Overig
alle pijlers
Rare mensen uit je kindertijd die je altijd zijn bijgebleven
zondag 8 maart 2020 om 15:52
Waar je in je volwassen leven gelukkig je eigen vrienden kunt kiezen en net iets makkelijker mensen kunt vermijden die niet trekt, had je het er als kind maar mee te doen.
Denk aan de rare oude buurvrouw (zielig, want jong weduwe) waar je met je moeder op de koffie ging en die altijd heel hard in je wangetjes kneep omdat ze je zo lief vond, de oom die op verjaardagen altijd steevast een kwade dronk had, of de zonderlinge achterneef die er altijd wel was maar verder nooit een kop open deed.
Stuk voor stuk zijn ze je bijgebleven en denk je er nog weleens aan terug. Met een glimlach, een "weet je nog met tante Mien"....of een ongemakkelijk of boos gevoel.
TO trapt af:
Bij mijn opa en oma kwam er altijd een zgn. ouwe vrijster over de vloer zoals ze dat toen noemden. Geen man, geen kinderen...overgebleven dus en in haar geval een enorm verzuurde, gefrustreerde nare vrouw die 's middags al aan de sherry zat en rookte als een ketter. Daarnaast had ze een enorme bloedhekel aan kinderen en stak dat niet onder stoelen of banken met haar one liner: "kinderen zijn hinderen"
Ik kwam vaak en graag bij opa en oma en zij helaas ook. Altijd als ik binnenkwam en zij zat pontificaal aan de tafel (huis van opa en oma was zo klein dat een bankstel niet paste, je zat altijd aan tafel die in het midden van de kamer stond), voelde ik mij heel ongemakkelijk, vooral als ze mij dan minzaam toeknikte, haar rook uitblies en zei: 'zo...ben jij daar ook weer joh'. Dit deed ze ook bij mijn nichtje en neefje dus geijkte uitspraak als wij bij elkaar zijn in ons volwassen leven.
Daarnaast nog een hele aparte mannelijke kennis van mijn ouders die vaarde en "in elk stadje een ander schatje had". Hij had thuis een gezin en schroomde niet zijn schatjes uit de andere stadjes mee te nemen naar feestjes of verjaardagen. Wat ik dan altijd bizar vond is dat mijn ouders mij instrueerde met: 'denk erom, als ome Jan met een andere vrouw komt straks, dan zeg je niets over tante Riet begrepen'. Als kind vond ik dat al raar (heb ik mijn ouders later ook wel verteld) maar ja je hebt geen keuze.
De kennis in kwestie was altijd wel erg gezellig en aardig en nam altijd mooie cadeaus voor mij mee maar ik kan het ongemakkelijke gevoel als kind mij nog goed voor de geest halen...het klopte natuurlijk voor geen meter.
Denk aan de rare oude buurvrouw (zielig, want jong weduwe) waar je met je moeder op de koffie ging en die altijd heel hard in je wangetjes kneep omdat ze je zo lief vond, de oom die op verjaardagen altijd steevast een kwade dronk had, of de zonderlinge achterneef die er altijd wel was maar verder nooit een kop open deed.
Stuk voor stuk zijn ze je bijgebleven en denk je er nog weleens aan terug. Met een glimlach, een "weet je nog met tante Mien"....of een ongemakkelijk of boos gevoel.
TO trapt af:
Bij mijn opa en oma kwam er altijd een zgn. ouwe vrijster over de vloer zoals ze dat toen noemden. Geen man, geen kinderen...overgebleven dus en in haar geval een enorm verzuurde, gefrustreerde nare vrouw die 's middags al aan de sherry zat en rookte als een ketter. Daarnaast had ze een enorme bloedhekel aan kinderen en stak dat niet onder stoelen of banken met haar one liner: "kinderen zijn hinderen"
Ik kwam vaak en graag bij opa en oma en zij helaas ook. Altijd als ik binnenkwam en zij zat pontificaal aan de tafel (huis van opa en oma was zo klein dat een bankstel niet paste, je zat altijd aan tafel die in het midden van de kamer stond), voelde ik mij heel ongemakkelijk, vooral als ze mij dan minzaam toeknikte, haar rook uitblies en zei: 'zo...ben jij daar ook weer joh'. Dit deed ze ook bij mijn nichtje en neefje dus geijkte uitspraak als wij bij elkaar zijn in ons volwassen leven.
Daarnaast nog een hele aparte mannelijke kennis van mijn ouders die vaarde en "in elk stadje een ander schatje had". Hij had thuis een gezin en schroomde niet zijn schatjes uit de andere stadjes mee te nemen naar feestjes of verjaardagen. Wat ik dan altijd bizar vond is dat mijn ouders mij instrueerde met: 'denk erom, als ome Jan met een andere vrouw komt straks, dan zeg je niets over tante Riet begrepen'. Als kind vond ik dat al raar (heb ik mijn ouders later ook wel verteld) maar ja je hebt geen keuze.
De kennis in kwestie was altijd wel erg gezellig en aardig en nam altijd mooie cadeaus voor mij mee maar ik kan het ongemakkelijke gevoel als kind mij nog goed voor de geest halen...het klopte natuurlijk voor geen meter.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zondag 8 maart 2020 om 18:39
Op de basisschool, kwam de moeder van een meisje een paar klassen lager naar me toe. 'Als je nog eens mijn Marietje pest, doe ik je wat aan!!!' Bleek dat in de klas van dat kind een meisje met dezelfde voornaam als ik te zitten die haar pestte, en de moeder was in de war omdat haar andere dochtertje bij mijn zusje in de klas zat. Ondertussen had ik dus geen idee waar het over ging, maar kreeg ik wel allemaal bedreigingen naar mijn hoofd geslingerd door een volwassene. Gelukkig had ik een schoon geweten, en ben ik dus ook naar de meester gestapt, die het meteen oppakte.
Oh, en een buurvrouw met een nogal harde stem, die moeite had met opvoeden, en een zoontje die Kevin heette en die nogal druk was. Als we tussen de middag brood aten hoorden we uit het huis naast ons altijd wel een paar keer 'de home-alone-schreeuw' zoals mijn moeder het ging noemen. Achteraf heel sneu natuurlijk, maar als kinderen vonden we het toen heel grappig. Ik heb eigenlijk geen idee of mijn ouders op de een of andere manier hulp ingeschakeld hebben of zo, want er zat echt een hoop niet goed in dat gezin.
Oh, en een buurvrouw met een nogal harde stem, die moeite had met opvoeden, en een zoontje die Kevin heette en die nogal druk was. Als we tussen de middag brood aten hoorden we uit het huis naast ons altijd wel een paar keer 'de home-alone-schreeuw' zoals mijn moeder het ging noemen. Achteraf heel sneu natuurlijk, maar als kinderen vonden we het toen heel grappig. Ik heb eigenlijk geen idee of mijn ouders op de een of andere manier hulp ingeschakeld hebben of zo, want er zat echt een hoop niet goed in dat gezin.
zondag 8 maart 2020 om 18:40
Ik kende vroeger mee mensen uit de buurt. Het is nu wat anoniemer waar ik woon. Dat zal bij mij ook meespelen. Of misschien dat het meer indruk maakte.Maleficent schreef: ↑08-03-2020 18:29Het lijkt wel of er 'vroeger' veel meer weirdo's waren als nu.
boebezoebe wijzigde dit bericht op 08-03-2020 18:40
13.90% gewijzigd
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zondag 8 maart 2020 om 18:40
Als ik kijk naar heul veel dingen die in mijn jeugd nog aardig normaal waren, dan hebben onze kinderen het toch wel prettiger.
Zoals de overwerkte juf die in klas 2 de kinderen trapte en sloeg (mij ook) en dat er ondanks klachten van ouders (zoals de mijne, want ik ging echt met buikpijn naar school, ik was ook echt geen raddraaier) niet zoveel mee gedaan werd. dat is nu echt ondenkbaar.
Hoe wij zwemles hadden. Met zo'n haak en een badmeester die niet nat wilde worden. Dat we gedwongen werden van de hoge duikplank te springen terwijl bijna niemand durfde en zowat iedereen huilde en dat de ouders daar niet zoveel van vonden.
En in mijn jeugd ook wel oudere mannen gekend die een beetje weird waren en bij onze hangplek erbij gingen staan en een beetje popiejopie doen. Best raar dat je als volwassene met zelf jonge kinderen bij pubers wil hangen en met ze wil stappen.
Zoals de overwerkte juf die in klas 2 de kinderen trapte en sloeg (mij ook) en dat er ondanks klachten van ouders (zoals de mijne, want ik ging echt met buikpijn naar school, ik was ook echt geen raddraaier) niet zoveel mee gedaan werd. dat is nu echt ondenkbaar.
Hoe wij zwemles hadden. Met zo'n haak en een badmeester die niet nat wilde worden. Dat we gedwongen werden van de hoge duikplank te springen terwijl bijna niemand durfde en zowat iedereen huilde en dat de ouders daar niet zoveel van vonden.
En in mijn jeugd ook wel oudere mannen gekend die een beetje weird waren en bij onze hangplek erbij gingen staan en een beetje popiejopie doen. Best raar dat je als volwassene met zelf jonge kinderen bij pubers wil hangen en met ze wil stappen.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 8 maart 2020 om 18:41
Tegenwoordig sta je meteen met je kop op Geenstijl als je met je tengels aan een kind zit.Maleficent schreef: ↑08-03-2020 18:29Het lijkt wel of er 'vroeger' veel meer weirdo's waren als nu.
zondag 8 maart 2020 om 18:43
Ja apart vind ik dat.Maleficent schreef: ↑08-03-2020 18:40En in mijn jeugd ook wel oudere mannen gekend die een beetje weird waren en bij onze hangplek erbij gingen staan en een beetje popiejopie doen. Best raar dat je als volwassene met zelf jonge kinderen bij pubers wil hangen en met ze wil stappen.
Mijn 1e vriendje was veel ouder en hing op de camping ook altijd in de speeltuin rond met kinderen.
Best raar achteraf gezien.
zondag 8 maart 2020 om 18:45
Ik logeerde vaak bij Oud oom en tante.
Oom zijn hand schudde trilde, later begreep ik dat het kwam door en hersensbeschadiging,
Ook daar zaten ze altijd in de achterkamer, ook blauw van de sigaretten rook, Zware
Van Nelle chat.
Ik mocht sigaretten draaien voor hem.
Tijdens het eten legde hij altijd zijn kunstgebit naast zijn etensbord, gebit werd eerst uitgebreid afgeslikt en dan naast het bord neer gelegd.
Ik heb het altijd heel normaal gevonden.
Oom zijn hand schudde trilde, later begreep ik dat het kwam door en hersensbeschadiging,
Ook daar zaten ze altijd in de achterkamer, ook blauw van de sigaretten rook, Zware
Van Nelle chat.
Ik mocht sigaretten draaien voor hem.
Tijdens het eten legde hij altijd zijn kunstgebit naast zijn etensbord, gebit werd eerst uitgebreid afgeslikt en dan naast het bord neer gelegd.
Ik heb het altijd heel normaal gevonden.
zondag 8 maart 2020 om 18:48
Mijn opa had verder een enorm leuke buurman waar wij graag langsgingen (gewoon naar binnen lopen, haha).
Hij had sjieke limonade en een cd speler met CDs (vonden we enorm interessant in 1987). En we gingen eens samen op een zomerdag vannuit zijn raam mensen natspuiten met de plantenspuit (die kon heel ver). En zo'n zwarte-witte poster die toen populair waren met een jongetje die zijn middelvinger op stak. Vonden we enorm stoer.
Erg raar was hij niet, maar het is ook leuk als er verhaaltjes bij staan van niet-engerds. En het was eingelijk de enige volwassen persoon die ik kende die niet net als mijn ouders of familie was.
Hij had sjieke limonade en een cd speler met CDs (vonden we enorm interessant in 1987). En we gingen eens samen op een zomerdag vannuit zijn raam mensen natspuiten met de plantenspuit (die kon heel ver). En zo'n zwarte-witte poster die toen populair waren met een jongetje die zijn middelvinger op stak. Vonden we enorm stoer.
Erg raar was hij niet, maar het is ook leuk als er verhaaltjes bij staan van niet-engerds. En het was eingelijk de enige volwassen persoon die ik kende die niet net als mijn ouders of familie was.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zondag 8 maart 2020 om 18:52
Mijn moeder was niet Nederlands en hielp vaak gastarbeiders ( zo heette dat toen) die uit haar land kwamen. Brieven vertalen, mee naar de bedrijfsarts. Dat soort dingen. Die mannen hadden vaak in hun land een vrouw of waren vrijgezel.
Nu hadden wij een buurvrouw: een degelijke huisvrouw met een man en kinderen. Zo n vrouw die je tante noemde. Zo noemden we alle buurvrouwen. En die tante ging me toch aan de haal met onze gast arbeiders! Stiekeme afspraakjes in de steeg achter het huis, pikante grapjes aan onze keukentafel. Soms zat haar man die een beetje sukkelig was er gewoon bij.
Ze was een hele lieve vrouw met een groot hart en ze hielp die mannen ook: waste en streek voor ze. Maar dat helpen ging heel ver dus. Er is ook nog een soort roddel geweest over een van haar kinderen die heel donker was. Maar goed, er waren zo veel roddels
Ik herinner me nog dat ik zat te spelen en dat ik haar hoorde vertellen dat haar laatste verovering haar tepel bijna had afgebeten. Dat verhaal heeft jaren door mijn hoofd gespookt.
Nu hadden wij een buurvrouw: een degelijke huisvrouw met een man en kinderen. Zo n vrouw die je tante noemde. Zo noemden we alle buurvrouwen. En die tante ging me toch aan de haal met onze gast arbeiders! Stiekeme afspraakjes in de steeg achter het huis, pikante grapjes aan onze keukentafel. Soms zat haar man die een beetje sukkelig was er gewoon bij.
Ze was een hele lieve vrouw met een groot hart en ze hielp die mannen ook: waste en streek voor ze. Maar dat helpen ging heel ver dus. Er is ook nog een soort roddel geweest over een van haar kinderen die heel donker was. Maar goed, er waren zo veel roddels
Ik herinner me nog dat ik zat te spelen en dat ik haar hoorde vertellen dat haar laatste verovering haar tepel bijna had afgebeten. Dat verhaal heeft jaren door mijn hoofd gespookt.
zondag 8 maart 2020 om 18:52
We hadden in het dorp waar ik opgroeide 2 gezinnen die bekend stonden als 'vies'.
Het ene was een familie van zwakbegaafden, dat ging van generatie op generatie. Woonden allemaal in 1 huis, allemaal veel te dik, smoezelig en ze roken sterk naar urine. De besnorde dochter die ik vaak op straat zag was heel vriendelijk en groette iedereen luidkeels, ze had het niveau van een 10 jarige ongeveer. Soms zie ik haar nog maar ze kent me niet als ik haar groet, ze snapt niet dat ik opgegroeid ben en geen klein meisje meer.
Het andere gezin werd gemeden omdat ze naast onhygiënisch ook heel asociaal waren. Meerdere huurhuizen zwaar vervuild achtergelaten, ruzies, wrattige handen en criminele activiteiten. Ik ben daar ooit thuis geweest, kattendrollen lagen op de grond en de kat zelf at mee uit de pan die op tafel stond terwijl er opgeschept werd.
En de vrijgezelle zure tante die inwoonde bij mijn opa, en baalde van ons als kleinkinderen. Zette de TV zuchtend heel hard als we langskwamen om ons maar niet te horen (ook al vond opa het heel leuk als zijn kleinkinderen kwamen spelen) en zei niks tegen ons, ook niet als we wat vroegen.
Toen mijn neefje van de trap viel en we paniekerig om hulp vroegen aan tante, deed ze zwaar geërgerd de deur dicht van de kamer waar ze zat
Het ene was een familie van zwakbegaafden, dat ging van generatie op generatie. Woonden allemaal in 1 huis, allemaal veel te dik, smoezelig en ze roken sterk naar urine. De besnorde dochter die ik vaak op straat zag was heel vriendelijk en groette iedereen luidkeels, ze had het niveau van een 10 jarige ongeveer. Soms zie ik haar nog maar ze kent me niet als ik haar groet, ze snapt niet dat ik opgegroeid ben en geen klein meisje meer.
Het andere gezin werd gemeden omdat ze naast onhygiënisch ook heel asociaal waren. Meerdere huurhuizen zwaar vervuild achtergelaten, ruzies, wrattige handen en criminele activiteiten. Ik ben daar ooit thuis geweest, kattendrollen lagen op de grond en de kat zelf at mee uit de pan die op tafel stond terwijl er opgeschept werd.
En de vrijgezelle zure tante die inwoonde bij mijn opa, en baalde van ons als kleinkinderen. Zette de TV zuchtend heel hard als we langskwamen om ons maar niet te horen (ook al vond opa het heel leuk als zijn kleinkinderen kwamen spelen) en zei niks tegen ons, ook niet als we wat vroegen.
Toen mijn neefje van de trap viel en we paniekerig om hulp vroegen aan tante, deed ze zwaar geërgerd de deur dicht van de kamer waar ze zat
zondag 8 maart 2020 om 18:52
Of het in alle gevallen weirdo's waren, betwijfel ik. Tenminste, als het gaat om die mensen die in een andere tijd lijken te zijn blijven hangen.Maleficent schreef: ↑08-03-2020 18:29Het lijkt wel of er 'vroeger' veel meer weirdo's waren als nu.
Ik ben opgegroeid met veel mensen uit een "andere tijd" en ik vond het heel interessant als ze vertelden over vroeger.
Mijn oudoom was geboren rond 1880 en hij is 104 jaar oud geworden. Zijn huis in Den Haag zag er in 1970 nog net zo uit als toen hij erin trok in 1910. Het enige wat erbij was gekomen, was een TV, want hij was als academicus erg geïnteresseerd in actualiteiten en dat was ook het enige waar de TV voor werd aangezet. Maar de complete inrichting van het huis was een perfecte weerspiegeling van hoe huizen van de gegoede burgerij eruit zagen in 1910. Eigenlijk een levend museum. Ook in de omgangsvormen. Ik heb mijn oudtante nooit anders over mijn oudoom horen spreken dan over haar "heer gemaal". Oom deed echter de boodschappen, op zijn antieke Fongers fiets reed hij tot hij bijna 100 was naar de bakker (Hus) om marsepeingebakjes te halen als we kwamen, en haalde boodschappen bij De Spar. De keuken van het huis was museaal: een perfect keukenblok anno 1910, met naast het aanrecht twee grote voorraadblikken van Van Nelle's Koffie en Thee, een blauwe en een rode, tegenwoordig zou je er kapitalen voor krijgen.
Toen oom geboren werd rond 1880, waren er hier en daar spoorwegen en verder niks. Geen auto's, geen vliegtuigen, geen trams, en er waren zelfs op bepaalde trajecten nog trekschuiten. Al die ontwikkelingen had hij meegemaakt en als kind hing ik aan zijn lippen als hij daarover vertelde. Rond 1940 was hij met pensioen gegaan en dus, toen ik geboren werd in 1963, was hij al 23 jaar met pensioen. Hij had ook een mooie collectie speelgoed, uit zijn eigen jeugd, en ik heb nog één stukje daarvan wat ik ooit van hem kreeg, een blikken treintje met 3 wagons.
Het eten was altijd hetzelfde als we kwamen: tomatensoep, garnalencocktail, runderbraadstuk met aardappeltjes en doperwten (vers gedopt) en worteltjes, en chipolatapudding toe.
Na het eten nog een kopje koffie, en dan was het tijd om weer op huis aan te gaan met de trein.
Een beetje vreemd misschien, mensen die nog in zo'n andere tijd leven, maar wat zou ik graag daar nog eens op bezoek gaan...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 8 maart 2020 om 18:53
Wij hadden vroeger een gymleraar op de Mavo die ook wel aardig over het randje was. Hij zou er nu niet meer mee weg komen zeg maar. Ik zat op een nogal Christelijke school; daardoor hadden jongens en meisjes niet samen gym. Er waren 2 kleedlokalen en om de een of andere reden MOEST de gymleraar ook altijd DOOR het kleedhok lopen, beide keren tijdens het omkleden, het liefst de meest drukke kleedkamer van de 2. En in plaats van dat hij er snel doorheen liep, nee, dat moest altijd tergend langzaam, liefst een praatje houdend met de klas. Veel meisjes vonden het niet prettig, omdat ze dan net in hun BH stonden, en daar stond hij dan ook goed naar te kijken. Als er wat van gezegd werd dan zei hij altijd; nou stel je niet aan, ik heb een vrouw en dochter dus ik ben het heus wel gewend. Niemand durfde dus ook te douchen omdat hij daar ook zo naar binnen liep (open douches).
meisjes die grotere borsten hadden, die pakte hij veel vaker en uitbundiger vast dan de meisjes die (nog) niks hadden.
Tegenwoordig zou dat verborgen gefilmd worden met een mobieltje en de gymleraar kan zijn biezen pakken.
meisjes die grotere borsten hadden, die pakte hij veel vaker en uitbundiger vast dan de meisjes die (nog) niks hadden.
Tegenwoordig zou dat verborgen gefilmd worden met een mobieltje en de gymleraar kan zijn biezen pakken.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 8 maart 2020 om 18:57
Heb jij bij mij op school gezeten soms?Maleficent schreef: ↑08-03-2020 18:53Wij hadden vroeger een gymleraar op de Mavo die ook wel aardig over het randje was. Hij zou er nu niet meer mee weg komen zeg maar. Ik zat op een nogal Christelijke school; daardoor hadden jongens en meisjes niet samen gym. Er waren 2 kleedlokalen en om de een of andere reden MOEST de gymleraar ook altijd DOOR het kleedhok lopen, het liefst de meest drukke van de 2. En in plaats van dat hij er snel doorheen liep, nee, dat moest altijd tergend langzaam, liefst een praatje houdend met de klas. Veel meisjes vonden het niet prettig, omdat ze dan net in hun BH stonden, en daar stond hij dan ook goed naar te kijken. Als er wat van gezegd werd dan zei hij altijd; nou stel je niet aan, ik heb een vrouw en dochter dus ik ben het heus wel gewend. Niemand durfde dus ook te douchen omdat hij daar ook zo naar binnen liep (open douches).
meisjes die grotere borsten hadden, die pakte hij veel vaker en uitbundiger vast dan de meisjes die (nog) niks hadden.
Tegenwoordig zou dat verborgen gefilmd worden met een mobieltje en de gymleraar kan zijn biezen pakken.
Die viezerik van ons ging zo ver dat hij zelfs bij klassen waar hij geen les aan gaf kwam controleren of de dames wel goed douchten. Alleen bij onze klas was hij daar snel klaar mee, want ik heb hem de eerste de beste keer dat hij langs kwam mijn boekentas naar zijn hoofd gegooid. En dat was een behoorlijke boekentas, want ik had die dag toevallig net twee uur latijn en een uur grieks dus er zaten twee woordenboeken in en Vergilius, Ovidius en Herodotus
zondag 8 maart 2020 om 18:57
Niet persee 'raar' maar zal ze nooit vergeten:
In onze straat woonde een oude, beetje geheimzinnige man die heel goed kon fluiten en meerdere vogels na kon doen. Zodra hij zijn portiek uit liep stonden we met z'n alle om hem heen en hij heeft ons stuk voor stuk leren fluiten
En mijn oma had een hoogbejaarde buurman die miniatuurhuisjes bouwde incl meubeltjes, gordijntjes, tapijt.. Zijn hele huis stond er vol mee en ik ben later, toen mijn oma al verhuisd was en ik ondertussen puber, nog weleens bij hem langs gegaan. Ontzettend aandoenlijk.
In onze straat woonde een oude, beetje geheimzinnige man die heel goed kon fluiten en meerdere vogels na kon doen. Zodra hij zijn portiek uit liep stonden we met z'n alle om hem heen en hij heeft ons stuk voor stuk leren fluiten
En mijn oma had een hoogbejaarde buurman die miniatuurhuisjes bouwde incl meubeltjes, gordijntjes, tapijt.. Zijn hele huis stond er vol mee en ik ben later, toen mijn oma al verhuisd was en ik ondertussen puber, nog weleens bij hem langs gegaan. Ontzettend aandoenlijk.
zondag 8 maart 2020 om 19:11
Ohja zo een gymleraar hadden wij ook...Lady*Voldemort schreef: ↑08-03-2020 18:57Heb jij bij mij op school gezeten soms?
Die viezerik van ons ging zo ver dat hij zelfs bij klassen waar hij geen les aan gaf kwam controleren of de dames wel goed douchten. Alleen bij onze klas was hij daar snel klaar mee, want ik heb hem de eerste de beste keer dat hij langs kwam mijn boekentas naar zijn hoofd gegooid. En dat was een behoorlijke boekentas, want ik had die dag toevallig net twee uur latijn en een uur grieks dus er zaten twee woordenboeken in en Vergilius, Ovidius en Herodotus
En een geschiedenis docent zei een keer dat hij mij wel een keer in de sauna tegen wilde komen...
...
zondag 8 maart 2020 om 19:13
Quaintrelle schreef: ↑08-03-2020 19:11En een geschiedenis docent zei een keer dat hij mij wel een keer in de sauna tegen wilde komen...
zondag 8 maart 2020 om 19:14
BaronTrump schreef: ↑08-03-2020 18:57Niet persee 'raar' maar zal ze nooit vergeten:
In onze straat woonde een oude, beetje geheimzinnige man die heel goed kon fluiten en meerdere vogels na kon doen. Zodra hij zijn portiek uit liep stonden we met z'n alle om hem heen en hij heeft ons stuk voor stuk leren fluiten
En mijn oma had een hoogbejaarde buurman die miniatuurhuisjes bouwde incl meubeltjes, gordijntjes, tapijt.. Zijn hele huis stond er vol mee en ik ben later, toen mijn oma al verhuisd was en ik ondertussen puber, nog weleens bij hem langs gegaan. Ontzettend aandoenlijk.
zondag 8 maart 2020 om 19:26
Wauw...wat een verhalen...met een lach en een traan en een ongemakkelijk gevoel 
maar tegelijkertijd wat fijn om te lezen. Ook alle inzichten (idd, met sommige dingen zou je nu niet meer wegkomen) maar daarnaast ook: wat zou ik sommige dingen graag overdoen..dank jullie wel voor alles. 
maar tegelijkertijd wat fijn om te lezen. Ook alle inzichten (idd, met sommige dingen zou je nu niet meer wegkomen) maar daarnaast ook: wat zou ik sommige dingen graag overdoen..dank jullie wel voor alles.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zondag 8 maart 2020 om 19:43
Leuk topic!
Vooral leuk omdat ik nu mijn jeugd aan het afgrazen ben voor bijzondere types.
Gelukkig heb ik geen slechte herinneringen aan mensen en er waren ook niet veel erg rare types in mijn omgeving.
Tja, wat staat me bij?
De koster van onze kerk. Immer in zwart pak. Een ernstig uitziende man, wat door zijn uiterlijk werd versterkt. Zwart, glimmend achterovergekamd haar, heel donkere, intense ogen en zo’n Ruud Lubbers-baardgroei. Nooit een lachje aan gezien.
Ik was misdienaar en op een keer had ik dienst. Ik had een trui aan, die te warm was onder het gewaad en ik was enorm in gedachten verzonken. Dus nadat ik mijn trui uit had gedaan begon ik mijn overhemd uit te doen, blijkbaar denkend dat ik in mijn slaapkamer stond. Toen kwam de koster binnen en die schóót me toch in de lach!
Kan me nog herinneren dat we met de lagere school een excursie hadden naar een bedrijf in het dorp en dat hij daar bleek te werken. Ik was stomverbaasd, want het was nooit in me opgekomen dat die man ook gewoon een baan had.
Verder een leider bij de scouting, toen ik een jaar of 10 was.
Als we met een kamp nog een beetje aan het keten waren in de slaapzaal wisten we al wat ging komen....
Ja hoor! De deur werd keihard opengeknald en daar kwam ie dan.
Met een op orkaanvolume gebulderde toespraak (hij was een ex-tankcommandant) die onveranderlijk vol zat met zúlke volkomen grappige en volslagen absurde dreigementen wat er zou gebeuren als we niet onmiddellijk stil zouden zijn dat we lagen te schudden van het lachen in onze slaapzakken.
We deden het erom. Een kamp was niet geslaagd zonder een van zijn donderpreken.
Vooral leuk omdat ik nu mijn jeugd aan het afgrazen ben voor bijzondere types.
Gelukkig heb ik geen slechte herinneringen aan mensen en er waren ook niet veel erg rare types in mijn omgeving.
Tja, wat staat me bij?
De koster van onze kerk. Immer in zwart pak. Een ernstig uitziende man, wat door zijn uiterlijk werd versterkt. Zwart, glimmend achterovergekamd haar, heel donkere, intense ogen en zo’n Ruud Lubbers-baardgroei. Nooit een lachje aan gezien.
Ik was misdienaar en op een keer had ik dienst. Ik had een trui aan, die te warm was onder het gewaad en ik was enorm in gedachten verzonken. Dus nadat ik mijn trui uit had gedaan begon ik mijn overhemd uit te doen, blijkbaar denkend dat ik in mijn slaapkamer stond. Toen kwam de koster binnen en die schóót me toch in de lach!
Kan me nog herinneren dat we met de lagere school een excursie hadden naar een bedrijf in het dorp en dat hij daar bleek te werken. Ik was stomverbaasd, want het was nooit in me opgekomen dat die man ook gewoon een baan had.
Verder een leider bij de scouting, toen ik een jaar of 10 was.
Als we met een kamp nog een beetje aan het keten waren in de slaapzaal wisten we al wat ging komen....
Ja hoor! De deur werd keihard opengeknald en daar kwam ie dan.
Met een op orkaanvolume gebulderde toespraak (hij was een ex-tankcommandant) die onveranderlijk vol zat met zúlke volkomen grappige en volslagen absurde dreigementen wat er zou gebeuren als we niet onmiddellijk stil zouden zijn dat we lagen te schudden van het lachen in onze slaapzakken.
We deden het erom. Een kamp was niet geslaagd zonder een van zijn donderpreken.
When in doubt, the auditor is always right!
zondag 8 maart 2020 om 19:49
In ons dorp was een badmeester over wie de meest mythische verhalen de rondte gingen (iedereen uit de regio weet nu waar ik vandaan kom, natuurlijk, voor zover dat niet al bekend was). Hij had geen bijzonder opvallende man om te zien, maar hij kon volgens de legende de zwemplas in het dorp onderwater overzwemmen (onmogelijk, maar ik geloofde het natuurlijk) en had de longinhoud van een walvis. Zijn zwemlessen waren een feest, want hij zong altijd en had altijd goede zin. En omdat hij zo ongeveer de dorpsheilige was, luisterden wij ook allemaal altijd naar hem.
zondag 8 maart 2020 om 20:11
Ik bedenk me net een schoolgenootje van de middelbare die heel trots op haar jonge moeder was. Haar moeder was 15 toen ze haar kreeg dus toen haar moeder 30 werd mocht iedereen het weten dat haar moeder 15 jaar ouder is. Ze gingen ook nog samen stappen en dergelijke.
Veel mensen keken tegen haar op of waren juist een beetje bang voor haar want ze was op z'n zachtst gezegd niet op haar mondje gevallen en had een sterke eigen wil en deed zich heel volwassen voor. Had ook lak aan de regels en kwam gewoon in een uitgaansoutfit (denk aan veel te korte en blote bandeau top met een broek waar sommige delen van mesh waren waardoor je haar string een maandverband zag zitten) en vol in de make up. Docenten hadden haar om die reden al meerdere keren naar huis proberen te sturen omdat ze te sexy gekleed was maar die kregen de wind van voren. Hoorde ook dat ze een vriend had in Amsterdam en dat ze haar middelbare school diploma niet gehaald heeft.
Heb me wel eens afgevraagd wat er van haar terecht gekomen is. Is ze alsnog goed terecht gekomen of juist helemaal niet.
Veel mensen keken tegen haar op of waren juist een beetje bang voor haar want ze was op z'n zachtst gezegd niet op haar mondje gevallen en had een sterke eigen wil en deed zich heel volwassen voor. Had ook lak aan de regels en kwam gewoon in een uitgaansoutfit (denk aan veel te korte en blote bandeau top met een broek waar sommige delen van mesh waren waardoor je haar string een maandverband zag zitten) en vol in de make up. Docenten hadden haar om die reden al meerdere keren naar huis proberen te sturen omdat ze te sexy gekleed was maar die kregen de wind van voren. Hoorde ook dat ze een vriend had in Amsterdam en dat ze haar middelbare school diploma niet gehaald heeft.
Heb me wel eens afgevraagd wat er van haar terecht gekomen is. Is ze alsnog goed terecht gekomen of juist helemaal niet.
zondag 8 maart 2020 om 20:24
Hahaha de home alone schreeuw.Nanny_Gytha_Ogg schreef: ↑08-03-2020 18:39Op de basisschool, kwam de moeder van een meisje een paar klassen lager naar me toe. 'Als je nog eens mijn Marietje pest, doe ik je wat aan!!!' Bleek dat in de klas van dat kind een meisje met dezelfde voornaam als ik te zitten die haar pestte, en de moeder was in de war omdat haar andere dochtertje bij mijn zusje in de klas zat. Ondertussen had ik dus geen idee waar het over ging, maar kreeg ik wel allemaal bedreigingen naar mijn hoofd geslingerd door een volwassene. Gelukkig had ik een schoon geweten, en ben ik dus ook naar de meester gestapt, die het meteen oppakte.
Oh, en een buurvrouw met een nogal harde stem, die moeite had met opvoeden, en een zoontje die Kevin heette en die nogal druk was. Als we tussen de middag brood aten hoorden we uit het huis naast ons altijd wel een paar keer 'de home-alone-schreeuw' zoals mijn moeder het ging noemen. Achteraf heel sneu natuurlijk, maar als kinderen vonden we het toen heel grappig. Ik heb eigenlijk geen idee of mijn ouders op de een of andere manier hulp ingeschakeld hebben of zo, want er zat echt een hoop niet goed in dat gezin.
zondag 8 maart 2020 om 20:37
Heerlijk . Mijn man is een nakomertje. Ik heb toen mijn schoonouders nog leefden, hun het hemd van het lijf gevraagd. En ze vertelden er graag over .pejeka schreef: ↑08-03-2020 18:52Of het in alle gevallen weirdo's waren, betwijfel ik. Tenminste, als het gaat om die mensen die in een andere tijd lijken te zijn blijven hangen.
Ik ben opgegroeid met veel mensen uit een "andere tijd" en ik vond het heel interessant als ze vertelden over vroeger.
Mijn oudoom was geboren rond 1880 en hij is 104 jaar oud geworden. Zijn huis in Den Haag zag er in 1970 nog net zo uit als toen hij erin trok in 1910. Het enige wat erbij was gekomen, was een TV, want hij was als academicus erg geïnteresseerd in actualiteiten en dat was ook het enige waar de TV voor werd aangezet. Maar de complete inrichting van het huis was een perfecte weerspiegeling van hoe huizen van de gegoede burgerij eruit zagen in 1910. Eigenlijk een levend museum. Ook in de omgangsvormen. Ik heb mijn oudtante nooit anders over mijn oudoom horen spreken dan over haar "heer gemaal". Oom deed echter de boodschappen, op zijn antieke Fongers fiets reed hij tot hij bijna 100 was naar de bakker (Hus) om marsepeingebakjes te halen als we kwamen, en haalde boodschappen bij De Spar. De keuken van het huis was museaal: een perfect keukenblok anno 1910, met naast het aanrecht twee grote voorraadblikken van Van Nelle's Koffie en Thee, een blauwe en een rode, tegenwoordig zou je er kapitalen voor krijgen.
Toen oom geboren werd rond 1880, waren er hier en daar spoorwegen en verder niks. Geen auto's, geen vliegtuigen, geen trams, en er waren zelfs op bepaalde trajecten nog trekschuiten. Al die ontwikkelingen had hij meegemaakt en als kind hing ik aan zijn lippen als hij daarover vertelde. Rond 1940 was hij met pensioen gegaan en dus, toen ik geboren werd in 1963, was hij al 23 jaar met pensioen. Hij had ook een mooie collectie speelgoed, uit zijn eigen jeugd, en ik heb nog één stukje daarvan wat ik ooit van hem kreeg, een blikken treintje met 3 wagons.
Het eten was altijd hetzelfde als we kwamen: tomatensoep, garnalencocktail, runderbraadstuk met aardappeltjes en doperwten (vers gedopt) en worteltjes, en chipolatapudding toe.
Na het eten nog een kopje koffie, en dan was het tijd om weer op huis aan te gaan met de trein.
Een beetje vreemd misschien, mensen die nog in zo'n andere tijd leven, maar wat zou ik graag daar nog eens op bezoek gaan...
Mijn eigen grootouders vertelden niets .
Mijn schoonouders waren voor mij een beetje mijn grootouders .
Superlieve mensen , ik mis hen nog altijd , maar heb fijne herinneringen aan hen .
zondag 8 maart 2020 om 20:51
Wij hadden een juf die enorm emotioneel was. Die huilde elke dag wel een keer van ellendeMaleficent schreef: ↑08-03-2020 18:40Als ik kijk naar heul veel dingen die in mijn jeugd nog aardig normaal waren, dan hebben onze kinderen het toch wel prettiger.
Zoals de overwerkte juf die in klas 2 de kinderen trapte en sloeg (mij ook) en dat er ondanks klachten van ouders (zoals de mijne, want ik ging echt met buikpijn naar school, ik was ook echt geen raddraaier) niet zoveel mee gedaan werd. dat is nu echt ondenkbaar.
Hoe wij zwemles hadden. Met zo'n haak en een badmeester die niet nat wilde worden. Dat we gedwongen werden van de hoge duikplank te springen terwijl bijna niemand durfde en zowat iedereen huilde en dat de ouders daar niet zoveel van vonden.
En in mijn jeugd ook wel oudere mannen gekend die een beetje weird waren en bij onze hangplek erbij gingen staan en een beetje popiejopie doen. Best raar dat je als volwassene met zelf jonge kinderen bij pubers wil hangen en met ze wil stappen.
(om iets uit het nieuws bijvoorbeeld, of een bijbelverhaal. Het levensverhaal van jezus in haar vertolking maakte me een zeer fanatieke jezusfan)
en had ook elke dag wel een keer de slappe lach, paar keer tot broekpiesen aan toe.
Vooral 1 jongetje (was groep 5/3e klas) vond ze megagrappig.
Die zong altijd met godsdienstige liedjes met een gekke stem iets grappigs en hup daar ging ze weer.
'jerichoooo, jerichoooo'.
Jongetje ' stereoooo stereooooo'
Wij waren dol op haar.
