Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
donderdag 2 september 2010 om 07:48
quote:gelukkeling schreef op 01 september 2010 @ 22:16:
Kijk eens naar een foto van toen je jonger was (jullie zijn nog erg jong dus ik weet niet of je het kunt) kun je daarbij niet denken ''goh wat was ik daar beeldig'' en weet je je gedachten nog van toen? waarschijnlijk vond je jezelf alles behalve beeldig toen die foto werd genomen. Nou en zo blijft het altijd maar doorgaan. Op een gegeven moment moet je toch gaan beseffen dat je het beste nu tevreden kunt zijn met wie je bent want echt beter wordt je er niet op, misschien wel dunner, maar dat houdt niet in dat je je dan gelukkiger voelt, dan is er wel weer wat anders waar je onzeker over bent. Het leven moet gevierd worden, vandaag, nu!
Ik vind mezelf nú heel beeldig vroeger. Vroeger twijfelkontte ik aan alles over mijn uiterlijk en niks deugde.
Nu vind ik dat ongelooflijk. Dat ik niet zag dat ik mooi was.
Kijk eens naar een foto van toen je jonger was (jullie zijn nog erg jong dus ik weet niet of je het kunt) kun je daarbij niet denken ''goh wat was ik daar beeldig'' en weet je je gedachten nog van toen? waarschijnlijk vond je jezelf alles behalve beeldig toen die foto werd genomen. Nou en zo blijft het altijd maar doorgaan. Op een gegeven moment moet je toch gaan beseffen dat je het beste nu tevreden kunt zijn met wie je bent want echt beter wordt je er niet op, misschien wel dunner, maar dat houdt niet in dat je je dan gelukkiger voelt, dan is er wel weer wat anders waar je onzeker over bent. Het leven moet gevierd worden, vandaag, nu!
Ik vind mezelf nú heel beeldig vroeger. Vroeger twijfelkontte ik aan alles over mijn uiterlijk en niks deugde.
Nu vind ik dat ongelooflijk. Dat ik niet zag dat ik mooi was.
donderdag 2 september 2010 om 07:51
Muis, gefeliciteerd met je nieuwe functie!
Goed zeg, ik hoop dat je floreert!
De brief in het Engels hoeft niet in het Engels blijkt. Het is een aanbevelingsbrief voor een actrice die een opleiding in New York wil gaan doen en daar een beurs voor aanvraagt maar die beurs komt uit Nederland. Nou, dát lukt me wel, een brief in het Nederlands!
Lief dat ik bij je terecht kon.
Goed zeg, ik hoop dat je floreert!
De brief in het Engels hoeft niet in het Engels blijkt. Het is een aanbevelingsbrief voor een actrice die een opleiding in New York wil gaan doen en daar een beurs voor aanvraagt maar die beurs komt uit Nederland. Nou, dát lukt me wel, een brief in het Nederlands!
Lief dat ik bij je terecht kon.
donderdag 2 september 2010 om 07:55
Hiltje, wat leuk dat je er bent.
Graag meepraten jij, vinden we fijn.
Exhale, ja, zo voelt het. Ik zit even heel anders in de huiskamer nu.
Er ligt een berg ellende in de brievenbus die allemaal betaald kan worden ergens midden september en die me wel dwarszitten maar goed, ik kan niet toveren en het geld komt er aan voor iedereen.
Intussen probeer ik me eens fijn te ontspannen een poosje.
Graag meepraten jij, vinden we fijn.
Exhale, ja, zo voelt het. Ik zit even heel anders in de huiskamer nu.
Er ligt een berg ellende in de brievenbus die allemaal betaald kan worden ergens midden september en die me wel dwarszitten maar goed, ik kan niet toveren en het geld komt er aan voor iedereen.
Intussen probeer ik me eens fijn te ontspannen een poosje.
donderdag 2 september 2010 om 07:57
quote:eleonora schreef op 02 september 2010 @ 07:48:
[...]
Ik vind mezelf nú heel beeldig vroeger. Vroeger twijfelkontte ik aan alles over mijn uiterlijk en niks deugde.
Nu vind ik dat ongelooflijk. Dat ik niet zag dat ik mooi was.
[afbeelding]
Ben jij dat Leo?
Mooie vrouw!!
Heeft wel iets weg van Liz Taylor!! (in haar jonge jaren dan hè )
[...]
Ik vind mezelf nú heel beeldig vroeger. Vroeger twijfelkontte ik aan alles over mijn uiterlijk en niks deugde.
Nu vind ik dat ongelooflijk. Dat ik niet zag dat ik mooi was.
[afbeelding]
Ben jij dat Leo?
Mooie vrouw!!
Heeft wel iets weg van Liz Taylor!! (in haar jonge jaren dan hè )
donderdag 2 september 2010 om 08:09
Kunnen jullie me helepen herinneren waarom ik ook alweer GEEN dokter Frank ging doen? Om mij heen slanken er zoveel mensen mee af... Als ik het een maandje zou doen, past alles me weer. En ik geloof dat je het ook wel gezond kan doen. Hoewel, geen fruit? Maar als je dan meer groenten eet? Hier dus iemand die in de verleiding wordt gebracht door de overheerlijke gerechten in het boek en het feit dat het geen minimum-calorieën-dieet is... (en natuurlijk door die vetrol die ik steeds weer voel zitten...)
donderdag 2 september 2010 om 08:13
June, als je denkt dat Dr. Frank voor jou goed is, dan zou ik het doen.
Persoonlijk denk ik niet dat je er je eetgewoonten mee verandert. Het is een tijdelijk iets.
Hier zijn we meer bezig met het daadwerkelijk veránderen van kijken naar eten.
Blijft als een paal boven water staan dat jij moet doen wat voor jou goed is.
Persoonlijk denk ik niet dat je er je eetgewoonten mee verandert. Het is een tijdelijk iets.
Hier zijn we meer bezig met het daadwerkelijk veránderen van kijken naar eten.
Blijft als een paal boven water staan dat jij moet doen wat voor jou goed is.
donderdag 2 september 2010 om 08:26
Het Dr Frank dieet is koolhydratenbeperkend, en dat kunnen dikmakers zijn, maar het kan ook zijn dat de sausjes erbij dikmakers zijn en je die ineens niet meer neemt.
Ik zou het tijdelijk doen omdat je hersens wel koolhydraten nodig hebben.
Het werkt niet bij iedereen. Voorbeeld: ik: ik probeerde het twee weken en viel zomaar 3 ons af....
Ik zou het tijdelijk doen omdat je hersens wel koolhydraten nodig hebben.
Het werkt niet bij iedereen. Voorbeeld: ik: ik probeerde het twee weken en viel zomaar 3 ons af....
donderdag 2 september 2010 om 08:35
Leo, prachtvrouw! Wat een ontzettend gave foto! Ik kan me zo voorstellen dat je je toen niet perfect voelde, maar mensen om je heen zullen dat niet begrepen hebben. Wat een mooie foto! (en wat een leuke schoudervullingen, begin jaren 90? )
Mag ik een heel directe vraag stellen (en daarmee bedoel ik dat je ook heel direct mag zeggen dat je er geen antwoord op gaat geven) hoe het komt dat je van die foto geworden bent tot wie je nu bent? Ik bedoel, je at om maar niks te hoeven voelen, maar is dat in een jaar gebeurd, of deed je er jáááren over? Wanneer kwam het omslag punt? Ik vraag dit omdat ik het zelf gewoon niet weet! Wanneer kwam het moment dat ik ging eten als niemand er was? Dat ik tijdens het oppassen van alles naar binnen stopte? Dat ik toen ik volgens mij nog echt klein was uit de snoeptrommel snoep haalde als niemand thuis was? Waarom was dat? Wat voelde ik daarbij? Is de spanning overgegaan in genot? Gewoonte? Ik wil het gevoel dat snoepen "verboden" is niet aan mijn evt kinderen doorgeven, maar als ik niet weet wat er aan het gevoel ten grondslag ligt, hoe moet ik dat dan doen?
June, bedenk je dat het tijdelijk aanpassen van je eetgewoontes je in de toekomst niet vooruit helpt. Ik zie het bij mijn moeder met d'r modifast of prodimed of hoe het ook heet, ik zie het bij mezelf en vele anderen met Sonja Bakker... Pak eens 1 dag van Dokter Frank en vul eens in in de eetmeter (ik ben oprecht benieuwd, zou het voldoen aan wat je nodig hebt?) Bedenk je wat het eerste is wat je zult eten na al die weken vet vlees en alleen groente. Juistem, fruit en aardappels. Want die heb je gemist. De smaak van in spek gerolde zuurkool met creme fraiche klinkt als de hemel op aarde, maar volgens mij ben je dat soort gerechten snel weer zat. Denk je niet dat je, als je wilt afvallen, je het op het tempo moet doen waarop het gewicht er is bijgekomen? Je kunt niet *floep* afvallen!
Hiltje, de moeite van het splitsen van mijn posts neem ik al niet eens meer. Ik leuter gewoon graag en veel (en heb momenteel te weinig collega's om dat tegen te doen, dus kom elke keer bloedje chagrijnig thuis). Gestopt met roken, wow! Ik heb zelf niet gerookt, maar ik hoor van veel mensen dat als ze met hun gewicht bezig zijn, stoppen met roken niet het eerste is waar ze aan denken. Vooral omdat het natuurlijk vaak voorkomt dat je daardoor aankomt. Knap hoor! Hoe lang hou je het al vol?
Het lijkt me best lollig om eens helemaal opgemaakt te worden. Ik heb alleen een heel moeilijke eczeemhuid en ben altijd bang dat ze in de weer gaan met foundations enzo waar ik helemaal niet tegen kan, zodat ik de volgende dag als een soort ontplofte clown de straat op moet. Hoewel ik vorig jaar bij de Douglas wel langs ben geweest voor oogmakeup. De mevrouw die daar werkte heeft me toen heel mooie oogschaduw gegeven en tips over hoe ik me op moest maken. Ik moet alleen altijd heel erg wennen aan mezelf met (veel) make-up op. Ik ga vaak zonder de straat op en anders alleen een beetje mascara. Als ik oogschaduw en een lijntje en lipgloss op heb, zie ik er zó anders uit! Het past op die manier niet zo bij me. Althans, het spiegelbeeld past niet bij hoe ik mezelf in mijn hoofd heb. Een beetje alsof je je haar kort hebt laten knippen en dat bij het in de spiegel kijken eigenlijk was "vergeten".
Mag ik een heel directe vraag stellen (en daarmee bedoel ik dat je ook heel direct mag zeggen dat je er geen antwoord op gaat geven) hoe het komt dat je van die foto geworden bent tot wie je nu bent? Ik bedoel, je at om maar niks te hoeven voelen, maar is dat in een jaar gebeurd, of deed je er jáááren over? Wanneer kwam het omslag punt? Ik vraag dit omdat ik het zelf gewoon niet weet! Wanneer kwam het moment dat ik ging eten als niemand er was? Dat ik tijdens het oppassen van alles naar binnen stopte? Dat ik toen ik volgens mij nog echt klein was uit de snoeptrommel snoep haalde als niemand thuis was? Waarom was dat? Wat voelde ik daarbij? Is de spanning overgegaan in genot? Gewoonte? Ik wil het gevoel dat snoepen "verboden" is niet aan mijn evt kinderen doorgeven, maar als ik niet weet wat er aan het gevoel ten grondslag ligt, hoe moet ik dat dan doen?
June, bedenk je dat het tijdelijk aanpassen van je eetgewoontes je in de toekomst niet vooruit helpt. Ik zie het bij mijn moeder met d'r modifast of prodimed of hoe het ook heet, ik zie het bij mezelf en vele anderen met Sonja Bakker... Pak eens 1 dag van Dokter Frank en vul eens in in de eetmeter (ik ben oprecht benieuwd, zou het voldoen aan wat je nodig hebt?) Bedenk je wat het eerste is wat je zult eten na al die weken vet vlees en alleen groente. Juistem, fruit en aardappels. Want die heb je gemist. De smaak van in spek gerolde zuurkool met creme fraiche klinkt als de hemel op aarde, maar volgens mij ben je dat soort gerechten snel weer zat. Denk je niet dat je, als je wilt afvallen, je het op het tempo moet doen waarop het gewicht er is bijgekomen? Je kunt niet *floep* afvallen!
Hiltje, de moeite van het splitsen van mijn posts neem ik al niet eens meer. Ik leuter gewoon graag en veel (en heb momenteel te weinig collega's om dat tegen te doen, dus kom elke keer bloedje chagrijnig thuis). Gestopt met roken, wow! Ik heb zelf niet gerookt, maar ik hoor van veel mensen dat als ze met hun gewicht bezig zijn, stoppen met roken niet het eerste is waar ze aan denken. Vooral omdat het natuurlijk vaak voorkomt dat je daardoor aankomt. Knap hoor! Hoe lang hou je het al vol?
Het lijkt me best lollig om eens helemaal opgemaakt te worden. Ik heb alleen een heel moeilijke eczeemhuid en ben altijd bang dat ze in de weer gaan met foundations enzo waar ik helemaal niet tegen kan, zodat ik de volgende dag als een soort ontplofte clown de straat op moet. Hoewel ik vorig jaar bij de Douglas wel langs ben geweest voor oogmakeup. De mevrouw die daar werkte heeft me toen heel mooie oogschaduw gegeven en tips over hoe ik me op moest maken. Ik moet alleen altijd heel erg wennen aan mezelf met (veel) make-up op. Ik ga vaak zonder de straat op en anders alleen een beetje mascara. Als ik oogschaduw en een lijntje en lipgloss op heb, zie ik er zó anders uit! Het past op die manier niet zo bij me. Althans, het spiegelbeeld past niet bij hoe ik mezelf in mijn hoofd heb. Een beetje alsof je je haar kort hebt laten knippen en dat bij het in de spiegel kijken eigenlijk was "vergeten".
donderdag 2 september 2010 om 08:36
quote:Muis66 schreef op 02 september 2010 @ 08:26:
Het Dr Frank dieet is koolhydratenbeperkend, en dat kunnen dikmakers zijn, maar het kan ook zijn dat de sausjes erbij dikmakers zijn en je die ineens niet meer neemt.
Ik zou het tijdelijk doen omdat je hersens wel koolhydraten nodig hebben.
Het werkt niet bij iedereen. Voorbeeld: ik: ik probeerde het twee weken en viel zomaar 3 ons af....Wow, 3 ons??? Weet je zeker dat je voor je op de weegschaal stond niet net toevallig was wezen plassen?
Het Dr Frank dieet is koolhydratenbeperkend, en dat kunnen dikmakers zijn, maar het kan ook zijn dat de sausjes erbij dikmakers zijn en je die ineens niet meer neemt.
Ik zou het tijdelijk doen omdat je hersens wel koolhydraten nodig hebben.
Het werkt niet bij iedereen. Voorbeeld: ik: ik probeerde het twee weken en viel zomaar 3 ons af....Wow, 3 ons??? Weet je zeker dat je voor je op de weegschaal stond niet net toevallig was wezen plassen?
donderdag 2 september 2010 om 08:57
quote:ingmagh schreef op 02 september 2010 @ 08:35:
Leo, prachtvrouw! Wat een ontzettend gave foto! Ik kan me zo voorstellen dat je je toen niet perfect voelde, maar mensen om je heen zullen dat niet begrepen hebben. Wat een mooie foto! (en wat een leuke schoudervullingen, begin jaren 90? )
Ja, jaren 90, klopt. Stom he, die vulling? Dat niemand daar iets van zei!
quote:
Mag ik een heel directe vraag stellen (en daarmee bedoel ik dat je ook heel direct mag zeggen dat je er geen antwoord op gaat geven) hoe het komt dat je van die foto geworden bent tot wie je nu bent? Ik bedoel, je at om maar niks te hoeven voelen, maar is dat in een jaar gebeurd, of deed je er jáááren over? Wanneer kwam het omslag punt? Ik vraag dit omdat ik het zelf gewoon niet weet! Wanneer kwam het moment dat ik ging eten als niemand er was? Dat ik tijdens het oppassen van alles naar binnen stopte? Dat ik toen ik volgens mij nog echt klein was uit de snoeptrommel snoep haalde als niemand thuis was? Waarom was dat? Wat voelde ik daarbij? Is de spanning overgegaan in genot? Gewoonte? Ik wil het gevoel dat snoepen "verboden" is niet aan mijn evt kinderen doorgeven, maar als ik niet weet wat er aan het gevoel ten grondslag ligt, hoe moet ik dat dan doen?
Goed nadenken, nu, ik.
Ik heb de neiging om het aan omstandigheden op te gaan hangen maar feit is natuurlijk dat ik elke ons er zelf bij gegeten heb.
Al sinds de puberteit had ik problemen met mijn gewicht en ik heb altijd van vet eten gehouden. Thuis aten we bio-dynamisch (zoals beschreven in het stuk over mijn jeugd wat ik onlangs plaatste) en ik heb er altijd stiekem bij gegeten.
Toen ik het huis uitging en ging samenwonen was ik mager. Heel mager zelfs. Ik danste veel en gaf er les in, bewoog ontzettend veel en fietste me een ongeluk omdat ik tijdens mijn opleiding om bij te verdienen in de thuiszorg werkte en van het ene dorp naar het andere moest fietsen. Ik at wel vaak ongezond maar bewoog als een dolle. Ik at, of was aan de lijn. Een middenweg was er toen ook al niet. Helaas hield ik in 1990 op met zo fanatiek sporten en dat zorgde voor extra gewicht, wat ik te lijf ging door te hongeren, te laxeren etc.
Als ik ongelukkig ben dan kan ik niet goed eten, ook dat zorgde er voor dat mijn uitdijen binnen de perken bleef. Het afwisselend eten en niet eten ging onverminderd door. Als ik ook maar iets te zwaar werd dan ging ik meteen een dieet opzoeken wat ik nog niet geprobeerd had en zo jojo-de ik me door het leven.
Toen ik in 2001 bij mijn ex wegging was ik weliswaar te zwaar maar niet hysterisch overgewichtig.
In 2002 ging het helemaal fout. Punt één werd ik voor het eerst in mijn leven écht gelukkig, had ik een evenwichtige, harmonieuze relatie met iemand die mij hoe dan ook geweldig vond en had ik absoluut geen zin meer in lijnen. Het verongelijkte wat er altijd al in had gezeten omdat ík op mijn lijn moest letten en anderen niet, bereikte nu haar hoogtepunt en ik at zoals ik nooit gegeten had. Gewoon waar ik zin in had, zonder me druk te maken om de gevolgen. In één jaar tijd kwam ik 40 kilo aan. Van puur geluk en geestdrift zei ik altijd en het was nog waar ook, ik was gelukkiger dan ooit en zwaarder dan ooit.
Die 40 in dolle drift angeheiterde kilo's draag ik nu dus al 8 jaar met me mee en die gaan er dus verdomde lastig af.
Zo ging het dus.
Leo, prachtvrouw! Wat een ontzettend gave foto! Ik kan me zo voorstellen dat je je toen niet perfect voelde, maar mensen om je heen zullen dat niet begrepen hebben. Wat een mooie foto! (en wat een leuke schoudervullingen, begin jaren 90? )
Ja, jaren 90, klopt. Stom he, die vulling? Dat niemand daar iets van zei!
quote:
Mag ik een heel directe vraag stellen (en daarmee bedoel ik dat je ook heel direct mag zeggen dat je er geen antwoord op gaat geven) hoe het komt dat je van die foto geworden bent tot wie je nu bent? Ik bedoel, je at om maar niks te hoeven voelen, maar is dat in een jaar gebeurd, of deed je er jáááren over? Wanneer kwam het omslag punt? Ik vraag dit omdat ik het zelf gewoon niet weet! Wanneer kwam het moment dat ik ging eten als niemand er was? Dat ik tijdens het oppassen van alles naar binnen stopte? Dat ik toen ik volgens mij nog echt klein was uit de snoeptrommel snoep haalde als niemand thuis was? Waarom was dat? Wat voelde ik daarbij? Is de spanning overgegaan in genot? Gewoonte? Ik wil het gevoel dat snoepen "verboden" is niet aan mijn evt kinderen doorgeven, maar als ik niet weet wat er aan het gevoel ten grondslag ligt, hoe moet ik dat dan doen?
Goed nadenken, nu, ik.
Ik heb de neiging om het aan omstandigheden op te gaan hangen maar feit is natuurlijk dat ik elke ons er zelf bij gegeten heb.
Al sinds de puberteit had ik problemen met mijn gewicht en ik heb altijd van vet eten gehouden. Thuis aten we bio-dynamisch (zoals beschreven in het stuk over mijn jeugd wat ik onlangs plaatste) en ik heb er altijd stiekem bij gegeten.
Toen ik het huis uitging en ging samenwonen was ik mager. Heel mager zelfs. Ik danste veel en gaf er les in, bewoog ontzettend veel en fietste me een ongeluk omdat ik tijdens mijn opleiding om bij te verdienen in de thuiszorg werkte en van het ene dorp naar het andere moest fietsen. Ik at wel vaak ongezond maar bewoog als een dolle. Ik at, of was aan de lijn. Een middenweg was er toen ook al niet. Helaas hield ik in 1990 op met zo fanatiek sporten en dat zorgde voor extra gewicht, wat ik te lijf ging door te hongeren, te laxeren etc.
Als ik ongelukkig ben dan kan ik niet goed eten, ook dat zorgde er voor dat mijn uitdijen binnen de perken bleef. Het afwisselend eten en niet eten ging onverminderd door. Als ik ook maar iets te zwaar werd dan ging ik meteen een dieet opzoeken wat ik nog niet geprobeerd had en zo jojo-de ik me door het leven.
Toen ik in 2001 bij mijn ex wegging was ik weliswaar te zwaar maar niet hysterisch overgewichtig.
In 2002 ging het helemaal fout. Punt één werd ik voor het eerst in mijn leven écht gelukkig, had ik een evenwichtige, harmonieuze relatie met iemand die mij hoe dan ook geweldig vond en had ik absoluut geen zin meer in lijnen. Het verongelijkte wat er altijd al in had gezeten omdat ík op mijn lijn moest letten en anderen niet, bereikte nu haar hoogtepunt en ik at zoals ik nooit gegeten had. Gewoon waar ik zin in had, zonder me druk te maken om de gevolgen. In één jaar tijd kwam ik 40 kilo aan. Van puur geluk en geestdrift zei ik altijd en het was nog waar ook, ik was gelukkiger dan ooit en zwaarder dan ooit.
Die 40 in dolle drift angeheiterde kilo's draag ik nu dus al 8 jaar met me mee en die gaan er dus verdomde lastig af.
Zo ging het dus.
donderdag 2 september 2010 om 08:59
Wauw, drie ons! Haha... dat is zonde zeg! In spek gerolde zuurkool? Ik lust alleen knapperig uitgebakken spek hoor! Tja, ik weet het niet. Eigenlijk ben ik tegen elk dieet. Misschien is het wel gewoon beter om de hoeveelheid koolhydraten te minderen, ipv helemaal weg laten. Ik ben namelijk best bang voor het jojo-gebeuren. Ik ben nog nooit op een dieet geweest. Het enige dat ik ooit heb gedaan was het snoepen laten en meer sporten. Sporten is nu even niet zo goed mogelijk door mijn klachten, dus dan denk je al snel: moet ik het in de andere richting zoeken? Ik denk dat ik de lekkere recepten in het boek gewoon eens ga maken (moeder heeft het boek) en daarnaast de koolhydraten minder en toch probeer wat te bewegen, elk wandelingetje is er één natuurlijk!
donderdag 2 september 2010 om 09:06
quote:eleonora schreef op 02 september 2010 @ 07:48:
[...]
Ik vind mezelf nú heel beeldig vroeger. Vroeger twijfelkontte ik aan alles over mijn uiterlijk en niks deugde. Nu vind ik dat ongelooflijk. Dat ik niet zag dat ik mooi was.
[afbeelding]Tjemig, wat een prachtige vrouw, Leo. Ik val bijna van mijn stoel. Doodzonde dat je dat niet zag.
[...]
Ik vind mezelf nú heel beeldig vroeger. Vroeger twijfelkontte ik aan alles over mijn uiterlijk en niks deugde. Nu vind ik dat ongelooflijk. Dat ik niet zag dat ik mooi was.
[afbeelding]Tjemig, wat een prachtige vrouw, Leo. Ik val bijna van mijn stoel. Doodzonde dat je dat niet zag.
donderdag 2 september 2010 om 09:08
quote:gelukkeling schreef op 01 september 2010 @ 23:00:
Dat vind ik echt heel jammer voor je Elynn, dat je zulke dingen hebt moeten meemaken. Ik bedoel met die foto puur de uiterlijkheden die zo zichtbaar minder worden. Als je 35 bent heb je daar nog niet echt mee te maken. Geestelijk is een heel ander verhaal natuurlijk, ik zeul ook een aardig rugzakje mee en dat is gewoon kut, maar het zit er nu eenmaal.Gelukkeling, ik bedacht me pas later dat 35 piepjong is in vergelijking met iemand die de 50 misschien al gepasseerd is. En dat scheelt in de lichamelijke zakkerij en flubberij natuurlijk nogal.
Dat vind ik echt heel jammer voor je Elynn, dat je zulke dingen hebt moeten meemaken. Ik bedoel met die foto puur de uiterlijkheden die zo zichtbaar minder worden. Als je 35 bent heb je daar nog niet echt mee te maken. Geestelijk is een heel ander verhaal natuurlijk, ik zeul ook een aardig rugzakje mee en dat is gewoon kut, maar het zit er nu eenmaal.Gelukkeling, ik bedacht me pas later dat 35 piepjong is in vergelijking met iemand die de 50 misschien al gepasseerd is. En dat scheelt in de lichamelijke zakkerij en flubberij natuurlijk nogal.
donderdag 2 september 2010 om 09:23
Capi, ik had hem gevonden, nadat ik de tweede had verorberd, want ja, die kcal kon ik niet opschrijven dus tellen ze niet
Das een grappie natuurlijk
Lé, wat een mooie foto van jou zeg!
Het leuke is, nu je rustig aan aan het afvallen bent, dat je dingen in je lijf gaat terug herkennen. Je knieen komen weer tevoorschijn, maar ook je jukbeenderen, en zo komt alles naar boven. Straks, als je op je zij ligt, steekt opeens je heupbot uit.
Ik was heel verbaasd, toen ik net een relatie met vriend had, toen ik op hem lag en iets hards voelde ter hoogte van mijn ribben, dat het geen t-shirt of dekbed was wat dubbel lag, maar dat we bot tegen bot lagen zeg maar. Heel bizar. Had ik nooit gehad. Want met eerste man was ík dik, en mijn ex die daar op volgde was zelf heel dik, dus voelde ik dat ook nooit en nu heb ik een slanke partner en tja... was gek
En, ik heb nog iets ontdekt, en vraag mij af of jullie dat ook hebben: Ik heb 2 dagen witbrood gegeten en ik zit boven de 2100 kcal met eten. ik snaai dus veel meer (negerzoenen, stroopwafels, ijs, 5 handen noten ipv 1) Vult dus kennelijk veel minder. Hebben jullie dat ook?
Das een grappie natuurlijk
Lé, wat een mooie foto van jou zeg!
Het leuke is, nu je rustig aan aan het afvallen bent, dat je dingen in je lijf gaat terug herkennen. Je knieen komen weer tevoorschijn, maar ook je jukbeenderen, en zo komt alles naar boven. Straks, als je op je zij ligt, steekt opeens je heupbot uit.
Ik was heel verbaasd, toen ik net een relatie met vriend had, toen ik op hem lag en iets hards voelde ter hoogte van mijn ribben, dat het geen t-shirt of dekbed was wat dubbel lag, maar dat we bot tegen bot lagen zeg maar. Heel bizar. Had ik nooit gehad. Want met eerste man was ík dik, en mijn ex die daar op volgde was zelf heel dik, dus voelde ik dat ook nooit en nu heb ik een slanke partner en tja... was gek
En, ik heb nog iets ontdekt, en vraag mij af of jullie dat ook hebben: Ik heb 2 dagen witbrood gegeten en ik zit boven de 2100 kcal met eten. ik snaai dus veel meer (negerzoenen, stroopwafels, ijs, 5 handen noten ipv 1) Vult dus kennelijk veel minder. Hebben jullie dat ook?
donderdag 2 september 2010 om 09:29
Witbrood, daar ga ik ook meer van eten inderdaad. Er zit te weinig vezel in he, je voelt je sneller hongerig.
Witbrood heb ik voor mezelf dan ook in de ban gedaan, gewoon omdat ik weet dat ik er te veel honger van krijg.
Had je even geen zin in bruin? Of ben je in Frankrijk?
Mooi wat je schrijft over je slanke partner. Dat je botten botsen.
Ik heb altijd slanke partners gehad, hele bottige types. Wé is de dikste (geworden in de tijd met mij, hij was voorheen dun) hij heeft mijn botten nog nooit gevoeld zelfs. Ik hoop dat ik hem mijn fraaie bottengestel nog eens kan laten zien en voelen in de komende jaren!
Witbrood heb ik voor mezelf dan ook in de ban gedaan, gewoon omdat ik weet dat ik er te veel honger van krijg.
Had je even geen zin in bruin? Of ben je in Frankrijk?
Mooi wat je schrijft over je slanke partner. Dat je botten botsen.
Ik heb altijd slanke partners gehad, hele bottige types. Wé is de dikste (geworden in de tijd met mij, hij was voorheen dun) hij heeft mijn botten nog nooit gevoeld zelfs. Ik hoop dat ik hem mijn fraaie bottengestel nog eens kan laten zien en voelen in de komende jaren!
donderdag 2 september 2010 om 09:33
Vriend eet geen bruin, dus ik had een heel wit gehaald en gewoon meegegeten. Ga ik dus niet meer doen, want het is bij mij kennelijk te weinig kcal of gelijk te veel
Mijn vriend moest erg lachen om mijn verbazing toen
Dat bottengestel, dat komt vanzelf Lé, zoals jij nu gaat...
Heb je nu, na ziekzijn, je eten weer een beetje op de rit? Met 3 maaltijden en tussendoortjes enzo?
Mijn vriend moest erg lachen om mijn verbazing toen
Dat bottengestel, dat komt vanzelf Lé, zoals jij nu gaat...
Heb je nu, na ziekzijn, je eten weer een beetje op de rit? Met 3 maaltijden en tussendoortjes enzo?
donderdag 2 september 2010 om 09:36
Witbrood vult natuurlijk ook veel minder, dus ik kan het me voorstellen dat je ernaast meer gaat eten. Ik kan me bij jou (met kleinere maaginhoud en sneller een "vol" gevoel) niet voorstellen dat je in dit geval snaait omdat het met witbrood toch te rechtvaardigen is, dus blijkbaar is het écht zo dat het niet vult. Is het voor jou een voor- of een nadeel? Behalve dat je er snaai naast eet, zou je jezelf dus ook kunnen volproppen met groente en fruit (da's altijd erg lastig, niet het eerste waar je naar grijpt bij "trek") en kom je naast je witbrood wel weer aan je andere voedingsmiddelen.
Kom je met witbrood wel aan je vezels dan?
Ik vind het wel een goeie trouwens. Als het er niet opstaat tellen de calorieën ook niet (als er geen prijsje op iets in de winkel staat zeg ik ook altijd dat het gratis is, maar bij de kassa trappen ze daar helaas nooit in...)
Ik heb trouwens gisteren in een emo-bui de koffileutjes-met-extra-granen gepakt die naast de reep chocola lagen in de kast. Ik wilde natuurlijk die chocola, maar dacht dat ik beter iets vezelrijks (hmm hmm...) kon eten. Uiteindelijk na 5 koekjes, toch die reep open gemaakt, twee stukjes gepakt, gaan zitten en het laten smelten in mijn mond. Echt de tijd genomen. En het werkte! Het was daarna ook klaar ook. Ik was zo trots!
Kom je met witbrood wel aan je vezels dan?
Ik vind het wel een goeie trouwens. Als het er niet opstaat tellen de calorieën ook niet (als er geen prijsje op iets in de winkel staat zeg ik ook altijd dat het gratis is, maar bij de kassa trappen ze daar helaas nooit in...)
Ik heb trouwens gisteren in een emo-bui de koffileutjes-met-extra-granen gepakt die naast de reep chocola lagen in de kast. Ik wilde natuurlijk die chocola, maar dacht dat ik beter iets vezelrijks (hmm hmm...) kon eten. Uiteindelijk na 5 koekjes, toch die reep open gemaakt, twee stukjes gepakt, gaan zitten en het laten smelten in mijn mond. Echt de tijd genomen. En het werkte! Het was daarna ook klaar ook. Ik was zo trots!
donderdag 2 september 2010 om 09:40
Tussendoortjes laat ik sowieso achterwege, ik eet mijn fruit bij mijn maaltijden maar het eten gaat wel goed ja, ik mag niet klagen (doe ik dan ook niet ).
Hopelijk gaat het nu beter ook nu ik wat meer rust in de spreekwoordelijke kont heb. Eten met een steen in mijn maag en een klam handje om mijn nek, dat gaat me heel slecht af.
Hoe is het met jou Fransje?
Hopelijk gaat het nu beter ook nu ik wat meer rust in de spreekwoordelijke kont heb. Eten met een steen in mijn maag en een klam handje om mijn nek, dat gaat me heel slecht af.
Hoe is het met jou Fransje?
donderdag 2 september 2010 om 09:43
Ik ben zelf nogal een bottig type (dat mag best wat minder; wordt aan gewerkt), maar snap de bedekte-bot-verhalen prima. Lijkt me fijn, dat je het idee hebt dat je je eigen lijf weer terugkrijgt.
Ik eet nooit witbrood, heb het ook nooit in huis. Vind brood eigenlijk alleen maar lekker als het heel stevig is, met veel vezels, pitten en zaden.
Heb op vakantie in Frankrijk wel een paar dagen achter elkaar witte baguette gegeten. En toen zat mijn poep meteen muurvast.
En nu moet ik een schop onder m'n delicate billen want er moet veel werk worden verzet vandaag.
Ik eet nooit witbrood, heb het ook nooit in huis. Vind brood eigenlijk alleen maar lekker als het heel stevig is, met veel vezels, pitten en zaden.
Heb op vakantie in Frankrijk wel een paar dagen achter elkaar witte baguette gegeten. En toen zat mijn poep meteen muurvast.
En nu moet ik een schop onder m'n delicate billen want er moet veel werk worden verzet vandaag.
