Overig
alle pijlers
Rare mensen uit je kindertijd die je altijd zijn bijgebleven
zondag 8 maart 2020 om 15:52
Waar je in je volwassen leven gelukkig je eigen vrienden kunt kiezen en net iets makkelijker mensen kunt vermijden die niet trekt, had je het er als kind maar mee te doen.
Denk aan de rare oude buurvrouw (zielig, want jong weduwe) waar je met je moeder op de koffie ging en die altijd heel hard in je wangetjes kneep omdat ze je zo lief vond, de oom die op verjaardagen altijd steevast een kwade dronk had, of de zonderlinge achterneef die er altijd wel was maar verder nooit een kop open deed.
Stuk voor stuk zijn ze je bijgebleven en denk je er nog weleens aan terug. Met een glimlach, een "weet je nog met tante Mien"....of een ongemakkelijk of boos gevoel.
TO trapt af:
Bij mijn opa en oma kwam er altijd een zgn. ouwe vrijster over de vloer zoals ze dat toen noemden. Geen man, geen kinderen...overgebleven dus en in haar geval een enorm verzuurde, gefrustreerde nare vrouw die 's middags al aan de sherry zat en rookte als een ketter. Daarnaast had ze een enorme bloedhekel aan kinderen en stak dat niet onder stoelen of banken met haar one liner: "kinderen zijn hinderen"
Ik kwam vaak en graag bij opa en oma en zij helaas ook. Altijd als ik binnenkwam en zij zat pontificaal aan de tafel (huis van opa en oma was zo klein dat een bankstel niet paste, je zat altijd aan tafel die in het midden van de kamer stond), voelde ik mij heel ongemakkelijk, vooral als ze mij dan minzaam toeknikte, haar rook uitblies en zei: 'zo...ben jij daar ook weer joh'. Dit deed ze ook bij mijn nichtje en neefje dus geijkte uitspraak als wij bij elkaar zijn in ons volwassen leven.
Daarnaast nog een hele aparte mannelijke kennis van mijn ouders die vaarde en "in elk stadje een ander schatje had". Hij had thuis een gezin en schroomde niet zijn schatjes uit de andere stadjes mee te nemen naar feestjes of verjaardagen. Wat ik dan altijd bizar vond is dat mijn ouders mij instrueerde met: 'denk erom, als ome Jan met een andere vrouw komt straks, dan zeg je niets over tante Riet begrepen'. Als kind vond ik dat al raar (heb ik mijn ouders later ook wel verteld) maar ja je hebt geen keuze.
De kennis in kwestie was altijd wel erg gezellig en aardig en nam altijd mooie cadeaus voor mij mee maar ik kan het ongemakkelijke gevoel als kind mij nog goed voor de geest halen...het klopte natuurlijk voor geen meter.
Denk aan de rare oude buurvrouw (zielig, want jong weduwe) waar je met je moeder op de koffie ging en die altijd heel hard in je wangetjes kneep omdat ze je zo lief vond, de oom die op verjaardagen altijd steevast een kwade dronk had, of de zonderlinge achterneef die er altijd wel was maar verder nooit een kop open deed.
Stuk voor stuk zijn ze je bijgebleven en denk je er nog weleens aan terug. Met een glimlach, een "weet je nog met tante Mien"....of een ongemakkelijk of boos gevoel.
TO trapt af:
Bij mijn opa en oma kwam er altijd een zgn. ouwe vrijster over de vloer zoals ze dat toen noemden. Geen man, geen kinderen...overgebleven dus en in haar geval een enorm verzuurde, gefrustreerde nare vrouw die 's middags al aan de sherry zat en rookte als een ketter. Daarnaast had ze een enorme bloedhekel aan kinderen en stak dat niet onder stoelen of banken met haar one liner: "kinderen zijn hinderen"
Ik kwam vaak en graag bij opa en oma en zij helaas ook. Altijd als ik binnenkwam en zij zat pontificaal aan de tafel (huis van opa en oma was zo klein dat een bankstel niet paste, je zat altijd aan tafel die in het midden van de kamer stond), voelde ik mij heel ongemakkelijk, vooral als ze mij dan minzaam toeknikte, haar rook uitblies en zei: 'zo...ben jij daar ook weer joh'. Dit deed ze ook bij mijn nichtje en neefje dus geijkte uitspraak als wij bij elkaar zijn in ons volwassen leven.
Daarnaast nog een hele aparte mannelijke kennis van mijn ouders die vaarde en "in elk stadje een ander schatje had". Hij had thuis een gezin en schroomde niet zijn schatjes uit de andere stadjes mee te nemen naar feestjes of verjaardagen. Wat ik dan altijd bizar vond is dat mijn ouders mij instrueerde met: 'denk erom, als ome Jan met een andere vrouw komt straks, dan zeg je niets over tante Riet begrepen'. Als kind vond ik dat al raar (heb ik mijn ouders later ook wel verteld) maar ja je hebt geen keuze.
De kennis in kwestie was altijd wel erg gezellig en aardig en nam altijd mooie cadeaus voor mij mee maar ik kan het ongemakkelijke gevoel als kind mij nog goed voor de geest halen...het klopte natuurlijk voor geen meter.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zondag 8 maart 2020 om 17:21
De oude buren van mijn ouders. Die mensen hadden duidelijk twee favoriete kinderen, namelijk hun jongste kind en mijn oudere broer. Ze hadden hun oudste graag voor mijn broer geruild en staken dat niet onder stoelen of banken.
Ging ik rond met een schaal Hollandse tapas en dan zei hij keihard neeeee Mare, sufferd, weet jij nou nog niet dat ik dat niet mag als diabetespatient. Wist ik veel, ik was kind. En dan sloeg ik hem de volgende ronde over en dan zei hij, maar nu neem ik wel dus waarom sla je me over.
Als ik meehielp met de afwas zei hij dat ik er niks van kon en als ik niet meehielp dan noemde hij me lui. Ik las daar een keer een boek en toen vielen er wat bladzijden uit. Hij helemaal uit zijn panty terwijl mijn ouders bij zoiets direct met geld over de brug kwamen. En zo nog 100 voorbeelden. Maar ik kon er aan ontsnappen, hun oudste moest altijd met van die rare dingen dealen. Hij si ook vroeg het huis uitgegaan. Uiteindelijk is de moeder vrij jong overleden en daarna is het contact met hem en mijn inmiddels ook gescheiden ouders verwaterd.
Dan hadden we nog de Vietnamveteraan in de straat die nogal van het padje af was. Liep regelmatig in zijn onderbroek door de tuin en riep dan rare dingen naar ons kinderen die achter zijn tuin speelden. We werden altijd gewaarschuwd om nooit bij hem naar binnen te gaan want dat vroeg hij ook regelmatig. Toen waren we bang voor hem maar nu vraag ik me af waarom die man geen hulp kreeg.
En de buurman van de ruzie over een boom. Ooit hadden ze goed contact maar na die boomruzie kwam het niet meer goed. Die man heeft me ook een keer bespuugd en me midden op straat uitgekafferd omdat hij gefrustreerd was over mijn ouders die hem negeerden. Inmiddels ook overleden.
Dan nog de minder erge mensen. De tantes van mijn moeder die altijd op de uitgebreid gevierde hoogtijdagen (bruiloften, jubilea) in mijn wang knepen en vroegen 'van wie ik er 1 was' en nooit interesse hadden in het antwoord. Ja mijn overgrootmoeder had meer dan 100 kleinkinderen, dus de achterkleinkinderen waren al helemaal niet meer te tellen.
Ik had veel rare figuren in mijn omgeving
.
Ging ik rond met een schaal Hollandse tapas en dan zei hij keihard neeeee Mare, sufferd, weet jij nou nog niet dat ik dat niet mag als diabetespatient. Wist ik veel, ik was kind. En dan sloeg ik hem de volgende ronde over en dan zei hij, maar nu neem ik wel dus waarom sla je me over.
Als ik meehielp met de afwas zei hij dat ik er niks van kon en als ik niet meehielp dan noemde hij me lui. Ik las daar een keer een boek en toen vielen er wat bladzijden uit. Hij helemaal uit zijn panty terwijl mijn ouders bij zoiets direct met geld over de brug kwamen. En zo nog 100 voorbeelden. Maar ik kon er aan ontsnappen, hun oudste moest altijd met van die rare dingen dealen. Hij si ook vroeg het huis uitgegaan. Uiteindelijk is de moeder vrij jong overleden en daarna is het contact met hem en mijn inmiddels ook gescheiden ouders verwaterd.
Dan hadden we nog de Vietnamveteraan in de straat die nogal van het padje af was. Liep regelmatig in zijn onderbroek door de tuin en riep dan rare dingen naar ons kinderen die achter zijn tuin speelden. We werden altijd gewaarschuwd om nooit bij hem naar binnen te gaan want dat vroeg hij ook regelmatig. Toen waren we bang voor hem maar nu vraag ik me af waarom die man geen hulp kreeg.
En de buurman van de ruzie over een boom. Ooit hadden ze goed contact maar na die boomruzie kwam het niet meer goed. Die man heeft me ook een keer bespuugd en me midden op straat uitgekafferd omdat hij gefrustreerd was over mijn ouders die hem negeerden. Inmiddels ook overleden.
Dan nog de minder erge mensen. De tantes van mijn moeder die altijd op de uitgebreid gevierde hoogtijdagen (bruiloften, jubilea) in mijn wang knepen en vroegen 'van wie ik er 1 was' en nooit interesse hadden in het antwoord. Ja mijn overgrootmoeder had meer dan 100 kleinkinderen, dus de achterkleinkinderen waren al helemaal niet meer te tellen.
Ik had veel rare figuren in mijn omgeving
.
zondag 8 maart 2020 om 17:43
Hier hele straten vol in de buurt waar ik als jong kind woonde.Betty_Slocombe schreef: ↑08-03-2020 16:19Maar in hele familie bestond uit dit soort types. Zo was er een oom die als hij beschonken was de bloemstukken begon op te eten, wat de eigenaars van zalencentra niet konden waarderen.
Ik dacht ook dat ik het me verkeerd herinnerde, misschien iets had verward met films of de boeken die ik als kind verslond.
Maar later heb ik met iemand gewerkt die ooit voor een sociale werkplaats werkte in die buurt en die beaamde het. De halve buurt werd 's ochtends opgehaald met een busje want met heel veel mensen' was wat'.
Jongen met 1 oog die altijd op straat stond te zingen--check
Huis waar 6 mensen met syndroom van down woonden, die allemaal babies kregen (collega wist er van twee) check.
Stel dat altijd voor het raam zat en waar je binnen met hun speelgoed mocht spelen, hele lieve mensen. Alleen moest je er niks eten want ze likten hun bord af en zetten die zo weer in de kast: check.
Etc etc.
zondag 8 maart 2020 om 17:51
Volgens mij had je vroeger veel meer vunzigaards en/doordat werd er weinig aan gedaan. Ik heb een gymleraar gehad die na meerdere klachten niet meer in de meisjeskleedkamer mocht komen, dat was dan blijkbaar de straf voor het graaien. En een zwemleraar die ook op een twijfelachtige manier met de kinderen om ging. Daar hadden we het onderling over en dan verzonnen we oplossingen waardoor hij niet in je kruis zou grijpen.
In de brugklas had ik een leraar die me aan een voldoende heeft geholpen omdat hij me zo aardig vond. Ik miste altijd zijn proefwerken omdat ik naar de ortho moest. Die moest ik dan inhalen en dan kwam hij op mijn tafeltje zitten, soms een hand op mijn schouder, en zegde hij de helft van de antwoorden voor. Dat heb ik natuurlijk nooit aan iemand verteld want die voldoendes waren welkom.
In de brugklas had ik een leraar die me aan een voldoende heeft geholpen omdat hij me zo aardig vond. Ik miste altijd zijn proefwerken omdat ik naar de ortho moest. Die moest ik dan inhalen en dan kwam hij op mijn tafeltje zitten, soms een hand op mijn schouder, en zegde hij de helft van de antwoorden voor. Dat heb ik natuurlijk nooit aan iemand verteld want die voldoendes waren welkom.
zondag 8 maart 2020 om 17:55
Bah, wat een naar verhaalpejeka schreef: ↑08-03-2020 17:20Zo iemand kan ik me ook herinneren. Mijn ouders hadden een goede kennis/vriend. Toen ik een jaar of 12 was, mocht ik regelmatig met hem mee, hij moest dan met de auto ergens naartoe (weet bij god niet meer waarom). Om iets op te halen of om bij iemand langs te gaan, geen flauw idee meer. Maar ik mocht dan af en toe mee. Ik weet zelfs nog wat voor auto hij had: een groene Vauxhall Viva. Op zich vond ik dat leuk, het waren leuke ritjes meestal en een (half) dagje weg in de schoolvakantie was best geinig, en ik hield van auto's en autorijden, dus al met al ging ik met plezier mee. Tot op zekere dag. We waren onderweg, en reden naast een vrachtwagen waarvan de luchtleiding even ventileerde met een scherpe uitstoot van lucht (tsssjjjj….). De vriend van mijn ouders keek me even aan en zei olijk: "Hoorde je dat? Die vrachtwagen kwam klaar!"
Als 12-jarige wist ik niet zo goed wat daarop te zeggen.
Maar oom X (ik noemde hem oom) ging door.
"Ben jij al eens klaargekomen? Weet je hoe dat voelt?"
Ik wist nu helemaal niet meer wat te zeggen en stamelde wat, vuurrood.
"Oom" ging door.
"Joh, daar hoef je je toch niet voor te schamen, dat is heel gewoon hoor, mag je best zeggen."...
Zijn hand lag opeens op mijn knie.
Terugdenkend geloof ik dat ik heb voorgewend dat ik opeens érg moest plassen, en eenmaal terug in de auto dat ik me niet lekker voelde en naar huis wilde. We waren nog maar op een kwartier van huis, dus dat is ook gebeurd.
Ik ben nooit meer met "oom" meegegaan. Ik heb mijn ouders er ook nooit over verteld, en zes jaar later overleed hij, midden 50.
zondag 8 maart 2020 om 17:59
Achteraf heb ik ook wel eens nagedacht over die "oom" en zijn intenties, maar eerlijk is eerlijk, ik heb er nooit trauma's van gehad ofzo. Ik vond hem vreemd en niet leuk na dit gebeuren, maar niet dat ik in de foetushouding wegkroop en een depressie kreeg. En op verjaardagen e.d. kwam ik hem nog regelmatig tegen, en dan bleef ik uit zijn buurt. Niet angstig, maar geen zin in zijn gezelschap.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 8 maart 2020 om 18:04
De buurvrouw aan de ene kant naast ons. Met haar kunststof hekje dat heilig was. Ze woonde aan het gangpad en kwam regelmatig naar buiten schreeuwen: "Pas op voor het hekje." Dat gebeurde als je aan het voetballen, tennissen was. Of als je met een skateboard door het gangpad kwam. Dan moest je dat ding dragen tot je voorbij haar huis was. Ik was bevriend met haar kleindochter die ze altijd achteruit stelde ten opzichte van haar zusjes. De zus van haar man woonde ook in de straat en hij mocht geen contact met haar hebben. Omdat buurvrouw er niet mee overweg kon. Zo blij dat ze eindelijk ging verhuizen. Een jaar na hun verhuizing stierf haar man. Vorig jaar heb ik haar na 18 jaar weer gezien. Ze zat in een rolstoel en is flink dement. Kan amper meer praten. Echt raar om te zien dat dat beeld wat ik vroeger van haar had weg is.
Een klasgenoot op de basisschool die van het woonwagenkamp kwam. Zijn vader was niet in beeld, alleen zijn moeder die niet opvoedde. Zijn vingers zaten altijd onder de wratten. Altijd een slecht rapport, terwijl hij niet dom was. Het werd niet gestimuleerd van huis uit. Op zijn 9e liep hij door de week al tot 3 uur 's nachts op. Hij was er altijd bij als er rottigheid was. In groep 8 is hij opgepakt door de politie, omdat hij ruiten had ingegooid. Als enige van de klas was hij niet ingeënt waardoor hij vlak voor de eindmusical de Bof kreeg en niet kon meedoen.
Een klasgenoot op mijn 2e middelbare school. Die school was een provincie verderop en kleinschalig. Iedereen had zijn/haar reden om daar heen te gaan. Het was 2 uur reizen met OV enkele reis. Onze ouders hadden afgesproken dat wij samen zouden reizen. We waren de enigen uit onze regio die naar die school gingen, vandaar. Maar mijn klasgenoot had daar duidelijk geen zin in. Deed alles om mij te ontlopen. Ik had totaal niks aan die jongen. Er kon nooit een lachje vanaf en toen ik een keer met zijn ouders mee terug mocht rijden (schol een uur tijd) heeft hij me heel de weg zowat dood gekeken. En maar klagen dat hij niet kon gaan vissen. Volgens zijn ouders wilde hij met iedereen vriend zijn om geen vijanden te hebben. Maar van mij moest hij niks weten. Hij werd vreselijk de lucht in gestoken. Kon en wist alles zó goed. Maar dat viel best tegen. Vorig jaar heeft mijn moeder hem gezien bij de hondenschool. Eenmalig. Zijn vader vertelde dat hij wegens omstandigheden weer thuis woonde. Hoe of wat werd niet verteld.
Een klasgenoot op de basisschool die van het woonwagenkamp kwam. Zijn vader was niet in beeld, alleen zijn moeder die niet opvoedde. Zijn vingers zaten altijd onder de wratten. Altijd een slecht rapport, terwijl hij niet dom was. Het werd niet gestimuleerd van huis uit. Op zijn 9e liep hij door de week al tot 3 uur 's nachts op. Hij was er altijd bij als er rottigheid was. In groep 8 is hij opgepakt door de politie, omdat hij ruiten had ingegooid. Als enige van de klas was hij niet ingeënt waardoor hij vlak voor de eindmusical de Bof kreeg en niet kon meedoen.
Een klasgenoot op mijn 2e middelbare school. Die school was een provincie verderop en kleinschalig. Iedereen had zijn/haar reden om daar heen te gaan. Het was 2 uur reizen met OV enkele reis. Onze ouders hadden afgesproken dat wij samen zouden reizen. We waren de enigen uit onze regio die naar die school gingen, vandaar. Maar mijn klasgenoot had daar duidelijk geen zin in. Deed alles om mij te ontlopen. Ik had totaal niks aan die jongen. Er kon nooit een lachje vanaf en toen ik een keer met zijn ouders mee terug mocht rijden (schol een uur tijd) heeft hij me heel de weg zowat dood gekeken. En maar klagen dat hij niet kon gaan vissen. Volgens zijn ouders wilde hij met iedereen vriend zijn om geen vijanden te hebben. Maar van mij moest hij niks weten. Hij werd vreselijk de lucht in gestoken. Kon en wist alles zó goed. Maar dat viel best tegen. Vorig jaar heeft mijn moeder hem gezien bij de hondenschool. Eenmalig. Zijn vader vertelde dat hij wegens omstandigheden weer thuis woonde. Hoe of wat werd niet verteld.
zondag 8 maart 2020 om 18:04
Ja, zo ging het hier ook ongeveer met die grijpgrage judoleraar. Ik ben gestopt met judo en voor de rest ging het leven gewoon door. Maar achteraf denk ik toch onwillekeurig dat misschien niet alle meisjes die hij ooit 'les' gegeven heeft de mazzel hebben gehad dat het bij wat gegraai bleef. Ik kan me ook nog goed herinneren dat ik op zekere dag een rouwadvertentie in de krant zag van hem, en dat ik echt blij was dat ie de pijp uit was.pejeka schreef: ↑08-03-2020 17:59Achteraf heb ik ook wel eens nagedacht over die "oom" en zijn intenties, maar eerlijk is eerlijk, ik heb er nooit trauma's van gehad ofzo. Ik vond hem vreemd en niet leuk na dit gebeuren, maar niet dat ik in de foetushouding wegkroop en een depressie kreeg. En op verjaardagen e.d. kwam ik hem nog regelmatig tegen, en dan bleef ik uit zijn buurt. Niet angstig, maar geen zin in zijn gezelschap.
zondag 8 maart 2020 om 18:06
Ik was mij vanmiddag nog aan 't afvragen hoe het met "juf G." zou zijn.
En hoe oud ze nu moet zijn.
Mijn juf uit het 5de leerjaar (groep 7).
Juf G. was een rokende zuurpruim die al véél te lang lesgaf.
Ik schat dat ze toen ik bij haar zat ongeveer 53 was.
Nu ergens tussen de 75 en de 80 als ze nog leeft.
Juf G. was vooral gefrustreerd omdat haar echtgenoot doodgevallen was - hartaanval - en zij achterbleef met 3 kinderen.
Omdat ze lesgeven helemaal niet meer leuk vond, maar ze daardoor niet kon stoppen want iemand moest de centen binnenbrengen.
Maar dus werkte ze die frustraties maar uit op haar leerlingen.
En tja "vroeger was alles beter" en "de leerlingen in de jaren 60 en 70 waren allemaal veel braver" dan wij midden de jaren 90.
Tegelijk zat ze rustig in front of the class te roken, stopte ze kinderen in 't bezemhok als je hoofd haar niet aanstond, ...
Op haar 57ste was de nieuwe directie alle klachten van ouders beu en is ze vervroegd in pensioen gestuurd. Eindelijk.
Ze kon overigens tesamen vertrekken met de sportjuf. Juf R.
Niemand wist hoe dat mens ooit aan haar diploma geraakt was want sporten kon ze niet en lesgeven al helemaal niet.
Het enige wat ze kon was kinderen terroriseren.
En kinderen in plinten stoppen (waarbij anderen over de plint moesten), onder water duwen in 't zwembad, ... en vooral een afkeer doen krijgen van sport.
Het mens heeft ook een jaar of 30 haar gang kunnen gaan tot er dus een nieuwe directie kwam die ook nog les had gekregen van haar. Ze was jonger dan juf G. schat ik, maar ook bij haar was haar vervroegd pensioen eindelijk héél snel in orde.
En hoe oud ze nu moet zijn.
Mijn juf uit het 5de leerjaar (groep 7).
Juf G. was een rokende zuurpruim die al véél te lang lesgaf.
Ik schat dat ze toen ik bij haar zat ongeveer 53 was.
Nu ergens tussen de 75 en de 80 als ze nog leeft.
Juf G. was vooral gefrustreerd omdat haar echtgenoot doodgevallen was - hartaanval - en zij achterbleef met 3 kinderen.
Omdat ze lesgeven helemaal niet meer leuk vond, maar ze daardoor niet kon stoppen want iemand moest de centen binnenbrengen.
Maar dus werkte ze die frustraties maar uit op haar leerlingen.
En tja "vroeger was alles beter" en "de leerlingen in de jaren 60 en 70 waren allemaal veel braver" dan wij midden de jaren 90.
Tegelijk zat ze rustig in front of the class te roken, stopte ze kinderen in 't bezemhok als je hoofd haar niet aanstond, ...
Op haar 57ste was de nieuwe directie alle klachten van ouders beu en is ze vervroegd in pensioen gestuurd. Eindelijk.
Ze kon overigens tesamen vertrekken met de sportjuf. Juf R.
Niemand wist hoe dat mens ooit aan haar diploma geraakt was want sporten kon ze niet en lesgeven al helemaal niet.
Het enige wat ze kon was kinderen terroriseren.
En kinderen in plinten stoppen (waarbij anderen over de plint moesten), onder water duwen in 't zwembad, ... en vooral een afkeer doen krijgen van sport.
Het mens heeft ook een jaar of 30 haar gang kunnen gaan tot er dus een nieuwe directie kwam die ook nog les had gekregen van haar. Ze was jonger dan juf G. schat ik, maar ook bij haar was haar vervroegd pensioen eindelijk héél snel in orde.
zondag 8 maart 2020 om 18:09
zondag 8 maart 2020 om 18:17
Ik was een jaar of 18/19 toen die "oom" overleed en heb er niet echt bij stilgestaan. Niks bij gevoeld ook, eerlijk gezegd. Ik vond hem altijd al een beetje vreemd, ook vóór mijn ervaring met hem. Hij had een vrouw van 25+ jaar jonger, en toen hij midden 50 was, een meisje van 8 en een jongen van 1 jaar oud. Ik snapte al nooit waarom die "tante" die jonger was dan mijn eigen ouders, bij die "oom" bleef die qua leeftijd meer richting mijn grootouders ging. Eén ander ding wat ik me van hem herinner, is dat hij zwaar aan de alcohol verslaafd bleek, en dat mijn moeder, samen met zijn vrouw en schoonmoeder, een keer flessen en flessen vol sterke drank voor de gootsteen hebben staan kiepen die ze overal in huis gevonden hadden. En dat mijn moeder toen samen met die schoonmoeder bij zijn vrouw is gebleven om hem op te vangen nadien, zodat hij zijn woede niet zou botvieren op zijn jonge vrouw. Mijn moeder stond haar mannetje, en die schoonmoeder was een struise volksvrouw die ook niet voor een kleintje vervaard was, dus die hebben toen het fort bewaakt. Hoe het echt afgelopen is, weet ik niet meer. Maar het was in elk geval geen leuke man.Lady*Voldemort schreef: ↑08-03-2020 18:04Ja, zo ging het hier ook ongeveer met die grijpgrage judoleraar. Ik ben gestopt met judo en voor de rest ging het leven gewoon door. Maar achteraf denk ik toch onwillekeurig dat misschien niet alle meisjes die hij ooit 'les' gegeven heeft de mazzel hebben gehad dat het bij wat gegraai bleef. Ik kan me ook nog goed herinneren dat ik op zekere dag een rouwadvertentie in de krant zag van hem, en dat ik echt blij was dat ie de pijp uit was.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 8 maart 2020 om 18:19
Mijn leraar wiskunde was een complete mafkees. Iedereen in de regio kende hem ook zo. Gooide met bordenwissers, hield ellenlange verhandelingen over zeilen/Friese taalgeschiedenis/de behamaat van zijn dochter, maar nooit legde hij iets uit. Behalve die ene keer in de brugklas, maar dat bleek theoretische wiskunde te zijn. Toen een van mijn klasgenoten vroeg wat er precies verteld werd donderde hij: "Je moet nu echt opletten, want als je straks naar de universiteit gaat, dan is dit wel de wiskunde die je daar krijgt!" Ik zat in een enorm brede vbo-mavo-havo-vwo-klas, dus dat was wat onnozel.
Hij liet ook winden voor de klas en hij raakte meisjes aan. Hij stopte wel als je daar wat van zei.
Hij liet ook winden voor de klas en hij raakte meisjes aan. Hij stopte wel als je daar wat van zei.
zondag 8 maart 2020 om 18:25
Die verdrietige verhalen vind ik niet leuk. Zo spijtig dat kwetsbare kinderen zo vaak nog het slachtoffer zijn van roofdieren, terwijl iedereen denkt dat het zo'n leuke ome is.
Iets opbeurender: ik had een oudoom en oudtante die woonden in een ieniemienie huis in de beruchtste buurt van het dorp. Dat huis had wel een woonkamer, maar daar zaten ze nooit, ze zaten altijd in de keuken. Daar stond een grote eikenhouten tafel met een smyrnakleed en meer ook niet, want het was heel klein. Het stond er ook blauw van de rook, want oom en tante rookten al hun hele leven Zware Van Nelle en hadden dientengevolge allebeide dezelfde krassende basstem. Ze waren stapelgek op elkaar en het was er erg gezellig. Er was altijd soep om te eten en koffie om te drinken en de worsten hingen te drogen aan het plafond. Soms moest er een baby verschoond worden en dan werd dat ook op de keukentafel gedaan. Zette je je bord soep gewoon even aan de kant.
Iets opbeurender: ik had een oudoom en oudtante die woonden in een ieniemienie huis in de beruchtste buurt van het dorp. Dat huis had wel een woonkamer, maar daar zaten ze nooit, ze zaten altijd in de keuken. Daar stond een grote eikenhouten tafel met een smyrnakleed en meer ook niet, want het was heel klein. Het stond er ook blauw van de rook, want oom en tante rookten al hun hele leven Zware Van Nelle en hadden dientengevolge allebeide dezelfde krassende basstem. Ze waren stapelgek op elkaar en het was er erg gezellig. Er was altijd soep om te eten en koffie om te drinken en de worsten hingen te drogen aan het plafond. Soms moest er een baby verschoond worden en dan werd dat ook op de keukentafel gedaan. Zette je je bord soep gewoon even aan de kant.
zondag 8 maart 2020 om 18:25
In het Flippo tijdperk had mijn oma een vriendin die wel erg fanatiek Flippo’s spaarde.
Ze kwam een keer op bezoek met haar map en dubbele Flippo’s toen mijn broertje en ik daar aan het logeren waren. Dus wij ook onze mappen mee en dubbele mee om te ruilen.
Die vriendin van oma bleek echt heel veel dubbele te hebben die wij nog niet hadden. Ze wilde ook alleen maar voor flippo’s ruilen die ze nog niet had terwijl ze veel meer had dan mijn broertje en ik bij elkaar. En als we dan konden ruilen dan was er gezeik van „daar wil ik er 2 voor want die is meer waard/zeldzaam etc” bij bijna iedere flippo was er wel iets. Op een gegeven moment is mijn oma zo boos geworden op haar vriendin omdat die zo moeilijk deed en ons niks gunde. De vriendin ging weg en ik geloof dat ze elkaar toen maanden niet gesproken hebben en uiteindelijk wisten al de vriendinnen van mijn oma het en die vonden het ook allemaal erg voor ons. Later hoorden we dat die vriendin ons niet zo leuk vond.
Die vriendin was toen 70+, alleenstaand en aan het sparen voor een kleinkind van haar broer dat ze amper zag volgens mij.
Ze kwam een keer op bezoek met haar map en dubbele Flippo’s toen mijn broertje en ik daar aan het logeren waren. Dus wij ook onze mappen mee en dubbele mee om te ruilen.
Die vriendin van oma bleek echt heel veel dubbele te hebben die wij nog niet hadden. Ze wilde ook alleen maar voor flippo’s ruilen die ze nog niet had terwijl ze veel meer had dan mijn broertje en ik bij elkaar. En als we dan konden ruilen dan was er gezeik van „daar wil ik er 2 voor want die is meer waard/zeldzaam etc” bij bijna iedere flippo was er wel iets. Op een gegeven moment is mijn oma zo boos geworden op haar vriendin omdat die zo moeilijk deed en ons niks gunde. De vriendin ging weg en ik geloof dat ze elkaar toen maanden niet gesproken hebben en uiteindelijk wisten al de vriendinnen van mijn oma het en die vonden het ook allemaal erg voor ons. Later hoorden we dat die vriendin ons niet zo leuk vond.
Die vriendin was toen 70+, alleenstaand en aan het sparen voor een kleinkind van haar broer dat ze amper zag volgens mij.
zondag 8 maart 2020 om 18:26
Ik was nog maar een peuter , maar ik ben het nooit vergeten .
Als het zonnetje scheen , legde mijn moeder een deken op het gras in de tuin met wat speelgoed, en daar zaten we tesamen wat op te spelen .
Op een gegeven ogenblik ging ze even naar binnen .
Tevreden zat ik op mijn dekentje , tot ik plots de buurvrouw op mij af zag komen .
( Er was geen afsluiting tussen onze tuinen )
Zij was een oude vrouw , gekleed in in kleding van de jaren 1800 .
Zwarte haarkap , zwarte ruisende rokken tot op de grond en dan nog een zwarte schort ook tot op de grond .
Hoe dichter ze kwam , hoe banger ik werd . Toen ze bij mij stond en zich voorover bukte , was ik doodsbang !
Ik zette het op een schreeuwen zo hard ik kon !
Nog nooit had ik zo’n figuur gezien . Waarschijnlijk dacht ik dat het een heks was ?
Ik zie nog altijd hoe mijn moeder de tuin kwam ingerend .
Waar mijn man woonde , leefde ook zo een vrouw . Met kleding van in 1800 .
Toen hij een jaar of tien was riep ze alle weken ( andere naam ) :”pietjeee!!! Pietjeee!!! Ga eens om 2 flessen
jenever en een schelle huufdvlakke .”
( is een snede varkenskop )
Ze was eenzaam , ernstig vervuild en dronk .
Mijn man was niet bang . Hij ging braaf naar de winkel en kreeg dan van haar 20 Franken .
Dat was voor een klein kind veel geld in die tijd .
Laatst geleden hadden we het er nog over , en nog altijd moeten we erom lachen .
Alhoewel het treurig is . Mijn man zijn ouders en toen hij ouder was hijzelf ook , gingen soms eens haar huis poetsen .
Ook hielden ze de schouw in de gaten . Als er geen rook uit kwam , lag ze dronken op de grond . En zij gingen haar dan helpen .
Nu lees ik soms wel eens dat oude mensen maanden later , dood op de grond terug gevonden worden.
Als het zonnetje scheen , legde mijn moeder een deken op het gras in de tuin met wat speelgoed, en daar zaten we tesamen wat op te spelen .
Op een gegeven ogenblik ging ze even naar binnen .
Tevreden zat ik op mijn dekentje , tot ik plots de buurvrouw op mij af zag komen .
( Er was geen afsluiting tussen onze tuinen )
Zij was een oude vrouw , gekleed in in kleding van de jaren 1800 .
Zwarte haarkap , zwarte ruisende rokken tot op de grond en dan nog een zwarte schort ook tot op de grond .
Hoe dichter ze kwam , hoe banger ik werd . Toen ze bij mij stond en zich voorover bukte , was ik doodsbang !
Ik zette het op een schreeuwen zo hard ik kon !
Nog nooit had ik zo’n figuur gezien . Waarschijnlijk dacht ik dat het een heks was ?
Ik zie nog altijd hoe mijn moeder de tuin kwam ingerend .
Waar mijn man woonde , leefde ook zo een vrouw . Met kleding van in 1800 .
Toen hij een jaar of tien was riep ze alle weken ( andere naam ) :”pietjeee!!! Pietjeee!!! Ga eens om 2 flessen
jenever en een schelle huufdvlakke .”
( is een snede varkenskop )
Ze was eenzaam , ernstig vervuild en dronk .
Mijn man was niet bang . Hij ging braaf naar de winkel en kreeg dan van haar 20 Franken .
Dat was voor een klein kind veel geld in die tijd .
Laatst geleden hadden we het er nog over , en nog altijd moeten we erom lachen .
Alhoewel het treurig is . Mijn man zijn ouders en toen hij ouder was hijzelf ook , gingen soms eens haar huis poetsen .
Ook hielden ze de schouw in de gaten . Als er geen rook uit kwam , lag ze dronken op de grond . En zij gingen haar dan helpen .
Nu lees ik soms wel eens dat oude mensen maanden later , dood op de grond terug gevonden worden.
zondag 8 maart 2020 om 18:28
Ben nooit slachtoffer geweest en voel het nog steeds niet zo. Wel als ongepast gedrag achteraf gezien.Betty_Slocombe schreef: ↑08-03-2020 18:25Die verdrietige verhalen vind ik niet leuk. Zo spijtig dat kwetsbare kinderen zo vaak nog het slachtoffer zijn van roofdieren, terwijl iedereen denkt dat het zo'n leuke ome is.
Iets opbeurender: ik had een oudoom en oudtante die woonden in een ieniemienie huis in de beruchtste buurt van het dorp. Dat huis had wel een woonkamer, maar daar zaten ze nooit, ze zaten altijd in de keuken. Daar stond een grote eikenhouten tafel met een smyrnakleed en meer ook niet, want het was heel klein. Het stond er ook blauw van de rook, want oom en tante rookten al hun hele leven Zware Van Nelle en hadden dientengevolge allebeide dezelfde krassende basstem. Ze waren stapelgek op elkaar en het was er erg gezellig. Er was altijd soep om te eten en koffie om te drinken en de worsten hingen te drogen aan het plafond. Soms moest er een baby verschoond worden en dan werd dat ook op de keukentafel gedaan. Zette je je bord soep gewoon even aan de kant.
Maar ik had ook veel familieleden zoals jij beschrijft. En die hebben meer betekend in mijn jeugd en meer bijgedragen aan mijn vorming dan die rare kennis van mijn ouders.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 8 maart 2020 om 18:31
Blij dat dat ook eens duidelijk wordt gemaaktMaleficent schreef: ↑08-03-2020 18:29Het lijkt wel of er 'vroeger' veel meer weirdo's waren als nu.
zondag 8 maart 2020 om 18:32
Mijn 1e zwemjuf op mijn 5e. Destijds nog een jonge juf. De zwemschool was kleinschalig en lekker dichtbij. Het klonk allemaal heel lovend. Maar het was verschrikkelijk. Gek op zwemmen, maar water in mijn gezicht verdroeg ik niet. Net als onder water zwemmen. Doodeng. Gelijk de 1e les moesten we de beenslag al leren. Durfde je iets niet, dan was je lastig en moest je maar op de kant gaan zitten. Dat gebeurde mij vaak de lessen daarna, als we weer onder water moesten zwemmen. Het was vooral veel moeten daar, helemaal niet op een speelse manier. Ik ben er na 1 serie lessen af gegaan.
Van een kennis, die er 24 jaar daarna kort heeft gewerkt, hoorde ik dat die juf nog steeds zo streng is. Ze heeft elk kind dat bij haar zwom al eens zien huilen.
Van een kennis, die er 24 jaar daarna kort heeft gewerkt, hoorde ik dat die juf nog steeds zo streng is. Ze heeft elk kind dat bij haar zwom al eens zien huilen.
zondag 8 maart 2020 om 18:37
Mijn ouders waren een soort van enigszins verlate hippies, en ze rookten wel eens een jointje. Op een goeie dag kwamen de buren op de borrel, en zij wilden ook wel eens een stickie proberen. Zo gezegd zo gedaan, en na een paar trekjes besloten buum en buuf al hun kleren uit te trekken en de rest van de avond naakt bij ons in de huiskamer door te brengen, waarschijnlijk vanuit de veronderstelling dat een beetje zedenverwildering er nou eenmaal bij hoorde als je dan toch aan de drugs ging.
De volgende dag schaamden de buren zich toch wel een beetje voor hun gedrag, en toen hebben ze wraak genomen door in de hele buurt rond te briesen dat mijn ouders een stelletje werkloze hasjvreters waren
De volgende dag schaamden de buren zich toch wel een beetje voor hun gedrag, en toen hebben ze wraak genomen door in de hele buurt rond te briesen dat mijn ouders een stelletje werkloze hasjvreters waren
zondag 8 maart 2020 om 18:38
Ik kan boeken schrijven over tante L.Maleficent schreef: ↑08-03-2020 18:29Het lijkt wel of er 'vroeger' veel meer weirdo's waren als nu.
Eén van de zussen van mijn moeder.
Helaas is ze op haar 76ste nog altijd een weirdo en ben ik intussen geen kind meer.
En ze is vooral zowat het grootste vrek van heel het Westelijk halfrond.
zondag 8 maart 2020 om 18:39
Een gekke familie bestaande uit een demente moeder, een morsige zoon en een zielige dochter. Ze zagen er eigenlijk allemaal viezig uit en de demente moeder liep door het dorp soms het verkeer op te houden.
Pas na 5 jaar in de buurt wonen had ik door dat er ook nog een dochter was, want die kwam de deur niet uit, dat wilde haar broer niet. Ik geloof dat het allemaal wat beter is geworden toen de moeder overleed.
Ik had ook een buurjongen van jaren ouder die altijd omging met de kinderen uit de buurt die jonger waren. Ik denk dat hij gewoon geen aansluiting had bij leeftijdsgenoten, wat wel sneu was. Hij was verder niet 'raar' als in pedofiel voor zover ik weet, eerder kinderachtig en fanatiek met spelletjes spelen. Hij deed op zijn 14 of 15e nog mee als wij verstoppertje speelden zeg maar. Hij kocht ook vuurwerk voor ons toen wij dat nog niet mochten. Hij ging uiteindelijk studeren en heb er nooit meer wat van gehoord.
Pas na 5 jaar in de buurt wonen had ik door dat er ook nog een dochter was, want die kwam de deur niet uit, dat wilde haar broer niet. Ik geloof dat het allemaal wat beter is geworden toen de moeder overleed.
Ik had ook een buurjongen van jaren ouder die altijd omging met de kinderen uit de buurt die jonger waren. Ik denk dat hij gewoon geen aansluiting had bij leeftijdsgenoten, wat wel sneu was. Hij was verder niet 'raar' als in pedofiel voor zover ik weet, eerder kinderachtig en fanatiek met spelletjes spelen. Hij deed op zijn 14 of 15e nog mee als wij verstoppertje speelden zeg maar. Hij kocht ook vuurwerk voor ons toen wij dat nog niet mochten. Hij ging uiteindelijk studeren en heb er nooit meer wat van gehoord.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
