Borderline en aanverwante zaken II

Ja roken...........



Ik wil er niet eens mee stoppen. Nog niet in ieder geval.

Moet niet denken aan die stress die dat met zich meebrengt.....

En niet te vergeten aankomen, heb zelf anorexia gehad. Dat gaat echt supergoed, maar heb geen behoefte om kilo's aan te komen....

Ik heb een stoppoging gedaan en ik bleek nog erger dan mijn vader te zijn tijdens zijn stoppogingen. Dan is het wel erg met je gesteld.



Ik wil uiteindelijk wel stoppen, maar nu lijkt het me ook geen goed moment. Qua drinken heb ik nooit problemen gehad, al zal ik dat de komende tijd ook niet kunnen vanwege de risico's die het heeft in combinatie met medicatie en drugs heb ik nooit gebruikt.



Vandaag is weer een behoorlijke rotdag. Ik stuiter alle kanten op en ik kan er niet de vinger opleggen waardoor het komt. Een bijwerking van de medicatie (Ik ben dinsdag pas begonnen, dus ik zit nog in de 'eerste fase') of komt het door mijn angst voor bijwerkingen van de medicatie? Ook zit ik behoorlijk in ovr m'n vriendje. Het gaat nu verre van goed tussen ons en dat kan ik er nou weer net niet bij hebben.



BLEGH!

voor Katb

Dank je wel

hai meiden, ik heb vandaag geklust in het pand waar ik het eerder over had. Was erg gezellig (gelukkig), maar ben nu lichtelijk gesloopt (net de hele avond op de bank liggen slapen en nu ga ik naar bed). Dus tot de volgende x

Ja Intiem (even een reactie op een stukkie terug), fijn dat het niet echt een mindere periode is die je nu hebt. Het is ook net hoe je het bekijkt. Sommige dingen gaan soms goed, terwijl op andere vlakken het minder goed gaat. Moet nu opeens denken aan de situatie dat ik wel eens moet huilen, echt verdriet heb. Dat gebeurt niet zo vaak, vaker zijn het boze/ overstuur, machteloze frusti-tranen. Maar als ik dan echt huil denkt mijn vriend dat het niet goed met me gaat. Terwijl dat dan juist goed voor me is. Snappie? Sluit niet helemaal aan bij het vorige stukje maar wel bij: het ligt er maar aan hoe je het bekijkt.

Goed van je dat je gisteren hebt geklust én vooral dat het gezellig was! Dat is de moeheid dan wel waard hé.



Shahla, gezellig dat je dochter er weer is. Vanavond pannekoeken hé! Mm, lekker. Veel plezier! Klopt trouwens wat je zegt over neigen naar extremen, dat moeten we eigenlijk wel incalculeren maar in mindere periodes kan dat me niet zoveel schelen..



Wat een drukte hier zeg, leuk. Alle dames alweer wat fitter inmiddels?

Hé KatB, welke medicijnen ben je nu mee begonnen?



ik dacht dat we hier trouwens uit alle hoeken van het land kwamen, maar dat valt mee/ tegen ;)..Wel toevallig dat jullie alledrie uit nijmegen gekomen enóf gewoond hebben.

Vandaag wel een lekkere dag gehad.

Rustig wakker geworden, dochter kroop er rond 8 uur bij en is

lekker verder gaan slapen.

Toen lekker naar het tuincentrum, wat plantjes gekocht en rustig boodschapjes gedaan.

Nu ligt kind op bed, man achter pc boven en ik zit hier met een bakkie pleur.



Gisteravond was ik wel even onrustig, heel raar.

Ben ook pas om 3 uur gaan slapen, en vandaag rondgelopen met pleisters over al mijn vingers, want nagels weer opgevreten.....



Vanavond lekker rustig, filmpje kijken ofzo, geloof dat man weer vanalles aan het downloaden is, dus dat komt wel goed!



Met jullie verder alles goed??



Wel leuk ja "ons" deel van Nederland zo goed is vertegenwoordigd

Al moet ik bekennen dat ik Den Bosch leuker vind om te wonen, toch een beetje een andere mentaliteit heb ik het idee.

Maar héérlijke stad om te winkelen, stappen of gewoon in het park zitten



Groetjes!

Haha, Boschbolletje, tis wel duidelijk waar je hart ligt hoor, anders had je wel Rieckskuukske (nijmegen) of Arhems meisje (is een lekkernij) geheten. Ik heb het eerlijk gezegd minder op Nijmegen. Hoewel het natuurlijk echt wel een leuke stad is hoor. Maar er zijn zoveel leuke steden en ik vind Den Bosch of Maastricht ook vele malen leuker.

Iedereen die ik spreek vind Nijmegen geweldig, maar ik ben altijd een Arnhemse gebleven en al die jaren dat ik daar woonde, voelde ik me pas echt 'thuis' als ik op station Arnhem aankwam. Ben dus ook blij dat ik weer een beetje in eigen heimat vertoef (en met Friese routs is Nijmegen net iets te zuidelijk haha, carnaval zegt me 3x niks).



Robin, je, je kunt vaak twee sporen rijden he. Dan is het gek (vind ik dan) om bijvoorbeeld te zeggen hoe het gaat. Want kant A gaat goed en kant B niet. Ik kan bijvoorbeeld soms erg heppie zijn met het naar buiten treden, dan heb ik leuke aansluiting met anderen, zit lekker in mijn vel met vrijwilligerswerk of wat dan ook. Terwijl ik thuis dan bijvoorbeeld helemaal niet blij ben. Beetje ingewikkeld hoor. Momenteel heb ik echt (weer) grote moeite met dochter en ben niet blij daardoor. Ik heb last van mijn nek en koppijn en wil het liefst zover mogelijk weg zijn en rust hebben. Terwijl ik dan wel veel zin kan hebben om naar het vrijwilligerswerk te gaan. Maar goed, ik zit weer even in mijn dochter intolerantie dagen (en wil dan ook geen 2e!!!!) en probeer daar zo goed als mogelijk mee om te gaan en mijn gevoel een beetje positief te kanaliseren. Dochter wil mij bijvoorbeeld geen (avond)kusje geven (peuterdwarsheid) en ik ben zooo geneigd om te denken dat ze dan maar helemaal vierkant moet oprotten op de 3e avond (wel al na een dag vol irritatie). Zucht, nog twee dagen en dan mag ze weer naar de creche godzijdank.



Ben ook vanavond erg moe (dochter ligt op bed en ik stort helemaal in qua energie -> heb net na het eten liggen slapen op de bank en ben nu weer eventjes wakker geworden) en heb last van mijn hoofd en nek en ben huilerig (ook al ben ik nog steeds niet down hoor) van de spanning ofzo. Ik wil rust en wil het liefst alleen zijn morgen. Het voelt iets te druk met al die dingen. In mijn positiviteit heb ik zin om vanalles aan te pakken en dan heb ik mijn kleine kneuter bezigheidjes al gauw aangevult met klussen en afspraken en GGZ onderzoeken en dan begin ik weer te flippen (nog niet, maar als ik niet oppas ga ik daar wel weer heen). Dussss, iemand een peutertje lenen voor morgen? Uh, dan krijg je mijn lieve vriendje er gratis bij ; )



Maar Robin, ik jouw geval is huilen inderdaad erg goed toch?!? Want volgens mij kan je dat heel slecht en is dat een goeie uitlaatklep om inwendige frusten en verdrieten eruit te gooien. Beter dan altijd maar lief, beheerst en kalm te zijn.



Meiden, fijne avond.



Boschbolletje, wat doe je met je nagels in godesnaam? Vreet je ze op totdat je alleen nog maar stompjes overhebt?? Jeetje, dat is wel een hele erge nagelbijt frust ding.



Shahla, ja, periodes zijn goed vertegenwoordigd bij ons he? Misschien wel bij iedereen? Geen idee of fluctueren heel normaal is of niet. Hoewel ik wel op dagbehandeling heb moeten leren om fluctueren heel erg in te perken. Ik moest vrij strak zijn in mijn planning en ritme etc. Dus ik mocht niet meer zo hoog op en zo laag neer. Dat lukt met goeie wil en een hoop oefening best aardig. Maar dan moet je ook wel vaak streng zijn (en een strenge vriend haha, dat scheelt! Is jouw vriend ook streng?) en ik ken het gevoel dat je er af en toe ook echt helemaal de schijt van krijgt hoor en geen zin hebt om altijd maar je best te moeten doen. Heel begrijpelijk, dus ik hoop dat je dat jezelf dan niet te erg kwalijk neemt? Uiteindelijk krijg je vanzelf de grip weer terug toch, zoals je zelf al aangeeft (als je het te erg vindt worden).



Leuk hoor, de pannenkoeken boot. Wil ik ook nog wel een keertje doen met dochter. Ik hoop dat jullie een fijn weekend hebben samen.

Je mag haar wel hier brengen hoor

Heeft die van mij ook afleiding pffffff.



Ik bijt mijn nagels ver tot het leven.....heb op de meeste vingers misschien nog 1 cm nagel.....mijn psych noemt het een vorm van automutilatie, maar ik weet het niet. Ik doe het niet om mezelf te pijnigen ofzo.....

Ik bijt/pulk al sinds mensenheugenis......



Maargoed, ieder zijn ding he

Shahla, waarom denk je o.a. dat wij zo vaak ruzie hebben....ik heb wel vaker gezegd dat ik het gevoel heb met mijn moeder te leven, zelfde verhaal als jij eigenlijk. Maar op kritieke punten is het soms ook wel heel fijn, moet ik eerlijk toegeven. Nou ja, fijn, fijn, is niet het goede woord. Verstandig klinkt beter (als ik tegen eigen zin in toch bijtijds in bed lig, omdat ik anders ruzie riskeer).



Fijn dat je weer geniet. Ik neem aan dat de pijn nu dan ook helemaal weg is?



Boschbolletje, wat ben jij actief zeg op het entertainement vlak. Soms spiek ik daar nog even vlak voor het slapen gaan. Geweldige ontdekking sinds een maand, ook al ken ik bijna niemand haha.



Lin, hoe is het eigenlijk met jou? Ben je al klaar met ongesteld zijn? Ik heb geen chocola voor je, maar wel wat pepernoten (grote verslaving). Samen delen? De zak is bijna op, dus snel zeggen

Ik kan daar zo grijnzig van worden, vraag ik om advies hier op het forum, krijg ik een stortvloed van commentaar over me heen......

Zo achterlijk, alsof ze precies weten in wat voor situatie ik zit......



grrrrrr.....



Even spuien, thanx

@ Robin; Fluvoxamine. Blegh. >.>



Hier is het niet veel beter geworden. Nog steeds geen woord gehoord van vriendlief en echt hoopvol ben ik er niet meer over.



Blegh.

Wat voor advies vroeg je dan? Ohnee, la maar, straks oogst ik ook Grrrrr haha. Nee, zonder dollen, ik kan heeeeeel goed advies geven hoor ; )



Shahla, ik had vanmiddag een stukje getypt, o.a. ook aan jou gericht. Maar ben het kwijt en weet eerlijk gezegd ook niet meer waar het over ging. Hmmm, beetje suf.

Het hoge noorden als in een friezin, drentjenaar of greuninger? Of als je dat vanwege privace liever voor je houdt, lekker niks zeggen.

Wat betreft plak van je moeder, zie je die nog wel, leeft ze nog?

Mijn moeder leeft dus al 11 jaar niet meer, dus zt niet meer onder haar plak, godzijdank. Heb al moeite genoeg met denkbeeldige mensen die vanalles van me kunnen vinden en denken, waar ik al moeite genoeg mee heb om daar schijt aan te hebben (althans, ik doe mijn best zo te leven en mantra hard genoeg, zodat ik mezelf daar hopelijk ook van overtuig). Dus zou mijn moeder er niet ook nog eens bij willen hebben pffff.

En mijn vriend is natuurlijk niet mijn moeder, daarom zorg ik wel dat hij dat zich ook vooral niet in zijn hoofd moet halen. Maar ik ken mijn vriend onderhand ook wel langer dan vandaag en weet uit wat voor nest hij komt (zijn vader is nog tig keer erger!) en dat het hem dan ook op die manier vergeven is dat hij zo doet. Na 12 jaar probeer ik hem dat maar te 'vergeven' en er mee te leren leven (maar ook dat maakt dat ik niet wil samen wonen, nu kan ik nog zeggen 'rot op, mijn huis, bepaal ik zelf wel').



Mijn vriend is een klein neurotisch controll-freakje en komt uit een gezin die aan de buitenkant hyper perfect is. Dus alles daar blinkt en glimt, is in orde, gepoetst, gecontroleerd, geregeld en verzorgd. En zo is mijn vriend ook uit de verf gekomen (samen met nog een zusje). Van de klok, opgeruimd, georganiseerd, gesteld op rust en ritme en dan op een neurotische manier (dus als het niet zo loopt gestressed, opgefokt, geirriteerd etc.). Als je weet waar ik vandaan kom: ongeorganiseerd, huishouden van jan steen, chaotisch, onregelmatig, etc. en dat ook op een neurotische manier, dus als ik het gevoel heb opgejaagd te worden, gecontroleerd, etc, dan reageer ik idem) dan kun je je voorstellen dat we elkaar heel wat te bieden hebben haha (maar dus ook dikke vette ruzie).



Boschbolletje, ik zal je topic even zoeken, Misschien dat ik er dan wat zinnigs over kan zeggen.

Mijn topic staat in wonen, en gaat over een lening.

Bleech wat een zeikerds.....wilde alleen maar advies....

Hai Shahla, dan hebben we een beetje dezelfde routs.

Ik snap je verhouding tot je moeder (tuurlijk ben ik er niet bij geweest en kan ik alleen maar gokken hoe jullie verhouding is). Ik kan voelen wat een vrijheid het ergens ook kan zijn om niet meer onder het moeder juk te zitten. Ik hoop dat ik hiermee geen mensen voor het hoofd stoot btw.

Ik kom er graag nog op terug, wilde alleen even een teken van leven geven aan jullie.



Meiden, hoe is het met jullie allemaal? Ik hoop goed.

liefs Intiem

He Shahla, het klinkt eigenlijk alsof je wel lekker in je velletje zit momenteel. Nou ja, je zegt het zelf ook al natuurlijk. Maar het ritme dat je hebt en het 's nachts doorslapen enzo, dat is natuurlijk ook goed voor een mens en daarnaast is het een goed teken dat je uberhaupt de rust hebt om je in een soortement van ritme te storten. Na, mijn ritme zal het niet zijn hoor haha. Elke ochtend om 06.00 uur op, brrrr. Er is ooit een tijd geweest dat ik dat lange tijd heb gedaan voor mijn werk en stages (nog wel vroeger, nl. 05.00 uur), maar dat lijkt van een ver ver verleden te komen dat niks meer met mij te maken heeft.



Ah, wat leuk, een feestje (ook een goed teken). Hoe oud wordt je? Zijn je kinderen erbij? Nou, ik hoop dat je kunt genieten van het vooruitzicht en dat eventuele stress hanteerbaar is.



Tja, moeders, zucht....breek me de bek niet los. Weet je wat het stomme is, nu ik zelf een kleintje heb, lijkt het me verschrikkelijk als mijn dochter over pak em beet 20 jaar zo tegen mij aan zou kijken. Ik zou het verschrikkelijk vinden als ze geen contact met me wil of maar minimaal, omdat ze mij zo'n vervelende moeder vindt. Terwijl ik -naast het feit dat ik van mezelf wéét dat ik moeilijke dingen heb- wel mijn stinkende best doe. Dus ik vind het ergens heel erg dubbel. Want ik begrijp mijn eigen gevoel naar mijn (overleden) moeder heel goed en kan het van anderen ook goed begrijpen als ze geen of minimaal contact hebben. Ik vraag me dan heel erg af wat er is misgegaan in het contact of in de opvoeding en ik probeer heel erg om dat soort fouten te willen voorkomen : (



Maar inderdaad, ik had ook een erg dominante moeder die gevoelsmatig heel erg op mijn huid zat. Die altijd maar aan me zat te trekken, terwijl ik als kind al best een depressievig kind was/werd (waarschijnlijk ook door die omstandigheden) die zich veel terug trok van de wereld en me ook van haar terug probeerde te trekken. Hoe harder ik dat deed, hoe meer ze begon te trekken. Brrrr, dat gevoel van laat me met rust komt wel degelijk daar ergens vandaan.

En dan natuurlijk de erg egoistische standpunten van mijn moeder (ik ga stappen en laat mijn kinderen alleen thuis, want ik heb recht op leuk, ook al is oma net overleden en is dochter zwaar bang voor het lijk dat staat opgebaart een kamer verderop, ik laat mijn kinderen gewoon alleen thuis, moet kunnen toch) gecombineerd met een sterk wisselend humeur (depressieve perioden waarbij mijn zusje en ik onzichtbaar waren en vervolgens was ze helemaal de beste moeder ter wereld en zat ze er helmaal bovenop en moesten we leuk doen om de 'schade' in te halen) en de basis veiligheid die er niet was (misbruik, maar er niks tegen doen en mij in mijn in eigen sop laten zitten).



Brrrrr, nee hoor, ik weet zeker dat als ze vandaag de dag nog geleefd had, dat ze overal een mening over zou hebben en ik zou gewoon geen rust krijgen. En dat is het kloterige van moeders (heb ik dan ten minste last van en jij dus ook Shahla), je wilt het nl. wél graag goed doen. Je wilt dat je moeder in woorden en daden zegt dat ze trots op je is en dat je een leuk mens bent om wie je bent. Ik zou me altijd maar schuldig voelen over mijn falen nu (niet werkend bijvoorbeeld).

Ik weet niet of ik me als jong meisje heel erg aantrok wat ze van me vond Shahla. Ik weet dat ik me van haar probeerde te onttrekken en had fantasieën dat ik te vondeling was gelegd en zij niet mijn moeder was. Ik vond haar een naar mens, als klein meisje al.

Ik weet dat ze me heel erg pushte, ik moest klasgenoten vragen om te komen spelen (terwijl ik diep ongelukig was, want werd gepest door diezelfde klasgenoten), ik moest de hele tijd vanalles met andere kinderen (want sociaal), ik moest heel erg vechten voor een plekje (ik werd letterlijk een overvolle bus ingeduwd en moest met armen maaien voor een plekje, maar dan hadden we ten minste een zitplaats), etc. Ergens ook goed hoor, want ik kan als de beste maatschappelijk voor mezelf opkomen. Ik kan plekjes veroveren in bussen, ik kan vervelende mevrouwen aan de telefoon boos aanspreken, ik neem met half niet snel genoegen, etc. Maar het is heel erg niet mezelf. En dan merk ik wel dat ik last heb van goedkeuringsissues. Want ik ben een assertieve vrouw. Maar ik vind het verschrikkelijk als ik het gevoel heb dat anderen mij een haantje of wat dan ook vinden.



En dat ze dat niet van haar naasten kan accepteren Shahla, dat is een bekend verschijnsel helaas. De meeste (vrouwen) kunnen dat niet, wel van anderen, maar niet van zichzelf en kinderen en partner. Maar heb jij nu weer een regelmatige basis van contact? Bellen? Ga je elk weekend langs? Of zien jullie elkaar alleen op feestjes of bijzondere dagen?



Lin, leuk om foto's van je te zien op je hyves pagina. Inderdaad, wat heb je al grote kinderen en wat steek jij daar nog jeugdig bij af. Bijna vreemd haha. Je zult er wel geregeld opmerkingen over krijgen dat ze bijna niet geloven dat je hun moeder bent?



Robin, meis, ben je er nog? Heb je nog veel last van je moeheid en moet je nog veel bijkomen? Gaat het met jou ook een beetje goed, of zit je nu in wat slechter vaarwater? Ik denk aan je hoor meid. Knuffel!



Boschbolletje, kan je helaas geen hypotheek advies geven. Ik heb een huurhuis.



KatB, jij en je vriend hebben ruzie gehad he? En voor wat ik ervan begrijp, hebben jullie elkaar sindsdien niet meer gezien? Lijkt me een erg vervelende situatie en heb je dan niet de neiging om hem te gaan bellen? Je kunt toch ook contact met hem zoeken en om opheldering vragen? Ten minste, dat moet mijn vriend niet bij mij flikken, want daar flip ik helemaal op door. Volgens afspraak kan ik wel dealen met afstand en elkaar niet zien. Maar hij moet niet 'zomaar' niks meer van zich laten horen, want dan sta ik niet meer voor mezelf in.



Vandaag weer onderzoeken (de laatste geloof ik). En het gaat een beetje moeizaam met mij. Nu ja, vooral met mij in combinatie met dochter. Ik kan haar zo slecht hebben en ik vind dat zo moeilijk om mee om te gaan. Goden zij dank dat ze nu afgeleverd is op de creche. Ik had niet nog een dag goed met haar kunnen doortrekken vrees ik.

Gisteren was mijn zusje hier en zij weet van mijn gevoelens (we hebben het dar even over gehad) en ze zegt tegen mij dat ze het echt nergens aan kan merken. Dat ik gewoon rustig, lief en kalm, maar toch streng genoeg ben en dat ze aan niks merkt dat ik tegen het plafond zit. Nou gelukkig maar, want ik doe mijn uiterste best om dochter er niks van te laten merken. Dit vind ik mijn probleem en moet ik vooral bij mezelf houden. Maar ooooh, wat is het moeilijk om 'normaal' te doen, als ik wil huilen en schreeuwen en weglopen. Ik ben helemaal gesloopt, maar ja, dat is ook niet gek als ik de normale moeder uithang, terwijl ik me alles behalve zo voel. Gelukkig werd ik wel weer een beetje vrolijk van kletsen met (zwanger) zusje over allerlei leuke babyfrutjes en hoe het kamertje in te richten enzo. En mijn zusje nam het gelukkig over van me aan het eind van de middag om dochter te entertainen en vriend kwam thuis uit zijn werk en hij kookte voor ons. Dus ik hoefde alleen maar 'te zijn'.



En nu ga ik weer een uurtje slapen, want ben huilerig en wil een beetje uitgerust op die test aankomen. Tot later.

Bedankt voor je knuffel Intiem! Ik ben er nog, even een teken van leven.



Ik heb zoujuist een beetje bijgelezen. Zal binnenkort het nog eens met meer aandacht lezen. Heftig, jullie verhalen over moeders.

Ik ben dd erg moe en heb geen puf om te reageren. Gewerkt en morgen moet ik naar het ziekenhuis (gewoon controle hoor maar het is nogal een reis), dus ook een pittig dagje. Maar donderdag heb ik helemaal niks gepland! Alhoewel, het huishouden blijft ook maar liggen, bah. Het gaat een beetje wisselend, maar dat is niks nieuws

Iig veel liefs van mij.

Robin, ben blij om te horen dat je er nog bent en dat het vooral eventjes rustig aan doen met jezelf is. Goeie controle gewenst morgen.

Dat huishouden moet dan maar eventjes een beetje wachten of wil je mijn help meisje lenen?



Vandaag laatste dag gehad van de onderzoeken gelukkig. Ik had een goeie score op ruimtelijk inzicht (onvrouwelijk zelfs haha). Nou ja, weet ik dat ook weer. Over 6 weken de uitslag en of mijn vriend dan ook meekomt. Want het is wel goed als de partner kennelijk meekomt, want dan heeft hij/zij tegelijk ook de uitslag van de onderzoeken en aangezien functioneren ook altijd de partner raakt, is het goed als die ook op de hoogte is.



Vanochtend heel rustig aangedaan en ik heb besloten om morgen ook maar thuis te blijven. Eventjes wat rust inbouwen, want anders ga ik over mijn grenzen heen merk ik. Gelukkig is het vrijwilligerswerk wel enigzins flexibel in te plannen, dus dan voel ik me niet zo schuldig.

Vandaag een dochter-loos dagje aaaaaaaaaaaah ; )



Lin, die foto is een echte "je moest eens weten foto" dus ; ) haha!