Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
zondag 25 juli 2010 om 10:18
Zima, dat Grote Leider is en grapje hoor 
Ik ben helemaal geen grote leider en volgens mij doe ik ook niet bazig. Als ik dat wel doe, vooral even melden bij me, dan bind ik in hahahaha!
Dub, naar Hap, Slik, Weg ben ik erg benieuwd, wil je het voor me meenemen als je komt logeren? Dan lees ik het even snel.
Hank, fijn dat je beter bent en wat leuk van die vrouw in de supermarkt. Ik denk ook vaak aan jullie bij het boodschappen doen en ik kan met genoegen naar de lopende band kijken, naar wat er op ligt. Het pakje sigaretten is het enige detonerende object wat er tussen ligt, en dat één keer per week want meer rook ik niet.
Had ik al gezegd dat ik tijdens de vakantie veel aan jullie dacht? Ja he? Het was een verademing om met Dubio te praten op de terugweg in de auto. Eindelijk weer iemand die dezelfde taal spreekt als ik doe tegenwoordig.
Mijn lieve vriendin kon me af en toe wel schieten denk ik. En dat snap ik ook best want de meest vervelende mensen zijn wel zij die ergens een bepaald inzicht over hebben gekregen en dat ook uitdragen.
Als me werd gevraagd of ik ook een witte Magnum wilde moest ik op mijn tong bijten om niet elke keer te zeggen dat 'mijn lichaam daar niets aan had', dat ik 'die witte Magnum niet had ingepland', of dat ik ronduit zei bepaalde dingen 'niet meer te eten'. Heb ik ook echt niet gedaan maar soms natuurlijk wel. Vooral als er werd aangedrongen op het nemen van taart, ijs, snacks, snoep of vet broodbeleg of zo.
We hebben er wel open en eerlijk over gepraat, over hoe dat voor haar was, mijn nieuwe visie op de eetzaak. Het was een confronterend gesprek maar de confrontatie kwam meer van mij dan van haar. Ze kon elk moment ophouden met praten over het onderwerp maar er niet over praten, net nu we even geen kinderen in de buurt hadden, kon ik ook niet.
Het zwart/wit denken zit er bij haar nog erg in. Het is óf lijnen, diëten en jezelf van alles ontzeggen, óf niet en dan snaai je wat je maar tegenkomt. Meer smaken zijn er niet. Precies zoals ik zelf ook altijd dacht. We hebben erg gelachen om het feit dat zij, net als ik, zoiets als een bouillon met garnalen, niet als een snack ziet maar dat een snack iets is waar je een halve fles vetrijke saus over uitknijpt of wat je uit een knerpende plastic zak eet.
Lastig hoor. Zo'n visie verander je natuurlijk niet zo maar en ze moet het zelf willen maar dat is nou juist het bijzondere; ze wíl het zelf zo graag!
Ze wil van dat overgewicht af, ze wil gezond zijn, het goede voorbeeld geven aan haar zoon en doet het al jaren niet. Dat deed ik ook en zo dacht ik ook. Bittere tranen huilde ik als ik merkte dat iets met te strak ging zitten of dat ik in een winkel eigenlijk maat 56 nodig had. O, wat oneerlijk, o wat unfair en wat erg voor mij, dit lot, waar ik zo weinig aan kon doen. Het overkwam mij allemaal toch maar. Nou, even wat drinken met iets er bij. Broodjes tonijnsalade dan maar doen? Lekker aangemaakt met 'geëmulgeerde saus', een keurig woord voor mayonaise of andersoortige vettigheid waarmee de boel aan elkaar geplakt werd. Broodje wit natuurlijk en het liefst bij Delifrance want daar krijg je gewoon een half stokbrood met smurrie.
En dat een keer of wat per dag. Dat was voor mij 'normaal' eten. En ja, daar wordt je dik van en daar wordt je nóg dikker van als je er weer mee begint na een periode van op je calorieën letten. Dan heitert het helemaal als een dolle aan.
Ik begin er niet meer over nu de komende tijd. Ze moet het zelf weten. Ik heb haar de 'wat is het alternatief?' vraag gesteld en ze zei dat ze daarin blanco staat. Geen idee.
Dat inzicht, dat besef is er dus nog niet. Ik hoop voor haar dat het er komt.
Zelf heb ik gisteren voor de allereerste keer sinds mijn nieuwe eetleven gegeten uit verveling en doorgesnaaid uit pure wanhoop en ellende.
Feestje van de schoonfamilie met alléén stokoude bejaarden die elkaar al nauwelijks herkenden, laat staan Wé, Fien of mij iets te melden hadden en daarna een etentje met alleen het gezin. Dat betekende dus úren aan tafel zitten met de zus van Wé met wie ik al jaren (zes om precies te zijn) niet praat. Ik doe altijd wel vriendelijk tegen haar trouwens maar zij brengt het niet op. Ik ben er inmiddels aan gewend hoor en ze is lief voor Fien maar ze wordt steeds stommer dronken en luidruchtiger en er komt alleen maar rottigheid uit die snibbige tetter van haar. Ik ben gevlucht in brood met tapenade, borrelhappen en droge frieten (geen saus er op bedoel ik).
Misselijk was ik, op weg naar huis. Misselijk en volkomen uitgeput door dat leuk, gezellig en geduldig doen vanaf 14.00 uur tot 22.00 uur. Poeh, wat een zit!
Vandaag is het schraalhans troef hier want we hebben geen boodschappen gedaan nog na de vakantie. Er is dus nauwelijks iets in huis. Heel overzichtelijk vind ik dat. Ik eet alleen bruin brood met een beetje margarine en vanavond spinazie met aardappelpuree. Klaar.
O, bij de weg, even leuk nieuws; een serie waarin ik speel en die we in eigen beheer hebben opgenomen is misschien (en het ziet er goed uit zullen we maar zeggen) verkocht aan een grote zender. Meer nieuws heb ik nog niet maar wordt vervolgd. Misschien dat jullie een beetje kunnen duimen of zo? Kaarsje branden o.i.d.
Jongens, het zou me financieel zó goed uitkomen.......
Ik ben helemaal geen grote leider en volgens mij doe ik ook niet bazig. Als ik dat wel doe, vooral even melden bij me, dan bind ik in hahahaha!
Dub, naar Hap, Slik, Weg ben ik erg benieuwd, wil je het voor me meenemen als je komt logeren? Dan lees ik het even snel.
Hank, fijn dat je beter bent en wat leuk van die vrouw in de supermarkt. Ik denk ook vaak aan jullie bij het boodschappen doen en ik kan met genoegen naar de lopende band kijken, naar wat er op ligt. Het pakje sigaretten is het enige detonerende object wat er tussen ligt, en dat één keer per week want meer rook ik niet.
Had ik al gezegd dat ik tijdens de vakantie veel aan jullie dacht? Ja he? Het was een verademing om met Dubio te praten op de terugweg in de auto. Eindelijk weer iemand die dezelfde taal spreekt als ik doe tegenwoordig.
Mijn lieve vriendin kon me af en toe wel schieten denk ik. En dat snap ik ook best want de meest vervelende mensen zijn wel zij die ergens een bepaald inzicht over hebben gekregen en dat ook uitdragen.
Als me werd gevraagd of ik ook een witte Magnum wilde moest ik op mijn tong bijten om niet elke keer te zeggen dat 'mijn lichaam daar niets aan had', dat ik 'die witte Magnum niet had ingepland', of dat ik ronduit zei bepaalde dingen 'niet meer te eten'. Heb ik ook echt niet gedaan maar soms natuurlijk wel. Vooral als er werd aangedrongen op het nemen van taart, ijs, snacks, snoep of vet broodbeleg of zo.
We hebben er wel open en eerlijk over gepraat, over hoe dat voor haar was, mijn nieuwe visie op de eetzaak. Het was een confronterend gesprek maar de confrontatie kwam meer van mij dan van haar. Ze kon elk moment ophouden met praten over het onderwerp maar er niet over praten, net nu we even geen kinderen in de buurt hadden, kon ik ook niet.
Het zwart/wit denken zit er bij haar nog erg in. Het is óf lijnen, diëten en jezelf van alles ontzeggen, óf niet en dan snaai je wat je maar tegenkomt. Meer smaken zijn er niet. Precies zoals ik zelf ook altijd dacht. We hebben erg gelachen om het feit dat zij, net als ik, zoiets als een bouillon met garnalen, niet als een snack ziet maar dat een snack iets is waar je een halve fles vetrijke saus over uitknijpt of wat je uit een knerpende plastic zak eet.
Lastig hoor. Zo'n visie verander je natuurlijk niet zo maar en ze moet het zelf willen maar dat is nou juist het bijzondere; ze wíl het zelf zo graag!
Ze wil van dat overgewicht af, ze wil gezond zijn, het goede voorbeeld geven aan haar zoon en doet het al jaren niet. Dat deed ik ook en zo dacht ik ook. Bittere tranen huilde ik als ik merkte dat iets met te strak ging zitten of dat ik in een winkel eigenlijk maat 56 nodig had. O, wat oneerlijk, o wat unfair en wat erg voor mij, dit lot, waar ik zo weinig aan kon doen. Het overkwam mij allemaal toch maar. Nou, even wat drinken met iets er bij. Broodjes tonijnsalade dan maar doen? Lekker aangemaakt met 'geëmulgeerde saus', een keurig woord voor mayonaise of andersoortige vettigheid waarmee de boel aan elkaar geplakt werd. Broodje wit natuurlijk en het liefst bij Delifrance want daar krijg je gewoon een half stokbrood met smurrie.
En dat een keer of wat per dag. Dat was voor mij 'normaal' eten. En ja, daar wordt je dik van en daar wordt je nóg dikker van als je er weer mee begint na een periode van op je calorieën letten. Dan heitert het helemaal als een dolle aan.
Ik begin er niet meer over nu de komende tijd. Ze moet het zelf weten. Ik heb haar de 'wat is het alternatief?' vraag gesteld en ze zei dat ze daarin blanco staat. Geen idee.
Dat inzicht, dat besef is er dus nog niet. Ik hoop voor haar dat het er komt.
Zelf heb ik gisteren voor de allereerste keer sinds mijn nieuwe eetleven gegeten uit verveling en doorgesnaaid uit pure wanhoop en ellende.
Feestje van de schoonfamilie met alléén stokoude bejaarden die elkaar al nauwelijks herkenden, laat staan Wé, Fien of mij iets te melden hadden en daarna een etentje met alleen het gezin. Dat betekende dus úren aan tafel zitten met de zus van Wé met wie ik al jaren (zes om precies te zijn) niet praat. Ik doe altijd wel vriendelijk tegen haar trouwens maar zij brengt het niet op. Ik ben er inmiddels aan gewend hoor en ze is lief voor Fien maar ze wordt steeds stommer dronken en luidruchtiger en er komt alleen maar rottigheid uit die snibbige tetter van haar. Ik ben gevlucht in brood met tapenade, borrelhappen en droge frieten (geen saus er op bedoel ik).
Misselijk was ik, op weg naar huis. Misselijk en volkomen uitgeput door dat leuk, gezellig en geduldig doen vanaf 14.00 uur tot 22.00 uur. Poeh, wat een zit!
Vandaag is het schraalhans troef hier want we hebben geen boodschappen gedaan nog na de vakantie. Er is dus nauwelijks iets in huis. Heel overzichtelijk vind ik dat. Ik eet alleen bruin brood met een beetje margarine en vanavond spinazie met aardappelpuree. Klaar.
O, bij de weg, even leuk nieuws; een serie waarin ik speel en die we in eigen beheer hebben opgenomen is misschien (en het ziet er goed uit zullen we maar zeggen) verkocht aan een grote zender. Meer nieuws heb ik nog niet maar wordt vervolgd. Misschien dat jullie een beetje kunnen duimen of zo? Kaarsje branden o.i.d.
Jongens, het zou me financieel zó goed uitkomen.......
zondag 25 juli 2010 om 10:21
quote:Profoon schreef op 24 juli 2010 @ 12:17:
Welkom terug Eleonora.
Dank je!
quote: Als meelezer wilde ik graag even laten weten dat ik al 1,5 week 'verstandig' eet en dat voelt goed! Meer groente en fruit. En ik loop niet meer te snaaien om het snaaien, maar eet veel bewuster. Net bij de koffie nog een stukje boterkoek. Maar dan is het echt maar een klein puntje, ik geniet van de smaak en vind het niet eens moeilijk om het bij dat puntje te laten! (ipv de halve boterkoek..)
En vandaag heb ik een rokje aan wat al een tijd niet meer uit de kast kwam omdat ik het niet mooi meer vond zitten. Zal wel psychisch zijn hoor, maar nu vond ik het wel kunnen!
Ik heb veel steun aan dit topic en het boek "weg met de weegschaal". Dank daarvoor dames!
Wat goed zeg!
Leuk dat dit topic je helpt en je er mee aan de slag bent gegaan!
Wees maar trots op jou, supervrouw!
Welkom terug Eleonora.
Dank je!
quote: Als meelezer wilde ik graag even laten weten dat ik al 1,5 week 'verstandig' eet en dat voelt goed! Meer groente en fruit. En ik loop niet meer te snaaien om het snaaien, maar eet veel bewuster. Net bij de koffie nog een stukje boterkoek. Maar dan is het echt maar een klein puntje, ik geniet van de smaak en vind het niet eens moeilijk om het bij dat puntje te laten! (ipv de halve boterkoek..)
En vandaag heb ik een rokje aan wat al een tijd niet meer uit de kast kwam omdat ik het niet mooi meer vond zitten. Zal wel psychisch zijn hoor, maar nu vond ik het wel kunnen!
Ik heb veel steun aan dit topic en het boek "weg met de weegschaal". Dank daarvoor dames!
Wat goed zeg!
Leuk dat dit topic je helpt en je er mee aan de slag bent gegaan!
Wees maar trots op jou, supervrouw!
zondag 25 juli 2010 om 12:14
quote:eleonora schreef op 25 juli 2010 @ 10:18:
Bittere tranen huilde ik als ik merkte dat iets met te strak ging zitten of dat ik in een winkel eigenlijk maat 56 nodig had. O, wat oneerlijk, o wat unfair en wat erg voor mij, dit lot, waar ik zo weinig aan kon doen. Het overkwam mij allemaal toch maar.
Dit is precies mijn zus, ze kruipt iedere keer weer in die slachtofferrol, andere mensen kunnen ALLES eten zonder aan te komen etc. enz. enz.
Hoe kan ik dit bij haar toch doorbreken?
O, bij de weg, even leuk nieuws; een serie waarin ik speel en die we in eigen beheer hebben opgenomen is misschien (en het ziet er goed uit zullen we maar zeggen) verkocht aan een grote zender. Meer nieuws heb ik nog niet maar wordt vervolgd. Misschien dat jullie een beetje kunnen duimen of zo? Kaarsje branden o.i.d.
Jongens, het zou me financieel zó goed uitkomen.......Hartstikke leuk nieuws, hoe heet het, ga ik kijken!
Bittere tranen huilde ik als ik merkte dat iets met te strak ging zitten of dat ik in een winkel eigenlijk maat 56 nodig had. O, wat oneerlijk, o wat unfair en wat erg voor mij, dit lot, waar ik zo weinig aan kon doen. Het overkwam mij allemaal toch maar.
Dit is precies mijn zus, ze kruipt iedere keer weer in die slachtofferrol, andere mensen kunnen ALLES eten zonder aan te komen etc. enz. enz.
Hoe kan ik dit bij haar toch doorbreken?
O, bij de weg, even leuk nieuws; een serie waarin ik speel en die we in eigen beheer hebben opgenomen is misschien (en het ziet er goed uit zullen we maar zeggen) verkocht aan een grote zender. Meer nieuws heb ik nog niet maar wordt vervolgd. Misschien dat jullie een beetje kunnen duimen of zo? Kaarsje branden o.i.d.
Jongens, het zou me financieel zó goed uitkomen.......Hartstikke leuk nieuws, hoe heet het, ga ik kijken!
zondag 25 juli 2010 om 12:24
Leo, ik duim mee hoor!
Hier gaat het eten eigenlijk vrij goed. geniet echt van mijn heerlijke en gezonde voedsel, geeft een kick. Gister na een glas rode wijn besloten dat ik geen zin meer had in wijn, dus thee gezet.
Maar ik moet zeggen, ik heb verschrikkelijk geslapen. Bizarre dromen waarin en aantal prive-dilemma's duidelijk naar voren kwamen. Ik heb keuzes te maken, onrust in mijn hoofd. Twijfels over gekozen wegen, over het pad nu te gaan, ik weet het gewoon niet meer. Mijn huis is net zo chaotisch als ikzelf, en ook daar kom ik maar niet doorheen. Ik ga over een paar weken een paar dagen helemaal voor mij pakken, naar een vriendin ofzo. Even eruit, praten met iemand die er weer een andere visie op heeft. Kinderen zijn dan naar hun papa en ik werk parttime. En voor nu toch maar wat orde proberen te scheppen in mijn omgeving. Heb de neiging een hele hoop weg te gooien en ruimte te maken, maar daar ben ik zo slecht in!
Hier gaat het eten eigenlijk vrij goed. geniet echt van mijn heerlijke en gezonde voedsel, geeft een kick. Gister na een glas rode wijn besloten dat ik geen zin meer had in wijn, dus thee gezet.
Maar ik moet zeggen, ik heb verschrikkelijk geslapen. Bizarre dromen waarin en aantal prive-dilemma's duidelijk naar voren kwamen. Ik heb keuzes te maken, onrust in mijn hoofd. Twijfels over gekozen wegen, over het pad nu te gaan, ik weet het gewoon niet meer. Mijn huis is net zo chaotisch als ikzelf, en ook daar kom ik maar niet doorheen. Ik ga over een paar weken een paar dagen helemaal voor mij pakken, naar een vriendin ofzo. Even eruit, praten met iemand die er weer een andere visie op heeft. Kinderen zijn dan naar hun papa en ik werk parttime. En voor nu toch maar wat orde proberen te scheppen in mijn omgeving. Heb de neiging een hele hoop weg te gooien en ruimte te maken, maar daar ben ik zo slecht in!
...
zondag 25 juli 2010 om 12:59
Hey Francisca, heb je wel dezelfde avatar nog? Anders wordt het zo ingwikkeld . Waarom heb je een andere nick?
Leo ik ga voor je duimen! Bovendien willen we je natuurlijk allemaal in actie zien.
De papayasalade die ik gister heb gemaakt (een stuk op wat posts terug staat een linkje) was héérlijk!. Erg verstandig ook. Heb net voor de lunch het laatste restje opgegten maar vullen doet het niet echt dus ik neem straks nog een boterham denk ik. Eetsgewijs ben ik dus best goed bezig al zeg ik het zelf en hoewel het niet altijd allemaal even gezond is merk ik toch dat ik steeds meer aan het door mijzelf gestelde doel begin te voldoen: bewust eten. Ik snaai elke dag nog wel wat lekkers naar binnen, gister nog cakejes gebakken, maar dat is dan wel altijd het gevolg van een bewuste keuze. Ik prop het niet meer gedachteloos naar binnen. Hoef geen gewicht kwijt, dat scheelt.
Ik ben bezig met mijn scriptie, met het laatste hoofdstuk. Het gaat zo snel! Dat moet ook want ik wil snel afstuderen, maar het gaat gewoon zo snel. Nog een woord of 2000 en dan is het laatste hoofdstuk af, en dan schrijf ik nog een inleiding en een conclusie en dan is de eerste versie van mijn scriptie klaar. Dat betekent dat ik heel binnenkort officieel student-af ben. En dat komt nooit meer terug. En man, dat vind ik toch een eng idee! Wel spannend hoor want het is natuurlijk een enorme sprong vooruit maar tegelijkertijd ook één in het diepe. Ik heb dan wel een baan voor het komende halfjaar maar daarna ga ik een maand of wat de hort op en daarna is er (nu nog) niks. Helemaal niks!
Heerlijk idee maar ook wel gewoon een beetje eng.
Dat moest er even uit, ookal had het helemaal niks met eten te maken.
Leo ik ga voor je duimen! Bovendien willen we je natuurlijk allemaal in actie zien.
De papayasalade die ik gister heb gemaakt (een stuk op wat posts terug staat een linkje) was héérlijk!. Erg verstandig ook. Heb net voor de lunch het laatste restje opgegten maar vullen doet het niet echt dus ik neem straks nog een boterham denk ik. Eetsgewijs ben ik dus best goed bezig al zeg ik het zelf en hoewel het niet altijd allemaal even gezond is merk ik toch dat ik steeds meer aan het door mijzelf gestelde doel begin te voldoen: bewust eten. Ik snaai elke dag nog wel wat lekkers naar binnen, gister nog cakejes gebakken, maar dat is dan wel altijd het gevolg van een bewuste keuze. Ik prop het niet meer gedachteloos naar binnen. Hoef geen gewicht kwijt, dat scheelt.
Ik ben bezig met mijn scriptie, met het laatste hoofdstuk. Het gaat zo snel! Dat moet ook want ik wil snel afstuderen, maar het gaat gewoon zo snel. Nog een woord of 2000 en dan is het laatste hoofdstuk af, en dan schrijf ik nog een inleiding en een conclusie en dan is de eerste versie van mijn scriptie klaar. Dat betekent dat ik heel binnenkort officieel student-af ben. En dat komt nooit meer terug. En man, dat vind ik toch een eng idee! Wel spannend hoor want het is natuurlijk een enorme sprong vooruit maar tegelijkertijd ook één in het diepe. Ik heb dan wel een baan voor het komende halfjaar maar daarna ga ik een maand of wat de hort op en daarna is er (nu nog) niks. Helemaal niks!
Heerlijk idee maar ook wel gewoon een beetje eng.
Dat moest er even uit, ookal had het helemaal niks met eten te maken.
zondag 25 juli 2010 om 13:36
quote:toetyfroety schreef op 25 juli 2010 @ 12:14:
[...]
Hartstikke leuk nieuws, hoe heet het, ga ik kijken!
Ik mag echt (hoe lullig ook) nog niks zeggen over hoe het heet en zo maar geloof me, als er ook maar íets duidelijk is over het waar en wanneer dan plemp ik dat meteen neer. Het zal vast weer heel erg lang duren, zoals álles in medialand als het niet over zoiets als Joran v/d Sloot gaat of zo.
Je zus Toety, ja, goeie vraag, hoe doorbreek je dat......
Ik weet het niet eigenlijk. Als ik naar mezelf kijk dan merkte ik bij mij een moment waarop ik me realiseerde dat ik het allemaal zélf deed. Wat ik voor keuzes maakte, hoe ik omging met eten, hoe ik me opstelde als ik er weer eens iets aan wilde gaan doen. Ik was het slachtoffer, niet de dader zeg ik even met veel te grote woorden.
Je bent niet zielig als je dik bent weet ik nu. Niet zieliger dan wie dan ook met een verslaving. Het is alleen nodig om die verslaving ook echt als een verslaving te lijf te gaan en daarvoor moet je er eerst van overtuigd zijn dat je überhaupt verslaafd bént. Is dat besef er niet dan houdt het snel op.
Veranderen werkt pas echt als degene die iets moet veranderen daar zélf volkomen van overtuigd is.
Wijze Hanke wees me daar op een paar maanden terug. Dat ik ooit in staat was om uit een zeer ingewikkelde relatie te stappen omdat ík veranderd was. Ik me realiseerde dat iets helemaal anders moest, dat ik verslaafd was aan drama, aan ellende, aan zwoegen en werken voor de liefde. Dat wílde ik niet meer. Met mijn hele wezen, huid en haar wilde ik dat niet meer.
Op die manier zei Hanke, kon ik ook met eten omgaan, met dik zijn, met het gevecht daar tegen.
En pas toen ik haar woorden en die van Spinster, over de inmiddels beróemde 'glijdende schaal' en het zwart/wit denken, tot me door liet dringen en ze wérkelijk begreep, veranderde er iets. Eerder niet.
Niet als mensen me aanspraken op mijn gewicht, niet als ik meer pijn kreeg, als ik niet meer in kleding paste, als ik schrok van mijn eigen spiegelbeeld, als ik niet kon fietsen omdat de banden lek gingen als ik opstapte, als ik met hartkloppingen in bed lag, bang om dood te gaan als ik zou gaan slapen, nooit niet.
Zolang ik het slachtoffer was en niet de gene die de oplossing bij zich droeg, die de oplossing wás/is, gebeurde er niks of weinig. Ja, ik lijnde, ik viel af maar alleen met het idee dat áls ik eenmaal op gewicht was ik weer 'normaal' zou gaan eten.
Nu weet ik dat wat ik normaal vond, niet normaal was. Totaal niet zelfs.
Dring jij tot haar door, tot je zus? Ooit?
Wat zegt ze zelf over haar gewicht?
Is het een idee dat ze met ons meeleest? Of zal ze dat als aanval ervaren?
[...]
Hartstikke leuk nieuws, hoe heet het, ga ik kijken!
Ik mag echt (hoe lullig ook) nog niks zeggen over hoe het heet en zo maar geloof me, als er ook maar íets duidelijk is over het waar en wanneer dan plemp ik dat meteen neer. Het zal vast weer heel erg lang duren, zoals álles in medialand als het niet over zoiets als Joran v/d Sloot gaat of zo.
Je zus Toety, ja, goeie vraag, hoe doorbreek je dat......
Ik weet het niet eigenlijk. Als ik naar mezelf kijk dan merkte ik bij mij een moment waarop ik me realiseerde dat ik het allemaal zélf deed. Wat ik voor keuzes maakte, hoe ik omging met eten, hoe ik me opstelde als ik er weer eens iets aan wilde gaan doen. Ik was het slachtoffer, niet de dader zeg ik even met veel te grote woorden.
Je bent niet zielig als je dik bent weet ik nu. Niet zieliger dan wie dan ook met een verslaving. Het is alleen nodig om die verslaving ook echt als een verslaving te lijf te gaan en daarvoor moet je er eerst van overtuigd zijn dat je überhaupt verslaafd bént. Is dat besef er niet dan houdt het snel op.
Veranderen werkt pas echt als degene die iets moet veranderen daar zélf volkomen van overtuigd is.
Wijze Hanke wees me daar op een paar maanden terug. Dat ik ooit in staat was om uit een zeer ingewikkelde relatie te stappen omdat ík veranderd was. Ik me realiseerde dat iets helemaal anders moest, dat ik verslaafd was aan drama, aan ellende, aan zwoegen en werken voor de liefde. Dat wílde ik niet meer. Met mijn hele wezen, huid en haar wilde ik dat niet meer.
Op die manier zei Hanke, kon ik ook met eten omgaan, met dik zijn, met het gevecht daar tegen.
En pas toen ik haar woorden en die van Spinster, over de inmiddels beróemde 'glijdende schaal' en het zwart/wit denken, tot me door liet dringen en ze wérkelijk begreep, veranderde er iets. Eerder niet.
Niet als mensen me aanspraken op mijn gewicht, niet als ik meer pijn kreeg, als ik niet meer in kleding paste, als ik schrok van mijn eigen spiegelbeeld, als ik niet kon fietsen omdat de banden lek gingen als ik opstapte, als ik met hartkloppingen in bed lag, bang om dood te gaan als ik zou gaan slapen, nooit niet.
Zolang ik het slachtoffer was en niet de gene die de oplossing bij zich droeg, die de oplossing wás/is, gebeurde er niks of weinig. Ja, ik lijnde, ik viel af maar alleen met het idee dat áls ik eenmaal op gewicht was ik weer 'normaal' zou gaan eten.
Nu weet ik dat wat ik normaal vond, niet normaal was. Totaal niet zelfs.
Dring jij tot haar door, tot je zus? Ooit?
Wat zegt ze zelf over haar gewicht?
Is het een idee dat ze met ons meeleest? Of zal ze dat als aanval ervaren?
zondag 25 juli 2010 om 13:38
quote:Francisca_ schreef op 25 juli 2010 @ 12:50:
Wat een goed verhaal Lé... Dat je er zo instaat nu bedoel ik.
Fijn dat je er weer bent, ik heb je gemist.
(Ik heb andere nick, ik ben de bloemenstuurster)
Ik zag het al!
Hoopte dat je het zou zijn maar nu weet ik het zeker.
Fijn dat je er bent met je nieuwe mooie naam!
(je bloemen hebben bijna 3 weken gestaan, mijn moeder heeft er de laatste 10 dagen nog van genoten, zij paste op ons huis....)
Wat een goed verhaal Lé... Dat je er zo instaat nu bedoel ik.
Fijn dat je er weer bent, ik heb je gemist.
(Ik heb andere nick, ik ben de bloemenstuurster)
Ik zag het al!
Hoopte dat je het zou zijn maar nu weet ik het zeker.
Fijn dat je er bent met je nieuwe mooie naam!
(je bloemen hebben bijna 3 weken gestaan, mijn moeder heeft er de laatste 10 dagen nog van genoten, zij paste op ons huis....)
zondag 25 juli 2010 om 13:43
Ik heb bewust mijn oude bekende avatar gebruikt zodat ik wel herkenbaar ben voor forummers.
Iemand die ik ken, herkende een posting van mij, en vroeg of ik het was. Ik heb dit ontkend, maar als hij alle postings dmv het loepje zou bekijken, had hij wel kunnen zien dat ik het was. Echter, in de tussentijd heb ik een angel gemaild met het verzoek mijn account zsm op te heffen, dat dan het loepje dus niet gebruikt kan worden. Hij is in de veronderstelling nu dat ik het niet ben, maar kan dit ook niet meer zo makkelijk uitvogelen. Vandaar dus.
Ik kom zo zoetjes aan weer meeposten met jullie....
Iemand die ik ken, herkende een posting van mij, en vroeg of ik het was. Ik heb dit ontkend, maar als hij alle postings dmv het loepje zou bekijken, had hij wel kunnen zien dat ik het was. Echter, in de tussentijd heb ik een angel gemaild met het verzoek mijn account zsm op te heffen, dat dan het loepje dus niet gebruikt kan worden. Hij is in de veronderstelling nu dat ik het niet ben, maar kan dit ook niet meer zo makkelijk uitvogelen. Vandaar dus.
Ik kom zo zoetjes aan weer meeposten met jullie....
zondag 25 juli 2010 om 13:44
quote:eleonora schreef op 25 juli 2010 @ 13:38:
[...]
Ik zag het al!
Hoopte dat je het zou zijn maar nu weet ik het zeker.
Fijn dat je er bent met je nieuwe mooie naam!
(je bloemen hebben bijna 3 weken gestaan, mijn moeder heeft er de laatste 10 dagen nog van genoten, zij paste op ons huis....)
Wow! Dat is lang
Fijn dat ze er ook nog van heeft kunnen genieten
[...]
Ik zag het al!
Hoopte dat je het zou zijn maar nu weet ik het zeker.
Fijn dat je er bent met je nieuwe mooie naam!
(je bloemen hebben bijna 3 weken gestaan, mijn moeder heeft er de laatste 10 dagen nog van genoten, zij paste op ons huis....)
Wow! Dat is lang
Fijn dat ze er ook nog van heeft kunnen genieten
zondag 25 juli 2010 om 14:21
@Coffeepot: waarom vind je het eng? Bang geen werk te kunnen vinden?
Wat ik me afvraag: wat te eten als je nergens trek in hebt? Wat ik soms heb is dat ik langere tijd geen trek (wel honger) heb in eten, dat negeer en dan uiteindelijk veel te veel eet. Ik herken het patroon ondertussen wel (ben nu druifjes aan het eten) maar weet niet wat ik ermee aan moet. Ik probeer te bedenken waar ik dan trek in heb, maar er komt gewoon niets naar voren.
Wat ik me afvraag: wat te eten als je nergens trek in hebt? Wat ik soms heb is dat ik langere tijd geen trek (wel honger) heb in eten, dat negeer en dan uiteindelijk veel te veel eet. Ik herken het patroon ondertussen wel (ben nu druifjes aan het eten) maar weet niet wat ik ermee aan moet. Ik probeer te bedenken waar ik dan trek in heb, maar er komt gewoon niets naar voren.
zondag 25 juli 2010 om 14:42
Bertrade, wat een goede vraag is dat! Serieus, je ziet een patroon, besluit er wat aan te doen, denkt na over eigen oplossingen en vraagt vervolgens om tips.
Gister had ik dat ook in de super, zo´n moment. En dan vraag ik me af wat iemand die mij te logeren had, me op zo´n moment voor zou schotelen. Dan kom ik vaak wel op ideeen. Of ik ze ook uitvoer is een tweede, aardappeltjes schillen heb ik niet altijd zin in.
Grote (aso)koffer zit vol, (slaapzak erin en matje erop; het inpakken is gelukt. Net wipte nog een vriendin langs, erg gezellig. Maar het is duidelijk dat Hanke, hoewel aan de beterende hand, echt nog niet beter is. Ze kon aan mijn haar zien dat ´t niet zo lekker gaat. Futloos en dof. En i.t.s.t. de normale spraakwaterval die ik over mensen uitstort, slaat mijn stem vrij snel over of begin ik te hoesten. Ik zal op het reisgezelschap een minder spraakzamer indruk maken dan ik feitelijk ben. Misschien wel zo goed, om een goed indruk te maken.
Hele einden fietsen vanaf overmorgen.... ik moet nog maar zien of dat gaat lukken de eerste dagen. Anders een gevalletje bezemwagen.
Christa, hoe is het met jou, vond je zo lief voor me een paar dagen terug. En Profoon, ook jij verdient een eervolle vermelding.
Gister had ik dat ook in de super, zo´n moment. En dan vraag ik me af wat iemand die mij te logeren had, me op zo´n moment voor zou schotelen. Dan kom ik vaak wel op ideeen. Of ik ze ook uitvoer is een tweede, aardappeltjes schillen heb ik niet altijd zin in.
Grote (aso)koffer zit vol, (slaapzak erin en matje erop; het inpakken is gelukt. Net wipte nog een vriendin langs, erg gezellig. Maar het is duidelijk dat Hanke, hoewel aan de beterende hand, echt nog niet beter is. Ze kon aan mijn haar zien dat ´t niet zo lekker gaat. Futloos en dof. En i.t.s.t. de normale spraakwaterval die ik over mensen uitstort, slaat mijn stem vrij snel over of begin ik te hoesten. Ik zal op het reisgezelschap een minder spraakzamer indruk maken dan ik feitelijk ben. Misschien wel zo goed, om een goed indruk te maken.
Hele einden fietsen vanaf overmorgen.... ik moet nog maar zien of dat gaat lukken de eerste dagen. Anders een gevalletje bezemwagen.
Christa, hoe is het met jou, vond je zo lief voor me een paar dagen terug. En Profoon, ook jij verdient een eervolle vermelding.
zondag 25 juli 2010 om 15:39
Dank je Muis en succes met je paper.
Wat me trouwens vandaag te binnen schoot, was een vraag of een gedachte. Hoe staat het met Muis en kwetsbaar, bereikbaar en zacht zijn, met hechten? Die vraag kwam in me op omdat ik dit topic deels aan het herlezen was en veel van jouw posts gaan over een strijdige Muis vol ideeen, hard aan het werk voor een betere, praktischer wereld. Alsof je daar veel energie aan besteedt: aan strijd, aan verbetering. Mijn vraag was in hoeverre je dan open staat voor zachtheid en romantiek als je in de ´kom maar op, dit gaan we fixen´ modus zit.
CP, wat gaaf dat je je doel gaat halen. Jij was het toch die vroeg om een schop onder het holleke omdat het maar niet vlotte met de scriptie? En nu issie bijna klaar. Dat is heel goed nieuws. Wel eng natuurlijk, al het nieuwe dat op je afkomt. Je schrijft er zelf ook over...
Wat me trouwens vandaag te binnen schoot, was een vraag of een gedachte. Hoe staat het met Muis en kwetsbaar, bereikbaar en zacht zijn, met hechten? Die vraag kwam in me op omdat ik dit topic deels aan het herlezen was en veel van jouw posts gaan over een strijdige Muis vol ideeen, hard aan het werk voor een betere, praktischer wereld. Alsof je daar veel energie aan besteedt: aan strijd, aan verbetering. Mijn vraag was in hoeverre je dan open staat voor zachtheid en romantiek als je in de ´kom maar op, dit gaan we fixen´ modus zit.
CP, wat gaaf dat je je doel gaat halen. Jij was het toch die vroeg om een schop onder het holleke omdat het maar niet vlotte met de scriptie? En nu issie bijna klaar. Dat is heel goed nieuws. Wel eng natuurlijk, al het nieuwe dat op je afkomt. Je schrijft er zelf ook over...
