Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)

Hanke, je hebt meel terug. Jij valt af van minder sporten? Moet ik ook eens proberen



Ik vind het inderdaad leuk om mensen te verwennen. Verwend worden ook, maar daar heb ik toch nog een beetje moeite mee

Ik ben er van overtuigd dat er twee dingen zijn die je beter niet kan doen als je je goede humeur wil bewaren.



1. Je probeert een spijkerbroek aan te trekken die net uit de was komt en je al een tijdje niet hebt aangehad. Die les heb ik al drie keer geleerd, dus ik heb vanmorgen een kort jurkje klaargelegd.



2. Je springt even op de weegschaal.



Nou, ik viel er bijna met mijn mond open heel hard weer van af! jemig de pemig, denk ik dat ik met het invullen van 67 kilo afrond naar boven, maar nee, ik zit er bijna 3 kilo onder... Ik ben niet blij. Helemaal niet blij. Er komt een nieuw tiental in zicht, de cijfertjes sprongen er zelfs even naar toe, maar gingen weer terug naar 69 nogwat. Ik wil best een nieuw tiental, maar dan die met de 6 erin... Kleren maar aangetrokken en zelfs mijn riem zat beter op een gaatje losser...



Vrouwen, ik doe iets verkeerd. Ik denk dat ik toch te nonchalant omga met mijn 'goede gedrag' .

Ik denk, dat ik toch iets minder moet genieten en iets meer verstand moet gebruiken... Want ik kom aan, en in best een rap tempo. Was ik gister nog blij met mijn grotere borsten, ook dat voordeel heeft een nadeel.



En nu? Alcohol maar schrappen, bij de patat geen snack maar een salade, de regelmaat van patat naar beneden, meer zelf koken. Vaker bewegen, meer gaan wandelen en springen? Jee, wat baal ik van mezelf....

Vlam, hoe lang ben je? Want als je 170 cm lang bent, heb je geen overgewicht.



Opletten en dan met de voorbeelden die je noemt, vind ik helemaal niet zo verkeerd. Het is vooral het én, én. De alcohol, de frikandel bij de friet. Niet de friet zelf.



Zelf koken is vaak toch veel lekkerder Vlam.



Misschien moeten we een commune vormen, en elke avond gezellig een wandelingetje maken, terwijl we koembajaah aan het zingen zijn.



Zie je het al voor je?



Dub ge het meel terug.

En nu ga ik wat doen hoor! Ik stap op de fiets, ga winkelen voor de vakantie, heb een biebpasje te leen voor een reisgids en ga daarna de hort op met een fietsroutekaart. Later!

quote:vlammetje schreef op 21 juli 2010 @ 08:14:

Ik heb een heerlijke BBQ gehad. Moet wel zeggen dat de grotere hoeveelheid vlees, het witte stokbrood en de knoflook altijd wel een beetje heftig zijn voor mijn lichaam. Eigenlijk moet ik er aan wennen om bij een Bbq niet altijd zoveel vlees te hebben. Ik had daar dit keer wel rekening mee gehouden, maar de gastheer had nog van die echte standaard spullen als hamburgers en worst gehaald. Heb een half hamburgertje gedaan, maar ik vind dat zo jammer. Er is zoveel meer mogelijk op de bbq!



Ja ik kan me voorstellen dat dat heel lastig is. Ik heb laatst gebarbecued bij mijn 'schoonfamilie' (ouders-van-vriend is zo'n mond vol) en daar waren echt 5 of 6 stuks vlees per persoon en nog was er over. Nou ben ik vegetariër dus ik heb voor mezelf 2 groentenburgers (níet lekker op de BBQ) gehaald en plakken courgette op de BBQ gelegd maar eigenlijk vind ik het van de zotte dat ik zelf maar spullen mee moet nemen. Er was wel sla hoor, maar ja, daar heb je ook niks aan.



Gelukkig zijn ze wel lief .

quote:hanke321 schreef op 21 juli 2010 @ 14:39:





Wat vinden jullie lekker wb toetjes? Ik merk dat ik de laatste tijd er niet echt naar taal, misschien een gevalletje weinig inspriratie?Ik ben een enórme zoetekauw en heb na het eten eigenlijk altijd trek in zoetigheid, ongeacht hoe vol ik zit. Vaak is dat ijs (in een onverstandige bui roomijs of B&J of Nut Explosion van AH Excellence, in een verstandige bui een waterijsje) maar soms ook gewoon een stukje chocola of een koek bij de koffie. Dingen als vla of yoghurt met een smaakje koop ik nooit, tenzij ik met méér dan 2 mensen eet want ik vind het niet zo lekker en krijg het in mijn eentje niet op voor de houdbaarheidsdatum verstreken is.

quote:hanke321 schreef op 21 juli 2010 @ 21:12:

Oh la la Muis, dat moet er sexy uitgezien hebben.



Ik hebh moeite met eten, voldoende eten. Het staat me tegen. Net ook, die grote bak friet krijg ik maar voor de helft op. Met lange tanden wat rauwkost gegeten maar veel te weinig en een flesje cola light zet niet veel zoden aan de dijk.



Ik voel me echt goed moe, heb een dag opgepast, van de ene kant van Nl naar de andere kant gereisd, en ben nu in een huis dat niet het mijne is, waar ik nog een paar dagen zal verblijven. Ondertussen heb ik pakstress! Na het weekend ga ik op vakantie, en dat vind ik goed spannend. Vriendin vond mij vandaag knorrig. Ik was al lang blij dat ik na een week ziek zijn weer de gewone dingen kon doen zonder als een verstokte roker te blaffen terwijl het zweet me uitbreekt. Maar dat gereis erbij, niet in mijn eigen huis zijn terwijl ik nu wel die behoefte voel....dat hakt er een beetje in.



En ik moet mijn nepneefje ruim 3 weken missen (en een beste vriendin) en ik merk dat ik dat eigenlijk best erg vind. Hoezeer ik hen en mezelf ook een fijne vakantie gun.



Ik voel me nu echt zo'n sentimentele ouwe zemelaar...



Vlam, dat hedde gij goed gedaon! Lekker koken!

Leo, ondanks al dat gebbq geen zoete troep, mijn complimenten!

En Dub, wat fijn dat die vriendin dat zei.



Hoe is het met CP, Zima, degene die gister voor het eerst postte, degene die in het vorige topic meepostte en weer wil meedoen.... How are you all?



Van niet genoeg eten ga je je in ieder geval níet fitter voelen he? Maar dat weet je zelf natuurlijk ook wel. Het koelt gelukkig nu wel weer wat af, misschien helpt dat ook want tropische temperaturen helpen de eetlust niet.



Ik voel me stukken beter! Heb net bijna 2 weken elders doorgebracht en ben nu weer terug in Stad. Deksel is een paar dagen langs geweest en naast dat we knetterhard hebben gestudeerd hebben we -heel burgerlijk- samen boodschappen gedaan, opgeruimd, afgewassen, met koffie en bonbons in de tuin in de zon gegeten en 's avonds op de bank gehangen. O zo klef maar het waren een paar heerlijke en liefdevolle dagen . Nu klink ik als een 13 jarige puber he?



Eetsgewijs waren die dagen iets minder goed, veel lekkere hapjes en liflafjes gekocht en Deksel snaait ontzettend veel, waar ik dan weer lekker van meesnaai. Nu echter weer thuis, in mijn gewone ritme dus tijd om weer normaal te gaan eten.



Ik heb trouwens besloten om die cursus/training wél te gaan volgen en heb speciaal daarvoor mijn lening bij de IB-groep iets omhoog gekrikt. Het is de laatste maand dat ik stufi krijg en mijn studieschuld is te overzien dus dat mocht van mezelf . Ben erg benieuwd hoe het gaat uitpakken.



Zoals jullie zien ben ik al een poosje niet bijgelezen dus ik reageer ff om de beurt op iedereen als ik wat te melden heb.

quote:vlammetje schreef op 22 juli 2010 @ 11:00:

Ik ben er van overtuigd dat er twee dingen zijn die je beter niet kan doen als je je goede humeur wil bewaren.



1. Je probeert een spijkerbroek aan te trekken die net uit de was komt en je al een tijdje niet hebt aangehad. Die les heb ik al drie keer geleerd, dus ik heb vanmorgen een kort jurkje klaargelegd.



2. Je springt even op de weegschaal.



Nou, ik viel er bijna met mijn mond open heel hard weer van af! jemig de pemig, denk ik dat ik met het invullen van 67 kilo afrond naar boven, maar nee, ik zit er bijna 3 kilo onder... Ik ben niet blij. Helemaal niet blij. Er komt een nieuw tiental in zicht, de cijfertjes sprongen er zelfs even naar toe, maar gingen weer terug naar 69 nogwat. Ik wil best een nieuw tiental, maar dan die met de 6 erin... Kleren maar aangetrokken en zelfs mijn riem zat beter op een gaatje losser...



Vrouwen, ik doe iets verkeerd. Ik denk dat ik toch te nonchalant omga met mijn 'goede gedrag' .

Ik denk, dat ik toch iets minder moet genieten en iets meer verstand moet gebruiken... Want ik kom aan, en in best een rap tempo. Was ik gister nog blij met mijn grotere borsten, ook dat voordeel heeft een nadeel.



En nu? Alcohol maar schrappen, bij de patat geen snack maar een salade, de regelmaat van patat naar beneden, meer zelf koken. Vaker bewegen, meer gaan wandelen en springen? Jee, wat baal ik van mezelf....



Oef, herkenbaar. Ik heb de spijkerbroeken inmiddels maar gewoon de deur uitgedaan. Misschien moet je datzelfde maar gewoon met je weegschaal doen?



De dingen die je opnoemt aan het einde van je post kunnen natuurlijk helemaal geen kwaad en het logisch dat je nu baalt als een stekker, maar dat is geen reden om kwáád op jezelf te worden (moet je mij eens horen ) en extreem te gaan compenseren. Wel een reden om goed voor jezelf te gaan zorgen. Daar hoort ook bij dat je zorgt dat je jezelf goed voelt. Daar zijn we in dit topic mee bezig. Lief zijn voor je lijf, het goed voeden, het gezond houden door middel van lichaamsbeweging en jezelf trots in de spiegel aan kunnen kijken.

5 op een rij



En nu ga ik boodschappen doen want op dat halve pistoletje van vanochtend kan ik niet studeren .

quote:vlammetje schreef op 22 juli 2010 @ 11:00:

Ik ben er van overtuigd dat er twee dingen zijn die je beter niet kan doen als je je goede humeur wil bewaren.



1. Je probeert een spijkerbroek aan te trekken die net uit de was komt en je al een tijdje niet hebt aangehad. Die les heb ik al drie keer geleerd, dus ik heb vanmorgen een kort jurkje klaargelegd.



2. Je springt even op de weegschaal.



Je bent niet het enige slimpie deze ochtend. Overtuigd dat mijn metabolisme na twee weken goed op mezelf zou passen volledig hersteld zou zijn en de weegschaal minimaal drie kilo minder zou aangeven, sprong ik er vanochtend voor een stoot zelfvertrouwen toch op.



geen grammetje er vanaf, weeg nog steeds 81 kg terwijl ik vorig jaar rond deze tijd op de magische 69 kg zat ...



Spijkerbroeken zijn zo mogelijk nog veel erger. Ik ben een vrouw met heupen, dus ik haat (skinny)jeans. Als ze eenmaal goed zitten draag ik ze met trots, maar zodra ze eenmaal gaan knellen komen ze weer in een hoek te liggen, om ze te passen als de knoop helemaal niet meer dicht gaat en weer een nieuwe lijnpoging te doen. Grrr. Herkenbaar leed.

Vanochtend ben ik vol goede moed naar de psycholoog gefietst. Tijdens de vragenlijst die ik moest invullen werd ik al behoorlijk obstinaat. Heeft u last van zelfmoordneigingen? Hoort u stemmen? Ik zat het hele lijstje met nee in te vullen, behalve bij de vraag: vindt u dat uw werk superieur is aan het werk dat anderen mensen afleveren



Het vragenvuur dat de psych op me afvuurde was van het zelfde laken en pak. Er zat nog een ander bij die me aan het observeren was, dus ik heb heel erg op mijn non-verbale communicatie gelet



Er was maar een vraag die me echt pijn deed en dat was de vraag of ik weleens eetbuien heb en of ik tevreden was met mijn uiterlijk. Ze had me gelijk bij de kladden en zat door te prikken, maar ik heb het afgehouden en gezegd dat ik hier mijn coach al voor heb. Het forum heb ik er achteraan gedacht. Daar was ik wel heel trots op.



Omdat ik me gisteren twee afspraken heb laten aanpraten, moet ik morgen terug voor de diagnose. Ik heb aangegeven dat ik er wel voor open sta, maar dat alles in zo'n sneltreinvaart gaat dat ik goed na denken voor ik over verdere behandeling beslis. En dat ik snap dat ze dingen moeten uitsluiten, maar ik zelf bij het invullen van zo'n vragenlijst me niet op mijn plek voel en het middel zwaarder vind dan de klachten. Heb daarna met mijn zakelijke partner gebeld om te overleggen en aangegeven dat ik best wil werken om beter om te gaan met werkdruk etc, maar dat ik niet weet of dit de manier is. Wordt vervolgd, maar ik heb in ieder geval het heft weer wat meer in eigen handen gekregen.

quote:Muis66 schreef op 21 juli 2010 @ 23:22:

Ook ik ben zo'n perfectionist En zij vind dat geen slechte eigenschap. Ik zit op dit moment ook met een lastig geval. Ik kan er niet al te veel over uitwijden, ivm herkenbaarheid, maar het gaat om een project waarin ik met meerderen heb samengewerkt. Ik heb mij geerrgerd aan de lamawaaieh houding van sommigen. Tsja, zij ook aan mij dat ik kan doodvallen over een vergeten punt...

Hoe dan ook, in dit project moesten we ook elkaar beoordelen adh een vragenlijst. Hoewel die lijst objectief was, en over de opdracht ging en niet over de persoonskenmerken, ben ik op het laatste afgerekend. Ik ben boos en verdrietig, omdat ik subjectief ben afgerekend en en niet op de objectieve vraagstellingen.



Ik sprak er met haar over en zij gaf aan dat ik er heel anders instond dan mijn groepsgenoten. Zij noemde ze zelfs ronduit 'zwartijders' (een psychologische term voor meelifters, kennelijk).



Moraal van dit verhaal: jouw goog zou jou best wel eens andere inzichten kunnen geven over dat perfectionisme. Duub zei het al eens ergens hier eerder dat perfectionisme niet zozeer latten hoog leggen is, maar vooral dat je gaat voor het allerbeste en ook van jezelf geen fouten mag maken. (Duub, als ik er naast zit, mag je me corrigeren, maar ben effe te lui om het exact op te zoeken).



En dat noemt zichzelf perfectionist Grappig dat het zo bij jou is blijven hangen, want dat is niet wat ik heb gezegd. Voor mij is perfectionisme niet voor het allerbeste gaan, maar onmogelijke eisen stellen aan jezelf en dus nooit tevreden zijn over jezelf. Een recept voor voortdurend ongenoegen en een voortdurend gevoel van falen dus.



Ik zie persoonlijk niets positiefs aan perfectionisme (voor jezelf). Je kunt het naar mijn idee wel omzetten in iets positiefs door het af te zwakken. Dan is het geen perfectionisme meer, maar streven naar goede, mooie dingen, proberen het beste uit jezelf en anderen te halen, en leren van fouten en mislukkingen in plaats van jezelf ervoor af te straffen.



Maar, in alle realiteit, het is moeilijk als je perfectionist ben. Dan loop je tegen nogal wat problemen aan....

Ik herken het vooral naar mijn kind. Ik ben dus bij instellingen weggelopen omdat ze zich naar mijn mening onvoldoende inzette voor haar. En ik merk het nu weer met de dietisten. Als deze na de low carb en eventuele shakes niet verder denkt, kan ik niet met haar verder. Een van mijn helaas slechte eigenschappen is dat ik alleen maar met mensen kan omgaan met wie ik een oorlog kan winnen....



Ik heb bij jou het idee, Muis, dat je een beetje zwartwit denkt. Dus óf een diëtist of hulpverlener is goed, of ze weet niet waar ze het over heeft. Dat heeft iets prettigs, want in het eerste geval kun je blind op ze varen en in het tweede geval kun je ze aan de kant schuiven. Of zij jou. Want dat gebeurt zo te horen ook. Het klinkt alsof zij net zo hard oordelen over jou als jij over hen.



Ik krijg zelfs een beetje het gevoel - even kijken hoe ik dit goed kan uitleggen - dat je je toekomstige oordeel van tevoren al inbouwt. Ik krijg het idee dat je nu al negatieve verwachtingen hebt van je diëtiste als je nu al denkt dat je mogelijk over een tijdje "niet met haar verder kan" als het niet op jouw voorwaarden gaat. Jij bent bereid eerst haar voorwaarden te volgen, maar daarna moet zij luisteren naar wat jij wil. Ik weet het niet, maar ik denk niet dat dat werkt. Het kan werken als een self-fulfilling prophecy: je houdt er rekening mee dat ze je kan teleurstellen en dat zal dan waarschijnlijk ook gebeuren.



Het "makkelijke" van deze manier van denken is dat je erbij je neer kan leggen als een samenwerking weer niet goed verloopt vanuit het idee dat jij, als perfectionist, alleen met een bepaald type mensen kan samenwerken. Dat is een aanname, maar is het ook waar? Komt het misschien niet juist door die aanname dat je wegen afsluit die tot een succesvolle samenwerking zouden kunnen leiden?



Als perfectionist heb je niet altijd gelijk. Perfect is niet altijd nodig en vaak niet eens gewenst. Soms staat het streven naar perfectie het bereiken van het resultaat zelfs in de weg, en bereik je helemaal niets. Dus misschien moet je eens nadenken of je perfectionisme je helpt om je doelen te bereiken of je er juist verder vanaf brengt.



Zoals met je collega's: ik kan me voorstellen dat jullie samen een doel wilden bereiken en dat de afstand die tussen jullie is ontstaan daar niet toe bijdraagt. Zonder de schuld daarvoor aan de ene of de andere kant te leggen, zou je kunnen kijken wat jouw aandeel daarin is geweest, in plaats van (zoals je psycholoog deed) een etiket op alle anderen te plakken.



Overigens wil ik niet beweren dat perfectionisme een slechte eigenschap is. Ik denk überhaupt niet in termen van slechte eigenschappen als ik het kan helpen. Wel zijn er eigenschappen die je in de weg kunnen zitten om de dingen te doen of bereiken die je wilt. Of die een terugkerend probleem vormen in de omgang met mensen. Dan kan het goed zijn kritisch naar die eigenschap te kijken en te zien of je die kunt ombuigen (dus niet afleren) naar een productieve en prettige eigenschap.



Hopelijk vind je deze posting niet vervelend, Muis, hij is goed bedoeld. Het kan ook nog zijn dat ik er helemaal naast zit. Ik ken je natuurlijk niet persoonlijk

Ik raakte na de opmerkingen dat ik ben afgevallen sterk in de verleiding om op de weegschaal te springen, maar ben na het lezen van jullie berichtjes meteen genezen. Wat een domper als het dan tegenvalt zeg, bah Ik blijf er voorlopig nog maar even vandaan.



Jij hebt wel een mooi gewicht gekregen zeg, Hanke! Van 127 naar 74, toch? Om jullie (misschien) een hart onder de riem te steken, ik woog de laatste keer dat ik mezelf woog 79 (bij 1.72). 69 zou ik een bijzonder mooi gewicht vinden! Zima, jij valt toch nooit meer dan een kilo per maand af? Hoezo verwachtte je nu dan 3 kilo in 2 weken?



Vlam, probeer jezelf realistische doelen te stellen en verlies jezelf niet in 100 goede voornemens. Bv. elke dag een kwartier bewegen (wandelen), niet vaker dan ... patat, x keer in de week rauwkost eten, x keer in de week de eetmeter invullen. Ik verzin maar wat. Maak het concreet en haalbaar, anders ga je jezelf steeds gefrustreerder voelen.



Waar zou je nu positieve energie van kunnen krijgen?



Zima, volgens mij heb je je stekels flink omhoog staan bij die therapeut. Nee zeggen kun je trouwens goed oefenen door aan te geven dat je geen waarnemer erbij wilt. Ik hoop dat ze je daar wel netjes toestemming voor hebben gevraagd?



Als je niet over je zwakke (eet)punten wilt praten, dan hoeft dat ook niet. Sowieso hoeft er niks. Je kan precies praten over datgene waar jij het op dat moment over wilt hebben. Kom je op een punt in het gesprek waar je het af wil kappen, dan mag dat ook. Soms heb je tijd nodig, soms wil je het er helemaal niet over hebben, dat mag. Jij hebt de regie.



Lieverd, als je tegen een burn-out aanzit, is therapie echt geen zwaar middel hoor. Ik zou therapie bijna standaard aan iedereen willen aanraden, omdat iederéén wel dingen heeft die ze dwarszitten en belemmeren in het dagelijks leven. Maar als je tegen een burn-out aan zit, is het zeker geen luxe. Waar ben je eigenlijk bang voor, wat is het ergste wat kan gebeuren in therapie?



CP, wat heerlijk, die dagen met je lief! Lekker genieten van elkaar.... Wel jammer dat je schoonfamilie geen rekening houdt met je vegetariërschap. Ik zorg altijd dat ik een volledige maaltijd heb voor wie er bij mij komt eten, of dat nu glutenvrij, uiloos of vegetarisch is. Dat vind ik een kwestie van gastvrijheid. Leuk dat je voor de cursus besloten hebt! Ik ben benieuwd.



Ik had net een ontzettende snaai-aanval. Dus ik zit nu aan de worteltjes Hopelijk zit ik daarna vol.

Dub, wat goed dat je niet op de weegschaal bent gaan staan.



Ik sta meestal ook alleen bij de diëtiste op de weegschaal, maar vanochtend dacht ik dat ik wat strakker in mijn vel zat en wilde mezelf een positieve opsteker geven En dan wordt ik inderdaad meteen met mijn neus op de feiten gedrukt: mijn metabolisme werkt superlangzaam als het om afvallen gaat en supersnel als het om aankomen te gaan.



Schaam me ook om het te typen, maar als ik lees dat iedereen hier minder weegt dan ik, bevestigt het mijn gevoel dat ik te zwaar ben. Niet goed dus, want ik word wel oprecht blij als ik in jullie posts lees wanneer het goed met jullie gaat.



Klopt dat ik in de weerstandmodus zit bij die therapeut. Ik ga over je vragen nadenken, want k weet eigenlijk ook niet waarom het me zo dwars zit. Merk wel dat ik me vandaag helemaal uitgeput voel door alles wat met sneltrein vaart gebeurt. Heb net zelfs een uurtje geslapen ...

Goed dat je even rust hebt genomen, Zima. Je kan die weerstand ook met de therapeut zelf bespreken, hè. Dat gooit de boel zo lekker open



En correctie: je weegt minder dan iedereen die hier haar gewicht heeft neergetypt. Dat heeft niet iedereen gedaan. 81 was het toch? Ik woog een paar maanden geleden 82, schommelde een tijd daarvoor rond de 79, 80. En was toen in een paar maanden een paar kilo aangekomen. Ik schaamde me daar ook voor. Ik vind het nog steeds niet geweldig dat ik (waarschijnlijk) tussen de 75 en de 80 kilo weeg. Maar hé, zo veel weegt Crystal Renn ook en die verdient tegen de 7 cijfers als model, dus zo erg kan het toch niet zijn



Het schaamtegevoel is grotendeels vervangen door trots nu ik gezond leef. Mijn lichaam en gewicht volgen vanzelf wel, maar dat is waar het mij vooral om gaat.

Nou Zima, ter uwer geruststelling: 83, schoon aan de haak!



(en wat weet je nu? Misschien ben ik wel 1.45m en heeeeeel erg dik. Misschien ben ik wel 2.05m en veeeuuuls te dun ).



Dub wat zeg je weer zinnige dingen tegen Muis (schat ik even van een afstandje in)

Dank je wel lieve Dub. ik vind het super om lekker met jullie mee te posten, kletsen en onzekerheden/negatieve gedachten en inzichten te delen. Dat maakt me in IRL een veel gezelliger mens.



Ik wil nog even terugkomen op mijn vorige post: ik vind het geweldig dat dit een topic waar geen tabel in staat en weegdag is vastgelegd om elkaar virtueel de ogen uit te steken. De opmerkingen die ik maak over te zwaar zijn/te veel wegen hebben vooral betrekking op mijn perceptie op mezelf. Ik vind dat heel belangrijk om duidelijk te maken, want ik vind dat juist de kracht van dit topic. Ook omdat ik in dit topic nu vrouwen heb leren kennen die in ieder geval qua karakter net zo prachtig zijn als Crystal Renn. En na alle verhalen over leggings en flirtende vrachtwagenchauffeur geloof ik zeker dat dat voor de buitenkant ook telt



(heb ooit een opdracht voor de gemeentereiniging gedaan en kwam daar de eerste dag binnen op mijn naaldhakken en in een rokje. Heb ik nog wekelijks profijt van als ik vergeten ben de biobak naar buiten te brengen en achter de vuilniswagen aanhol. *hé Zima, als je belooft nog een keer langs te komen, stoppen we voor je*)

Ziem dapper dat je vanochtend in ieder geval toch voor goede moet naar de psych bent gefietst. Ik ben het eigenlijk wel met Duibootje eens hoor...het is helemaal niet zo'n slecht idee. Dat je een intakegesprek hebt gehad wil ook helemaal niet zeggen dat je nu jaren gekluisterd bent aan urenlange sofasessies, maar zo'n psych kan soms gewoon net even een andere kijk op de zaak geven. En dan bepaal je nog zelf wat je ermee doet ook!



Oh en voordat er misverstanden ontstaan , mijn schoonouders proberen altijd rekening met me te houden hoor maar met zo'n vegetarische barbecue weten ze écht geen raad. Slagersfamilie...en niet bijster creatief in de keuken. Ze eten standaard een AGV'tje en bakken dan voor mij altijd een vegaburger. Prima. De eerste keer dat ik er ging eten kreeg ik overigens rijst voorgezet. Met sla. Haha .

Janne, dat was dus precies wat ik mezelf voorhield, maar waar ik niet overheen kon stappen



Ik heb trouwens nog twee eettechnische vraagjes. Ik leg het van de week mijn diëtiste ook wel voor.



Zoals jullie weten heb ik grote moeite om genoeg te eten. Zit dagelijks rond de 1600-1700 cal terwijl ik intensief sport. Vanaf 1400-1500 cal moet ik echt moeite doen om mijn eten aan te vullen. Nu lees ik her en der op het forum dat je metabolisme bij 1500 cal stil gaat staan. Weet iemand hier meer over? Ben bang dat ik door het sporten namelijk met 1600-1700 cal ook aan de lage kant zit. Mijn (Amerikaanse) calorieen-app zeg dat ik op basis van mijn gewicht, streefgewicht en lengte 2570 cal moeten eten, om af te vallen (dat vind ik gigantisch hoog en dat hoeft ook niet van mijn diëtiste, ik schrijf het meer voor de vergelijking). En dat ik minimaal 1600 cal in moet nemen om mijn metabolisme op gang te houden. Dat lukt me dus niet.



Vraagje 2, ik eet nu 5x per dag. Qua tussendoortjes neem ik vaak een eierkoek, ontbijtkoek, sultana. Hebben jullie gezonde(re) aanvullingen. Want ik hoor ook weel verhalen dat dit niet slim is. Het mag best wat hoger in de calorieën zitten: zo rond de 200 per tussendoormoment, want anders eet ik waarschijnlijk weer te weinig

Geen idee. Ik heb ook het idee dat ik te weinig eet, alhoewel ik om de 2 uur wel wat eet. Ik weet niet wat ik zou moeten eten om af te vallen, hoeveel kc. Waar kun je dat vinden?

Alhoewel de biertjes en wijntjes wel aantikken qua kc, maar sinds zaterdag niks meer gehad.



Wat is een AGV?



Maisjes, ik zei het al eerder, weg met die weegschaal! Ik heb hem niet meer en ik koop ook geen nieuwe meer. Dat demotiveert. En dat wil ik voorkomen.



Ik schrijf even wat ik vandaag heb gegeten, misschien hebben jullie tips:



Ontbijt: een schaaltje verse meloen, een schaaltje magere yoghurt, een gekookt ei.

Tussendoor: fruit en soep (vers)

Lunch: soep, 2 donkere bammen met mager beleg en een appel

Tussendoor: soep

Avondeten wordt: kalkoenbiefstuk, spinazie met een gekookt eitje, magere yoghurt met verse aardbeien na.



En dan hoop ik dat ik van de Prosecco af kan blijven vanavond

Ik denk het niet, want ik moet ergens heen.

CP, die grap over de sofa heb ik vanochtend niet gemaakt. Hij lag wel op het puntje van mijn tong



Rijst me sla, briljante combi. Toen mijn man en ik nog geen setje waren, heeft hij ooit een drie gangen menu voor me gekookt, nadat hij me verteld had alleen te leven op pizza en gebakken eieren.



Ik zal de details besparen maar dit zijn de hoogtepunten:

* spoom in een heinekenbierglas

* zelfgemaakte salade in een kom en dan een übervette slasaus er naast zetten

* een grand-desert: stuk fabriekstaart waar ie vla overheen had gemikt en een half pak hagelslag ter decoratie, fruit uit blik er naast had gekiept en een aftereight in had gestoken (en dit zelf met smaak op eten)

Yas, AGV is het code woord voor aardappels groente vlees.



Als ik even snel kijk naar je eten, zie ik dat jij ook aan de lage kant met je inname zit. Weet niet hoe jouw lijngeschiedenis is, maar ik wil je adviseren om vooral genoeg te eten, anders krijg je net zo'n ellendig metabolisme als ik (dus minimaal rond de 1500 cal te eten).



Mijn eetschema ziet er ongeveer als volgt uit:



Ontbijt: yoghurt met muesli en een stuk fruit

tussendoor: stuk fruit met een eierkoek, evergreen, ontbijtkoek oid

Lunch: 3 boterhammen met halvarine en mager beleg, glas optimel

Tussendoor: stuk fruit met een eierkoek, evergreen, ontbijtkoek oid

avondeten: AVG/pasta-rijst



Over je soep: is dat verse soep of cup-a-soup oid? Da's namelijk heul slecht (Zout!)

Haha Zima, wat ontzettend lief maar tegelijkertijd zo....sja .



Als ik alleen maar gezond eet moet ik ook echt véél eten om aan de 2000cal te komen maar ik vul het dus meestal aan met ongezonde meuk. Da's niet de bedoeling.

Calorierijke maar gezonde dingen zijn onder andera havermoutpap (als ontbijt), noten, kaas (met mate!). Zet bijvoorbeeld eens een bak Griekse yoghurt met honing en walnoten weg als tussendoortje, dat tikt behoorlijk aan maar is toch best gezond en vooral rijk aan eiwitten en vetten. Of avocado, supergezond maar redelijk calorierijk.

Ho! Je hebt het tegen Yasmijn, de soepkoningin!

Mijn soep is altijd vers, ik heb een vriezer vol bakken soep.

Ik maak altijd grote pannen, deel links en rechts wat uit en de rest in de vriezer.



En dat diner is toch uberschattig! Zo'n jongen, de eerste keer.



Mijn lijngeschiedenis is niet zo dramatisch, alleen een tijd anorectisch geweest, lang geleden, dat kwam vanzelf en ging ook vanzelf weer weg toen ik besloot weer te gaan eten.



Daarna bleef ik gewoon op een mooi gewicht, jarenlang, wat ik ook at en dronk, maakte niet uit. Ik hoefde ook niet te sporten, ik bleef gewoon slank.



Maar nu ben ik een vet eind in de 40 en in de overgang en hoppa, ineens kwamen daar de kilos bij.

Dus dat moet weer weg! En ik wil niet crashen, het moet netjes gebeuren. Ik ben al voor mijn doen flink aan het bewegen.



Maar je vindt mijn menu te karig dus?

Sorry queen of the soup



Je ontbijt is in ieder geval te karig, denk ik.

En je lunch zou ik nog met een boterham opplussen.

En ergens bij zo'n soep sessie nog iets erbij (broodje, cracker, een eierkoek lijkt me niet zo'n goede combi)



En bij je avondeten mis ik een aardappeltje, wat pasta of wat rijst. Tenminste als ik vanuit de ogen van een verstandige diëtiste kijk.



Ik heb zelf ook een hele tijd veel te weinig gegeten. Als ik met die ogen naar jouw lijst kijk vind ik het genoeg. Als ik met de ogen kijk van het verstandige sektelid zou ik wat meer eten