Lijf & Lijn
alle pijlers
hardlopen deel 3
zondag 15 december 2013 om 18:33
Ha, eindelijk bereik!
Jaja, het zit erop! Dank jullie wel!
Maar eerst: Anke, hie is het?? Ik kon je niet meer vinden, mijn vader dacht nog dat hij je had gezien in de kantine, maar toen ik later ging kihken was je er niet meer. Lekker op wrg naar huis? Ik vond het super om dat end samen te lopen, echt heel leuk om je te ontmoeten!! Na, lekker bijkomen!
Ik meld me later weer.
Jaja, het zit erop! Dank jullie wel!
Maar eerst: Anke, hie is het?? Ik kon je niet meer vinden, mijn vader dacht nog dat hij je had gezien in de kantine, maar toen ik later ging kihken was je er niet meer. Lekker op wrg naar huis? Ik vond het super om dat end samen te lopen, echt heel leuk om je te ontmoeten!! Na, lekker bijkomen!
Ik meld me later weer.
zondag 15 december 2013 om 19:33
Hoi! Gedouched, een hamburger gegeten en nu ben ik weer een beetje bij....
Allereerst, baukje, wat een vreselijk verhaal voor jouw en je dochter
Dat jij met weinig slaap toch je eigen training loopt toont mij hoe fantastisch gemotiveerd je bent! Heel knap! Doe je zoiets dan ook om je gedachten te verzetten?
Sterkte voor jullie beiden.
In het ene huis zoveel tragiek met een dochter, ergens anders haalt dochter een c diploma, anky!
Wat en voor wie je ook hebt ge-vrijwilligd, namens iedereen dank, want vrijwilligers zijn niet allen onbetaald, maar ook onbetaalbaar!!
Helenita en ik hebben inderdaad allebei de marathon uitgelopen.
Helenita nog sneller dan ik en ik heb er vier uur en drie kwartier over gedaan. (Goed gevonden baukje )
Na 19km moest ik haar voor laten gaan, mijn knieband schuurde too much. Er zit een gat in mijn broek daarvan, verder geen schade aan mij gelukkig!
Ik kon het tempo niet meer versnellen. Ik vond het zwaar. Aan het einde kon ik amper meer denken, alleen nog de ene voet voor de andere zetten.
Ik was zo moe en uitgeput als ik nog nooit ben geweest! Ik heb getallen omgedraaid en wist mijn eindtijd niet eens; ik heb ook niet gemerkt dat ik felicitaties kreeg, ik liep hand in hand door naar de auto om naar huis te gaan. Kapot was ik. Niks trots of tevreden, maar doodmoe. Ik kreeg de herstelreep niet eens open (mijn zoontje van 7 wel).
We moesten een tussenstop maken bij schoonfamilie voor een pitstopje.... Pas twee uur later in de douche besefte ik dat ik binnen 5 uur 42km heb gelopen en dat dat best speciaal is, dat mijn jaardoel bereikt is. Mijn levensdoel! Ik voel me opgelucht, ik voel spierpijn en ik voel me moe. Trots nog niet!
Ik ben trots op Helenita dat ze zo goed heeft gelopen en dat ze het zonder hulp van een trainer allemaal zelf voor elkaar heeft gekregen! Dat is talent! En er 40 uur per week bij werken. Top! Het was leuk om met haar mee te lopen.
@ Helenita: En wat moest ik op 41km nog lachen dat de 'kerstman zonder muts' er weer stond
Voor Vandaag weet ik het wel: ik loop nóóit meer een marathon
Allereerst, baukje, wat een vreselijk verhaal voor jouw en je dochter
Dat jij met weinig slaap toch je eigen training loopt toont mij hoe fantastisch gemotiveerd je bent! Heel knap! Doe je zoiets dan ook om je gedachten te verzetten?
Sterkte voor jullie beiden.
In het ene huis zoveel tragiek met een dochter, ergens anders haalt dochter een c diploma, anky!
Wat en voor wie je ook hebt ge-vrijwilligd, namens iedereen dank, want vrijwilligers zijn niet allen onbetaald, maar ook onbetaalbaar!!
Helenita en ik hebben inderdaad allebei de marathon uitgelopen.
Helenita nog sneller dan ik en ik heb er vier uur en drie kwartier over gedaan. (Goed gevonden baukje )
Na 19km moest ik haar voor laten gaan, mijn knieband schuurde too much. Er zit een gat in mijn broek daarvan, verder geen schade aan mij gelukkig!
Ik kon het tempo niet meer versnellen. Ik vond het zwaar. Aan het einde kon ik amper meer denken, alleen nog de ene voet voor de andere zetten.
Ik was zo moe en uitgeput als ik nog nooit ben geweest! Ik heb getallen omgedraaid en wist mijn eindtijd niet eens; ik heb ook niet gemerkt dat ik felicitaties kreeg, ik liep hand in hand door naar de auto om naar huis te gaan. Kapot was ik. Niks trots of tevreden, maar doodmoe. Ik kreeg de herstelreep niet eens open (mijn zoontje van 7 wel).
We moesten een tussenstop maken bij schoonfamilie voor een pitstopje.... Pas twee uur later in de douche besefte ik dat ik binnen 5 uur 42km heb gelopen en dat dat best speciaal is, dat mijn jaardoel bereikt is. Mijn levensdoel! Ik voel me opgelucht, ik voel spierpijn en ik voel me moe. Trots nog niet!
Ik ben trots op Helenita dat ze zo goed heeft gelopen en dat ze het zonder hulp van een trainer allemaal zelf voor elkaar heeft gekregen! Dat is talent! En er 40 uur per week bij werken. Top! Het was leuk om met haar mee te lopen.
@ Helenita: En wat moest ik op 41km nog lachen dat de 'kerstman zonder muts' er weer stond
Voor Vandaag weet ik het wel: ik loop nóóit meer een marathon
zondag 15 december 2013 om 19:46
Ah, cross post met Anke. Wat leuk dat je hier al zo snel reageert. Die trots komt binnenkort (als de ergste moeheid over is ). En nooit meer een marathon, dat heb ik er meer horen zeggen . Super gedaan en volgens mij hadden jullie zeker niet de makkelijkste omstandigheden (hier woei het behoorlijk).
zondag 15 december 2013 om 19:50
Haha, toch handig, dat startnummer!
Anke tikte me bij de start op m'n schouder, dus we hebben de kennismaking maar lopend voortgezet. Idee was om de eerste 5km rustig samen op te lopen. Maar we liepen als vanzelf tot 16, 17 km met een groepje mee dat op 4:15 was vertrokken. Heel gezellig lopen kletsen. Zal ook wel de onervarenheid zijn geweest, want verstandelijk wist ik wel dat dat te snel was - en Anke was volgens mij ook niet van plan om op dat tempo te starten. Na 18 km hebben we het groepje laten gaan, en vlak daarop kreeg Anke last van haar knie. Vanaf dat punt moest ik aardig inleveren, en vielen vooral de lange rechte winderige stukken in m'n eentje zwaar - mooi parcours maar er zaten een paar dodelijk saaie stukken in, waar ik niemand in het vizier had. In totaal maar 225 deelnemers aan de hele marathon, dat liep flink uit elkaar. Maar als ik op runkeeper terug kijk heb ik toch nog redelijk tempo doorgelopen. De laatste 10 km nog aardig wat mensen ingehaald ook, en de laatste km nog iets van een eindsprint - moest er toch nog een beetje soepel uitzien voor mijn vriend, dochter er ouders die me stonden op te wachten.
Maar ik kon Anke na de finish dus niet meer vinden helaas. Ben zo benieuwd hoe het je is vergaan! We zijn 11e en 12e geworden van de dames 40, cool! Hoop dat jij inmiddels ook moe en trots op bank of bed hangt.
Ik kan de trap nog op en af maar voel alles wel stijf worden nu. Benieuwd hoe het morgen is.
Nou, zo ver het verslag.
Baukje, wat een vreselijk naar ongeval met je dochter! Hoe is ze er zelf onder? Heel veel sterkte en beterschap voor haar!
Anke tikte me bij de start op m'n schouder, dus we hebben de kennismaking maar lopend voortgezet.
Idee was om de eerste 5km rustig samen op te lopen. Maar we liepen als vanzelf tot 16, 17 km met een groepje mee dat op 4:15 was vertrokken. Heel gezellig lopen kletsen. Zal ook wel de onervarenheid zijn geweest, want verstandelijk wist ik wel dat dat te snel was - en Anke was volgens mij ook niet van plan om op dat tempo te starten. Na 18 km hebben we het groepje laten gaan, en vlak daarop kreeg Anke last van haar knie. Vanaf dat punt moest ik aardig inleveren, en vielen vooral de lange rechte winderige stukken in m'n eentje zwaar - mooi parcours maar er zaten een paar dodelijk saaie stukken in, waar ik niemand in het vizier had. In totaal maar 225 deelnemers aan de hele marathon, dat liep flink uit elkaar. Maar als ik op runkeeper terug kijk heb ik toch nog redelijk tempo doorgelopen. De laatste 10 km nog aardig wat mensen ingehaald ook, en de laatste km nog iets van een eindsprint - moest er toch nog een beetje soepel uitzien voor mijn vriend, dochter er ouders die me stonden op te wachten. Maar ik kon Anke na de finish dus niet meer vinden helaas. Ben zo benieuwd hoe het je is vergaan! We zijn 11e en 12e geworden van de dames 40, cool!
Hoop dat jij inmiddels ook moe en trots op bank of bed hangt.Ik kan de trap nog op en af maar voel alles wel stijf worden nu. Benieuwd hoe het morgen is.
Nou, zo ver het verslag.
Baukje, wat een vreselijk naar ongeval met je dochter! Hoe is ze er zelf onder? Heel veel sterkte en beterschap voor haar!
zondag 15 december 2013 om 19:51
Ha, ha anke , we spreken je nog wel. strakjes pas het echte besef van de prestatie en voor je het weet zit je weer een marathon te plannen. Er stond bij jullie toch nog wel een aardig windje had ik begrepen. maakt het ook nog eens extra zwaar. En ja 42km is gewoon een pokkeneind je kan er niet veel anders van maken.
Mooi om je ervaring te lezen en wat leuk dat jullie elkaar ook echt ontmoet en gesproken hebben.
Wat betreft dochter die kan zich ondanks dat ze nu erg zielig is met haar 16 jaar natuurlijk prima zelf vermaken op de bank zodat ik een paar uurtjes kan gaan lopen. (bovendien vind ze haar vriendinnen ook veel leuker gezelschap) Sterker nog morgen moet ik de hele dag werken dus zal ze zich de hele dag moeten vermaken. Het is dus niet in me opgekomen niet te gaan trainen. Had enkel verwacht dat het extra zwaar zou worden door het gebrek aan slaap maar dat viel reuze mee.
Weet je in een druk gezin is er bijna altijd wel iets wat een reden zou kunnen zijn je eigen training maar de skippen. Dan leer je op een gegeven moment wel om bijna altijd ondanks alles ook de gewone dingen door te laten gaan.
Bedacht me alleen wel dat ooit samen met dochter een marathon te lopen er waarschijnlijk nooit van zal gaan komen. Maar ik geloof ook niet dat ze ooit ambities in die richting heeft gehad.
Mooi om je ervaring te lezen en wat leuk dat jullie elkaar ook echt ontmoet en gesproken hebben.
Wat betreft dochter die kan zich ondanks dat ze nu erg zielig is met haar 16 jaar natuurlijk prima zelf vermaken op de bank zodat ik een paar uurtjes kan gaan lopen. (bovendien vind ze haar vriendinnen ook veel leuker gezelschap) Sterker nog morgen moet ik de hele dag werken dus zal ze zich de hele dag moeten vermaken. Het is dus niet in me opgekomen niet te gaan trainen. Had enkel verwacht dat het extra zwaar zou worden door het gebrek aan slaap maar dat viel reuze mee.
Weet je in een druk gezin is er bijna altijd wel iets wat een reden zou kunnen zijn je eigen training maar de skippen. Dan leer je op een gegeven moment wel om bijna altijd ondanks alles ook de gewone dingen door te laten gaan.
Bedacht me alleen wel dat ooit samen met dochter een marathon te lopen er waarschijnlijk nooit van zal gaan komen. Maar ik geloof ook niet dat ze ooit ambities in die richting heeft gehad.
zondag 15 december 2013 om 19:58
Oh nu ook nog wat aanvulling van helenita, dus inderdaad toch erg winderig.
Ik heb zelf regelmatig kleine marathons gelopen en inderdaad loop je dan het risico om helemaal alleen te komen lopen. Hoewel ik juist daar altijd een groepje heb kunnen vinden om me bij aan te klampen en zo'n groepje is dan nog veel waardervoller dan een massa. Maar als je inderdaad niet die aansluiting vind dan is het best buffelen in mijn eentje. Bij mijn eerste twee marathon had ik overigens zelf een privé haas geregeld. Dat is helemaal ideaal.
Ik heb zelf regelmatig kleine marathons gelopen en inderdaad loop je dan het risico om helemaal alleen te komen lopen. Hoewel ik juist daar altijd een groepje heb kunnen vinden om me bij aan te klampen en zo'n groepje is dan nog veel waardervoller dan een massa. Maar als je inderdaad niet die aansluiting vind dan is het best buffelen in mijn eentje. Bij mijn eerste twee marathon had ik overigens zelf een privé haas geregeld. Dat is helemaal ideaal.
zondag 15 december 2013 om 20:03
Ooo, Anke, crosspost, ik lees je nu pas! Wat fijn om te lezen dat je goed en wel thuis zit/ligt en een beetje bijkomt! Ja, bij mij komt die euforie waar mensen het over hadden ook nog niet zo duidelijk binnen. Maar ben met als jij wel heel erg blij dat het is volbracht. Er valt echt iets van me af.
Maar meis, je hebt behoorlijk afgezien! Wat kaa uu tee van die knieband... had je niet de neiging om 'm af te gooien? Hoe is het met je knieen zelf? En heb je nog een groepje gevonden, of liep je ook zo veel alleen? Vond 't samen een stuk gezelliger en fijner. Haha, ja, die kerstman! Ik dacht ook even elfjes en z'n slee met rendieren tussen de bomen te zien.
Maar meis, je hebt behoorlijk afgezien! Wat kaa uu tee van die knieband... had je niet de neiging om 'm af te gooien? Hoe is het met je knieen zelf? En heb je nog een groepje gevonden, of liep je ook zo veel alleen? Vond 't samen een stuk gezelliger en fijner. Haha, ja, die kerstman! Ik dacht ook even elfjes en z'n slee met rendieren tussen de bomen te zien.
maandag 16 december 2013 om 08:16
Hier heeft mijn vrijwilligerstaak waarvoor mijn hartslag even 4 min omhoog moest, niet helemaal goed uitgepakt. Meteen er na kreeg ik al last van mijn luchtwegen en vannacht lag ik met koorts en benauwd op bed. Nou heeft babyzoon hetzelfde en kan het gewoon stom toeval zijn, maar het wordt nu wel heel erg opvallend, dat ik elke keer als mijn hartslag boven de, pakweg, 120 komt, ik een paar dagen ziek ben, met koorts en al.
Ik ga nog maar weer eens met mijn arts overleggen. Hij moedigt sporten aan en ikzelf wil ook dolgraag, maar dit werkt ook niet.
Baal, baal, baal, veel mensen met mijn aandoening zijn 100% of deels afgekeurd, maar zelf had ik altijd gedacht en gehoopt bij die groep te horen die redelijk klachtenvrij door het leven gaat.
Moet nog eens even bedenken of ik hier mee wil blijven schrijven. Het is wel een hardlooptopic natuurlijk en alhoewel ik blijf hopen, is hardlopen momenteel heel ver weg.
Ik ga nog maar weer eens met mijn arts overleggen. Hij moedigt sporten aan en ikzelf wil ook dolgraag, maar dit werkt ook niet.
Baal, baal, baal, veel mensen met mijn aandoening zijn 100% of deels afgekeurd, maar zelf had ik altijd gedacht en gehoopt bij die groep te horen die redelijk klachtenvrij door het leven gaat.
Moet nog eens even bedenken of ik hier mee wil blijven schrijven. Het is wel een hardlooptopic natuurlijk en alhoewel ik blijf hopen, is hardlopen momenteel heel ver weg.
maandag 16 december 2013 om 17:36
Anky, als je je hier thuis en bekend voelt, blijf je gewoon bij 'ons' hoor! Als je ooit weer kunt lopen, ben je blij dat je hier bent gebleven. En we zijn ook voor de mensen die 5 minuten lopen 
't Gaat om steun. Om even van je af te schrijven.
Ik weet niet wat je hebt, maar ik hoop dat je arts je blijft aanmoedigen om te sporten en je kan adviseren hoe je zonder klachten door het leven kunt
't Gaat om steun. Om even van je af te schrijven.
Ik weet niet wat je hebt, maar ik hoop dat je arts je blijft aanmoedigen om te sporten en je kan adviseren hoe je zonder klachten door het leven kunt
maandag 16 december 2013 om 17:43
Mijn dag na de marathon is mee- en tegen gevallen.
Ik heb erg slecht geslapen van de pijn in mijn benen en het besef dat ik nogal wat beginnersfouten met de marathon heb gemaakt: veel te weinig gegeten (1,5 gelletje...), niet genoeg vocht en te snel begonnen... Apatisch geworden van vermoeidheid.
De spierpijn valt overdag erg mee. Ik loop weer gewoon overal heen.
Maar er zit een hele diepe moeheid in mijn hoofd. Verhalen niet afmaken omdat je jezelf kwijt raakt enzo.
En mijn lijf voelt ook net als na een week griep: met als toppunt van protest dat ik vandaag maar weer eens een week te vroeg ongesteld ben geworden.
Ik heb alles van me af geschreven en ontdekt dat ik van 75% van de marathon erg heb genoten, dat ik pas vanaf 38km echt geen lol meer had. Ik verwoordde het zo:
de training was de beloning, de marathon een bekroning.
Ik heb erg slecht geslapen van de pijn in mijn benen en het besef dat ik nogal wat beginnersfouten met de marathon heb gemaakt: veel te weinig gegeten (1,5 gelletje...), niet genoeg vocht en te snel begonnen... Apatisch geworden van vermoeidheid.
De spierpijn valt overdag erg mee. Ik loop weer gewoon overal heen.
Maar er zit een hele diepe moeheid in mijn hoofd. Verhalen niet afmaken omdat je jezelf kwijt raakt enzo.
En mijn lijf voelt ook net als na een week griep: met als toppunt van protest dat ik vandaag maar weer eens een week te vroeg ongesteld ben geworden.
Ik heb alles van me af geschreven en ontdekt dat ik van 75% van de marathon erg heb genoten, dat ik pas vanaf 38km echt geen lol meer had. Ik verwoordde het zo:
de training was de beloning, de marathon een bekroning.
maandag 16 december 2013 om 18:09
Anke dan heb je nog lang kunnen genieten tijden de marathon. Bij de meeste begint het echt afzien al wat eerder. Het grieperige gevoel kan natuurlijk zijn omdat je al wat onder de leden had en de inspanning van gisteren het laatste beetje weerstand heeft weggenomen. Maar het kan ook zijn dat de inspanning gewoon te groot is geweest. dat je even te veel van je lijf hebt gevraagd. Ik had dat na mijn eerste halve marathon. Had veel sneller gelopen dan waar ik voor getraind had maar had het toch tot het allerlaatste moment vol kunnen houden. Maar eenmaal thuis voelde ik me heel grieperig. Maar na een dag of drie was het helemaal weg. Een echte griep of zware verkoudheid zou zo niet verlopen zijn.
En toch alleen maar goed dat je je wedstrijd evalueert en er verbeterpunten uit haalt. Natuurlijk doe je het liefste alles de eerste keer al perfect. Maar helaas zo werkt het meestal niet in het leven. Gingen die je heel goed weet te beredeneren moet je vaak toch eerst zelf ervaren (en in mijn geval zelfs soms een aantal keren) voordat je de kennis ook daadwerkelijk in de praktijk om kunt zetten.
Anky wat naar. En zou er een verklaring voor kunnen zijn dat als je hartslag omhoog gaat je daar de geschreven problemen van zou kunnen krijgen? Wat betreft het meeschrijven ben je wat betreft je ervaringen een waardevolle aanvulling voor ons. In die zin kan ik het alleen maar aanmoedigen gewoon mee te blijven schrijven. Verder hoop ik gewoon dat je toch op termijn weer lekker kunt lopen. Bovendien zijn je man en kinderen lekker bezig met het lopen dus schrijfstof heb je ook genoeg. Alleen naar mezelf kijkend weet ik dat het frustrerend kan zijn om enthousiaste hardloopverhalen te lezen terwijl je zelf op dit moment niet kunt/mag lopen.
Maar we hebben je hier nu inmiddels een beetje leren kennen en ik weet natuurlijk niet wat er precies aan de hand is maar behalve in het sportgebeuren zijn we natuurlijk ook gewoon geinteresseerd geraakt in Anky als persoon.
Vandaag een extra rustdag ivm de wedstrijd van zaterdag. Anders zou ik deze week op 6 dagen lopen uitkomen. Bovendien wil ik zaterdag een keertje echt gaan knallen. Heb gisterenavond nog eens het parcours op de site bekeken. Lijkt me echt heel mooi. veel publiek zal er niet staan want het is een ronde door het buitengebied vertrekkend in een klein dorpje en tijdens de route doen we nog twee dorpje aan. Maar het aantal voorinschrijvingen is al boven de 3000. Je zou zeggen daar moet toch wel een groepje te vinden zijn waar ik aansluiting kan vinden. moet ik alleen niet de fout maken om te snel te starten want dan loop ik het risico net voor 'mijn' groepje uit te lopen om dan vervolgens al ik eenmaal bij gehaald wordt niet meer aan te kunnen sluiten.
En toch alleen maar goed dat je je wedstrijd evalueert en er verbeterpunten uit haalt. Natuurlijk doe je het liefste alles de eerste keer al perfect. Maar helaas zo werkt het meestal niet in het leven. Gingen die je heel goed weet te beredeneren moet je vaak toch eerst zelf ervaren (en in mijn geval zelfs soms een aantal keren) voordat je de kennis ook daadwerkelijk in de praktijk om kunt zetten.
Anky wat naar. En zou er een verklaring voor kunnen zijn dat als je hartslag omhoog gaat je daar de geschreven problemen van zou kunnen krijgen? Wat betreft het meeschrijven ben je wat betreft je ervaringen een waardevolle aanvulling voor ons. In die zin kan ik het alleen maar aanmoedigen gewoon mee te blijven schrijven. Verder hoop ik gewoon dat je toch op termijn weer lekker kunt lopen. Bovendien zijn je man en kinderen lekker bezig met het lopen dus schrijfstof heb je ook genoeg. Alleen naar mezelf kijkend weet ik dat het frustrerend kan zijn om enthousiaste hardloopverhalen te lezen terwijl je zelf op dit moment niet kunt/mag lopen.
Maar we hebben je hier nu inmiddels een beetje leren kennen en ik weet natuurlijk niet wat er precies aan de hand is maar behalve in het sportgebeuren zijn we natuurlijk ook gewoon geinteresseerd geraakt in Anky als persoon.
Vandaag een extra rustdag ivm de wedstrijd van zaterdag. Anders zou ik deze week op 6 dagen lopen uitkomen. Bovendien wil ik zaterdag een keertje echt gaan knallen. Heb gisterenavond nog eens het parcours op de site bekeken. Lijkt me echt heel mooi. veel publiek zal er niet staan want het is een ronde door het buitengebied vertrekkend in een klein dorpje en tijdens de route doen we nog twee dorpje aan. Maar het aantal voorinschrijvingen is al boven de 3000. Je zou zeggen daar moet toch wel een groepje te vinden zijn waar ik aansluiting kan vinden. moet ik alleen niet de fout maken om te snel te starten want dan loop ik het risico net voor 'mijn' groepje uit te lopen om dan vervolgens al ik eenmaal bij gehaald wordt niet meer aan te kunnen sluiten.
maandag 16 december 2013 om 19:41
Anky, telkens weer zo'n setback bij inspanning, wat ellendig... Heb je een idee wat het zou kunnen zijn waardoor die specifieke reactie telkens optreedt? Ik heb na een uitputtingsslag wel eens koortsig op de bank gelegen, beetje wat Anke en Baukje schrijven. Als leek lijkt jouw reactie me daar een extreme vorm van, of is dat wel heel kort door de bocht geredeneerd? Wat meeschrijven betreft sluit ik me helemaal bij Baukje aan. Het gaat niet om het lopen alleen, en ik zou je erg missen. Maar ik kan me voorstellen dat het voor jou zelf frustrerend is om ons over sporten te "horen" en zelf nog niets te kunnen doen...
maandag 16 december 2013 om 19:55
Anke, dat klinkt alsof je je reserves helemaal op hebt gelopen. Heb je vandaag wel lekker veel gegeten en gedronken? Of nog niet veel trek? Je werkte thuis vandaag toch? Dus geen collega's om je heen om tegen op te scheppen?
Bij mij valt de vermoeidheid mee. Stevige spierpijn in de bovenbenen, en een beurse teennagel. Maar verder niet moe. Misschien komt er nog een terugslag over een paar dagen. Ik denk dat het hardloperskookboek me een goede dienst heeft bewezen, daar staat een voorbeeldmenu in voor de dag voor een mararhon, en een ontbijt voor de dag zelf. Ik ben zaterdagochtend met boek naar de supermarkt gegaan en heb alles gekocht wat op de lijst stond. Ik was even bang dat mijn darmen de grote hoeveelheid koolhydraten niet konden waarderen (ik eet normaal juist erg weinig koolhydraten), maar dat viel gelukkig mee. Onderweg 5 gelletjes (de 5e was reserve voor als ik meer dan 4,5 uur onderweg zou zijn, maar ik heb 'm evengoed bij 40 km naar binnen gewerkt). Volgens mij heb ik meer energie tot me genomen dan ik verbran heb!
Vandag veel felicitaties van collega's, dat was toch wel leuk.
Bij mij valt de vermoeidheid mee. Stevige spierpijn in de bovenbenen, en een beurse teennagel. Maar verder niet moe. Misschien komt er nog een terugslag over een paar dagen. Ik denk dat het hardloperskookboek me een goede dienst heeft bewezen, daar staat een voorbeeldmenu in voor de dag voor een mararhon, en een ontbijt voor de dag zelf. Ik ben zaterdagochtend met boek naar de supermarkt gegaan en heb alles gekocht wat op de lijst stond. Ik was even bang dat mijn darmen de grote hoeveelheid koolhydraten niet konden waarderen (ik eet normaal juist erg weinig koolhydraten), maar dat viel gelukkig mee. Onderweg 5 gelletjes (de 5e was reserve voor als ik meer dan 4,5 uur onderweg zou zijn, maar ik heb 'm evengoed bij 40 km naar binnen gewerkt). Volgens mij heb ik meer energie tot me genomen dan ik verbran heb!
Vandag veel felicitaties van collega's, dat was toch wel leuk.
maandag 16 december 2013 om 20:05
Baukje, ai, een zielige puberdochter op de bank.. Maar ze krijgt dus wel bezoek van vriendinnen? Marathon met je dochter, dat zou wel speciaal zijn. Met een van de zoons een optie?
Ja, ik heb dat lopen in een groepje ook als heel prettig ervaren. In een madsa vind ik hopeloos; moeilijk je eigen ritme vinden en goed oppassen dat je elkaar niet in de weg loopt. De twee dames met wie we meeliepen (of eigenlijk: waar we achteraan liepen ) hadden ook een prive haas. Hij liep duidelijk op z'n gemakkie, sloot ook fluitend weer aan na een plasstop. Ik heb miet in de uitslagen kunnen terug vinden wat hun tijd was. Straks nog eens studeren, ik heb een foto voorbij zien komen waar een van hem op staat (met startnummer). Ze hadden ook een fietser met proviand bij zich. Het was een goed voorbereide operatie. Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat dat enorm goed werkt, een eigen haas.
Ja, ik heb dat lopen in een groepje ook als heel prettig ervaren. In een madsa vind ik hopeloos; moeilijk je eigen ritme vinden en goed oppassen dat je elkaar niet in de weg loopt. De twee dames met wie we meeliepen (of eigenlijk: waar we achteraan liepen ) hadden ook een prive haas. Hij liep duidelijk op z'n gemakkie, sloot ook fluitend weer aan na een plasstop. Ik heb miet in de uitslagen kunnen terug vinden wat hun tijd was. Straks nog eens studeren, ik heb een foto voorbij zien komen waar een van hem op staat (met startnummer). Ze hadden ook een fietser met proviand bij zich. Het was een goed voorbereide operatie. Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat dat enorm goed werkt, een eigen haas.
maandag 16 december 2013 om 20:28
Helenita ik had het voordeel dat ik altijd heel gemotiveerde hazen had. Zo gemotiveerd dat ze kost wat kost mijn richttijd vol bleven houden. achteraf was ik ze daarvoor steeds heel dankbaar maar tijdens de race kon ik ze werkelijk vergruizen. Ik weet nog mijn tweede marathon die ik binnen de 3 1/2 uur wilde lopen. We liepen de hele tijd goed op schema maar zo bij 38km dreigde ik in verval te geraken. Kon nog net aangeven dat het tempo niet vol kon houden maar kreeg niet meer dan een grauw en een snauw terug dat ik geen andere keuze had dan gewoon door gaan. Bij bijna 41km viel er zelfs een gat tussen mijn haas en mij. En ik was zo boos dat hij niet even inhield voor mij. Maar ik kon geen woord meer uitbrengen. Dus de keren dat hij omkeek (want dat bleef hij wel doen) kon ik hem enkel boos aankijken. En mijn haas maar roepen kom op doorlopen anders red je het niet. En ik maar proberen dat gat steeds te dichten. Uiteindelijk waren we nog bijna een volle minuut binnen streeftijd. Maar het is wel wat hij daarna aangaf, als je eenmaal in verval raakt dat is een minuut (of nog veel meer) zo weg.
En ja je moet altijd wel een haas hebben die het tempo met twee vingers in de neus aankan. Heb ook weleens gehad dat ik (op een heel andere afstand overigens) mijn haas achter heb moeten laten.
Toch zie je vaak dat door de organsaties ingezette hazen te snel starten met het idee dan kunnen we de streeftijd nog halen als we wat verval hebben. Gevolg dat een ieder zich over de kop loopt. (en dus heel veel verval krijgt)
Vandaag heeft dochter geen bezoek gehad maar gisteren is ze goed in de watten gelegd. Ze is de hele dag druk met haar mobiel in de weer. Ik had haar fysio gisteren gemaild want daar had ze nog een afspraak staan en die heb ik maar afgezegd. Maar voordat hij mijn mail gelezen had had hij op facebook van mijn dochter al gelezen wat er aan de hand was en had dus al contact met haar opgenomen. Verder heeft ze gaat voor de twintigduizendste keer harry potter films gekeken. Toevallig komt zo meteen het allerlaatste deel (die ze ook al tig keer gezien heeft).
En ja je moet altijd wel een haas hebben die het tempo met twee vingers in de neus aankan. Heb ook weleens gehad dat ik (op een heel andere afstand overigens) mijn haas achter heb moeten laten.
Toch zie je vaak dat door de organsaties ingezette hazen te snel starten met het idee dan kunnen we de streeftijd nog halen als we wat verval hebben. Gevolg dat een ieder zich over de kop loopt. (en dus heel veel verval krijgt)
Vandaag heeft dochter geen bezoek gehad maar gisteren is ze goed in de watten gelegd. Ze is de hele dag druk met haar mobiel in de weer. Ik had haar fysio gisteren gemaild want daar had ze nog een afspraak staan en die heb ik maar afgezegd. Maar voordat hij mijn mail gelezen had had hij op facebook van mijn dochter al gelezen wat er aan de hand was en had dus al contact met haar opgenomen. Verder heeft ze gaat voor de twintigduizendste keer harry potter films gekeken. Toevallig komt zo meteen het allerlaatste deel (die ze ook al tig keer gezien heeft).
dinsdag 17 december 2013 om 13:14
dinsdag 17 december 2013 om 18:32
Fijn anky , zowel dat je nu weer en iets positievere kijkt hebt als dat je hier actief blijft.
Ik heb vandaag nog net voor het donker kunnen lopen. Had voordat ik naar mijn werk ging mijn hardloopkleren al klaargelegd dus dat was binnen komen stormen, omkleden en gaan. Voordeel was dat ik dus nog een rondje bos/buitengebied kon doen. Er stond een wisselduurloop op het programma. Heb steeds afwisselend 12 en iets meer dan 13km /hr gelopen. Morgen weer een rustdag en dan donderdag avond een heel kort interval programma en vrijdag een half uurtje wedstrijd voorbereiding.
Vrees dat ik met de wedstrijd net ongesteld ben. Voordeel is dan zou de hele marathon wat dat betreft wel goed uitkomen.
Ik heb vandaag nog net voor het donker kunnen lopen. Had voordat ik naar mijn werk ging mijn hardloopkleren al klaargelegd dus dat was binnen komen stormen, omkleden en gaan. Voordeel was dat ik dus nog een rondje bos/buitengebied kon doen. Er stond een wisselduurloop op het programma. Heb steeds afwisselend 12 en iets meer dan 13km /hr gelopen. Morgen weer een rustdag en dan donderdag avond een heel kort interval programma en vrijdag een half uurtje wedstrijd voorbereiding.
Vrees dat ik met de wedstrijd net ongesteld ben. Voordeel is dan zou de hele marathon wat dat betreft wel goed uitkomen.
