Psyche
alle pijlers
Blijven malen om iets wat gebeurt is.
donderdag 6 juli 2023 om 22:49
Ik kan heel erg malen om iets negatiefs wat ik die dag heb meegemaakt en daar begin ik echt van te balen.
Vandaag kwam op het werk mijn leidinggevende naar mij toe en begon over iets wat in mijn ogen totaal uit de lucht kwam vallen en was me van geen kwaad bewust. Achteraf een beetje miscommunicatie van beide kanten maar ik voelde me even heel onzeker en verdrietig. Ik kon me in het gesprek ook niet goed verwoorden en achteraf gezien had dit meer moeten zeggen. Ik klapte een soort van dicht terwijl het eigenlijk niet eens nodig was want het was gewoon een normaal gesprek wat volgens haar nodig was om mijn functioneren te verbeteren.
Ik ben dus al heel de avond van slag en vanavond gaat dat gesprek nog 30x door mijn hoofd. Dit blijf ik houden tot ik haar weer zie en het we er evt nog een keer over kunnen hebben of dat ik haar heb laten zien dat ik het wel goed kan doen. Ik weet dus dat ik vanavond de halve nacht wakker lig en mijn gedachtes overuren draaien. Ik heb ook nog eens ADD en ben hoogsensitief dus dat helpt ook niet echt.
Ik heb dit dus met meerdere dingen. Als ik het idee heb dat ik iets verkeerd heb gedaan, als iemand boos op me is, roddelt, kwetst of noem maar op. Ik kan me dan heel erg lang druk maken en nadenken hoe ik anders had kunnen reageren, waarom ze dat zouden zeggen, hebben ze gelijk of juist niet? Hoe ze nu over me denken, of ze echt boos op me zijn? Of het klopt, heb ik echt niks over het hoofd gezien? Heb ik wel genoeg gezegd, hoe mijn houding was op dat moment etc etc etc etc etc. Gewoon doodvermoeiend en ik ben al zo moe
Hoe kan ik hier beter mee om gaan? En beter nog hoe schud ik zoiets na een paar minuten van me af en denk ik schijt aan alles?!
Vandaag kwam op het werk mijn leidinggevende naar mij toe en begon over iets wat in mijn ogen totaal uit de lucht kwam vallen en was me van geen kwaad bewust. Achteraf een beetje miscommunicatie van beide kanten maar ik voelde me even heel onzeker en verdrietig. Ik kon me in het gesprek ook niet goed verwoorden en achteraf gezien had dit meer moeten zeggen. Ik klapte een soort van dicht terwijl het eigenlijk niet eens nodig was want het was gewoon een normaal gesprek wat volgens haar nodig was om mijn functioneren te verbeteren.
Ik ben dus al heel de avond van slag en vanavond gaat dat gesprek nog 30x door mijn hoofd. Dit blijf ik houden tot ik haar weer zie en het we er evt nog een keer over kunnen hebben of dat ik haar heb laten zien dat ik het wel goed kan doen. Ik weet dus dat ik vanavond de halve nacht wakker lig en mijn gedachtes overuren draaien. Ik heb ook nog eens ADD en ben hoogsensitief dus dat helpt ook niet echt.
Ik heb dit dus met meerdere dingen. Als ik het idee heb dat ik iets verkeerd heb gedaan, als iemand boos op me is, roddelt, kwetst of noem maar op. Ik kan me dan heel erg lang druk maken en nadenken hoe ik anders had kunnen reageren, waarom ze dat zouden zeggen, hebben ze gelijk of juist niet? Hoe ze nu over me denken, of ze echt boos op me zijn? Of het klopt, heb ik echt niks over het hoofd gezien? Heb ik wel genoeg gezegd, hoe mijn houding was op dat moment etc etc etc etc etc. Gewoon doodvermoeiend en ik ben al zo moe
Hoe kan ik hier beter mee om gaan? En beter nog hoe schud ik zoiets na een paar minuten van me af en denk ik schijt aan alles?!
vrijdag 7 juli 2023 om 11:26
Herkenbaar ik ben ook een erge piekeraar en hooggevoelig.
Soms blijft het maar doorgaan en lukt het niet te stoppen. Soms lukt het wel om er wat aan te doen. Een tip die ik ergens las en ook helpt vind ik is hardop Stop zeggen. Iedere keer als je weer begint. Het is raar maar door het hardop te doen kom je uit je hoofd. Daarna proberen de gedachten om te buigen naar iets positiefs of proberen ergens anders aan te denken. Lukt allemaal niet in 1x maar door steeds stop te zeggen hardop gaat dat wel steeds beter.
En het lukt mij ook echt niet altijd soms blijf ik hangen. Mind fullness ofzo is niet echt mijn ding. Wat in bed wel s helpt is mijn ademhaling tellen. Dan ben ik daarmee bezig en bewust van en vergeet ik even te piekeren.
Soms blijft het maar doorgaan en lukt het niet te stoppen. Soms lukt het wel om er wat aan te doen. Een tip die ik ergens las en ook helpt vind ik is hardop Stop zeggen. Iedere keer als je weer begint. Het is raar maar door het hardop te doen kom je uit je hoofd. Daarna proberen de gedachten om te buigen naar iets positiefs of proberen ergens anders aan te denken. Lukt allemaal niet in 1x maar door steeds stop te zeggen hardop gaat dat wel steeds beter.
En het lukt mij ook echt niet altijd soms blijf ik hangen. Mind fullness ofzo is niet echt mijn ding. Wat in bed wel s helpt is mijn ademhaling tellen. Dan ben ik daarmee bezig en bewust van en vergeet ik even te piekeren.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 7 juli 2023 om 11:35
Ik heb zelf mezelf met al mijn plussen en minnen geaccepteerd en weet waar wel en niet verbetering mogelijk is. Sommige dingen hoor ik al mijn hele leven en zitten zo diep in mij, dat laat ik dan maar. Ik zal altijd een chaoot zijn, en iemand die dingen voor zich uitschuift. En leidinggevende die daar weer mee aan komt zetten hoor ik niet eens meer. Ook ben ik van nature slordig en niet van de details. Ik heb wel werk waar dat belangrijk voor is, dus ja soms gaan dingen niet goed. Ach ja. Ze hebben een mens ingehuurd hoor, denk ik dan.
Naar een leidinggevende toe doe ik natuurlijk wel of ik alles in het werk stel dit iets in het vervolg beter te doen.
vrijdag 7 juli 2023 om 11:44
Interessant wat je zegt over het oplossen van problemen en ik denk dat dat ook zeker waar is.Mia schreef: ↑07-07-2023 10:54De zorg kan je niet helemaal wegnemen. Maar het gaat mij erom dat malen en piekeren dat ook niet doen. Je kunt de zorg loslaten (zeggen ze...): "Ik accepteer dat de toekomst onzeker is. Ik heb voorbereid wat ik kán voor bereiden en als een zeker vervelend scenario zich voordoet, kan ik er op dat moment mee omgaan". Zoiets... Dus ook al heb je zorgen: je bereidt je voor zover je kunt, en dan laat je het los.
Ik heb ergens gelezen dat onderzoek aantoont dat bij probleem oplossen andere hersengebieden worden gebruikt dan bij piekeren. Piekeren doet dus eigenlijk niks: het geeft je het gevoel dat ie bezig bent met een probleem oplossen, of het gevoel dat je zekerheid over een onzekere toekomst krijgt, maar dat doet piekeren niet echt.
Anyway, ik ken een hoop theorie, maar toepassen is stap 1. Of stap 1000....
Maar TO piekert om iets wat is gebeurd. Ze piekert er dus in feite over hoe ze dit in de toekomst op kan lossen, maar zonder dat daar iets concreets tegenover staat. Wat doe je dáár aan?
Simpel voorbeeld, geen idee of dat van toepassing is op TO. Maar ik heb in het verleden tijdenlang gepiekerd over een misgelopen sollicitatie. Dat gepieker hield pas op toen ik echt oprecht geen interesse meer had in die functie.
vrijdag 7 juli 2023 om 11:47
Ik kan een boel redenen verzinnen waardoor je bleef piekeren over die sollicitatie. Maar waarom had je “ineens” echt geen interesse meer in die functie?Fairway schreef: ↑07-07-2023 11:44Interessant wat je zegt over het oplossen van problemen en ik denk dat dat ook zeker waar is.
Maar TO piekert om iets wat is gebeurd. Ze piekert er dus in feite over hoe ze dit in de toekomst op kan lossen, maar zonder dat daar iets concreets tegenover staat. Wat doe je dáár aan?
Simpel voorbeeld, geen idee of dat van toepassing is op TO. Maar ik heb in het verleden tijdenlang gepiekerd over een misgelopen sollicitatie. Dat gepieker hield pas op toen ik echt oprecht geen interesse meer had in die functie.
What would Patsy do?
vrijdag 7 juli 2023 om 11:51
Haha, ik weet dus vaak een jaar later nog heel goed, waar ik vandaag over pieker Maar goed, dat is mijn probleem, ik ben beyond repair, I guess…..Lila-Linda schreef: ↑07-07-2023 11:47Wat mij helpt, is de volgende gedachtegang:
IK weet vandaag niet meer, waar ik vorig jaar over piekerde.
Dus, kan ik mijn piekeringen van vandaag ook nu loslaten
en dat gaat goed, dat werkt voor mij.
Het zet het in perspectief
What would Patsy do?
vrijdag 7 juli 2023 om 11:54
Waar zie je 'ineens' staan?
Na een tijdje had ik mijn roze bril afgezet en bleek de functie een stuk minder aantrekkelijk dan ik voorheen dacht. Of misschien was het een coping mechanisme? Who cares, het piekeren hield pas op toen de functie me niet veel meer kon schelen.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:00
En wat nu als je piekeren accepteert als jouw manier van met de dingen omgaan? Geen probleem, maar gewoon, hoe je bent.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:03
je kunt onderzoeken, waar jouw drang om hier aan vast te houden vandaan komt
Misschien juist door een angst om fouten te maken?
als je de oorzaak weet, kun je werken aan een olossing
vrijdag 7 juli 2023 om 12:04
Ik ook. Wat soms wel helpt is dat ik dan kan bedenken oké toen piekerde ik over dat en dat. En hoe gaat het daar nu mee? Is mijn gepieker uitgekomen? Meestal is het veel beter verlopen dan mijn gepieker dacht.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
vrijdag 7 juli 2023 om 12:07
Oh, ik weet zeker, dat er allerlei zaken zijn, waar ik hulp bij zou kunnen gebruiken, om te verwerken etc…Ik kom steeds dichter bij het punt om dat te gaan doen. Denk dat door al dat vele nadenken ik ook al best veel antwoorden weet op de vraag waar het willen vasthouden vandaan komt. Maar ik weet ook, dat ik gewoon heel goed ben in nadenken. En zaken van uit 100 verschillende invalshoeken bekijken. Dat vind ik eigenlijk ook wel leuk aan mezelf….Lila-Linda schreef: ↑07-07-2023 12:03je kunt onderzoeken, waar jouw drang om hier aan vast te houden vandaan komt
Misschien juist door een angst om fouten te maken?
als je de oorzaak weet, kun je werken aan een olossing
What would Patsy do?
vrijdag 7 juli 2023 om 12:09
mensen die heel goed zijn in nadenken, zijn vaak niet zo goed in voelenLadyday21 schreef: ↑07-07-2023 12:07Oh, ik weet zeker, dat er allerlei zaken zijn, waar ik hulp bij zou kunnen gebruiken, om te verwerken etc…Ik kom steeds dichter bij het punt om dat te gaan doen. Denk dat door al dat vele nadenken ik ook al best veel antwoorden weet op de vraag waar het willen vasthouden vandaan komt. Maar ik weet ook, dat ik gewoon heel goed ben in nadenken. En zaken van uit 100 verschillende invalshoeken bekijken. Dat vind ik eigenlijk ook wel leuk aan mezelf….
die hebben al jong geleerd niet op hun gevoel te vertrouwen. Die gaan alles invullen met gedachtes
en daar word je heel moe van
vrijdag 7 juli 2023 om 12:09
Nou,bij mij leidt het echt tot mentale problemen, zoals flinke angstklachten en paniekaanvallen. Als ik niet meer zou piekeren, zou ik geen angststoornis meer hebben. Kennelijk denkt mijn hoofd echter nog steeds dat piekeren iets te bieden heeft, dus ik kom er tot nu toe moeilijk vanaf.Oude_Man_2 schreef: ↑07-07-2023 12:00En wat nu als je piekeren accepteert als jouw manier van met de dingen omgaan? Geen probleem, maar gewoon, hoe je bent.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:10
Oh getver, ik ben ook heel goed in voelen….en nadenken over die gevoelens…..Lila-Linda schreef: ↑07-07-2023 12:09mensen die heel goed zijn in nadenken, zijn vaak niet zo goed in voelen
die hebben al jong geleerd niet op hun gevoel te vertrouwen. Die gaan alles invullen met gedachtes
en daar word je heel moe van
Edit;: maar sry TO, heb het gevoel alsof ik je topic nu kaap
ladyday21 wijzigde dit bericht op 07-07-2023 12:11
7.99% gewijzigd
What would Patsy do?
vrijdag 7 juli 2023 om 12:10
vrijdag 7 juli 2023 om 12:19
Ja, dat is enerzijds anders, maar anderzijds is de oplossing ook loslaten. Je doet wat je kunt doen: waar is het misgegaan, heb ik iets verkeerd gedaan wat ik volgende keer beter kan doen? Moet ik een vaardigheid beter ontwikkelen om volgende keer een grotere kans te maken? Wat trok mij zo aan in deze functie en zijn er andere functies die hetzelfde bieden?, Enz. Dus de dingen eruit halen waar je iets mee kunt, en de dingen loslaten waar je niks mee kan ('iemand anders was beter').Fairway schreef: ↑07-07-2023 11:44Interessant wat je zegt over het oplossen van problemen en ik denk dat dat ook zeker waar is.
Maar TO piekert om iets wat is gebeurd. Ze piekert er dus in feite over hoe ze dit in de toekomst op kan lossen, maar zonder dat daar iets concreets tegenover staat. Wat doe je dáár aan?
Simpel voorbeeld, geen idee of dat van toepassing is op TO. Maar ik heb in het verleden tijdenlang gepiekerd over een misgelopen sollicitatie. Dat gepieker hield pas op toen ik echt oprecht geen interesse meer had in die functie.
Maar ja, dat zal dan ook afhangen van de reden waarom je erover blijft malen? Wat is het waardoor je dit niet kunt loslaten? Angst dat je nooit je droombaan zult vinden, onzekerheid over jezelf, moeite met verwerken van teleurstelling, ... En met die oorzaak zul je misschien op een dieper niveau aan de slag moeten.
Mensen doen een bepaald soort gedrag omdat het ze iets biedt. Er moeten (ogenschijnlijke) voordelen aan zitten, anders kost het teveel energie. Aan piekeren zitten die dus ook, maar die zullen perceptie zijn en geen echte voordelen. Aan jou de taak om te achterhalen wat jij dénkt dat de voordelen zijn en dat dan te ontkrachten (en dan dus nog de gewoonte afleren, of vervangen door een gewoonte die gezonder is).
vrijdag 7 juli 2023 om 12:20
Ik herken dit wel. Voor de volledigheid pieker ik ook alvast over toekomstige afwijzingen en mislukkingen die zelden echt gebeuren en nooit op zo'n dramatische manier als ik me in mijn hoofd haal.
Ik heb er wel minder last van dan vroeger. Wat hielp:
Opschrijven. In mijn hoofd leken de escalerende gedachten logisch, op papier werd duidelijker dat ze soms echt absurd waren en niet in verhouding stonden tot de realiteit. Er om kunnen lachen geeft lucht.
Ook het formuleren van een stappenplan helpt. Wat ga ik doen, wanneer, op welke manier? Dan wordt het wat constructiever. En als dan duidelijk wordt dat er niets aan te doen is, kan ik dat makkelijker accepteren omdat het logisch doordacht is.
Als ik zelf die relativerende stem niet aan krijg, dan praat ik erover met mensen die dat kunnen doen.
Accepteren dat dit voor een deel bij mij hoort. Ik ga nooit de happy-go-lucky persoon worden die zich nergens wat van aantrekt. Dus als het gebeurt kan ik er met iets meer afstand naar kijken: dit is iets wat mijn hoofd doet, gaat vanzelf over. En ook weten: dit is een diepgeworteld gevoel, die gedachten zijn erop geplakt en daar hoef je niet steeds mee in discussie, want die gedachten zijn alleen de situatiegebonden vermomming van een gevoel dat niet echt voor rede vatbaar is. Je kunt het niet wegtoveren maar het heeft ook niet de waarheid in pacht. En een beetje mild zijn naar mezelf dat dat gevoel gezien mijn persoonlijkheid en ervaringen in het leven niet zo vreemd is.
Iets anders gaan doen. Heel bewust de gedachten en gevoelens 'parkeren' en ergens anders aandacht aan schenken. Bewegen is fijn.
Ik heb er wel minder last van dan vroeger. Wat hielp:
Opschrijven. In mijn hoofd leken de escalerende gedachten logisch, op papier werd duidelijker dat ze soms echt absurd waren en niet in verhouding stonden tot de realiteit. Er om kunnen lachen geeft lucht.
Ook het formuleren van een stappenplan helpt. Wat ga ik doen, wanneer, op welke manier? Dan wordt het wat constructiever. En als dan duidelijk wordt dat er niets aan te doen is, kan ik dat makkelijker accepteren omdat het logisch doordacht is.
Als ik zelf die relativerende stem niet aan krijg, dan praat ik erover met mensen die dat kunnen doen.
Accepteren dat dit voor een deel bij mij hoort. Ik ga nooit de happy-go-lucky persoon worden die zich nergens wat van aantrekt. Dus als het gebeurt kan ik er met iets meer afstand naar kijken: dit is iets wat mijn hoofd doet, gaat vanzelf over. En ook weten: dit is een diepgeworteld gevoel, die gedachten zijn erop geplakt en daar hoef je niet steeds mee in discussie, want die gedachten zijn alleen de situatiegebonden vermomming van een gevoel dat niet echt voor rede vatbaar is. Je kunt het niet wegtoveren maar het heeft ook niet de waarheid in pacht. En een beetje mild zijn naar mezelf dat dat gevoel gezien mijn persoonlijkheid en ervaringen in het leven niet zo vreemd is.
Iets anders gaan doen. Heel bewust de gedachten en gevoelens 'parkeren' en ergens anders aandacht aan schenken. Bewegen is fijn.
tyche wijzigde dit bericht op 07-07-2023 12:24
15.60% gewijzigd
What a nuanced anxiety
vrijdag 7 juli 2023 om 12:23
Ja, deze dingen werken voor mij ook wel. Niet altijd: als ik er te diep inzit, kan ik het nauwelijk afschudden.tyche schreef: ↑07-07-2023 12:20Ik herken dit wel. Voor de volledigheid pieker ik ook alvast over toekomstige afwijzingen en mislukkingen die zelden echt gebeuren en nooit op zo'n dramatische manier als ik me in mijn hoofd haal.
Ik heb er wel minder last van dan vroeger. Wat hielp:
Opschrijven. In mijn hoofd leken de escalerende gedachten logisch, op papier werd duidelijker dat ze soms echt absurd waren en niet in verhouding stonden tot de realiteit. Er om kunnen lachen geeft lucht.
Ook het formuleren van een stappenplan helpt. Wat ga ik doen, wanneer, op welke manier? Dan wordt het wat constructiever. En als dan duidelijk wordt dat er niets aan te doen is, kan ik dat makkelijker accepteren omdat het logisch doordacht is.
Als ik zelf die relativerende stem niet aan krijg, dan praat ik erover met mensen die dat kunnen doen.
Accepteren dat dit voor een deel bij mij hoort. Ik ga nooit de happy-go-lucky persoon worden die zich nergens wat van aantrekt. Dus als het gebeurt kan ik er met iets meer afstand naar kijken: dit is iets wat mijn hoofd doet, gaat vanzelf over.
Iets anders gaan doen. Heel bewust de gedachten en gevoelens 'parkeren' en ergens anders aandacht aan schenken. Bewegen is fijn.
vrijdag 7 juli 2023 om 12:24
Ja, dit is 100% herkenbaar. Ik denk ook heel veel voor mijn werk en vind voelen wel een beetje eng. Ik ga daarom nu naar een haptonoom.Lila-Linda schreef: ↑07-07-2023 12:09mensen die heel goed zijn in nadenken, zijn vaak niet zo goed in voelen
die hebben al jong geleerd niet op hun gevoel te vertrouwen. Die gaan alles invullen met gedachtes
en daar word je heel moe van
vrijdag 7 juli 2023 om 12:25
vrijdag 7 juli 2023 om 12:28
Dit heet rumineren.
Rumineren is het herhaaldelijk langdurig denken over (of herkauwen van) je gevoelens en problemen. In vaktermen wordt een onderscheid gemaakt met piekeren, dat meer op de toekomst gericht is. Vrouwen blijken meer te rumineren dan mannen.
ACT zou kunnen helpen.
Neveneffect van de antidepressiva die ik ben gaan slikken is dat ik hier veel minder last van heb.
Rumineren is het herhaaldelijk langdurig denken over (of herkauwen van) je gevoelens en problemen. In vaktermen wordt een onderscheid gemaakt met piekeren, dat meer op de toekomst gericht is. Vrouwen blijken meer te rumineren dan mannen.
ACT zou kunnen helpen.
Neveneffect van de antidepressiva die ik ben gaan slikken is dat ik hier veel minder last van heb.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in