Psyche
alle pijlers
Angst en depressie.
dinsdag 25 oktober 2016 om 14:25
Hallo allemaal,
Na een hele tijd alles maar binnen te stoppen, is er nu iets bij gekomen waardoor ik echt mijn verhaal kwijt moet. Ik kamp al jaren lang met depressie en verscheidene fobieën en angsten. Het is allemaal begonnen na jaren lang fysiek en mentaal gepest te zijn van basisschool tot en met middelbare school. Ik ben daardoor uiteindelijk van school gegaan en heb geen diploma's behaald. Toen ben ik thuis komen zitten en het ging steeds beter met me omdat ik steeds minder prikkels ontving (Ik ging nauwelijks naar buiten).
Op mijn 18e ben ik toch wat stappen gaan ondernemen in mijn eentje, om toch wat meer te kunnen. Dat ging langzaam maar zeker beter, maar de dingen waarvoor ik ontzettend bang ben ga ik nog steeds uit de weg. Op mijn 23e ben ik verliefd geworden op iemand die ik online had leren kennen, en ben toen hals over kop naar Zweden verhuisd om met hem samen te wonen. Daar kampte ik met dezelfde angst en depressie problemen en begon van de stress veel te eten. Een aantal vicieuze cirkels verder, ben ik over de 100 kilo en mijn zelfbeeld ligt onder de grond.
Ik ben afgelopen november (Nu ben ik 28) terug verhuisd naar Nederland, nadat de relatie die ik had stuk ging. Ik heb nu al minstens 10 jaar mezelf verstopt en zoveel mogelijk dingen uit de weg gegaan. Een psycholoog/psychiater vond ik maar niks vanwege een zeer slechte ervaring toen ik +/- 13 was.
Nu komt het dat ik me langzamerhand wel wat meer laat helpen. Ik sta op een wachtlijst bij Mediant en ik zie mijn POH GGZ onregelmatig. Natuurlijk met het vele thuis zitten en geen diploma's, heb ik een uitkering. Wat blijkt nou, ze hebben gekort op de psychisch diagnostische test die hun zou kunnen vertellen dat ik niet fit genoeg ben om te werken (nog niet iig). Ik kreeg voor het weekend een brief van mijn gemeente dat ze gaan controleren of ik wel heb gesolliciteerd. Ik heb sindsdien niet geslapen en schiet constant in een paniek aanval. Ik durf niet eens op een "Solliciteer nu" knop te drukken want ik ben zo bang dat ze me een baan aanbieden. Daardoor heb ik niet gesolliciteerd en nu ben ik doodsbang dat ik mijn uitkering kwijt raak en dan kan ik mijn zorgverzekering niet betalen en dan kan ik geen hulp krijgen. Ik weet niet meer hoe het verder moet. Ik kan alleen afwachten en hopen dat alles goed komt, dat ze me begrijpen want wat moet ik nog als het niet goed gaat? Waar kan ik terecht als ik niks meer heb?
Ik zoek niet zo zeer een oplossing van iemand. Ik weet niet eens wat voor een nut deze post heeft behalve dat ik voor de eerste keer in forever mijn gedachten eens uit-type en 'uitspreek' aan mensen. Ik kan dit niet zeggen tegen mensen die ik ken, en vrienden heb ik niet echt. (Het zijn meer vage kennissen.)
Na een hele tijd alles maar binnen te stoppen, is er nu iets bij gekomen waardoor ik echt mijn verhaal kwijt moet. Ik kamp al jaren lang met depressie en verscheidene fobieën en angsten. Het is allemaal begonnen na jaren lang fysiek en mentaal gepest te zijn van basisschool tot en met middelbare school. Ik ben daardoor uiteindelijk van school gegaan en heb geen diploma's behaald. Toen ben ik thuis komen zitten en het ging steeds beter met me omdat ik steeds minder prikkels ontving (Ik ging nauwelijks naar buiten).
Op mijn 18e ben ik toch wat stappen gaan ondernemen in mijn eentje, om toch wat meer te kunnen. Dat ging langzaam maar zeker beter, maar de dingen waarvoor ik ontzettend bang ben ga ik nog steeds uit de weg. Op mijn 23e ben ik verliefd geworden op iemand die ik online had leren kennen, en ben toen hals over kop naar Zweden verhuisd om met hem samen te wonen. Daar kampte ik met dezelfde angst en depressie problemen en begon van de stress veel te eten. Een aantal vicieuze cirkels verder, ben ik over de 100 kilo en mijn zelfbeeld ligt onder de grond.
Ik ben afgelopen november (Nu ben ik 28) terug verhuisd naar Nederland, nadat de relatie die ik had stuk ging. Ik heb nu al minstens 10 jaar mezelf verstopt en zoveel mogelijk dingen uit de weg gegaan. Een psycholoog/psychiater vond ik maar niks vanwege een zeer slechte ervaring toen ik +/- 13 was.
Nu komt het dat ik me langzamerhand wel wat meer laat helpen. Ik sta op een wachtlijst bij Mediant en ik zie mijn POH GGZ onregelmatig. Natuurlijk met het vele thuis zitten en geen diploma's, heb ik een uitkering. Wat blijkt nou, ze hebben gekort op de psychisch diagnostische test die hun zou kunnen vertellen dat ik niet fit genoeg ben om te werken (nog niet iig). Ik kreeg voor het weekend een brief van mijn gemeente dat ze gaan controleren of ik wel heb gesolliciteerd. Ik heb sindsdien niet geslapen en schiet constant in een paniek aanval. Ik durf niet eens op een "Solliciteer nu" knop te drukken want ik ben zo bang dat ze me een baan aanbieden. Daardoor heb ik niet gesolliciteerd en nu ben ik doodsbang dat ik mijn uitkering kwijt raak en dan kan ik mijn zorgverzekering niet betalen en dan kan ik geen hulp krijgen. Ik weet niet meer hoe het verder moet. Ik kan alleen afwachten en hopen dat alles goed komt, dat ze me begrijpen want wat moet ik nog als het niet goed gaat? Waar kan ik terecht als ik niks meer heb?
Ik zoek niet zo zeer een oplossing van iemand. Ik weet niet eens wat voor een nut deze post heeft behalve dat ik voor de eerste keer in forever mijn gedachten eens uit-type en 'uitspreek' aan mensen. Ik kan dit niet zeggen tegen mensen die ik ken, en vrienden heb ik niet echt. (Het zijn meer vage kennissen.)
dinsdag 25 oktober 2016 om 14:45
dinsdag 25 oktober 2016 om 14:57
Dus uit die test is gebleken dat je kunt werken?
Heb je tot nu toe vrijstelling van sollicitatieplicht gekregen?
Als de huidige hulp nog niet toereikend is voor je, nogmaals naar de huisarts dan maar.
Daarbij zou ik een gesprek aanvragen met de uitkerende instantie om je problemen voor te leggen. Waarschijnlijk heel eng voor je, maar je hebt in feite geen andere keuze.
Heb je tot nu toe vrijstelling van sollicitatieplicht gekregen?
Als de huidige hulp nog niet toereikend is voor je, nogmaals naar de huisarts dan maar.
Daarbij zou ik een gesprek aanvragen met de uitkerende instantie om je problemen voor te leggen. Waarschijnlijk heel eng voor je, maar je hebt in feite geen andere keuze.
dinsdag 25 oktober 2016 om 15:17
quote:coolingdown. schreef op 25 oktober 2016 @ 14:44:
Stel je alsjeblieft niet zo aan zeg. Recht je rug en neem je verantwoordelijkheid. Ga je eigen brood verdienen en zorg ervoor dat je je schaapjes op het droge krijgt.Kun je bij de GGZ gaan werken? Kun je alle mensen daar zeggen hun verantwoordelijkheid te nemen en genees je iedereen van depressie en angstklachten. Toppie!
Stel je alsjeblieft niet zo aan zeg. Recht je rug en neem je verantwoordelijkheid. Ga je eigen brood verdienen en zorg ervoor dat je je schaapjes op het droge krijgt.Kun je bij de GGZ gaan werken? Kun je alle mensen daar zeggen hun verantwoordelijkheid te nemen en genees je iedereen van depressie en angstklachten. Toppie!
dinsdag 25 oktober 2016 om 15:44
quote:shift.delete schreef op 25 oktober 2016 @ 14:57:
Dus uit die test is gebleken dat je kunt werken?
Heb je tot nu toe vrijstelling van sollicitatieplicht gekregen?
Als de huidige hulp nog niet toereikend is voor je, nogmaals naar de huisarts dan maar.
Daarbij zou ik een gesprek aanvragen met de uitkerende instantie om je problemen voor te leggen. Waarschijnlijk heel eng voor je, maar je hebt in feite geen andere keuze.
Ik heb nooit een test gekregen, want volgens mijn klantmanager is daar juist op gekort. Waar het op neer kwam was dat als ik al mijn ledematen heb, ik gewoon kan werken.
Ik snap voor vele mensen dat dit "raar" is maar ik kom nauwelijks uit mijn bed, laat staan dat ik mensen spreek/dingen doe buitens huis. Ik snap ook best dat sommigen zoiets zich niet voor kunnen stellen maar ik zou dolgraag werken, vrienden hebben, relaties opbouwen, misschien ook zelfs ooit een familie voor mezelf hebben, maar dit zie ik allemaal helemaal niet meer gebeuren. "Gewoon" dit doen of "Gewoon" dat doen zit er bij mij niet in.
@Minnimouse: Ik denk op dit moment aan post bezorger als eventuele optie maar alles wat maar enigszins met 'echte mensen' te maken heeft, geeft me bij het idee alleen al paniek.
@Mariposita: Ik heb mijn huisarts gebeld en die zou het doorgeven aan mijn POH GGZ maar moet iig tot donderdag wachten. Door de angst had ik hier al niet meer aangedacht, bedankt!
Dus uit die test is gebleken dat je kunt werken?
Heb je tot nu toe vrijstelling van sollicitatieplicht gekregen?
Als de huidige hulp nog niet toereikend is voor je, nogmaals naar de huisarts dan maar.
Daarbij zou ik een gesprek aanvragen met de uitkerende instantie om je problemen voor te leggen. Waarschijnlijk heel eng voor je, maar je hebt in feite geen andere keuze.
Ik heb nooit een test gekregen, want volgens mijn klantmanager is daar juist op gekort. Waar het op neer kwam was dat als ik al mijn ledematen heb, ik gewoon kan werken.
Ik snap voor vele mensen dat dit "raar" is maar ik kom nauwelijks uit mijn bed, laat staan dat ik mensen spreek/dingen doe buitens huis. Ik snap ook best dat sommigen zoiets zich niet voor kunnen stellen maar ik zou dolgraag werken, vrienden hebben, relaties opbouwen, misschien ook zelfs ooit een familie voor mezelf hebben, maar dit zie ik allemaal helemaal niet meer gebeuren. "Gewoon" dit doen of "Gewoon" dat doen zit er bij mij niet in.
@Minnimouse: Ik denk op dit moment aan post bezorger als eventuele optie maar alles wat maar enigszins met 'echte mensen' te maken heeft, geeft me bij het idee alleen al paniek.
@Mariposita: Ik heb mijn huisarts gebeld en die zou het doorgeven aan mijn POH GGZ maar moet iig tot donderdag wachten. Door de angst had ik hier al niet meer aangedacht, bedankt!
dinsdag 25 oktober 2016 om 15:48
quote:Zhanka schreef op 25 oktober 2016 @ 15:44:
[...]
Ik heb nooit een test gekregen, want volgens mijn klantmanager is daar juist op gekort. Waar het op neer kwam was dat als ik al mijn ledematen heb, ik gewoon kan werken.
Ik snap voor vele mensen dat dit "raar" is maar ik kom nauwelijks uit mijn bed, laat staan dat ik mensen spreek/dingen doe buitens huis. Ik snap ook best dat sommigen zoiets zich niet voor kunnen stellen maar ik zou dolgraag werken, vrienden hebben, relaties opbouwen, misschien ook zelfs ooit een familie voor mezelf hebben, maar dit zie ik allemaal helemaal niet meer gebeuren. "Gewoon" dit doen of "Gewoon" dat doen zit er bij mij niet in.
@Minnimouse: Ik denk op dit moment aan post bezorger als eventuele optie maar alles wat maar enigszins met 'echte mensen' te maken heeft, geeft me bij het idee alleen al paniek.
@Mariposita: Ik heb mijn huisarts gebeld en die zou het doorgeven aan mijn POH GGZ maar moet iig tot donderdag wachten. Door de angst had ik hier al niet meer aangedacht, bedankt!
En waarom doe je dat niet dan? Een krantenwijk heb je zo te pakken. Werk als postbode volgens mij ook.
Waarom heb je niet eerder stappen ondernomen? Ik snap je wel, maar vind je ook slachtofferig overkomen. Ik ben zelf ook bekend met depressies en pestgedrag maar het is op een gegeven moment ook jezelf een keer een schop onder je kont geven. Je kunt je niet steeds blijven verschuilen achter je ziekte en dingen niet durven. Ga gewoon eens solliciteren en kijk hoe het gaat. Je bent je volgens mij van te voren al bang aan het maken en wie weet valt het allemaal mee.
Of je solliciteert niet, blijft hangen in je ziekte en wordt gekort op je uitkering. Dat kan natuurlijk ook. Aan jou de keuze.
[...]
Ik heb nooit een test gekregen, want volgens mijn klantmanager is daar juist op gekort. Waar het op neer kwam was dat als ik al mijn ledematen heb, ik gewoon kan werken.
Ik snap voor vele mensen dat dit "raar" is maar ik kom nauwelijks uit mijn bed, laat staan dat ik mensen spreek/dingen doe buitens huis. Ik snap ook best dat sommigen zoiets zich niet voor kunnen stellen maar ik zou dolgraag werken, vrienden hebben, relaties opbouwen, misschien ook zelfs ooit een familie voor mezelf hebben, maar dit zie ik allemaal helemaal niet meer gebeuren. "Gewoon" dit doen of "Gewoon" dat doen zit er bij mij niet in.
@Minnimouse: Ik denk op dit moment aan post bezorger als eventuele optie maar alles wat maar enigszins met 'echte mensen' te maken heeft, geeft me bij het idee alleen al paniek.
@Mariposita: Ik heb mijn huisarts gebeld en die zou het doorgeven aan mijn POH GGZ maar moet iig tot donderdag wachten. Door de angst had ik hier al niet meer aangedacht, bedankt!
En waarom doe je dat niet dan? Een krantenwijk heb je zo te pakken. Werk als postbode volgens mij ook.
Waarom heb je niet eerder stappen ondernomen? Ik snap je wel, maar vind je ook slachtofferig overkomen. Ik ben zelf ook bekend met depressies en pestgedrag maar het is op een gegeven moment ook jezelf een keer een schop onder je kont geven. Je kunt je niet steeds blijven verschuilen achter je ziekte en dingen niet durven. Ga gewoon eens solliciteren en kijk hoe het gaat. Je bent je volgens mij van te voren al bang aan het maken en wie weet valt het allemaal mee.
Of je solliciteert niet, blijft hangen in je ziekte en wordt gekort op je uitkering. Dat kan natuurlijk ook. Aan jou de keuze.
dinsdag 25 oktober 2016 om 15:52
quote:just_sabina schreef op 25 oktober 2016 @ 15:46:
Goed bedoeld, maar is je laten opnemen geen optie als je zo depressief bent en angsten hebt?
Daar zit ik zelf ook heel erg aan te denken. Ik twijfel ontzettend veel aan mezelf in dat opzicht. Gedachten als "Is het echt erg genoeg hiervoor?" en "Misschien verbeeld ik het me allemaal wel."
Dat is natuurlijk stom om te denken.
Goed bedoeld, maar is je laten opnemen geen optie als je zo depressief bent en angsten hebt?
Daar zit ik zelf ook heel erg aan te denken. Ik twijfel ontzettend veel aan mezelf in dat opzicht. Gedachten als "Is het echt erg genoeg hiervoor?" en "Misschien verbeeld ik het me allemaal wel."
Dat is natuurlijk stom om te denken.
dinsdag 25 oktober 2016 om 15:53
quote:minnimouse schreef op 25 oktober 2016 @ 15:48:
[...]
En waarom doe je dat niet dan? Een krantenwijk heb je zo te pakken. Werk als postbode volgens mij ook.
Waarom heb je niet eerder stappen ondernomen? Ik snap je wel, maar vind je ook slachtofferig overkomen. Ik ben zelf ook bekend met depressies en pestgedrag maar het is op een gegeven moment ook jezelf een keer een schop onder je kont geven. Je kunt je niet steeds blijven verschuilen achter je ziekte en dingen niet durven. Ga gewoon eens solliciteren en kijk hoe het gaat. Je bent je volgens mij van te voren al bang aan het maken en wie weet valt het allemaal mee.
Of je solliciteert niet, blijft hangen in je ziekte en wordt gekort op je uitkering. Dat kan natuurlijk ook. Aan jou de keuze.Zo werkt angst vaak ja. Gelukkig krijgt ze hulp om te leren hiermee om te gaan. Daar gaat tijd overheen.
[...]
En waarom doe je dat niet dan? Een krantenwijk heb je zo te pakken. Werk als postbode volgens mij ook.
Waarom heb je niet eerder stappen ondernomen? Ik snap je wel, maar vind je ook slachtofferig overkomen. Ik ben zelf ook bekend met depressies en pestgedrag maar het is op een gegeven moment ook jezelf een keer een schop onder je kont geven. Je kunt je niet steeds blijven verschuilen achter je ziekte en dingen niet durven. Ga gewoon eens solliciteren en kijk hoe het gaat. Je bent je volgens mij van te voren al bang aan het maken en wie weet valt het allemaal mee.
Of je solliciteert niet, blijft hangen in je ziekte en wordt gekort op je uitkering. Dat kan natuurlijk ook. Aan jou de keuze.Zo werkt angst vaak ja. Gelukkig krijgt ze hulp om te leren hiermee om te gaan. Daar gaat tijd overheen.
dinsdag 25 oktober 2016 om 15:57
quote:minnimouse schreef op 25 oktober 2016 @ 15:48:
[...]
En waarom doe je dat niet dan? Een krantenwijk heb je zo te pakken. Werk als postbode volgens mij ook.
Waarom heb je niet eerder stappen ondernomen? Ik snap je wel, maar vind je ook slachtofferig overkomen. Ik ben zelf ook bekend met depressies en pestgedrag maar het is op een gegeven moment ook jezelf een keer een schop onder je kont geven. Je kunt je niet steeds blijven verschuilen achter je ziekte en dingen niet durven. Ga gewoon eens solliciteren en kijk hoe het gaat. Je bent je volgens mij van te voren al bang aan het maken en wie weet valt het allemaal mee.
Of je solliciteert niet, blijft hangen in je ziekte en wordt gekort op je uitkering. Dat kan natuurlijk ook. Aan jou de keuze.Sorry maar ik vind jouw reactie echt zwaar respectloos. Ik snap dat dit het internet is en je daar lekker achter kan verstoppen, maar je doet hier echt een persoon pijn mee.
[...]
En waarom doe je dat niet dan? Een krantenwijk heb je zo te pakken. Werk als postbode volgens mij ook.
Waarom heb je niet eerder stappen ondernomen? Ik snap je wel, maar vind je ook slachtofferig overkomen. Ik ben zelf ook bekend met depressies en pestgedrag maar het is op een gegeven moment ook jezelf een keer een schop onder je kont geven. Je kunt je niet steeds blijven verschuilen achter je ziekte en dingen niet durven. Ga gewoon eens solliciteren en kijk hoe het gaat. Je bent je volgens mij van te voren al bang aan het maken en wie weet valt het allemaal mee.
Of je solliciteert niet, blijft hangen in je ziekte en wordt gekort op je uitkering. Dat kan natuurlijk ook. Aan jou de keuze.Sorry maar ik vind jouw reactie echt zwaar respectloos. Ik snap dat dit het internet is en je daar lekker achter kan verstoppen, maar je doet hier echt een persoon pijn mee.
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:03
quote:Phaedra_ schreef op 25 oktober 2016 @ 16:00:
Ik begrijp deze zin niet:
Wat blijkt nou, ze hebben gekort op de psychisch diagnostische test die hun zou kunnen vertellen dat ik niet fit genoeg ben om te werken (nog niet iig).
Wat bedoel je daarmee?Ze hadden bij de gemeente de mogelijkheid om een psychisch diagnostische test uit te voeren om na te gaan of iemand psychisch in staat is om te werken. Dat was blijkbaar het geval voordat ik terug kwam naar Nederland. Mijn klantmanager zei dat ze dit niet meer doen vanwege bezuinigingen.
Ik begrijp deze zin niet:
Wat blijkt nou, ze hebben gekort op de psychisch diagnostische test die hun zou kunnen vertellen dat ik niet fit genoeg ben om te werken (nog niet iig).
Wat bedoel je daarmee?Ze hadden bij de gemeente de mogelijkheid om een psychisch diagnostische test uit te voeren om na te gaan of iemand psychisch in staat is om te werken. Dat was blijkbaar het geval voordat ik terug kwam naar Nederland. Mijn klantmanager zei dat ze dit niet meer doen vanwege bezuinigingen.
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:07
quote:Zhanka schreef op 25 oktober 2016 @ 15:57:
[...]
Sorry maar ik vind jouw reactie echt zwaar respectloos. Ik snap dat dit het internet is en je daar lekker achter kan verstoppen, maar je doet hier echt een persoon pijn mee.
Nou ben ik de eerste om toe te geven dat ik ontzettend lange tenen heb en snel gekwetst ben, maar zelfs ik krijg het niet voor elkaar om hier iets respectloos in te lezen. Het is toch zo wat ze zegt? Als je niets onderneemt blijft alles hetzelfde. En het is heus niet dat ik me niet kan inleven in je situatie, want dat kan ik wel, ben ooit op exact hetzelfde punt geweest. Maar jezelf een schop onder de kont geven is toch alleen maar goed advies? En dat hoeft echt niet gelijk in de vorm van een (fulltime) baan aannemen te zijn, dat kan ook zijn door je op te laten nemen/intensievere therapie te gaan volgen, vrijwilligerswerk te gaan doen voor een uur in de week, om de dag vijf minuten een rondje in de buurt te lopen, enzovoort.
Je hebt al een stap genomen door nu wel hulp te accepteren, en dat is al heel goed. Maar je bent toch meer waard dan dat? Jij verdient toch ook het beste? En dat gaat de wereld je niet geven, hoeveel je het ook verdient. Daar moet je toch echt zelf achteraan.
En dat je niet durft, dat de angst enorm is en allesoverheersend, dat snap ik. Maar je kan het toch niet de rest van je leven laten overnemen?
[...]
Sorry maar ik vind jouw reactie echt zwaar respectloos. Ik snap dat dit het internet is en je daar lekker achter kan verstoppen, maar je doet hier echt een persoon pijn mee.
Nou ben ik de eerste om toe te geven dat ik ontzettend lange tenen heb en snel gekwetst ben, maar zelfs ik krijg het niet voor elkaar om hier iets respectloos in te lezen. Het is toch zo wat ze zegt? Als je niets onderneemt blijft alles hetzelfde. En het is heus niet dat ik me niet kan inleven in je situatie, want dat kan ik wel, ben ooit op exact hetzelfde punt geweest. Maar jezelf een schop onder de kont geven is toch alleen maar goed advies? En dat hoeft echt niet gelijk in de vorm van een (fulltime) baan aannemen te zijn, dat kan ook zijn door je op te laten nemen/intensievere therapie te gaan volgen, vrijwilligerswerk te gaan doen voor een uur in de week, om de dag vijf minuten een rondje in de buurt te lopen, enzovoort.
Je hebt al een stap genomen door nu wel hulp te accepteren, en dat is al heel goed. Maar je bent toch meer waard dan dat? Jij verdient toch ook het beste? En dat gaat de wereld je niet geven, hoeveel je het ook verdient. Daar moet je toch echt zelf achteraan.
En dat je niet durft, dat de angst enorm is en allesoverheersend, dat snap ik. Maar je kan het toch niet de rest van je leven laten overnemen?
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:09
quote:Zhanka schreef op 25 oktober 2016 @ 15:57:
[...]
Sorry maar ik vind jouw reactie echt zwaar respectloos. Ik snap dat dit het internet is en je daar lekker achter kan verstoppen, maar je doet hier echt een persoon pijn mee.
Misschien moet je eens goed lezen.
Ik zeg dat ik je heus wel begrijp en dat ik zelf ook ervaring heb met depressies enzo. Maar blijven hangen erin is niet goed. Deze reactie laat wel zien dat je jezelf liever als slachtoffer opstelt dan dat je je problemen aanpakt. Na 10 jaar mag je best weleens een schop onder je kont krijgen.
[...]
Sorry maar ik vind jouw reactie echt zwaar respectloos. Ik snap dat dit het internet is en je daar lekker achter kan verstoppen, maar je doet hier echt een persoon pijn mee.
Misschien moet je eens goed lezen.
Ik zeg dat ik je heus wel begrijp en dat ik zelf ook ervaring heb met depressies enzo. Maar blijven hangen erin is niet goed. Deze reactie laat wel zien dat je jezelf liever als slachtoffer opstelt dan dat je je problemen aanpakt. Na 10 jaar mag je best weleens een schop onder je kont krijgen.
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:24
quote:minnimouse schreef op 25 oktober 2016 @ 16:09:
[...]
Misschien moet je eens goed lezen.
Ik zeg dat ik je heus wel begrijp en dat ik zelf ook ervaring heb met depressies enzo. Maar blijven hangen erin is niet goed. Deze reactie laat wel zien dat je jezelf liever als slachtoffer opstelt dan dat je je problemen aanpakt. Na 10 jaar mag je best weleens een schop onder je kont krijgen.En dit vind ik juist respectloos. Ik heb me 10 jaar lang schoppen onder mijn kont gegeven. Gewoon dit doen, gewoon werken, gewoon dat. En toen is het juist helemaal uit elkaar gevallen. Ik heb 10 jaar lang mezelf op de kop lopen geven dat ik het niet goed doe. Dat ik zwak ben, dat ik een slachtoffer ben. En weet je wat? Dat ben ik verdomme ook. Ik heb vroeger JAREN lang te horen gekregen om bij de pesters uit de buurt te blijven, om van me af te bijten zelfs. Jaren lang heb ik te horen gekregen dat het MIJN fout is dat het allemaal gebeurd is. Dat ik gewoon lui ben, een schop onder mijn kont verdient. Dit is er bij mij goed in komen te zitten. Ik heb dus 10 jaar lang gevochten tegen mezelf, mezelf gezegd dat ik meer moet doen, dat ik het GEWOON moet doen. Maar nu is het echt genoeg. SO WHAT dat ik een slachtoffer ben? Mag dat niet een keer? Mag ik niet een keer lief zijn tegen mezelf en een keer toegeven dat ik diep in de shit zit? Dat ik geen happy ending voor mezelf zie?
[...]
Misschien moet je eens goed lezen.
Ik zeg dat ik je heus wel begrijp en dat ik zelf ook ervaring heb met depressies enzo. Maar blijven hangen erin is niet goed. Deze reactie laat wel zien dat je jezelf liever als slachtoffer opstelt dan dat je je problemen aanpakt. Na 10 jaar mag je best weleens een schop onder je kont krijgen.En dit vind ik juist respectloos. Ik heb me 10 jaar lang schoppen onder mijn kont gegeven. Gewoon dit doen, gewoon werken, gewoon dat. En toen is het juist helemaal uit elkaar gevallen. Ik heb 10 jaar lang mezelf op de kop lopen geven dat ik het niet goed doe. Dat ik zwak ben, dat ik een slachtoffer ben. En weet je wat? Dat ben ik verdomme ook. Ik heb vroeger JAREN lang te horen gekregen om bij de pesters uit de buurt te blijven, om van me af te bijten zelfs. Jaren lang heb ik te horen gekregen dat het MIJN fout is dat het allemaal gebeurd is. Dat ik gewoon lui ben, een schop onder mijn kont verdient. Dit is er bij mij goed in komen te zitten. Ik heb dus 10 jaar lang gevochten tegen mezelf, mezelf gezegd dat ik meer moet doen, dat ik het GEWOON moet doen. Maar nu is het echt genoeg. SO WHAT dat ik een slachtoffer ben? Mag dat niet een keer? Mag ik niet een keer lief zijn tegen mezelf en een keer toegeven dat ik diep in de shit zit? Dat ik geen happy ending voor mezelf zie?
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:28
quote:Zhanka schreef op 25 oktober 2016 @ 16:24:
[...]
En dit vind ik juist respectloos. Ik heb me 10 jaar lang schoppen onder mijn kont gegeven. Gewoon dit doen, gewoon werken, gewoon dat. En toen is het juist helemaal uit elkaar gevallen. Ik heb 10 jaar lang mezelf op de kop lopen geven dat ik het niet goed doe. Dat ik zwak ben, dat ik een slachtoffer ben. En weet je wat? Dat ben ik verdomme ook. Ik heb vroeger JAREN lang te horen gekregen om bij de pesters uit de buurt te blijven, om van me af te bijten zelfs. Jaren lang heb ik te horen gekregen dat het MIJN fout is dat het allemaal gebeurd is. Dat ik gewoon lui ben, een schop onder mijn kont verdient. Dit is er bij mij goed in komen te zitten. Ik heb dus 10 jaar lang gevochten tegen mezelf, mezelf gezegd dat ik meer moet doen, dat ik het GEWOON moet doen. Maar nu is het echt genoeg. SO WHAT dat ik een slachtoffer ben? Mag dat niet een keer? Mag ik niet een keer lief zijn tegen mezelf en een keer toegeven dat ik diep in de shit zit? Dat ik geen happy ending voor mezelf zie?Je gaat helemaal uit je plaat. Prima hoor als jij mijn posts als respectloos wilt oppakken, dan doe je dat maar, maar dan beëindig ik hierbij de discussie. Jij leest alleen wat je wilt lezen. Succes en tot ziens.
[...]
En dit vind ik juist respectloos. Ik heb me 10 jaar lang schoppen onder mijn kont gegeven. Gewoon dit doen, gewoon werken, gewoon dat. En toen is het juist helemaal uit elkaar gevallen. Ik heb 10 jaar lang mezelf op de kop lopen geven dat ik het niet goed doe. Dat ik zwak ben, dat ik een slachtoffer ben. En weet je wat? Dat ben ik verdomme ook. Ik heb vroeger JAREN lang te horen gekregen om bij de pesters uit de buurt te blijven, om van me af te bijten zelfs. Jaren lang heb ik te horen gekregen dat het MIJN fout is dat het allemaal gebeurd is. Dat ik gewoon lui ben, een schop onder mijn kont verdient. Dit is er bij mij goed in komen te zitten. Ik heb dus 10 jaar lang gevochten tegen mezelf, mezelf gezegd dat ik meer moet doen, dat ik het GEWOON moet doen. Maar nu is het echt genoeg. SO WHAT dat ik een slachtoffer ben? Mag dat niet een keer? Mag ik niet een keer lief zijn tegen mezelf en een keer toegeven dat ik diep in de shit zit? Dat ik geen happy ending voor mezelf zie?Je gaat helemaal uit je plaat. Prima hoor als jij mijn posts als respectloos wilt oppakken, dan doe je dat maar, maar dan beëindig ik hierbij de discussie. Jij leest alleen wat je wilt lezen. Succes en tot ziens.
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:31
Je hebt maar1 leven, aan jou de keus wat je er mee doet.
Mensen hier (of irl) kunnen je een schop geven of doodknuffelen... Maar de praktijk is, dat het werkelijk vrij weinig mensen echt iets kan schelen.
Het is jouw leven. Maak een stappenplan. Ga eerst eens naar de huisarts. En bedenk je heel goed... This is it! Je moet het zelf doen.
Mensen hier (of irl) kunnen je een schop geven of doodknuffelen... Maar de praktijk is, dat het werkelijk vrij weinig mensen echt iets kan schelen.
Het is jouw leven. Maak een stappenplan. Ga eerst eens naar de huisarts. En bedenk je heel goed... This is it! Je moet het zelf doen.
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:31
quote:Zhanka schreef op 25 oktober 2016 @ 16:03:
[...]
Ze hadden bij de gemeente de mogelijkheid om een psychisch diagnostische test uit te voeren om na te gaan of iemand psychisch in staat is om te werken. Dat was blijkbaar het geval voordat ik terug kwam naar Nederland. Mijn klantmanager zei dat ze dit niet meer doen vanwege bezuinigingen.Kan je geen uitstel aanvragen ivm start psychiatrische behandeling?
[...]
Ze hadden bij de gemeente de mogelijkheid om een psychisch diagnostische test uit te voeren om na te gaan of iemand psychisch in staat is om te werken. Dat was blijkbaar het geval voordat ik terug kwam naar Nederland. Mijn klantmanager zei dat ze dit niet meer doen vanwege bezuinigingen.Kan je geen uitstel aanvragen ivm start psychiatrische behandeling?
dinsdag 25 oktober 2016 om 16:31
In alle eerlijkheid: ik heb er ook moeite mee om te geloven dat je he-le-maal niets zou kunnen.
Jij bijt je nu vast in 'ja maar als zij die test niet hadden wegbezuinigd, dan had ik nu geen probleem gehad'. Feit is dat jij rijkelijk laat bent met hulp inroepen. Feit is ook dat jij nu jezelf vooral bang zit te maken.
Ofwel ga naar de huisarts en vraag om meer hulp, desnoods een opname, ofwel neem contact op met de uitkeringsinstantie en leg het probleem uit. Geef aan dat je wil werken, en dat je hulp wil bij het zoeken naar passend werk.
Jij bijt je nu vast in 'ja maar als zij die test niet hadden wegbezuinigd, dan had ik nu geen probleem gehad'. Feit is dat jij rijkelijk laat bent met hulp inroepen. Feit is ook dat jij nu jezelf vooral bang zit te maken.
Ofwel ga naar de huisarts en vraag om meer hulp, desnoods een opname, ofwel neem contact op met de uitkeringsinstantie en leg het probleem uit. Geef aan dat je wil werken, en dat je hulp wil bij het zoeken naar passend werk.
