Overig
alle pijlers
Rare mensen uit je kindertijd die je altijd zijn bijgebleven
zondag 8 maart 2020 om 15:52
Waar je in je volwassen leven gelukkig je eigen vrienden kunt kiezen en net iets makkelijker mensen kunt vermijden die niet trekt, had je het er als kind maar mee te doen.
Denk aan de rare oude buurvrouw (zielig, want jong weduwe) waar je met je moeder op de koffie ging en die altijd heel hard in je wangetjes kneep omdat ze je zo lief vond, de oom die op verjaardagen altijd steevast een kwade dronk had, of de zonderlinge achterneef die er altijd wel was maar verder nooit een kop open deed.
Stuk voor stuk zijn ze je bijgebleven en denk je er nog weleens aan terug. Met een glimlach, een "weet je nog met tante Mien"....of een ongemakkelijk of boos gevoel.
TO trapt af:
Bij mijn opa en oma kwam er altijd een zgn. ouwe vrijster over de vloer zoals ze dat toen noemden. Geen man, geen kinderen...overgebleven dus en in haar geval een enorm verzuurde, gefrustreerde nare vrouw die 's middags al aan de sherry zat en rookte als een ketter. Daarnaast had ze een enorme bloedhekel aan kinderen en stak dat niet onder stoelen of banken met haar one liner: "kinderen zijn hinderen"
Ik kwam vaak en graag bij opa en oma en zij helaas ook. Altijd als ik binnenkwam en zij zat pontificaal aan de tafel (huis van opa en oma was zo klein dat een bankstel niet paste, je zat altijd aan tafel die in het midden van de kamer stond), voelde ik mij heel ongemakkelijk, vooral als ze mij dan minzaam toeknikte, haar rook uitblies en zei: 'zo...ben jij daar ook weer joh'. Dit deed ze ook bij mijn nichtje en neefje dus geijkte uitspraak als wij bij elkaar zijn in ons volwassen leven.
Daarnaast nog een hele aparte mannelijke kennis van mijn ouders die vaarde en "in elk stadje een ander schatje had". Hij had thuis een gezin en schroomde niet zijn schatjes uit de andere stadjes mee te nemen naar feestjes of verjaardagen. Wat ik dan altijd bizar vond is dat mijn ouders mij instrueerde met: 'denk erom, als ome Jan met een andere vrouw komt straks, dan zeg je niets over tante Riet begrepen'. Als kind vond ik dat al raar (heb ik mijn ouders later ook wel verteld) maar ja je hebt geen keuze.
De kennis in kwestie was altijd wel erg gezellig en aardig en nam altijd mooie cadeaus voor mij mee maar ik kan het ongemakkelijke gevoel als kind mij nog goed voor de geest halen...het klopte natuurlijk voor geen meter.
Denk aan de rare oude buurvrouw (zielig, want jong weduwe) waar je met je moeder op de koffie ging en die altijd heel hard in je wangetjes kneep omdat ze je zo lief vond, de oom die op verjaardagen altijd steevast een kwade dronk had, of de zonderlinge achterneef die er altijd wel was maar verder nooit een kop open deed.
Stuk voor stuk zijn ze je bijgebleven en denk je er nog weleens aan terug. Met een glimlach, een "weet je nog met tante Mien"....of een ongemakkelijk of boos gevoel.
TO trapt af:
Bij mijn opa en oma kwam er altijd een zgn. ouwe vrijster over de vloer zoals ze dat toen noemden. Geen man, geen kinderen...overgebleven dus en in haar geval een enorm verzuurde, gefrustreerde nare vrouw die 's middags al aan de sherry zat en rookte als een ketter. Daarnaast had ze een enorme bloedhekel aan kinderen en stak dat niet onder stoelen of banken met haar one liner: "kinderen zijn hinderen"
Ik kwam vaak en graag bij opa en oma en zij helaas ook. Altijd als ik binnenkwam en zij zat pontificaal aan de tafel (huis van opa en oma was zo klein dat een bankstel niet paste, je zat altijd aan tafel die in het midden van de kamer stond), voelde ik mij heel ongemakkelijk, vooral als ze mij dan minzaam toeknikte, haar rook uitblies en zei: 'zo...ben jij daar ook weer joh'. Dit deed ze ook bij mijn nichtje en neefje dus geijkte uitspraak als wij bij elkaar zijn in ons volwassen leven.
Daarnaast nog een hele aparte mannelijke kennis van mijn ouders die vaarde en "in elk stadje een ander schatje had". Hij had thuis een gezin en schroomde niet zijn schatjes uit de andere stadjes mee te nemen naar feestjes of verjaardagen. Wat ik dan altijd bizar vond is dat mijn ouders mij instrueerde met: 'denk erom, als ome Jan met een andere vrouw komt straks, dan zeg je niets over tante Riet begrepen'. Als kind vond ik dat al raar (heb ik mijn ouders later ook wel verteld) maar ja je hebt geen keuze.
De kennis in kwestie was altijd wel erg gezellig en aardig en nam altijd mooie cadeaus voor mij mee maar ik kan het ongemakkelijke gevoel als kind mij nog goed voor de geest halen...het klopte natuurlijk voor geen meter.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zondag 8 maart 2020 om 21:00
Twee huizen verderop woonde een gezin dat uit Indonesië kwam en die vader vond ik altijd een beetje eng. Het engste aan hem vond ik zijn tanden. Die waren in mijn (kinder)ogen namelijk enorm!
Op een dag stond de buurman met mijn vader te praten en toen heb ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en hem gevraagd hoe hij aan van de grote tanden kwam. "Dat komt omdat ik vroeger in de jungle altijd apen at" kreeg ik als antwoord.
Ik ben daarna altijd met een héle grote boog om de buurman heen gelopen
Op een dag stond de buurman met mijn vader te praten en toen heb ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en hem gevraagd hoe hij aan van de grote tanden kwam. "Dat komt omdat ik vroeger in de jungle altijd apen at" kreeg ik als antwoord.
Ik ben daarna altijd met een héle grote boog om de buurman heen gelopen
Sommige mensen worden zeikend verwekt
zondag 8 maart 2020 om 21:08
Toen mocht je nog openbaar maf zijn, tegenwoordig ga je gelijk aan de galg.Maleficent schreef: ↑08-03-2020 18:29Het lijkt wel of er 'vroeger' veel meer weirdo's waren als nu.
Ja en?
zondag 8 maart 2020 om 21:12
Toen ik een jaar of 10, 11 was ging ik met een vriendinnetje mee naar haar buurman om zijn jonge poesjes te bekijken. Was een alleenstaande man met een nogal gedateerde inrichting. Toen zij een poesje op schoot had, legde hij zijn hand op haar blote been ( het was zomer en ze had een rok aan). Het voelde voor mij super ongemakkelijk en ging gelijk staan en wou gelijk naar huis. Toen er niet met haar over gehad... vraag me nu nog wel eens af of zij het ook gek vond of dat hij dat vaker deed!
zondag 8 maart 2020 om 21:30
Ik heb op heel wat middelbare scholen gezeten en een heel arsenaal aan rare docenten meegemaakt.
De leuksten waren:
Een docent die als enige in de hele wereld heel erg om me moest lachen. Ik was een chagrijnig type, in die periode altijd dik in de punkerige makeup en in tweedehands kleding.
Ik, uur bezig geweest met bruin hoofd wit te poederen, makeup geïnspireerd op grafische vormen, maakte mijn entree.
'zo mevrouw het groepje, wat dacht u vanmorgen toen u zich zo uitdoste'.
Ik op doodse toon: 'nou, ik dacht: ik heb weer geschiedenis van meneer postma, laat ik eens leuk voor de dag komen vandaag'
Meneer Postma keek dan me met van die olijke oogjes en dat was dan toch wel leuk.
Verder had je ook een meester, die man was een beetje uitgeblust. Mopperde veel en was vaak sarcastisch.
Hij moest me een advies geven over een vervolgopleiding, ik ging samen met een vriendinnetje.
Die man heeft ons verbaasd met een warm verhaal, waarin hij onze hele loopbaan beschreef op school, allemaal leuke verhalen had over ons, zat echt lachend allemaal dingen te vertellen.
Hij sprak met ons alsof we leuke volwassenen waren en gaf ons een advies wat heel goed bij ons paste. Toen we weggingen zei hij dat hij ons heel erg ging missen en gaf ons een hele dikke knuffel. We waren daarna helemaal in de war.
Zo spraken volwassenen nooit met ons en we wisten ook niet dat die man überhaupt iets van ons had meegekregen.
De leuksten waren:
Een docent die als enige in de hele wereld heel erg om me moest lachen. Ik was een chagrijnig type, in die periode altijd dik in de punkerige makeup en in tweedehands kleding.
Ik, uur bezig geweest met bruin hoofd wit te poederen, makeup geïnspireerd op grafische vormen, maakte mijn entree.
'zo mevrouw het groepje, wat dacht u vanmorgen toen u zich zo uitdoste'.
Ik op doodse toon: 'nou, ik dacht: ik heb weer geschiedenis van meneer postma, laat ik eens leuk voor de dag komen vandaag'
Meneer Postma keek dan me met van die olijke oogjes en dat was dan toch wel leuk.
Verder had je ook een meester, die man was een beetje uitgeblust. Mopperde veel en was vaak sarcastisch.
Hij moest me een advies geven over een vervolgopleiding, ik ging samen met een vriendinnetje.
Die man heeft ons verbaasd met een warm verhaal, waarin hij onze hele loopbaan beschreef op school, allemaal leuke verhalen had over ons, zat echt lachend allemaal dingen te vertellen.
Hij sprak met ons alsof we leuke volwassenen waren en gaf ons een advies wat heel goed bij ons paste. Toen we weggingen zei hij dat hij ons heel erg ging missen en gaf ons een hele dikke knuffel. We waren daarna helemaal in de war.
Zo spraken volwassenen nooit met ons en we wisten ook niet dat die man überhaupt iets van ons had meegekregen.
zondag 8 maart 2020 om 22:29
Dat komt omdat je als man de gezellige kindervriend kon uithangen zonder dat iemand zijn wenkbrauwen optrok, ik had ook een kindervriend in de familie, een eeuwige vrijgezel, en mijn ooms en tantes gaven hun kinderen gerust mee om te gaan zwemmen en daarna een frietje.
Maar anno 2020 laat je het als man wel uit je hoofd om andermans minderjarige kinderen mee te vragen, of om fysieke grapjes te maken met andermans kinderen.
De viezerikken van toen hebben helaas menig vertrouwen geschaad.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 8 maart 2020 om 22:32
takkentrol schreef: ↑08-03-2020 21:00Twee huizen verderop woonde een gezin dat uit Indonesië kwam en die vader vond ik altijd een beetje eng. Het engste aan hem vond ik zijn tanden. Die waren in mijn (kinder)ogen namelijk enorm!
Op een dag stond de buurman met mijn vader te praten en toen heb ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en hem gevraagd hoe hij aan van de grote tanden kwam. "Dat komt omdat ik vroeger in de jungle altijd apen at" kreeg ik als antwoord.
Ik ben daarna altijd met een héle grote boog om de buurman heen gelopen
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zondag 8 maart 2020 om 22:36
In de brugklas vertelden klasgenoten dat wij ook een vieze gymleraar hadden. Ik heb het zelf nooit gemerkt. Volgens een paar meiden gluurde hij door het sleutelgat van onze kleedkamer. Toen heeft een van hen met haar deo in het gat gespoten.
Datzelfde jaar moesten we ook schoolzwemmen voor het nieuwe B diploma. Dat was toen pas ingevoerd. Wie slaagde mocht (moest niet) door voor het C diploma. Twee gymleraren beoordeelden dat en ik zakte op borst- en rugcrawl. Onterecht, want ik had al een paar diploma's behaald waarvoor je die slagen moest kunnen. Ik kreeg na een tijdje praten een herkansing. Toen mijn moeder het meldde aan het zwembadpersoneel waren die mensen kwaad op de gymleraren. Want dat zou betekenen dat zij het me vroeger verkeerd hadden aangeleerd.
Datzelfde jaar moesten we ook schoolzwemmen voor het nieuwe B diploma. Dat was toen pas ingevoerd. Wie slaagde mocht (moest niet) door voor het C diploma. Twee gymleraren beoordeelden dat en ik zakte op borst- en rugcrawl. Onterecht, want ik had al een paar diploma's behaald waarvoor je die slagen moest kunnen. Ik kreeg na een tijdje praten een herkansing. Toen mijn moeder het meldde aan het zwembadpersoneel waren die mensen kwaad op de gymleraren. Want dat zou betekenen dat zij het me vroeger verkeerd hadden aangeleerd.
zondag 8 maart 2020 om 23:05
takkentrol schreef: ↑08-03-2020 21:00Twee huizen verderop woonde een gezin dat uit Indonesië kwam en die vader vond ik altijd een beetje eng. Het engste aan hem vond ik zijn tanden. Die waren in mijn (kinder)ogen namelijk enorm!
Op een dag stond de buurman met mijn vader te praten en toen heb ik al mijn moed bij elkaar geschraapt en hem gevraagd hoe hij aan van de grote tanden kwam. "Dat komt omdat ik vroeger in de jungle altijd apen at" kreeg ik als antwoord.
Ik ben daarna altijd met een héle grote boog om de buurman heen gelopen
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
maandag 9 maart 2020 om 22:31
Ik had toen ik op mijn vervolgopleiding zat een lerares sociologie. Echt een weirdo. Ze was denk ik eind 50, had altijd een rieten mandje mee waar ze haar boeken in had. Vaak een spijkerrokje aan met een gebreide trui...roze. Regenlaarzen aan en twee vlechten int haar alla pipi langkous. En ze vertelde dat ze eenden in haar badkuip had s,winters en een grote boom in haar huis. En ze had het altijd en eeuwig over haar vrinden (vrienden).
Zo raar mens met hele rare ideeen, ik lag dan ook altijd in de clinch met haar.
Zo raar mens met hele rare ideeen, ik lag dan ook altijd in de clinch met haar.
maandag 9 maart 2020 om 23:24
Vroeger als kind in de jaren 60 had ik een vreemde tandarts,bij kinderen deed hij de deur van de behandel kamer op slot en ouders mochten niet mee naar binnen.hij was zeer kortaf en schreeuwde vaak.als een kind huilde sloeg hij.Mijn gebit heeft hij verpest net zoals bij vele anderen.Een andere tandarts was er niet in ons dorp iedereen was bang voor hem.Jaren later hoorde ik dat hij vaak overspannen was door zijn werk en huwelijksproblemen.
Ik heb er een trauma aan overgehouden,nu gaat het redelijk goed als ik bij mijn lieve tandarts kom.
Ik heb er een trauma aan overgehouden,nu gaat het redelijk goed als ik bij mijn lieve tandarts kom.
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
maandag 9 maart 2020 om 23:36
Mijn leraar scheikunde op de HAVO. Fántastische vent was dat. Stotterde als een malle, wilde eigenlijk niet de (christelijke) dagopening doen of bidden, maar dat moest. Dan ging hij, al stotterend, bidden tot Einstein, Boeddha of een ander bijzonder iemand. Hij had ook pikzwarte duimen, want hij schudde de reageerbuisjes altijd met zijn duim erop, óók als er schadelijke stoffen in zaten. De amanuensis zat altijd zwetend in zijn hok te wachten tot een proefje weer daverend mis ging en hij het mocht oplossen. Wát een held was die leraar!
Bij ons in de buurt was een alleenstaande moeder met een hele trits kinderen, allemaal van andere vaders. Dat was wel 'the talk of the neighbourhood' in het christelijke stadje waar ik opgroeide. Al die kinderen en de moeder waren ook altijd een beetje smoezelig. Best sneu voor die kids.
De Duitse overbuurman. Ging altijd winkelen in Duitsland, want dat was goedkoper. Nou was de grens naar Duitsland niet bepaald naast de deur, en toch elk weekend met de auto die kant op, om geld te besparen (die uiteraard gewoon op ging aan benzine). Een oer-racist was dat. Stond naar onze buurkinderen (Surinaams, Indisch, Marrokaans, Turks, Vietnamees en ga nog maar even door) in een vet Duits accent te schreeuwen dat ze op moesten rotten naar hun eigen land. De ironie ontging hem een beetje denk ik.
Als ik nog even nadenk, herinner ik me vast meer mensen.. Maar eerst maar even slapen geloof ik...
Bij ons in de buurt was een alleenstaande moeder met een hele trits kinderen, allemaal van andere vaders. Dat was wel 'the talk of the neighbourhood' in het christelijke stadje waar ik opgroeide. Al die kinderen en de moeder waren ook altijd een beetje smoezelig. Best sneu voor die kids.
De Duitse overbuurman. Ging altijd winkelen in Duitsland, want dat was goedkoper. Nou was de grens naar Duitsland niet bepaald naast de deur, en toch elk weekend met de auto die kant op, om geld te besparen (die uiteraard gewoon op ging aan benzine). Een oer-racist was dat. Stond naar onze buurkinderen (Surinaams, Indisch, Marrokaans, Turks, Vietnamees en ga nog maar even door) in een vet Duits accent te schreeuwen dat ze op moesten rotten naar hun eigen land. De ironie ontging hem een beetje denk ik.
Als ik nog even nadenk, herinner ik me vast meer mensen.. Maar eerst maar even slapen geloof ik...
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
dinsdag 10 maart 2020 om 00:47
Dan moet ik meteen denken aan "Keetje". Een oude, onverzorgde vrouw die in mijn dorp woonde. Qua gedrag was ze ook vreemd, onnozel. Andere kinderen van mijn school gingen bij haar belletje lellen, dan werd ze kwaad en kwam ze natuurlijk scheldend naar buiten. Ik was hartstikke bang voor Keetje, dacht ook echt dat ze een of andere heks was. Haar huis was helemaal onderkomen.
Best wel verdrietig als ik er nu aan terugdenk.
Best wel verdrietig als ik er nu aan terugdenk.
dinsdag 10 maart 2020 om 13:51
In mijn straat woonden een paar rare types:
Een Turks gezin, waarvan de vader ooit eens was opgepakt door de politie omdat hij een ongeluk had veroorzaakt (met teveel alcohol achter het stuur) en hij had zijn auto echt helemaal vol liggen met eieren. Die waren allemaal gebroken en het struif liep de volgende dag de auto nog uit.
De kinderen van het gezin scholden de meisjes uit de straat ook altijd uit voor hoer in het Turks.
Een man die ooit was uitgezonden. Ik weet niet waarheen, maar hij was daar zo getraumatiseerd van dat hij elke dag enorm zoop, andere mensen uitschold en dagelijks ruzie maakten met andere mensen en ook met kinderen. Geen idee wat er van hem geworden is, het zou me niet verbazen als hij niet meer leeft.
Een enorm tokkie gezin, waarbij de kinderen na de basisschool niet meer naar school gingen. Ze hadden ook een enorm smerig huis, de kinderen waren zo'n beetje het criminele circuit ingerold om geld te verdienen.
Ze hadden altijd ruzie met "mensen van het kamp" en ben ooit getuige geweest van een steekpartij in onze straat tussen die 2 gezinnen.
Een Turks gezin, waarvan de vader ooit eens was opgepakt door de politie omdat hij een ongeluk had veroorzaakt (met teveel alcohol achter het stuur) en hij had zijn auto echt helemaal vol liggen met eieren. Die waren allemaal gebroken en het struif liep de volgende dag de auto nog uit.
De kinderen van het gezin scholden de meisjes uit de straat ook altijd uit voor hoer in het Turks.
Een man die ooit was uitgezonden. Ik weet niet waarheen, maar hij was daar zo getraumatiseerd van dat hij elke dag enorm zoop, andere mensen uitschold en dagelijks ruzie maakten met andere mensen en ook met kinderen. Geen idee wat er van hem geworden is, het zou me niet verbazen als hij niet meer leeft.
Een enorm tokkie gezin, waarbij de kinderen na de basisschool niet meer naar school gingen. Ze hadden ook een enorm smerig huis, de kinderen waren zo'n beetje het criminele circuit ingerold om geld te verdienen.
Ze hadden altijd ruzie met "mensen van het kamp" en ben ooit getuige geweest van een steekpartij in onze straat tussen die 2 gezinnen.
woensdag 11 maart 2020 om 20:07
Mooi, lijkt me geweldig om zo een mooie herinnering te hebben.pejeka schreef: ↑08-03-2020 18:52Of het in alle gevallen weirdo's waren, betwijfel ik. Tenminste, als het gaat om die mensen die in een andere tijd lijken te zijn blijven hangen.
Ik ben opgegroeid met veel mensen uit een "andere tijd" en ik vond het heel interessant als ze vertelden over vroeger.
Mijn oudoom was geboren rond 1880 en hij is 104 jaar oud geworden. Zijn huis in Den Haag zag er in 1970 nog net zo uit als toen hij erin trok in 1910. Het enige wat erbij was gekomen, was een TV, want hij was als academicus erg geïnteresseerd in actualiteiten en dat was ook het enige waar de TV voor werd aangezet. Maar de complete inrichting van het huis was een perfecte weerspiegeling van hoe huizen van de gegoede burgerij eruit zagen in 1910. Eigenlijk een levend museum. Ook in de omgangsvormen. Ik heb mijn oudtante nooit anders over mijn oudoom horen spreken dan over haar "heer gemaal". Oom deed echter de boodschappen, op zijn antieke Fongers fiets reed hij tot hij bijna 100 was naar de bakker (Hus) om marsepeingebakjes te halen als we kwamen, en haalde boodschappen bij De Spar. De keuken van het huis was museaal: een perfect keukenblok anno 1910, met naast het aanrecht twee grote voorraadblikken van Van Nelle's Koffie en Thee, een blauwe en een rode, tegenwoordig zou je er kapitalen voor krijgen.
Toen oom geboren werd rond 1880, waren er hier en daar spoorwegen en verder niks. Geen auto's, geen vliegtuigen, geen trams, en er waren zelfs op bepaalde trajecten nog trekschuiten. Al die ontwikkelingen had hij meegemaakt en als kind hing ik aan zijn lippen als hij daarover vertelde. Rond 1940 was hij met pensioen gegaan en dus, toen ik geboren werd in 1963, was hij al 23 jaar met pensioen. Hij had ook een mooie collectie speelgoed, uit zijn eigen jeugd, en ik heb nog één stukje daarvan wat ik ooit van hem kreeg, een blikken treintje met 3 wagons.
Het eten was altijd hetzelfde als we kwamen: tomatensoep, garnalencocktail, runderbraadstuk met aardappeltjes en doperwten (vers gedopt) en worteltjes, en chipolatapudding toe.
Na het eten nog een kopje koffie, en dan was het tijd om weer op huis aan te gaan met de trein.
Een beetje vreemd misschien, mensen die nog in zo'n andere tijd leven, maar wat zou ik graag daar nog eens op bezoek gaan...
woensdag 11 maart 2020 om 21:02
Los van de mooie herinneringen (want het waren heel fijne mensen), fascineerde me destijds al vooral het opeens teruggaan in de tijd als je daar binnen kwam. Geschiedenis interesseerde me altijd al, en dan voornamelijk de geschiedenis van hoe gewone mensen ooit leefden, en als je bij hen binnen kwam, werd je als het ware in één klap getransporteerd van 1975 in de wereld van 1910. Zodra je over de drempel stapte, veranderde de tijd. Niet op een vervelende manier, maar alsof je opeens zelf onderdeel was van een levenswijze uit het verleden. Heel fascinerend.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 11 maart 2020 om 21:29
Mooi verhaalpejeka schreef: ↑08-03-2020 18:52Of het in alle gevallen weirdo's waren, betwijfel ik. Tenminste, als het gaat om die mensen die in een andere tijd lijken te zijn blijven hangen.
Ik ben opgegroeid met veel mensen uit een "andere tijd" en ik vond het heel interessant als ze vertelden over vroeger.
Mijn oudoom was geboren rond 1880 en hij is 104 jaar oud geworden. Zijn huis in Den Haag zag er in 1970 nog net zo uit als toen hij erin trok in 1910. Het enige wat erbij was gekomen, was een TV, want hij was als academicus erg geïnteresseerd in actualiteiten en dat was ook het enige waar de TV voor werd aangezet. Maar de complete inrichting van het huis was een perfecte weerspiegeling van hoe huizen van de gegoede burgerij eruit zagen in 1910. Eigenlijk een levend museum. Ook in de omgangsvormen. Ik heb mijn oudtante nooit anders over mijn oudoom horen spreken dan over haar "heer gemaal". Oom deed echter de boodschappen, op zijn antieke Fongers fiets reed hij tot hij bijna 100 was naar de bakker (Hus) om marsepeingebakjes te halen als we kwamen, en haalde boodschappen bij De Spar. De keuken van het huis was museaal: een perfect keukenblok anno 1910, met naast het aanrecht twee grote voorraadblikken van Van Nelle's Koffie en Thee, een blauwe en een rode, tegenwoordig zou je er kapitalen voor krijgen.
Toen oom geboren werd rond 1880, waren er hier en daar spoorwegen en verder niks. Geen auto's, geen vliegtuigen, geen trams, en er waren zelfs op bepaalde trajecten nog trekschuiten. Al die ontwikkelingen had hij meegemaakt en als kind hing ik aan zijn lippen als hij daarover vertelde. Rond 1940 was hij met pensioen gegaan en dus, toen ik geboren werd in 1963, was hij al 23 jaar met pensioen. Hij had ook een mooie collectie speelgoed, uit zijn eigen jeugd, en ik heb nog één stukje daarvan wat ik ooit van hem kreeg, een blikken treintje met 3 wagons.
Het eten was altijd hetzelfde als we kwamen: tomatensoep, garnalencocktail, runderbraadstuk met aardappeltjes en doperwten (vers gedopt) en worteltjes, en chipolatapudding toe.
Na het eten nog een kopje koffie, en dan was het tijd om weer op huis aan te gaan met de trein.
Een beetje vreemd misschien, mensen die nog in zo'n andere tijd leven, maar wat zou ik graag daar nog eens op bezoek gaan...
