Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)

Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.



Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....





Lieve lezeres,



We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.

De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.



Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.

Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.



Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.



Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.



Schroom niet en schrijf met ons mee!







Vorig topic: Eten met je verstand



Recepten van het 'eten met je verstand' topic

Voor Nijntje, nog een keer die superpost van Spinster:



Ze reageerde op wat ik schreef over lijnen, dan de teugels laten vieren, en dan terugvallen en terug bij af geraken. Het 'alles of niets' principe. Daar gaat Spinster even fijntjes overheen en voor mij vielen de schellen toen van mijn ogen. Haar posting in combinatie met wat we hier bespraken en wat er allemaal voor geweldigs gezegd werd.



Hi lieve Lé. Ik ben helemaal bijgelezen, maar dit stukje bleef zo bij me hangen. Wat ik steeds zie terugkomen in je laatste post is de psychologie achter het (over)eten.



Ik vind het dapper dat je dat zo aanpakt en ik geloof dat dit wel eens de sleutel zou kunnen zijn voor je. Hier richten ze zich met therapieën voor mensen met een eetziekte op. Je geeft zelf ook aan dat je bijvoorbeeld geraakt bent door Hankes posts, die zich hier ook op richt. En verder heb je natuurlijk al andere hete vuren in je leven aangepakt door stil te staan bij je diepste innerlijke en bij goed voor jezelf zorgen. Ik zie dus een opening.



Ik lees steeds een bepaald psychologisch thema van (over)eten terug in je posts. Ik lees woorden als 'flow', 'uit de flow', 'teugels laat vieren', 'terugval', 'weer helemaal verkeerd' en 'lief voor mezelf'. Wat ik áchter die woorden lees en wat je zelf ook zegt, is dat er een soort zwart-wit-denken achter zit, wat betreft eten. De gedachte die ik steeds lees is: "Ik zit in een flow en dan gaat alles goed óf ik laat de teugels een keer vieren en dan ben ik weer terug bij af."



Dat is een onware(!) én een destructieve(!) gedachte!



Zolang je deze gedachte als ware het waarheid voor jezelf aanneemt, zal je dús ook geen mogelijkheid zien voor een middenweg / een compromis / een grijs gebied, kortom: voor gezond en nuchter denken over eetgedrag.



Onwaar omdat: Die gedachte is helemaal geen universele vaststaande waarheid als ware het door God hemzelve ingefluisterd. Die gedachte is een gedáchte. Van jou!



Destructief omdat: Die gedachte helpt je helemaal niet. Hij laat je namelijk steeds weer kiezen voor het denken in één van de twee uitersten. Óf je bent lief voor jezelf. Óf je bent slecht voor jezelf. Óf je eet goed. Óf je eet slecht. Óf je bent in een flow. Óf je bent weer terug bij af.



Net zoals bij intermenselijke relaties, waarbij jij mijn grote heldin bent wat betreft compassie, inlevingsvermogen en genuanceerdheid, ligt het ook bij eetgedrag niet zo 'alles of niets'. Óók eetgedrag is menselijk gedrag en er zijn dus niet 2 opties om te kiezen. Er is een hele schaal met ontelbaar veel facetten van keuzes en persoonlijke waarheden.



Juist zelfdestructief gedrag kenmerkt zich door 'zwart wit'-denken. (Ik ben geweldig. Ik ben niks waard. Het gaat fantastisch. Het komt nooit meer goed. Ik kan er helemaal niks aan doen. Alles is mijn schuld. Etc. ). Ook zelfdustructief eetgedrag gaat vaak over het denken in twee mogelijke scenario's: Ik zit in een flow. Ik ben terug bij af. Wat ben ik goed bezig. Wat ben ik weer zwak en slecht voor mezelf. Ik kan er helemaal niks aandoen, want.... (het overkomt me?). Dat ik dik ben is helemaal mijn eigen schuld. (--->Zie je de overeenkomsten?).



Menselijk (eet)gedrag ligt niet zo zwart-wit. Eén bord patat is niet het begin van een glijdende schaal. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt. Eén keer gezond voor sushi kiezen maakt jou niet meer waard. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt.



Je zou kunnen werken aan (kiezen voor) een nieuwe waarheid. Één die ook echt wáár is en één die je juist hélpt. Ik ga die waarheid niet hier voor jou uitschrijven want belangrijk is dat het jouw waarheid is. Ik denk alleen, wat ook eerder gezegd is, dat je het wellicht kunt zoeken in een sterke innerlijke kracht in jou die je eerder uit benarde situaties gered heeft.



Geloven in een kracht in jezelf die groter is dan je angst. (voor dik zijn? voor verkeerde keuzes? voor dun zijn? voor gedoemd zijn tot een glijdende schaal? voor voor altijd sterk moeten zijn?).

Dat geloven in die kracht zal je misschien helpen om de door jou gecreeërde veilige wereld van twee keuze-mogelijkheden genuanceerder te zien.



'De teugels laten vieren' klinkt zo eng als er maar twee keuzes zijn en het dan dús fout gaat. Geen wonder dat je daar grote huiver voor hebt en er andere keren juist baldadig je neus voor optrekt en gas geeft richting die 'fout aflopende' keus!

Misschien wordt het tijd je gedáchten wat te laten vieren, in plaats van je eetgedrag.



Lieve mops. Het zou zomaar kunnen dat je je er niet in herkent en dat ik mijn gedachtespinsels wat teveel op de vrije loop heb gelaten in deze post . In dat geval een dikke . En anders ook trouwens!



Ik ben nog steeds helemaal vol er van als ik het weer lees!

O Zima, wat een mooi verhaal!

Echt ontroerend......

Zima, van harte gefeliciteerd!

30 jaar, wat een prachtleeftijd.

Geniet van je dag meid, met spiesen en dergelijke, het wordt vast leuk!

Over het beoordeel topic:



Ik snap dat het een umheimisch gevoel kan geven. Ik snap dus ook dat mensen stoppen met lezen. Zelf lees ik juist wel. Gewoon omdat ik benieuwd ben naar wat men te zeggen heeft. Zo'n minkukel als die ene die alleen maar debiel en agressief kon doen krijgt van mij volkomen gelijk. Ja hoor schat, wat je zegt, zo is het en niet anders. Dat doet me dan weer niks.



Zelf vind ik ook van alles van iedereen. Dat is niet eens bewust, dat gaat vanzelf. Als ik er op ga letten is het misschien zelfs ergerlijk, zo veel als ik vind. Maar dat vinden, dat stelt weinig voor. Er hangt uiteindelijk niks aan vast. Ik kan iemand op het eerste gezicht lelijk/dik/mager/dom/stom/leuk/prachtig of wat dan ook vinden, pas als ik iemand leer kennen weet ik zeker of mijn eerste indruk klopte. Eerder niet.



Als iemand zo kortzichtig is om wie dan ook met overgewicht meteen weg te zetten als dom, lui, slap enzovoort, dan zegt dat veel over zo'n persoon en niks over mij. Ik hou dat soort dingen bij mezelf en weet dat ik zelf ook oordeel. Niet veroordeel meteen maar wel oordeel. Mensen die mij kennen weten dat ik niet dom en lui ben en mensen die van me houden doen dat met alles er op en er aan. Iemand schreef op dat topic dan ook dat ze geliefden heeft die te dik zijn en ze dat niet meer ziet. En zo hoort het. Uiteindelijk maakt het namelijk geen ruk uit of je dik of dun bent, niet als je iemand graag mag of er van houdt.



Voor mij, als dik mens, maakt het in ieder geval niets uit wat mensen die ik niet ken van mij vinden. Omdat dat oordelen niets voorstelt. Iedereen doet het en pas als oordelen veroordelen wordt heb je een probleem. Maar goed, dat is dan alsnog niet míjn probleem maar dat van de veroordelende. Ik heb er verder geen last van. Het oordelen en veroordelen gebeurt namelijk in stilte doorgaans. En dan nog, als het uitgesproken wordt heb ik ook wel wat te zeggen want laat mensen vooral eens naar zichzelf kijken voor ze hun tetter opentrekken tegen een ander.

Hennameis, twee boterhammen is erg weinig.

Ik eet er drie en dan heb ik er 's morgens ook al drie op. Meestal gevolgd door een appel of zo.

Je mag gerust zeven sneden brood eten hoor, op een dag.



We zijn hier niet op dieet, we eten gezond en te weinig eten is niet gezond. Laten we dat vooral niet uit het oog verliezen.



Lindy gaf trouwens een goeie tip in dat andere topic, die heeft ze volgens mij al eens geplaatst maar ik doe het nog een keer;



Let op de ingrediëntenlijst bij de producten die je koopt. Hoe korter de lijst, hoe minder troep er in zit.



Én eet niets wat je overgrootmoeder niet zou herkennen. Ook een goeie, al moeten we wel in ogenschouw nemen dat overgrootmoeders van ons doorgaans ook geen tropische groenten en fruit kenden. Maar het gaat om het idee. Dat je het simpel houdt wat je eet. Simpel en voedzaam.

Zo is het Nijn, het werkt en daar gaat het om!