Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
zaterdag 24 april 2010 om 11:24
Lin, ik heb al lang niet meer de illusie dat de voedingsindustrie bezig is met gezonde voeding.
Het 'gezonde keus' label is ook zo'n gotspe.
Spul met de levensgevaarlijke invertsuiker/fructose-glucosesiroop er in die je alvleesklier sloopt zo'n stempel geven is ronduit misdadig bijvoorbeeld.
Fien eet nooit van z'n leven van die Ligatroep of zogenaamd gezonde kinderkoekjes. Troep is dat.
Daarom, omdat ik daar juist goed over nadenk en best weet wat wel en wat niet, zijn mijn keuzes zo raar.
En zeker als je dan bedenkt dat ik, terwijl ik die troep eet, denk dat ik mezelf 'een plezier' doe.
Het 'gezonde keus' label is ook zo'n gotspe.
Spul met de levensgevaarlijke invertsuiker/fructose-glucosesiroop er in die je alvleesklier sloopt zo'n stempel geven is ronduit misdadig bijvoorbeeld.
Fien eet nooit van z'n leven van die Ligatroep of zogenaamd gezonde kinderkoekjes. Troep is dat.
Daarom, omdat ik daar juist goed over nadenk en best weet wat wel en wat niet, zijn mijn keuzes zo raar.
En zeker als je dan bedenkt dat ik, terwijl ik die troep eet, denk dat ik mezelf 'een plezier' doe.
zaterdag 24 april 2010 om 11:49
zaterdag 24 april 2010 om 11:56
Ik eet volgens het South Beach principe
Eerst 2 weken streng en dan langzaamaan steeds meer koolhydraten toevoegen.
Eindelijk iets dat echt voor mij werkt en ben inmiddels 6 kilo kwijt (moet er nog zo'n 5 voor het mooie).
Succes Leo Ik had zo hier en daar weleens gelezen dat het niet makkelijk voor je is.
Eerst 2 weken streng en dan langzaamaan steeds meer koolhydraten toevoegen.
Eindelijk iets dat echt voor mij werkt en ben inmiddels 6 kilo kwijt (moet er nog zo'n 5 voor het mooie).
Succes Leo Ik had zo hier en daar weleens gelezen dat het niet makkelijk voor je is.
zaterdag 24 april 2010 om 12:26
quote:eleonora schreef op 23 april 2010 @ 14:43:Ik weet, van mezelf, dat als ik op een gegeven moment de teugels laat vieren, ik terugval.
Dat gaat vrij geleidelijk maar binnen een week doe ik het weer helemaal verkeerd, te veel en ongezond, als ik uit mijn flow val dus he......
Hi lieve Lé. Ik ben helemaal bijgelezen, maar dit stukje bleef zo bij me hangen. Wat ik steeds zie terugkomen in je laatste post is de psychologie achter het (over)eten.
Ik vind het dapper dat je dat zo aanpakt en ik geloof dat dit wel eens de sleutel zou kunnen zijn voor je. Hier richten ze zich met therapieën voor mensen met een eetziekte op. Je geeft zelf ook aan dat je bijvoorbeeld geraakt bent door Hankes posts, die zich hier ook op richt. En verder heb je natuurlijk al andere hete vuren in je leven aangepakt door stil te staan bij je diepste innerlijke en bij goed voor jezelf zorgen. Ik zie dus een opening.
Ik lees steeds een bepaald psychologisch thema van (over)eten terug in je posts. Ik lees woorden als 'flow', 'uit de flow', 'teugels laat vieren', 'terugval', 'weer helemaal verkeerd' en 'lief voor mezelf'. Wat ik áchter die woorden lees en wat je zelf ook zegt, is dat er een soort zwart-wit-denken achter zit, wat betreft eten. De gedachte die ik steeds lees is: "Ik zit in een flow en dan gaat alles goed óf ik laat de teugels een keer vieren en dan ben ik weer terug bij af."
Dat is een onware(!) én een destructieve(!) gedachte!
Zolang je deze gedachte als ware het waarheid voor jezelf aanneemt, zal je dús ook geen mogelijkheid zien voor een middenweg / een compromis / een grijs gebied, kortom: voor gezond en nuchter denken over eetgedrag.
Onwaar omdat: Die gedachte is helemaal geen universele vaststaande waarheid als ware het door God hemzelve ingefluisterd. Die gedachte is een gedáchte. Van jou!
Destructief omdat: Die gedachte helpt je helemaal niet. Hij laat je namelijk steeds weer kiezen voor het denken in één van de twee uitersten. Óf je bent lief voor jezelf. Óf je bent slecht voor jezelf. Óf je eet goed. Óf je eet slecht. Óf je bent in een flow. Óf je bent weer terug bij af.
Net zoals bij intermenselijke relaties, waarbij jij mijn grote heldin bent wat betreft compassie, inlevingsvermogen en genuanceerdheid, ligt het ook bij eetgedrag niet zo 'alles of niets'. Óók eetgedrag is menselijk gedrag en er zijn dus niet 2 opties om te kiezen. Er is een hele schaal met ontelbaar veel facetten van keuzes en persoonlijke waarheden.
Juist zelfdestructief gedrag kenmerkt zich door 'zwart wit'-denken. (Ik ben geweldig. Ik ben niks waard. Het gaat fantastisch. Het komt nooit meer goed. Ik kan er helemaal niks aan doen. Alles is mijn schuld. Etc. ). Ook zelfdustructief eetgedrag gaat vaak over het denken in twee mogelijke scenario's: Ik zit in een flow. Ik ben terug bij af. Wat ben ik goed bezig. Wat ben ik weer zwak en slecht voor mezelf. Ik kan er helemaal niks aandoen, want.... (het overkomt me?). Dat ik dik ben is helemaal mijn eigen schuld. (--->Zie je de overeenkomsten?).
Menselijk (eet)gedrag ligt niet zo zwart-wit. Eén bord patat is niet het begin van een glijdende schaal. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt. Eén keer gezond voor sushi kiezen maakt jou niet meer waard. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt.
Je zou kunnen werken aan (kiezen voor) een nieuwe waarheid. Één die ook echt wáár is en één die je juist hélpt. Ik ga die waarheid niet hier voor jou uitschrijven want belangrijk is dat het jouw waarheid is. Ik denk alleen, wat ook eerder gezegd is, dat je het wellicht kunt zoeken in een sterke innerlijke kracht in jou die je eerder uit benarde situaties gered heeft.
Geloven in een kracht in jezelf die groter is dan je angst. (voor dik zijn? voor verkeerde keuzes? voor dun zijn? voor gedoemd zijn tot een glijdende schaal? voor voor altijd sterk moeten zijn?).
Dat geloven in die kracht zal je misschien helpen om de door jou gecreeërde veilige wereld van twee keuze-mogelijkheden genuanceerder te zien.
'De teugels laten vieren' klinkt zo eng als er maar twee keuzes zijn en het dan dús fout gaat. Geen wonder dat je daar grote huiver voor hebt en er andere keren juist baldadig je neus voor optrekt en gas geeft richting die 'fout aflopende' keus!
Misschien wordt het tijd je gedáchten wat te laten vieren, in plaats van je eetgedrag.
Lieve mops. Het zou zomaar kunnen dat je je er niet in herkent en dat ik mijn gedachtespinsels wat teveel op de vrije loop heb gelaten in deze post . In dat geval een dikke . En anders ook trouwens!
Dat gaat vrij geleidelijk maar binnen een week doe ik het weer helemaal verkeerd, te veel en ongezond, als ik uit mijn flow val dus he......
Hi lieve Lé. Ik ben helemaal bijgelezen, maar dit stukje bleef zo bij me hangen. Wat ik steeds zie terugkomen in je laatste post is de psychologie achter het (over)eten.
Ik vind het dapper dat je dat zo aanpakt en ik geloof dat dit wel eens de sleutel zou kunnen zijn voor je. Hier richten ze zich met therapieën voor mensen met een eetziekte op. Je geeft zelf ook aan dat je bijvoorbeeld geraakt bent door Hankes posts, die zich hier ook op richt. En verder heb je natuurlijk al andere hete vuren in je leven aangepakt door stil te staan bij je diepste innerlijke en bij goed voor jezelf zorgen. Ik zie dus een opening.
Ik lees steeds een bepaald psychologisch thema van (over)eten terug in je posts. Ik lees woorden als 'flow', 'uit de flow', 'teugels laat vieren', 'terugval', 'weer helemaal verkeerd' en 'lief voor mezelf'. Wat ik áchter die woorden lees en wat je zelf ook zegt, is dat er een soort zwart-wit-denken achter zit, wat betreft eten. De gedachte die ik steeds lees is: "Ik zit in een flow en dan gaat alles goed óf ik laat de teugels een keer vieren en dan ben ik weer terug bij af."
Dat is een onware(!) én een destructieve(!) gedachte!
Zolang je deze gedachte als ware het waarheid voor jezelf aanneemt, zal je dús ook geen mogelijkheid zien voor een middenweg / een compromis / een grijs gebied, kortom: voor gezond en nuchter denken over eetgedrag.
Onwaar omdat: Die gedachte is helemaal geen universele vaststaande waarheid als ware het door God hemzelve ingefluisterd. Die gedachte is een gedáchte. Van jou!
Destructief omdat: Die gedachte helpt je helemaal niet. Hij laat je namelijk steeds weer kiezen voor het denken in één van de twee uitersten. Óf je bent lief voor jezelf. Óf je bent slecht voor jezelf. Óf je eet goed. Óf je eet slecht. Óf je bent in een flow. Óf je bent weer terug bij af.
Net zoals bij intermenselijke relaties, waarbij jij mijn grote heldin bent wat betreft compassie, inlevingsvermogen en genuanceerdheid, ligt het ook bij eetgedrag niet zo 'alles of niets'. Óók eetgedrag is menselijk gedrag en er zijn dus niet 2 opties om te kiezen. Er is een hele schaal met ontelbaar veel facetten van keuzes en persoonlijke waarheden.
Juist zelfdestructief gedrag kenmerkt zich door 'zwart wit'-denken. (Ik ben geweldig. Ik ben niks waard. Het gaat fantastisch. Het komt nooit meer goed. Ik kan er helemaal niks aan doen. Alles is mijn schuld. Etc. ). Ook zelfdustructief eetgedrag gaat vaak over het denken in twee mogelijke scenario's: Ik zit in een flow. Ik ben terug bij af. Wat ben ik goed bezig. Wat ben ik weer zwak en slecht voor mezelf. Ik kan er helemaal niks aandoen, want.... (het overkomt me?). Dat ik dik ben is helemaal mijn eigen schuld. (--->Zie je de overeenkomsten?).
Menselijk (eet)gedrag ligt niet zo zwart-wit. Eén bord patat is niet het begin van een glijdende schaal. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt. Eén keer gezond voor sushi kiezen maakt jou niet meer waard. Ténzij je dat zelf als jouw waarheid maakt.
Je zou kunnen werken aan (kiezen voor) een nieuwe waarheid. Één die ook echt wáár is en één die je juist hélpt. Ik ga die waarheid niet hier voor jou uitschrijven want belangrijk is dat het jouw waarheid is. Ik denk alleen, wat ook eerder gezegd is, dat je het wellicht kunt zoeken in een sterke innerlijke kracht in jou die je eerder uit benarde situaties gered heeft.
Geloven in een kracht in jezelf die groter is dan je angst. (voor dik zijn? voor verkeerde keuzes? voor dun zijn? voor gedoemd zijn tot een glijdende schaal? voor voor altijd sterk moeten zijn?).
Dat geloven in die kracht zal je misschien helpen om de door jou gecreeërde veilige wereld van twee keuze-mogelijkheden genuanceerder te zien.
'De teugels laten vieren' klinkt zo eng als er maar twee keuzes zijn en het dan dús fout gaat. Geen wonder dat je daar grote huiver voor hebt en er andere keren juist baldadig je neus voor optrekt en gas geeft richting die 'fout aflopende' keus!
Misschien wordt het tijd je gedáchten wat te laten vieren, in plaats van je eetgedrag.
Lieve mops. Het zou zomaar kunnen dat je je er niet in herkent en dat ik mijn gedachtespinsels wat teveel op de vrije loop heb gelaten in deze post . In dat geval een dikke . En anders ook trouwens!
zaterdag 24 april 2010 om 12:40
Spinneke, je bent geweldig....
Ik heb ieder woord van je gevréten.
Je geeft me veel om over na te denken. Dank je wel.
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb en ik hoop eigenlijk dat meelezenden die met hetzelfde euvel kampen er ook iets aan hebben.
Schroom niet om uit de meeleesmodus te komen en mee te praten hier.
Ik heb ieder woord van je gevréten.
Je geeft me veel om over na te denken. Dank je wel.
Ik ben blij dat ik dit topic geopend heb en ik hoop eigenlijk dat meelezenden die met hetzelfde euvel kampen er ook iets aan hebben.
Schroom niet om uit de meeleesmodus te komen en mee te praten hier.
zaterdag 24 april 2010 om 12:41
quote:eleonora schreef op 24 april 2010 @ 11:25:
[...]
Ik hoop dat je blijft en meeleest en meepraat. Je bent een wijs mens.
Ah, dankjewel. Soms gaan topics hier zo snel, dat ik vaak na een dag al hopeloos achterloop. Ik zit zes dagen per week zo ongeveer te werken achter mijn pc, en meestal gaat hij dan ook 's avonds, juist als hier ook veel gepost wordt, gewoon uit.
Overigens: op Nederland 3, elke donderdag, heb je een uitzending van een BBC-programma 'De waarheid over eten'. Een echte aanrader, waarin uitgebreid wordt gekeken naar gezond/ongezond, waar/mythe e.d.
Een andere aanrader, als het wat voor jou is, is www.yogatoday.com of http://www.yogaonline.nl. Allebei met gratis yogalessen e.d.
Yoga heeft bij mij echt bijgedragen aan een bewustwording van mijn lichaam, hoewel ik het vroeger altijd zag als beweging voor watjes en ook wel als gezeur. Maar de laatste jaren doe ik het zeer intensief. En op zeker moment wil je datgene wat je op de mat leert, ook verder daarbuiten praktiseren.
En Sonja Bakker vind ik bijna misdadig. Wat heeft die vrouw verkeerde ideeën. Erger vind ik het nog, dat mensen het zo klakkeloos volgen. Er is een overvloed aan goede info, en toch zijn er zoveel mensen die als schapen alleen maar kijken naar de kilo's die eraf moeten. Dat ze zichzelf daarmee schaden, is minder belangrijk.
Ik waardeer het echt, Eleonora, dat jij op een eerlijke, integere manier kijkt naar jezelf en wat eten met en voor je kan doen. betreft zijn ook de boeken van Sonja Kimpen heel goed.
[...]
Ik hoop dat je blijft en meeleest en meepraat. Je bent een wijs mens.
Ah, dankjewel. Soms gaan topics hier zo snel, dat ik vaak na een dag al hopeloos achterloop. Ik zit zes dagen per week zo ongeveer te werken achter mijn pc, en meestal gaat hij dan ook 's avonds, juist als hier ook veel gepost wordt, gewoon uit.
Overigens: op Nederland 3, elke donderdag, heb je een uitzending van een BBC-programma 'De waarheid over eten'. Een echte aanrader, waarin uitgebreid wordt gekeken naar gezond/ongezond, waar/mythe e.d.
Een andere aanrader, als het wat voor jou is, is www.yogatoday.com of http://www.yogaonline.nl. Allebei met gratis yogalessen e.d.
Yoga heeft bij mij echt bijgedragen aan een bewustwording van mijn lichaam, hoewel ik het vroeger altijd zag als beweging voor watjes en ook wel als gezeur. Maar de laatste jaren doe ik het zeer intensief. En op zeker moment wil je datgene wat je op de mat leert, ook verder daarbuiten praktiseren.
En Sonja Bakker vind ik bijna misdadig. Wat heeft die vrouw verkeerde ideeën. Erger vind ik het nog, dat mensen het zo klakkeloos volgen. Er is een overvloed aan goede info, en toch zijn er zoveel mensen die als schapen alleen maar kijken naar de kilo's die eraf moeten. Dat ze zichzelf daarmee schaden, is minder belangrijk.
Ik waardeer het echt, Eleonora, dat jij op een eerlijke, integere manier kijkt naar jezelf en wat eten met en voor je kan doen. betreft zijn ook de boeken van Sonja Kimpen heel goed.
zaterdag 24 april 2010 om 12:42
zaterdag 24 april 2010 om 12:47
quote:Melpomene schreef op 24 april 2010 @ 12:42:
Oveirgens: er bestaat geen goed zonder slecht, geen licht zonder duisternis. We hebben allemaal goede én slechte eigenschappen, die ook nog eens per dag hun invloed kunnen laten gelden. Veroordeel jezelf alsjeblieft als je toch eens een vette hap naar binnen stouwt.volgens mij ben je een woordje vergeten in die laatste zin
Oveirgens: er bestaat geen goed zonder slecht, geen licht zonder duisternis. We hebben allemaal goede én slechte eigenschappen, die ook nog eens per dag hun invloed kunnen laten gelden. Veroordeel jezelf alsjeblieft als je toch eens een vette hap naar binnen stouwt.volgens mij ben je een woordje vergeten in die laatste zin
zaterdag 24 april 2010 om 15:03
Dank je wel Melpomene, voor de tips wat betreft die programma's. Ik zal er eens in duiken.
Spinster zegt het, Hanke ook en jij nu ook, het is niet zwart/wit en daar denk ik nu echt heel goed over na.
Vooral ook omdat zowel Spinster als Hanke refereert aan mijn vermogen om te nuanceren als het gaat om menselijke/liefdesproblemen e.d.
Met eten heb ik dat dus niet, in ieder geval voor mezelf.
Dat vind ik mateloos (<---- woordgrapje) boeiend, want waarom eigenlijk niet inderdaad?
Het is niet of dit, óf dat, het kan allebei en daartussenin zit nog een scala aan andere mogelijkheden.
Hier ben ik oprecht mee bezig.
Wel nog even een momentje wat ik graag wil delen:
Mijn man, zijn broer en diens zoon zijn hard in de tuin aan het werk. Ze wilden graag een broodje kroket tussen de middag.
Ik heb ze gehaald, 6 kroketten en geen moment het gevoel gehad dat dat niet leuk voor mij was, dat ik óók wilde en me nauwelijks kon beheersen. Totaal niet zelfs.
Ik moest lang wachten en ik heb dus minstens 20 minuten in een snackbar gezeten zonder ook maar de aanvechting te hebben om mezelf 'te verwennen'!
Nou?
Ik ben er blij mee in ieder geval!
Spinster zegt het, Hanke ook en jij nu ook, het is niet zwart/wit en daar denk ik nu echt heel goed over na.
Vooral ook omdat zowel Spinster als Hanke refereert aan mijn vermogen om te nuanceren als het gaat om menselijke/liefdesproblemen e.d.
Met eten heb ik dat dus niet, in ieder geval voor mezelf.
Dat vind ik mateloos (<---- woordgrapje) boeiend, want waarom eigenlijk niet inderdaad?
Het is niet of dit, óf dat, het kan allebei en daartussenin zit nog een scala aan andere mogelijkheden.
Hier ben ik oprecht mee bezig.
Wel nog even een momentje wat ik graag wil delen:
Mijn man, zijn broer en diens zoon zijn hard in de tuin aan het werk. Ze wilden graag een broodje kroket tussen de middag.
Ik heb ze gehaald, 6 kroketten en geen moment het gevoel gehad dat dat niet leuk voor mij was, dat ik óók wilde en me nauwelijks kon beheersen. Totaal niet zelfs.
Ik moest lang wachten en ik heb dus minstens 20 minuten in een snackbar gezeten zonder ook maar de aanvechting te hebben om mezelf 'te verwennen'!
Nou?
Ik ben er blij mee in ieder geval!
zaterdag 24 april 2010 om 15:25
Het dat je ineens voelt dat je niet meer 'hoeft' is inderdaad een fenomeen dat ik ook ken van stoppen met roken. Eerdere stoppogingen gedaan, en dan jaloers zijn op mensen die nog wel 'mochten' roken, en mezelf tekort gedaan voelen.
Het is heerlijk, als je dat dan ineens niet meer hebt. Omdat JIJ nu vanuit jezelf voor iets anders kiest. En omdat die keuze prettig voelt, is er ook geen twijfel meer.
Ik denk ook, dat ieder mens (in ieder geval de meesten) een soort uitlaatklep nodig hebben. Wat dat is, is bij iedereen verschillend. Bij mij was het roken, en ik merk nu dat ik, sinds ik gestopt ben, meer moeite heb om de drank te laten staan en er naar neig meer te drinken. Het is geen probleem overigens, ik hou het bewust bij een paar keer in de week 2 of 3 glazen wijn, maar het viel me wel op.
Ik vond stoppen met roken ook van een bepaalde 'truttigheid' getuigen. Dan werd ik ineens zo'n braaf meisje. Dat gezeur van die zeikende, ongezellige niet-rokers! Dat maakte ik zélf wel uit.
Het is heerlijk, als je dat dan ineens niet meer hebt. Omdat JIJ nu vanuit jezelf voor iets anders kiest. En omdat die keuze prettig voelt, is er ook geen twijfel meer.
Ik denk ook, dat ieder mens (in ieder geval de meesten) een soort uitlaatklep nodig hebben. Wat dat is, is bij iedereen verschillend. Bij mij was het roken, en ik merk nu dat ik, sinds ik gestopt ben, meer moeite heb om de drank te laten staan en er naar neig meer te drinken. Het is geen probleem overigens, ik hou het bewust bij een paar keer in de week 2 of 3 glazen wijn, maar het viel me wel op.
Ik vond stoppen met roken ook van een bepaalde 'truttigheid' getuigen. Dan werd ik ineens zo'n braaf meisje. Dat gezeur van die zeikende, ongezellige niet-rokers! Dat maakte ik zélf wel uit.
zaterdag 24 april 2010 om 17:49
Een vriendin van mij was met haar moeder op vakantie in Londen. Die moeder oppert dat het misschien wel leuk is om dat eens met Hanke te doen. Op dat moment lopen zij van het ene naar het andere museum met in de hand een inderhaast gekocht kaal broodje. Vriendin begint te proesten en zegt: ´Hanke kijkt in de reisgidsen altijd eerst naar leuke restaurantjes. Ze plant haar vakantie zo´n beetje rond leuke eetmomenten. Wij willen vooral niks missen van de stad en slaan soms zomaar een maaltijd over. Dat is voor Hanke geen vakantie.`
Een typerende reactie over mijn eetgedrag. Hoe wijs ik moge klinken, ook ik heb nog een lange weg te gaan. Wat is zelfzorg en wat is troost? Dat is een vraag die ik voor mezelf nog niet helder heb. Een avondmaaltijd die alleen uit een paar boterhammen bestaat is voor mij niet genoeg. Ik vind dat armetierig. Ik heb niet de hele dag mijn best gedaan met er voor anderen zijn om dan maar een paar sneedjes brood te eten. Ik wil een volwaardige maaltijd. Met groenten.
Zomaar een eindje fietsen doe ik ook niet. Daar moet minstens een ijsje onderweg tegenover staan. Dat mag best een waterijsje zijn, maar er zit wel wat dwangmatigs aan, hoezeer ik er ook van geniet.
Een typerende reactie over mijn eetgedrag. Hoe wijs ik moge klinken, ook ik heb nog een lange weg te gaan. Wat is zelfzorg en wat is troost? Dat is een vraag die ik voor mezelf nog niet helder heb. Een avondmaaltijd die alleen uit een paar boterhammen bestaat is voor mij niet genoeg. Ik vind dat armetierig. Ik heb niet de hele dag mijn best gedaan met er voor anderen zijn om dan maar een paar sneedjes brood te eten. Ik wil een volwaardige maaltijd. Met groenten.
Zomaar een eindje fietsen doe ik ook niet. Daar moet minstens een ijsje onderweg tegenover staan. Dat mag best een waterijsje zijn, maar er zit wel wat dwangmatigs aan, hoezeer ik er ook van geniet.
zaterdag 24 april 2010 om 21:30
Leo, wat een goed moment in de snackbar
Het is zoals Spinster zo heel mooi schreef niet zwart-wit. Denk zoals het lied van Frank Boeijen
Ik heb nog steeds 'héle zware momenten' waarin het voelt dat ik hé-le-maal niets mag en de rest van de wereld alles kan eten. Die momenten gaan gelukkig over en worden ook minder.
Vandaag heb ik ruim 5 minuten voor de vriezer van de Appie gestaan of ik Magnum Gold (geprobeerd en ik vond het niet lekker, maar toch dooreten hè ) of Ben&Jerry's (mijn oh zo dierbare vrienden ) zou meenemen.
Niets genomen en je wilt niet weten hoe trots ik dan bij de kassa sta. Voor een ander onbegrijpelijk, voor mij een 'winmoment'.
Wat Hanke schrijft herken ik. Ik beloon(de?) mezelf met eten. Moeilijk stuk af? Reep chocolade. Zaak gewonnen? Gebak.
De relatie die ik met eten heb wordt langzamer minder gedwongen. Ik durf nu eten te laten liggen op mijn bord, maar ik heb nog steeds stress van eten en zou dat graag achter me laten.
Lieve Leo veel succes en wijsheid de komende week, ik ga een weekje vakantie vieren. Niet te veel schrijven en vooral geniet van het mooie weer, je man en kind en het leven in het algemeen
Het is zoals Spinster zo heel mooi schreef niet zwart-wit. Denk zoals het lied van Frank Boeijen
Ik heb nog steeds 'héle zware momenten' waarin het voelt dat ik hé-le-maal niets mag en de rest van de wereld alles kan eten. Die momenten gaan gelukkig over en worden ook minder.
Vandaag heb ik ruim 5 minuten voor de vriezer van de Appie gestaan of ik Magnum Gold (geprobeerd en ik vond het niet lekker, maar toch dooreten hè ) of Ben&Jerry's (mijn oh zo dierbare vrienden ) zou meenemen.
Niets genomen en je wilt niet weten hoe trots ik dan bij de kassa sta. Voor een ander onbegrijpelijk, voor mij een 'winmoment'.
Wat Hanke schrijft herken ik. Ik beloon(de?) mezelf met eten. Moeilijk stuk af? Reep chocolade. Zaak gewonnen? Gebak.
De relatie die ik met eten heb wordt langzamer minder gedwongen. Ik durf nu eten te laten liggen op mijn bord, maar ik heb nog steeds stress van eten en zou dat graag achter me laten.
Lieve Leo veel succes en wijsheid de komende week, ik ga een weekje vakantie vieren. Niet te veel schrijven en vooral geniet van het mooie weer, je man en kind en het leven in het algemeen
zaterdag 24 april 2010 om 22:15
Tjemig, dacht op m'n janboerefluitjes even bij te lezen, krijg ik zomaar heel ware universele wijsheden om m'n hoofd geslingerd.
Mooi. Zet me echt aan tot nadenken (in mijn geval niet over eten, maar over roken; herken bijvoorbeeld het verhaal van Melpone over yoga/meditatie/bewustzijn en toch een peuk opsteken heel erg).
Lé, wil nog even zeggen dat ik het mooi vind dat je je zo open opstelt. Ik bedoel: in mijn ogen ben jij de-Leo-die-het-allemaal-weet, omdat je in heel veel gevallen anderen met heel simpele en rake woorden op de kern weet te wijzen, terwijl het nu zo is dat je zelf zoekende bent en daarbij niet schroomt al je niet-weten openlijk op tafel te gooien.
Mooi. Zet me echt aan tot nadenken (in mijn geval niet over eten, maar over roken; herken bijvoorbeeld het verhaal van Melpone over yoga/meditatie/bewustzijn en toch een peuk opsteken heel erg).
Lé, wil nog even zeggen dat ik het mooi vind dat je je zo open opstelt. Ik bedoel: in mijn ogen ben jij de-Leo-die-het-allemaal-weet, omdat je in heel veel gevallen anderen met heel simpele en rake woorden op de kern weet te wijzen, terwijl het nu zo is dat je zelf zoekende bent en daarbij niet schroomt al je niet-weten openlijk op tafel te gooien.
zondag 25 april 2010 om 09:14
Ja, het voelt vrij als je niet 'moet' of 'hoeft Melpomene, dat klopt helemaal.
Hahahaha Hanke, herkenning hoor. Ik vind London zonder een lekkere tent om te nassen ook niet aantrekkelijk.
Droge boterhammen als je een andere eetcultuur kunt gaan ontdekken? Geen knalroodgeverfde haar op mijn hoofd die er over piekert! Dat zal ook wel zo blijven bij mij. Maar ik wil leren dat ik in Schotland niet iedere dag het 'English breakfast' hoef te nemen maar dat een toast met marmalade ook prima is om de dag mee te beginnen en dat het allebei kan, niet het een óf het ander.
Ja Hermes, belonen met eten of vinden dat je het verdiend hebt om te snaaien of te snacken, dat is ook mijn valkuil. Gisteren ging ik boodschappen doen en dan lonken de valkuilen me op zich wel, al had ik niet de aanvechting iets in mijn kar te donderen wat ik misschien wel wilde hebben maar wat mijn lijf niet blij gemaakt had.
Ik roep hier op het forum altijd dat mensen hun oogkleppen af moeten doen of in ieder geval wat wijder afstellen en verder kijken dan hun neus lang is of de lage termijn in het oog houden en niet te gaan voor een instant oplossing van een probleem als dat niet de beste oplossing is.
Dat is wat ik voor mezelf ook moet doen en dat wordt me steeds duidelijker. Dankzij jullie hier!
Elynn, heerlijk om te lezen wat je schrijft.
Ik moet altijd wel een beetje lachen om het feit dat mensen vinden dat ik het allemaal lijk te weten. Dat is voor een ander toch anders dan voor jezelf is mijn ervaring. Naar een ander kan ik heel objectief kijken en dan voor me zien hoe iets verloopt en welke patronen zich hebben afgetekend in iemands leven. Bij mezelf, waar ik met mijn neus bovenop zit, zie ik het gewoon niet altijd. Alsof ik blind ben. Het is té dichtbij. Ik weet het ergens wel maar kan de weg naar de oplossing niet vinden.
Ik ben dus weer ontzettend blij met jullie!
Hahahaha Hanke, herkenning hoor. Ik vind London zonder een lekkere tent om te nassen ook niet aantrekkelijk.
Droge boterhammen als je een andere eetcultuur kunt gaan ontdekken? Geen knalroodgeverfde haar op mijn hoofd die er over piekert! Dat zal ook wel zo blijven bij mij. Maar ik wil leren dat ik in Schotland niet iedere dag het 'English breakfast' hoef te nemen maar dat een toast met marmalade ook prima is om de dag mee te beginnen en dat het allebei kan, niet het een óf het ander.
Ja Hermes, belonen met eten of vinden dat je het verdiend hebt om te snaaien of te snacken, dat is ook mijn valkuil. Gisteren ging ik boodschappen doen en dan lonken de valkuilen me op zich wel, al had ik niet de aanvechting iets in mijn kar te donderen wat ik misschien wel wilde hebben maar wat mijn lijf niet blij gemaakt had.
Ik roep hier op het forum altijd dat mensen hun oogkleppen af moeten doen of in ieder geval wat wijder afstellen en verder kijken dan hun neus lang is of de lage termijn in het oog houden en niet te gaan voor een instant oplossing van een probleem als dat niet de beste oplossing is.
Dat is wat ik voor mezelf ook moet doen en dat wordt me steeds duidelijker. Dankzij jullie hier!
Elynn, heerlijk om te lezen wat je schrijft.
Ik moet altijd wel een beetje lachen om het feit dat mensen vinden dat ik het allemaal lijk te weten. Dat is voor een ander toch anders dan voor jezelf is mijn ervaring. Naar een ander kan ik heel objectief kijken en dan voor me zien hoe iets verloopt en welke patronen zich hebben afgetekend in iemands leven. Bij mezelf, waar ik met mijn neus bovenop zit, zie ik het gewoon niet altijd. Alsof ik blind ben. Het is té dichtbij. Ik weet het ergens wel maar kan de weg naar de oplossing niet vinden.
Ik ben dus weer ontzettend blij met jullie!
zondag 25 april 2010 om 10:22
Dit topic geeft mij veel stof tot nadenken, fijn!
Bij mij heeft de grenzeloosheid of mateloosheid te maken met wel of niet voelen, denk ik ....
Niet het denken of de cognities brengen de nuances, maar het contact met mijn gevoel op het moment dat ik rook of bepaalde snacks eet. Dit contact en de nuances ervaren geeft ook begrenzing. Als ik tijdens het eten van chips echt zou voelen en proeven, het zout en het vet en het effect op mijn maag, zou ik wellicht eerder kunnen stoppen of mij eerder verzadigd voelen en het tijdig een halt toeroepen. Tijdig is dan tijdig omdat ik dan luister naar mijn lichaam die een grens aangeeft en ik mijn lijf of het voelen niet uitschakel. Dus de nuance aanbrengen in het 'zwart-wit, alles of niets' zit hem bij mij in het ervaren. Tenminste, als ik uit ga van mijn valkuilen tot nu toe is dat altijd de crux geweest. Niet in mijn hoofd gaan zitten 'bedenken' maar meer 'zijn'. Denken is controle, voelen is begrenzing. Zoiets.
Dit is in beginsel ook waarom dit topic mij aanspreekt. Ik wil niet in rare externe diëten gaan zitten als ik besluit gezonder te gaan leven. Niet de informatie van de pakjes halen of uit boeken, maar mijn lichaam en haar reactie als richtlijn nemen. Voor mij geeft dat op de lange termijn de meeste winst. Denk ik
Bij mij heeft de grenzeloosheid of mateloosheid te maken met wel of niet voelen, denk ik ....
Niet het denken of de cognities brengen de nuances, maar het contact met mijn gevoel op het moment dat ik rook of bepaalde snacks eet. Dit contact en de nuances ervaren geeft ook begrenzing. Als ik tijdens het eten van chips echt zou voelen en proeven, het zout en het vet en het effect op mijn maag, zou ik wellicht eerder kunnen stoppen of mij eerder verzadigd voelen en het tijdig een halt toeroepen. Tijdig is dan tijdig omdat ik dan luister naar mijn lichaam die een grens aangeeft en ik mijn lijf of het voelen niet uitschakel. Dus de nuance aanbrengen in het 'zwart-wit, alles of niets' zit hem bij mij in het ervaren. Tenminste, als ik uit ga van mijn valkuilen tot nu toe is dat altijd de crux geweest. Niet in mijn hoofd gaan zitten 'bedenken' maar meer 'zijn'. Denken is controle, voelen is begrenzing. Zoiets.
Dit is in beginsel ook waarom dit topic mij aanspreekt. Ik wil niet in rare externe diëten gaan zitten als ik besluit gezonder te gaan leven. Niet de informatie van de pakjes halen of uit boeken, maar mijn lichaam en haar reactie als richtlijn nemen. Voor mij geeft dat op de lange termijn de meeste winst. Denk ik
