Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
zondag 1 augustus 2010 om 23:00
Welkom Capibara, mooie post, eerlijk. Ik hoop ook dat je voor jezelf de knop om kan zetten. Goed voor jezelf zorgen is gewoon zo belangrijk... (Oh, wil ook nog wel wijze dingen zeggen en zo, maar mijn hoofd tuimelt en ik ben op weg naar bed. Wilde je wel vast even welkom heten! Ben altijd weer blij als mensen wat aan de prachtige schrijfsels hier hebben!)
...
zondag 1 augustus 2010 om 23:16
quote:Francisca_ schreef op 01 augustus 2010 @ 19:20:
[...]
Wat is er dan precies zo ongezond aan bbq?
...
Weet ik eigenlijk niet. Er is gewoon ergens het idee blijven hangen dat het slecht is, maar als ik kijk wat we hebben gegeten lijkt het me eigenlijk helemaal niet zo slecht. Groentenspiesjes die je zonder olie oid op de barbecue bakt zijn gewoon gezond (en lekker trouwens). Paprika gevuld met geitenkaas, plakjes courgette met olie, mais...
Hmm, de biertjes erbij zijn niet gezond maar ik drink niet op dagelijkse basis alcohol (ook niet op wekelijkse basis trouwens).
[...]
Wat is er dan precies zo ongezond aan bbq?
...
Weet ik eigenlijk niet. Er is gewoon ergens het idee blijven hangen dat het slecht is, maar als ik kijk wat we hebben gegeten lijkt het me eigenlijk helemaal niet zo slecht. Groentenspiesjes die je zonder olie oid op de barbecue bakt zijn gewoon gezond (en lekker trouwens). Paprika gevuld met geitenkaas, plakjes courgette met olie, mais...
Hmm, de biertjes erbij zijn niet gezond maar ik drink niet op dagelijkse basis alcohol (ook niet op wekelijkse basis trouwens).
zondag 1 augustus 2010 om 23:21
Ik heb er zeker wat aan, ben nog druk alle voorgaande berichten aan het lezen. En de dingen die me raken of die ik wil onthouden, zet ik in een Word-documentje, zodat ik ze niet terug hoef te zoeken in al die pagina's.
Goed voor mezelf zorgen... daar zit 'm denk ik de kneep. Ik heb hierover nagedacht, maar ik denk dat ik mezelf (onbewust) niet belangrijk genoeg vind om goed voor te zorgen. Ik ben het niet waard om goed voor te zorgen. Mijn man kan daar heel boos om worden als ik zo reageer, maar zo voelt het nu eenmaal. Ik kan me ook meestal niet voorstellen waarom hij op me gevallen is, en wat hij aantrekkelijk aan me vindt. En hoe dikker ik ben des te minder ik het me kan voorstellen.
Ik zit er nu over na te denken hoe dat eigenlijk komt. Ik heb altijd al gevoeld dat ik er eigenlijk niet mag zijn. Ben ook heel stil en teruggetrokken irl, zal niet snel op de voorgrond treden en vind het moeilijk om me (figuurlijk) bloot te geven bij anderen. Op al mijn mijn lagereschoolrapporten staat iets als 'Capi is erg in zichzelf gekeerd', dus dat is niet iets van de laatste tijd. Ik heb echt een muur om mee heen gebouwd waar mensen niet snel doorheen komen. En tegenwoordig heb ik ook een muur aan de buitenkant, een muur van vet waar mensen eerst doorheen moeten voor ze bij mijn 'ik' komen.
Goed voor mezelf zorgen... daar zit 'm denk ik de kneep. Ik heb hierover nagedacht, maar ik denk dat ik mezelf (onbewust) niet belangrijk genoeg vind om goed voor te zorgen. Ik ben het niet waard om goed voor te zorgen. Mijn man kan daar heel boos om worden als ik zo reageer, maar zo voelt het nu eenmaal. Ik kan me ook meestal niet voorstellen waarom hij op me gevallen is, en wat hij aantrekkelijk aan me vindt. En hoe dikker ik ben des te minder ik het me kan voorstellen.
Ik zit er nu over na te denken hoe dat eigenlijk komt. Ik heb altijd al gevoeld dat ik er eigenlijk niet mag zijn. Ben ook heel stil en teruggetrokken irl, zal niet snel op de voorgrond treden en vind het moeilijk om me (figuurlijk) bloot te geven bij anderen. Op al mijn mijn lagereschoolrapporten staat iets als 'Capi is erg in zichzelf gekeerd', dus dat is niet iets van de laatste tijd. Ik heb echt een muur om mee heen gebouwd waar mensen niet snel doorheen komen. En tegenwoordig heb ik ook een muur aan de buitenkant, een muur van vet waar mensen eerst doorheen moeten voor ze bij mijn 'ik' komen.
zondag 1 augustus 2010 om 23:22
@Capibara: Welkom! Het klinkt in elk geval alsof eten is gekoppeld aan straf en beloning en het niet zozeer gaat over het eten zelf. Wat natuurlijk heel moeilijk is, is om het los daarvan te gaan zien. En verder idem aan Vlammetje, ik drink niet zo vaak dus die paar biertjes hebben verdacht veel invloed op mijn denkvermogen .
zondag 1 augustus 2010 om 23:29
quote:Capibara schreef op 01 augustus 2010 @ 23:21:
Ik heb er zeker wat aan, ben nog druk alle voorgaande berichten aan het lezen. En de dingen die me raken of die ik wil onthouden, zet ik in een Word-documentje, zodat ik ze niet terug hoef te zoeken in al die pagina's.
Goed voor mezelf zorgen... daar zit 'm denk ik de kneep. Ik heb hierover nagedacht, maar ik denk dat ik mezelf (onbewust) niet belangrijk genoeg vind om goed voor te zorgen. Ik ben het niet waard om goed voor te zorgen. Mijn man kan daar heel boos om worden als ik zo reageer, maar zo voelt het nu eenmaal. Ik kan me ook meestal niet voorstellen waarom hij op me gevallen is, en wat hij aantrekkelijk aan me vindt. En hoe dikker ik ben des te minder ik het me kan voorstellen.
Ik zit er nu over na te denken hoe dat eigenlijk komt. Ik heb altijd al gevoeld dat ik er eigenlijk niet mag zijn. Ben ook heel stil en teruggetrokken irl, zal niet snel op de voorgrond treden en vind het moeilijk om me (figuurlijk) bloot te geven bij anderen. Op al mijn mijn lagereschoolrapporten staat iets als 'Capi is erg in zichzelf gekeerd', dus dat is niet iets van de laatste tijd. Ik heb echt een muur om mee heen gebouwd waar mensen niet snel doorheen komen. En tegenwoordig heb ik ook een muur aan de buitenkant, een muur van vet waar mensen eerst doorheen moeten voor ze bij mijn 'ik' komen. Heb je al dingen gedaan om meer zelfvertrouwen te kweken? Zodat je je beter in je vel voelt zitten?
Ik heb er zeker wat aan, ben nog druk alle voorgaande berichten aan het lezen. En de dingen die me raken of die ik wil onthouden, zet ik in een Word-documentje, zodat ik ze niet terug hoef te zoeken in al die pagina's.
Goed voor mezelf zorgen... daar zit 'm denk ik de kneep. Ik heb hierover nagedacht, maar ik denk dat ik mezelf (onbewust) niet belangrijk genoeg vind om goed voor te zorgen. Ik ben het niet waard om goed voor te zorgen. Mijn man kan daar heel boos om worden als ik zo reageer, maar zo voelt het nu eenmaal. Ik kan me ook meestal niet voorstellen waarom hij op me gevallen is, en wat hij aantrekkelijk aan me vindt. En hoe dikker ik ben des te minder ik het me kan voorstellen.
Ik zit er nu over na te denken hoe dat eigenlijk komt. Ik heb altijd al gevoeld dat ik er eigenlijk niet mag zijn. Ben ook heel stil en teruggetrokken irl, zal niet snel op de voorgrond treden en vind het moeilijk om me (figuurlijk) bloot te geven bij anderen. Op al mijn mijn lagereschoolrapporten staat iets als 'Capi is erg in zichzelf gekeerd', dus dat is niet iets van de laatste tijd. Ik heb echt een muur om mee heen gebouwd waar mensen niet snel doorheen komen. En tegenwoordig heb ik ook een muur aan de buitenkant, een muur van vet waar mensen eerst doorheen moeten voor ze bij mijn 'ik' komen. Heb je al dingen gedaan om meer zelfvertrouwen te kweken? Zodat je je beter in je vel voelt zitten?
zondag 1 augustus 2010 om 23:35
quote:Bertrade schreef op 01 augustus 2010 @ 23:22:
@Capibara: Welkom! Het klinkt in elk geval alsof eten is gekoppeld aan straf en beloning en het niet zozeer gaat over het eten zelf. Wat natuurlijk heel moeilijk is, is om het los daarvan te gaan zien. Niet alléén straf en beloning hoor! Ook gewoon (nou ja, 'gewoon'...) behoefte aan allerlei vette en zoete zooi. We eten bijvoorbeeld elke avond (samen) een rol chocoladekaakjes of een reep chocolade of een zak m&m's bij de thee. Godsamme, ik schaam me er zelfs voor als ik het typ. Eén kaakje lukt niet, die rol moet op. Geen kaakjes lukt ook niet, dan krijg ik zo'n trek daarna dat ik iets móet eten, en dan ga ik me later op de avond te buiten aan allerlei andere dingen (waardoor ik me dan niet bevredigd voel, zodat ik blijf zoeken naar alternatieven, net zolang tot mijn maag het genoeg vindt). En als ik niets in huis haal (jaja, ook geprobeerd, dat lijkt tenslotte de makkelijkste manier om geen ongezonde dingen naar binnen te werken) heb ik zo'n trek in iets lekkers dat Capiman naar de benzinepomp loopt om een paar repen chocolade te halen. Pfff. Het klinkt echt wel als een verslaving dit.
@Capibara: Welkom! Het klinkt in elk geval alsof eten is gekoppeld aan straf en beloning en het niet zozeer gaat over het eten zelf. Wat natuurlijk heel moeilijk is, is om het los daarvan te gaan zien. Niet alléén straf en beloning hoor! Ook gewoon (nou ja, 'gewoon'...) behoefte aan allerlei vette en zoete zooi. We eten bijvoorbeeld elke avond (samen) een rol chocoladekaakjes of een reep chocolade of een zak m&m's bij de thee. Godsamme, ik schaam me er zelfs voor als ik het typ. Eén kaakje lukt niet, die rol moet op. Geen kaakjes lukt ook niet, dan krijg ik zo'n trek daarna dat ik iets móet eten, en dan ga ik me later op de avond te buiten aan allerlei andere dingen (waardoor ik me dan niet bevredigd voel, zodat ik blijf zoeken naar alternatieven, net zolang tot mijn maag het genoeg vindt). En als ik niets in huis haal (jaja, ook geprobeerd, dat lijkt tenslotte de makkelijkste manier om geen ongezonde dingen naar binnen te werken) heb ik zo'n trek in iets lekkers dat Capiman naar de benzinepomp loopt om een paar repen chocolade te halen. Pfff. Het klinkt echt wel als een verslaving dit.
zondag 1 augustus 2010 om 23:42
quote:Bertrade schreef op 01 augustus 2010 @ 23:29:
Heb je al dingen gedaan om meer zelfvertrouwen te kweken? Zodat je je beter in je vel voelt zitten?Ooit een assertiviteitscursus gedaan, zodat ik in ieder geval beter voor mezelf kan opkomen. Maar ja, zoals zo vaak met dat soort dingen; ik ben van nature niet assertief, dus het kost me moeite om me zo te gedragen. Ik weet hoe ik het kan zijn, ik weet welke innerlijke blokkades me dwarszitten, alleen het doen versloft weer na een tijdje als ik er niet bewust mee bezig ben.
In oktober ga ik via mijn werkgever weer een training volgen voor mensen die het gevoel hebben dat er meer in hen zit dan eruit komt. Ik denk dat dat ook wel wat met zelfvertrouwen te maken zal hebben.
Tsja, ik weet ook eigenlijk niet of het met zelfvertrouwen te maken heeft. Op bepaalde gebieden barst ik van het zelfvertrouwen. Alleen voel ik me op andere gebieden minderwaardig aan andere mensen. En dat overgewicht speelt daarbij natuurlijk wel een grote rol, dat maakt dat ik me nog minder waard voel dan toen ik nog jong en slank was.
Heb je al dingen gedaan om meer zelfvertrouwen te kweken? Zodat je je beter in je vel voelt zitten?Ooit een assertiviteitscursus gedaan, zodat ik in ieder geval beter voor mezelf kan opkomen. Maar ja, zoals zo vaak met dat soort dingen; ik ben van nature niet assertief, dus het kost me moeite om me zo te gedragen. Ik weet hoe ik het kan zijn, ik weet welke innerlijke blokkades me dwarszitten, alleen het doen versloft weer na een tijdje als ik er niet bewust mee bezig ben.
In oktober ga ik via mijn werkgever weer een training volgen voor mensen die het gevoel hebben dat er meer in hen zit dan eruit komt. Ik denk dat dat ook wel wat met zelfvertrouwen te maken zal hebben.
Tsja, ik weet ook eigenlijk niet of het met zelfvertrouwen te maken heeft. Op bepaalde gebieden barst ik van het zelfvertrouwen. Alleen voel ik me op andere gebieden minderwaardig aan andere mensen. En dat overgewicht speelt daarbij natuurlijk wel een grote rol, dat maakt dat ik me nog minder waard voel dan toen ik nog jong en slank was.
zondag 1 augustus 2010 om 23:49
Er zal waarschijnlijk ook niet makkelijk 1 oorzaak aan te wijzen zijn. Dus een deel zal gewenning/ verslaving zijn, een deel onvoldoende zelfvertrouwen, een deel straf/ beloning. En daarnaast kan het altijd zijn dat je op gebied 1 voldoende zelfvertrouwen hebt en op gebied 2 onvoldoende.
Ik vind mezelf relatief slim. Maar als ik naar mijn eetpatroon kijk (of kijk naar hoe het een half jaar geleden was), dan is dat gewoon dom. Ik kan van alles en nog wat over bv software uitvogelen, maar ik kon niet zelfstandig bedenken dat 3 boterhammen met pindakaas op dag 1 te weinig was en ik daardoor op dag 2 ook alles at wat los en vast zat.
Eet je de rest van de dag wel voldoende? Dus ontbijt-lunch-avondeten?
Ik vind mezelf relatief slim. Maar als ik naar mijn eetpatroon kijk (of kijk naar hoe het een half jaar geleden was), dan is dat gewoon dom. Ik kan van alles en nog wat over bv software uitvogelen, maar ik kon niet zelfstandig bedenken dat 3 boterhammen met pindakaas op dag 1 te weinig was en ik daardoor op dag 2 ook alles at wat los en vast zat.
Eet je de rest van de dag wel voldoende? Dus ontbijt-lunch-avondeten?
maandag 2 augustus 2010 om 00:07
Ik eet de rest van de dag eerder te veel dan te weinig. Crackers met kaas als ontbijt, vaak worteltjes of radijsjes en fruit als tussendoortje, twee pistoletjes als lunch en een flinke portie groenten met rijst/pasta/aardappelen en een eiwitbron als avondeten. Op zich een gezond eetpatroon volgens mij (al zouden de hoeveelheden wat minder mogen, en zou ik beter ook kunnen minderen met de hoeveelheid kaas op een dag (wat toch al niet zo lekker valt omdat ik sinds ik jarenlang veganist ben geweest waarschijnlijk een lichte vorm van lactose-intolerantie heb opgebouwd)). O ja, en ik ben ook bang dat ik beter kan minderen met fruit, daar zit natuurlijk heel veel fruitsuikers in.
Tsja, ik beschouw mezelf ook als slim (ook op softwaregebied ), en ik weet ook wel wat er anders/beter moet. Maar ja, weten en doen zijn twee heel verschillende dingen. Weten en voelen ook.
Ik ga zo maar eens naar bed. Ik ga morgen in ieder geval beginnen met de volvette kaas op mijn crackers te vervangen door slankere smeerkaas, dat is alvast een begin. Zal zo eerst Capiman maar eens inlichten, dat hij de komende tijd alle voorraden slecht voedsel in zijn eentje mag wegwerken, en dat hij daarna mee mag doen met gezond eten.
Tsja, ik beschouw mezelf ook als slim (ook op softwaregebied ), en ik weet ook wel wat er anders/beter moet. Maar ja, weten en doen zijn twee heel verschillende dingen. Weten en voelen ook.
Ik ga zo maar eens naar bed. Ik ga morgen in ieder geval beginnen met de volvette kaas op mijn crackers te vervangen door slankere smeerkaas, dat is alvast een begin. Zal zo eerst Capiman maar eens inlichten, dat hij de komende tijd alle voorraden slecht voedsel in zijn eentje mag wegwerken, en dat hij daarna mee mag doen met gezond eten.
maandag 2 augustus 2010 om 08:25
Capibara, als ik het zo lees, zijn jouw ontbijt, tussendoortjes en lunch vrij karig, waardoor je aan het eind van de dag gewoon veel honger hebt.
Ik zou dus juist je ontbijt veranderen, daar wat meer nemen. En dan wel volkoren crackers, met gerust die volvette kaas maar dan ook wat tomaatjes ofzo. Wat meer variatie ook, de ene keer was musli, de andere keer boterhammen ofzo.
Pistoletjes, als ze wit zijn, daar heeft je lichaam niets aan. Dat betekent dus ook dat je snel weer behoefte hebt aan iets. Wit brood verhoogt ook de trek in snaai, wist je dat? Het vult gewoon niet. neem liever een ciabattabroodje ipv een pistoletje.
Fruit kan prima als tussendoortje, twee porties per dag kunnen gewoon. Of anders wat yoghurt, evt. met een lepeltje honing, wat nootjes of fruit erdoor?
's Avonds lekker veel groenten, die je al lees ik? Vind je dat saai, kun je ook twee soorten bereiden, dan eet je er meer van. En dan een kleinere portie rijst/aard/pasta.
Tja, die snaai in de avond. Dat is echt niet best. En inderdaad klinkt het als een eetverslaving als je er zelfs voor uit huis gaat om het te verkrijgen. Heb je al eens overwogen om hier hulp bij te zoeken?
Niet halen is een optie, maar kun je niet beginnen met iets lekkers zoeken dat gewoon veel minder slecht is en dat afbouwen? Het wordt op deze manier namelijk ook een ingesleten gewoonte, die doorbroken moet gaan worden.
Ik hoop dat je niet ineens heel streng gaat zijn voor jezelf. Je moet wel kunnen blijven genieten, anders zal je al snel de moed opgeven! Beter met kleine stapjes en goed kunnen volhouden, dan radicaal het roeer om en na een week gefrustreerd opgeven!
Ik zou dus juist je ontbijt veranderen, daar wat meer nemen. En dan wel volkoren crackers, met gerust die volvette kaas maar dan ook wat tomaatjes ofzo. Wat meer variatie ook, de ene keer was musli, de andere keer boterhammen ofzo.
Pistoletjes, als ze wit zijn, daar heeft je lichaam niets aan. Dat betekent dus ook dat je snel weer behoefte hebt aan iets. Wit brood verhoogt ook de trek in snaai, wist je dat? Het vult gewoon niet. neem liever een ciabattabroodje ipv een pistoletje.
Fruit kan prima als tussendoortje, twee porties per dag kunnen gewoon. Of anders wat yoghurt, evt. met een lepeltje honing, wat nootjes of fruit erdoor?
's Avonds lekker veel groenten, die je al lees ik? Vind je dat saai, kun je ook twee soorten bereiden, dan eet je er meer van. En dan een kleinere portie rijst/aard/pasta.
Tja, die snaai in de avond. Dat is echt niet best. En inderdaad klinkt het als een eetverslaving als je er zelfs voor uit huis gaat om het te verkrijgen. Heb je al eens overwogen om hier hulp bij te zoeken?
Niet halen is een optie, maar kun je niet beginnen met iets lekkers zoeken dat gewoon veel minder slecht is en dat afbouwen? Het wordt op deze manier namelijk ook een ingesleten gewoonte, die doorbroken moet gaan worden.
Ik hoop dat je niet ineens heel streng gaat zijn voor jezelf. Je moet wel kunnen blijven genieten, anders zal je al snel de moed opgeven! Beter met kleine stapjes en goed kunnen volhouden, dan radicaal het roeer om en na een week gefrustreerd opgeven!
...
maandag 2 augustus 2010 om 08:46
quote:vlammetje schreef op 02 augustus 2010 @ 08:25:
Pistoletjes, als ze wit zijn, daar heeft je lichaam niets aan. Dat betekent dus ook dat je snel weer behoefte hebt aan iets. Wit brood verhoogt ook de trek in snaai, wist je dat? Het vult gewoon niet. neem liever een ciabattabroodje ipv een pistoletje.
Nee, geen witte pistoletjes, maar bruien (bij voorkeur meergranen, maar die hebben ze niet altijd in het bedrijfsrestaurant). Ik vind brood lekker als het zo donker en korrelig mogelijk is, dus ik eet zelden witbrood.
Alleen krijg ik altijd al het idee dat ik veel eet; collega's eten één pistoletje, terwijl ik er twee eet. Dan voel ik me alweer zo'n vreetzak die niet genoeg heeft aan 1 broodje. Maar dat ik al een bewuste rem die ik heb ingesteld, want als ik echt zou eten wat ik op zou kunnen zou ik er wel drie of vier willen. Ik ben dan ook helemaal gek op lekker brood met lekker beleg, als kind al. Mijn moeder probeerde dat af te remmen door me per maaltijd niet meer dan vier boterhammen te laten eten, anders was ik als kind waarschijnlijk al dik geweest. Die rem houd ik er nog steeds op, al kan ik me wel te buiten gaan als ik bijvoorbeeld vers brood in huis heb (lekker stokbrood (dan wel liefst wit) of zelfgebakken volkorenbrood met allerlei extra zaden er doorheen).
Ik krijg altijd commentaar omdat ik zoveel fruit eet; als ik werk dan ligt mijn halve bureau vol met fruit. Vandaar dat ik daar ook mee wil gaan minderen. Ik heb vandaag alleen een bakje aardbeien bij me, met een klein beetje suiker. Als ik ze tussen de middag nog niet opgegeten heb kan ik ze lekker op brood doen, anders eet ik ze als tussendoortje.
Ik ga inderdaad maar eens vaker wat (soja)yoghurt eten. Ik ben nooit dol geweest op zuivel (op kaas na), en heb ook nooit veel melk gedronken of toetjes gegeten. En zeker omdat ik tegenwoordig meteen naar de wc moet rennen als ik teveel zuivel eet probeer ik het zoveel mogelijk te beperken. Toch kan het geen kwaad om er wat meer van te gebruiken, dus dat ga ik ook maar weer eens invoeren.
Wat je schrijft over niet te streng voor mezelf... ik weet dat ik inderdaad de neiging heb om meteen heel radicaal alle vet en suiker uit mijn menu te schrappen. Ik kan niet 1 kaakje nemen, ik neem meteen de hele rol. Als ik er geen neem word ik niet in de verleiding gebracht, dus dat wordt nog lastig. Maar ik snap ook wel dat ik het niet lang volhoud om zo heel streng te zijn, en dat ik dus beter af en toe wat lekkers kan nemen (in beperkte mate). Nu alleen nog zorgen dat het dan ook beperkt en af en toe blijft, en dat ik niet weer meteen de controle verlies...
Pistoletjes, als ze wit zijn, daar heeft je lichaam niets aan. Dat betekent dus ook dat je snel weer behoefte hebt aan iets. Wit brood verhoogt ook de trek in snaai, wist je dat? Het vult gewoon niet. neem liever een ciabattabroodje ipv een pistoletje.
Nee, geen witte pistoletjes, maar bruien (bij voorkeur meergranen, maar die hebben ze niet altijd in het bedrijfsrestaurant). Ik vind brood lekker als het zo donker en korrelig mogelijk is, dus ik eet zelden witbrood.
Alleen krijg ik altijd al het idee dat ik veel eet; collega's eten één pistoletje, terwijl ik er twee eet. Dan voel ik me alweer zo'n vreetzak die niet genoeg heeft aan 1 broodje. Maar dat ik al een bewuste rem die ik heb ingesteld, want als ik echt zou eten wat ik op zou kunnen zou ik er wel drie of vier willen. Ik ben dan ook helemaal gek op lekker brood met lekker beleg, als kind al. Mijn moeder probeerde dat af te remmen door me per maaltijd niet meer dan vier boterhammen te laten eten, anders was ik als kind waarschijnlijk al dik geweest. Die rem houd ik er nog steeds op, al kan ik me wel te buiten gaan als ik bijvoorbeeld vers brood in huis heb (lekker stokbrood (dan wel liefst wit) of zelfgebakken volkorenbrood met allerlei extra zaden er doorheen).
Ik krijg altijd commentaar omdat ik zoveel fruit eet; als ik werk dan ligt mijn halve bureau vol met fruit. Vandaar dat ik daar ook mee wil gaan minderen. Ik heb vandaag alleen een bakje aardbeien bij me, met een klein beetje suiker. Als ik ze tussen de middag nog niet opgegeten heb kan ik ze lekker op brood doen, anders eet ik ze als tussendoortje.
Ik ga inderdaad maar eens vaker wat (soja)yoghurt eten. Ik ben nooit dol geweest op zuivel (op kaas na), en heb ook nooit veel melk gedronken of toetjes gegeten. En zeker omdat ik tegenwoordig meteen naar de wc moet rennen als ik teveel zuivel eet probeer ik het zoveel mogelijk te beperken. Toch kan het geen kwaad om er wat meer van te gebruiken, dus dat ga ik ook maar weer eens invoeren.
Wat je schrijft over niet te streng voor mezelf... ik weet dat ik inderdaad de neiging heb om meteen heel radicaal alle vet en suiker uit mijn menu te schrappen. Ik kan niet 1 kaakje nemen, ik neem meteen de hele rol. Als ik er geen neem word ik niet in de verleiding gebracht, dus dat wordt nog lastig. Maar ik snap ook wel dat ik het niet lang volhoud om zo heel streng te zijn, en dat ik dus beter af en toe wat lekkers kan nemen (in beperkte mate). Nu alleen nog zorgen dat het dan ook beperkt en af en toe blijft, en dat ik niet weer meteen de controle verlies...
maandag 2 augustus 2010 om 08:58
Capi, wat goed dat je hier mee komt schrijven. Eerst een dikke welgemeende knuffel van mij
Confronterend om op te schrijven allemaal he?
Lees lekker mee. Er zijn hier veel wijze vrouwen....
Nog een tip: Ga jezelf niet uithongeren want dat is nergens voor nodig. Ga niet op dieet maar kies voor gezonde dingen. Bij de thee vanavond neem je geen pak koekjes maar neem bijvoorbeeld een appeltje met rozijntjes, kaneel en zoetstof uit de magnetron. Zit geen drol in qua kcal maar het is wel heel erg lekker, net de vulling van een appeltaart
Oh, en ik kom zo nu en dan Meds tegen met de opmerking dat je lijf zo mooi is. Je lijf zorgt dat je dingen kan doen, dat je kan ademen e.d. Dus zorg daar goed voor en kraak het niet af.
Nog een
@Bertrade: Dat is mijn punt! Bbq hoeft helemaal niet vet te zijn met alleen maar speklappen en sausjes Lekker he?
Confronterend om op te schrijven allemaal he?
Lees lekker mee. Er zijn hier veel wijze vrouwen....
Nog een tip: Ga jezelf niet uithongeren want dat is nergens voor nodig. Ga niet op dieet maar kies voor gezonde dingen. Bij de thee vanavond neem je geen pak koekjes maar neem bijvoorbeeld een appeltje met rozijntjes, kaneel en zoetstof uit de magnetron. Zit geen drol in qua kcal maar het is wel heel erg lekker, net de vulling van een appeltaart
Oh, en ik kom zo nu en dan Meds tegen met de opmerking dat je lijf zo mooi is. Je lijf zorgt dat je dingen kan doen, dat je kan ademen e.d. Dus zorg daar goed voor en kraak het niet af.
Nog een
@Bertrade: Dat is mijn punt! Bbq hoeft helemaal niet vet te zijn met alleen maar speklappen en sausjes Lekker he?
maandag 2 augustus 2010 om 09:27
Capibara, schone mooiheid van me, wat ben ik blij dat je er bent!
Ik wil heel veel zeggen tegen je, ik zit te wippen op mijn stoel want je geeft ons meteen so much to work with !
Maar ik moet eerst even de kattenbak verschonen en huishouden want mijn ouders komen straks Fien halen, om een paar dagen met haar te gaan kamperen. Ik hoop straks meer te kunnen posten maar ik wilde je wel alvast welkom heten.
Probeer alvast even één ding als je wil; maak er niet een té big deal van, van alle veranderingen die je van plan bent. Je knop is om, je denkt na, je bent je bewust, je ziet onder ogen, je schrijft van je af, je doet dus al heel erg veel. Als je nu naar een koekje grijpt en je hangt te veel 'gewicht' aan je voornemens, dan stel je jezelf ontzettend teleur als je dat koekje ook opeet.
Heb je de posting van Spinster gelezen? Die van de 'glijdende schaal'? Ik heb 'm een paar pagina's terug nog neergezet. Kijk maar even (als je wil hoor), als ik 'm nu wéér plaats worden de anderen misschien gek van me, want ik haal 'm nog al eens van stal.
Omdat er precies in staat wat de valkuilen zijn als je begint met gezond eten. Dat je er tóch te veel een dieet van maakt in plaats van een manier van leven.
Het is wennen, een andere manier van eten en bij de een gaat het juist in het begin alleen maar uitstekend, bij de ander is het echt een aanpassing en duurt het even voor ze er aan gewend is.
Hoe dan ook; eten is belangrijk en nadenken er over ook. Overleg gerust met jezelf. Heb je het nodig? Wíl je het echt? Wat gebeurt er als je het niet eet? Kun je zonder? Wat voel je nou echt? Als je de neiging tot eten kunt vervangen voor een emotie, welke emotie is dat dan? Heb je niet eigenlijk gewoon een knuffel nodig, of even een oor om in te tetteren of een warm dekentje of zo?
Gewoon een vergadering met jezelf als je voelt dat je die rol chocokoeken wel érg aantrekkelijk vindt.
Onbewust eten is er niet meer bij, ergens is dat jammer, dat je niet meer kunt zeggen dat je 'gedachteloos' eten in je mond stopt maar mijns inziens is het zo dat als je je eenmaal bewust bent van wat je doet, je dat onbewuste voor altijd kwijt bent. Je neemt een beslissing en die beslissing kun je je eigenlijk niet veroorloven, omdat je lichaam er niks aan heeft, er niet gezonder op wordt, het een hele tijdelijke oplossing is voor iets wat eigenlijk niks met eten te maken heeft. Korte termijn denken dus en de lange termijn, die moet voorrang gaan krijgen.
En het is leuk Capi, echt, het is helemaal niet erg om goed voor jezelf te zijn. Maar daarom zeg ik ook, probeer het niet als een dramatische verandering in je leven te zien maar als iets positiefs, iets waar je gelukkiger van wordt.
Goed, fijn, leuk, mooi!
Lief zijn voor jezelf zit 'm niet in grote hoeveelheden te vet/te zoet eten maar in genieten en dat ga je nu veel meer doen. En soms zul je (misschien) nog te veel, te vet, te zoet eten.
Nou en? Dat geeft niks want zwart/wit denken, het denken óf ik eet alles, óf ik ben op dieet en beperk mezelf als een dolle, bestaat niet hier. Het kan állemaal, maar wel met je verstand er bij.
Schat, en laat jij van dat verstand nou heel veel in huis hebben.
Komt helemaal goed vrouw, ik ben trots op je!
En nu ga ik de bak verschonen!
Ik wil heel veel zeggen tegen je, ik zit te wippen op mijn stoel want je geeft ons meteen so much to work with !
Maar ik moet eerst even de kattenbak verschonen en huishouden want mijn ouders komen straks Fien halen, om een paar dagen met haar te gaan kamperen. Ik hoop straks meer te kunnen posten maar ik wilde je wel alvast welkom heten.
Probeer alvast even één ding als je wil; maak er niet een té big deal van, van alle veranderingen die je van plan bent. Je knop is om, je denkt na, je bent je bewust, je ziet onder ogen, je schrijft van je af, je doet dus al heel erg veel. Als je nu naar een koekje grijpt en je hangt te veel 'gewicht' aan je voornemens, dan stel je jezelf ontzettend teleur als je dat koekje ook opeet.
Heb je de posting van Spinster gelezen? Die van de 'glijdende schaal'? Ik heb 'm een paar pagina's terug nog neergezet. Kijk maar even (als je wil hoor), als ik 'm nu wéér plaats worden de anderen misschien gek van me, want ik haal 'm nog al eens van stal.
Omdat er precies in staat wat de valkuilen zijn als je begint met gezond eten. Dat je er tóch te veel een dieet van maakt in plaats van een manier van leven.
Het is wennen, een andere manier van eten en bij de een gaat het juist in het begin alleen maar uitstekend, bij de ander is het echt een aanpassing en duurt het even voor ze er aan gewend is.
Hoe dan ook; eten is belangrijk en nadenken er over ook. Overleg gerust met jezelf. Heb je het nodig? Wíl je het echt? Wat gebeurt er als je het niet eet? Kun je zonder? Wat voel je nou echt? Als je de neiging tot eten kunt vervangen voor een emotie, welke emotie is dat dan? Heb je niet eigenlijk gewoon een knuffel nodig, of even een oor om in te tetteren of een warm dekentje of zo?
Gewoon een vergadering met jezelf als je voelt dat je die rol chocokoeken wel érg aantrekkelijk vindt.
Onbewust eten is er niet meer bij, ergens is dat jammer, dat je niet meer kunt zeggen dat je 'gedachteloos' eten in je mond stopt maar mijns inziens is het zo dat als je je eenmaal bewust bent van wat je doet, je dat onbewuste voor altijd kwijt bent. Je neemt een beslissing en die beslissing kun je je eigenlijk niet veroorloven, omdat je lichaam er niks aan heeft, er niet gezonder op wordt, het een hele tijdelijke oplossing is voor iets wat eigenlijk niks met eten te maken heeft. Korte termijn denken dus en de lange termijn, die moet voorrang gaan krijgen.
En het is leuk Capi, echt, het is helemaal niet erg om goed voor jezelf te zijn. Maar daarom zeg ik ook, probeer het niet als een dramatische verandering in je leven te zien maar als iets positiefs, iets waar je gelukkiger van wordt.
Goed, fijn, leuk, mooi!
Lief zijn voor jezelf zit 'm niet in grote hoeveelheden te vet/te zoet eten maar in genieten en dat ga je nu veel meer doen. En soms zul je (misschien) nog te veel, te vet, te zoet eten.
Nou en? Dat geeft niks want zwart/wit denken, het denken óf ik eet alles, óf ik ben op dieet en beperk mezelf als een dolle, bestaat niet hier. Het kan állemaal, maar wel met je verstand er bij.
Schat, en laat jij van dat verstand nou heel veel in huis hebben.
Komt helemaal goed vrouw, ik ben trots op je!
En nu ga ik de bak verschonen!
maandag 2 augustus 2010 om 10:15
Natúúrlijk heb ik de post van Spinster gelezen, een paar keer zelfs al. Ik ben na jouw berichtje begonnen met de laatste paar pagina's van dit topic te lezen, en ben inmiddels al een heel eind in die tweehonderd pagina's van het vorige deel. Ik wil er inderdaad geen dieet van maken, dat houd ik niet vol. En zelfs als ik het wel vol zou houden, omdat ik me er als een bezetene in vastbijt en allerlei dingen heel radicaal ga schrappen uit mijn dagelijkse eetpatroon dan val ik toch vroeg of laat weer terug in die oude gewoonten waar ik juist blijvend van af wil. Geen dieet dus, maar eetpatroon veranderen, dat lijkt me veel gezonder.
Ik heb gisteravond aan Capiman meegedeeld dat ik mijn gewicht aan wil pakken, omdat ik dat vette lompe lijf zó zat ben. Ik weet dat hij me zal steunen. Hij vindt me prachtig zoals ik ben, maar ook met vijftig kilo minder zal hij nog evenveel van me houden. En ik kan het maar niet geloven, dat iemand zo gek op me is dat hij door die vetrollen heen kan kijken. Maar hij zal me steunen door dik en dun, daarvan ben ik overtuigd. Ik heb 'm al gezegd dat hij alle lekkere dingen die we in huis hebben maar moet opeten, want dat ik het anders wil, niet meer zoveel en zo slecht wil eten. Alleen dat was gisteravond. Nu denk ik dat ik niet zo drastisch te werk moet gaan, maar gewoon tòch een chocoladekaakje bij de thee moet nemen vanavond. Eentje. En dan ook echt echt echt niet meer. Als ik niets neem stik ik wel van de trek in iets lekkers, maar dan is het op de korte termijn in feite makkelijker vol te houden dan wanneer ik er eentje neem, omdat ik dan niet in de verleiding kom om er nog meer te nemen. Maar ik wil het niet op de korte termijn volhouden, ik ga voor de lange termijn. En mijn hele leven nooit meer iets bij de thee is niet realistisch, dus ik kan maar beter meteen voor een realistischer doel gaan. Als ik nu mijn eetgewoonten aanpas naar een gezonde levensstijl ben ik toch al goed bezig en val ik waarschijnlijk ook al af.
Dat gedachtenloos eten in je mond stoppen, dat is het he, dat is de kern van het probleem. Ik geniet wel van eten, maar niet meer bewust. Soms wel hoor, als we uit eten gaan kan ik elke hap nog proeven, probeer ik smaken te onderscheiden, geniet ik er op een andere manier van dan wanneer ik een zak chips of een reep chocola naar binnen werk. Die knop moet om, dat ik weer bewust van elke hap ga genieten, en niet mijn lijf volstop met slechte dingen die me alleen op het moment zelf een goed gevoel geven.
Allemachtig zeg, ik kan nog maar net mijn tranen binnenhouden. Ik weet niet waarom dit zo confronterend is voor me, maar dat is het blijkbaar wel. En omdat je zùlke lieve dingen schrijft, daarvan krijg ik ook een brok in mijn keel.
Ik gebruik dit topic maar even om van me af te schrijven hoor, ik moet er (zeker nu) even heel bewust mee bezig zijn en blijven. Ik heb wel eens vaker van die voornemens gehad, maar dan verzandde het na een tijdje toch weer omdat ik er niet genoeg mee bezig bleef. Daarom vind ik het fijn dat er meer vrouwen zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik, met wie ik over de lastige dingen kan praten.
Ik heb gisteravond aan Capiman meegedeeld dat ik mijn gewicht aan wil pakken, omdat ik dat vette lompe lijf zó zat ben. Ik weet dat hij me zal steunen. Hij vindt me prachtig zoals ik ben, maar ook met vijftig kilo minder zal hij nog evenveel van me houden. En ik kan het maar niet geloven, dat iemand zo gek op me is dat hij door die vetrollen heen kan kijken. Maar hij zal me steunen door dik en dun, daarvan ben ik overtuigd. Ik heb 'm al gezegd dat hij alle lekkere dingen die we in huis hebben maar moet opeten, want dat ik het anders wil, niet meer zoveel en zo slecht wil eten. Alleen dat was gisteravond. Nu denk ik dat ik niet zo drastisch te werk moet gaan, maar gewoon tòch een chocoladekaakje bij de thee moet nemen vanavond. Eentje. En dan ook echt echt echt niet meer. Als ik niets neem stik ik wel van de trek in iets lekkers, maar dan is het op de korte termijn in feite makkelijker vol te houden dan wanneer ik er eentje neem, omdat ik dan niet in de verleiding kom om er nog meer te nemen. Maar ik wil het niet op de korte termijn volhouden, ik ga voor de lange termijn. En mijn hele leven nooit meer iets bij de thee is niet realistisch, dus ik kan maar beter meteen voor een realistischer doel gaan. Als ik nu mijn eetgewoonten aanpas naar een gezonde levensstijl ben ik toch al goed bezig en val ik waarschijnlijk ook al af.
Dat gedachtenloos eten in je mond stoppen, dat is het he, dat is de kern van het probleem. Ik geniet wel van eten, maar niet meer bewust. Soms wel hoor, als we uit eten gaan kan ik elke hap nog proeven, probeer ik smaken te onderscheiden, geniet ik er op een andere manier van dan wanneer ik een zak chips of een reep chocola naar binnen werk. Die knop moet om, dat ik weer bewust van elke hap ga genieten, en niet mijn lijf volstop met slechte dingen die me alleen op het moment zelf een goed gevoel geven.
Allemachtig zeg, ik kan nog maar net mijn tranen binnenhouden. Ik weet niet waarom dit zo confronterend is voor me, maar dat is het blijkbaar wel. En omdat je zùlke lieve dingen schrijft, daarvan krijg ik ook een brok in mijn keel.
Ik gebruik dit topic maar even om van me af te schrijven hoor, ik moet er (zeker nu) even heel bewust mee bezig zijn en blijven. Ik heb wel eens vaker van die voornemens gehad, maar dan verzandde het na een tijdje toch weer omdat ik er niet genoeg mee bezig bleef. Daarom vind ik het fijn dat er meer vrouwen zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik, met wie ik over de lastige dingen kan praten.
maandag 2 augustus 2010 om 10:32
Welkom Capi en ook hallo aan alle meelezers. Ik vind het iedere keer zo geweldig dat dit topic een fijne plek voor zoveel mensen is.
Twee dagen niet gepost en een hoop bij te lezen. Ik heb dit weekend bewust niet gepost, omdat ik jarig was en ik vond dat ik dat niet bezig hoefde te zijn met eten met mijn verstand en nadenken over eten en zelfbeeld. En geloof het of niet, het is nog nooit zo'n ontspannen verjaardag geweest!
Ik vind het heerlijk om uit te pakken voor vrienden en familie, dus ik had uitgebreid, maar gezond en verse gekookt/groot buffet gemaakt. Meestal ben ik van te voren heel erg bezig wat ik wel mag en niet mag, gefrustreerd omdat het fout zal gaan etc. Eindigt er dan meestal in dat ik me te buiten ga aan chips en taart, in plaats van mijn lekkere hapjes. Dat gevoel had ik voor het eerst niet. Ik heb genomen waar ik zin in had, maar vooral ook niets extra genomen omdat het nu mocht en ik een kans had om te buiten gegaan. Realiseer me vandaag pas dat ik alleen een punt appeltaart extra heb gegeten, 1 wijntje heb gedronken en een split heb genomen. Maar bovenal dat ik me lekker voel bij de keuzes die ik heb gemaakt!
Ik ben trouwens enorm verwend. Ik heb een nieuwe pannenset gekregen, een messenset en een vijzel. Dus ik kan lekker door blijven koken. Vanavond even op you tube wat filmpjes zoeken hoe je dingen klaar maakt met een vijzel. Iemand nog tips?
Over de ovenfrites: die kun je eenvoudig zelf maken en daar heb je geen zak voor nodig. Ik schil altijd aardappels en snij ze in lekkere dikke frieten. Oven op 200C, ieder kwartier even keren en na drie kwartier heb je zulke lekkere frites dat je de frituurpan het huis uit doet.
Ik gebruik een ovenschaal met goede anti aanbaklaag en gebruik daarom geen extra olijfolie. Ik investeer alleen ieder jaar in een nieuwe ovenschaal als ik in Frankrijk ben
Courgettesoep staat op mijn lijstje to cook.
Twee dagen niet gepost en een hoop bij te lezen. Ik heb dit weekend bewust niet gepost, omdat ik jarig was en ik vond dat ik dat niet bezig hoefde te zijn met eten met mijn verstand en nadenken over eten en zelfbeeld. En geloof het of niet, het is nog nooit zo'n ontspannen verjaardag geweest!
Ik vind het heerlijk om uit te pakken voor vrienden en familie, dus ik had uitgebreid, maar gezond en verse gekookt/groot buffet gemaakt. Meestal ben ik van te voren heel erg bezig wat ik wel mag en niet mag, gefrustreerd omdat het fout zal gaan etc. Eindigt er dan meestal in dat ik me te buiten ga aan chips en taart, in plaats van mijn lekkere hapjes. Dat gevoel had ik voor het eerst niet. Ik heb genomen waar ik zin in had, maar vooral ook niets extra genomen omdat het nu mocht en ik een kans had om te buiten gegaan. Realiseer me vandaag pas dat ik alleen een punt appeltaart extra heb gegeten, 1 wijntje heb gedronken en een split heb genomen. Maar bovenal dat ik me lekker voel bij de keuzes die ik heb gemaakt!
Ik ben trouwens enorm verwend. Ik heb een nieuwe pannenset gekregen, een messenset en een vijzel. Dus ik kan lekker door blijven koken. Vanavond even op you tube wat filmpjes zoeken hoe je dingen klaar maakt met een vijzel. Iemand nog tips?
Over de ovenfrites: die kun je eenvoudig zelf maken en daar heb je geen zak voor nodig. Ik schil altijd aardappels en snij ze in lekkere dikke frieten. Oven op 200C, ieder kwartier even keren en na drie kwartier heb je zulke lekkere frites dat je de frituurpan het huis uit doet.
Ik gebruik een ovenschaal met goede anti aanbaklaag en gebruik daarom geen extra olijfolie. Ik investeer alleen ieder jaar in een nieuwe ovenschaal als ik in Frankrijk ben
Courgettesoep staat op mijn lijstje to cook.
maandag 2 augustus 2010 om 11:03
Capi, die mooie dingen, die ik zeg, die zeg ik omdat ik je forumwise (live kennen we elkaar immers niet) een prachtig mens vind.
En ik gún je een andere kijk op jezelf.
Huil maar hoor, het is een soort openbaring, had ik ook. Niet meteen trouwens. Wel toen Hanke en Spinster gingen posten, dat heeft me zó veel gedaan.
Ik begreep het ineens allemaal zo veel beter. Ook mezelf. Ik wíst het allemaal wel al maar zoals ik er toen over ben gaan denken, daarin is toch iets helemaal veranderd.
Nu snap ik het pas als mensen het over 'aanleren van andere eetgewoonten' hebben.
Ik dacht altijd dat ik dan een tijdje anders ging eten (op dieet) en daarna weer 'gewoon'.
Jah.....Maar ik at niet gewoon en dus valt er niet gewoon te eten na het anders eten. Het moest helemáál anders en niet ten koste van alles zoals dat eerder ging. Gewoon, leven, genieten van eten, maar wel met mijn verstand er bij deze keer.
Het scheelt mij gewicht en ook geld want ik was een gulzige en ook erg dure eter.
We haalden gerust voor 300 euro boodschappen per week. Veel ging weer weg. Vooral de verse producten, want die lagen dan te lang en de zaterdag er op werd er weer een nieuwe voorraad gehaald. Veel van alles, vaak en vet, dat was mijn credo.
Eten is een sociaal ding, het is gezellig en het geeft een goed gevoel. De lol is echter dat dat ook zo is als je niet zo copieus eet. Ha!
Als ik achter een bord met gegrilde aardappelen met knoflook en de citoen-tijm kip zit met een heerlijke salade er bij (ik ben geen gekookte groentenmeisje) dan vind ik mezelf niet zielig hoor. Potverdikkie, wat is dát lekker!
Wil ik een keer patat eten of een pizza, dan doe ik dat. Maar ik plan het wel in. Dus niet friet op maandag en pizza op vrijdag maar met wat meer tijd er tussen. Ik probeer niet meer dan één keer per week echt vet te eten (als in dus patat of pizza of wat dan ook).
Kaas, waar ik voorheen gerust een pond van at in de drie dagen, daar eet ik nog maar weinig van. Een of twee keer per week één mueslicracker er mee.
Maar dan geníet ik er ook weer zó van......Zálig.
Voor het aanwennen aan een nieuw eetpatroon moet je jezelf als een peuter zien. Dus vallen en opstaan, niet wanhopen en doorzetten. Je leert het vanzelf, al doende en dan wordt het een tweede natuur. Het te veel eten heb je jezelf tenslotte ook zelf aangeleerd, dat kun je ook weer afleren.
We schrijven hier allemaal van ons af. Ik ook, absoluut. Ik wil er zijn voor anderen maar ik heb jullie ook nodig. En het ís ook confronterend. Je wordt geconfronteerd met het feit dat je blinde vlek weggehaald is. Je 'ziet' nu. Je ziet wat je zelf doet, wat je stuk aan het maken bent en hoe zonde dat is. Niet alleen vanwege de kilo's, ook gewoon vanwege je hart, je nieren, je lever, je huid en niet te vergeten; je zelfrespect en gevoel voor eigenwaarde. Dik zijn is op zich niet zo erg, ware het niet dat het zowel met je binnen als buitenkant dingen doet die niet fijn zijn en het beïnvloed ook nog eens je geest.
Een koekje is een punt.
Misschien dat je na verloop van tijd zelfs wel eens géén koekje neemt. Gewoon, omdat je niet wíl.
Want daar gaat het vanaf nu om. Wat je wíl. Niet wat je niet mag of wel mag want je mág alles, werkelijk álles.
Maar je moet gaan bepalen wat je wílt en dat gaat je succes brengen. Het feit dat je een keuze hebt gemaakt en de oude manier afzweert, omdat je dat niet meer wil, omdat die andere manier gewoon beter is voor jou, jezelf en jij.
Mijn man steunt me ook, net als de jouwe zal doen, maar met hem praat ik er minder over dan met jullie. Hij weet het nu wel en daarom ben ik hier, want ik heb soms behoefte om er enórm over te praten, met mensen die weten hoe het is om je eetgewoonten aan te passen en daar werkelijk voor te gaan.
En ik gún je een andere kijk op jezelf.
Huil maar hoor, het is een soort openbaring, had ik ook. Niet meteen trouwens. Wel toen Hanke en Spinster gingen posten, dat heeft me zó veel gedaan.
Ik begreep het ineens allemaal zo veel beter. Ook mezelf. Ik wíst het allemaal wel al maar zoals ik er toen over ben gaan denken, daarin is toch iets helemaal veranderd.
Nu snap ik het pas als mensen het over 'aanleren van andere eetgewoonten' hebben.
Ik dacht altijd dat ik dan een tijdje anders ging eten (op dieet) en daarna weer 'gewoon'.
Jah.....Maar ik at niet gewoon en dus valt er niet gewoon te eten na het anders eten. Het moest helemáál anders en niet ten koste van alles zoals dat eerder ging. Gewoon, leven, genieten van eten, maar wel met mijn verstand er bij deze keer.
Het scheelt mij gewicht en ook geld want ik was een gulzige en ook erg dure eter.
We haalden gerust voor 300 euro boodschappen per week. Veel ging weer weg. Vooral de verse producten, want die lagen dan te lang en de zaterdag er op werd er weer een nieuwe voorraad gehaald. Veel van alles, vaak en vet, dat was mijn credo.
Eten is een sociaal ding, het is gezellig en het geeft een goed gevoel. De lol is echter dat dat ook zo is als je niet zo copieus eet. Ha!
Als ik achter een bord met gegrilde aardappelen met knoflook en de citoen-tijm kip zit met een heerlijke salade er bij (ik ben geen gekookte groentenmeisje) dan vind ik mezelf niet zielig hoor. Potverdikkie, wat is dát lekker!
Wil ik een keer patat eten of een pizza, dan doe ik dat. Maar ik plan het wel in. Dus niet friet op maandag en pizza op vrijdag maar met wat meer tijd er tussen. Ik probeer niet meer dan één keer per week echt vet te eten (als in dus patat of pizza of wat dan ook).
Kaas, waar ik voorheen gerust een pond van at in de drie dagen, daar eet ik nog maar weinig van. Een of twee keer per week één mueslicracker er mee.
Maar dan geníet ik er ook weer zó van......Zálig.
Voor het aanwennen aan een nieuw eetpatroon moet je jezelf als een peuter zien. Dus vallen en opstaan, niet wanhopen en doorzetten. Je leert het vanzelf, al doende en dan wordt het een tweede natuur. Het te veel eten heb je jezelf tenslotte ook zelf aangeleerd, dat kun je ook weer afleren.
We schrijven hier allemaal van ons af. Ik ook, absoluut. Ik wil er zijn voor anderen maar ik heb jullie ook nodig. En het ís ook confronterend. Je wordt geconfronteerd met het feit dat je blinde vlek weggehaald is. Je 'ziet' nu. Je ziet wat je zelf doet, wat je stuk aan het maken bent en hoe zonde dat is. Niet alleen vanwege de kilo's, ook gewoon vanwege je hart, je nieren, je lever, je huid en niet te vergeten; je zelfrespect en gevoel voor eigenwaarde. Dik zijn is op zich niet zo erg, ware het niet dat het zowel met je binnen als buitenkant dingen doet die niet fijn zijn en het beïnvloed ook nog eens je geest.
Een koekje is een punt.
Misschien dat je na verloop van tijd zelfs wel eens géén koekje neemt. Gewoon, omdat je niet wíl.
Want daar gaat het vanaf nu om. Wat je wíl. Niet wat je niet mag of wel mag want je mág alles, werkelijk álles.
Maar je moet gaan bepalen wat je wílt en dat gaat je succes brengen. Het feit dat je een keuze hebt gemaakt en de oude manier afzweert, omdat je dat niet meer wil, omdat die andere manier gewoon beter is voor jou, jezelf en jij.
Mijn man steunt me ook, net als de jouwe zal doen, maar met hem praat ik er minder over dan met jullie. Hij weet het nu wel en daarom ben ik hier, want ik heb soms behoefte om er enórm over te praten, met mensen die weten hoe het is om je eetgewoonten aan te passen en daar werkelijk voor te gaan.
maandag 2 augustus 2010 om 11:21
Het is het grootste cadeau dat ik mezelf voor mijn verjaardag had kunnen geven. En het is ook het grootste cadeau dat jullie me in de afgelopen weken hebben gegeven.
Ik ga morgen naar mijn diëtiste en ik verheug me er echt zó op. Om haar te vertellen dat het goed met me gaat. En dat het me niet dondert of ik afgevallen ben of niet. Ik voel me veel fijner (al heb ik jullie soms nodig om dat weer even tussen mijn oren te knopen ).
Zoals Leo net schreef, mijn man steunt me, maar hier kan ik van me af praten met mensen die het echt begrijpen.
En Capi, ik heb dat gevoel ook heel vaak. Dat ik niet begrijp dat hij me mooi vindt zoals ik ben. Het helpt ook niet als hij dat zegt als ik in zo'n bui ben. Hij kan me dan bereiken. Maar de afgelopen weken heb ik wel gezien dat iedereen hier me dan wel kan bereiken. Net zoals ik de rest ook kan bereiken wanneer anderen het moeilijk hebben en ik dingen begrijp en herken.
Ik ga morgen naar mijn diëtiste en ik verheug me er echt zó op. Om haar te vertellen dat het goed met me gaat. En dat het me niet dondert of ik afgevallen ben of niet. Ik voel me veel fijner (al heb ik jullie soms nodig om dat weer even tussen mijn oren te knopen ).
Zoals Leo net schreef, mijn man steunt me, maar hier kan ik van me af praten met mensen die het echt begrijpen.
En Capi, ik heb dat gevoel ook heel vaak. Dat ik niet begrijp dat hij me mooi vindt zoals ik ben. Het helpt ook niet als hij dat zegt als ik in zo'n bui ben. Hij kan me dan bereiken. Maar de afgelopen weken heb ik wel gezien dat iedereen hier me dan wel kan bereiken. Net zoals ik de rest ook kan bereiken wanneer anderen het moeilijk hebben en ik dingen begrijp en herken.
maandag 2 augustus 2010 om 11:27
Ik werd trouwens vanochtend wakker met 538 en hoorde het volgende fragment. Het gaat over een onderzoek waaruit blijkt dat vrouwen een gen hebben waardoor ze zichzelf altijd minder mooi zien dan dat ze daadwerkelijk zijn. Humberto Tan belde daarover met Dyan Beekman. Ik vond dat ze in sommige opzichten heel makkelijk praatte en soms te veel oordeelde over overgewicht. Maar de essentie van het verhaal was heel waar. Ik post daarom hier de link naar het fragment.
Het past vooral in de woorden die Spinster zegt, maar Dubio tegen mij voor het eerst zei: je hebt altijd zelf de keuze.
Het past vooral in de woorden die Spinster zegt, maar Dubio tegen mij voor het eerst zei: je hebt altijd zelf de keuze.
maandag 2 augustus 2010 om 11:33
Ah, jammer, ik kan het niet horen, mijn besturingssysteem ondersteunt die player niet.
Jammer. Ben wel benieuwd. Over het algemeen vind ik alles wat DB zegt min of meer gelul van een dronken aardbei. Ben dus nieuwsgierig over wat ze hierover te melden heeft!
Ik zag laatste een aflevering van het programma XXS, over vrouwen met anorexia. Die hebben dat gen overduidelijk ook. Een meisje vertelde dat ze zichzelf een keer zag, in een spiegelende ruit en dacht dat het iemand anders was. Die is dun. Dacht ze, constateerde ze. Toen ze zich echter realiseerde dat ze het zelf was zag ze zichzelf letterlijk uitdijen en dik worden. Bizar.
Andersom werkt het ook.
Ik weet dat ik dik ben maar in mijn hoofd ben ik dunner.
Als ik mezelf plotskklaps in een spiegel zie schrik ik me rot. Ben ík dat? denk ik dan.
Ja, dat ben ik.
Ook een vertekend beeld van de werkelijkheid dus.
Jammer. Ben wel benieuwd. Over het algemeen vind ik alles wat DB zegt min of meer gelul van een dronken aardbei. Ben dus nieuwsgierig over wat ze hierover te melden heeft!
Ik zag laatste een aflevering van het programma XXS, over vrouwen met anorexia. Die hebben dat gen overduidelijk ook. Een meisje vertelde dat ze zichzelf een keer zag, in een spiegelende ruit en dacht dat het iemand anders was. Die is dun. Dacht ze, constateerde ze. Toen ze zich echter realiseerde dat ze het zelf was zag ze zichzelf letterlijk uitdijen en dik worden. Bizar.
Andersom werkt het ook.
Ik weet dat ik dik ben maar in mijn hoofd ben ik dunner.
Als ik mezelf plotskklaps in een spiegel zie schrik ik me rot. Ben ík dat? denk ik dan.
Ja, dat ben ik.
Ook een vertekend beeld van de werkelijkheid dus.
maandag 2 augustus 2010 om 11:44
Ik heb nu even al jullie posts rustig gelezen, probeer nog even op jullie te reageren.
Cis, dat 30-bord Ik had het er wel even moeilijk mee hoor, zoals Profoon al vroeg. Ook de hele setting: ik had ineens ook twee slapende baby'tjes in mijn slaapkamer liggen en een peuter rondlopen die mijn appeltaart meer dan waardeerde. Toen voelde ik me ineens heel volwassen.
Nijn, knap dat je dat kan, zo bewust genieten van een snoepje. Ik word daar altijd heel iebelig van als ik zo bewust moet doen. Net als NLP
Norre, als je nog meeleest. Ik zag dat je je posts hebt weggehaald. Maar wat ik tussen de regels door lees, is voor mij heel erg herkenbaar. Ik heb geen extreem overgewicht, ik ben een tikje aan de stevige kant. Ik heb daarom vroeger veel gelijnd en ben ook extreem slank geweest. Maar ook toen voelde ik me net zoals nu. Het draait vooral om zelfbeeld en verstandig eten. Ik hoop dat je door mee te lezen hier toch wat steun voelt.
Past voor mij ook in de opmerking van Bertrade. Ik vind mezelf slim en daarom frustreert het mij enorm dat ik 'alles met mijn verstand kan, behalve verstandig eten'. Dat vind ik zo'n discrepantie.
Capi, ik heb geen idee hoeveel fruit er op je bureau ligt. Ik weet wel dat ik als er drie stuks fruit op mijn bureau liggen al opmerkingen van collega's kreeg. Het is gewoon niet 'stoer' om zichtbaar voor jezelf te zorgen. Over een bureau met een droppot krijg je veel minder opmerkingen en vooral veel meer aanloop Gewoon doen wat goed voor jou voelt dus!
Cis, dat 30-bord Ik had het er wel even moeilijk mee hoor, zoals Profoon al vroeg. Ook de hele setting: ik had ineens ook twee slapende baby'tjes in mijn slaapkamer liggen en een peuter rondlopen die mijn appeltaart meer dan waardeerde. Toen voelde ik me ineens heel volwassen.
Nijn, knap dat je dat kan, zo bewust genieten van een snoepje. Ik word daar altijd heel iebelig van als ik zo bewust moet doen. Net als NLP
Norre, als je nog meeleest. Ik zag dat je je posts hebt weggehaald. Maar wat ik tussen de regels door lees, is voor mij heel erg herkenbaar. Ik heb geen extreem overgewicht, ik ben een tikje aan de stevige kant. Ik heb daarom vroeger veel gelijnd en ben ook extreem slank geweest. Maar ook toen voelde ik me net zoals nu. Het draait vooral om zelfbeeld en verstandig eten. Ik hoop dat je door mee te lezen hier toch wat steun voelt.
Past voor mij ook in de opmerking van Bertrade. Ik vind mezelf slim en daarom frustreert het mij enorm dat ik 'alles met mijn verstand kan, behalve verstandig eten'. Dat vind ik zo'n discrepantie.
Capi, ik heb geen idee hoeveel fruit er op je bureau ligt. Ik weet wel dat ik als er drie stuks fruit op mijn bureau liggen al opmerkingen van collega's kreeg. Het is gewoon niet 'stoer' om zichtbaar voor jezelf te zorgen. Over een bureau met een droppot krijg je veel minder opmerkingen en vooral veel meer aanloop Gewoon doen wat goed voor jou voelt dus!
maandag 2 augustus 2010 om 11:52
Hier kun je het artikel lezen. Het gaat erom dat hersenen het zelfbeeld van vrouwen vervormen.
Ik ben het eens over de stelling van Dyan en aardbeien. De wereld is voor haar altijd maakbaar als je je best maar doet. Dat dat soms op andere vlakken is en je er niet altijd een stylist voor hoeft in te huren, ontbreekt er weleens aan.
Ik ben het eens over de stelling van Dyan en aardbeien. De wereld is voor haar altijd maakbaar als je je best maar doet. Dat dat soms op andere vlakken is en je er niet altijd een stylist voor hoeft in te huren, ontbreekt er weleens aan.
maandag 2 augustus 2010 om 13:02
quote:hennameis schreef op 02 augustus 2010 @ 12:46:
eleonaora, jeetje wat kan jij realistisch schrijven zeg, ik kan me er helemaal in vinden, nu "moet" ik het ook nog zo voelen.
Mooi, mijn naam zo , is weer een geheel nieuwe versie!
Wat voel je dan niet vrouw?
En je moet niks he, je mag. Dat is het mooie. Al vind ik mezelf zo langzamerhand een beetje op een TV dominee klinken als ik dat schrijf.
eleonaora, jeetje wat kan jij realistisch schrijven zeg, ik kan me er helemaal in vinden, nu "moet" ik het ook nog zo voelen.
Mooi, mijn naam zo , is weer een geheel nieuwe versie!
Wat voel je dan niet vrouw?
En je moet niks he, je mag. Dat is het mooie. Al vind ik mezelf zo langzamerhand een beetje op een TV dominee klinken als ik dat schrijf.
