Psyche
alle pijlers
Agressief/destructief gedrag 8-jarige
donderdag 15 oktober 2009 om 15:42
Sinds 3 dagen ben ik stiefmoeder van 3 kids, 6, 8 en 10.
Ze hebben alle drie gedragsproblemen en dat is de reden dat ze nu bij mij en hun vader wonen want hun biologische moeder heeft hen dit weekend het huis uitgezet.
Om de situatie kort te schetsen: ik woon in de VS, in een arm deel en heb dus niet veel te verwachten van jeugdzorg etc. De kinderen komen uit een semi-ghetto milieu waar opvoeden meppen en schreeuwen is. Mijn inschatting van de problemen is voornamelijk gebrek aan (positieve) aandacht. Ze zijn alle drie dol op knuffelen en vinden het te gek dat ze bij mij mogen wonen. Verder zijn ze goed opgevoed, helpen goed mee in het huishouden en komen goed mee op school.
De middelste, een jongetje, vertoont echter gedrag wat ik niet meteen kan plaatsen. Meestal is het een schat van een jongen die met iedereen knuffelt, maar vanuit het niets kan hij enorm kwaad en agressief worden. Vanochtend was het zelfs destructief want zijn zus betrapte hem op het uitgieten van een glas water over de laptop.
Nu weten ze alle 3 dat vloeistoffen en eten rondom de computers verboden is, en bewust water over een laptop gieten is dus bewust het ding kapot willen maken. En daar snap ik niks van. Het is de "kinderpc" die ze alle drie mogen gebruiken. Mijn eigen werklaptop staat ernaast en die heeft ie (godzijdank) ongemoeid gelaten.
Vijf minuten eerder had ik hem nog een knuffel voor goed gedrag gegeven dus er was helemaal geen reden om op wie dan ook boos te zijn en de meute was bezig zich aan te kleden voor school.
Nog wat andere gedragingen:
Gister had hij met zijn kleine zus kauwgom gestolen van de oudste. De jongste biechtte op, maar hij bleef ontkennen. We waren er echter allen van overtuigd dat hij loog. Op een gegeven moment werd hij zo boos op zijn oudste zus dat hij kwaad wegliep en met een handzaag terugkwam om z'n zus in stukken te zagen.
Dat leidde natuurlijk tot een stevig gesprek. Hij viel haar niet meteen aan, en stond daar volgens mij ook nogal onthand met die zaag, maar ik was geschokt door zijn gemak om naar een "wapen" te grijpen.
We hebben ook een gesprek mijn zijn leraar gehad en die vertelde dat hij snel kwaad wordt en zonder tussenfases. Het is meteen ontzettend kwaad en veelal ook agressief naar anderen toe.
Nog wat uitspraken van hem:
- ik houd niet van andere kinderen
- dat zijn mijn zussen niet. ik ken ze niet
- ik wil mijn eigen kamer (terwijl ze bij mams met z'n 3-en in 1 bed slapen)
Maar verder lijkt hij redelijk sociaal, heeft vriendjes, en speelt ook met z'n zussen.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik zou graag verhalen horen van mensen die iets uit dit gedrag herkennen. En tips natuurlijk over hoe hier mee om te gaan.
Ze hebben alle drie gedragsproblemen en dat is de reden dat ze nu bij mij en hun vader wonen want hun biologische moeder heeft hen dit weekend het huis uitgezet.
Om de situatie kort te schetsen: ik woon in de VS, in een arm deel en heb dus niet veel te verwachten van jeugdzorg etc. De kinderen komen uit een semi-ghetto milieu waar opvoeden meppen en schreeuwen is. Mijn inschatting van de problemen is voornamelijk gebrek aan (positieve) aandacht. Ze zijn alle drie dol op knuffelen en vinden het te gek dat ze bij mij mogen wonen. Verder zijn ze goed opgevoed, helpen goed mee in het huishouden en komen goed mee op school.
De middelste, een jongetje, vertoont echter gedrag wat ik niet meteen kan plaatsen. Meestal is het een schat van een jongen die met iedereen knuffelt, maar vanuit het niets kan hij enorm kwaad en agressief worden. Vanochtend was het zelfs destructief want zijn zus betrapte hem op het uitgieten van een glas water over de laptop.
Nu weten ze alle 3 dat vloeistoffen en eten rondom de computers verboden is, en bewust water over een laptop gieten is dus bewust het ding kapot willen maken. En daar snap ik niks van. Het is de "kinderpc" die ze alle drie mogen gebruiken. Mijn eigen werklaptop staat ernaast en die heeft ie (godzijdank) ongemoeid gelaten.
Vijf minuten eerder had ik hem nog een knuffel voor goed gedrag gegeven dus er was helemaal geen reden om op wie dan ook boos te zijn en de meute was bezig zich aan te kleden voor school.
Nog wat andere gedragingen:
Gister had hij met zijn kleine zus kauwgom gestolen van de oudste. De jongste biechtte op, maar hij bleef ontkennen. We waren er echter allen van overtuigd dat hij loog. Op een gegeven moment werd hij zo boos op zijn oudste zus dat hij kwaad wegliep en met een handzaag terugkwam om z'n zus in stukken te zagen.
Dat leidde natuurlijk tot een stevig gesprek. Hij viel haar niet meteen aan, en stond daar volgens mij ook nogal onthand met die zaag, maar ik was geschokt door zijn gemak om naar een "wapen" te grijpen.
We hebben ook een gesprek mijn zijn leraar gehad en die vertelde dat hij snel kwaad wordt en zonder tussenfases. Het is meteen ontzettend kwaad en veelal ook agressief naar anderen toe.
Nog wat uitspraken van hem:
- ik houd niet van andere kinderen
- dat zijn mijn zussen niet. ik ken ze niet
- ik wil mijn eigen kamer (terwijl ze bij mams met z'n 3-en in 1 bed slapen)
Maar verder lijkt hij redelijk sociaal, heeft vriendjes, en speelt ook met z'n zussen.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik zou graag verhalen horen van mensen die iets uit dit gedrag herkennen. En tips natuurlijk over hoe hier mee om te gaan.
vrijdag 25 december 2009 om 07:00
Oh dat Halloweenkostuum: die hebben ze uiteindelijk wel gekregen (pa is lekker consequent, not). Ik denk dat ze ook voldoende verwend gaan worden met Kerst hoor, maar het is het gedreig er mee.
Pa is helemaal niet tevreden met wat hij bereikt heeft. Hij is hartstikke negatief en weet ook niet wat hij moet doen. Maar hij moet eens gaan inzien dat kinderen nu eenmaal geluid maken en met elkaar lopen te klieren.
Over je suggestie om ze te vragen wat er aan de hand is: het zijn niet van die pratertjes. Meestal krijg je "Ik weet het niet". Daar neem ik overigens niet vaak genoegen mee omdat ik zie dat het vaak wel als antwoord geaccepteerd wordt en ze dus weten dat ze zo er snel vanaf zijn.
Ik denk trouwens dat ze het op hun onrust/kliermomenten ook vaak echt niet weten hoor. Ik heb het gevoel dat het vaak meer algeheel onbehagen is wat ze niet zo goed kunnen benoemen. Ik herken ook mezelf wel als kindje. Was met broertje vroeger ook zo lastig als ik de weekenden bij mijn vader was. Zijn vriendin vertelde me later dat ze zo met ons te doen had omdat we zo veel aandacht tekort kwamen bij mijn moeder.
Maar je als je me dat als kind gevraagd zou hebben dan zou dat nooit mijn antwoord zijn geweest.
Pa is helemaal niet tevreden met wat hij bereikt heeft. Hij is hartstikke negatief en weet ook niet wat hij moet doen. Maar hij moet eens gaan inzien dat kinderen nu eenmaal geluid maken en met elkaar lopen te klieren.
Over je suggestie om ze te vragen wat er aan de hand is: het zijn niet van die pratertjes. Meestal krijg je "Ik weet het niet". Daar neem ik overigens niet vaak genoegen mee omdat ik zie dat het vaak wel als antwoord geaccepteerd wordt en ze dus weten dat ze zo er snel vanaf zijn.
Ik denk trouwens dat ze het op hun onrust/kliermomenten ook vaak echt niet weten hoor. Ik heb het gevoel dat het vaak meer algeheel onbehagen is wat ze niet zo goed kunnen benoemen. Ik herken ook mezelf wel als kindje. Was met broertje vroeger ook zo lastig als ik de weekenden bij mijn vader was. Zijn vriendin vertelde me later dat ze zo met ons te doen had omdat we zo veel aandacht tekort kwamen bij mijn moeder.
Maar je als je me dat als kind gevraagd zou hebben dan zou dat nooit mijn antwoord zijn geweest.
woensdag 6 januari 2010 om 02:27
Grrrr.... Nou ik ben begonnen met om hulp te vragen. En het resultaat is zelfs belabberder dan ik ooit had verwacht.
Jongetje gaat maandelijks naar psychiater omdat ie ADHD heeft.
Ik deze keer mee. En spreek mijn zorg uit over zijn gedrag. Dat ik best snap dat ie heel wat heeft meegemaakt, maar dat ik vermoed dat er meer aan de hand is (destructief gedrag en gebrek aan empathie) en dat ik graag meer wil weten en meer handvatten wil om er mee om te gaan.
Er wordt nada doorgevraagd. Ach het kereltje heeft het gewoon wat moeilijk en als ie maar stabiliteit en liefde krijgt komt alles vanzelf goed.
Pardon, met dit kind denk ik dus juist niet. En ik wil meer weten.
Nou, krijg ik terug, dan kan ik wel zelf op internet gaan zoeken.
Ze zei letterlijk dat zij het ook niet weten.
Hmmm, wie heeft er nu kinderpsychiatrie gestudeerd?
(en ik ben wederom bevestigd in dat de gemiddelde Amerikaan echt helemaal niks weet en kan, zelfs als ze gestudeerd hebben).
Ben even heel erg boos. En teleurgesteld.
Jongetje gaat maandelijks naar psychiater omdat ie ADHD heeft.
Ik deze keer mee. En spreek mijn zorg uit over zijn gedrag. Dat ik best snap dat ie heel wat heeft meegemaakt, maar dat ik vermoed dat er meer aan de hand is (destructief gedrag en gebrek aan empathie) en dat ik graag meer wil weten en meer handvatten wil om er mee om te gaan.
Er wordt nada doorgevraagd. Ach het kereltje heeft het gewoon wat moeilijk en als ie maar stabiliteit en liefde krijgt komt alles vanzelf goed.
Pardon, met dit kind denk ik dus juist niet. En ik wil meer weten.
Nou, krijg ik terug, dan kan ik wel zelf op internet gaan zoeken.
Ze zei letterlijk dat zij het ook niet weten.
Hmmm, wie heeft er nu kinderpsychiatrie gestudeerd?
(en ik ben wederom bevestigd in dat de gemiddelde Amerikaan echt helemaal niks weet en kan, zelfs als ze gestudeerd hebben).
Ben even heel erg boos. En teleurgesteld.
woensdag 6 januari 2010 om 17:51
Hi Dubiootje, het verbaast me ook niet zo hoor, maar die afspraakjes was een vraag van Mamzelle.
Als we ooit weer eens een rustiger situatie krijgen dan kunnen we aan structuur gaan werken. Op dit moment is het meer chaos dan ooit en ik kan er helemaal niks aan doen, want er is een zeer jaloerse ex/not-ex en ik zie de kinderen al amper.
Man wacht op zijn Section 8 (een soort gesubsidieerde huur). Als ie dat krijgt dan wil hij zelf een huis en een babysit inhuren zodat er geen stress is over kinderen oppassen.
Maar hoe lang dat allemaal weer gaat duren....
Als we ooit weer eens een rustiger situatie krijgen dan kunnen we aan structuur gaan werken. Op dit moment is het meer chaos dan ooit en ik kan er helemaal niks aan doen, want er is een zeer jaloerse ex/not-ex en ik zie de kinderen al amper.
Man wacht op zijn Section 8 (een soort gesubsidieerde huur). Als ie dat krijgt dan wil hij zelf een huis en een babysit inhuren zodat er geen stress is over kinderen oppassen.
Maar hoe lang dat allemaal weer gaat duren....
