Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
donderdag 16 september 2010 om 01:11
Duub, en anderen, het rare is, mijn dochter heeft, vanwege haar autismevarian, angst- en agressieregulatieproblemen. Haar arts vroeg mij wat mijn angsten waren. Nou ben ik voor de duvel en zijn ouwe moer niet bang. Ik stap overal op af. En toch he, als ik moet zeggen waar ik bang voor ben, dan is het het welzijn van mijn geliefden in de categorie 'enge ziekten'.
donderdag 16 september 2010 om 08:06
Hallo gezonde eters!
Na al meer dan een half jaar geroepen te hebben dat ik nú toch écht de snoep zou gaan laten staan, is de knop omgegaan tijdens een vakantie in Amerika. Na 2,5 week zó vreselijk veel en vet gegeten te hebben én nog nooit zó weinig gesnoept in een vakantie, omdat ik gewoon de hele dag vól zat van eten, ben ik deze week eindelijk gaan doen wat ik wou doen.
Ontbijt (geen boterhammen meer, maar muesli, omdat ik boterhammen eigenlijk ook maar suf vind)
lunch (3 boterhammen, dat vind ik nét lekker)
tussendoortje in de vorm van een appel of rijstwafel met kaas
avondeten (geen toetje!)
En meer niet!! Ok, ik heb iedere dag nog één klein stukje chocola gegeten, maar dat is zo'n verschil met de pakken stroopwafels, zakken chips, dozen bonbons (en altijd mét bijbehorende slechte drankjes) dat ik dat niet erg vind.
En volgens mij lukt het. Zelfs nu ik vandaag de hele dag thuis zit, gaat het me denk ik niet al te veel moeite kosten om níet aan de koek en chocola te gaan. Ik houd het nu al drie dagen vol doe het nu drie dagen en volgens mij is dit wat mijn lichaam veel liever wil helemaal nu ik ook nog gestopt ben met de pil in de hoop zwanger te worden.
Verder ben ik begonnen met rennen met Evy (geloof dat daar ook topics over zijn) en heb dat al 2x gedaan. Echt heel leuk vind ik dat niet, maar eind november is er een loop op mijn werk waar ik min of meer verplicht aan mee moet doen, dus dat is een mooi doel om me op te richten.
Graag schrijf ik mee op dit topic! Vooral als ik daar vaker dingen kan leren als converseren met je lunch...
Na al meer dan een half jaar geroepen te hebben dat ik nú toch écht de snoep zou gaan laten staan, is de knop omgegaan tijdens een vakantie in Amerika. Na 2,5 week zó vreselijk veel en vet gegeten te hebben én nog nooit zó weinig gesnoept in een vakantie, omdat ik gewoon de hele dag vól zat van eten, ben ik deze week eindelijk gaan doen wat ik wou doen.
Ontbijt (geen boterhammen meer, maar muesli, omdat ik boterhammen eigenlijk ook maar suf vind)
lunch (3 boterhammen, dat vind ik nét lekker)
tussendoortje in de vorm van een appel of rijstwafel met kaas
avondeten (geen toetje!)
En meer niet!! Ok, ik heb iedere dag nog één klein stukje chocola gegeten, maar dat is zo'n verschil met de pakken stroopwafels, zakken chips, dozen bonbons (en altijd mét bijbehorende slechte drankjes) dat ik dat niet erg vind.
En volgens mij lukt het. Zelfs nu ik vandaag de hele dag thuis zit, gaat het me denk ik niet al te veel moeite kosten om níet aan de koek en chocola te gaan. Ik houd het nu al drie dagen vol doe het nu drie dagen en volgens mij is dit wat mijn lichaam veel liever wil helemaal nu ik ook nog gestopt ben met de pil in de hoop zwanger te worden.
Verder ben ik begonnen met rennen met Evy (geloof dat daar ook topics over zijn) en heb dat al 2x gedaan. Echt heel leuk vind ik dat niet, maar eind november is er een loop op mijn werk waar ik min of meer verplicht aan mee moet doen, dus dat is een mooi doel om me op te richten.
Graag schrijf ik mee op dit topic! Vooral als ik daar vaker dingen kan leren als converseren met je lunch...
donderdag 16 september 2010 om 08:58
Hoi Kastanjez, leuk dat je meeschrijft! Ik kan me helemaal voorstellen dat je helemaal "verzadigd van het vet" bent na zo'n vakantie in Amerika. Ik heb dat jaren geleden ook gehad, ik had alleen maar geld voor fastfood en het hing me na een week zó de keel uit! Ik snakte echt naar een blaadje sla (of slaatje bla, zoals ik dat noem).
Ik vind wel dat je erg weinig eet nu: dit lijkt op een dieet en dat is volgens mij niet je bedoeling! Heb je wel eens gekeken hoeveel je nu binnenkrijgt, qua calorieën en voedingsstoffen? Misschien eens een paar dagen de eetmeter invullen? Het is niet de bedoeling dat je lichaam gaat denken dat er een tekort aan voedsel is en op de spaarstand gaat, zeker niet als je zwanger wilt worden.
Fijn dat je je zakken chips en stroopwafels nu zo makkelijk kan laten staan en super dat je aan het sporten bent! Bedenk wel dat er ook momenten komen waarop je wel weer op zo'n pak stroopwafels wilt aanvallen en het misschien ook wel doet. Je hoeft niet de hele tijd Heel Erg Goed Bezig te zijn. Nu ben je van de weeromstuit drie dagen lang helemaal op de gezonde toer, maar dit is een verandering die je als het goed is van de lange adem is. Probeer het dus ook zo te zien
Ik vind wel dat je erg weinig eet nu: dit lijkt op een dieet en dat is volgens mij niet je bedoeling! Heb je wel eens gekeken hoeveel je nu binnenkrijgt, qua calorieën en voedingsstoffen? Misschien eens een paar dagen de eetmeter invullen? Het is niet de bedoeling dat je lichaam gaat denken dat er een tekort aan voedsel is en op de spaarstand gaat, zeker niet als je zwanger wilt worden.
Fijn dat je je zakken chips en stroopwafels nu zo makkelijk kan laten staan en super dat je aan het sporten bent! Bedenk wel dat er ook momenten komen waarop je wel weer op zo'n pak stroopwafels wilt aanvallen en het misschien ook wel doet. Je hoeft niet de hele tijd Heel Erg Goed Bezig te zijn. Nu ben je van de weeromstuit drie dagen lang helemaal op de gezonde toer, maar dit is een verandering die je als het goed is van de lange adem is. Probeer het dus ook zo te zien
Ga in therapie!
donderdag 16 september 2010 om 09:33
Duub, ik ben zelf niet zo bang een ziekte te krijgen. Als het komt, komt het. in mijn familie komt heel veel kanker voor, van milde huidkanker tot zware kost. Eigenlijk ben ik één van de weinigen die nog geen enkele vorm heeft gehad. In de periodes dat ik rook ben ik er wel heel bewust van dat ik speel met mijn leven, omdat ik inmiddels genoeg heb gelezen om te geloven dat flink roken nooit zonder gevolgen blijft.
kastanjez, ik vond je lijstje ook erg karig. Ik zou zelf in de morgen het fruit of de rijstewafel als tussendoortje doen en voor 's middags een steviger tussendoortje. Een extra boterham, een soepje of bouilonnetje? Ik heb zelf, met name op werkdagen rond half 4 wel zo'n dip dat ik echt trek heb in iets. Dan kan ik beter iets nemen, anders ga ik snaaien of eet ik dubbele porties bij het avondeten.
Ik eet zelf nooit toetjes, maar als ik trek heb in de avond wil ik nog wel eens fruit nemen, of een schaaltje yoghurt.
Ben nog druk bezig in het boek dat ik van de bieb heb geleend over puur & gezond eten. Zal straks wat punten uit het boek opschrijven. Het past zo fijn bij wat ik hier lees.
kastanjez, ik vond je lijstje ook erg karig. Ik zou zelf in de morgen het fruit of de rijstewafel als tussendoortje doen en voor 's middags een steviger tussendoortje. Een extra boterham, een soepje of bouilonnetje? Ik heb zelf, met name op werkdagen rond half 4 wel zo'n dip dat ik echt trek heb in iets. Dan kan ik beter iets nemen, anders ga ik snaaien of eet ik dubbele porties bij het avondeten.
Ik eet zelf nooit toetjes, maar als ik trek heb in de avond wil ik nog wel eens fruit nemen, of een schaaltje yoghurt.
Ben nog druk bezig in het boek dat ik van de bieb heb geleend over puur & gezond eten. Zal straks wat punten uit het boek opschrijven. Het past zo fijn bij wat ik hier lees.
donderdag 16 september 2010 om 09:37
Wow, ik had nooit gedacht dat iemand tegen míj zou zeggen dat ik te weinig eet! Eerlijk gezegd zit ik wel vól na de maaltijden hoor, behalve dus om een uur of vier, dan krijg ik echt trek. Vandaar dat ik boterhammen bij het ontbijt geskipt heb, zodat ik dan, eventueel, een boterham kan eten. Ik heb echter ontdekt dat ik, als ik gewoon meteen begin met koken als ik thuiskom, en tussen half 6 en 6 eet, genoeg heb aan die appel.
De muesli is trouwens met noten en rozijnen en gaat gepaard met volle yoghurt. De lunch tussen de middag met een beker melk.
Het is dus niet zo dat ik aan de lijn doe. Dit at ik altijd al, ik heb nu alleen maar alle overbodige extra's geskipt. Ik at 'vroeger' 's ochtends altijd nog een sultana/liga en deze had ik afgelopen week ook bij mij op mijn werk, maar de muesli zorgt ervoor dat het langer duurt voor ik honger heb.
De muesli is trouwens met noten en rozijnen en gaat gepaard met volle yoghurt. De lunch tussen de middag met een beker melk.
Het is dus niet zo dat ik aan de lijn doe. Dit at ik altijd al, ik heb nu alleen maar alle overbodige extra's geskipt. Ik at 'vroeger' 's ochtends altijd nog een sultana/liga en deze had ik afgelopen week ook bij mij op mijn werk, maar de muesli zorgt ervoor dat het langer duurt voor ik honger heb.
donderdag 16 september 2010 om 09:38
donderdag 16 september 2010 om 09:41
quote:Kastanjez schreef op 16 september 2010 @ 09:37:
Wow, ik had nooit gedacht dat iemand tegen míj zou zeggen dat ik te weinig eet! Eerlijk gezegd zit ik wel vól na de maaltijden hoor, behalve dus om een uur of vier, dan krijg ik echt trek. Vandaar dat ik boterhammen bij het ontbijt geskipt heb, zodat ik dan, eventueel, een boterham kan eten. Ik heb echter ontdekt dat ik, als ik gewoon meteen begin met koken als ik thuiskom, en tussen half 6 en 6 eet, genoeg heb aan die appel.
De muesli is trouwens met noten en rozijnen en gaat gepaard met volle yoghurt. De lunch tussen de middag met een beker melk.
Het is dus niet zo dat ik aan de lijn doe. Dit at ik altijd al, ik heb nu alleen maar alle overbodige extra's geskipt. Ik at 'vroeger' 's ochtends altijd nog een sultana/liga en deze had ik afgelopen week ook bij mij op mijn werk, maar de muesli zorgt ervoor dat het langer duurt voor ik honger heb.
Snoep, chips, snacks en gesuikerde frisdrank uit je leven weren zo veel mogelijk, dat is al een heel strak begin.
Het kan ook misgaan zo nu en dan. Trakteer jezelf dan, geniet en wees niet bang dat je terug zult vallen, en niet meer op de rit zult komen.
Als je daar bang voor bent dan is het misschien handig om de eerste twee topics eens door te lezen, daar wordt veel gepraat over oorzaak en gevolg. Het is een werkje dus als je het niet ziet zitten snap ik dat ook wel
Mocht je er prijs op stellen dan wil ik ook de voor ons inmiddels beroemde posting van Spinster nog wel even voor je plakken.
Wow, ik had nooit gedacht dat iemand tegen míj zou zeggen dat ik te weinig eet! Eerlijk gezegd zit ik wel vól na de maaltijden hoor, behalve dus om een uur of vier, dan krijg ik echt trek. Vandaar dat ik boterhammen bij het ontbijt geskipt heb, zodat ik dan, eventueel, een boterham kan eten. Ik heb echter ontdekt dat ik, als ik gewoon meteen begin met koken als ik thuiskom, en tussen half 6 en 6 eet, genoeg heb aan die appel.
De muesli is trouwens met noten en rozijnen en gaat gepaard met volle yoghurt. De lunch tussen de middag met een beker melk.
Het is dus niet zo dat ik aan de lijn doe. Dit at ik altijd al, ik heb nu alleen maar alle overbodige extra's geskipt. Ik at 'vroeger' 's ochtends altijd nog een sultana/liga en deze had ik afgelopen week ook bij mij op mijn werk, maar de muesli zorgt ervoor dat het langer duurt voor ik honger heb.
Snoep, chips, snacks en gesuikerde frisdrank uit je leven weren zo veel mogelijk, dat is al een heel strak begin.
Het kan ook misgaan zo nu en dan. Trakteer jezelf dan, geniet en wees niet bang dat je terug zult vallen, en niet meer op de rit zult komen.
Als je daar bang voor bent dan is het misschien handig om de eerste twee topics eens door te lezen, daar wordt veel gepraat over oorzaak en gevolg. Het is een werkje dus als je het niet ziet zitten snap ik dat ook wel
Mocht je er prijs op stellen dan wil ik ook de voor ons inmiddels beroemde posting van Spinster nog wel even voor je plakken.
donderdag 16 september 2010 om 09:47
Kastanjez, je at toch geen boterhammen 's morgens omdat je dat saai vond, of heb ik dat verkeerd begrepen? Volgens "de richtlijnen" moet je 5-7 boterhammen per dag eten, dus je hoeft je echt het brood niet uit de mond te sparen.
Een paar gezonde tussendoortjes erbij lijkt me een goed idee. Kijk, je bent nu drie (vier ) dagen op de gezonde toer, maar je bent nog steeds gewend aan die zakken chips en pakken koek. Het is dus zaak je nú een ander eetpatroon aan te wennen voor als je stráks weer zin krijgt in die rommel. Dan ben je gewend studentenhaver te nemen of een bakje yoghurt of een stuk fruit. Je hebt jezelf nu iets afgenomen wat je gewend bent en daar moet dus ook iets voor in de plaats komen. Kan trouwens ook in de vorm van activiteiten zijn (die niet samengaan met eten).
Een paar gezonde tussendoortjes erbij lijkt me een goed idee. Kijk, je bent nu drie (vier ) dagen op de gezonde toer, maar je bent nog steeds gewend aan die zakken chips en pakken koek. Het is dus zaak je nú een ander eetpatroon aan te wennen voor als je stráks weer zin krijgt in die rommel. Dan ben je gewend studentenhaver te nemen of een bakje yoghurt of een stuk fruit. Je hebt jezelf nu iets afgenomen wat je gewend bent en daar moet dus ook iets voor in de plaats komen. Kan trouwens ook in de vorm van activiteiten zijn (die niet samengaan met eten).
Ga in therapie!
donderdag 16 september 2010 om 10:07
Ik vind 's morgens en 's middags boterhammen ook wat saai. Dus of ik maak van die boterham een echte sandwich, of ik vervang de lunch door een salade met wat pasta of peulvruchten erdoor. Dat vind ik heerlijk en het vervangt een aantal boterhammen. Ik eet alleen wel altijd tegen 10 uur een tussendoortje, anders knor ik echt tegen de middag. En trek vind ik wel goed, maar echt slap van de honger probeer ik te voorkomen.
Als ik lees hoe vol jij zit van de muesli, zou ik eerder die portie wat verkleinen en dan tussendoor wat kleins nemen.
Als ik lees hoe vol jij zit van de muesli, zou ik eerder die portie wat verkleinen en dan tussendoor wat kleins nemen.
donderdag 16 september 2010 om 10:35
Nou, ik heb vriend gisteren ook ingelicht over "jullie" hoor! Ik vond dat het tijd werd om eens bij hem aan te kaarten dat het ook beter kan. Was een goed gesprek. Ben erg benieuwd of het wat uitwijst. Hij is sinds we samen zijn ook zwaarder geworden en vindt dat niet fijn. Maar wel bij thuiskomst pakjes toastjes wegwerken (wel zonder beleg, maar toch. Van die gedroogdetomaat-basilicumtoastjes van Lu zijn hartstikke zout!). Bovendien eet hij tussendoor nooit wat en over het algemeen ook nauwelijks fruit. We gaan er nu samen tegenaan. Als hij ook bewust op zijn (en mijn) eetpatroon gaat letten, is het allicht makkelijker.
En hij heeft me vermanend toegesproken dat ik toch overdag in de pauze een rondje moet gaan lopen. Weer of geen weer. En dat is zo. Want ik eet nu wel gezond, kom niet boven de 2100 kcal uit, maar 2100 is natuurlijk teveel als je de hele dag op je gat vertoeft achter de computer en na het koken thuis op de bank ploft. Want hoewel ik weet dat ik mooier was en beter in mijn vel zat met sporten, kan ik mezelf er niet toe zetten. Beginnen bij een nieuwe atletiekvereniging vind ik gewoonweg eng. Het gaat hoe dan ook voor mezelf tegenvallen hoeveel ik in een jaar achteruit ben gegaan. En ik ben niet atletisch gebouwd en moet mezelf dat in mijn afschuwelijk onflatteuze strakke kleding gaan voorstellen en hijgend achter de meute aan. Dat gaat tegenvallen. En zo lang je het niet doet, merk je er ook niks van, toch? Pilates zet geen zoden aan de dijk en er is geen leuke groep bij de sportschool, alleen een band en een fiets en van die hijsapparaten. Ik wil best gaan zumbaën, of spinnen ofzo. Als ik maar een stok achter de deur heb! Maar voorlopig is het niet aanwezig zijn van die dingen een erg goeie smoes. En ik krijg mezelf dus niet aan de gang. Ik vind het hopeloos. Ik vind mezelf hopeloos in dat soort dingen.
even lezen zodat ik op jullie kan reageren hoor!
En hij heeft me vermanend toegesproken dat ik toch overdag in de pauze een rondje moet gaan lopen. Weer of geen weer. En dat is zo. Want ik eet nu wel gezond, kom niet boven de 2100 kcal uit, maar 2100 is natuurlijk teveel als je de hele dag op je gat vertoeft achter de computer en na het koken thuis op de bank ploft. Want hoewel ik weet dat ik mooier was en beter in mijn vel zat met sporten, kan ik mezelf er niet toe zetten. Beginnen bij een nieuwe atletiekvereniging vind ik gewoonweg eng. Het gaat hoe dan ook voor mezelf tegenvallen hoeveel ik in een jaar achteruit ben gegaan. En ik ben niet atletisch gebouwd en moet mezelf dat in mijn afschuwelijk onflatteuze strakke kleding gaan voorstellen en hijgend achter de meute aan. Dat gaat tegenvallen. En zo lang je het niet doet, merk je er ook niks van, toch? Pilates zet geen zoden aan de dijk en er is geen leuke groep bij de sportschool, alleen een band en een fiets en van die hijsapparaten. Ik wil best gaan zumbaën, of spinnen ofzo. Als ik maar een stok achter de deur heb! Maar voorlopig is het niet aanwezig zijn van die dingen een erg goeie smoes. En ik krijg mezelf dus niet aan de gang. Ik vind het hopeloos. Ik vind mezelf hopeloos in dat soort dingen.
even lezen zodat ik op jullie kan reageren hoor!
donderdag 16 september 2010 om 10:45
Ik vind jullie ziekte-discussie interessant. Vooral de angst die leeft. Ziektes als kanker zie ik nog steeds als iets onvermijdelijks. Als je ziet waar je het van schijnt te krijgen (tandpasta, frisdrank, zon, buitenlucht, ...) is het haast niet te voorkomen. Bovendien is het nog (gedeeltelijk) erfelijk bepaald ook. Natuurlijk ben ik bang om het te krijgen, ik ga het niet onverschrokken te lijf mocht het zover komen. Maar tot die tijd ga ik me er geen zorgen over maken.
Andere dingen die ik wel in de hand heb (suiker, hart- en vaatziekten) ga ik met EMJV onderdrukken. Het zit bij mij in de familie, dus ik hoef het ook weer niet uit te dagen natuurlijk.
Het stomme is dat ik wel bang ben dat mijn vriend(en) of familieleden ziek worden. Dat lijkt me verschrikkelijk. De machteloosheid die je voelt op het moment dat je het gevecht niet zelf in de hand hebt. Daarom grijpt het verhaal van Robo me ook zo aan. Ik lees en schrijf al vanaf het allereerste begin mee, het komt dan zó dichtbij! Ze is heel stellig en sterk. Ik mag hopen dat ik er ook zo tegenover kan staan als ik het ooit ook zou moeten bevechten. Maar de onmacht die ik nu voel, is heel zwaar en moeilijk even weg te zetten. Het lijkt me verschrikkelijk om dat in mijn naaste tastbare omgeving ook mee te moeten maken.
Andere dingen die ik wel in de hand heb (suiker, hart- en vaatziekten) ga ik met EMJV onderdrukken. Het zit bij mij in de familie, dus ik hoef het ook weer niet uit te dagen natuurlijk.
Het stomme is dat ik wel bang ben dat mijn vriend(en) of familieleden ziek worden. Dat lijkt me verschrikkelijk. De machteloosheid die je voelt op het moment dat je het gevecht niet zelf in de hand hebt. Daarom grijpt het verhaal van Robo me ook zo aan. Ik lees en schrijf al vanaf het allereerste begin mee, het komt dan zó dichtbij! Ze is heel stellig en sterk. Ik mag hopen dat ik er ook zo tegenover kan staan als ik het ooit ook zou moeten bevechten. Maar de onmacht die ik nu voel, is heel zwaar en moeilijk even weg te zetten. Het lijkt me verschrikkelijk om dat in mijn naaste tastbare omgeving ook mee te moeten maken.
donderdag 16 september 2010 om 10:58
Ingmagh Weet in elk geval dat jij en de andere vrouwen van het topic heel belangrijk voor Robo zijn. Ik denk dat ze veel kracht uit jullie put.
Ik heb kanker nog nooit in mijn naaste omgeving meegemaakt. Maar dat het een keer gaat gebeuren, staat vast. Dat vind ik een eng idee. Nu ook weer, twee vriendinnen hebben de afgelopen week gehoord dat een vriend/vriendin kanker had en er slecht voorstaat. Dan denk ik: wanneer krijg ik zo'n telefoontje? Maar ik besef ook dat ik het zelf kan zijn.
Ik moet zeggen dat ik niet vanuit angst wil leven en zeker niet uit angst voor zaken waar ik maar weinig invloed op heb. Van leven met angst word je fysiek zeker niet gezonder, integendeel, denk ik zelfs. Maar toch is er wel een deel waar je zelf wel invloed op hebt en dat deel heb ik lang te veel verwaarloosd. Het voelt nu goed om dat aan te pakken, om te weten dat ik daarin mijn verantwoordelijkheid neem.
Ik denk dat mijn angst om kanker te krijgen (hoewel niet prominent aanwezig in mijn dagelijks leven) te maken heeft met de algemene angst om dood te gaan. Ik geloof niet dat ik zo bang ben voor de dood zelf (dood zijn is vast helemaal niet zo erg), maar wel voor het feit dat ik dan twee kinderen achterlaat in een heel onzekere situatie. Dan komen ze bij hun alcoholistische vader te wonen en niemand kan ze dan nog beschermen. Wat dat betreft voel ik het gewicht van die verantwoordelijkheid wel. Dat ik geen ongeluk moet krijgen, geen levensgevaarlijke dingen moet doen, goed op mezelf moet passen. Want wie past er anders op mijn kinderen?
Ik heb kanker nog nooit in mijn naaste omgeving meegemaakt. Maar dat het een keer gaat gebeuren, staat vast. Dat vind ik een eng idee. Nu ook weer, twee vriendinnen hebben de afgelopen week gehoord dat een vriend/vriendin kanker had en er slecht voorstaat. Dan denk ik: wanneer krijg ik zo'n telefoontje? Maar ik besef ook dat ik het zelf kan zijn.
Ik moet zeggen dat ik niet vanuit angst wil leven en zeker niet uit angst voor zaken waar ik maar weinig invloed op heb. Van leven met angst word je fysiek zeker niet gezonder, integendeel, denk ik zelfs. Maar toch is er wel een deel waar je zelf wel invloed op hebt en dat deel heb ik lang te veel verwaarloosd. Het voelt nu goed om dat aan te pakken, om te weten dat ik daarin mijn verantwoordelijkheid neem.
Ik denk dat mijn angst om kanker te krijgen (hoewel niet prominent aanwezig in mijn dagelijks leven) te maken heeft met de algemene angst om dood te gaan. Ik geloof niet dat ik zo bang ben voor de dood zelf (dood zijn is vast helemaal niet zo erg), maar wel voor het feit dat ik dan twee kinderen achterlaat in een heel onzekere situatie. Dan komen ze bij hun alcoholistische vader te wonen en niemand kan ze dan nog beschermen. Wat dat betreft voel ik het gewicht van die verantwoordelijkheid wel. Dat ik geen ongeluk moet krijgen, geen levensgevaarlijke dingen moet doen, goed op mezelf moet passen. Want wie past er anders op mijn kinderen?
Ga in therapie!
donderdag 16 september 2010 om 11:10
quote:dubiootje schreef op 16 september 2010 @ 10:58:
Ik geloof niet dat ik zo bang ben voor de dood zelf (dood zijn is vast helemaal niet zo erg)Dit is vast helemaal niet waar, denk ik bij nader inzien. Natuurlijk ben ik ook bang voor de dood, net als ieder ander. Is dat ook niet wat ons aanjaagt in het leven? Als we niet doodgingen had het allemaal toch ook weinig zin.
Ik geloof niet dat ik zo bang ben voor de dood zelf (dood zijn is vast helemaal niet zo erg)Dit is vast helemaal niet waar, denk ik bij nader inzien. Natuurlijk ben ik ook bang voor de dood, net als ieder ander. Is dat ook niet wat ons aanjaagt in het leven? Als we niet doodgingen had het allemaal toch ook weinig zin.
Ga in therapie!
donderdag 16 september 2010 om 11:13
Dat is inderdaad rot Duub. Ik weet dat als mij iets overkomt, mijn kinderen ook goed terecht komen. Maar de gedachte dat ik niet meer bij mijn kinderen zal zijn, dat lijkt me zo enorm zwaar... Is trouwens ook de reden waarom ik sinds de geboorte van de eerste niet meer naar films kijk waar kinderen ziek worden, verongelukken, dat soort dingen. ik trek het gewoon niet, de gedachte dat het je zou overkomen.
Zoals ik al schreef, heeft mijn familie geen geluk met kanker. Mijn zus, moeder, vader, oma, opa, stiefopa, stieftante, tante, oom... allemaal hebben ze een vorm gehad. Mijn buuf heeft het gehad, een klasgenootje van zoon moeder van mijn vriendin, een studiegenoot op de Pabo en één van mijn eigen leerlingen wordt momenteel behandeld. Ook in mijn vaders kennissenkring zijn op het moment heel veel mensen met kanker. Kanker treft iedereen, gezond en ongezond, jong en oud. Ik schrijf dat ik er niet bang voor ben, omdat ik niet geloof dat je het helemaal kan voorkomen. Ja, je kan dingen laten die de kans vergroten, maar dan nog is de mogelijkheid aanwezig. net als duub, wil ik me daar niet door laten leiden. Wel wil ik leven zoals ik wil, genieten van elke dag, niet met spijt hoeven terug kijken. Dat is het enige dat je kan doen....
Zoals ik al schreef, heeft mijn familie geen geluk met kanker. Mijn zus, moeder, vader, oma, opa, stiefopa, stieftante, tante, oom... allemaal hebben ze een vorm gehad. Mijn buuf heeft het gehad, een klasgenootje van zoon moeder van mijn vriendin, een studiegenoot op de Pabo en één van mijn eigen leerlingen wordt momenteel behandeld. Ook in mijn vaders kennissenkring zijn op het moment heel veel mensen met kanker. Kanker treft iedereen, gezond en ongezond, jong en oud. Ik schrijf dat ik er niet bang voor ben, omdat ik niet geloof dat je het helemaal kan voorkomen. Ja, je kan dingen laten die de kans vergroten, maar dan nog is de mogelijkheid aanwezig. net als duub, wil ik me daar niet door laten leiden. Wel wil ik leven zoals ik wil, genieten van elke dag, niet met spijt hoeven terug kijken. Dat is het enige dat je kan doen....
donderdag 16 september 2010 om 11:37
Weet je wat het is Duub, bang voor de dood zelf kan je moeilijk zijn, want je bent er dan niet meer. Ik kan me wel voorstellen dat je bang bent om dood te gaan. Maar goed bekeken zijn we allemaal bang voor de pijn die eraan vooraf gaat, geestelijk en lichamelijk. De aftakeling, de achteruitgang, de kleiner wordende wereld. Maar als het zo plotsklaps over is zoals bij een ongeluk, of een hartaanval / -stilstand, heb je nauwelijks de tijd je druk te maken over het sterven zelf of de pijn die je hebt. Ik zou banger zijn voor het in dat geval vegetatief verder moeten leven. Al hecht ik dan wel weer zoveel aan het leven dat ik niet zoals mijn vriend kan zeggen "mocht het zover komen, maak er dan alsjeblieft een einde aan".
donderdag 16 september 2010 om 11:51
Klopt June, niet met spijt hoeven terugkijken, dat is ook mijn credo. Ik heb altijd zo geleefd en hoewel ik nog veel dingen wil doen voor ik doodga, heb ik de paar decennia die ik er nu op heb zitten veel dingen gedaan die de moeite waard zijn. Spijt heb ik van die paar dingen die ik heb gelaten.
Als ik nu een ziekte zou krijgen waarvan ik weet dat gezond eten en bewegen een verschil maakt in de kans of je hem krijgt, zou ik wel spijt hebben dat ik dat niet had gedaan. Want we weten allemaal donders goed dat dat veel uitmaakt. We willen geen van allen ziek worden, maar toch vinden we het moeilijk om gezond te eten en genoeg te bewegen.
Op de site van KWF Kankerbestrijding lees ik dat:
"onderzoekers denken dat ongezonde voeding in combinatie met onvoldoende bewegen en overgewicht verantwoordelijk is voor ongeveer 30% van alle gevallen van kanker"
en
"Bij ongeveer 50 tot 70 procent van de mensen die aan kanker overlijden, heeft een ongezonde leefstijl een belangrijke rol gespeeld bij het ontstaan van de ziekte."
Bv. erfelijkheid en toeval spelen ook een rol, maar dit vind ik toch niet misselijk. Het maakt dus wel degelijk een belangrijk verschil of je gezond eet en genoeg beweegt voor je risico om kanker te krijgen. Niet alles, zoals we in het leven bijna nooit "alles" onder controle hebben. Maar invloed hebben we wel.
Als ik nu een ziekte zou krijgen waarvan ik weet dat gezond eten en bewegen een verschil maakt in de kans of je hem krijgt, zou ik wel spijt hebben dat ik dat niet had gedaan. Want we weten allemaal donders goed dat dat veel uitmaakt. We willen geen van allen ziek worden, maar toch vinden we het moeilijk om gezond te eten en genoeg te bewegen.
Op de site van KWF Kankerbestrijding lees ik dat:
"onderzoekers denken dat ongezonde voeding in combinatie met onvoldoende bewegen en overgewicht verantwoordelijk is voor ongeveer 30% van alle gevallen van kanker"
en
"Bij ongeveer 50 tot 70 procent van de mensen die aan kanker overlijden, heeft een ongezonde leefstijl een belangrijke rol gespeeld bij het ontstaan van de ziekte."
Bv. erfelijkheid en toeval spelen ook een rol, maar dit vind ik toch niet misselijk. Het maakt dus wel degelijk een belangrijk verschil of je gezond eet en genoeg beweegt voor je risico om kanker te krijgen. Niet alles, zoals we in het leven bijna nooit "alles" onder controle hebben. Maar invloed hebben we wel.
Ga in therapie!
donderdag 16 september 2010 om 12:22
Inderdaad, je kan in ieder geval je best doen om de risicofactoren te verminderen! En dat gezond eten en bewegen ziektes kan voorkomen geloof ik ook meteen. Dus het is in ieder geval fijn te weten dat je eigen handelen wel verschil kan uitmaken, ook al kun je niet garanderen dat je daardoor nooit een nare ziekte zal krijgen. Als ik kijk naar mijn opa: 88 geworden, altijd biologisch gegeten, nooit alcohol gehad, heel gezonde man, maar toch de laatste jaren van zijn leven moeten strijden tegen de ziekte van Kaler. Moeder van een vriendin overlijdt begin 50 aan longkanker, altijd zwaar gerookt. Kanker is onvoorspelbaar, het kan iedereen treffen...
Weet je wat echt heel stom is? Hoe meer ik nadenk, hoe meer mensen er in me opkomen. Zo heeft mijn ex-zwager net gestreden tegen kanker, 30 jaar oud, twee kindjes. Gelukkig ziet alles er tot nog toe goed uit, hopen dat het wegblijft.
Weet je wat echt heel stom is? Hoe meer ik nadenk, hoe meer mensen er in me opkomen. Zo heeft mijn ex-zwager net gestreden tegen kanker, 30 jaar oud, twee kindjes. Gelukkig ziet alles er tot nog toe goed uit, hopen dat het wegblijft.
donderdag 16 september 2010 om 12:29
Ik ben niet bang om dood te gaan. Ik zou er wel van balen als ik me moe en ziek zou voelen, dingen niet zou kunnen, mijn zelfstandigheid zou verliezen. Pijn hebben lijkt me ook geen pretje. Afgezien daarvan ben ik vrij nuchter, dood gaan we allemaal een keer. Of het nu door ouderdom, ziekte, of ongeluk is. Mijn spiritualiteit zal er ook wel een rol in spelen, wat mij betreft eindigt het leven niet als je lijf er mee ophoudt.
EMJV doe ik om me vitaal en fit te voelen. Ik word moe, duf en suf van veel te vet eten. Daar word ik inactief en soms gewoonweg labiel van. Ook zorgen ongezonde etenswaren voor smaakvervlakking. Dat is voor iemand die van lekkere dingen houdt jammer. Dan eet ik liever andere dingen.
Regelmatig eet ik ´foute´ dingen. Gister at ik ham, bietjes en patatjes zonder (geen mayo, geen zout). Zelfs het ijsje als toetje was niet erg. Anders had ik te weinig gegeten die dag.
Vandaag voel ik me beroerd. Ben erg moe, zwaar verkouden en verga van de spierpijn. Afgelopen dinsdag een nieuwe les uitgeprobeerd op de sportschool en dat kan ik nu goed voelen. Verder kan het versterkt zijn doordat ik me zo grieperig voel. Gewoon gewerkt vanochtend, zij het op een lager pitje. De paracetamol en de energiepil zijn uitgewerkt, ga zo denk ik even plat op bed of bank.
EMJV doe ik om me vitaal en fit te voelen. Ik word moe, duf en suf van veel te vet eten. Daar word ik inactief en soms gewoonweg labiel van. Ook zorgen ongezonde etenswaren voor smaakvervlakking. Dat is voor iemand die van lekkere dingen houdt jammer. Dan eet ik liever andere dingen.
Regelmatig eet ik ´foute´ dingen. Gister at ik ham, bietjes en patatjes zonder (geen mayo, geen zout). Zelfs het ijsje als toetje was niet erg. Anders had ik te weinig gegeten die dag.
Vandaag voel ik me beroerd. Ben erg moe, zwaar verkouden en verga van de spierpijn. Afgelopen dinsdag een nieuwe les uitgeprobeerd op de sportschool en dat kan ik nu goed voelen. Verder kan het versterkt zijn doordat ik me zo grieperig voel. Gewoon gewerkt vanochtend, zij het op een lager pitje. De paracetamol en de energiepil zijn uitgewerkt, ga zo denk ik even plat op bed of bank.
donderdag 16 september 2010 om 12:30
Weet je SG, het is ook naar. Maar wat ik ook zie, is dat bij mij, in mijn omgeving, een heleboel mensen er ook wel weer bovenop zijn gekomen! en dat een ziekte een enorme strijdvaardigheid naar boven haalt. Dat mensen opeens weer dingen in het leven waarderen waar ze eerder niet meer bij stil stonden. Het is niet alleen kommer en kwel, niet iedereen die ziek wordt sterft. Alleen als dat wel gebeurt, overschaduwt dat uiteraard al die alle dingen...
