Meeschrijftopic sportschool

Goed zo lammy, fijn dat het nu stukken beter gaat. Doorgaan nu



Aiii Edna, logisch dat jij het heel moeilijk vindt om met jouw zoons gedrag om te gaan. Het is je kind maar soms is het inderdaad heel moeilijk om zijn "gebrek" te accepteren.



Mijn oudste zoon is ook autistisch dus ik weet goed waar jij het over hebt. Pdd-nos met Aspergertrekken.

Hij kan ook heel agressief worden maar doet dit afreageren op bijvoorbeeld deuren, kasten en helaas de kast van de PC. Verbaal houdt hij zich altijd erg netjes to anderen. Hij laat zich gelukkig niet beïnvloeden door anderen maar dat betekend wel dat hij erg eenzaam is. Dit vinden wij dan... Hij ziet dat niet als eenzaamheid, hij ziet het als rust....

Het doet pijn om te weten dat je zoon anders doet, reageert en een heel ander leven zal gaan leiden dan een "normaal" kind.

De angst hoe het zal gaan in de toekomst, zijn zelfredzaamheid, zal hij gelukkig worden en om kunnen gaan met zijn beperking....

Dat zijn vragen waar je nooit een echt antwoord op zult krijgen en en dat is kkkuuuttt. Je wilt het allerbeste voor je kind maar je hebt er geen vat op. Je staat op veel fronten machteloos en dat is zo frustrerend.



Vader van zoon vader heeft overigens ADHD en zijn jongere broer is ook getest op autisme maar valt bij alle typen er net niet in.

Mijn vader leek wel op die van jou... heel erg moeilijk. Geen contact mee te krijgen.



Heb je ooit gehoord van de stichting MEE Ednaloy? Zij geven voorlichting en helpen mee als je ergens mee zit.

Er is ook een mogelijkheid om je zoon eens per 3 weken naar een gastgezin te brengen zodat jij en je gezin even tot rust kunnen komen als alles heel erg escaleert.

Mijn jongste zoon gaat ook eens per 3 weken en hij is echt heel positief veranderd. Hij leert steeds meer rekening houden met, is minder egocentrisch en is minder strijdlustig.. Lees minder koppig en eigenwijs. Hij begint nu ook naar anderen te luisteren.



Verder is sporten inderdaad een goede uitlaatklep maar haalt je bezorgdheid, je angsten en frustraties niet op langer termijn weg.

Heb je nooit gesprekken met iemand die ouders begeleid waarvan een kind autisme heeft? Een lotgenotengroep kan ook heel fijn zijn. Dit weet de stichting MEE je ook te vertellen.



http://www.mee.nl/

Ik pas geleden op het Viva-forum deze tip ook gegeven en zij is erg mee geholpen.



Simooon... Waar ben je??

Thanks Bosaapje Ben erg trots op ons resultaat. En ik ben blij dat veel mensen de droge humor waarderen.



Heb wel vaker van zo'n scrub zelf maken gehoord, alleen het zelf nog nooit gedaan. Heb ook niet zo'n fijne badkamer waar ik me lekker in terug trek. Misschien ooit in de toekomst



Jeetje Edna, heftig. Ik heb bewondering voor mensen zoals jij en je man- de discipline die jullie opbrengen! Petje af.

Voor jou hoop ik dat het op een dag je wat makkelijker af gaat, dat alles wellicht meer routine wordt. Is het zo dat bij pubers autisme nog meer naar voren komt? Als in: is dit een extra moeilijke / zware tijd?



Go Lammy! Ga zo door Vind je het ook leuk nu?

Ja bosaapje ik heb wel een van MEE gehoord...eerlijk gezegd me er nooit zo in verdiept ben nooit zo van de praat groepjes enzo...zou ik wel moete doen...toevallig van de week bij school zoon met andere moeders staan praten....voorval verteld...1 van de moeders reageerde dat haar het haar kind nooit wat deed wanneer ze huilde.....dat gaf me toch een beetje hoop... eh let wel...ik hoop niet op genezing ofzo maar dat het toch niet zo erg met mijn zoon is. Ik heb geen idee hoe hij zich gaat profileren in de pubertijd Linndaatje....ik neem de situatie maar met de dag. Het heeft geen zin om vooruit te kijken met hem.

Frapant trouwens dat je steeds meer om je heen hoort over mensen die wel een familie lid of kennis hebben met een autistische stoornis.....Bosaapje zoon...Snaggel neefje.....zo raar dat je heel vaak het gevoel hebt dat je de enige bent...hahhaaha...je hoeft maar bij hem op school te kijken...gna!

Het rare vaak is dat ik heb soms erge moiete met hem te accepteren zoals hij is...maar verlang dat wel van mijn omgeving. Zal dat moeder instinkt wel zijn!!



Nou...ik ben vandaag met mijn dochter van 10 wezen lopen voor het eerst sinds maanden....6,1 km in hahahahaha...59,33 min. Denk dat ik er zonder dochter misschien 10 min. eerder thuis was...dus zoveel verschil maakt het niet...maar was mega trots op haar....tis haar eerste keer!!!

Ja Simooon...ik ben meestal wel van de relativeer....ik weet toch wel dat het geen zin heeft om je druk te maken om de dingen die je toch niet kan veranderen. Das zonde van je energie! Het enige waar je zelf wel invloed op hebt is je eigen houding en gedrag. En een hoop gevoel wordt beheerst door je gedachten. Je kan je zelf zo gek maken als je zelf wil.......

Dat geldt voor mij...maar ook voor jou! Let wel...ik bagetaliseer je gevoel niet.....maar wil je er op wijzen dat pillen van een dokter niet altijd een oplossing zijn...gelukkig al een dokter dat ook niet snel voorschrijven!!!

Ik wil je niks opdringen....maar ik ben heel veel gaan lezen van de Daila lama.....en mijn reiki cursus heeft mij ook heel erg geholpen...maar goed...dat is in mijn geval. En ieder persoon is anders!

Soort van burn out!

Jeetje meiden, ik zit nu jullie verhalen eens goed te lezen en ik heb bewondering voor jullie. Zorgen hebben om je kinderen dat is zwaar. Sterkte allemaal.

Wat een leuk forum is dit, ik kom er zo maar even bij en het is net alsof ik al maanden bij dit klupje zit.

Vergeet alleen steeds jullie namen aan te halen als ik iets persoonlijks wil zeggen. Dus nog een beetje algemeen nu.

Sja Simooon...ik ben geen pshyg....misschien heb je wel gelijk hoor dat het het zelfde is. En ik kan me voorstellen dat als je niet op vakantie bent gegaan dat je er even door heen zit. Maar toch denk ik dat een positieve instelling je ook een klein beetje boven op helpt.

Tijdens mijn reiki cursus hadden we het over dat positieve gedachten je hele gestel kunnen beïnvloeden....de achterliggende gedachten was aangetoond middels een paar proeven...ze gaan er van uit dat een mens voor 75 % uit water bestaat...nou schijnt dus dat water heel erg reageerd op poistief of negatief.....de proef was dus dat ze plantjes hadden....waar het ene plantje werd heel lief en aardig tegen gedaan...het andereplantje werd op gescholden en allen maarnegatief tegen gedaan....hetpositieve plantje groeide heel goed en het negatieve plantje heel dor en zielig.

Zo ook met afgesloten potten gekookte rijst....tegen de ene pot heel lief en aardig...tegen de andere pot werd heel negatief tegen gescholden...de ene pot was na een week nog mooi wit...de ander was beschimmelden verrot! Gekookte rijst bevat ook heel veel water!

Maar het zelfde werkt het bij de mens...je moet het echt niet onderschatten....wanneer jij en 10 anderen tegen 1 persoon dehele ochtend zegt dat hij er beroerd uitziet. Gaat hij zich aan het eind van de dag ook beroerd voelen!!! Ik verzin die testen echt niet...je kan het googlen. Ik geloof echt dat positief denken heel veel scheelt! Niet alles...maar helpt een hoop!!

Als een kind dagelijks te horen krijgt dat hij niet deugt en niks goed doet...dan doet dat geen goed aan zijn eigenwaarde! En zal het een onzeker hoopje worden!!!

Zodra jij toe geet dat je een mooi goed mens bent...en at je geluk waard bent...ga je er ook meer moeite voor doen om dat geluk te krijgen...en jij aleen jij zelf bent verantwoordelijk voor je geluk! En je hebt dagen dat het wat minder gaat....maar die moeten niet de overhand hebben!!!



Oh en Lammy...het valt best mee hoor..zie gelukkig ook nog de posi kanten aan mijn kids!!! Hahahhaha....

Mar net wat ik zeg...soms zit het effe tegen...maar dat heeft iedereen.

Niemand weet hoe het leven over 10 jaar is...en heeft ook geen zin om je daar nu druk om te maken....kijk niet naar morgen en niet naar gisteren...alleen ar het nu is belangrijk!!!

Aan morgen kan je niks veranderen...en aan gister ook niet meer...nu is het tijd voor aktie en veranderingen als je die wil!

Zo...en nu ga ik bank hangen...voel mijn benen van loopje metdochter...hahahahaha

Inbreken op je eigen topic... Nou wordt die helemaal mooi . Je hebt het wel geopend als sporttopic maar ik vind persoonlijk dat er best over andere dingen gesproken mag en kan worden. Je leven bestaat niet alleen uit sporten.



Simooon, wat jij voelt is niet goed. Je kunt wel denken dat sommigen het zwaarder hebben maar wat jij voelt is ook zwaar en daar heb je hartstikke last van. Neem je zelf serieus alsjeblieft. Je voelt je niet happy, je hebt huilbuien en je voelt je niet goed genoeg voor anderen. Wat een eenzaam gevoel lijkt me dat. Je bent niet egoïstisch, absoluut niet. Relativeren is prima maar je kunt je eigen ook ziek relativeren. Er zijn nu eenmaal grenzen tot hoever je door kunt gaan met relativeren en ik denk dat jij die grens nu bereikt hebt.

Je moet wel voor jezelf zorgen en dat betekend dat een bezoekje aan de huisarts een must is. Wil jij zo echt verder?

Sterkte



Leuk Lammy als je mee blijft schrijven. Die namen van ons houd je over een tijdje wel uit elkaar. Maakt niet uit toch.

Ednaloy, hang ze. Tip.. Neem een lekkere mok koffie erbij



Sporten om af te vallen hoef ik niet. Bij mij ging het vooral om kracht op te bouwen.

Ondanks dat ik dacht dat ik al hartstikke strak was kwam ik na een maand of 5 erachter dat mijn BH's te klein werden qua cup. Omvang werd kleiner terwijl ik al een klein maat je had en de cup dus groter.

Voor de rest niks veranderd qua maten. Eerst oogde ik heel iel, nu heb ik wat meer body gekregen. Er zit wat meer vorm in mijn lijf zeg maar.



Simooon, de beste graadmeter om te kijken of sporten helpt is jezelf meten. Denk dan bijvoorbeeld aan taille, heupen, schouders, bovenarmen en -benen.

Jezelf wegen is subjectiever want je gewicht is van veel dingen afhankelijk.

Je zult het ook gaan merken in je kleding.



Bij iedereen is het anders dat er resultaten merkbaar zijn..

Als je wilt afvallen is combi krachttraining en cardio prima. Je bouwt spieren op dus je verbrandt meer calo's en cardio vereist ook de nodige energie.



http://www.eigenkracht.nl/?nieuwsId=164



Misschien een tip...

Echt simoon...het zal je een stuk helpen...kon het niet laten...toch van diebank af...het gegeven dat je je naar de huisarts gaat is al iets dat je er aan gaat doen!!!

En geloof me...ik was precies als jij...kon me vreselijk druk maken om van alles....zat mezelf gewoon in de weg. Werd onzeker en dacht dat niemand me leuk vond. Eh...dit is meer mijn verhaal hoor...zeg niet dat jij dat denkt. Kon meover alles opwinden...vooral dingen die zich in de toekomst nog moesten afspelen...ik heb heelerg moeten leren in het NU moment te leven...en zeker te genieten van de dinge die wel goed gaan in mijn leven. Wanneer ik een lijst maakte met de goededingen en mijn sterke punten...bleek dat ik best wel een paarpunten had!!! En dat voelt lekker...ik heb heel erg moeten leren van mezelf te houden en mezelf dingen te gunnen!! Dus maak jezelf hard om die vakantie of voor mijn part een weekendje te nemen!!! Tijd vor jezelf ook z belangrijk!!!!!

Zijn maar kleine puntjes...maar een hele hoop mensen gunnen zichzelf niks en ook geen rust!!! Rust is nodig...echt waar!

Hmmm...ik loop weer te rammen als een ADHD'er....gelukkig hebben we decafë Bosaapje...anders zat ik hier nogmeer te stuiteren...hahahaha

Gaat helemaal goed komen Simooon. De eerste stap is al gezet.. Het erkennen dat je zo niet verder wilt gaan met je leven.

Ook ik heb een achtergrond vol hulpverlening, opnames etc en ik kan je één ding verklappen..

Het is heel moeilijk om aan jezelf te werken maar het is meer dan de moeite waard. Het kost tijd maar het is geen verspilde tijd. Je zult zien dat je over een tijdje al veel beter in je vel voelt zitten met een stuk meer zelfvertrouwen, positiviteit en het makkelijker kunnen loslaten van bepaalde dingen dus het minder dwangmatig bezig zijn.



Dat was een kort bankhangertje Edna. Caffeïnevrije koffie of niet, als het maar lekker was

Stichting Mee heeft niet alleen praatgroepen hoor. Zij zijn een vraagbaak waar je terecht kunt en geven goede tips.

Ik houd ook niet van praatgroepjes maar wil wel weten als er voorlichtingsdagen zijn, vakantiekampen, school en werk en dat soort dingen.

Ik zou bijvoorbeed in jouw geval willen weten of jouw zoon recht heeft op een PGB. Dan kun je zelf zorg inkopen en kun je bijvoorbeeld samen een avondje of dagje met je man ergens heen wetende dat je zoon (en dochter) professioneel opgevangen worden.

Je kunt dan samen bijtanken en hebt tijd voor elkaar.

Moggel dames!!!

Zo net dochter weg gebarcht...zoonlief heeft een studie dag dus die is vrij en ligt nog in bed.

Ik zou eigenlijk voor debuis pumpen...maar heb effe geen zin! Voel mijn benen en mijn buik nog van mijn rondje (hard)lopen.



Oh Bosaapje...ik heb een PGB voor beide kids...en voor zoon lief ook nog een TOG...das extra kinderbijslag. Van de PGB betaal ik de speltherapeut. En gaan ze in de zomervakantie een weekje op kamp. Oppas...daar zeg je wat...kan me de tijd niet heugen dat hubbie en ik met zijn 2 zijn wezen eten ofzo....ja toen ze van de zomer op kamp waren!!!

Das het lullige...tis heel moeilijk om aan een oppas te komen. Maar goed...daar ben ik inmiddels aan gewend.



Nou ik ga de boel maar ens rechttrekken hier!!

Spreek jullie nog!!

Hey dames!



Jullie zijn lekker fanatiek bezig geweest met forummen! Je zou zeggen dat je als je zo veel tijd hebt gaat sporten hihi.



@Simoon - Iedereen heeft zijn of haar eigen problemen die voor deze persoon op dat moment moeilijk zijn. Natuurlijk zijn er mensen die 'ergere' problemen hebben, maar dat wil niet Zeggen dat jouw minder erge problemen niet moeten worden opgelost. Daar mogen we net zo goed aandacht aan schenken.



Ik vind je huisarts idee een heeeeel goed plan! Toen ik een jaar geleden niet lekker in mijn vel zat heb ik dat ook gedaan en alleen al het met hem bespreken gaf me zo'n enorm gevoel van opluchting. Het is overigens ook niet raar dat jij niet weet wat hij voor je kan doen (jij bent zelf niet de dokter), maar hij zal dat zeker wel weten.



Wat betreft het bezig zijn met anderen continu, ik kan je wel vertellen dat jij de belangrijkste persoon bent in jouw leven (de enige wiens leven jij daadwerkelijk kan beïnvloeden), maar ik denk dat je dat allemaal wel weet. Het gaat nu meer om een habbit die je jezelf hebt aangeleerd, dat anderen belangrijker zijn dan jijzelf. Nu is het tijd om aan de slag te gaan met jezelf weer voorop zetten. Hoe je dat het beste kunt doen is aan jou en jouw huisarts.



Kun je deze week wel gaan sporten?



Edna - vond je dochter het wandelen net zo leuk als jij? Want dan is het een hele goede optie voor een gezamelijke hobby! Heb je vaker wat quality time onderling



Ik ben trouwens aan gekomen sinds ik zo veel sport. Was altijd heel licht voor mijn lengte / figuur. Nu klopt dat plaatje veel beter, omdat ik wat meer spiermassa heb gekweekt. Ben echt nog wel een beetje stevig maar dat ben ik al mijn hele leven geweest (als baby al!). Zeelfs toen ik 10kg lichter woog, was ik nog stevig. Alle moeite die ik daar voor kan doen, vind ik het gewoon niet waard. Blijkbaar is dit mijn bouw, deal with it.

Dat vind ik soms heel benauwend, omdat ik mezelf ook wel liever volslank zou zien. Denk dat die onzekerheid komt doordat mijn vader altijd tegen me heeft gezegd dat ik te dik was en moest afvallen. Hij bedoelde dat niet als kritiek, maar als motivatie, maar zo is het bij mij nooit binnen gekomen. Moeilijk om dan echt iets anders te vóelen.



Ik heb sinds 2 jaar een vriend die zegt: je bent idd stevig, maar je bent mooi! Op jouw manier. En dat doet me zo veel Ik ben nu hard aan het werk om me zo ook te voelen. Nu moet ik mezelf nog steeds af en toe accepteren, maar wéét ik waar mijn doel ligt. Dat is in ieder geval een stap in de goede richting.



Maar, dus: nee, niet afgevallen haha.



Burn out en overspannen is inderdaad hetzelfde (even opgezocht).



quote:ednaloy schreef op 04 oktober 2009 @ 20:10:

Niemand weet hoe het leven over 10 jaar is...en heeft ook geen zin om je daar nu druk om te maken....kijk niet naar morgen en niet naar gisteren...alleen ar het nu is belangrijk!!!

Edna, je bent mijn held van de dag Zo zit het maar net! Als je ten alle tijden nú gelukkig bent, dan heb je een heel gelukkig leven. Wat wil je nog meer?



Misschien is het leuk om met zijn alle motiverende uitspraken te zoeken / verzamelen en een 'motto van de dag te maken'. De eerste die post, zoekt dan eerst een motto.

Hahahaha...Lindaatje ik voel me vereerd!!! Maar moet zeggen dat jij ook een gevoelige snaar raakte met je opmerking dat "Jij de enige belangrijke in jeleven bent...en dat jij ook de enige bent die je leven daadwerkelijk kan beinvloeden"...zo is het maar net...je kan niemand anders veranderen tenzij hij/zij het zelf ook wil. Dus je kan wel gaan zitten jammeren over je partner van hij/zij doet dit niet goed of zo als ik het niet wil. Maar het enige wat je kan is het kenbaar maken....wil degene nog niet veranderen...dan kan je hem of haar alleen maar beter accepeteren zoals hij/zij is en naar de goeie punten kijken die hij/zij wel heeft. Of je moet voor jezelf kiezen en kijken of er iemand anders rond loopt die jou wel waardig is!!

Klinkt heel makkelijk zoals ik het nu stel...en ik wet ook wel dat er een heel proces aan vooraf gaat.

Maar ik zie het aan eenvriendin van mij....een leuke lieve meid...getrouwd (21 jaar samen eerste echte vriendje) 2 kids meisje 9 jaar jongentje 7. Ze is al jaren niet gelukkig...tenminste kan niks meer van haar vent hebben....hij doet niks meer goed in haar ogen. Heeft een paar keer harongerief uitgesproken maar het schijnt niet te helpen....ik moet eerlijk zeggen dat het wel mee valt hoe ellendig hij is...maar het zal wel typisch zo'n geval zijn dat het op is tussen hen beiden. Want ik zie wel degelijk zijn goede eigenschappen en vind sosm dat ze problemen maakt die er helemaal niet zijn. Ze wil hem gewoon veranderen en ziet zijn geode dingen dus niet meer want de negatieve dingen overheersen in haar ogen. Ze kan het okniet meer opbrengen om iets liefs tegen hem te doen...zit coninu op hem te snauwen en is bot. Die is gewoon echt niet gelukkig...dan vraag ik me af wanneer ze nou eens voor haar zelf gat kiezen. Tuurlijk zal het niet mee vallen met 2 kids...maar hij is er ook nog...we leven in een maatschappijdat beiden ouders verantwoordelijk zijn...tis in Nederland zo goed geregeld wat dat betrefd. Maa ze is bang voor dat stapje terug...het onbekende. Ik zou het wel weten...ze is nu doodongelukkig maar materieel ontbreekt haar aan niks...dan maar minder en hoop stress minder!!! Ze kampt ook met allemaal lichaamlijke klachten...logisch dat kind staat bol van de stress...maar goed is haar leven. Ik kan niet tegen haar zeggen wat ze moet doen...probeerde ik in het begin wel...maar be ik mee gestopt. Het jammere is alleen dat ze altijd waneer we elkaar zien of spreken dat ze klaagt...dat zuigt energie....en ik merk aan me zelf dat ik na 5 jar nu haar een soort van ontloop. Voel me een slechte vriendin...maar kies toch een soort van voor mezelf. Ze zit nu te lang in haar slacht offer rol...ik heb al gezegd dat ze hulp moet zoeken...er zijn zat instanties die haar kunnen helpen. Doe er wat aan...kies voor jezelf...heb het vaak genoeg tegen haar gezegd...dat ze er iets met haar vent van moet maken of een heel ander pad inslaan...maar niet je zelf de hele tijd beklagen...aktie!! Ze is nu al meer dan 15 jaar aan het soppen...zonde van de tijd toch???

Oeh, dat vind ik eng, Edna! Weet ze zeker dat ze door hem niet gelukkig is? Want het kan ook aan haarzelf liggen natuurlijk. Dan geef je een hoop op, voor niets.



Ik snap jouw reactie overigens wel. Misschien zou je het tegen haar kunnen zeggen hoe je erover denkt en wat het met jou doen. Onder het motto: ik wil er voor je zijn, maar natuurlijk niet ten koste van mijzelf.

Hahaha...dit wordt echt een heel ander topic hè??

Mar natuurlijk lit het aan haar...zij is er van overtuigd dat het aan hem ligt niks deugd meer aan haar man. Terwijl ze dus allang niet meeropnstaat wanneer hij wel iets positiefs doet. Ze is onder tussen aan het aanverder shoppen...zo fout...haar oog is gevallen op haar sport vriendje...ook getrouwd en 2 kids...hij is uiteraard gevleid door die aandacht...maar ot nu toe niet bezweken hoewel die 2 wel heel gevaarlijk bezig zijn.

Ik heb al zo vaak gezegd dat het niet zo netjes is om van de 1 in de andere relatie te vallen...en dat het niks oplost....ze moet eerst eens leren van haar zelf te houden..kijken wat ze zelf nou echt wil. Een periode alleen zijn...niet zich zelf zo afhankelijk op stellen van een man. Een man is er niet om je gelukkig te maken...dat je moet je ook zelf kunnen. Een man moet een aanvulling zijn in je relatie...je moet niet afhankelijk zijn. En tuurlijk is dat eng...tis tenslotte onbekend...niks engere dan het onbekende.

Maar ik heb van af mijn 16de tot mijn 21ste een relatie gehad...we waren zo jong en ik was ook qua geluk heel afhankelijk van hem. Toen gingen we uit elkaar want ik verstikte hem...achteraf heel logisch...ik ben 4 jaar vrijgezel geweest....wat heb ik mezelf toen leren kennen...en die 4 jaar zijn ook echt heel goed geweest voor mijn ontwikkeling. Ik weet nu veel meer wat wl en niet wil. En mijn relatie nu is zo anders dan mijn eerste relatie...deze duurt nu ook al zo'n 18 jaar en ik realiseer me dat hubbie en ik onwijs goed bijelkaarpassen..we respecteren elkaar en proberen elkaar ook niet te veranderen. Zo eens in het jaar hebben we een kibbel maar we komen er altijd goed uit! We laten elkaar ook vrij...eh niet dat we een open huwlijk hebben...maar alles gaat gewoon in heel goed overleg..zeker nu we kids hebben...maar we hebben beiden ook een eigen leven...vrienden en sport. En samen vinden we ook een hele boel dingen leuk.

Maar die 4 jar alleen heb ik gewoon echt nodig gehad!! Geconfronteerd worden met mezelf.

Vriendin zit nu al 21 jaar vast. Maar goed...het is haar leven.



Eh...nog gesprot vandaag? Hahahahahaha

Dat vind ik wel een beetje fout... Verder shoppen terwijl je nog in een huwelijk zit. Wat voor voorbeeld ben je dan voor je kinderen?



Ben het helemaal met je eens: een periode voor jezelf, bedenken wat ze nou écht wil. In een groot geheel, als in: wat wil ze van het leven? Wat is haar uiteindelijke goal? Dan kun je ook op een verstandige manier gaan kijken hoe je dat bereikt en of ze goed doet aan dit soort dingen.



Wat wel is... De één wil meer vrijheid binnen een relatie dan de ander. Ik ben ook heel erg van ieder zijn eigen ding, daarnáást delen we iets. Mijn ouders zijn daarin mijn grote voorbeeld, die gaan zelfs nu nog apart van elkaar op vakantie (met vrienden, wanneer de één graag naar een land wil waar de ander niet heen wil bv). Ik zie dat echt ten goede komen van de relatie. Zo genieten ze júist meer van elkaar wanneer ze wel samen zijn.



Maar als ik dit tegen sommige vrienden vertel merk je wel onbegrip. Dat ze denken dat mijn ouders elkaar ontlopen ofzo. Heb ook vrienden die het juist heel traditioneel zien: alles samen doen, sámen naar vrienden enzo... Nou, mij niet gezien Ik ga mee áls en wanneer ik daar zin in heb. Andersom net zo.



Ehh... Haha! Vandaag weer sporten ja! Lief gaat waarschijnlijk logeren bij een vriend in Breda (hoe toepasselijk nu haha), dus ik heb na mijn werk alle tijd.



En jij?

Nou dat bedoel ik...wat jij en je ouders hebben...zo is onze realtie ook...een aanvulling dus...niet dat alles samen...dan heb je elkaar niks meer te vertellen op den duur...moet eerlijk zeggen dat ik dat heb moet leren...net wat ik zeg...in mijneerste relatie was het ook alles samen doen. En vakanties alleen hebben we nog niet gedaan...ja ik vor mijn werk toen studie reizen en weekendjes met mijn zus naar Sevilla en hij voor zijn werk naar Bulgarije...en volgend jaar stat er een 25 jarig jubileum met een vriendin dus gaan we met zijn 2 naar Portugal een week (dat was onze eerste vakantie samen en mijn eerste vakantie als vrijgezel)....staat in de planning...hahahaha

Maar etentjes met vrienden en hij met zijn vrienden. Zolang we het resepect naar elkaar maar hoog in vaandel houden.

Ik ga dus niet met vriendinnen stappen om te scoren bij de mannen ofzo. Ik ga dus niet vreemd en we hebben geen open relatie!! Ik kan ook echt zeggen dat ik van mijn man houd en geen behoefte heb aan een ander!



Enne nee...ik ga vandaag niet sporten..dat rondje rennen van gister heeft me stijve benen bezorgt...ik wilde vandaag voor de buis pumpen...maar heb echt geen zin.

Ben nu roti voor vanavond aan het maken...mijn hele huis meurt naar kerrie...