Lijf & Lijn
alle pijlers
wijsheid gevraagd bij het opbouwen van conditie
woensdag 2 februari 2011 om 15:52
Wijsheid gevraagd bij het opbouwen van conditie.
In het kort, mijn conditie is door omstandigheden heel slecht. Die was al een tijdje slecht maar na 2 maanden eigenlijk alleen maar ziek in bed liggen is het tot een dieptepunt gedaald. Na een paar meter lopen of een trap aflopen moet ik gaan zitten omdat ik anders het niet red of een hyperventilatie aanval krijg.
Uiteraard heb ik prof.hulp gevraagd maar dat kan nog wel 6 weken duren. Dus ik wilde kijken of ik met behulp van mensen hier die er verstand van hebben alvast wat kan doen.
Ik heb een hometrainer hier die nog in elkaar gezet moet worden (was te zwak om dat te redden maar ik kan wel kijken of een ex het evt. in elkaar wil zetten). En ik heb een stepapparaat (nog nooit gebruikt dus ik zou wel eerst op internet moeten zoeken hoe ik dat computertje en standen moet instellen). En ik heb een buikspierending. Geen idee hoe het heet, ook nog nooit gebruikt.
Ik wil het alleen verantwoord doen. Dus afgezien dat ik er geen energie voor heb om opeens teveel te doen, wil ik niet bij de eerste keer er dood bij neervallen .
Op dit moment is het dus letterlijk om conditie op te bouwen, niet om af te vallen. (hou dus in het achterhoofd dat ik al bij traplopen loop te hijgen als een karrepaard)
Ik hoop dat Meds of andere forummers die er verstand van hebben advies hebben. Of sites waar je zegt, kijk daar even.
Alvast bedankt.
In het kort, mijn conditie is door omstandigheden heel slecht. Die was al een tijdje slecht maar na 2 maanden eigenlijk alleen maar ziek in bed liggen is het tot een dieptepunt gedaald. Na een paar meter lopen of een trap aflopen moet ik gaan zitten omdat ik anders het niet red of een hyperventilatie aanval krijg.
Uiteraard heb ik prof.hulp gevraagd maar dat kan nog wel 6 weken duren. Dus ik wilde kijken of ik met behulp van mensen hier die er verstand van hebben alvast wat kan doen.
Ik heb een hometrainer hier die nog in elkaar gezet moet worden (was te zwak om dat te redden maar ik kan wel kijken of een ex het evt. in elkaar wil zetten). En ik heb een stepapparaat (nog nooit gebruikt dus ik zou wel eerst op internet moeten zoeken hoe ik dat computertje en standen moet instellen). En ik heb een buikspierending. Geen idee hoe het heet, ook nog nooit gebruikt.
Ik wil het alleen verantwoord doen. Dus afgezien dat ik er geen energie voor heb om opeens teveel te doen, wil ik niet bij de eerste keer er dood bij neervallen .
Op dit moment is het dus letterlijk om conditie op te bouwen, niet om af te vallen. (hou dus in het achterhoofd dat ik al bij traplopen loop te hijgen als een karrepaard)
Ik hoop dat Meds of andere forummers die er verstand van hebben advies hebben. Of sites waar je zegt, kijk daar even.
Alvast bedankt.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 21 maart 2011 om 18:26
maandag 21 maart 2011 om 18:30
Hoe oud was die bami, meid?
En die salade? Eet je die later op de avond?
Jeetje, jammer dat je D bent misgelopen; je had zoveel plannen, toch?
Heb je al contact met haar gehad over het bellen voor je keukenkraan? ( al zal op deze tijd die man ook wel niet meer aanwezig zijn )
Spreek even goed af wat ze de volgende keer moet doen als jij de bel niet hoort.
En die salade? Eet je die later op de avond?
Jeetje, jammer dat je D bent misgelopen; je had zoveel plannen, toch?
Heb je al contact met haar gehad over het bellen voor je keukenkraan? ( al zal op deze tijd die man ook wel niet meer aanwezig zijn )
Spreek even goed af wat ze de volgende keer moet doen als jij de bel niet hoort.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 21 maart 2011 om 18:31
quote:Mylene_Valerie schreef op 21 maart 2011 @ 18:26:
Ik heb overgewicht dus genoeg vet om op te teren.Niemand is ook bang dat je wegwaait als je raam op een kier staat, hoor. Men is bezorgd over bepaalde voedingsstoffen die je niet binnenkrijgt als je niet - goed - eet.
Ik heb overgewicht dus genoeg vet om op te teren.Niemand is ook bang dat je wegwaait als je raam op een kier staat, hoor. Men is bezorgd over bepaalde voedingsstoffen die je niet binnenkrijgt als je niet - goed - eet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 21 maart 2011 om 18:47
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 maart 2011 @ 18:30:
Hoe oud was die bami, meid?
En die salade? Eet je die later op de avond?
Jeetje, jammer dat je D bent misgelopen; je had zoveel plannen, toch?
Heb je al contact met haar gehad over het bellen voor je keukenkraan? ( al zal op deze tijd die man ook wel niet meer aanwezig zijn )
Spreek even goed af wat ze de volgende keer moet doen als jij de bel niet hoort.
Ja de bami is nog goed. Net geprobeerd te bellen over bezorging kattengrit maar moet ik weer Alkmaar bellen terwijl ik daar niet woon. Nou ja, even tot acht uur wachten en ze dan even bellen naar Alkmaar over die rot zakken.
Ik zal D. ook zo even smsen, , email kan ze niet lezen zei ze dus haar zo even bereiken.
Hoe oud was die bami, meid?
En die salade? Eet je die later op de avond?
Jeetje, jammer dat je D bent misgelopen; je had zoveel plannen, toch?
Heb je al contact met haar gehad over het bellen voor je keukenkraan? ( al zal op deze tijd die man ook wel niet meer aanwezig zijn )
Spreek even goed af wat ze de volgende keer moet doen als jij de bel niet hoort.
Ja de bami is nog goed. Net geprobeerd te bellen over bezorging kattengrit maar moet ik weer Alkmaar bellen terwijl ik daar niet woon. Nou ja, even tot acht uur wachten en ze dan even bellen naar Alkmaar over die rot zakken.
Ik zal D. ook zo even smsen, , email kan ze niet lezen zei ze dus haar zo even bereiken.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 21 maart 2011 om 18:53
Lieve MV,
Ik ben voornamelijk een meelezer hier op Viva dus je hebt geen idee wie ik ben. Ik volg dit topic al een tijdje en ik herken je angst voor het prikken heel erg.
Ik presteerde het om letterlijk weg te rennen zodra mijn vader of vriend die meeging het even niet in de gaten had en regelmatig heb ik met mijn armen wijd tussen de deuropening gestaan met mensen die me naar binnen probeerde te krijgen
Wat ik als ik het eenmaal achter de rug was altijd opmerkte was dat het eigenlijk heel erg mee viel. Zelfs als ik niet lekker werd waren er daar zoveel mensen die weten hoe ze er mee om moeten gaan want je bent echt de enige niet die het zo eng vind.
Geef het van te voren aan, dat je bang bent en ook waar je bang voor bent. Het is zo belangrijk dat eventuele tekorten gevonden worden. Ik was ontzettend bang voor de pijn en dat ik flauw zou vallen of over zou geven.
Het is nog steeds niet mijn hobby maar ik moet regelmatig bloed laten prikken en nu ga ik zelfs in m'n eentje. En dan echt..dus niet zoals een paar jaar terug dat ik beweerde dat ik gegaan was terwijl dat natuurlijk niet zo was.
Dit soort dingen kan je zo groot maken in je hoofd. En je angst is echt, maar ik hoop zo dat je de stap neemt en achteraf kan zeggen dat het mee is gevallen. Of dat je het alsnog eng vind maar je wel de juiste medicijnen kan krijgen waardoor je je beter en sterker gaat voelen.
Ik vind het ontzettend mooi om te zien hoe je voor je katten gaat. Ik heb er zelf ook 3, maar zorg ook goed voor jezelf. Dat je hoopt dat je hulp het prikken vergeet. Ik begrijp dat je dat het liefst hebt maar het is echt beter als je het laat doen. Op wat voor manier dan ook. Iemand mee nemen, het van te voren aangeven waar je bang voor bent, misschien afspreken wat er gebeurd als je bang word en eigenlijk weg wilt gaan. Over het algemeen doen verpleegsters er alles aan om je op je gemak te stellen. Ik moet iedere 4 weken een b12 injectie. Het eerste jaar ging dat liggend en alhoewel ik me daar rot over voelde (kost meer tijd dan gewoon staand) er werd me steeds op het hart gedrukt dat het echt niet erg is.
Heel veel succes met alles.
Ik ben voornamelijk een meelezer hier op Viva dus je hebt geen idee wie ik ben. Ik volg dit topic al een tijdje en ik herken je angst voor het prikken heel erg.
Ik presteerde het om letterlijk weg te rennen zodra mijn vader of vriend die meeging het even niet in de gaten had en regelmatig heb ik met mijn armen wijd tussen de deuropening gestaan met mensen die me naar binnen probeerde te krijgen
Wat ik als ik het eenmaal achter de rug was altijd opmerkte was dat het eigenlijk heel erg mee viel. Zelfs als ik niet lekker werd waren er daar zoveel mensen die weten hoe ze er mee om moeten gaan want je bent echt de enige niet die het zo eng vind.
Geef het van te voren aan, dat je bang bent en ook waar je bang voor bent. Het is zo belangrijk dat eventuele tekorten gevonden worden. Ik was ontzettend bang voor de pijn en dat ik flauw zou vallen of over zou geven.
Het is nog steeds niet mijn hobby maar ik moet regelmatig bloed laten prikken en nu ga ik zelfs in m'n eentje. En dan echt..dus niet zoals een paar jaar terug dat ik beweerde dat ik gegaan was terwijl dat natuurlijk niet zo was.
Dit soort dingen kan je zo groot maken in je hoofd. En je angst is echt, maar ik hoop zo dat je de stap neemt en achteraf kan zeggen dat het mee is gevallen. Of dat je het alsnog eng vind maar je wel de juiste medicijnen kan krijgen waardoor je je beter en sterker gaat voelen.
Ik vind het ontzettend mooi om te zien hoe je voor je katten gaat. Ik heb er zelf ook 3, maar zorg ook goed voor jezelf. Dat je hoopt dat je hulp het prikken vergeet. Ik begrijp dat je dat het liefst hebt maar het is echt beter als je het laat doen. Op wat voor manier dan ook. Iemand mee nemen, het van te voren aangeven waar je bang voor bent, misschien afspreken wat er gebeurd als je bang word en eigenlijk weg wilt gaan. Over het algemeen doen verpleegsters er alles aan om je op je gemak te stellen. Ik moet iedere 4 weken een b12 injectie. Het eerste jaar ging dat liggend en alhoewel ik me daar rot over voelde (kost meer tijd dan gewoon staand) er werd me steeds op het hart gedrukt dat het echt niet erg is.
Heel veel succes met alles.
maandag 21 maart 2011 om 18:53
quote:Mylene_Valerie schreef op 21 maart 2011 @ 18:26:
Ik heb overgewicht dus genoeg vet om op te teren.
Hou jezelf toch niet zo enorm voor de gek. Overgewicht of niet, geen lichaam houdt het vol om 5 maanden zonder voedsel te zitten. Je lichaam heeft voedingsstoffen nodig.
Je hebt nu D. maar wanneer krijg je psychische hulp? Lichamelijke hulp?
Ik heb overgewicht dus genoeg vet om op te teren.
Hou jezelf toch niet zo enorm voor de gek. Overgewicht of niet, geen lichaam houdt het vol om 5 maanden zonder voedsel te zitten. Je lichaam heeft voedingsstoffen nodig.
Je hebt nu D. maar wanneer krijg je psychische hulp? Lichamelijke hulp?
maandag 21 maart 2011 om 18:56
quote:Blackdress schreef op 21 maart 2011 @ 18:53:
[...]
Hou jezelf toch niet zo enorm voor de gek. Overgewicht of niet, geen lichaam houdt het vol om 5 maanden zonder voedsel te zitten. Je lichaam heeft voedingsstoffen nodig.
Je hebt nu D. maar wanneer krijg je psychische hulp? Lichamelijke hulp?Ik heb alle hulp aangevraagd die er maar is. Alles is in werking.
[...]
Hou jezelf toch niet zo enorm voor de gek. Overgewicht of niet, geen lichaam houdt het vol om 5 maanden zonder voedsel te zitten. Je lichaam heeft voedingsstoffen nodig.
Je hebt nu D. maar wanneer krijg je psychische hulp? Lichamelijke hulp?Ik heb alle hulp aangevraagd die er maar is. Alles is in werking.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 21 maart 2011 om 18:57
maandag 21 maart 2011 om 18:57
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 maart 2011 @ 18:55:
[...]
Schijnt best lekker te zijn op een toastje.
Paar druiven er naast om de boel op te pimpen.....smullen!Laat ik nou net nog wat pitloze rode druiven hebben liggen!
[...]
Schijnt best lekker te zijn op een toastje.
Paar druiven er naast om de boel op te pimpen.....smullen!Laat ik nou net nog wat pitloze rode druiven hebben liggen!
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 21 maart 2011 om 18:59
quote:Ligeia schreef op 21 maart 2011 @ 18:57:
Ik weet dat je mijn bericht hebt gelezen, MV, en denk maar niet dat ik er zomaar bovenop ben gekomen. Daar heb ik mijn best voor moeten doen. Dat zul jij ook voor jezelf over moeten hebben. Jammer dat je alles structureel negeert.
Sterkte ermee...Ik heb het gelezen en niet genegeert. Ik heb een dagelijkse strijd hier hoor met mijzelf. Het gaat niet makkelijk. Vrijdag wilde ik het opgeven maar dan zie je opeens weer dat ik zaterdag mij beter voelde. Dus ja, ik ben nog aan het worstelen maar ik doe mijn best.
Ik weet dat je mijn bericht hebt gelezen, MV, en denk maar niet dat ik er zomaar bovenop ben gekomen. Daar heb ik mijn best voor moeten doen. Dat zul jij ook voor jezelf over moeten hebben. Jammer dat je alles structureel negeert.
Sterkte ermee...Ik heb het gelezen en niet genegeert. Ik heb een dagelijkse strijd hier hoor met mijzelf. Het gaat niet makkelijk. Vrijdag wilde ik het opgeven maar dan zie je opeens weer dat ik zaterdag mij beter voelde. Dus ja, ik ben nog aan het worstelen maar ik doe mijn best.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 21 maart 2011 om 19:04
quote:Minnesang schreef op 21 maart 2011 @ 18:53:
Lieve MV,
Ik ben voornamelijk een meelezer hier op Viva dus je hebt geen idee wie ik ben. Ik volg dit topic al een tijdje en ik herken je angst voor het prikken heel erg.
Ik presteerde het om letterlijk weg te rennen zodra mijn vader of vriend die meeging het even niet in de gaten had en regelmatig heb ik met mijn armen wijd tussen de deuropening gestaan met mensen die me naar binnen probeerde te krijgen
Wat ik als ik het eenmaal achter de rug was altijd opmerkte was dat het eigenlijk heel erg mee viel. Zelfs als ik niet lekker werd waren er daar zoveel mensen die weten hoe ze er mee om moeten gaan want je bent echt de enige niet die het zo eng vind.
Geef het van te voren aan, dat je bang bent en ook waar je bang voor bent. Het is zo belangrijk dat eventuele tekorten gevonden worden. Ik was ontzettend bang voor de pijn en dat ik flauw zou vallen of over zou geven.
Het is nog steeds niet mijn hobby maar ik moet regelmatig bloed laten prikken en nu ga ik zelfs in m'n eentje. En dan echt..dus niet zoals een paar jaar terug dat ik beweerde dat ik gegaan was terwijl dat natuurlijk niet zo was.
Dit soort dingen kan je zo groot maken in je hoofd. En je angst is echt, maar ik hoop zo dat je de stap neemt en achteraf kan zeggen dat het mee is gevallen. Of dat je het alsnog eng vind maar je wel de juiste medicijnen kan krijgen waardoor je je beter en sterker gaat voelen.
Ik vind het ontzettend mooi om te zien hoe je voor je katten gaat. Ik heb er zelf ook 3, maar zorg ook goed voor jezelf. Dat je hoopt dat je hulp het prikken vergeet. Ik begrijp dat je dat het liefst hebt maar het is echt beter als je het laat doen. Op wat voor manier dan ook. Iemand mee nemen, het van te voren aangeven waar je bang voor bent, misschien afspreken wat er gebeurd als je bang word en eigenlijk weg wilt gaan. Over het algemeen doen verpleegsters er alles aan om je op je gemak te stellen. Ik moet iedere 4 weken een b12 injectie. Het eerste jaar ging dat liggend en alhoewel ik me daar rot over voelde (kost meer tijd dan gewoon staand) er werd me steeds op het hart gedrukt dat het echt niet erg is.
Heel veel succes met alles.
Wat fijn zeg dat je toch geholpen kan worden met die B12 injecties, wat vreselijk he die injecties. Alles goed nu met je?
Ik wacht even af totdat D. weet dat ik al weken zou moeten. Ik ga geen slapende honden wakker maken. Ik denk dat ik echt niet durf.
Lieve MV,
Ik ben voornamelijk een meelezer hier op Viva dus je hebt geen idee wie ik ben. Ik volg dit topic al een tijdje en ik herken je angst voor het prikken heel erg.
Ik presteerde het om letterlijk weg te rennen zodra mijn vader of vriend die meeging het even niet in de gaten had en regelmatig heb ik met mijn armen wijd tussen de deuropening gestaan met mensen die me naar binnen probeerde te krijgen
Wat ik als ik het eenmaal achter de rug was altijd opmerkte was dat het eigenlijk heel erg mee viel. Zelfs als ik niet lekker werd waren er daar zoveel mensen die weten hoe ze er mee om moeten gaan want je bent echt de enige niet die het zo eng vind.
Geef het van te voren aan, dat je bang bent en ook waar je bang voor bent. Het is zo belangrijk dat eventuele tekorten gevonden worden. Ik was ontzettend bang voor de pijn en dat ik flauw zou vallen of over zou geven.
Het is nog steeds niet mijn hobby maar ik moet regelmatig bloed laten prikken en nu ga ik zelfs in m'n eentje. En dan echt..dus niet zoals een paar jaar terug dat ik beweerde dat ik gegaan was terwijl dat natuurlijk niet zo was.
Dit soort dingen kan je zo groot maken in je hoofd. En je angst is echt, maar ik hoop zo dat je de stap neemt en achteraf kan zeggen dat het mee is gevallen. Of dat je het alsnog eng vind maar je wel de juiste medicijnen kan krijgen waardoor je je beter en sterker gaat voelen.
Ik vind het ontzettend mooi om te zien hoe je voor je katten gaat. Ik heb er zelf ook 3, maar zorg ook goed voor jezelf. Dat je hoopt dat je hulp het prikken vergeet. Ik begrijp dat je dat het liefst hebt maar het is echt beter als je het laat doen. Op wat voor manier dan ook. Iemand mee nemen, het van te voren aangeven waar je bang voor bent, misschien afspreken wat er gebeurd als je bang word en eigenlijk weg wilt gaan. Over het algemeen doen verpleegsters er alles aan om je op je gemak te stellen. Ik moet iedere 4 weken een b12 injectie. Het eerste jaar ging dat liggend en alhoewel ik me daar rot over voelde (kost meer tijd dan gewoon staand) er werd me steeds op het hart gedrukt dat het echt niet erg is.
Heel veel succes met alles.
Wat fijn zeg dat je toch geholpen kan worden met die B12 injecties, wat vreselijk he die injecties. Alles goed nu met je?
Ik wacht even af totdat D. weet dat ik al weken zou moeten. Ik ga geen slapende honden wakker maken. Ik denk dat ik echt niet durf.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 21 maart 2011 om 19:06
maandag 21 maart 2011 om 19:26
Ik voel me inderdaad een stuk beter met die b12. En ik weet ook wel dat ik je niet over kan halen om toch te laten prikken maar ik vind het zo rot voor je omdat ik haast zeker weet dat je als het eenmaal gebeurd is je zo trots op jezelf kunt zijn. En dat er een goede start gemaakt kan worden mocht je tekorten hebben aan iets.
Ik hoop dat D het oppakt ook al heb jij liever dat ze het vergeet. Ik zie je zo worstelen met alles en alles moet in kleine stapjes natuurlijk maar ik denk dat je gezond voelen wel een heel belangrijk punt is om verdere dingen aan te pakken.
Goed dat je hulp hebt ingeschakeld. Je hoeft dit ook allemaal niet alleen te doen. Neem kleine stapjes. Je hoeft geen culinaire maaltijden op tafel te zetten als je de energie niet hebt maar probeer makkelijke dingen met het liefst veel voedingswaarde.
Sorry voor het inbreken in je topic door een vreemde
Ik hoop dat D het oppakt ook al heb jij liever dat ze het vergeet. Ik zie je zo worstelen met alles en alles moet in kleine stapjes natuurlijk maar ik denk dat je gezond voelen wel een heel belangrijk punt is om verdere dingen aan te pakken.
Goed dat je hulp hebt ingeschakeld. Je hoeft dit ook allemaal niet alleen te doen. Neem kleine stapjes. Je hoeft geen culinaire maaltijden op tafel te zetten als je de energie niet hebt maar probeer makkelijke dingen met het liefst veel voedingswaarde.
Sorry voor het inbreken in je topic door een vreemde
maandag 21 maart 2011 om 19:35
Het is al zó vaak gezegd in dit topic maar volgens mij is er echt maar één manier: kleine doelen stellen en die heel bewust zien te halen.
Ga even geen grote projecten aan zoals voorraden van dit of dat inkopen, of ingewikkelde recepten maken.
Focus je op de basisdingen van het leven:
- op tijd opstaan
- ontbijten
- ontbijtboel afwassen
- douchen
- lapje door de douche zodat die weer schoon is
- wat huishouden (bijvoorbeeld even stofzuigen, of je bed verschonen, een was draaien- doe je al die dingen zelf?)
- koffiepauze
- middagdutje
- lunch
- lunchboel afwassen
- katten knuffelen
- een boodschapje doen voor het avondeten
- iets simpels koken
- avond eten
- vaat doen
- forummen
- op tijd naar bed
Dit is al best veel, maar als je dit nou eens een weekje voor elkaar zou krijgen ben je denk ik al een heel eind!
Ga even geen grote projecten aan zoals voorraden van dit of dat inkopen, of ingewikkelde recepten maken.
Focus je op de basisdingen van het leven:
- op tijd opstaan
- ontbijten
- ontbijtboel afwassen
- douchen
- lapje door de douche zodat die weer schoon is
- wat huishouden (bijvoorbeeld even stofzuigen, of je bed verschonen, een was draaien- doe je al die dingen zelf?)
- koffiepauze
- middagdutje
- lunch
- lunchboel afwassen
- katten knuffelen
- een boodschapje doen voor het avondeten
- iets simpels koken
- avond eten
- vaat doen
- forummen
- op tijd naar bed
Dit is al best veel, maar als je dit nou eens een weekje voor elkaar zou krijgen ben je denk ik al een heel eind!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 21 maart 2011 om 19:52
Er zijn al heel veel mooie dingen gezegd dus die ga ik niet allemaal herhalen.
Ik vraag me alleen af wat D precies voor iemand is. Is ze verpleegkundige, of huishoudelijk hulp van de thuiszorg? Of nog iets anders?
Het lijkt of alle hulp op D gevestigd is, maar als zij bijv huishoudelijk hulp is (klinkt wat denigrerend en zo bedoel ik het niet maar ik weet even geen ander woord), dan is het lief als ze mee wil bloedprikken maar dan behoort dat eigenlijk niet tot haar takenpakket.
En als ze verpleegkundige is dan kan t nog steeds zijn dat ze niet gespecialiseerd is in hoe ze om moet gaan met mensen met een angststoornis.
Ik bedoel, ik geloof meteen dat D een schat is en een engel, maar ze kan niet én je huishoudelijke problemen oplossen én de angst voor het bloedprikken onder controle krijgen én zorgen dat je weer eet én signaleren wat voor hulp er nog meer nodig is.
Als ik dit lees krijg ik het idee dat je het alleen niet meer redt. Er is een logica in geslopen die voor jou heel logisch lijkt maar voor anderen niet. (Kattengrit belangrijker dan boodschappen, je hebt overgewicht dus het niet eten is zo erg niet, kiwi's van 4 weken kunnen nog best) En dat maakt je als mens niet minder mooi, maar het geeft wel aan dat je nu even niet alles alleen kunt doen omdat je echt anderen nodig hebt nu.
Ik geloof je dat de 'molen' in gang is gezet en hoop dat je heel, heel erg eerlijk durft te zijn tegen de hulpverleners. Want er moet wel iets gebeuren nu. D kan niet toveren...
Ik vraag me alleen af wat D precies voor iemand is. Is ze verpleegkundige, of huishoudelijk hulp van de thuiszorg? Of nog iets anders?
Het lijkt of alle hulp op D gevestigd is, maar als zij bijv huishoudelijk hulp is (klinkt wat denigrerend en zo bedoel ik het niet maar ik weet even geen ander woord), dan is het lief als ze mee wil bloedprikken maar dan behoort dat eigenlijk niet tot haar takenpakket.
En als ze verpleegkundige is dan kan t nog steeds zijn dat ze niet gespecialiseerd is in hoe ze om moet gaan met mensen met een angststoornis.
Ik bedoel, ik geloof meteen dat D een schat is en een engel, maar ze kan niet én je huishoudelijke problemen oplossen én de angst voor het bloedprikken onder controle krijgen én zorgen dat je weer eet én signaleren wat voor hulp er nog meer nodig is.
Als ik dit lees krijg ik het idee dat je het alleen niet meer redt. Er is een logica in geslopen die voor jou heel logisch lijkt maar voor anderen niet. (Kattengrit belangrijker dan boodschappen, je hebt overgewicht dus het niet eten is zo erg niet, kiwi's van 4 weken kunnen nog best) En dat maakt je als mens niet minder mooi, maar het geeft wel aan dat je nu even niet alles alleen kunt doen omdat je echt anderen nodig hebt nu.
Ik geloof je dat de 'molen' in gang is gezet en hoop dat je heel, heel erg eerlijk durft te zijn tegen de hulpverleners. Want er moet wel iets gebeuren nu. D kan niet toveren...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 21 maart 2011 om 19:53
