emotie eten
vrijdag 11 juni 2021 om 20:29
De laatste jaren ben ik steeds dikker geworden. Inmiddels heb ik een BMI van 30/31. Dat is gewoon niet goed.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
De oorzaak hiervan is in mijn ogen emotie eten. Ik eet omdat ik bepaalde dingen heb waar ik tegenaan loop in mijn leven. Dit geeft mij steeds een bepaalde leegte en het gevoel niets te betekenen voor anderen. Hierdoor begin ik te eten.
Ik heb veel hulp gezocht maar dit helpt niet bij mijn probleem. Ik sta vaak lang op wachtlijsten. Na een paar gesprekken komt de psycholoog/poh enz tot de conclusie dat ze me niet kunnen helpen. Er is geen oplossing voor waardoor mijn gevoel van leegte blijft.
Gisteren bv heb ik iets vervelend gehoord. Vandaag heb ik erge eetbuien gehad. Het is moeilijk dit om te draaien.
Ik ben bij een gewone diëtist geweest. Ook bij een die gericht was op emotie eten. Beiden hebben niet geholpen.
Nu heb ik van iemand een folder gekregen over een leefstijl coach. Het is een traject van 2 jaar. Het helpt met afvallen. Heeft iemand hier ervaring mee? Je komt ook met een groep samen. Geen idee of dit me gaat helpen. Daarom vraag ik om ervaringen.
maandag 14 juni 2021 om 08:25
Als ik in jouw omgeving zou zijn, en ik zou de schuld krijgen van jouw dik zijn, waarom zou ik dan überhaupt bij jou betrokken wíllen zijn?
Als ik op m’n tenen moet lopen bij iemand of aan dit soort gekke betrokkenheids-eisen moet voldoen, is het echt gauw klaar.
maandag 14 juni 2021 om 08:29
maandag 14 juni 2021 om 08:31
En dit. Ik heb ook vooral vrienden om leuke dingen mee te doen. En natuurlijk gebeuren er nare dingen in hun en mijn leven en praten we daar dan over.
Hoe vaak wil je over je problemen praten TO? Elk gesprek? Elke week? Dan krijgen we een beetje een idee van jouw verwachtingen.
maandag 14 juni 2021 om 08:35
Nou en dit ook wel hoor. Het moet even mooi worden.
En ik had ook een BMI van 31. Nu zit ik op 25. Kan je niet lekker gaan sporten TO? Ik kwam vanzelf beter in mijn vel te zitten toen ik ging bewegen, sterker nog ik begon het nog leuk te vinden ook ( en ik haatte sporten en bewegen ) en ben nu best fanatiek. Ook loop ik erg veel. Een stappenteller kan misschien een goede tussenstap voor je zijn als je niet wil sporten.
maandag 14 juni 2021 om 08:35
Is dat echt weggevallen? Of mijden mensen je omdat jij 100% van de tijd alleen nog maar kan praten over wat je is overkomen hoe erg het is dat het je is overkomen en waarom jij het moest zijn dit dit heeft moeten overkomen?
Als jij (ja, jij) jezelf nu oplegt dat je 10 minuten mag klagen en slachtoffer mag zijn, maar dat het dan genoeg is en je het zover als je kunt van je afzet en ook betrokken bent bij de ander en actief werkt om er een leuke tijd van te maken. Dat zou de energie al een heel stuk lichter maken rondom jou.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 14 juni 2021 om 08:36
Hier raak je wat mij betreft echt precies de kern van het hele probleem. Echt spot on.Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑14-06-2021 08:29Je geeft nu de schuld van je probleem aan de omgeving. Zo lang je niet naar je jezelf kijkt en naar buiten blijft wijzen is dat comfortabel, want dan hoef je er niets aan te doen. Want jij kunt het niet helpen, vind je.
En blijkbaar levert het je ook iets op anders zou je het wel veranderen.
maandag 14 juni 2021 om 08:43
Dank!
Wat een beetje therapie al niet voor inzichten kan geven
Je bent niet de enige die met dingen worstelt TO. Veel mensen hebben eetproblemen of psychische klachten. En ik geloof oprecht dat het heel erg is wat jou is overkomen dat je er dagelijks last van hebt. Maar je bént niet je probleem en het is zo zonde om te blijven leven in zelfmedelijden. Op die manier laat je hetgeen wat je is overkomen nog dagelijks effect op je hebben in plaats van te genieten van wat je wel hebt.
En dat is zó zonde van het leven. Het is maar kort.
maandag 14 juni 2021 om 08:48
@TO
Ik lees dit topic en ken je ook van je andere topics en ik moet zeggen dat ik al moe wordt als ik jouw posts daar lees.
Je schrijft hier wel dat je het ook over leuke dingen hebt met vrienden en ook leuke dingen doet.
Dat wil ik best geloven. Echter kan ook dan jouw energie voelbaar zijn.
Als jij met vrienden bent en jouw energie is continu somber en zwaar, dan kun je daar ongewild een ander in mee naar beneden trekken.
Het is misschien niet netjes, maar ik heb ooit jaren geleden om die reden een vriendschap laten verwateren. Ze was heel aardig en het ging echt niet alleen over haar problemen, maar elke keer als ik haar zag kwam ik daarna uitgeput en somber thuis. Puur door de energie die ze uitstraalde.
Dat is niet iets dat je bewust doet, maar wat wel heel veel invloed kan hebben op je contacten en je vriendschap.
Als dit voor jou geld, en ik vermoed van wel, dan kun je wel naar anderen wijzen, maar dat lost dit probleem niet op.
Dit kan alleen veranderen als jij echt bereid bent naar jezelf te kijken. Zelf verantwoordelijkheid te nemen en daar aan te gaan werken.
Deze situatie hoeft niet blijvend te zijn, maar de enige persoon op wie jij invloed hebt en die jij kunt veranderen ben jezelf.
Jij kunt dit veranderen.
Het zal niet makkelijk zijn, want je moet de confrontatie met jezelf aan moeten en dat is dood eng en verschrikkelijk moeilijk. Veel mensen vinden dat zo eng, dat ze nooit die stap zullen zetten en liever ongelukkig blijven. Maar als je echt wilt, dan kun je dat. Dan is er ook voor jou zeker hulp te vinden.
Lees vooral ook nog eens goed de posts van Madrid, zij zegt hele goede dingen.
Ik lees dit topic en ken je ook van je andere topics en ik moet zeggen dat ik al moe wordt als ik jouw posts daar lees.
Je schrijft hier wel dat je het ook over leuke dingen hebt met vrienden en ook leuke dingen doet.
Dat wil ik best geloven. Echter kan ook dan jouw energie voelbaar zijn.
Als jij met vrienden bent en jouw energie is continu somber en zwaar, dan kun je daar ongewild een ander in mee naar beneden trekken.
Het is misschien niet netjes, maar ik heb ooit jaren geleden om die reden een vriendschap laten verwateren. Ze was heel aardig en het ging echt niet alleen over haar problemen, maar elke keer als ik haar zag kwam ik daarna uitgeput en somber thuis. Puur door de energie die ze uitstraalde.
Dat is niet iets dat je bewust doet, maar wat wel heel veel invloed kan hebben op je contacten en je vriendschap.
Als dit voor jou geld, en ik vermoed van wel, dan kun je wel naar anderen wijzen, maar dat lost dit probleem niet op.
Dit kan alleen veranderen als jij echt bereid bent naar jezelf te kijken. Zelf verantwoordelijkheid te nemen en daar aan te gaan werken.
Deze situatie hoeft niet blijvend te zijn, maar de enige persoon op wie jij invloed hebt en die jij kunt veranderen ben jezelf.
Jij kunt dit veranderen.
Het zal niet makkelijk zijn, want je moet de confrontatie met jezelf aan moeten en dat is dood eng en verschrikkelijk moeilijk. Veel mensen vinden dat zo eng, dat ze nooit die stap zullen zetten en liever ongelukkig blijven. Maar als je echt wilt, dan kun je dat. Dan is er ook voor jou zeker hulp te vinden.
Lees vooral ook nog eens goed de posts van Madrid, zij zegt hele goede dingen.
lollypopje wijzigde dit bericht op 14-06-2021 09:09
0.52% gewijzigd
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 14 juni 2021 om 09:03
Als iemand oprechte belangstelling toont en jouw verhaal aanhoort, is dat voor jou dan genoeg of is dat voor jou slechts een opmaat om er het er de volgende keer weer met diegene over te hebben?
Ben je een bodemloze put die het er tot uit ten treure over wil hebben en dat ook verwacht van de ander?
Wanneer zou het genoeg zijn voor jou? En zou je ook oprechte interesse tonen in die ander?
Zonder wederkerigheid is een goede vriendschap niet mogelijk. Het draait niet alleen om jouw probleem.
Ben je een bodemloze put die het er tot uit ten treure over wil hebben en dat ook verwacht van de ander?
Wanneer zou het genoeg zijn voor jou? En zou je ook oprechte interesse tonen in die ander?
Zonder wederkerigheid is een goede vriendschap niet mogelijk. Het draait niet alleen om jouw probleem.
maandag 14 juni 2021 om 10:14
TO, dit ervaar je misschien als een hard bericht. Maar je hebt alleen jezelf ermee. Als jij die niet-betrokkenheid als geldige reden ziet om te overeten, gaat dat niemand ellende opleveren behalve jezelf. JIJ voelt je dagelijks niet lekker in je vel. JIJ baalt ervan. Anderen niet. Je straft er de mensen die er niet genoeg voor jou zijn niet mee. Dus de enige die je benadeelt ben jij zelf.
Als jij je de rest van je leven oncomfortabel wil voelen in je lichaam, be my guest. Maar niemand kan je helpen behalve jij zelf. Hard gezegd: je wordt alleen geboren en gaat alleen dood. Dus je zal er toch echt voor jezelf moeten zijn en ophouden met jezelf zielig vinden en vingertjes wijzen naar anderen als reden voor jouw eetgedrag.
Als jij je de rest van je leven oncomfortabel wil voelen in je lichaam, be my guest. Maar niemand kan je helpen behalve jij zelf. Hard gezegd: je wordt alleen geboren en gaat alleen dood. Dus je zal er toch echt voor jezelf moeten zijn en ophouden met jezelf zielig vinden en vingertjes wijzen naar anderen als reden voor jouw eetgedrag.
maandag 14 juni 2021 om 10:17
Nee, de oorzaak ligt bij het feit dat jij teveel zelfmedelijden hebt en je voelt alsof je recht hebt op de betrokkenheid van anderen. Dat is niet zo. Leef je eigen leven en houd op met het blamen van andere mensen voor jouw overeten. Dat heb je namelijk écht zelf in de hand, maar daar heb je wel zelfbeheersing en discipline voor nodig. En dat krijg je alleen als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen (eet)gedrag en leven.Jillian80 schreef: ↑14-06-2021 07:09In dit geval is de oorzaak van het overeten door het gebrek aan betrokkenheid van de omgeving. Als ik een omgeving zou hebben die wel betrokken zou zijn, zou ik ook geen neiging hebben tot overeten. Dan zou ik daar geen reden voor hebben.
Alles ligt niet altijd aan anderen. In dit geval heeft de omgeving wel een groot aandeel.
maandag 14 juni 2021 om 10:23
Volgens mij is de oorzaak het lege gevoel dat TO heeft. Tot nu toe kan ze daarvoor maar één oplossing bedenken en die werkt niet omdat ze daarvoor van anderen afhankelijk is. Maar TO, je bent niet afhankelijk van anderen om de leegte bij jezelf op te vullen. En eten vult die leegte ook niet. Nu weet je wat niet werkt. Dan kun je verder zoeken naar iets dat wél werkt. Anders heb je straks morbide obesitas.
maandag 14 juni 2021 om 12:24
Tja, als jouw situatie zo bijzonder is, is het voor de meeste mensen sowieso heel lastig om in te leven. Maar ik kan mij voorstellen dat de meesten het wel oké vinden als jij jouw verhaal doet.
Je geeft aan dat men in het begin nog wel aandacht voor jou en jouw probleem had. Dit is minder geworden met de tijd?
Je geeft aan dat het voor jou nog steeds een heel groot probleem is, waar je nog altijd niet mee om kunt gaan en hier soort van hulp voor hebt gevonden, maar dit niet werkte. Dat vind ik oprecht heel naar voor je. Maar ik kan mij voorstellen dat, omdat dit voor jou nog zo'n issue is, dit onderwerp nog vaak door jou ter sprake wordt gebracht?
Jij verwacht betrokkenheid, wat voor betrokkenheid verlang jij dan en op wat voor manier? Dat mensen geinteresseerd zijn in hoe het nu met jou gaat (je weet wel, hoe is het op je werk? heb je een goed weekend gehad) of dat je elke keer kunt vertellen hoe erg jouw trauma is en dat je je zo klote voelt?
Want om eerlijk te zijn (en misschien lullig voor jou), als jij het altijd over dat trauma wilt hebben (en alle negativiteit die dit tot gevolg heeft), dat kan er inderdaad voor zorgen dat anderen minder interesse in jou hebben. Ik vind het niet erg om te luisteren naar iemand die het heel zwaar heeft en daar mee worstelt en bezig is met hier meer om te leren gaan. Maar ik vind het wel een probleem als ik steeds hetzelfde verhaal moet aanhoren, dat het in een gesprek er altijd over gaat, als iemand dus niet probeert het een plek te geven of weigert hulp te zoeken of zelf iets er aan te doen. Ik vind het wel fijn als er uitzicht is op een normale relatie/gesprek. Dat het onderwerp een keer naar de achtergrond verdwijnt.
Dan is het negativiteit zonder vooruitgang en dat is heel vermoeiend.
Dat je je niet gezien/gehoord voelt, kan ik mij voorstellen. Maar de mensen in jouw omgeving zijn dus geen hulpverleners. Ze kunnen niet veel voor jou betekenen, behalve dat ze jouw verhaal aan kunnen horen. En op een gegeven moment is iemand, hoe lullig ook, daar ook wel klaar mee.
Je gebruikt geen aandacht als excuus om te gaan eten. Maar dat is wel jouw keuze. Je kunt ook een stuk gaan wandelen als je je rot voelt. Een frisse neus halen, luisteren naar vogels, bewegen, dat leidt veel beter en langer af.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 14 juni 2021 om 13:04
Pfff ik krijg hier wel de kriebels van. Je voelt je slachtoffer van de hele situatie.
Jij bent niet afhankelijk van andere mensen om je gelukkig te maken. Dit moet je echt zelf doen. Niemand is verantwoordelijk voor jouw emotie-eten, dat ben je echt helemaal zelf.
Heb je weleens aan (zelf)hypnose gedacht? Door het toepassen van hypnose kun je je zelf van binnenuit veranderen.
Ik kampte ook met diverse problemen (geen emotie-eten overigens). Voelde mij niets waard, onzeker. Mensen voelen dit aan en mijden je (geef ze eens ongelijk).
Na een aantal sessies bij een therapeut volgden de veranderingen. Dit duurt even, er gaan een aantal weken overheen, maar het resultaat komt echt. Nu pas ik regelmatig zelfhypnose toe als er iets is waar ik tegenaan loop/voor elkaar wil krijgen, maar ook gewoon om mijn lijf optimale rust te gunnen.
Verder klinkt het alsof je omgeving niet echt bij je past. Dat kan he, ik heb diverse "vriendschappen" verbroken die mij alleen maar heel veel energie kostten en waar het voornamelijk eenrichtingsverkeer was van mijn kant. Inmiddels heb ik daar prachtige vriendschappen voor teruggekregen met mensen die echt bij mij passen. Maar ook die vriendschappen moesten eerst opgebouwd worden, eerst leuke dingen en later de diepte in, dat komt vanzelf (als het echt klikt).
Jij bent niet afhankelijk van andere mensen om je gelukkig te maken. Dit moet je echt zelf doen. Niemand is verantwoordelijk voor jouw emotie-eten, dat ben je echt helemaal zelf.
Heb je weleens aan (zelf)hypnose gedacht? Door het toepassen van hypnose kun je je zelf van binnenuit veranderen.
Ik kampte ook met diverse problemen (geen emotie-eten overigens). Voelde mij niets waard, onzeker. Mensen voelen dit aan en mijden je (geef ze eens ongelijk).
Na een aantal sessies bij een therapeut volgden de veranderingen. Dit duurt even, er gaan een aantal weken overheen, maar het resultaat komt echt. Nu pas ik regelmatig zelfhypnose toe als er iets is waar ik tegenaan loop/voor elkaar wil krijgen, maar ook gewoon om mijn lijf optimale rust te gunnen.
Verder klinkt het alsof je omgeving niet echt bij je past. Dat kan he, ik heb diverse "vriendschappen" verbroken die mij alleen maar heel veel energie kostten en waar het voornamelijk eenrichtingsverkeer was van mijn kant. Inmiddels heb ik daar prachtige vriendschappen voor teruggekregen met mensen die echt bij mij passen. Maar ook die vriendschappen moesten eerst opgebouwd worden, eerst leuke dingen en later de diepte in, dat komt vanzelf (als het echt klikt).
maandag 14 juni 2021 om 13:16
Inderdaad. Ik pas ook niet meer bij de meeste vriendinnen van vroeger. Ja voor een oppervlakkig praatje. Ondertussen nieuwe mensen leren kennen waar ik, op basis van hoe ik nu ben, een klik mee heb. Je omgeving past zich niet aan aan jou. Dus of je moet zelf veranderen of een nieuwe omgeving zoeken.Flomy81 schreef: ↑14-06-2021 13:04[...]
Verder klinkt het alsof je omgeving niet echt bij je past. Dat kan he, ik heb diverse "vriendschappen" verbroken die mij alleen maar heel veel energie kostten en waar het voornamelijk eenrichtingsverkeer was van mijn kant. Inmiddels heb ik daar prachtige vriendschappen voor teruggekregen met mensen die echt bij mij passen. Maar ook die vriendschappen moesten eerst opgebouwd worden, eerst leuke dingen en later de diepte in, dat komt vanzelf (als het echt klikt).
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 14 juni 2021 om 14:52
Dit is een mooi voorbeeld wat je geeft over dat je oma je raad gaf. Ze had ook interesse in jou. En dat is precies waar ik het over heb wbt betrokkenheid.Madrid87 schreef: ↑14-06-2021 08:01Nee meid, de oplossing ligt bij jou en alleen bij jou. Alleen jij kan jezelf uit de modder trekken. Dat kan geen enkele hulpverlener, vriendin of weet ik het wat voor je doen. Mijn oma zei altijd tegen me dat ik nooit iemand anders moest toestaan me van de grond af te trekken, ik moest mezelf weer omhoog halen. Als ik het een ander liet doen was het niet mijn overwinning maar die van hen. Het moest vanuit mij komen. Anders was er een grote kans dat ik weer terug op de grond zou zakken.
Het klinkt alsof je het gebrek aan steun van je omgeving gebruikt als excuus om maar in dezelfde vicieuze cirkel te blijven zitten. Ik heb zelf ook jaren zo vast gezeten in die cirkel ( de cirkel was immers veilig ), ik at mijn verdriet en ellende ook weg. Nu ben ik uit de cirkel gestapt, op eigen kracht. Niemand anders gaat het voor je doen namelijk, alleen jij kan die cirkel doorbreken. Totdat je dat beseft en ook gaat doen kan niemand je ook helpen.
Het zal echt vanuit jou moeten komen. Als je je hele levensgeluk laat afhangen van je omgeving en de interesse die ze tonen vrees ik dat je niet erg gelukkig zal worden. Gelukkig worden met jezelf is stap 1.
En geloof me, ik heb ook zat trauma's meegemaakt en andere ellende. Maar no way dat ik mijn eigenwaarde en geluk laat afhangen van mijn omgeving.
maandag 14 juni 2021 om 14:56
Een vrijwilliger heb ik eerder gehad. Hulpverlening heeft daarover conclusie getrokken dat dit ook geen oplossing is. Een vrijwilliger is maar tijdelijk. Bijvoorbeeld een paar maanden of 1 jaar. Daarna stopt het traject maar de situatie is dan nog steeds niet veranderd.Verbinder schreef: ↑14-06-2021 08:15Maar je kunt de interesse en betrokkenheid van een ander ook op een andere manier zoeken. Zoek een steun of lotgenoten groep die niet heel specifiek is. Meer gericht op delen en uiten van gevoelens na een trauma. Maakt niet uit wat voor trauma.
Ook al is er nog geen groep voor hetgeen jij hebt ervaren, maakt niet uit. Zoek stad en land af naar iets geschikts, een uitwisselingsgroep tussen mensen. Online of in persoon. Maakt niet uit. Wat voor jou werkt.
Er bestaan vast veel soorten steun en kontakt. Misschien kun je brieven/mails schrijven naar iemand die er graag voor je wil zijn.
Misschien kan een vrijwilliger af en toe komen voor een praatje en wat essentieel kontakt. Dat soort service bestaat op veel plaatsen.
Het maakt niet uit dat dat dan geen vrienden zijn. Punt is dat jij op zoek gaat naar mogelijkheden. Creeer je eigen mogelijkheden. En het hoeft niet perfekt te zijn. Het hoeft niet helemaal aan te sluiten bij jouw specifieke situatie
maandag 14 juni 2021 om 15:01
Ik ben een keer open geweest tegen een vriendin hoe ik me voelde. Het is een lastig onderwerp. Ze wist niet hoe snel ze het af moest kappen. Ze zei snel dat ik het zelf moest doen want dat moest zij ook.Mermedina schreef: ↑14-06-2021 08:16Ik sluit me aan bij wat mensen je proberen duidelijk te maken. Ik heb ook nog wat vragen aan je.
Als jij vervelend nieuws krijgt, zoals je schrijft, zou je steun willen van je omgeving. Nou ben ik heel benieuwd wat je dan doet. Ga je een vriendin bellen? En als je geen gehoor krijgt, heb je dan nog een ándere optie om jezelf te troosten? Kun je iets anders bedenken dan ‘eten’?
Daarna was ze weg en heeft nooit meer gevraagd hoe het hiermee gaat.
Het stomme is dat zij heel weinig zelf hoeft te doen omdat zij wel een omgeving heeft die haar steunt. Alleen ziet ze dit niet omdat dit voor haar vanzelfsprekend is. Ze vindt dit normaal en ziet niet dat ik niet zo'n omgeving heb.
Omdat veel mensen dit niet zien reageren ze zo en eet ik.
maandag 14 juni 2021 om 15:06
Dat is onverwacht weggevallen.Doreia* schreef: ↑14-06-2021 08:35Is dat echt weggevallen? Of mijden mensen je omdat jij 100% van de tijd alleen nog maar kan praten over wat je is overkomen hoe erg het is dat het je is overkomen en waarom jij het moest zijn dit dit heeft moeten overkomen?
Als jij (ja, jij) jezelf nu oplegt dat je 10 minuten mag klagen en slachtoffer mag zijn, maar dat het dan genoeg is en je het zover als je kunt van je afzet en ook betrokken bent bij de ander en actief werkt om er een leuke tijd van te maken. Dat zou de energie al een heel stuk lichter maken rondom jou.
Daarna keken mensen niet meer naar me om.
Als ik het ter sprake wilde brengen wilden mensen het niet horen want lastig onderwerp.
Mensen doen liever leuke dingen.
Voor mij dus geen oog. En daarna is het eten begonnen.
maandag 14 juni 2021 om 15:06
Misschien heeft die oma dat wel gezegd vele jaren voor bij Madrid de knop omging en misschien met betrekking tot hele andere zaken. Maar belangrijker, ze heeft zelf de beslissing genomen om het roer om te gooien! Want ondanks dat het een prachtige uitspraak is, had ze hem (of iets vergelijkbaars) ook prima ergens anders kunnen op pikken. Bijvoorbeeld in een zelfhulpboek of hier op het forum. En hem toch inspiratievol genoeg hebben gevonden dat ze dacht; dat is potverdrie nog waar ook!
Ze schrijft haar verhaal om te laten zien dat ze betrokken is en jouw verhaal begrijpt, maar net als zijzelf moet jij zelf het roer omgooien. Je hebt dat advies hier nu al meerdere keren gekregen. En net als met de uitspraak van oma, als je er niets mee doet, dan gebeurd er ook niets.
En als het zo lees, wil jij het onderwerp steeds ter sprake brengen, terwijl mensen aangeven ze het gewoon een te moeilijk onderwerp vinden. Wat ze eigenlijk bedoelen is dat je met dit verhaal/onderwerp gewoon professionele hulp moet zoeken, want voor een leek is het gewoon te lastig en te ingewikkeld. Maar jij lijkt andere mensen als hulpverlener/praatpaal te zien, want ze zijn verplicht jou te helpen.
En nogmaal, je eet enkel omdat je daar zelf voor kiest.
dianaf wijzigde dit bericht op 14-06-2021 15:09
18.74% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
