Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:14
ie eetmeter. Ben ik nou de enige die dat wel eens lastig vind? Een maaltijdsalade van appie, een belegd broodje van de bakker... ik heb het gevoel dat de berekening er aan losse onderdelen wel zo 150 kcal naast kan zitten. Want ik gok: jee, hoeveel kipstukjes, zal wel zo'n 2 porties zijn ofzo... Daarom vul ik hem eigenlijk bijna nooit in.
...
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:21
Die eetmeter heb ik gedist, die frustreerde me als een dolle. Dacht ik goed te zitten, bleek ik te veel vet en zou te hebben gegeten bijvoorbeeld. De volgende dag had ik dan weer te weinig van van alles en nog wat op, terwijl ik vond dat ik zelf heel goed bezig was.
Niet dat ik het beter weet dan de eetmeter maar ik begreep van een aantal mensen dat hij wel erg snel gaat roepen dat je van iets te veel of te weinig gegeten hebt en dat je dat dan met een korrel zout moet nemen, wat ik dan weer verwarrend vind......
Niet dat ik het beter weet dan de eetmeter maar ik begreep van een aantal mensen dat hij wel erg snel gaat roepen dat je van iets te veel of te weinig gegeten hebt en dat je dat dan met een korrel zout moet nemen, wat ik dan weer verwarrend vind......
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:25
Ik gebruik de caloriechecker van het voedingscentrum als ik zin heb. Dat vind ik net iets handiger. Maar ook daar loop ik tegen de kcal van maaltijdsalades, afhaalmaaltijden etc aan.
Ehh mijn 'peuten hebben ook liever niet dat ik me daar op focus. Zoals mijn fav zegt: 'je moet leren luisteren naar je buikmeter, niet naar wat een webmeter zegt.'
Dames, mag ik jullie mijn dilemma voorleggen Tis geneuzel in de marge maar ik worstel er mee merk ik.
Ik volg sinds januari de eettherapie en ben veel afgevallen: zo'n 35 kilo. De 'peut die ik had richtte zich heel erg op afvallen en een gezond BMI, maar daar ben ik de therapie niet voor gaan doen. Heb dus sinds deze week 'peut die zich op bewust gezond eten.
Nu krijg ik van 'piegenoten, andere 'peuten en vriendinnen opmerkingen als 'je hoeft nog maar zo weinig kilo's tot een gezond BMI, zet nog even door, val dat beetje nu ook af'. Ik voel me daar heel ongemakkelijk bij en weet niet goed te antwoorden anders dan ik doe het niet om af te vallen, ik doe dit traject om gezond te leren eten.
Van weersomstuit ben ik zelfs vandaag voor de tweede dag op rij weer aan het bingen geslagen En da's helemaal niet de bedoeling...
Ehh mijn 'peuten hebben ook liever niet dat ik me daar op focus. Zoals mijn fav zegt: 'je moet leren luisteren naar je buikmeter, niet naar wat een webmeter zegt.'
Dames, mag ik jullie mijn dilemma voorleggen Tis geneuzel in de marge maar ik worstel er mee merk ik.
Ik volg sinds januari de eettherapie en ben veel afgevallen: zo'n 35 kilo. De 'peut die ik had richtte zich heel erg op afvallen en een gezond BMI, maar daar ben ik de therapie niet voor gaan doen. Heb dus sinds deze week 'peut die zich op bewust gezond eten.
Nu krijg ik van 'piegenoten, andere 'peuten en vriendinnen opmerkingen als 'je hoeft nog maar zo weinig kilo's tot een gezond BMI, zet nog even door, val dat beetje nu ook af'. Ik voel me daar heel ongemakkelijk bij en weet niet goed te antwoorden anders dan ik doe het niet om af te vallen, ik doe dit traject om gezond te leren eten.
Van weersomstuit ben ik zelfs vandaag voor de tweede dag op rij weer aan het bingen geslagen En da's helemaal niet de bedoeling...
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:29
Ik gebruik eigenlijk een app: my net diary. Ik weet dat ik gezond genoeg eet op het niveau van vet en vitamines, dus dat controleer ik allemaal niet. Ik wil er geen obsessie bij krijgen, dus ik vertrouw op mijn boerenverstand.
Wat ik wel controleer is of ik mijn verplichte 1600-1700 calorieën haal. Als ik eenmaaltijdsalade van bijv. appie haal, staat daar bij hoeveel calorieën het in totaal zijn. Die vul ik dan op mijn app in.
Ik heb vandaag een geen-zin-dag. Vanavond moet ik skeeleren met mijn clubje en ik hoop al de hele dag dat het straks lekker gaat regenen...
Wat ik wel controleer is of ik mijn verplichte 1600-1700 calorieën haal. Als ik eenmaaltijdsalade van bijv. appie haal, staat daar bij hoeveel calorieën het in totaal zijn. Die vul ik dan op mijn app in.
Ik heb vandaag een geen-zin-dag. Vanavond moet ik skeeleren met mijn clubje en ik hoop al de hele dag dat het straks lekker gaat regenen...
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:30
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:34
Hermes, Lekker uitspreken tegen je peut, piegenoten en vriendinnen wat jouw reactie daarop is. Ik zou er ook dwars van worden. Dat je goed kunt eten en daardoor afvalt, is prima, dat is een trucje dat je nu wel door hebt. Maar wat je nog niet door hebt is hoe je blijvend gezond en verstandig eet en wat de drijfveren zijn voor bingen. Zolang je dat niet door hebt kun je afvallen tot je een ons weegt, maar is de oplossing niet blijvend voor jou. Met andere woorden: je (nieuwe) hulpvraag duidelijk(er) formuleren, onderbouwen wat je reactie op op de druk van boven af is en probeer te onderzoeken waar die gevoelens vandaan komen. Als je zo eerlijk bent als hier, heb je weer een nieuwe stap gezet.
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:35
Hermsie, waarom raak je daar van in de war?
Heel veel mensen snappen niks van problemen met je lijf, met eten, met overgewicht, van afvallen en aankomen etc. Het zijn geen deskundigen, ze zijn alleen wel in jou geïnteresseerd en dat maakt ze belangrijk voor je maar je zult bij trajecten als die jij aflegt toch vaak dingen uit moeten leggen. Nu dus ook weer. Voor veel mensen om je heen is wat jij zegt 'iets nieuws en onbekends'. Niet meer gaan voor het afvallen maar voor je gezondheid.
Ook zij moeten dat leren en je zult ze in dat opzicht dus even moeten opvoeden en wat uitleg geven.
Hun mening doet er in zoverre verder niks toe dat je het doet zoals jij het wil en je doet het goed, onder begeleiding nota bene. Het kost alleen weer even tijd om ook anderen dat te doen inzien.
Probeer los te laten dat iedereen moet begrijpen waar je mee bezig bent. Dat is veel te veel werk en je hebt het druk genoeg met jezelf. Leg het uit en ga discussie er over uit de weg.
'Ik weet wat ik doe' kun je zeggen en leg een hand op de arm van degene die er over begint en kijk hem of haar aan. Dat zet je woorden kracht bij.
Niet bingen Herm, dat is nergens voor nodig, echt niet.
Heel veel mensen snappen niks van problemen met je lijf, met eten, met overgewicht, van afvallen en aankomen etc. Het zijn geen deskundigen, ze zijn alleen wel in jou geïnteresseerd en dat maakt ze belangrijk voor je maar je zult bij trajecten als die jij aflegt toch vaak dingen uit moeten leggen. Nu dus ook weer. Voor veel mensen om je heen is wat jij zegt 'iets nieuws en onbekends'. Niet meer gaan voor het afvallen maar voor je gezondheid.
Ook zij moeten dat leren en je zult ze in dat opzicht dus even moeten opvoeden en wat uitleg geven.
Hun mening doet er in zoverre verder niks toe dat je het doet zoals jij het wil en je doet het goed, onder begeleiding nota bene. Het kost alleen weer even tijd om ook anderen dat te doen inzien.
Probeer los te laten dat iedereen moet begrijpen waar je mee bezig bent. Dat is veel te veel werk en je hebt het druk genoeg met jezelf. Leg het uit en ga discussie er over uit de weg.
'Ik weet wat ik doe' kun je zeggen en leg een hand op de arm van degene die er over begint en kijk hem of haar aan. Dat zet je woorden kracht bij.
Niet bingen Herm, dat is nergens voor nodig, echt niet.
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:40
Herm, komtie, de one-and-only ideale yoghurtbak:
http://www.fonq.nl/product/curver-chef@ ... oos/26918/
Ik heb hem gewoon bij de blokker gekocht.
Mijn brooddoos (vind hem nog steeds geweldig):
http://www.tradoria.de/p/ ... mpaign=googlebase-2010-07
Tot slot een paar kleine bakjes van de Xenos, waar ik niet-vloeistoffen indoe. Cheap ass dingen.
Heb je eventueel een koelkast op het werk waar je je bakjes in zou kunnen zetten?
http://www.fonq.nl/product/curver-chef@ ... oos/26918/
Ik heb hem gewoon bij de blokker gekocht.
Mijn brooddoos (vind hem nog steeds geweldig):
http://www.tradoria.de/p/ ... mpaign=googlebase-2010-07
Tot slot een paar kleine bakjes van de Xenos, waar ik niet-vloeistoffen indoe. Cheap ass dingen.
Heb je eventueel een koelkast op het werk waar je je bakjes in zou kunnen zetten?
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:45
Herm, fijn dat je zoveel bent afgevallen.
Sommige therapeuten menen dat een maximaal gewichtsverlies van 10% haalbaar is. Dan moet je een pas op de plaats maken om jojoen tegen te gaan. Dat kun je je peuten en vriendinnen zeggen. Daar sta jij achter, dus dat doe jij zo. En dan gaan die laatste kilo's misschien op den duur "vanzelf" wel weg.
Nou niet in discussie gaan met jezelf, want dat je erachter staat hoe je het nu doet, dat wist je al. Probeer dit een keer uit te spreken, want volgens mij is dat bingen alleen maar een soort comfort-toestand om te bedenken hóé je dat uit wilt spreken...
Sommige therapeuten menen dat een maximaal gewichtsverlies van 10% haalbaar is. Dan moet je een pas op de plaats maken om jojoen tegen te gaan. Dat kun je je peuten en vriendinnen zeggen. Daar sta jij achter, dus dat doe jij zo. En dan gaan die laatste kilo's misschien op den duur "vanzelf" wel weg.
Nou niet in discussie gaan met jezelf, want dat je erachter staat hoe je het nu doet, dat wist je al. Probeer dit een keer uit te spreken, want volgens mij is dat bingen alleen maar een soort comfort-toestand om te bedenken hóé je dat uit wilt spreken...
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:46
Pfff, ik zit hier even met tranen in mijn ogen vanwege de postings van Hermes en de woede die bij me opkomt na mijn postings. Vooral op mezelf Ik heb ook eettherapie gehad, een jaar of 8 geleden en het is precies mis gegaan bij het punt wat Hermes benoemd. Wel geleerd om te eten, maar door daar de focus op te leggen worstel ik nog altijd met mijn gevoelens en emoties over lijf en lijn. Het meisje van 22 was niet assertief genoeg om aan te geven dat het onder dat masker niet zo goed ging als dat de peuten en piegenoten dachten en worstelde vrolijk in haar eentje verder. In een relatie die niet bij haar paste, maar waarin ze toch door ging, om te laten zien dat ze het allemaal kon.
Dat meisje ben ik nu allang niet meer, maar ik merk dat de posts van de afgelopen dagen bij mij er zo in hakken. Het komt bij de kern van iets waar ik mijn vinger niet op kan leggen en ik heb het gevoel dat straks de sluizen opengaan van meer dan 15 jaar eet en lijffrustraties. En het gekke is, ik ben er niet bang voor, ik ben er klaar voor.
Dat meisje ben ik nu allang niet meer, maar ik merk dat de posts van de afgelopen dagen bij mij er zo in hakken. Het komt bij de kern van iets waar ik mijn vinger niet op kan leggen en ik heb het gevoel dat straks de sluizen opengaan van meer dan 15 jaar eet en lijffrustraties. En het gekke is, ik ben er niet bang voor, ik ben er klaar voor.
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:46
Lé, je verwoordt het zo goed. Ik denk dat ik wil dat anderen het begrijpen, omdat - in mijn ogen - therapeuten, therapiegenootjes juist dit verschil tussen gezond eten en afvallen moeten begrijpen. En eigenlijk automatisch trek ik het door naar vriendinnen. Stomme aanname hè dat iedereen me moet 'snappen'.
Ik heb idd een koelkast op het werk JanneJip en maak daar al dankbaar gebruik van. Die yoghurt sneuvelde van huis naar werk in de trein dus ik ga op pad voor dat doosje!
Ik heb idd een koelkast op het werk JanneJip en maak daar al dankbaar gebruik van. Die yoghurt sneuvelde van huis naar werk in de trein dus ik ga op pad voor dat doosje!
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:50
Goed Hermes, tussen al deze filosofische, peutverantwoorde wijsheden wil ik je dan nog iets praktisch meegeven:
1. deksel erop
2. optillen bij lipje, op het midden van het deksel drukken
3. lipje loslaten
Daardoor druk/zuig je het bakje heeeeel licht vacuum en valt het deksel er niet meer af (duimt dat dit echt niet gebeurt).
Echt een ideaal ding!
1. deksel erop
2. optillen bij lipje, op het midden van het deksel drukken
3. lipje loslaten
Daardoor druk/zuig je het bakje heeeeel licht vacuum en valt het deksel er niet meer af (duimt dat dit echt niet gebeurt).
Echt een ideaal ding!
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:53
quote:Zima schreef op 10 augustus: En het gekke is, ik ben er niet bang voor, ik ben er klaar voor.
Dames, ik durf me niet echt te mengen in bovenstaand gesprek, daar heb ik veel te weinig bagage voor. Maar Zima, wat je hier zegt vind ik ongelofelijk dapper en knap.
Hermes, voor jou ook een dikke knuffel.
Dames, ik durf me niet echt te mengen in bovenstaand gesprek, daar heb ik veel te weinig bagage voor. Maar Zima, wat je hier zegt vind ik ongelofelijk dapper en knap.
Hermes, voor jou ook een dikke knuffel.
anoniem_107542 wijzigde dit bericht op 10-08-2010 15:55
Reden: spelfoutje
Reden: spelfoutje
% gewijzigd
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:55
Zima, dat had ik vanmorgen bij jouw verhaal over de professionele Zima. Ik ben net een week bezig in een nieuwe baan. Jaren politiek adviseur geweest waar ik de halve wereld voor overvloog en nu, nu ben ik aan de beurt (dit is al in januari gestart). Nieuwe leuke baan met veel meer privé tijd, gestopt met promoveren (dat deed ik er nog naast), veel veranderd in privé leven: ik word nu de Hermes die ik wil zijn, die kwetsbaar is en durft toe te geven dat ze dingen niet weet, niet kan en vooral niet wil. Stap voor stap, dat wel
JanneJip, ik ga het proberen! En ach, heb nu toch 2 Blackberry's voor het werk, dus eentje onder de yoghurt is niet erg
JanneJip, ik ga het proberen! En ach, heb nu toch 2 Blackberry's voor het werk, dus eentje onder de yoghurt is niet erg
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:59
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:07
quote:Zima schreef op 10 augustus 2010 @ 15:46:
En het gekke is, ik ben er niet bang voor, ik ben er klaar voor.
Stoer.
En fijn dat we erbij zijn.
Wellicht steken we er nog een en ander vanop.
Interessant om waar te nemen dat sommige "eetproblemen" helemaal niet een direct probleem met eten zijn. Goed om te zien hoe anderen er mee omgaan.
En nog even aan allemaal:
Ik heb nu een aantal keren voorbij zien komen dat de redenaties van bepaalde personen onderuit werden gehaald onder de loep werden genomen. Heel interessant. Laat me ook kritisch naar mezelf kijken. Het zijn allemaal keuzes, keuzes, keuzes!
En het gekke is, ik ben er niet bang voor, ik ben er klaar voor.
Stoer.
En fijn dat we erbij zijn.
Wellicht steken we er nog een en ander vanop.
Interessant om waar te nemen dat sommige "eetproblemen" helemaal niet een direct probleem met eten zijn. Goed om te zien hoe anderen er mee omgaan.
En nog even aan allemaal:
Ik heb nu een aantal keren voorbij zien komen dat de redenaties van bepaalde personen onderuit werden gehaald onder de loep werden genomen. Heel interessant. Laat me ook kritisch naar mezelf kijken. Het zijn allemaal keuzes, keuzes, keuzes!
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:10
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:24
quote:NMD schreef op 10 augustus 2010 @ 01:14:
Hoi lieve vrouwen,
Ik ga even een beetje van me afschrijven, al gaat het niet echt over eten.
Ik ben vandaag bezig geweest met het heel bewust anders tegen mezelf praten. Ondersteunende worden, figuurlijk naast mezelf gaan staan. Een arm om mezelf heen slaan, praten tegen mezelf alsof ik mijn beste vriendin ben.
En dat ging oke vandaag, merk wel dat ik mezelf min of meer constant aan het corrigeren ben.
En toen stond ik net, in het pikkedonker met een lekke band engigzins in the middle over nowhere. Naar huis was een uur lopen naar huis, op zich geen probleem, maar dan moest ik langs donkere en stille stukken. Uiteindelijk heb ik mijn buurman, ik wist dat ie nog wakker was, ge'smst. Met de vraag of ik hem kon bellen mocht er onderweg iets zijn. Hij bood aan, als ik me er onprettig bij voelde me op te komen halen (voor hem ongeveer een kwartiertje fietsen). Dan kon ik achterop en zou hij mijn fiets in de hand houden. Dat aanbod heb ik aangenomen en we hebben gewoon heel gezellig gekletst onderweg.
En dan kom ik thuis en 'bam' valt de negativiteit over me heen. Voel ik me ontzettend klein en nietig, lastig, schuldig.
En waarom, ik kan niet eens rationeel een reden bedenken..
Het triggert iets bij me, maar ik weet niet wat.
Het viel letterijk, als een zware denken over me heen, zodra ik mijn voordeur open deed. Heeft ook iets te maken met in een leeg huis thuis komen.
En toen merkte ik gelijk dat die 'negatieve stem' op komt zetten.
Ik ben gaan zitten en heb heel bewust gekeken naar wat er gebeurde. Ik voelde me verdrieitig en ongemakkelijk en dan komt 'die stem' die dingen wilt gaan zeggen in de zin van dat ik alles verkeerd doe en dat ik niks ben en niks word.
En dan heb ik de neiging mezelf uit te gaan putten met allerlei klusjes, om iets goeds te hebben gedaan.
Maar ik dacht aan jullie en aan mijn eigen woorden van vanmiddag.
En besloot dit nu zo op te schrijven en wat ik nu voel te verdragen en met jullie te delen, ipv het weg te maken door mezelf te gaan afmatten en de grond in te boren.
En ik vind dat heel moeilijk, maar ik wil het niet meer, ik wil het anders, ik wil anders met mezelf omgaan.
De tranen staan nu in mijn ogen.
Ben bang dat jullie denken dat ik hartstikke gek ben en/of me liever niet meer hier hebben.
Ik voel me letterlijk en figuurlijk teveel.
Ik denk dat mijn strijd met eten hier ook mee te maken heeft, maar heb daar nog weinig zicht op.
Doet er denk ik voor nu ook niet toe, dit is al heel wat, iig voor mij.
Lieve Enemdé,
Allereerst wil ik zeggen dat je me een erg lieve vrouw lijkt en dat je posting me raakt. Ik ben blij dat je de moed hebt gehad om dit op te schrijven, want ik kan me voorstellen dat je daarvoor best een drempel over moest. Fijn dat je dat vertrouwen hebt
Ten tweede valt me op dat je, in je eigen verdrietige bui, toch nog op anderen bent gaan reageren midden in de nacht. Dat zeg ik, je bent een lieve vrouw
Wat verdrietig voor je dat je je zo nietig en "te veel" voelde. Terwijl je juist een aantal heel gezonde en verstandige dingen had gedaan die dag: besloten om je eigen beste vriendin te worden en hulp inroepen en accepteren in een potentieel riskante situatie. Dat zijn best grote dingen waar je trots op mag zijn.
Die negatieve stem is dus niet rationeel, want er was geen reden voor een negatief oordeel. Dat negatieve oordeel komt blijkbaar dus ergens anders vandaan. Heb je enig idee waarvandaan? Hebben mensen wel eens gezegd of je het gevoel gegeven dat je te veel was of dat je niet veel waard was? Als je rationeel het gevoel niet kan duiden, moet het dus uit je onderbewustzijn komen. In die zin denk ik dat wat je hier schreef wel degelijk te maken heeft met je eetgedrag, omdat dat waarschijnlijk ook voor een groot deel door onbewuste drijfveren wordt gestuurd. Maar dat kun je tijd geven, één ding tegelijk.
Ik begrijp dat je je gisteren heel erg rot voelde, maar ik zie er toch ook iets heel positiefs in. Je gaat nu de confrontatie met je gevoel aan. Je laat het toe, het overweldigt je en dat is eng en eenzaam misschien ook beangstigend. Het lijkt makkelijker je gevoel weg te klussen of te eten. Maar daarmee gaat het nog niet weg. Het blijft in je zitten en zal zich hoe dan ook manifesteren, in ongezond gedrag of een ongezond lichaam. Gevoel uit zich hoe dan ook, doe je het niet bewust zelf dan zal het via je lichaam naar buiten komen, in de vorm van klachten. Dus wat je nu doet, de confrontatie aangaan, het gevoel eruit laten komen, is heel gezond, ook al voelt het heel erg naar.
Iets om over na te denken is wel wie je kan ondersteunen in dit proces. Want het lijkt me niet goed om zulke hevige emoties in je eentje te moeten doorstaan. Heb je wel eens psychologische hulp gehad? Zou je dit overwegen? Is er iemand in je omgeving die je op zulke momenten kan bellen? Op zich goed trouwens dat je dit topic hebt opgezocht, want dat is ook een heel fijne uitlaatklep!
Hoi lieve vrouwen,
Ik ga even een beetje van me afschrijven, al gaat het niet echt over eten.
Ik ben vandaag bezig geweest met het heel bewust anders tegen mezelf praten. Ondersteunende worden, figuurlijk naast mezelf gaan staan. Een arm om mezelf heen slaan, praten tegen mezelf alsof ik mijn beste vriendin ben.
En dat ging oke vandaag, merk wel dat ik mezelf min of meer constant aan het corrigeren ben.
En toen stond ik net, in het pikkedonker met een lekke band engigzins in the middle over nowhere. Naar huis was een uur lopen naar huis, op zich geen probleem, maar dan moest ik langs donkere en stille stukken. Uiteindelijk heb ik mijn buurman, ik wist dat ie nog wakker was, ge'smst. Met de vraag of ik hem kon bellen mocht er onderweg iets zijn. Hij bood aan, als ik me er onprettig bij voelde me op te komen halen (voor hem ongeveer een kwartiertje fietsen). Dan kon ik achterop en zou hij mijn fiets in de hand houden. Dat aanbod heb ik aangenomen en we hebben gewoon heel gezellig gekletst onderweg.
En dan kom ik thuis en 'bam' valt de negativiteit over me heen. Voel ik me ontzettend klein en nietig, lastig, schuldig.
En waarom, ik kan niet eens rationeel een reden bedenken..
Het triggert iets bij me, maar ik weet niet wat.
Het viel letterijk, als een zware denken over me heen, zodra ik mijn voordeur open deed. Heeft ook iets te maken met in een leeg huis thuis komen.
En toen merkte ik gelijk dat die 'negatieve stem' op komt zetten.
Ik ben gaan zitten en heb heel bewust gekeken naar wat er gebeurde. Ik voelde me verdrieitig en ongemakkelijk en dan komt 'die stem' die dingen wilt gaan zeggen in de zin van dat ik alles verkeerd doe en dat ik niks ben en niks word.
En dan heb ik de neiging mezelf uit te gaan putten met allerlei klusjes, om iets goeds te hebben gedaan.
Maar ik dacht aan jullie en aan mijn eigen woorden van vanmiddag.
En besloot dit nu zo op te schrijven en wat ik nu voel te verdragen en met jullie te delen, ipv het weg te maken door mezelf te gaan afmatten en de grond in te boren.
En ik vind dat heel moeilijk, maar ik wil het niet meer, ik wil het anders, ik wil anders met mezelf omgaan.
De tranen staan nu in mijn ogen.
Ben bang dat jullie denken dat ik hartstikke gek ben en/of me liever niet meer hier hebben.
Ik voel me letterlijk en figuurlijk teveel.
Ik denk dat mijn strijd met eten hier ook mee te maken heeft, maar heb daar nog weinig zicht op.
Doet er denk ik voor nu ook niet toe, dit is al heel wat, iig voor mij.
Lieve Enemdé,
Allereerst wil ik zeggen dat je me een erg lieve vrouw lijkt en dat je posting me raakt. Ik ben blij dat je de moed hebt gehad om dit op te schrijven, want ik kan me voorstellen dat je daarvoor best een drempel over moest. Fijn dat je dat vertrouwen hebt
Ten tweede valt me op dat je, in je eigen verdrietige bui, toch nog op anderen bent gaan reageren midden in de nacht. Dat zeg ik, je bent een lieve vrouw
Wat verdrietig voor je dat je je zo nietig en "te veel" voelde. Terwijl je juist een aantal heel gezonde en verstandige dingen had gedaan die dag: besloten om je eigen beste vriendin te worden en hulp inroepen en accepteren in een potentieel riskante situatie. Dat zijn best grote dingen waar je trots op mag zijn.
Die negatieve stem is dus niet rationeel, want er was geen reden voor een negatief oordeel. Dat negatieve oordeel komt blijkbaar dus ergens anders vandaan. Heb je enig idee waarvandaan? Hebben mensen wel eens gezegd of je het gevoel gegeven dat je te veel was of dat je niet veel waard was? Als je rationeel het gevoel niet kan duiden, moet het dus uit je onderbewustzijn komen. In die zin denk ik dat wat je hier schreef wel degelijk te maken heeft met je eetgedrag, omdat dat waarschijnlijk ook voor een groot deel door onbewuste drijfveren wordt gestuurd. Maar dat kun je tijd geven, één ding tegelijk.
Ik begrijp dat je je gisteren heel erg rot voelde, maar ik zie er toch ook iets heel positiefs in. Je gaat nu de confrontatie met je gevoel aan. Je laat het toe, het overweldigt je en dat is eng en eenzaam misschien ook beangstigend. Het lijkt makkelijker je gevoel weg te klussen of te eten. Maar daarmee gaat het nog niet weg. Het blijft in je zitten en zal zich hoe dan ook manifesteren, in ongezond gedrag of een ongezond lichaam. Gevoel uit zich hoe dan ook, doe je het niet bewust zelf dan zal het via je lichaam naar buiten komen, in de vorm van klachten. Dus wat je nu doet, de confrontatie aangaan, het gevoel eruit laten komen, is heel gezond, ook al voelt het heel erg naar.
Iets om over na te denken is wel wie je kan ondersteunen in dit proces. Want het lijkt me niet goed om zulke hevige emoties in je eentje te moeten doorstaan. Heb je wel eens psychologische hulp gehad? Zou je dit overwegen? Is er iemand in je omgeving die je op zulke momenten kan bellen? Op zich goed trouwens dat je dit topic hebt opgezocht, want dat is ook een heel fijne uitlaatklep!
Ga in therapie!
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:41
Ik meld me wel als de sluizen open gaan
Nee, alle gekheid op een stokje: ik merk dat de posts van de laatste dagen me veel doen en me tot de kern brengen van waarom ik eten/slank zijn koppel aan succesvol zijn. Het tolt in mijn hoofd van gedachten, inzichten, boosheid, erkenning willen hebben, dingen bereiken etc. Ik laat het toe en merk dat het verwarrend is, maar ook heel bevrijdend werkt. Zodra ik meer inzichten heb, kom ik zeker posten.
Hermes, ik werd helemaal enthousiast toen ik las hoe jij je baan beschreef. Want ik snap meteen dat je voor zo'n baan gaat. En op die manier leer ik mezelf, mijn passies en valkuilen weer beter kennen.
Nee, alle gekheid op een stokje: ik merk dat de posts van de laatste dagen me veel doen en me tot de kern brengen van waarom ik eten/slank zijn koppel aan succesvol zijn. Het tolt in mijn hoofd van gedachten, inzichten, boosheid, erkenning willen hebben, dingen bereiken etc. Ik laat het toe en merk dat het verwarrend is, maar ook heel bevrijdend werkt. Zodra ik meer inzichten heb, kom ik zeker posten.
Hermes, ik werd helemaal enthousiast toen ik las hoe jij je baan beschreef. Want ik snap meteen dat je voor zo'n baan gaat. En op die manier leer ik mezelf, mijn passies en valkuilen weer beter kennen.
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:50
Och dames, ik moet mezelf momenteel even zó bedwingen niet weer lekker snel een paar kilo's weg te crashen.
Ben in een aantal maanden tijd 10 kg afgevallen (niet te snel, niet te langzaam). In het begin stikte het van complimenten, zelfvertrouwen, ik voelde me fantastisch. In mijn ideaalscenario val ik nog 8 kg af, maar als ik er nu 3 kwijt zou raken, zou ik ook erg happy zijn (een mooier tiental, zeg maar).
Ik denk dat ik hoofdzakelijk de kick mis, en dat het goed is dat ik nu zo gezond eet. Maar het nauwelijks/niet zichtbare resultaat frustreert me momenteel een beetje...
(ik kijk nog steeds vol liefde naar mijn inmiddels duidelijk plattere buik, maar daaronder komen mijn bovenbenen, en die hebben toch echt wat weg van de maan :S. Blubblub... (Zeikerd, denk ik erachteraan )
Ben in een aantal maanden tijd 10 kg afgevallen (niet te snel, niet te langzaam). In het begin stikte het van complimenten, zelfvertrouwen, ik voelde me fantastisch. In mijn ideaalscenario val ik nog 8 kg af, maar als ik er nu 3 kwijt zou raken, zou ik ook erg happy zijn (een mooier tiental, zeg maar).
Ik denk dat ik hoofdzakelijk de kick mis, en dat het goed is dat ik nu zo gezond eet. Maar het nauwelijks/niet zichtbare resultaat frustreert me momenteel een beetje...
(ik kijk nog steeds vol liefde naar mijn inmiddels duidelijk plattere buik, maar daaronder komen mijn bovenbenen, en die hebben toch echt wat weg van de maan :S. Blubblub... (Zeikerd, denk ik erachteraan )
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:54
Lieve allemaal,
Ik kom thuis van vakantie en ik ben 3 uur! bezig om jullie bij te lezen. Allememachies.
Nog even kort kort mezelf voorstellen voor ´de nieuwen´. Ik ben Hanke, 37 jr, werk als vrijwilliger en mantelzorger met ukkies, ben single, heb geen kinderen. In 2 1/2 jr ben ik van maat 54 naar maat 40/42 gegaan en ben ruim 50 kg afgevallen door met mijn verstand te gaan eten. Afgelopen november ben ik begonnen met sporten omdat ik weinig energie had en daarvoor mijn conditie wilde opvijzelen (dus niet om extra af te vallen). De spinlessen bleek ik zo leuk te vinden dat ik op fietsvakantie wilde en dat heb ik de afgelopen weken gedaan.
En nu ben ik weer thuis! De vakantie was top. Lekker gefietst in een prachtig landschap. Hanke en meedoen met een groep ging prima, de eerste week wat rustig gefietst en daarna in een wat sportiever tempo. Kamperen vond ik leuk, iets wat ik niet had voorzien. Met een brede glimlach elke keer mijn tentje weer opgezet. Wat me vooral opviel was dat er bij mij ruimte was om ´nog even dit´ of ´nog even dat´ te doen. Met 127 kg aan je botten wás er geen ruimte om nog even iemand te helpen, nog even een boodschapje te doen, nog even die steile helling naar de waterval te pakken, nog even 60 km op een rustdag te fietsen door geaccidenteerd terrein. Heerlijk om zo in mijn lijf te zitten en het te kunnen gebruiken.
Wat eten betreft is het heel natuurlijk gegaan. Regelmatig aten we gezamelijk en werd er een campingprutje gekookt. Vetarm, veel groenten en pasta of rijst. Vaak vegetarisch.
Waar ik was kunnen ze héél goed gebakjes maken. Daar heb ik er elke dag 1 van op. Niet meer. Niet minder. Als je de hele dag buiten in beweging bent is het helemaal niet erg om je te buiten te gaan aan zoiets. Nou ja, te buiten. Ik koos. Ik at. Ik genoot. Met pretoogjes.
Geen idee of ik ben aangekomen of afgevallen. Ik heb gezond en met verstand gegeten. Broodbeleg heb ik regelmatig hazelnootpasta of gewone kaas genomen. Wat vetter dan thuis. Maar daar fiets ik niet een hele dag door een middengebergte. Mijn kleding past gewoon nog, dus ik verwacht geen spectaculaire veranderingen.
De gedachte die ik als eerste had toen ik dacht aan dat ik hier zou gaan posten: ik heb niet stiekem gegeten. Vergeleken met de anderen at ik vrij veel bij het avondeten. Dat deerde me echter niet. Dit was wat ik voelde dat ik nodig had, en dat at ik dus. Anderen dronken bijv. aardig wat alcohol, dat deed ik dan weer amper.
Op vakantie kwam mijn gewichtsverlies weleens ter sprake. ´Hoe heb je dat gedaan?`, was dan de vraag die kwam en mijn antwoord was ´Door gewoon te doen´. Vaak word je dan raar aangekeken, maar ik heb heel duidelijk gezegd dat ik geen methode of shake of dietiste had, maar zélf, door goed na te denken, door goede keuzes te maken, dit bereikt had. Als er dan toch nog wazig werd gekeken, omdat men zich niet voor kon stellen wat dat normale eten dan inhield, zei ik maar dat ik een ´licht vetbeperkt dieet´ had gehouden.
´Goh dan moet je wel veel discipline hebben´. ´Dat bewonder ik wel´. Van het woord discipline werd ik een beetje kriegel. Ik vind mijzelf niet zo gedisciplineerd. Ik doe wat ik wil en dat is lekker en gezond eten. En met een beetje nadenken zorg ik ook nog gewoon goed voor dat lijf waar ik oud mee wil worden.
Ik ben sportief bezig geweest, gelukkig was mijn bronchitis na een dag of 3 over (al met al toch bijna 2 weken goed ziek geweest) en kreeg mijn haar geleidelijk weer glans. Ik heb genoten van de rust, het groen, het gegeit met andere meiden, van het ´gewoon zijn´. Van Hanke die wat kan.
Ik kom thuis van vakantie en ik ben 3 uur! bezig om jullie bij te lezen. Allememachies.
Nog even kort kort mezelf voorstellen voor ´de nieuwen´. Ik ben Hanke, 37 jr, werk als vrijwilliger en mantelzorger met ukkies, ben single, heb geen kinderen. In 2 1/2 jr ben ik van maat 54 naar maat 40/42 gegaan en ben ruim 50 kg afgevallen door met mijn verstand te gaan eten. Afgelopen november ben ik begonnen met sporten omdat ik weinig energie had en daarvoor mijn conditie wilde opvijzelen (dus niet om extra af te vallen). De spinlessen bleek ik zo leuk te vinden dat ik op fietsvakantie wilde en dat heb ik de afgelopen weken gedaan.
En nu ben ik weer thuis! De vakantie was top. Lekker gefietst in een prachtig landschap. Hanke en meedoen met een groep ging prima, de eerste week wat rustig gefietst en daarna in een wat sportiever tempo. Kamperen vond ik leuk, iets wat ik niet had voorzien. Met een brede glimlach elke keer mijn tentje weer opgezet. Wat me vooral opviel was dat er bij mij ruimte was om ´nog even dit´ of ´nog even dat´ te doen. Met 127 kg aan je botten wás er geen ruimte om nog even iemand te helpen, nog even een boodschapje te doen, nog even die steile helling naar de waterval te pakken, nog even 60 km op een rustdag te fietsen door geaccidenteerd terrein. Heerlijk om zo in mijn lijf te zitten en het te kunnen gebruiken.
Wat eten betreft is het heel natuurlijk gegaan. Regelmatig aten we gezamelijk en werd er een campingprutje gekookt. Vetarm, veel groenten en pasta of rijst. Vaak vegetarisch.
Waar ik was kunnen ze héél goed gebakjes maken. Daar heb ik er elke dag 1 van op. Niet meer. Niet minder. Als je de hele dag buiten in beweging bent is het helemaal niet erg om je te buiten te gaan aan zoiets. Nou ja, te buiten. Ik koos. Ik at. Ik genoot. Met pretoogjes.
Geen idee of ik ben aangekomen of afgevallen. Ik heb gezond en met verstand gegeten. Broodbeleg heb ik regelmatig hazelnootpasta of gewone kaas genomen. Wat vetter dan thuis. Maar daar fiets ik niet een hele dag door een middengebergte. Mijn kleding past gewoon nog, dus ik verwacht geen spectaculaire veranderingen.
De gedachte die ik als eerste had toen ik dacht aan dat ik hier zou gaan posten: ik heb niet stiekem gegeten. Vergeleken met de anderen at ik vrij veel bij het avondeten. Dat deerde me echter niet. Dit was wat ik voelde dat ik nodig had, en dat at ik dus. Anderen dronken bijv. aardig wat alcohol, dat deed ik dan weer amper.
Op vakantie kwam mijn gewichtsverlies weleens ter sprake. ´Hoe heb je dat gedaan?`, was dan de vraag die kwam en mijn antwoord was ´Door gewoon te doen´. Vaak word je dan raar aangekeken, maar ik heb heel duidelijk gezegd dat ik geen methode of shake of dietiste had, maar zélf, door goed na te denken, door goede keuzes te maken, dit bereikt had. Als er dan toch nog wazig werd gekeken, omdat men zich niet voor kon stellen wat dat normale eten dan inhield, zei ik maar dat ik een ´licht vetbeperkt dieet´ had gehouden.
´Goh dan moet je wel veel discipline hebben´. ´Dat bewonder ik wel´. Van het woord discipline werd ik een beetje kriegel. Ik vind mijzelf niet zo gedisciplineerd. Ik doe wat ik wil en dat is lekker en gezond eten. En met een beetje nadenken zorg ik ook nog gewoon goed voor dat lijf waar ik oud mee wil worden.
Ik ben sportief bezig geweest, gelukkig was mijn bronchitis na een dag of 3 over (al met al toch bijna 2 weken goed ziek geweest) en kreeg mijn haar geleidelijk weer glans. Ik heb genoten van de rust, het groen, het gegeit met andere meiden, van het ´gewoon zijn´. Van Hanke die wat kan.
