Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand IV (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
woensdag 10 november 2010 om 19:02
Dit is de OP van alweer het 4e deel van ons inspirerende, welhaast sektarische topic, gestart door onze goeroe Eleonora. Om praktische redenen open ik deze keer het nieuwe topic, maar onderstaande tekst is van haar.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over wel voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachtenloos eten in je mond proppen.
De originele OP staat hieronder en laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic `Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?´, maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens over het eten, redenen waarom het anders moet, en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in de titel die het nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina´s en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schoom niet en lees met ons mee!
Eten met je verstand, deel 1
Eten met je verstand II (kom er gerust bij)
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom)
De recepten van het eten met je verstand topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over wel voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachtenloos eten in je mond proppen.
De originele OP staat hieronder en laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic `Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?´, maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens over het eten, redenen waarom het anders moet, en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in de titel die het nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina´s en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schoom niet en lees met ons mee!
Eten met je verstand, deel 1
Eten met je verstand II (kom er gerust bij)
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom)
De recepten van het eten met je verstand topic
donderdag 25 november 2010 om 15:03
quote:dubiootje schreef op 25 november 2010 @ 14:44:
Lieve, lieve Hanke. Ik vind echt dat je je hier heel goed doorheen slaat. Maar dat hoeft niet altijd hoor. Af en toe mag je ook gewoon een mens zijn, met alle zwakheden van dien. Zoals groene monsters, boosheid, frustratie, verdriet. Het is even een klotesituatie nu. En die heb je al genoeg meegemaakt. Je ging net zo lekker de goeie kant op, komt dit ertussendoor. Dat is gewoon niet leuk.
Je hebt het volste recht nu iets terug te eisen van de mensen aan wie jij geeft, Hank. Of niet eens terugeisen, gewoon om hulp vragen, meer is het niet. Het is niet "voor wat hoort wat". Je hebt hulp nodig. Het punt is denk ik dat jij het moeilijk vindt die hulp te vragen. Heb je dat al gedaan? Rechtstreeks bedoel ik, niet door te vertellen hoeveel moeite het is om te douchen en naar de supermarkt te gaan, maar door te vragen: Kun jij alsjeblieft boodschappen voor me doen, ik red het niet?
Je wilt je niet afhankelijk voelen, maar dat ben je nu wel. Is dat niet vooral wat je dwars zit?
Wat me echt dwars zit, is dat ik pijn heb waar ik niet doorheen kan en die me kwetsbaar doet voelen én dat ik door immobiliteit de sociale contacten mis waardoor ik me eenzaam voel. Normaal kan ik zelf op pad en nu niet. Dát is vervelend. Dat maakt het evenwicht zoek en maakt dat zo´n bericht als van daarnet harder aankomt dan anders.
Al ben ik er nu wel heel constructief mee bezig, ga anders kijken.
Lieve, lieve Hanke. Ik vind echt dat je je hier heel goed doorheen slaat. Maar dat hoeft niet altijd hoor. Af en toe mag je ook gewoon een mens zijn, met alle zwakheden van dien. Zoals groene monsters, boosheid, frustratie, verdriet. Het is even een klotesituatie nu. En die heb je al genoeg meegemaakt. Je ging net zo lekker de goeie kant op, komt dit ertussendoor. Dat is gewoon niet leuk.
Je hebt het volste recht nu iets terug te eisen van de mensen aan wie jij geeft, Hank. Of niet eens terugeisen, gewoon om hulp vragen, meer is het niet. Het is niet "voor wat hoort wat". Je hebt hulp nodig. Het punt is denk ik dat jij het moeilijk vindt die hulp te vragen. Heb je dat al gedaan? Rechtstreeks bedoel ik, niet door te vertellen hoeveel moeite het is om te douchen en naar de supermarkt te gaan, maar door te vragen: Kun jij alsjeblieft boodschappen voor me doen, ik red het niet?
Je wilt je niet afhankelijk voelen, maar dat ben je nu wel. Is dat niet vooral wat je dwars zit?
Wat me echt dwars zit, is dat ik pijn heb waar ik niet doorheen kan en die me kwetsbaar doet voelen én dat ik door immobiliteit de sociale contacten mis waardoor ik me eenzaam voel. Normaal kan ik zelf op pad en nu niet. Dát is vervelend. Dat maakt het evenwicht zoek en maakt dat zo´n bericht als van daarnet harder aankomt dan anders.
Al ben ik er nu wel heel constructief mee bezig, ga anders kijken.
donderdag 25 november 2010 om 15:13
quote:Elynn schreef op 25 november 2010 @ 13:24:
Dekentje en veel kussen op de bank heb ik al geregeld, maar wat doet de EMVJ-vrouw eettechnisch in zo'n situatie?
De EMJV-vrouw laat zich in zo'n situatie theoretisch door een geliefde in de watten leggen met bouillonnetjes, kopjes thee met mariakaakjes en als het gaat aardappelpuree en verse appelmoes.
In de praktijk slepen wij ons met wit weggetrokken smoel en gebogen rug ons bed uit, zetten thee, proppen een reep chocola in ons mond, smeren een boterham voor ons kroost, en kruipen met de inmiddels lauw geworden kop thee weer in bed.
Scheterbap Elynn!
Dekentje en veel kussen op de bank heb ik al geregeld, maar wat doet de EMVJ-vrouw eettechnisch in zo'n situatie?
De EMJV-vrouw laat zich in zo'n situatie theoretisch door een geliefde in de watten leggen met bouillonnetjes, kopjes thee met mariakaakjes en als het gaat aardappelpuree en verse appelmoes.
In de praktijk slepen wij ons met wit weggetrokken smoel en gebogen rug ons bed uit, zetten thee, proppen een reep chocola in ons mond, smeren een boterham voor ons kroost, en kruipen met de inmiddels lauw geworden kop thee weer in bed.
Scheterbap Elynn!
Ga in therapie!
donderdag 25 november 2010 om 15:22
Ja zeg hé Hanke. Dat heeft niet zozeer met jaloezie te maken als wel met een vriendin die onvoorstelbaar bot en gevoelloos tegen jou doet. Hallo zeg! Als ik het goed begrijp, vraagt ze jou regelmatig om op te passen (het gaat toch niet om nepneefje?), heeft ze iets voor je neus weggekaapt waarvan ze wist dat jij het heel graag wilde en heeft ze het nu te druk om voor je klaar te staan?
De vraag die je jezelf in dezen moet stellen is niet: "hoe ga ik met mijn afhankelijke situatie om", maar: "wat verwacht ik van deze vriendin en voldoet ze aan die verwachtingen". Het klinkt niet als een heel gelijkwaardige vriendschap zo.
Als ik ernaast zit en dit is meer indicenteel, zou ik in jouw geval met haar praten en haar duidelijk maken hoe pijnlijk dit voor jou is. Anders zou ik de vriendschap op een laag pitje zetten.
De vraag die je jezelf in dezen moet stellen is niet: "hoe ga ik met mijn afhankelijke situatie om", maar: "wat verwacht ik van deze vriendin en voldoet ze aan die verwachtingen". Het klinkt niet als een heel gelijkwaardige vriendschap zo.
Als ik ernaast zit en dit is meer indicenteel, zou ik in jouw geval met haar praten en haar duidelijk maken hoe pijnlijk dit voor jou is. Anders zou ik de vriendschap op een laag pitje zetten.
Ga in therapie!
donderdag 25 november 2010 om 15:29
quote:dubiootje schreef op 25 november 2010 @ 14:38:
[...]
Dat is het hele punt van het moederschap. Je wordt pas begrepen (en gewaardeerd) als je kinderen volwassen zijn.
Ik ben nog erger dan jouw moeder. Ik indoctrineer mijn kinderen zo dat ze die meuk niet eens meer willen. Of ze durven het in elk geval niet meer tegen mij te zeggen Ik heb hele preken gehouden over het milieu, massamarketing en kinderarbeid. Ik probeer zo veel mogelijk te voorkomen dat ze reclame zien op tv, dat scheelt al een boel.
Uiteraard hebben ze hun droompoppen, pony's, pratende puppy's en radiografische barbies ook gekregen. Alleen niet van mij En raad eens wat er nu allemaal bij mij in de garage ligt...
Beiden zijn nog gelovig, de oudste vooral uit berekenend oogpunt, vermoed ik. Het grappige is dat ze altijd heel blij zijn met wat Sint voor ze heeft uitgezocht, ook al stond het niet op hun lijstje. "Hoe weet hij toch altijd precies wat ik wil hebben, als ik het zelf niet eens weet" vroegen ze zich vorig jaar verbaasd af.Dus je vond die little miss make up ook niet verantwoord? Wel fijn dat je kinderen zo blij zijn met wat ze krijgen. Ik vind het knap dat je zo goed kunt uitleggen indoctrineren wat goed voor ze is. Het grappige is dat ik door mijn no-nonsens moeder juist een make-upmeisje ben geworden die altijd aan het bakken is. Ben een beetje jaloers op je sintverhaal. Wil ik ook, maar zus vindt kinderen nog te klein en niemand wil lootjes met mij trekken. *da's mijn groene monstertje*
[...]
Dat is het hele punt van het moederschap. Je wordt pas begrepen (en gewaardeerd) als je kinderen volwassen zijn.
Ik ben nog erger dan jouw moeder. Ik indoctrineer mijn kinderen zo dat ze die meuk niet eens meer willen. Of ze durven het in elk geval niet meer tegen mij te zeggen Ik heb hele preken gehouden over het milieu, massamarketing en kinderarbeid. Ik probeer zo veel mogelijk te voorkomen dat ze reclame zien op tv, dat scheelt al een boel.
Uiteraard hebben ze hun droompoppen, pony's, pratende puppy's en radiografische barbies ook gekregen. Alleen niet van mij En raad eens wat er nu allemaal bij mij in de garage ligt...
Beiden zijn nog gelovig, de oudste vooral uit berekenend oogpunt, vermoed ik. Het grappige is dat ze altijd heel blij zijn met wat Sint voor ze heeft uitgezocht, ook al stond het niet op hun lijstje. "Hoe weet hij toch altijd precies wat ik wil hebben, als ik het zelf niet eens weet" vroegen ze zich vorig jaar verbaasd af.Dus je vond die little miss make up ook niet verantwoord? Wel fijn dat je kinderen zo blij zijn met wat ze krijgen. Ik vind het knap dat je zo goed kunt uitleggen indoctrineren wat goed voor ze is. Het grappige is dat ik door mijn no-nonsens moeder juist een make-upmeisje ben geworden die altijd aan het bakken is. Ben een beetje jaloers op je sintverhaal. Wil ik ook, maar zus vindt kinderen nog te klein en niemand wil lootjes met mij trekken. *da's mijn groene monstertje*
en nog een saaie ook. Vind jullie een stuk interessanter.
donderdag 25 november 2010 om 15:35
Nee, nepzus zit volgens mij te kijken of het lukt om morgen langs te komen, of dit weekend als het mij niet lukt naar echte zus te reizen. Komt ze niet, dan heeft ze een goede reden. De schat bood vorig weekend nog aan te komen, terwijl ze hele goede redenen had om thuis te blijven. Toen had ik gelukkig een alternatief, en hoefde het niet. Anders was ze echt gekomen.
donderdag 25 november 2010 om 15:35
quote:Solveig schreef op 25 november 2010 @ 13:34:
Hanke, de normale maaltijden zijn hier eigenlijk geen probleem. Ik hou van koken en ik kook gezond over het algemeen. Maar die extra's, daar gaat het dus inderdaad mis, de toastjes en de toetjes, de chocola en de koekjes. Dan krijg ik zin in suiker en zoet, in vet en in veel, en dát is het probleem. Dat lijkt ook niet te gaan ontwennen, als ik dan iets gezonds eet, wat ik ook nog lekker vind, dan blíjf ik toch ergens die zin in ongezond houden.
Dat heb ik ook! Tussendoortjes zijn echt mijn manco. Wat mij helpt - en ik ga het zelf ook weer invoeren want het steekt weer de kop bij me - is met mezelf in gesprek gaan. Als ik per se wat wil snacken en de gezonde dingen voldoen niet aan die behoefte, dan heb ik dus blijkbaar een andere behoefte. Vaak is dat ontspanning, "even een momentje voor mezelf", verwennerij. Ik moet dan op zoek naar andere manieren om aan die behoefte te voldoen.
Makkelijk gezegd, hè
Hanke, de normale maaltijden zijn hier eigenlijk geen probleem. Ik hou van koken en ik kook gezond over het algemeen. Maar die extra's, daar gaat het dus inderdaad mis, de toastjes en de toetjes, de chocola en de koekjes. Dan krijg ik zin in suiker en zoet, in vet en in veel, en dát is het probleem. Dat lijkt ook niet te gaan ontwennen, als ik dan iets gezonds eet, wat ik ook nog lekker vind, dan blíjf ik toch ergens die zin in ongezond houden.
Dat heb ik ook! Tussendoortjes zijn echt mijn manco. Wat mij helpt - en ik ga het zelf ook weer invoeren want het steekt weer de kop bij me - is met mezelf in gesprek gaan. Als ik per se wat wil snacken en de gezonde dingen voldoen niet aan die behoefte, dan heb ik dus blijkbaar een andere behoefte. Vaak is dat ontspanning, "even een momentje voor mezelf", verwennerij. Ik moet dan op zoek naar andere manieren om aan die behoefte te voldoen.
Makkelijk gezegd, hè
Ga in therapie!
donderdag 25 november 2010 om 15:40
Goed om te horen Hanke! Probeer je weg te vinden in die vriendschap en zorg dat het jou niet alleen energie kost, maar dat je er ook iets aan over houdt. Ik vind het super dat je er hier zo open over bent, want zo raak je negatieve energie kwijt ipv dat je het bij jezelf zoekt. Enne... mijn aanbod staat als je niet te ver weg woont nog steeds!
donderdag 25 november 2010 om 15:51
quote:hanke321 schreef op 25 november 2010 @ 15:48:
Echt hele sterke cravings moet je op gepaste wijze gehoor aan geven.
Naast de smaakbehoefte schreeuwt je lijf soms om bepaald voedsel. Het is me opgevallen dat het vaak voorafgaat aan ziek worden. Appelsap, extra koffie met melk....
Kan het ook zijn dat dat vooraf gaat aan 'veranderingen'?
He, nou heb ik de *piep* gemist. Kan je 'm nog 1 keer heel kort herhalen voor mij?
Echt hele sterke cravings moet je op gepaste wijze gehoor aan geven.
Naast de smaakbehoefte schreeuwt je lijf soms om bepaald voedsel. Het is me opgevallen dat het vaak voorafgaat aan ziek worden. Appelsap, extra koffie met melk....
Kan het ook zijn dat dat vooraf gaat aan 'veranderingen'?
He, nou heb ik de *piep* gemist. Kan je 'm nog 1 keer heel kort herhalen voor mij?
donderdag 25 november 2010 om 15:53
donderdag 25 november 2010 om 16:03
Ok, ik ben niet boos meer op haar dan, vooruit Maar het is en blijft zo dat jij moet bepalen wat je uit deze vriendschap kan halen en wat je er zelf in wilt steken. Dat kan best (tijdelijk of altijd) meer zijn dan je eruit haalt, maar dat moet dan wel een bewuste keuze zijn. Anders zal dat groene monster steeds weer de kop op steken.
Ik kan het me ook wel voorstellen hoe het voor haar is, waarschijnlijk heeft ze net zo'n hectisch leven als ik en dan is het ook niet makkelijk om voor iedereen klaar te staan. Je moet trouwens ook je grenzen aangeven daarin. Ik moet wel zeggen dat als een vriendin omhoog zit of een moeilijke periode doormaakt, ik er altijd voor haar probeer te zijn.
Ik heb ook een vriendin (zonder partner, kinderen, of familie in de buurt) die een tijdje niet mobiel was, net als jij. Ik heb haar aangeboden te helpen met boodschappen doen e.d. maar ze heeft het aanbod nooit aangenomen. Waarschijnlijk omdat ze wist dat het voor mij lastig te organiseren was, aangezien ik niet bij haar om de hoek woon, een vrij strak programma heb met werk en kinderen e.d. En ze had gelukkig ook andere mensen die haar hielpen. Maar ik had het absoluut wel gedaan als ze het had gewild. Dan regel ik wel wat. Of ze was hier in huis gekomen of zo. Ik had haar niet zo laten zitten in elk geval. Dat vind ik dan weer geen keus.
Ik kan het me ook wel voorstellen hoe het voor haar is, waarschijnlijk heeft ze net zo'n hectisch leven als ik en dan is het ook niet makkelijk om voor iedereen klaar te staan. Je moet trouwens ook je grenzen aangeven daarin. Ik moet wel zeggen dat als een vriendin omhoog zit of een moeilijke periode doormaakt, ik er altijd voor haar probeer te zijn.
Ik heb ook een vriendin (zonder partner, kinderen, of familie in de buurt) die een tijdje niet mobiel was, net als jij. Ik heb haar aangeboden te helpen met boodschappen doen e.d. maar ze heeft het aanbod nooit aangenomen. Waarschijnlijk omdat ze wist dat het voor mij lastig te organiseren was, aangezien ik niet bij haar om de hoek woon, een vrij strak programma heb met werk en kinderen e.d. En ze had gelukkig ook andere mensen die haar hielpen. Maar ik had het absoluut wel gedaan als ze het had gewild. Dan regel ik wel wat. Of ze was hier in huis gekomen of zo. Ik had haar niet zo laten zitten in elk geval. Dat vind ik dan weer geen keus.
Ga in therapie!
