Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
woensdag 4 oktober 2017 om 18:00
Hier ook vooral zwart, grijs, donkerpaars, donkerblauw, ...
Alleen de kleinzoon van mijn oom (puber van 17 toen) moest persé tegendraads doen.
Spierwitte joggingbroek, fluo blauwe trui en afgetrapte sportschoenen die zowat uit elkaar vielen.
Familie was al wat gewend van hem dus niemand schrok echt.
woensdag 4 oktober 2017 om 18:31
Donkere/zwarte kleding bij begrafenissen is wel gebruikelijk, voor zover ik dat kan beoordelen. In katholieke kringen ook wel (donker)paars.
Maar denk dat het per kring/cultuur ook wel kan verschillen. Bij mijn directe familie komt iedereen ook in het 'net', maar bij familie verder weg heb ik ook wel spijkerbroeken e.d. gezien.
Maar denk dat het per kring/cultuur ook wel kan verschillen. Bij mijn directe familie komt iedereen ook in het 'net', maar bij familie verder weg heb ik ook wel spijkerbroeken e.d. gezien.
woensdag 4 oktober 2017 om 20:33
bij ons (Surinamers) geld meestal wit ,zwart,(donker)blauw of een combinatie als je moeder overlijdt draag je wit en een een sjaal om je hoofd.
toen mijn oma overleed droegen mijn moeder en tantes zwart wit omdat mijn oma dat liever had.
bij mijn familie is iedereen ook netjes of strak in het pak.
toen mijn oma overleed droegen mijn moeder en tantes zwart wit omdat mijn oma dat liever had.
bij mijn familie is iedereen ook netjes of strak in het pak.
rouge__ wijzigde dit bericht op 04-10-2017 21:31
1.31% gewijzigd
Relax we're all crazy, it's not a competition
woensdag 4 oktober 2017 om 20:36
Iedereen in het zwart ben ik niet gewend, maaar wel donkere of gedekte kleuren.
Donkerblauw, grijs, paars, bruin, dat soort werk.
Wit met beige heb ik ook wel eens gedragen, op een snikhete dag. Maar toen was ik zelf een van de nabestaanden en wist ik dat anderen zich niet zouden storen.
Felle kleuren of opzichtige prints zou ik nooit dragen, tenzij uitdrukkelijk te kennen is gegeven dat vrolijke kleuren welkom zijn.
Donkerblauw, grijs, paars, bruin, dat soort werk.
Wit met beige heb ik ook wel eens gedragen, op een snikhete dag. Maar toen was ik zelf een van de nabestaanden en wist ik dat anderen zich niet zouden storen.
Felle kleuren of opzichtige prints zou ik nooit dragen, tenzij uitdrukkelijk te kennen is gegeven dat vrolijke kleuren welkom zijn.
woensdag 4 oktober 2017 om 21:07
Was laatst op de uitvaart van een een 80+ meneer die altijd strak in het pak liep bij formele gelegenheden.Toch waren flink wat van zijn generatiegenoten in spijkerbroek.Dat had ik niet verwacht.Fluithaas schreef: ↑04-10-2017 20:36Iedereen in het zwart ben ik niet gewend, maaar wel donkere of gedekte kleuren.
Donkerblauw, grijs, paars, bruin, dat soort werk.
Wit met beige heb ik ook wel eens gedragen, op een snikhete dag. Maar toen was ik zelf een van de nabestaanden en wist ik dat anderen zich niet zouden storen.
Felle kleuren of opzichtige prints zou ik nooit dragen, tenzij uitdrukkelijk te kennen is gegeven dat vrolijke kleuren welkom zijn.
woensdag 4 oktober 2017 om 21:31
haha in Suriname is dat dood normaal mijn oma is ook zo begraven, van de zomer had ik ook zo'n begrafenis maar daarbij werd alleen gezongenPieps2016 schreef: ↑04-10-2017 13:51Niet heel afschuwelijk maar ik vond het wel respectloos.
Begrafenis in Nederland maar wel een “ buitenlandse” begrafenis. Met de kist naar het graf lopen zingend en dansend en een band erbij etc. De overledene zou het echt prachtig hebben gevonden. Maar goed hele stoet achter de kist etc allemaal dansen en zingen maar er waren ook andere bezoekers op de begraafplaats die luid en duidelijk hun afschuw uitspraken want welke idioten brengen iemand zo naar hun graf toe. Zo respectloos was dat.
Relax we're all crazy, it's not a competition
donderdag 5 oktober 2017 om 00:45
Heb ik in Mexico meegemaakt, schijnt dat je daar bedroefd de kerk ingaat en zingend en dansend er uit, omdat je blij bent dat de overledene nu op een betere plek is, Of misschien wel om zijn leven te vieren.Pieps2016 schreef: ↑04-10-2017 13:51Niet heel afschuwelijk maar ik vond het wel respectloos.
Begrafenis in Nederland maar wel een “ buitenlandse” begrafenis. Met de kist naar het graf lopen zingend en dansend en een band erbij etc. De overledene zou het echt prachtig hebben gevonden. Maar goed hele stoet achter de kist etc allemaal dansen en zingen maar er waren ook andere bezoekers op de begraafplaats die luid en duidelijk hun afschuw uitspraken want welke idioten brengen iemand zo naar hun graf toe. Zo respectloos was dat.
Nog een traditie in Mexico die met de dood te maken heeft is het cadeau geven van chocolade doodhoofdjes met Allerzielen ( 1 november) De betekenis schijnt te zijn dat je met het geven van zoiets eigenlijk zegt: Zelfs na de dood zal ik nog van je houden, aan je denken
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 5 oktober 2017 om 09:01
donderdag 5 oktober 2017 om 11:06
De vrouw van mijn collega overleed en ik ben naar de uitvaart gegaan om mijn collega te steunen.
Zoon van de overledene houdt een speech en in niet mis te verstane bewoordingen wijdt hij uit over de slechte band met zijn stiefvader (mijn collega dus) Het leven van zijn moeder kwam niet eens voor in de speech
Mijn collega was al kapot van verdriet, maar deze trap na heeft m echt gebroken. De aanwezigen wisten ook niet meer waar ze kijken moesten... Zo ontzettend naar was dat.
Verder vind ik ook dat je naar een uitvaart gaat om de nabestaanden te steunen. Pas nog de uitvaart van de moeder van een collegaatje. Niemand kende haar, maar de hele afdeling was aanwezig om collega te steunen, dat vond ze heel erg fijn!
Zoon van de overledene houdt een speech en in niet mis te verstane bewoordingen wijdt hij uit over de slechte band met zijn stiefvader (mijn collega dus) Het leven van zijn moeder kwam niet eens voor in de speech
Mijn collega was al kapot van verdriet, maar deze trap na heeft m echt gebroken. De aanwezigen wisten ook niet meer waar ze kijken moesten... Zo ontzettend naar was dat.
Verder vind ik ook dat je naar een uitvaart gaat om de nabestaanden te steunen. Pas nog de uitvaart van de moeder van een collegaatje. Niemand kende haar, maar de hele afdeling was aanwezig om collega te steunen, dat vond ze heel erg fijn!
Wie naar het verleden kijkt, staat met zijn rug naar de toekomst...
toen mijn andere oma overleed ging iedereen ook in het wit.
donderdag 5 oktober 2017 om 19:26
Bij de familie van mijn man staan ze nu niet echt bekend om hun aangepaste kleding tijdens bruiloften en begrafenissen etc. ( lees spijkerbroek met gaten etc )maar toen iemand in kort shortje ( zwart dat dan weer wel) verscheen was ik toch wel in shock.
1,5 week later weer een begrafenis helaas......kwam ze verdorie in diezelfde outfit
. Dat vind ik echt niet kunnen.
1,5 week later weer een begrafenis helaas......kwam ze verdorie in diezelfde outfit
. Dat vind ik echt niet kunnen.
donderdag 5 oktober 2017 om 19:50
In mijn familie en vriendenkring hebben we ook onze eigen gewoontes. Tijdens de begrafenis zijn we allemaal netjes gekleed ( hoeft zeker geen zwart te zijn) en zijn we allemaal in rouw. Na de begrafenis gaan we het leven van de overledene vieren en dat is dus elke keer weer anders maar nooit koffie met cake en veel gehuil. Bij mijn oma bijvoorbeeld met iedereen naar hoek van Holland gaan en daar wandelen en een visje eten, daarna potjes kaarten tot midden in de nacht, bij mijn vader de kroeg in en bepaalde drank drinken, bij een vriend met zijn allen barbecuen aan het water. Dus echt dingen die degene die is overleden het leukste in het leven vond. En dit herhalen we dan elk jaar op hun verjaardag of sterfdag.nlies schreef: ↑05-10-2017 00:45Heb ik in Mexico meegemaakt, schijnt dat je daar bedroefd de kerk ingaat en zingend en dansend er uit, omdat je blij bent dat de overledene nu op een betere plek is, Of misschien wel om zijn leven te vieren.
Nog een traditie in Mexico die met de dood te maken heeft is het cadeau geven van chocolade doodhoofdjes met Allerzielen ( 1 november) De betekenis schijnt te zijn dat je met het geven van zoiets eigenlijk zegt: Zelfs na de dood zal ik nog van je houden, aan je denken
Mocht ik zelf overlijden dan zou ik het ook precies zo willen en ik denk dat elke familie wel bepaalde gewoonten heeft.
donderdag 5 oktober 2017 om 20:11
Mijn vader en moeder waren op het moment dat mijn moeder overleed al 27 jaar gescheiden.
Mijn vader heeft urenlang naast haar sterfbed gezeten en haar hand vastgehouden totdat ze stierf, en ik vond dat echt een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt ondanks het verdriet. Het klopte gewoon.
Mijn moeder haar angst was dat ze alleen zou zijn als ze zou sterven, gelukkig is dit niet gebeurd.
Wat kleding betreft we zouden eerst in het zwart gaan en twee uur voor de crematie besloot een zusje de dresscode te veranderen naar wit, ik heb dus echt geen witte kleding in mijn kast hangen.
Ik ben in een wijde spijkerbroek gegaan met een zwarte blouses en mijn moeder haar Nikes eronder. Er waren bepaalde mensen die dit schandalig vonden, maar ik had daar echt lak aan omdat ik weet dat mijn moeder mij zo het liefst zag, beetje als een hippie.
Haar Nikes dragen (ook al waren ze een maat te groot) gaf mij kracht om overeind te blijven.
Mijn vader heeft urenlang naast haar sterfbed gezeten en haar hand vastgehouden totdat ze stierf, en ik vond dat echt een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt ondanks het verdriet. Het klopte gewoon.
Mijn moeder haar angst was dat ze alleen zou zijn als ze zou sterven, gelukkig is dit niet gebeurd.
Wat kleding betreft we zouden eerst in het zwart gaan en twee uur voor de crematie besloot een zusje de dresscode te veranderen naar wit, ik heb dus echt geen witte kleding in mijn kast hangen.
Ik ben in een wijde spijkerbroek gegaan met een zwarte blouses en mijn moeder haar Nikes eronder. Er waren bepaalde mensen die dit schandalig vonden, maar ik had daar echt lak aan omdat ik weet dat mijn moeder mij zo het liefst zag, beetje als een hippie.
Haar Nikes dragen (ook al waren ze een maat te groot) gaf mij kracht om overeind te blijven.
donderdag 5 oktober 2017 om 21:27
Toen ik vijf was overleed mijn opa aan kanker.
Wij waren bij oma ( broer en ik) en onverwachts ging de deurbel, het was de uitvaartverzorger.
Hij wilde bespreken hoeveel mensen er ongeveer kwamen en wat voor muziek etc etc....
En elke keer als mijn oma even moest nadenken keek die man ons aan en stak zijn kunstgebit uit z'n mond.
Mijn oma was niet in staat om te reageren op dat moment.
Dit is wat me altijd is bijgebleven, heel ongepast.
En inderdaad mensen die de rouwstoet doorbreken en toeteren en je uitschelden.
Wij waren bij oma ( broer en ik) en onverwachts ging de deurbel, het was de uitvaartverzorger.
Hij wilde bespreken hoeveel mensen er ongeveer kwamen en wat voor muziek etc etc....
En elke keer als mijn oma even moest nadenken keek die man ons aan en stak zijn kunstgebit uit z'n mond.
Mijn oma was niet in staat om te reageren op dat moment.
Dit is wat me altijd is bijgebleven, heel ongepast.
En inderdaad mensen die de rouwstoet doorbreken en toeteren en je uitschelden.
zondag 8 oktober 2017 om 20:08
Een aantal jaar geleden overleed het kind van bekenden na een auto-ongeluk. De ouders waren, begrijpelijk, in shock. Wat een wanhoop en verdriet. Wij probeerden hen zo goed mogelijk te helpen. De ouders konden het niet aan om hun zoon thuis op te baren. Iedere dag ging ik met hen naar het rouwcentrum om even bij hun zoon te zijn. Op een dag kwam ik met de ouders daar binnen en zagen we een oom van hem bezig de lakens die over het lichaam lagen weg te trekken. Toen de vader vroeg wat hij aan het doen was, zei zijn oom dat er nogal gekletst werd over hoe kapot het lichaam was na de botsing en nu wou hij dat wel eens zien. Moeder helemaal in tranen en vader wou zijn oom aanvliegen. Dat kon gelukkig net voorkomen worden, maar hoe ziek en ongevoelig kan je zijn.
zondag 8 oktober 2017 om 20:13
Donkergrijs is prima.
Twee jaar geleden is mijn opa overleden. Had toen een zwarte jurk aan, zwart vestje en zwarte ballerina’s (was in de zomer).
zondag 8 oktober 2017 om 21:06
Dit klinkt als een Surinaamse begrafenis. Ik begrijp niet waarom mensen hier zo raar over zouden doen.. In deze cultuur is de bovengenoemde manier van doen juist wél respectvol. Heel vreemd dat mensen dit niet willen begrijpen. Alsof ze er vanuit gaan dat de hele wereld maar dezelfde culturele regels en gebruiken moet hebben als de Nederlanders.Pieps2016 schreef: ↑04-10-2017 13:51Niet heel afschuwelijk maar ik vond het wel respectloos.
Begrafenis in Nederland maar wel een “ buitenlandse” begrafenis. Met de kist naar het graf lopen zingend en dansend en een band erbij etc. De overledene zou het echt prachtig hebben gevonden. Maar goed hele stoet achter de kist etc allemaal dansen en zingen maar er waren ook andere bezoekers op de begraafplaats die luid en duidelijk hun afschuw uitspraken want welke idioten brengen iemand zo naar hun graf toe. Zo respectloos was dat.
'Cause the sweetest kiss I ever got is the one I've never tasted.
zondag 8 oktober 2017 om 21:16
Omdat er blijkbaar ook Nederlandse rouwenden op die begraafplaats waren. Dan is met veel herrie die begraafplaats opdenderen niet gepast. Dan moeten ze 'n tijd reserveren waarop er geen andere begrafenissen zijn als ze het graag op hun culturele luidruchtige manier willen doen.Mary-C schreef: ↑08-10-2017 21:06Dit klinkt als een Surinaamse begrafenis. Ik begrijp niet waarom mensen hier zo raar over zouden doen.. In deze cultuur is de bovengenoemde manier van doen juist wél respectvol. Heel vreemd dat mensen dit niet willen begrijpen. Alsof ze er vanuit gaan dat de hele wereld maar dezelfde culturele regels en gebruiken moet hebben als de Nederlanders.
maandag 9 oktober 2017 om 09:31
Suikerbroodje schreef: ↑08-10-2017 20:08Een aantal jaar geleden overleed het kind van bekenden na een auto-ongeluk. De ouders waren, begrijpelijk, in shock. Wat een wanhoop en verdriet. Wij probeerden hen zo goed mogelijk te helpen. De ouders konden het niet aan om hun zoon thuis op te baren. Iedere dag ging ik met hen naar het rouwcentrum om even bij hun zoon te zijn. Op een dag kwam ik met de ouders daar binnen en zagen we een oom van hem bezig de lakens die over het lichaam lagen weg te trekken. Toen de vader vroeg wat hij aan het doen was, zei zijn oom dat er nogal gekletst werd over hoe kapot het lichaam was na de botsing en nu wou hij dat wel eens zien. Moeder helemaal in tranen en vader wou zijn oom aanvliegen. Dat kon gelukkig net voorkomen worden, maar hoe ziek en ongevoelig kan je zijn.
geneet van 't laeve
maandag 9 oktober 2017 om 10:39
Waar staat dat er een andere uitvaart gaande was?redbulletje schreef: ↑08-10-2017 21:16Omdat er blijkbaar ook Nederlandse rouwenden op die begraafplaats waren. Dan is met veel herrie die begraafplaats opdenderen niet gepast. Dan moeten ze 'n tijd reserveren waarop er geen andere begrafenissen zijn als ze het graag op hun culturele luidruchtige manier willen doen.
En ook al was dat zo, ik vind dat het niet kan dat andere culturele uitingen dan maar verborgen moeten blijven.
Rare ideeën heb jij.
maandag 9 oktober 2017 om 10:45
Suikerbroodje schreef: ↑08-10-2017 20:08Een aantal jaar geleden overleed het kind van bekenden na een auto-ongeluk. De ouders waren, begrijpelijk, in shock. Wat een wanhoop en verdriet. Wij probeerden hen zo goed mogelijk te helpen. De ouders konden het niet aan om hun zoon thuis op te baren. Iedere dag ging ik met hen naar het rouwcentrum om even bij hun zoon te zijn. Op een dag kwam ik met de ouders daar binnen en zagen we een oom van hem bezig de lakens die over het lichaam lagen weg te trekken. Toen de vader vroeg wat hij aan het doen was, zei zijn oom dat er nogal gekletst werd over hoe kapot het lichaam was na de botsing en nu wou hij dat wel eens zien. Moeder helemaal in tranen en vader wou zijn oom aanvliegen. Dat kon gelukkig net voorkomen worden, maar hoe ziek en ongevoelig kan je zijn.
maandag 9 oktober 2017 om 11:03
Dienstkameraden van mijn opa kwamen van ver om bij zijn crematie te zijn. Mijn opa zijn achternaam is ook een heel gangbare mannelijke voornaam. Dienstkameraden gaven aan dat ze voor de crematie van 'achternaam' kwamen. De gastvrouw gaf aan dat ze dan nog even moesten wachten want dat was de volgende dienst pas. Bleek er dus ook een uitvaart te zijn voor een man met deze naam als voornaam. De dienst van mijn opa hebben ze dus gemist. Toen we de zaal uitkwamen en ze daar zagen, was dat best een emotioneel moment.
maandag 9 oktober 2017 om 11:05
Ik herinner mij ineens een begrafenis van de moeder van een klasgenoot. Klasgenoot was destijds 19/20 jaar en haar moeder had na een heel leven vol borderline een paar weken voor haar dood een scheiding aangevraagd, was met haar scharrel (die ze 5 dagen kende) op Ibiza gaan wonen en had zichzelf een andere voornaam (Lily-Tiger-Bloem ofzo) gegeven.
Op een ochtend na 10 dagen Ibiza pakt moeder het vliegtuig terug, zet op Facebook dat ze weer even thuis is en verhangt zich vervolgens thuis. Verschrikkelijk. Klasgenoot was al een heel gevoelig en diep kind, dit was de druppel en ze trok het amper.
Maar op de uitvaart bleek dat de scharrel vond dat hij meer spreek en aanwezigheid recht had dan de man van en vader van klasgenoot Hij stond daar liedjes te zingen, speeches te houden, trok een fles bubbels open en vertelde doodleuk dat hij en de moeder al getrouwd waren en legt twee trouwringen op de kist. Maar de scheiding in Nederland was er nog helemaal niet doorheen. De vader hield zich op de achtergrond (dat was hij misschien wel gewend in de jaren samen met zijn vrouw) en deed niks anders dan als zakdoek voor zijn dochters dienen.
Daarna was het de beurt aan de dochters die de ene na de andere halvenaaktfoto, free-spirit quote en ongepaste popnummers door de zaal lieten knallen. En ze deelden heel veel persoonlijke details en momentjes. Dat flappiepappie zo dol was op moemiemammie en haar twee toptietjestieners
Ze hadden heel duidelijk nog helemaal geen tijd gehad om om te gaan met hun verdriet.
Ik was echt dagen beduusd hiervan.
Op een ochtend na 10 dagen Ibiza pakt moeder het vliegtuig terug, zet op Facebook dat ze weer even thuis is en verhangt zich vervolgens thuis. Verschrikkelijk. Klasgenoot was al een heel gevoelig en diep kind, dit was de druppel en ze trok het amper.
Maar op de uitvaart bleek dat de scharrel vond dat hij meer spreek en aanwezigheid recht had dan de man van en vader van klasgenoot
Hij stond daar liedjes te zingen, speeches te houden, trok een fles bubbels open en vertelde doodleuk dat hij en de moeder al getrouwd waren en legt twee trouwringen op de kist. Maar de scheiding in Nederland was er nog helemaal niet doorheen. De vader hield zich op de achtergrond (dat was hij misschien wel gewend in de jaren samen met zijn vrouw) en deed niks anders dan als zakdoek voor zijn dochters dienen.Daarna was het de beurt aan de dochters die de ene na de andere halvenaaktfoto, free-spirit quote en ongepaste popnummers door de zaal lieten knallen. En ze deelden heel veel persoonlijke details en momentjes. Dat flappiepappie zo dol was op moemiemammie en haar twee toptietjestieners
Ze hadden heel duidelijk nog helemaal geen tijd gehad om om te gaan met hun verdriet. Ik was echt dagen beduusd hiervan.
