Overig
alle pijlers
Broertje blijkt halfbroertje
dinsdag 7 mei 2019 om 23:29
Goedenavond,
Een tijdje terug had ik een goed gesprek met mijn tante en ben ik erachter gekomen dat mijn broertje en ik niet dezelfde vader hebben. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom hij zo anders is als mij en ons jongste broertje, maar dit was natuurlijk niet iets wat ik in gedachten had. Ik heb ook met vrienden van mijn moeder gepraat hierover en ik wist voor 1000% dat als ik er naar haar over zou beginnen ze niet eerlijk zou zijn. Dus ja ik kende deze man nog wel van vroeger toen ik 4 jaar oud was... dus een beetje op facebook gekletst en de dag daarna zat ik met hem rond de tafel, ik wilde alles weten van begin tot eind. Hij wilde mijn broertje heel graag weer eens zien. (Heeft hem de eerste 1,5 jaar mogen zien, daarna niet meer). Ik kan ook geen geheimen voor mijn broertje we vertellen elkaar letterlijk alles! Dus ik nadat ik met zijn vader had gesproken de moed bij elkaar geraapt en naar mijn moeder gestapt. Ik zei tegen haar dat ze twee weken de tijd had te vertellen en zo niet zou ik het doen. Uiteindelijk heeft ze het verteld. Broertje inmiddels al een keer bij zijn vader geweest maar wil dit niet in stand houden zolang mijn vader dit niet weet en hij er met hem over gesproken heeft. Mijn moeder heeft al meerdere malen beloofd het tegen hem te vertellen maar ze doet het gewoon niet, en gaat dit ook nooit doen. Mijn tante en oma zeggen ook ze wacht gewoon af totdat jullie haar klusje weer geklaard hebben. Ik heb tegen mijn broertje gezegt dat als hij het echt graag tegen papa wil zeggen hij dat gewoon moet doen. Tante en ik hebben ook aangeboden mee te gaan dan. Het punt is alleen sinds wij dit weten enzo doet hij zo kortaf logisch er gaat van alles door hem heen! Maar als ik iets vraag aan hem bijv.: “hoe was het op school?” Of “heb je nog met je vader gesproken” krijg ik wel hele rot opmerkingen van:”wat maakt dat uit?, je bent toch mijn echte zus niet!” Of dat hij me verteld heeft dat hij het nooit had willen weten en had gewild dat alles anders was. Ik snap hem ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het zou moeten zijn. Maar hij moet ook begrijpen dat ik er altijd als enige voor hem was en dat ook altijd zal blijven. Ik vind het zo moeilijk ermee om te gaan. Ik dacht toen ik het hoorde hij moet dit weten en zo’n geheim kan ik niet voor hem bewaren! Ik dacht dat als hij het zou weten het minder pijn zou doen, maar helaas het is nog steeds zo moeilijk alles komt zo dichtbij. Hij leert zijn vader kennen, krijgt een andere opa en oma, heeft blijkbaar een tiental neefjes en nichtjes. Als het goed uitpakt ben ik zo blij voor hem natuurlijk! Een leuke vader een leuke familie. Maar het voelt alsof ik er niet klaar voor ben hem te ‘verliezen’ aan een andere familie ofzo. Vooral nu hij zo rot doet en me helemaal niks meer verteld weet ik het even niet meer! Ik hoop dat er misschien iemand is die mij kan helpen dit goed te verwerken en me misschien kan helpen. Wellicht heeft iemand zelf zoiets meegemaakt en ben dan benieuwd hoe diegene ermee om is gegaan. Alvast bedankt!
Een tijdje terug had ik een goed gesprek met mijn tante en ben ik erachter gekomen dat mijn broertje en ik niet dezelfde vader hebben. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom hij zo anders is als mij en ons jongste broertje, maar dit was natuurlijk niet iets wat ik in gedachten had. Ik heb ook met vrienden van mijn moeder gepraat hierover en ik wist voor 1000% dat als ik er naar haar over zou beginnen ze niet eerlijk zou zijn. Dus ja ik kende deze man nog wel van vroeger toen ik 4 jaar oud was... dus een beetje op facebook gekletst en de dag daarna zat ik met hem rond de tafel, ik wilde alles weten van begin tot eind. Hij wilde mijn broertje heel graag weer eens zien. (Heeft hem de eerste 1,5 jaar mogen zien, daarna niet meer). Ik kan ook geen geheimen voor mijn broertje we vertellen elkaar letterlijk alles! Dus ik nadat ik met zijn vader had gesproken de moed bij elkaar geraapt en naar mijn moeder gestapt. Ik zei tegen haar dat ze twee weken de tijd had te vertellen en zo niet zou ik het doen. Uiteindelijk heeft ze het verteld. Broertje inmiddels al een keer bij zijn vader geweest maar wil dit niet in stand houden zolang mijn vader dit niet weet en hij er met hem over gesproken heeft. Mijn moeder heeft al meerdere malen beloofd het tegen hem te vertellen maar ze doet het gewoon niet, en gaat dit ook nooit doen. Mijn tante en oma zeggen ook ze wacht gewoon af totdat jullie haar klusje weer geklaard hebben. Ik heb tegen mijn broertje gezegt dat als hij het echt graag tegen papa wil zeggen hij dat gewoon moet doen. Tante en ik hebben ook aangeboden mee te gaan dan. Het punt is alleen sinds wij dit weten enzo doet hij zo kortaf logisch er gaat van alles door hem heen! Maar als ik iets vraag aan hem bijv.: “hoe was het op school?” Of “heb je nog met je vader gesproken” krijg ik wel hele rot opmerkingen van:”wat maakt dat uit?, je bent toch mijn echte zus niet!” Of dat hij me verteld heeft dat hij het nooit had willen weten en had gewild dat alles anders was. Ik snap hem ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het zou moeten zijn. Maar hij moet ook begrijpen dat ik er altijd als enige voor hem was en dat ook altijd zal blijven. Ik vind het zo moeilijk ermee om te gaan. Ik dacht toen ik het hoorde hij moet dit weten en zo’n geheim kan ik niet voor hem bewaren! Ik dacht dat als hij het zou weten het minder pijn zou doen, maar helaas het is nog steeds zo moeilijk alles komt zo dichtbij. Hij leert zijn vader kennen, krijgt een andere opa en oma, heeft blijkbaar een tiental neefjes en nichtjes. Als het goed uitpakt ben ik zo blij voor hem natuurlijk! Een leuke vader een leuke familie. Maar het voelt alsof ik er niet klaar voor ben hem te ‘verliezen’ aan een andere familie ofzo. Vooral nu hij zo rot doet en me helemaal niks meer verteld weet ik het even niet meer! Ik hoop dat er misschien iemand is die mij kan helpen dit goed te verwerken en me misschien kan helpen. Wellicht heeft iemand zelf zoiets meegemaakt en ben dan benieuwd hoe diegene ermee om is gegaan. Alvast bedankt!
dinsdag 7 mei 2019 om 23:37
dinsdag 7 mei 2019 om 23:43
Dat weet ik. Maar dus omdat hij het er ook moeilijk mee heeft mag ik dat niet? Je hebt volgens mij geen idee hoe het is om na 13 jaar te horen dat jullie niet van dezelfde vader zijn (gelukkig maar). Als ik mezelf op de eerste plaats had gezet had ik het hem dus ook nooit verteld. Maar je moet je voorstellen dat degene waarvoor je leeft en je je hele leven mee deelt niks meer van je wilt, terwijl je juist alles op alles wilt zetten om diegene te helpen.Cateautje schreef: ↑07-05-2019 23:37Jij wilt verwerken, maar sta er niet bij stil dat je broertje heel wat meer te verwerken heeft, dus zet jezelf eens op de tweede plaats en geef je broertje de ruimte om alles op een rijtje te zetten en vrede te vinden in de nieuwe vorm van zijn leven, want het gaat namelijk niet over jou.
dinsdag 7 mei 2019 om 23:45
Hij heeft gezegd dat hij dit allemaal wil weten en dat jij dat allemaal uit moet zoeken?FleurRx schreef: ↑07-05-2019 23:43Dat weet ik. Maar dus omdat hij het er ook moeilijk mee heeft mag ik dat niet? Je hebt volgens mij geen idee hoe het is om na 13 jaar te horen dat jullie niet van dezelfde vader zijn (gelukkig maar). Als ik mezelf op de eerste plaats had gezet had ik het hem dus ook nooit verteld. Maar je moet je voorstellen dat degene waarvoor je leeft en je je hele leven mee deelt niks meer van je wilt, terwijl je juist alles op alles wilt zetten om diegene te helpen.
Ik lees alleen maar egoïsme.
dinsdag 7 mei 2019 om 23:46
Waar heb je het over? Bedoel je dat ik dat tegen mijn moeder zei? Omdat ze zijn vader al twee jaar beloofde het te zeggen misschien! En maar beter ook dat ik haar ‘chanteer’ want daarna heeft ze gezegd dat ze van plan was het nooit te vertellen. Reden waarom ze het nooit vertelde: bang voor reactie van anderen! Maar voorlopig wist haar hele vriendenclubje het wel allemaal behalve degene die het al 13 jaar hoort te weten. Dit was dus geen situatie om je kind weg te houden bij zijn vader omdat het een slechte vader zou zijn, puur eigen belang
dinsdag 7 mei 2019 om 23:49
Jezus, hoe jong ben je?FleurRx schreef: ↑07-05-2019 23:46Waar heb je het over? Bedoel je dat ik dat tegen mijn moeder zei? Omdat ze zijn vader al twee jaar beloofde het te zeggen misschien! En maar beter ook dat ik haar ‘chanteer’ want daarna heeft ze gezegd dat ze van plan was het nooit te vertellen. Reden waarom ze het nooit vertelde: bang voor reactie van anderen! Maar voorlopig wist haar hele vriendenclubje het wel allemaal behalve degene die het al 13 jaar hoort te weten. Dit was dus geen situatie om je kind weg te houden bij zijn vader omdat het een slechte vader zou zijn, puur eigen belang
dinsdag 7 mei 2019 om 23:52
Volgens mij ken je hem niet? Het zou een beetje dom zijn als ik zou vragen wil je weten dat je een andere vader hebt? En als hij nee zegt dan doen alsof er niks is? Je bent waarschijnlijk iemand die zou wachten tot een kind 18 is en al die ellende maar als je er even bij stil staat is dit nieuws nooit een goed moment om te weten, 13,18 of 80 maakt niet uit, het doet evenveel pijn en het nieuws is hetzelfde, behalve dat als je 50 bent je vader waarvan je niet wist dat hij bestond nu niet meer leeft. Voorderest is dit gewoon een juiste keuze geweest want als hij erover 10 jaar achter komt en weet dat ik het al wist denk ik niet dat hij ooit nog iemand zal vertrouwen!
dinsdag 7 mei 2019 om 23:52
Soms is het heel goed om iets niet te weten.FleurRx schreef: ↑07-05-2019 23:52Volgens mij ken je hem niet? Het zou een beetje dom zijn als ik zou vragen wil je weten dat je een andere vader hebt? En als hij nee zegt dan doen alsof er niks is? Je bent waarschijnlijk iemand die zou wachten tot een kind 18 is en al die ellende maar als je er even bij stil staat is dit nieuws nooit een goed moment om te weten, 13,18 of 80 maakt niet uit, het doet evenveel pijn en het nieuws is hetzelfde, behalve dat als je 50 bent je vader waarvan je niet wist dat hij bestond nu niet meer leeft. Voorderest is dit gewoon een juiste keuze geweest want als hij erover 10 jaar achter komt en weet dat ik het al wist denk ik niet dat hij ooit nog iemand zal vertrouwen!
dinsdag 7 mei 2019 om 23:55
Dat is het hele punt, hij wil er iets mee alleen niet zolang mijn vader het niet weet. Logisch dat je als 13 jarige niet tegen je vader wilt vertellen dat je zijn zoon niet bent. Mijn moeder is 13 jaar geleden de fout in gegaan maar ze hoopt 1. Of dat het overwaait of 2. Dat wij het weer voor haar oplossen.
Het interesseert haar voorderest ook niet hoe het met hem gaat ze heeft er met hem 0 keer overgesproken sinds dat hij het weet.
dinsdag 7 mei 2019 om 23:56
Bij moeilijkheden reageren kinderen hun gevoelens af op degene die ze het meest vertrouwen en waarbij ze zich het meest veilig voelen. Dus dat jouw broertje zijn gevoelens op jou afreageert is eigenlijk een bevestiging van wat je zelf al zegt: dat jij er altijd voor hem bent geweest en dat ook zal blijven.
Aan jou nu de moeilijke taak om geduldig, liefdevol en begrijpend richting hem te blijven, hopende dat hij over een tijd weer een beetje zal bijtrekken. Sterkte!
Aan jou nu de moeilijke taak om geduldig, liefdevol en begrijpend richting hem te blijven, hopende dat hij over een tijd weer een beetje zal bijtrekken. Sterkte!
dinsdag 7 mei 2019 om 23:57
Of hij is gewoon flink pissed op TO. Niet onvoorstelbaar.Java schreef: ↑07-05-2019 23:56Bij moeilijkheden reageren kinderen hun gevoelens af op degene die ze het meest vertrouwen en waarbij ze zich het meest veilig voelen. Dus dat jouw broertje zijn gevoelens op jou afreageert is eigenlijk een bevestiging van wat je zelf al zegt: dat jij er altijd voor hem bent geweest en dat ook zal blijven.
Aan jou nu de moeilijke taak om geduldig, liefdevol en begrijpend richting hem te blijven, hopende dat hij over een tijd weer een beetje zal bijtrekken. Sterkte!
dinsdag 7 mei 2019 om 23:58
Dit...
Ik vrees dat jij en je broertje nog jong zijn, en jij hebt zijn leven overhoop gegooid en zometeen dat van je vader..
Rekening gehouden met de mogelijke gevolgen?
Je broertje in de pubertijd die nu deze last moet dragen?
Je hebt iets overhoop gehaald, waarvan je de gevolgen niet van overziet.
woensdag 8 mei 2019 om 00:03
Waarom vind je het belangrijker dat je een punt naar je moeder maakt dan dat jullie een goede relatie met je vader hebben?FleurRx schreef: ↑07-05-2019 23:55Dat is het hele punt, hij wil er iets mee alleen niet zolang mijn vader het niet weet. Logisch dat je als 13 jarige niet tegen je vader wilt vertellen dat je zijn zoon niet bent. Mijn moeder is 13 jaar geleden de fout in gegaan maar ze hoopt 1. Of dat het overwaait of 2. Dat wij het weer voor haar oplossen.
Het interesseert haar voorderest ook niet hoe het met hem gaat ze heeft er met hem 0 keer overgesproken sinds dat hij het weet.
Wat boeit het wie wat oplost? Je broer is duidelijk. Doe er iets mee en vraag hulp van een volwassene.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 08-05-2019 00:07
2.29% gewijzigd
woensdag 8 mei 2019 om 00:04
woensdag 8 mei 2019 om 00:04
Ondoordacht
dit speelt al een tijdje. En aangezien hij zijn vader heeft leren kennen en hier verder iets mee wilt doen is het blijkbaar niet zo slecht... het enige arme is me vader die het niet weet en al 13 jaar denkt dat hij voor zijn eigen vlees en bloed zorgt. De liefde voor elkaar zal nooit verdwijnen dat is 100% zeker.
