Overig
alle pijlers
Is er een Angel in da house?
dinsdag 7 juli 2009 om 11:30
Hoi,
Hoe weet je welke angel er aanwezig is voor dringende situaties zoals dat topic hieronder over het leven beeindigen?
Of moet ik ze allemaal maar even mailen voor het geval angel 1 net aan het shoppen of werken is ofzo? En kunnen ze arme TO helpen op enige wijze door het IP adres te achterhalen en een arts er heen te sturen ofzo?
Voor volgende gevallen zou ik dit ook wel willen weten.
groetjes,
bezorgde Zwieber
Hoe weet je welke angel er aanwezig is voor dringende situaties zoals dat topic hieronder over het leven beeindigen?
Of moet ik ze allemaal maar even mailen voor het geval angel 1 net aan het shoppen of werken is ofzo? En kunnen ze arme TO helpen op enige wijze door het IP adres te achterhalen en een arts er heen te sturen ofzo?
Voor volgende gevallen zou ik dit ook wel willen weten.
groetjes,
bezorgde Zwieber
dinsdag 7 juli 2009 om 14:48
Dat had ik dus niet, Dushi.
Ik werd na de tweede (zeer serieuze) poging van mijn broer niet nuchterder eronder. Ook niet na de derde en de vierde.
Bij de vijfde was hij dan toch bijna geslaagd, van 14m naar beneden gesprongen, maar dat overleefde hij ook (vraag niet hoe) en toen was zijn depressie genezen.
Nog jaren later, zelfs nù nog wel eens, schrik ik als de telefoon 's avonds laat gaat.
Hij meende het namelijk wel degelijk, mijn broer, en iedere keer weer die angst of hij wel gered zou kunnen worden, wanneer hij het wéér zou proberen... echt vreselijk vond ik het.
Ik werd na de tweede (zeer serieuze) poging van mijn broer niet nuchterder eronder. Ook niet na de derde en de vierde.
Bij de vijfde was hij dan toch bijna geslaagd, van 14m naar beneden gesprongen, maar dat overleefde hij ook (vraag niet hoe) en toen was zijn depressie genezen.
Nog jaren later, zelfs nù nog wel eens, schrik ik als de telefoon 's avonds laat gaat.
Hij meende het namelijk wel degelijk, mijn broer, en iedere keer weer die angst of hij wel gered zou kunnen worden, wanneer hij het wéér zou proberen... echt vreselijk vond ik het.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:49
Iry dat ben ik met je eens.
Laat ik dan wel een -wellicht boute opmerking plaatsen- ik vind zelfmoord plegen of een poging ertoe zwak. Voor mijn persoontje dan he. Heb het totaal niet over anderen hun daden en dergelijke.
Ik vind mijn leven teveel waard om er op zo'n "gemakkelijke" manier er tussenuit te knijpen. Ik hou niet van makkelijk, heb het liever op een moeilijke manier. Maar dat zal de pitbull wel in mij zijn ofzo.
Niet mijn bedoeling hier iemand mee te kwetsen of om het te bagetaliseren.
Laat ik dan wel een -wellicht boute opmerking plaatsen- ik vind zelfmoord plegen of een poging ertoe zwak. Voor mijn persoontje dan he. Heb het totaal niet over anderen hun daden en dergelijke.
Ik vind mijn leven teveel waard om er op zo'n "gemakkelijke" manier er tussenuit te knijpen. Ik hou niet van makkelijk, heb het liever op een moeilijke manier. Maar dat zal de pitbull wel in mij zijn ofzo.
Niet mijn bedoeling hier iemand mee te kwetsen of om het te bagetaliseren.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:50
quote:newstylista schreef op 07 juli 2009 @ 14:48:
Iry, wat een mooie post! Leo Dushi is dat niet zelfbescherming ipv nuchterheid?
Nee eerder conditionering denk ik. Ervaar je dingen te veel dan wordt het normaal. Om het maar gek te zeggen.
Robo ik zeg ook niet dat het voor jou of anderen nuchter moet zijn. Echt niet. Want iedereen is anders, reageert anders. Ik schrijf alleen hoe ik tegen dit soort dingen aankijk.
Iry, wat een mooie post! Leo Dushi is dat niet zelfbescherming ipv nuchterheid?
Nee eerder conditionering denk ik. Ervaar je dingen te veel dan wordt het normaal. Om het maar gek te zeggen.
Robo ik zeg ook niet dat het voor jou of anderen nuchter moet zijn. Echt niet. Want iedereen is anders, reageert anders. Ik schrijf alleen hoe ik tegen dit soort dingen aankijk.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:51
Niemand had het van mij verwacht en ik zelf ook niet. Als ik er op terug kijk dan vind ik het moeilijk te bevatten. Ik was verschrikkelijk depressief en heel erg moe.
Maar goed, het gaat niet over mij verder, ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen pisnijdig worden van een topic als dat van Zombie en dat anderen hun schouders ophalen. Wil je dood dan moet je dat maar regelen, en val er een ander niet mee lastig (mensen die je niet kent dan), daar kan ik goed inkomen.
Maar ik begrijp wel waar zo'n noodroep vandaan kan komen, van onder het eelt van je voeten.
Maar goed, het gaat niet over mij verder, ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen pisnijdig worden van een topic als dat van Zombie en dat anderen hun schouders ophalen. Wil je dood dan moet je dat maar regelen, en val er een ander niet mee lastig (mensen die je niet kent dan), daar kan ik goed inkomen.
Maar ik begrijp wel waar zo'n noodroep vandaan kan komen, van onder het eelt van je voeten.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:52
quote:iry schreef op 07 juli 2009 @ 14:46:
Maar het zijn ook vaak periodes in iemand leven.
Soms denk ik wel ,zonde....een paar jaar verder had je wellicht in een hele andere gemoedstoestand gezeten,die kans heeft iemand zich dan ontnomen...in het moment.
Heel erg eens. Ik ben blij dat het mislukt is, een paar jaar geleden. Al dacht ik er toen heel erg anders over
Maar is er wat met dat topic gedaan? Is het opgelost?
Maar het zijn ook vaak periodes in iemand leven.
Soms denk ik wel ,zonde....een paar jaar verder had je wellicht in een hele andere gemoedstoestand gezeten,die kans heeft iemand zich dan ontnomen...in het moment.
Heel erg eens. Ik ben blij dat het mislukt is, een paar jaar geleden. Al dacht ik er toen heel erg anders over
Maar is er wat met dat topic gedaan? Is het opgelost?
dinsdag 7 juli 2009 om 14:52
Wat een zware kost zeg op een ordinaire dinsdag in juli. De dood raakt hele fundamentele gevoelens bij mensen, logisch dat het veel losmaakt en dat er forummers 'ópstaan' om te helpen.Zelfdoding.. iets dat ik veel gehoord heb is het zich niet willen beroepen op anderen, ironisch genoeg is het verschrikkelijk om mee te maken als iemand die dicht bij je stond zijn of haar leven beïndigd, en dat dat niet opweegt tegen telkens weer luisteren, steun bieden en liefhebben. Ik zou er alles voor over hebben als ik een persoon op aarde kon houden door dat te doen. Helaas ligt het niet zo simpel..
Even heel praktisch, is de lay out van het forum zo raar wegens verwijdering van dat topic?
Even heel praktisch, is de lay out van het forum zo raar wegens verwijdering van dat topic?
dinsdag 7 juli 2009 om 14:52
dinsdag 7 juli 2009 om 14:53
quote:eleonora schreef op 07 juli 2009 @ 14:51:
Maar goed, het gaat niet over mij verder, ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen pisnijdig worden van een topic als dat van Zombie en dat anderen hun schouders ophalen. Wil je dood dan moet je dat maar regelen, en val er een ander niet mee lastig (mensen die je niet kent dan), daar kan ik goed inkomen.
Maar ik begrijp wel waar zo'n noodroep vandaan kan komen, van onder het eelt van je voeten.Vetgedrukte heb ik ook op den duur tegen dierbaren gezegd.
Maar goed, het gaat niet over mij verder, ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen pisnijdig worden van een topic als dat van Zombie en dat anderen hun schouders ophalen. Wil je dood dan moet je dat maar regelen, en val er een ander niet mee lastig (mensen die je niet kent dan), daar kan ik goed inkomen.
Maar ik begrijp wel waar zo'n noodroep vandaan kan komen, van onder het eelt van je voeten.Vetgedrukte heb ik ook op den duur tegen dierbaren gezegd.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:56
New stylista,
Ik ben nu ook blij dat ik groot een andere definitie heb gegeven.
Ik kan het gemiddelde tempo van het leven niet bij houden.
Nu ik gestopt ben dat te proberen gaat het met mijn gemoedstoestand veel beter.
Mijn eigen psyche vreet teveel energie om daar nog veel naast te doen...daar in berusten is een flinke stap geweest.
Ik ben nu ook blij dat ik groot een andere definitie heb gegeven.
Ik kan het gemiddelde tempo van het leven niet bij houden.
Nu ik gestopt ben dat te proberen gaat het met mijn gemoedstoestand veel beter.
Mijn eigen psyche vreet teveel energie om daar nog veel naast te doen...daar in berusten is een flinke stap geweest.
dinsdag 7 juli 2009 om 14:57
Dat heb ik dus nooit gezegd, indertijd... "Wil je dood dan moet je dat maar regelen, en val er een ander niet mee lastig" Kon ik dat toen maar, dat had me heel wat stress en verdriet gescheeld!
Ik wilde koste wat het kost mijn broer niet kwijt, mijn hart brak echt bij de gedachte, maar inderdaad, een suicidaal persoon hou je niet tegen.
Hij probeerde het tòch.
En de ironie van het geheel: nu leeft ie eindelijk vrolijk en blij, zonder depressies en zelfmoordacties, en nu spreken we elkaar niet meer!
Ik wilde koste wat het kost mijn broer niet kwijt, mijn hart brak echt bij de gedachte, maar inderdaad, een suicidaal persoon hou je niet tegen.
Hij probeerde het tòch.
En de ironie van het geheel: nu leeft ie eindelijk vrolijk en blij, zonder depressies en zelfmoordacties, en nu spreken we elkaar niet meer!
dinsdag 7 juli 2009 om 14:58
quote:iry schreef op 07 juli 2009 @ 14:52:
Maar moeilijk houdt een keer op Dushi.
Voor sommige zal het een zwaktebod zijn.
Maar ik denk dat er ook genoeg zijn die zich al zo lang staande hebben gehouden,gevochten,hebben gebikkelt...maar dat de koek op is.
Moegestreden zeg maar.
Vooral als je het al die tijd in je sterke eentje hebt gedaan.
Ik begrijp en weet dat er ook dit soort mensen zijn. Maar ik heb denk ik te makkelijk praten. Ben nog nooit op dit punt gekomen.
Maar daarom zeg ik ook over mijn dierbaren die het gelukt is: jij hebt nu rust en het leven was voor jou een last en een lijden. En dan is het beter eruit te stappen.
Maar moeilijk houdt een keer op Dushi.
Voor sommige zal het een zwaktebod zijn.
Maar ik denk dat er ook genoeg zijn die zich al zo lang staande hebben gehouden,gevochten,hebben gebikkelt...maar dat de koek op is.
Moegestreden zeg maar.
Vooral als je het al die tijd in je sterke eentje hebt gedaan.
Ik begrijp en weet dat er ook dit soort mensen zijn. Maar ik heb denk ik te makkelijk praten. Ben nog nooit op dit punt gekomen.
Maar daarom zeg ik ook over mijn dierbaren die het gelukt is: jij hebt nu rust en het leven was voor jou een last en een lijden. En dan is het beter eruit te stappen.
dinsdag 7 juli 2009 om 15:00
dinsdag 7 juli 2009 om 15:00
dinsdag 7 juli 2009 om 15:01
quote:mimsey schreef op 07 juli 2009 @ 15:00:
Is dat voor hem niet net zo dubbel als voor jou, Robo? Dat jij nu zo hard aan het vechten bent voor datzelfde waar hij klaar mee was? Lijkt me voor hem namelijk ook heel confronterend.
Wat een mooi, respectvol topic is dit geworden trouwens.
voor jullie!Daarom is het ook klaar tussen ons mimsey: het is té confronterend voor hem.
Is dat voor hem niet net zo dubbel als voor jou, Robo? Dat jij nu zo hard aan het vechten bent voor datzelfde waar hij klaar mee was? Lijkt me voor hem namelijk ook heel confronterend.
Wat een mooi, respectvol topic is dit geworden trouwens.
voor jullie!Daarom is het ook klaar tussen ons mimsey: het is té confronterend voor hem.
dinsdag 7 juli 2009 om 15:03
Heel goed wat je schrijft Iry: geluk moet je zelf voelen (en maken?) Een ander kan daar niet voor zorgen hoe primair dat gevoel ook in de mens zit hoor.
Ik zag in na de zoveelste poging tot, dat mijn reddingsacties tot niets leidde. Ben dr dan ook mee opgehouden. En dat heb ik vanaf dan ook met nog ergere zinnen gedaan/ gezegd dan: val er een ander niet mee lastig doe wat je moet doen. Ik herhaal die zinnen bewust niet. Ze zijn heel heel hard, kil en koud.
De grens is gewoon bereikt bij mij en dan ja dan raakt het je niet meer. (bij pogingen dan bedoel ik, als het echt lukt heb ik dat verdriet tuurlijk wel)
Ik zag in na de zoveelste poging tot, dat mijn reddingsacties tot niets leidde. Ben dr dan ook mee opgehouden. En dat heb ik vanaf dan ook met nog ergere zinnen gedaan/ gezegd dan: val er een ander niet mee lastig doe wat je moet doen. Ik herhaal die zinnen bewust niet. Ze zijn heel heel hard, kil en koud.
De grens is gewoon bereikt bij mij en dan ja dan raakt het je niet meer. (bij pogingen dan bedoel ik, als het echt lukt heb ik dat verdriet tuurlijk wel)
dinsdag 7 juli 2009 om 15:05
quote:eleonora schreef op 07 juli 2009 @ 14:51:
Niemand had het van mij verwacht en ik zelf ook niet. Als ik er op terug kijk dan vind ik het moeilijk te bevatten. Ik was verschrikkelijk depressief en heel erg moe.
Maar goed, het gaat niet over mij verder, ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen pisnijdig worden van een topic als dat van Zombie en dat anderen hun schouders ophalen. Wil je dood dan moet je dat maar regelen, en val er een ander niet mee lastig (mensen die je niet kent dan), daar kan ik goed inkomen.
Maar ik begrijp wel waar zo'n noodroep vandaan kan komen, van onder het eelt van je voeten.
Jeetje Leonora (f) Jouw mooie posts en wijze woorden moesten ook wel ergens vandaan komen, volgens mij heb jij je portie narigheid ook wel gehad. Want een ontzettend goede eigenschap dat jij dat om kunt buigen in zoiets moois en goeds!
Pissig om zelfmoord word ik ook wel geregeld. Maar vooral verdrietig, zeker als het jonge mensen betreft waarvan je weet als ze op de seh komen, dat ze sterk gedecideerd waren om hun leven te beïndigen...
Wat mij dan weer enorm irriteert is dat mensen misbruik maken van de menselijke gevoelens die optreden bij zelfdood en zich enorm theatreek presenteren. Ik heb een clubje patiënten die eens in de paar weken op de seh belanden met een 'poging tot zelfmoord'. Deze poging is verre van serieus en zij weten dondersgoed dat ze daar niet aan zullen overlijden, ze nemen altijd braaf dezelfde hoeveelheid in, wisselen hoogstens met de soorten ad of benzo's. Maar het heeft bij alle pogingen (jaarlijks zie ik ze zo'n 12 keer) nog niet geleid tot een serieuze bedreiging van het leven. Geven de zusters ze een dosis aandacht, dan kunnen ze er weer tegenaan. Soms stuur ik ze naar de paaz, maar vaak zijn ze daar binnen no-time weer weg. Ze prefereren de normale behandelafdeling, dat dan weer wel. Zo graag zelfs dat ze een comateus beeld proberen te veinzen. Pathologisch genoeg natuurlijk dat mensen op die manier ziektewinst willen creëren, maar ook totaal respectloos.
Niemand had het van mij verwacht en ik zelf ook niet. Als ik er op terug kijk dan vind ik het moeilijk te bevatten. Ik was verschrikkelijk depressief en heel erg moe.
Maar goed, het gaat niet over mij verder, ik kan me dus heel goed voorstellen dat mensen pisnijdig worden van een topic als dat van Zombie en dat anderen hun schouders ophalen. Wil je dood dan moet je dat maar regelen, en val er een ander niet mee lastig (mensen die je niet kent dan), daar kan ik goed inkomen.
Maar ik begrijp wel waar zo'n noodroep vandaan kan komen, van onder het eelt van je voeten.
Jeetje Leonora (f) Jouw mooie posts en wijze woorden moesten ook wel ergens vandaan komen, volgens mij heb jij je portie narigheid ook wel gehad. Want een ontzettend goede eigenschap dat jij dat om kunt buigen in zoiets moois en goeds!
Pissig om zelfmoord word ik ook wel geregeld. Maar vooral verdrietig, zeker als het jonge mensen betreft waarvan je weet als ze op de seh komen, dat ze sterk gedecideerd waren om hun leven te beïndigen...
Wat mij dan weer enorm irriteert is dat mensen misbruik maken van de menselijke gevoelens die optreden bij zelfdood en zich enorm theatreek presenteren. Ik heb een clubje patiënten die eens in de paar weken op de seh belanden met een 'poging tot zelfmoord'. Deze poging is verre van serieus en zij weten dondersgoed dat ze daar niet aan zullen overlijden, ze nemen altijd braaf dezelfde hoeveelheid in, wisselen hoogstens met de soorten ad of benzo's. Maar het heeft bij alle pogingen (jaarlijks zie ik ze zo'n 12 keer) nog niet geleid tot een serieuze bedreiging van het leven. Geven de zusters ze een dosis aandacht, dan kunnen ze er weer tegenaan. Soms stuur ik ze naar de paaz, maar vaak zijn ze daar binnen no-time weer weg. Ze prefereren de normale behandelafdeling, dat dan weer wel. Zo graag zelfs dat ze een comateus beeld proberen te veinzen. Pathologisch genoeg natuurlijk dat mensen op die manier ziektewinst willen creëren, maar ook totaal respectloos.
dinsdag 7 juli 2009 om 15:09
Ik wil graag ook nog even reageren. Achteraf, als ik het teruglees.. ik reageerde een beetje te snel. Het is voor mij een gevoelig onderwerp.(voor wie niet?) Natuurlijk valt een vertraging van een trein in het niet bij een overlijden van iemand.
Ik heb zelf een vriend en vriendin verloren door zelfdoding. Een ex van me heeft vroeger regelmatig pogingen gedaan en laatst hoorde ik van mijn laatste ex dat hij er eigenlijk ook een einde aan wil maken. In mijn berichten zit gewoon opgekropte frustratie. Vaak als ik even iets laat landen in mijn gevoel en erover nadenk, ben ik veel rustiger en kan je er milder over praten.
Het spijt me als iemand zich aangesproken heeft gevoeld.
Ik vind het gewoon een hele trieste zaak.. als mensen zo vér moeten gaan. Ik wou dat iedereen iemand had, als het écht helemaal verkeerd met je gaat, dat je altijd bij hem/haar kon aankloppen. Help elkaar en zoek naar hulp.
Ik heb zelf een vriend en vriendin verloren door zelfdoding. Een ex van me heeft vroeger regelmatig pogingen gedaan en laatst hoorde ik van mijn laatste ex dat hij er eigenlijk ook een einde aan wil maken. In mijn berichten zit gewoon opgekropte frustratie. Vaak als ik even iets laat landen in mijn gevoel en erover nadenk, ben ik veel rustiger en kan je er milder over praten.
Het spijt me als iemand zich aangesproken heeft gevoeld.
Ik vind het gewoon een hele trieste zaak.. als mensen zo vér moeten gaan. Ik wou dat iedereen iemand had, als het écht helemaal verkeerd met je gaat, dat je altijd bij hem/haar kon aankloppen. Help elkaar en zoek naar hulp.
dinsdag 7 juli 2009 om 15:11
Even over de verantwoordelijkheid en het schuldgevoel die je als betrokkene voelt:
Ik heb een hele dierbare vriend die al zijn hele leven aan het knokken is. Knokken tegen de depressie die hem al vijf van de zes familieleden heeft gekost. Alleen zijn zus leeft nog, ware het niet dat die vaak op de gesloten afdeling zit. Hij houdt zich staande, op wilskracht en veel medicatie. En altijd zei hij; "Nu in de schemering kan ik soms nog de contouren van mooie dingen zien, maar zodra het helemaal donker wordt ben ik hier klaar". Daar kon niemand iets tegenin brengen, daar hoefde niemand zich verantwoordelijk voor te voelen... wij zijn zolang het nog gaat zijn mooie contouren, zijn kleine lichtjes in de duisternis, zijn redenen om nog even te blijven plakken. Geholpen door de belachelijke hoeveelheid medicatie. En wanneer ik op een kwade dag zijn brief in de bus vind, weet ik dat het zo goed genoeg was voor hem en dat ik er vrede mee mag hebben... en toch zal ik me de dag dat ik die brief krijg mezelf verwijten dat ik hem niet twee dagen eerder heb gebeld met een mooi verhaal of grappige anekdote.
Ik heb een hele dierbare vriend die al zijn hele leven aan het knokken is. Knokken tegen de depressie die hem al vijf van de zes familieleden heeft gekost. Alleen zijn zus leeft nog, ware het niet dat die vaak op de gesloten afdeling zit. Hij houdt zich staande, op wilskracht en veel medicatie. En altijd zei hij; "Nu in de schemering kan ik soms nog de contouren van mooie dingen zien, maar zodra het helemaal donker wordt ben ik hier klaar". Daar kon niemand iets tegenin brengen, daar hoefde niemand zich verantwoordelijk voor te voelen... wij zijn zolang het nog gaat zijn mooie contouren, zijn kleine lichtjes in de duisternis, zijn redenen om nog even te blijven plakken. Geholpen door de belachelijke hoeveelheid medicatie. En wanneer ik op een kwade dag zijn brief in de bus vind, weet ik dat het zo goed genoeg was voor hem en dat ik er vrede mee mag hebben... en toch zal ik me de dag dat ik die brief krijg mezelf verwijten dat ik hem niet twee dagen eerder heb gebeld met een mooi verhaal of grappige anekdote.
Wat wilde ik nou toch typen?
