Lijf & Lijn alle pijlers

Heel veel afvallen

07-04-2022 10:05 341 berichten
Jarenlang heb ik een hoge dosis Seroquel gebruikt, een middel dat bekend staat om het veroorzaken van overgewicht. Bij mij was dat in wel heel ruime mate het geval, ik woog tegen de 150 kilo.

Nu heb ik de medicatie in overleg met de psychiater afgebouwd tot een lage dosis en sindsdien ben ik in een paar maanden 11 kilo afgevallen. De teller staat op 134 en dat is natuurlijk nog een schrikbarend hoog getal.

Ik ben tot op de tanden gemotiveerd om door te zetten, maar na de eerste euforie heb ik het nu even moeilijk. Wat ga ik voor een monsterproject aan en wanneer gaat het resultaat ergens op lijken? Ik ben gelukkig niet geneigd om op te geven of toe te geven aan eetbuien, maar ik kan steun gebruiken in dit proces.

Ik zou graag schrijven met vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten en heel veel af moeten vallen.

Voor mij betekent dit hoge gewicht bijna alles. Ik word er fysiek door belemmerd, maar ook sociaal. Ik durf bijna niet naar buiten en zie bijna geen mensen. Ik ben me er elke seconde bewust van hoe zwaar ik ben.

Zijn er meer vrouwen die deze worsteling met een heel hoog gewicht kennen en die over hun ervaringen willen schrijven? Het gaat me niet om dieettips of eetlijstjes, maar om het leven met zo’ n hoog gewicht en het omgaan ermee. Het zou fantastisch zijn als we elkaar een hart onder de riem kunnen steken en voor wie daaraan toe is herkenning in het langdurige proces om een gezonder gewicht te bereiken.
Alle reacties Link kopieren Quote
madamecannibale schreef:
30-04-2022 21:24
Ik woon op de Veluwe dus genoeg bossen hier in de buurt 😁

Zo, ik voel me behoorlijk klote na het terugkijken van de foto’s. Ik was op zoek naar een bepaalde foto (die ik overigens nog steeds niet heb gevonden) en het werd een soort trip down memory lane. Ik zat gewoon even te huilen op de bank. De afgelopen 5 jaar waren kut (lang niet alles natuurlijk) ik heb het zelf veroorzaakt dat is nog het meest stomme. Wat zou ik graag de tijd terugdraaien maar dat lukt helaas niet. Het lijkt net alsof het het laatste jaar eigenlijk pas binnen komt ofzo, dat ik daarvoor nog steeds gewoon vrolijk doorging. En nu eigenlijk pas besef wat een stomme keuzes ik heb gemaakt. Ik weet, het past niet in mijn gebruikelijke visie van mild voor jezelf zijn. Maar die modus komt morgen wel weer. Voor nu ben ik vooral erg boos op mijzelf.

Hopelijk is deze ommezwaai qua voeding en beweging ook een teken dat het mentaal weer beter gaat. En ik denk dat de komende maanden echt wel pittig worden. Niet zoveel qua afvallen, ook al is dat ook zeker niet gemakkelijk, maar vooral doordat ik vastberaden ben om de rommel uit het verleden op te ruimen.
Ik dacht al dat zal de Veluwe dan wel moeten zijn. Prachtig mooi gebied ☺️.

Niet gek dat je daar zoveel bij voelt. Dat gevoel mag er ook zijn :hug:. Ik hoop dat het je lukt komende tijd. De rommel uit je verleden opruimen en het een plek geven. En dat het inderdaad een teken is van je mentaal beter beginnen te voelen.

Dat stukje van de tijd willen terugdraaien herken ik wel. Bij mezelf dan wat voor schade ik er mogelijk in m’n lichaam mee heb aangericht. Al heb ik zover ik weet geen kwalen te pakken ‘klopt af’. Kan me daar zo schuldig om voelen. Dat besef is ook sinds kort pittig aanwezig bij me. Heb ook lang een soort van m’n hoofd in het zand gestoken, en maar doorgaan…

Maar ja de tijd terugdraaien gaat helaas niet. De toekomst mooier maken kan nog wel ☀️☺️🌷
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Alle reacties Link kopieren Quote
Jij verwoord het helemaal mooi Rozenwater ☺️, sluit ik me bij aan…
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Alle reacties Link kopieren Quote
Rozenwater schreef:
30-04-2022 21:40
MadameCannibale, wat rot dat je zo verdrietig bent geworden van de oude foto’s van jezelf en extra rot dat je het jezelf zo aanrekent en nu zo boos bent op jezelf. Dat je moest stoppen met sporten lag buiten je schuld, dat vond je erg genoeg. Ook heb je veel stress gehad en bij jou heeft dat geresulteerd in te veel eten. Dat is van jongs af aan jouw stemmingsregulator geweest en met iemand met een eetstoornis in de familie heb je het op dat vlak niet makkelijk gehad. Voor mij is het dus geen kwestie van eigen schuld of jezelf laten gaan.

Dat is makkelijk gezegd, dat begrijp ik heel goed. Ik denk wel dat de nare gevoelens bij het proces horen. Je hebt het eten natuurlijk ingezet om die gevoelens beheersbaar te houden en nu je met je gewicht aan de slag gaat wordt dat opeens heel duidelijk. Ik hoop ontzettend dat je de mildheid voor jezelf weer kunt vinden, dat is de beste manier om je kracht, fitheid en oude figuur terug te kunnen veroveren. Belangrijkste is daarbij, nu is het mijn beurt om het tegen jou te zeggen, het mentale gedeelte.

Met het bewegen gaat het al goed, kijk naar het fietsen. Je hebt veel interesses en bezigheden en je weet iets van het leven te maken. Je laat je ook al niets aanpraten door mensen in je omgeving wat betreft eten.
Dankjewel! Heel aardig hoe je dit verwoord. Je hebt gelijk dat ik er wel aan werk. Maar helaas heb je op sommige dingen geen invloed. Dat is vast voor iedereen herkenbaar. En gelukkig ben ik verder wel gezond, mijn familie ook, en als ik het vergelijk met anderen heb ik gelukkig weinig echte problemen.

Ik baal soms zo van stomme beslissingen die ik heb genomen ingegeven door angst. Inderdaad dat ik niet kon en durfde te sporten was niet helemaal mijn eigen schuld. Maar ergens ook weer wel, dat ik medische klachten kreeg kwam namelijk wel doordat ik mijzelf veel te ver gepusht had en ook doordat ik absoluut niet op een gezonde manier omging met emoties. Mijn relatie ging uit (op een nare manier) en ik heb er geen traan om gelaten. Niet omdat ik het niet erg vond, ik vond en vind het nog steeds verschrikkelijk, maar wel omdat ik dat soort emoties absoluut niet toeliet. En mijn gewicht is een uiting daarvan maar niet het daadwerkelijke probleem. Dat wordt mij wel meer en meer duidelijk.
Gizmo, voor jou is dinsdag wat dat betreft een belangrijke dag, als je naar de huisarts gaat. Daarmee onderken je ook dat dit een probleem is dat groter is dan eten alleen. Ik denk inderdaad dat jij maar door- en doorgegaan bent terwijl er wel degelijk iets aan de hand is. Dat deed je zelfs toen je vader was overleden, zelfs toen ging je verder alsof er niks gebeurd was.

Ook jij maakt wat van je leven en je vindt nog zoveel om van te genieten. Ik kan me wel voorstellen dat je je zorgen maakt over eventuele lichamelijke gevolgen van het overgewicht. Het is wel als bij roken dat er met gewichtsverlies heel veel gezondheidswinst te behalen is. Je doet het nooit voor niets.
Wat afschuwelijk als je zulke gevoelens niet toe kunt laten en het enige wat je kunt doen jezelf veel te ver pushen is. Wat moet dat moeilijk zijn, als je emotioneel zo op slot zit. Dat lees ik zowel bij jou als bij Gizmo, onvermogen om met je gevoelens om te gaan. Jullie hebben allebei wel inzicht hierin, dat lijkt me een groot goed.
Je vroeg hoe het ging zonder medicatie, dat gaat (nog) niet zo goed. Het is mogelijk dat ik andere medicatie gaan nemen. Ik ben nogal labiel sinds ik de medicatie niet meer gebruik. Ook heb ik veel last van een sombere stemming. Wat er op dat vlak gaat gebeuren, weet ik nog niet, daarover moet ik in overleg met de psychiater.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rozenwater schreef:
30-04-2022 22:18
Wat afschuwelijk als je zulke gevoelens niet toe kunt laten en het enige wat je kunt doen jezelf veel te ver pushen is. Wat moet dat moeilijk zijn, als je emotioneel zo op slot zit. Dat lees ik zowel bij jou als bij Gizmo, onvermogen om met je gevoelens om te gaan. Jullie hebben allebei wel inzicht hierin, dat lijkt me een groot goed.
Ik kan niet voor Gizmo spreken maar eigenlijk is het bij mij lange tijd gewoon goed gegaan, mijn leven kabbelde gewoon rustig en plezierig vooet. Pas toen er een aantal dingen niet lekker liepen in mijn leven liep ik vast. Het positieve is dat het nu wel steeds wat beter gaat. De laatste tijd laat ik, hoe moeilijk ook, toch steeds ook meer de rottige emoties toe. Ik heb een tijdje geleden ook hulp gezocht daarvoor, heel laagdrempelig bij de doktersassistent maar dat heeft mij echt wel een zetje in de goede richting gegeven. En gedeeltelijk gaat het ook vanzelf met ouder worden, ik besef me steeds meer dat ik zelf controle heb over mijn leven en zelf bepaal welke richting ik op ga in plaats van altijd maar wat mee met de stroom, en dat voelt beangstigend en prettig tegelijk.

Overigens is het niet zo dat ik bij alles zo op slot sla hoor, in veel gevallen ook niet. Ik kan oprecht blij zijn, en ook oprecht verdrietig. Maar bepaalde onderwerpen vind ik lastig, en dan stop ik de emoties weg, doe alsof er niets aan de hand is. Het zijn denk ik de onderwerpen die te dichtbij komen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rozenwater schreef:
30-04-2022 22:33
Je vroeg hoe het ging zonder medicatie, dat gaat (nog) niet zo goed. Het is mogelijk dat ik andere medicatie gaan nemen. Ik ben nogal labiel sinds ik de medicatie niet meer gebruik. Ook heb ik veel last van een sombere stemming. Wat er op dat vlak gaat gebeuren, weet ik nog niet, daarover moet ik in overleg met de psychiater.
Wat vervelend dat het nog niet zo goed gaat. Toch is het al wel heel knap dat je het probeert. Zoals je zelf ook al eerder zei, als je het niet probeert dan weet je het ook niet. En wellicht zijn er andere opties die je nog niet geprobeerd hebt buiten het ophogen van de medicatie. Fijn dat je begeleiding hebt van een psychiater hierbij. En ergens ook fijn dat je zelf merkt dat je stemming labiel en wat somber is, dan kan je dat ook bespreken, ook al is dat ongetwijfeld niet gemakkelijk.
Gelukkig maar, dat je leven lange tijd gewoon plezierig verliep. Dat geeft hoop voor de toekomst. En ook fijn om te lezen dat je wel veel kunt voelen. Ik denk dat je jezelf een groot plezier hebt gedaan door hulp te zoeken, al is het nog zo laagdrempelig, voor de emoties die je lastig kunt toelaten. Dapper dat je die stap gezet hebt.

Het is altijd een beetje koorddansen met medicatie. Wanneer zijn medicijnen echt nodig en hoe lang is het nog verantwoord zonder. Voor die vraag heb je de professionals en die leg ik dus neer bij de psychiater.
Alle reacties Link kopieren Quote
ik las ergens op eerste blz dat je koken moeilijk vind om op te pakken, klopt dit?
Ik heb dit ook. Wat wel helpend is is mealpreppen. Koop bakjes voor de hele week en besteed in het weekend een uur of 3-4 aan het voorbereiden van de hoofdmaaltijden voor de week...er is veel online te vinden welke maaltijden hiervoor geschikt zijn inclusief boodschappenlijstjes.
Dan hoef je er de rest van de week niet meer over na te denken.
Ook vind ik het makkelijk om voor dagen vooruit SOEP te koken. Bv wortelsoep, met gemeber en koriander. Twee liter en je kan een week lekker soepsmikkelen....
Tot slot: schaf een groentesnijder aan (hoe heet zo'n ding ook alweer officieel?). Dan kan je voor bv courgettesoep zonder veel inspanning/moeite binnen een halve minuut zes courgettes snijden....

Maar het is heel persoonlijk wat je helpt. Maar ik kan je dus aanraden wat je helpt te onderzoeken

Heb niet alles gelezen, en weet niet of je al bij een dietist bent beland, maar dat kan ook helpen. Zo kwam ik erachter dat ik veel te weinig eiwitten at, en de dietiste heeft me een heel overzicht gegeven wat ik wanneer moet eten om grote bloedsuikerschommelingen te voorkomen. Het was niet een hele fijne dietiste, achteraf gezien, maar als je een echt goede treft kan het je sprongen vooruit helpen denk ik.
Heel veel succes!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Kers, bedankt voor de tips. Van mealpreppen heb ik weleens gehoord, maar ik heb me er nog niet in verdiept. Ik ga het eens onderzoeken.

Het is onderhand ook een heel boekwerk geworden, hier! Soep is vaker voorbij gekomen als mogelijkheid, ik kan eens wat recepten uitproberen.

Ik ben in het verleden wel bij een dietiste geweest. Daar heb ik toen wel wat bruikbare tips gekregen, maar in totaal heeft het geen grote verandering gebracht. Misschien heb ik ook niet de juiste getroffen. Of misschien was ik zelf nog niet klaar voor grote veranderingen.

Een groentesnijder klinkt goed!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja het zijn bij mij ook wel de onderwerpen die dichtbij komen. Dat ik die emoties wegduw. Ik ben eigenlijk tot een bepaalde grens ook best wel een open persoon geweest. Die haar babbeltje wel bij zich heeft, maar het moet niet te dichtbij komen. Dan ga ik wegduwen. Door de tijd heen ook genoeg moois meegemaakt. Het is niet alleen ellende.

Ik merk het nu met die huisartsafspraak ook. Ik duw de emotie weg, heb het er verder niet veel over. Maar weet dat ik er dinsdag wel uit weet te komen met hoe ik de hulpvraag ga neerleggen. Maar het is moeilijk, je kwetsbaar opstellen.

Ik heb het van huis uit meegekregen door m’n moeder. Maar in de werkcultuur vooral is het ook nog eens versterkt. Keihard voor jezelf zijn, niet nee durven zeggen. Want het moet perfect zijn. Teveel hooi op je vork nemen. Vooral niet laten zien als het niet goed gaat. Daarin ben ik mezelf ook vorig jaar tegen gekomen. Heb met dikke schouderklachten 5/6 maanden thuisgezeten. Allemaal voortkomend uit stress, heel veel stress.

Ik ben minder gaan werken, zeg vaker nee (schijt hebben aan wat de ander daarvan vind). Opleiding begonnen puur omdat ik iets wil doen en opbouwen wat ik echt leuk vind. Het voelt zoveel beter nu. Ja m’n werkgever zal iets minder blij zijn. Maar so be it. Niemand kan aan alle verwachtingen voldoen. Moet wel menselijk blijven ☺️.

En nu voel ik met de tijd mee ruimte om de rest ook aan te pakken. Ik voelde heel lang niet de ruimte door alle stress en drukte om m’n gewicht aan te pakken. En het besef inmiddels dat het wel wat dieper gaat dan alleen afvallen. Dat laatste stukje eetstoornis en wat daarachter zit ook aanpakken.

Ik vind het ook fijn dat ik met stapjes zo wat opener word. Hier in dit topic, thuis tegen m’n man, en op maandagen tegen m’n wandelvriendin.

Mooi ook om de ontwikkeling door de tijd heen bij jullie te lezen. We zijn allemaal goed bezig. Al is het met vallen en opstaan ☺️.

Rot dat je relatie op een rotmanier uitgegaan is Madamecannibale. Mensen kunnen rare wezens zijn, hoe ze met anderen kunnen omgaan. Fijn dat je wat hebt gehad aan de hulp van de doktersassistente. Fijn dat het zo steeds wat beter gaat.

Hoe moeilijk ook, goed dat je het zelf inziet Rozenwater. Fijn dat je je kan laten bijstaan door de psychiater daarmee. En mocht er toch andere medicatie nodig zijn. Dan hoop ik dat het goede gevonden word wat je beter laat voelen, en zonder heftige bijwerkingen zoals bij Seroquel.

Welterusten of goedemorgen ☺️🌜💫☀️
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, dat is zeker een enorme uitkomst, ik wou dat ik zo een ding vier jaar geleden had aangeschaft. Ik heb https://www.philips.nl/c-p/HR7530_10/vi ... kenmachine

Je kunt er ook smoothies mee maken enzovoorts, en het is denk ik voor een alleenstaande vooral heel fijn als je veel vooruit kookt.

Het is bij mij zoals je kunt lezen een JAREN LANG proces geweest, en zit er nog midden in om weer te kunnen gaan koken, het was gewoon te vermoeiend (ben chronisch ziek). En daarom zeg ik tegen iedereen hier: mocht je moeite hebben met het koken zelf, schaf zo veel mogelijk apparaten aan.

Van soepmaker, tot foodprocessor, tot smoothiemaker enz, wat je ook maar helpt die tijd in de keuken zo kort mogelijk te maken. Het lijkt allemaal overbodig, maar je hebt je energie hard nodig voor herstel enzovoorts.

En ik wou dat ik dit veel eerder had beseft.....



Wat betreft mealpreppen is er een zee aan videos op YT te vinden, maar ook boeken. Echt de moeite waard.

De kanalen / websites van bijvoorbeeld "Pick up limes"; "Made by Ellen"; en "Sven en Jennifer" vind ik veel fijne makkelijke recepten hebben....en laatstgenoemden hebben bv ook het boek 50x lunchen zonder brood uitgebracht, waar je veranderingen gericht op een lunch kunt doorvoeren door niet meer met brood te lunchen.

Kortom, wel een zee aan info in ieder geval, maar als je de kanalen vindt die je aanspreken kun je dagelijks heel veel inspiratie opdoen via insta en YT videos




(svp niet quoten, merci)
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren Quote
Zondag is altijd mijn weegdag. -1 vanochtend :cheer2:

Ik hoop volgende week ook onder de 140 uit te komen. Dat is alweer een paar jaar geleden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Goede tips om over na te denken Kers. Ik had nog nooit van mealpreppen gehoord. Weer wat nieuws geleerd 😁. Ik kook doordeweeks meestal wel voor twee dagen achter elkaar. Maar dat verdeel ik dan over drie dagen op dag 1 en 3, en op dag 2 dan wat anders. Zodat er wel variatie is. En ook wel de makkelijkere recepten ivm het totaalplaatje van werken/school/sport/gezin enz. ☺️.

Ah super de volgende kilo Madamecannibale 😄. Op naar onder die 140 volgende week 😄💪🏻.

Hopelijk heeft iedereen een mooie zondag. Ik was er al vroeg op uit voor een lang fietsrondje richting het strand, heerlijk gelopen daar 🌊☺️.
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemorgen ☺️,

Bij mij zit er ook weer wat beweging in, ik sta nu op -7,5 🥳.

Maar weer even lekker een rondje hardlopen nu. Hoeft even niet om 5.00 uur nu m’n man vrij is 😁.

Wel spannend, s’middags om half 4 heb ik de afspraak bij de huisarts. Dat duurt nog wel even zo.

Hoop dat iedereen een mooie dag heeft 🌷☀️
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Kers, bedankt voor de aanbevelingen!

MadameCannibale: op naar onder de 140 kilo!

Gizmo, dat gaat ook lekker, al 7.5 kilo eraf! Heel veel succes vanmiddag.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gaat het een beetje bij jou Rozenwater? Ik hoop het wel. Ja ik begin nu wel wat zenuwachtiger voor straks te worden. Maar dat zal ik ook wel aangeven in het begin, denk dat dat wel werkt. Het uitspreken ervan, en dan moet het goed komen.
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Hoe is het gesprek gegaan, Gizmo? Ben je er tevreden over?
Hier is er niet zoveel veranderd. In elk geval geen eetbuien gehad en ook geen maaltijden overgeslagen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja het gesprek is goed gegaan ☺️. Ik heb me goed kunnen verwoorden. Het voelde als een opluchting er eens open over te zijn na 21 jaar… Beter laat dan nooit. Voelde me daarna ook wel emotioneel, het gevoel van brok in je keel en kippenvel omdat je de stap hebt genomen.

En ik ben er nog lang niet, maar de eerste hindernis is genomen. Ik ben doorverwezen naar een eetstoorniskliniek die gespecialiseerd is in meerdere eetstoornissen in combinatie, en overgewicht wat er bij komt kijken.

De volgende stap is me daar inschrijven. En dan regelen zij een doorverwijzing. De wachttijd valt daar erg mee, die staat nu op gemiddeld 5 weken. Spannende stap zo ☺️.

Fijn dat je geen eetbuien hebt gehad, en dat het gelukt is geen maaltijden over te slaan ☺️🌷
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Alle reacties Link kopieren Quote
Rozenwater schreef:
07-04-2022 11:08
Doreia, het klopt dat het gewicht in jaren is opgebouwd. Door de medicatie had ik altijd honger en ik kreeg er gigantische eetbuien van. Ook de rest van mijn eetpatroon was niet op orde.

Sinds ik gestopt ben met de medicatie is er geen eetbui meer geweest. Ik moet daar wel moeite voor doen.

Momenteel ben ik vrij rigoureus bezig, intermittent fasting, twee maaltijden per dag en hooguit een stuk fruit, wat komkommer of yoghurt als tussendoortje. Ik ben een beetje bang om te eten, bang dat ik het niet in de hand heb als ik de teugels ook maar iets laat vieren.

Zelf koken vind ik lastig, ik heb altijd veel kant en klaarmaaltijden gegeten of ik bestelde iets. Dat bestellen is sinds het stoppen met de medicatie ook gestopt, duur en vaak niet de gezondste maaltijden. Koken doe ik nu af en toe, en verder nog steeds kant en klaarmaaltijden, daar valt dus nog winst te behalen.
never mind
Alle reacties Link kopieren Quote
hebben jullie ook dat je door stress en spanningen vaak helemaal niet eet door de dag heen? Ik heb veel ellende aan mijn hoofd en merk dat ik nauwelijks eet ;( (niet dat dit zegt dat ik dun ben, integendeel, maar ik voel gewoon dat ik mezelf erg slecht verzorg als ik stress heb. Dan doe ik vanalles behalve voor mijzelf Wil mezelf weer voorop zetten, eindelijk!!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Wat een uitkomst, van het gesprek, Gizmo en wat fijn dat er concreet iets gaat gebeuren. Ontzettend goed dat je deze stap gezet hebt en ook een opluchting dat de wachttijd niet zo lang is. Ik hoop dat het je veel gaat brengen.

Kers, dat ken ik wel, onregelmatig eten bij stress. Ik heb vaak de hele dag niks gegeten zodat het ‘s avonds helemaal mis ging.
Alle reacties Link kopieren Quote
kers schreef:
03-05-2022 20:21
hebben jullie ook dat je door stress en spanningen vaak helemaal niet eet door de dag heen? Ik heb veel ellende aan mijn hoofd en merk dat ik nauwelijks eet ;( (niet dat dit zegt dat ik dun ben, integendeel, maar ik voel gewoon dat ik mezelf erg slecht verzorg als ik stress heb. Dan doe ik vanalles behalve voor mijzelf Wil mezelf weer voorop zetten, eindelijk!!
Dat herken ik wel. Ik herken vooral dat in stressvolle periodes ik mijn lichaam niet meer goed aanvoel. Dan kan ik te weinig gaan eten, te veel gaan sporten, of soms juist het tegenovergestelde. Op zich heb ik er ook wel een verklaring voor (geen idee of het echt zo is). Maar in de week voor ik ongesteld moet worden (nu dus 🙄) heb ik altijd veel meer trek. En dat komt omdat je hormonen dan wat anders zijn. Ik denk dat met stress je hormonen ook wat uit balans raken.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven