Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
maandag 9 oktober 2017 om 11:06
Stix schreef: ↑09-10-2017 11:03Dienstkameraden van mijn opa kwamen van ver om bij zijn crematie te zijn. Mijn opa zijn achternaam is ook een heel gangbare mannelijke voornaam. Dienstkameraden gaven aan dat ze voor de crematie van 'achternaam' kwamen. De gastvrouw gaf aan dat ze dan nog even moesten wachten want dat was de volgende dienst pas. Bleek er dus ook een uitvaart te zijn voor een man met deze naam als voornaam. De dienst van mijn opa hebben ze dus gemist. Toen we de zaal uitkwamen en ze daar zagen, was dat best een emotioneel moment.
Ahw
Dat is zielig.
dinsdag 10 oktober 2017 om 17:56
Waarom vond je de muziek ongepast?BahcoBarbie schreef: ↑09-10-2017 11:05Daarna was het de beurt aan de dochters die de ene na de andere halvenaaktfoto, free-spirit quote en ongepaste popnummers door de zaal lieten knallen.
dinsdag 10 oktober 2017 om 18:12
Eens.redbulletje schreef: ↑08-10-2017 21:16Omdat er blijkbaar ook Nederlandse rouwenden op die begraafplaats waren. Dan is met veel herrie die begraafplaats opdenderen niet gepast. Dan moeten ze 'n tijd reserveren waarop er geen andere begrafenissen zijn als ze het graag op hun culturele luidruchtige manier willen doen.
dinsdag 10 oktober 2017 om 18:36
Wat ontzettend sneu en wat ongelofelijk dom van die gastvrouw om daar niet aan te denken!Stix schreef: ↑09-10-2017 11:03Dienstkameraden van mijn opa kwamen van ver om bij zijn crematie te zijn. Mijn opa zijn achternaam is ook een heel gangbare mannelijke voornaam. Dienstkameraden gaven aan dat ze voor de crematie van 'achternaam' kwamen. De gastvrouw gaf aan dat ze dan nog even moesten wachten want dat was de volgende dienst pas. Bleek er dus ook een uitvaart te zijn voor een man met deze naam als voornaam. De dienst van mijn opa hebben ze dus gemist. Toen we de zaal uitkwamen en ze daar zagen, was dat best een emotioneel moment.
zondag 15 oktober 2017 om 20:09
Bij de uitvaart van mijn vader had ik een van zijn overhemden aan met zijn manchetknopen erin. Gelukkig hadden we dezelfde overhemdmaat.Sjaantje37 schreef: ↑05-10-2017 20:11Mijn vader en moeder waren op het moment dat mijn moeder overleed al 27 jaar gescheiden.
Mijn vader heeft urenlang naast haar sterfbed gezeten en haar hand vastgehouden totdat ze stierf, en ik vond dat echt een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt ondanks het verdriet. Het klopte gewoon.
Mijn moeder haar angst was dat ze alleen zou zijn als ze zou sterven, gelukkig is dit niet gebeurd.
Wat kleding betreft we zouden eerst in het zwart gaan en twee uur voor de crematie besloot een zusje de dresscode te veranderen naar wit, ik heb dus echt geen witte kleding in mijn kast hangen.
Ik ben in een wijde spijkerbroek gegaan met een zwarte blouses en mijn moeder haar Nikes eronder. Er waren bepaalde mensen die dit schandalig vonden, maar ik had daar echt lak aan omdat ik weet dat mijn moeder mij zo het liefst zag, beetje als een hippie.
Haar Nikes dragen (ook al waren ze een maat te groot) gaf mij kracht om overeind te blijven.
When in doubt, the auditor is always right!
zondag 15 oktober 2017 om 20:16
Ik voel echt ontroering nu, wat respectvol en enorm mooi om te lezen.Sjaantje37 schreef: ↑05-10-2017 20:11Mijn vader en moeder waren op het moment dat mijn moeder overleed al 27 jaar gescheiden.
Mijn vader heeft urenlang naast haar sterfbed gezeten en haar hand vastgehouden totdat ze stierf, en ik vond dat echt een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt ondanks het verdriet. Het klopte gewoon.
Mijn moeder haar angst was dat ze alleen zou zijn als ze zou sterven, gelukkig is dit niet gebeurd.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 16 oktober 2017 om 16:45
Er staat nergens dat er ook andere begrafenissen gaande waren, en ik vind dat rouwende mensen op het kerkhof ook best even rekening kunnen houden met mensen die op een andere manier uiting geven aan hun verdriet. Ik schat het het op het kerkhof 99% van alle keren stil is, die overige 1% moeten mensen maar even voor lief nemen vind ik.redbulletje schreef: ↑08-10-2017 21:16Omdat er blijkbaar ook Nederlandse rouwenden op die begraafplaats waren. Dan is met veel herrie die begraafplaats opdenderen niet gepast. Dan moeten ze 'n tijd reserveren waarop er geen andere begrafenissen zijn als ze het graag op hun culturele luidruchtige manier willen doen.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
maandag 16 oktober 2017 om 20:49
Was niet op een uitvaart maar toch..
De uitvaart zal waarschijnlijk ook een drama zijn geweest.
Een kennis haar oom was overleden.
Ze hadden in geen jaren naar hun oom omgekeken en er kon geen goed woord vanaf over hem.
Toen hij overleed kwamen de krokodillen tranen.
Heel facebook werd volgespamt met hoe fantastisch oom wel niet was en hoe ze oom miste en hoe lief hun oom was.
Alles puur voor de aandacht en medelijden en de likes.
Ik zeg dit niet snel maar wat walgelijk.
Je ziet het vaker dat er nooit naar iemand om word gekeken maar als diegene eenmaal overleden is dan lopen andere er ineens mee te koop of doen alsof ze een enorm goede band hadden.
Aandacht vragen over de rug van een overleden iemand...Geen woorden voor.
De uitvaart zal waarschijnlijk ook een drama zijn geweest.
Een kennis haar oom was overleden.
Ze hadden in geen jaren naar hun oom omgekeken en er kon geen goed woord vanaf over hem.
Toen hij overleed kwamen de krokodillen tranen.
Heel facebook werd volgespamt met hoe fantastisch oom wel niet was en hoe ze oom miste en hoe lief hun oom was.
Alles puur voor de aandacht en medelijden en de likes.
Ik zeg dit niet snel maar wat walgelijk.
Je ziet het vaker dat er nooit naar iemand om word gekeken maar als diegene eenmaal overleden is dan lopen andere er ineens mee te koop of doen alsof ze een enorm goede band hadden.
Aandacht vragen over de rug van een overleden iemand...Geen woorden voor.
maandag 16 oktober 2017 om 22:13
idd vreselijk
een goeie vriendin van de familie haar ex man lag op sterven, en haar jongste zoon heeft altijd heel goed contact met hem onderhouden en zorgde ook voor hem. maar zijn oudste broer weigerde hem te zien en toen hij stierf had de jongste er iets meer vrede mee, maar zijn broer was echt gebroken en ook idd krokodillen tranen gelukkig voor het FB tijdperk.
een goeie vriendin van de familie haar ex man lag op sterven, en haar jongste zoon heeft altijd heel goed contact met hem onderhouden en zorgde ook voor hem. maar zijn oudste broer weigerde hem te zien en toen hij stierf had de jongste er iets meer vrede mee, maar zijn broer was echt gebroken en ook idd krokodillen tranen gelukkig voor het FB tijdperk.
Relax we're all crazy, it's not a competition
dinsdag 17 oktober 2017 om 11:38
Hier ben ik het echt heel erg mee eens.Maechtje schreef: ↑16-10-2017 16:45Er staat nergens dat er ook andere begrafenissen gaande waren, en ik vind dat rouwende mensen op het kerkhof ook best even rekening kunnen houden met mensen die op een andere manier uiting geven aan hun verdriet. Ik schat het het op het kerkhof 99% van alle keren stil is, die overige 1% moeten mensen maar even voor lief nemen vind ik.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 17 oktober 2017 om 12:28
Soms weet je als buitenstaander niet wat mensen met elkaar hebben. Ik zou daar niet snel een oordeel over vellen.Flower2017 schreef: ↑16-10-2017 20:49Was niet op een uitvaart maar toch..
De uitvaart zal waarschijnlijk ook een drama zijn geweest.
Een kennis haar oom was overleden.
Ze hadden in geen jaren naar hun oom omgekeken en er kon geen goed woord vanaf over hem.
Toen hij overleed kwamen de krokodillen tranen.
Heel facebook werd volgespamt met hoe fantastisch oom wel niet was en hoe ze oom miste en hoe lief hun oom was.
Alles puur voor de aandacht en medelijden en de likes.
Ik zeg dit niet snel maar wat walgelijk.
Je ziet het vaker dat er nooit naar iemand om word gekeken maar als diegene eenmaal overleden is dan lopen andere er ineens mee te koop of doen alsof ze een enorm goede band hadden.
Aandacht vragen over de rug van een overleden iemand...Geen woorden voor.
Een goede vriendin van me was overleden. We spraken elkaar dagelijks via msn destijds. Belden wekelijks en zagen elkaar eens per maand ongeveer, dan spraken we met z'n tweeën af. Heel soms zag ik haar ook op een verjaardag. Ik was dan ook erg verdrietig toen ze plotseling overleed.
Later hoorde ik dat andere vriendinnen van haar het overdreven hadden gevonden dat ik zo verdrietig was. Zij wisten niks van onze msn gesprekken, onze belletjes over en weer en de maandelijkse afspraken. Zij dachten dat ik haar alleen af en toe op een verjaardag kort sprak.
Zou dus niet al te snel oordelen over de vriendschap of band die mensen kunnen hebben, zonder dat het voor jou misschien zichtbaar is.
dinsdag 17 oktober 2017 om 14:05
Ik was een keer op een uitvaart waar de één na de ander (kinderen, 'vrienden' en zelfs iemand van de zorg) een uitermate negatief beeld van de overledene schetste.
Het klopte, het was een vreselijke vrouw en die kinderen hadden een vreselijke jeugd gehad.
Niet iedereen is een goed en aardig persoon, alleen je hoort het zo zelden op uitvaarten. Hier viel gewoon echt niet meer van te maken en het was voor hen een manier om het een beetje af te sluiten.
Was een in-trieste dag.
Het klopte, het was een vreselijke vrouw en die kinderen hadden een vreselijke jeugd gehad.
Niet iedereen is een goed en aardig persoon, alleen je hoort het zo zelden op uitvaarten. Hier viel gewoon echt niet meer van te maken en het was voor hen een manier om het een beetje af te sluiten.
Was een in-trieste dag.
dinsdag 17 oktober 2017 om 14:39
Helaas wist ik wel precies de familieband.SweetChili schreef: ↑17-10-2017 12:28Soms weet je als buitenstaander niet wat mensen met elkaar hebben. Ik zou daar niet snel een oordeel over vellen.
Een goede vriendin van me was overleden. We spraken elkaar dagelijks via msn destijds. Belden wekelijks en zagen elkaar eens per maand ongeveer, dan spraken we met z'n tweeën af. Heel soms zag ik haar ook op een verjaardag. Ik was dan ook erg verdrietig toen ze plotseling overleed.
Later hoorde ik dat andere vriendinnen van haar het overdreven hadden gevonden dat ik zo verdrietig was. Zij wisten niks van onze msn gesprekken, onze belletjes over en weer en de maandelijkse afspraken. Zij dachten dat ik haar alleen af en toe op een verjaardag kort sprak.
Zou dus niet al te snel oordelen over de vriendschap of band die mensen kunnen hebben, zonder dat het voor jou misschien zichtbaar is.
Ik heb de uitlatingen over oom uit haar eigen mond gehoord.
Ook weet ik 100 % zeker dat ze nooit meer contact hadden.
Er zijn bepaalde harde uitspraken gedaan over oom.Maar toen hij dood was, was hij "ineens" lief etc. etc.
Het "jammere" van viva is dat ik hier niet het hele verhaal kan schrijven want er zit nog veel meer achter, maar weer te herkenbaar.
dinsdag 17 oktober 2017 om 15:29
dinsdag 17 oktober 2017 om 15:39
Mijn moeder is afgelopen dinsdag overleden. Haar crematie gister was echt prachtig maar de drukker van de rouwkaarten had een fout gemaakt waardoor de kaarten niet op tijd zouden komen. Na heel veel druk van ons is de begrafenisondernemer met collega’s en koeriers heel Nederland door gaan rijden zodat iedereen toch nog op tijd de kaart had. Heel stressvol als je net je moeder hebt verloren!
En tijdens het condoleren kwam er een schoonzus van mijn vader, waar amper contact mee is, de kamer in waar de kist stond. Riep hard ‘nou, hier is ook niks te zien’ en liep weer weg. Ik stond daar met wat vriendinnen en we moesten zo hard lachen allemaal. Maar vreemd was het wel!
En tijdens het condoleren kwam er een schoonzus van mijn vader, waar amper contact mee is, de kamer in waar de kist stond. Riep hard ‘nou, hier is ook niks te zien’ en liep weer weg. Ik stond daar met wat vriendinnen en we moesten zo hard lachen allemaal. Maar vreemd was het wel!
dinsdag 17 oktober 2017 om 17:18
Wat fijn dat de kaarten toch nog op tijd kwamen maar ik snap je stress volkomen.momo1980 schreef: ↑17-10-2017 15:39Mijn moeder is afgelopen dinsdag overleden. Haar crematie gister was echt prachtig maar de drukker van de rouwkaarten had een fout gemaakt waardoor de kaarten niet op tijd zouden komen. Na heel veel druk van ons is de begrafenisondernemer met collega’s en koeriers heel Nederland door gaan rijden zodat iedereen toch nog op tijd de kaart had. Heel stressvol als je net je moeder hebt verloren!
dinsdag 17 oktober 2017 om 18:36
De vader van een goede vriend was een vreselijke man, die mijn vriend en zijn broer ook op allerlei manieren mishandeld heeft. Maar tijdens de uitvaart sprak hij alsof het de liefste vader van de wereld was geweest. Dat was op een heel andere manier verschrikkelijk om aan te horen. Je mag het best een beetje verbloemen allemaal, maar ronduit liegen is toch weer wat anders.permis schreef: ↑17-10-2017 14:05Ik was een keer op een uitvaart waar de één na de ander (kinderen, 'vrienden' en zelfs iemand van de zorg) een uitermate negatief beeld van de overledene schetste.
Het klopte, het was een vreselijke vrouw en die kinderen hadden een vreselijke jeugd gehad.
Niet iedereen is een goed en aardig persoon, alleen je hoort het zo zelden op uitvaarten. Hier viel gewoon echt niet meer van te maken en het was voor hen een manier om het een beetje af te sluiten.
Was een in-trieste dag.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 17 oktober 2017 om 20:03
Bij het condoleren tijdens mijn moeders uitvaart begon een oude buurman over de muziekkeuze die wij als familie hadden gemaakt, want mijn moeder hield toch zo van Eric Clapton? Waarom hadden we die niet gebruikt? Ze had immers 15 jaar geleden 1x gevraagd of hij een cdtje voor haar kon branden van Clapton.
(Mijn moeder was al lang alleenstaand en mijn broer en ik wisten van een paar nummers zeker die zij mooi vond. Aangezien haar overlijden erg onverwachts was, gingen wij voor de nrs waarvan we het zeker wisten. Maargoed, die dagen na haar overlijden waren zó bizar moeilijk. Je bent zo verdrietig en moet dan in een keer over zoveel dingen een keuze maken: kleding, soort uitvaart, soort auto, gasten, soort kist, soort muziek, speeches en ga zo maar door).
(Mijn moeder was al lang alleenstaand en mijn broer en ik wisten van een paar nummers zeker die zij mooi vond. Aangezien haar overlijden erg onverwachts was, gingen wij voor de nrs waarvan we het zeker wisten. Maargoed, die dagen na haar overlijden waren zó bizar moeilijk. Je bent zo verdrietig en moet dan in een keer over zoveel dingen een keuze maken: kleding, soort uitvaart, soort auto, gasten, soort kist, soort muziek, speeches en ga zo maar door).
dinsdag 17 oktober 2017 om 22:07
Leentjes89 schreef: ↑17-10-2017 20:03Bij het condoleren tijdens mijn moeders uitvaart begon een oude buurman over de muziekkeuze die wij als familie hadden gemaakt, want mijn moeder hield toch zo van Eric Clapton? Waarom hadden we die niet gebruikt? Ze had immers 15 jaar geleden 1x gevraagd of hij een cdtje voor haar kon branden van Clapton.
Wat een ongepaste opmerking.
dinsdag 17 oktober 2017 om 23:18
Onze dochter is een paar dagen voor het overlijden van mijn oma geboren. Natuurlijk is het bijzonder dat geluk en verdriet zo dicht bij elkaar. Maar dat er zeker 6x in een dienst van 45 min de aandacht van de voorganger op gericht was vond ik echt buiten proportie.
Verder is de dienst voor mijn vader in de kerk gehouden want oma was gelovig en het was haar kind, mijn vader zelf had weinig met het geloof (en ik als dochter kan er ook niks mee). Is de begrafenis van oma een paar jaar later in het crematorium en niet in de kerk. Als ik dat destijds had geweten had ik de hele boel afgeblazen en een andere ruimte gezocht, nu moest het valse kerkkoortje verplicht komen zingen en mochten we als gezin 2 nummers zelf uitzoeken en verder luisteren naar allerlei gelovige teksten. Ik heb echt fikse discussies met de pastoor gehad in de dagen voor het afscheid, omdat ik boos en verdrietig was om het overlijden en dat ik op veel te jonge leeftijd mijn vader moest missen, en invloed wilde op het afscheid. En hij bleef maar bezig over God en de hemel. Hij heeft toen nog tegen mijn moeder gezegd dat hij later nog weleens met me zou komen praten. Ik respecteer ieders geloof, maar respecteer dan ook mijn ‘geloof’ en emoties. Dat gesprek is er niet meer gekomen
.
Verder is de dienst voor mijn vader in de kerk gehouden want oma was gelovig en het was haar kind, mijn vader zelf had weinig met het geloof (en ik als dochter kan er ook niks mee). Is de begrafenis van oma een paar jaar later in het crematorium en niet in de kerk. Als ik dat destijds had geweten had ik de hele boel afgeblazen en een andere ruimte gezocht, nu moest het valse kerkkoortje verplicht komen zingen en mochten we als gezin 2 nummers zelf uitzoeken en verder luisteren naar allerlei gelovige teksten. Ik heb echt fikse discussies met de pastoor gehad in de dagen voor het afscheid, omdat ik boos en verdrietig was om het overlijden en dat ik op veel te jonge leeftijd mijn vader moest missen, en invloed wilde op het afscheid. En hij bleef maar bezig over God en de hemel. Hij heeft toen nog tegen mijn moeder gezegd dat hij later nog weleens met me zou komen praten. Ik respecteer ieders geloof, maar respecteer dan ook mijn ‘geloof’ en emoties. Dat gesprek is er niet meer gekomen
.
woensdag 18 oktober 2017 om 08:09
In zo'n geval zou ik - als familie - gekozen hebben voor een afscheid in zeer beperkte kring. Absurd dat al die verhalen zo verteld zijn.permis schreef: ↑17-10-2017 14:05Ik was een keer op een uitvaart waar de één na de ander (kinderen, 'vrienden' en zelfs iemand van de zorg) een uitermate negatief beeld van de overledene schetste.
Het klopte, het was een vreselijke vrouw en die kinderen hadden een vreselijke jeugd gehad.
Niet iedereen is een goed en aardig persoon, alleen je hoort het zo zelden op uitvaarten. Hier viel gewoon echt niet meer van te maken en het was voor hen een manier om het een beetje af te sluiten.
Was een in-trieste dag.
woensdag 18 oktober 2017 om 08:19
Wij hadden twee jaar geleden de uitvaart van de oma van mijn man. Over de doden niets dan goeds, maar in alle eerlijkheid was het een vreselijk verbitterd mens. Haar eigen kinderen had ze tegen elkaar opgezet, ze had met iedereen ruzie en die ene keer dat ik haar had gezien was ze ronduit onbeschoft geweest.Beter.Laat schreef: ↑18-10-2017 08:09In zo'n geval zou ik - als familie - gekozen hebben voor een afscheid in zeer beperkte kring. Absurd dat al die verhalen zo verteld zijn.
Alleen mijn man en ik met de kinderen, mijn schoonmoeder en mijn moeder (was mee voor de opvulling, want de broers en zussen van schoonmoeder wilden niet) waren aanwezig. Er viel werkelijk niets positiefs te vertellen, dus mijn schoonmoeder heeft gekozen voor een korte dienst waar alleen naar muziek geluisterd werd. Geen toespraak, geen lovende woorden, alleen muziek. Op de een of andere manier was dit prachtig en indrukwekkend.
