Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 16 april 2008 om 23:17
Dames, ik wil niet lullig klinken. Maar ik hoop dat we het hier een beetje 'ons' topic kunnen houden. Als jullie Digitalis zoeken (met welke gedachte erachter dan ook), dan kan er ook in de discussielijst een topic over geopend worden. Of stuur een mailtje naar haar via vrienden worden ofzo.
Bedankt (beetje met het idee dat ik bang ben dat het straks een "Digitalis, doe het toch niet" topic wordt hier, als herhaling van wat een tijd geleden was).
Bedankt (beetje met het idee dat ik bang ben dat het straks een "Digitalis, doe het toch niet" topic wordt hier, als herhaling van wat een tijd geleden was).
donderdag 17 april 2008 om 11:05
Digi ik vind het allereerst heel rot voor je dat je je zo slecht voelt.
Ik ben het wel met Intiem eens. Ik heb daar ook geen zin in. Dat mogen wij toch ook zeggen? Het gaat er niet om dat jij hier schrijft, het gaat erom dat wij ervoor willen waken dat ons topic een hoog sensatie-gehalte krijgt (niet door jou, maar door anderen).
Lees ook onze berichten hiervoor, wij zijn echt betrokken op jou en proberen je tot steun te zijn, maar het lijkt alsof je die woorden dan juist weer niet leest.
Shahla gaat het een beetje met je? en met jou Lin?
Intiem, ik ken dat. Je zou ook graag je bijdrage hier willen zetten maar gewoon geen fut voor!! Heb ik ook zo vaak, geeft niks. Rustig aan hoor. Hoop dat je hechtingen niet te veel gaan opvallen. Ik heb ook ooit een moedervlekje weggehaald. Je ziet het wel maar het is niet lelijk geworden.
Ik ben het wel met Intiem eens. Ik heb daar ook geen zin in. Dat mogen wij toch ook zeggen? Het gaat er niet om dat jij hier schrijft, het gaat erom dat wij ervoor willen waken dat ons topic een hoog sensatie-gehalte krijgt (niet door jou, maar door anderen).
Lees ook onze berichten hiervoor, wij zijn echt betrokken op jou en proberen je tot steun te zijn, maar het lijkt alsof je die woorden dan juist weer niet leest.
Shahla gaat het een beetje met je? en met jou Lin?
Intiem, ik ken dat. Je zou ook graag je bijdrage hier willen zetten maar gewoon geen fut voor!! Heb ik ook zo vaak, geeft niks. Rustig aan hoor. Hoop dat je hechtingen niet te veel gaan opvallen. Ik heb ook ooit een moedervlekje weggehaald. Je ziet het wel maar het is niet lelijk geworden.
donderdag 17 april 2008 om 11:22
Robin, ik weet dat jullie begaan zijn en dat vind ik lief. Ik heb even een erg rottige situatie meegemaakt, men dacht dat ik een overdosis Zyprexa had genomen omdat er een leeg doosje in mn kamer lag. Gewoon vergeten weg te gooien, maar ik ben gedwongen naar het ziekenhuis te gaan, koolstof te drinken en daar de hele dag te blijven. Om zo'n dom misverstand! Ik wil helemaal geen sensatie, want het is niet iets om trots op te zijn! Ik maak nu eenmaal gekke dingen mee, vele door mijn toedoen natuurlijk. Ik had effe een baaldag, maar ik heb gebeld met een vriendin en die bevestigde onze vriendschap. Heb ik toch soms nodig.
Shahla, wat een verschrikkelijke gebeurtenis. Arm, arm beestje. Hoe zijn je kindjes eronder?
Shahla, wat een verschrikkelijke gebeurtenis. Arm, arm beestje. Hoe zijn je kindjes eronder?
donderdag 17 april 2008 om 12:45
Digitalis, mijn dochter weet nog niet dat de kat dood is. Ik had haar wel verteld dat hij erg ziek was en dergelijke maar nog niet van de inslaping omdat ik haar eens per week telefonisch spreek en soms mailen we ook. Ze komt volgende week logeren. Dan kan ik haar het hele verhaal vertellen, als ze het wil weten. Zoon heeft zich sinds we Mischa weer mee naar huis namen dinsdagavond aan het hele gebeuren onttrokken. Hij gaat er op zijn eigen manier mee om. Dat respecteer ik. Ik heb hem laten zien waar ik de kat heb begraven en dat was het dan. Misschien dat hij er later nog wat over gaat zeggen maar ik was zelf gisteren de hele dag geen cent waard. Zoon kwam uit school en ging direct bij een vriendje spelen. Kwam mij wel goed uit. Hoefde ik me ook niet beter voor te doen dan ik me voelde.
Ik ben gewoon een softie, denk ik. Heb heel veel moeite om afscheid te nemen van een dierbaar poezenvriendje.
Mischa heeft zeker een tof leven gehad bij ons hoor, Intiem. We hadden hem niet vanaf dat hij klein was. Een stichting zocht destijds een stek voor hem voor een jaar. Een soort pleeggezin. Ik had toen maar een kat en had zeker wel ruimte voor een pleegkat. Ik zie hem nog uit zijn reismand stappen en vervolgens roetsj naar boven om zich onder mijn bed te verstoppen. Het eerste jaar was het niet altijd een makkelijke poes. Je kon hem niet lekker knuffelen want dan had je zijn nagels in je gezicht staan. Van de andere kat moest hij niet veel hebben. Eigenlijk was Mischa een kat die helemaal geen huisgenoot wilde hebben en het was de vraag of hij kon wennen in een huis met andere katten. Want na Mischa kwamen er meer en ook al stond hij te boek als kat die eigenlijk niet met andere katten kon, laat staan kittens heeft hij de invasie toch kranig doorstaan. Hij begon zelfs een beetje vriendjes te worden met sommige katten. Van een mormel groeide hij uit tot een trouw lief kattenvriendje. Ja, hij heeft het wel goed gehad bij ons. Dat weet ik zeker. Hij had het hier naar zijn zin.
Maar ja, ziek is ziek. Hij herstelde er gewoon niet van. Je hebt katten waarmee je heel vaak naar de dierenarts gaat omdat ze weer eens wat hebben maar ze komen er continue bovenop. Mischa was een kat waarmee je nooit hoefde maar toen er dan wat gebeurde, was het ook meteen te ernstig.
Nou ja, ik wil er ook geen kattentopic van maken.
En daar draait het nu een beetje op uit dus voor nu hou ik er even over op.
Bedankt dat jullie zo lief zijn om er wat woorden aan te spenderen. Dat voelt wel goed. Ik kom er wel 'overheen'. Het kost alleen even tijd. Het was gewoon zwaar om bij de inslaping te zijn en om daarna een gat te moeten graven. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is maar goed dat ik geen dierenarts geworden ben, zou het niet kunnen.
Ik ben gewoon een softie, denk ik. Heb heel veel moeite om afscheid te nemen van een dierbaar poezenvriendje.
Mischa heeft zeker een tof leven gehad bij ons hoor, Intiem. We hadden hem niet vanaf dat hij klein was. Een stichting zocht destijds een stek voor hem voor een jaar. Een soort pleeggezin. Ik had toen maar een kat en had zeker wel ruimte voor een pleegkat. Ik zie hem nog uit zijn reismand stappen en vervolgens roetsj naar boven om zich onder mijn bed te verstoppen. Het eerste jaar was het niet altijd een makkelijke poes. Je kon hem niet lekker knuffelen want dan had je zijn nagels in je gezicht staan. Van de andere kat moest hij niet veel hebben. Eigenlijk was Mischa een kat die helemaal geen huisgenoot wilde hebben en het was de vraag of hij kon wennen in een huis met andere katten. Want na Mischa kwamen er meer en ook al stond hij te boek als kat die eigenlijk niet met andere katten kon, laat staan kittens heeft hij de invasie toch kranig doorstaan. Hij begon zelfs een beetje vriendjes te worden met sommige katten. Van een mormel groeide hij uit tot een trouw lief kattenvriendje. Ja, hij heeft het wel goed gehad bij ons. Dat weet ik zeker. Hij had het hier naar zijn zin.
Maar ja, ziek is ziek. Hij herstelde er gewoon niet van. Je hebt katten waarmee je heel vaak naar de dierenarts gaat omdat ze weer eens wat hebben maar ze komen er continue bovenop. Mischa was een kat waarmee je nooit hoefde maar toen er dan wat gebeurde, was het ook meteen te ernstig.
Nou ja, ik wil er ook geen kattentopic van maken.
En daar draait het nu een beetje op uit dus voor nu hou ik er even over op.
Bedankt dat jullie zo lief zijn om er wat woorden aan te spenderen. Dat voelt wel goed. Ik kom er wel 'overheen'. Het kost alleen even tijd. Het was gewoon zwaar om bij de inslaping te zijn en om daarna een gat te moeten graven. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is maar goed dat ik geen dierenarts geworden ben, zou het niet kunnen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 17 april 2008 om 13:05
Annelore, op momenten dat ik een baaldag heb, vind ik dat ik niemand heb. Ik doe de mensen die wel om me geven erg tekort. Rottig trekje.
Shahla, iedereen die van dieren houdt leeft met je mee. Mijn katje is snel doodgegaan en voel me nog steeds schuldig. Zijn foto hangt (plakt) aan mijn muur. Gelukkig heeft jouw Mischa een goed leven gehad. In het asiel waar ik mijn katje heb gehaald, vond ik het zo schrijnend dat ik ze allemaal mee wilde nemen. Mensen die begaan zijn met die pluizeballetjes, zijn meestal goede mensen. Je hebt gedaan wat je kon. Ikzelf wilde wel 1000 euro besteden aan mijn Trotski, maar het mocht niet baten. Vertel je kinderen (weet niet hoe oud ze zijn) van een kattenhemel met honderden bolletjes wol, misschien dat ze dan het verlies van jullie beestje niet meer zo zwaar vinden.
Shahla, iedereen die van dieren houdt leeft met je mee. Mijn katje is snel doodgegaan en voel me nog steeds schuldig. Zijn foto hangt (plakt) aan mijn muur. Gelukkig heeft jouw Mischa een goed leven gehad. In het asiel waar ik mijn katje heb gehaald, vond ik het zo schrijnend dat ik ze allemaal mee wilde nemen. Mensen die begaan zijn met die pluizeballetjes, zijn meestal goede mensen. Je hebt gedaan wat je kon. Ikzelf wilde wel 1000 euro besteden aan mijn Trotski, maar het mocht niet baten. Vertel je kinderen (weet niet hoe oud ze zijn) van een kattenhemel met honderden bolletjes wol, misschien dat ze dan het verlies van jullie beestje niet meer zo zwaar vinden.
donderdag 17 april 2008 om 13:44
Digitalis, ik wist niet dat jij een kat hebt gehad? En die is helaas niet oud geworden? En waarom voel jij je schuldig?
Ik had ook wel 1000 euro extra willen betalen als ze me hadden verteld dat het dan goed zou komen. Maar die kans was 5%, vrijwel nihil.
Heb net even gedouched en de honden uitgelaten.
Ik las net dat er wat tegenstrijdige meningen hier zijn. Weet niet zo goed wat ik er zelf van vind. Eigenlijk nog niet zoveel.
Ik denk wel dat het gewoon heel vervelend voor jou was, Digi dat ze de zaak niet vertrouwden. Aan de ene kant voelt dat als bemoeizucht waar je helemaal geen behoefte aan hebt. Het is al lullig genoeg dat het niet jofel gaat en dan gaan bepaalde mensen zich er nog tegenaan bemoeien in je dagelijks leven.
Aan de andere kant kan het een goed gevoel geven dat mensen zich druk om je maken. Beter dan dat ze je maar door laten modderen en niet ingrijpen terwijl je het misschien hard nodig hebt.
Net als jij heb ik ook het ietwat negatieve trekje om te denken dat het niemand een ruk interesseert als je met dingen loopt die je niet goed weet te handelen. Dat hoeft helemaal niet waar te zijn maar dat je het zo voelt, zal een dieperliggende reden hebben. Heb in mijn leven best vaak het gevoel gehad dat mensen mij in de steek lieten of niet goed genoeg door hadden dat het slecht ging. Of als ze bijvoorbeeld vonden dat het nu maar weer 'normaal' moest gaan terwijl je zelf niet zover bent. Heel lastig. Dan voel je alsof je niet begrepen wordt.
Ik had ook wel 1000 euro extra willen betalen als ze me hadden verteld dat het dan goed zou komen. Maar die kans was 5%, vrijwel nihil.
Heb net even gedouched en de honden uitgelaten.
Ik las net dat er wat tegenstrijdige meningen hier zijn. Weet niet zo goed wat ik er zelf van vind. Eigenlijk nog niet zoveel.
Ik denk wel dat het gewoon heel vervelend voor jou was, Digi dat ze de zaak niet vertrouwden. Aan de ene kant voelt dat als bemoeizucht waar je helemaal geen behoefte aan hebt. Het is al lullig genoeg dat het niet jofel gaat en dan gaan bepaalde mensen zich er nog tegenaan bemoeien in je dagelijks leven.
Aan de andere kant kan het een goed gevoel geven dat mensen zich druk om je maken. Beter dan dat ze je maar door laten modderen en niet ingrijpen terwijl je het misschien hard nodig hebt.
Net als jij heb ik ook het ietwat negatieve trekje om te denken dat het niemand een ruk interesseert als je met dingen loopt die je niet goed weet te handelen. Dat hoeft helemaal niet waar te zijn maar dat je het zo voelt, zal een dieperliggende reden hebben. Heb in mijn leven best vaak het gevoel gehad dat mensen mij in de steek lieten of niet goed genoeg door hadden dat het slecht ging. Of als ze bijvoorbeeld vonden dat het nu maar weer 'normaal' moest gaan terwijl je zelf niet zover bent. Heel lastig. Dan voel je alsof je niet begrepen wordt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 17 april 2008 om 13:54
Soms zie je denk ik gewoon even niet wat je verder moet. Het hier en nu kan je zo opslokken. Herken het wel hoor. Soms denk ik ook wel dat ik niks van mijn leven maak en dat ik niks bereik.Maar ik dacht laatst ook. Ik heb al zoveel nieuwe dingen geprobeerd, ik heb al heel vaak geprobeerd een nieuw leven op te bouwen. Bleek later dat het niet bij me paste of dan was ik die dingen weer beu. Je kunt het ook bekijken als iemand die van alles uitprobeert. Je komt toch steeds weer met initiatief en goede moed om nieuwe dingen aan te pakken. Je moet het maar kunnen om je steeds weer aan te passen aan je nieuwe plannen en daar (een tijdje) wat mee te doen. Misschien zijn we geen types om ergens specialistisch in te worden. Misschien zijn we meer types om overal aan te proeven. Veelzijdigheid, nieuwe dingen e.d.
Af en toe even stilstaan is ook niet erg. Even een adempauze, opnieuw evalueren, bepaalde dingen laten schieten, met andere verder gaan, weer nieuwe dingen proberen. Wie weet moeten wij het meer hebben van een ontdekkingstocht des levens.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 17 april 2008 om 14:57
Bedankt Shahla voor je begrip. Ik voel me nu beter. Lekker mijn nagels gelakt in felrood, mijn haar onlangs gekleurd en een pony geknipt, heb een mooie rode jurk aan want ga zo naar een paydate en ik heb er zin in. Maar dat studeren...zit me zo dwars. Heb mijn kamer wat opgeruimd en ik ga zaterdag naar een training voor vrijwilligerswerk (zelfmoordhulplijn). Ik wil wat positiefs doen met mijn nare ervaringen. Ik denk eraan een neuspiercing te nemen, juist omdat mijn neus me stoort (en als ik genoeg geld heb, doe ik er iets aan want ik ben er al mijn hele leven mee bezig).
Ik hoop dat het goedgaat met iedereen. 't Is een kutaandoening en het is roeien met de riemen die je hebt. Ik heb mijn Zyprexa op reis niet met regelmaat ingenomen, misschien dat ik daarom even een inzinking heb gehad. Ik ga vragen of de dosis omhoog mag, misschien dat het dan nog beter helpt. Het is helaas allemaal duur spul, en dat terwijl het leven anders onleefbaar is!
Ik hoop dat het goedgaat met iedereen. 't Is een kutaandoening en het is roeien met de riemen die je hebt. Ik heb mijn Zyprexa op reis niet met regelmaat ingenomen, misschien dat ik daarom even een inzinking heb gehad. Ik ga vragen of de dosis omhoog mag, misschien dat het dan nog beter helpt. Het is helaas allemaal duur spul, en dat terwijl het leven anders onleefbaar is!
donderdag 17 april 2008 om 20:42
Dig., waarom zou je niet eerst proberen je zyprexa weer normaal in te nemen? Het ging -naar mijn beleving- best redelijk met je een tijdje. Je klonk ten minste aardig rustig, zoals ik je nog neit eerder had meegemaakt.
Nogmaals, je bent wat mij betreft echt welkom! Ik wil je daar geen ondubbelzinnig gevoel over geven. Maar zoals je misschien weet, zijn er op de achtergrond een hoop mensen die met je meeleven, incl. bezorgdheid. Dat begrijp ik en vind ik ergens ook horen (meeleven en bezorgdheid om elkaar). Maar ik denk dat je net zo snel "gevonden" wordt door een "Digitalis, waar ben je" topic op de discussielijst te plaatsen i.p.v. hier. Dit is nl. een topic van ons allemaal en ik denk dat de zorgen om jou buiten proportioneel veel ruimte in beslag kunnen nemen als men vermoedt dat het echt niet goed gaat met je. En aangezien ik hoop dat we gewoon allemaal ons zegje hier kunnen doen, incl. jij, incl. Lin, incl. Robin, Shahla en mezelf en wie nog meer hier wil schrijven, denk ik dat we de echt grote Dig. zorgen liever op een ander (Dig.) topic kunnen doen. Maar misschien sta ik hier wel alleen in, kweet niet, kan ook hoor. Da's dus niet om jou weg te stoten, maar dat is om mezelf te beschermen. Mezelf te beschermen tegen een heleboel mensen die telkens komen vragen hoe het gaat, wat je doet, beter niet kunt doen, etc. Dan draait het heel erg om de zorgen en vind ik het zelf al bijna niet meer horen dat ik met mijn huistuin en keukendingetjes hier nog kom, terwijl daar ook net zoveel ruimte voor zou moeten zijn. Inderdaad een beetje de sensatieperikelen beperken zeg maar.
Mijn wang is gevoelig en gister voelde het raar en naar. Soort kramp. Ik vind dat het een beetje ontstoken voelt en wil dat even goed in de gaten houden. Tis toch een best grote wond wat ze hebben gemaakt. Er is echt een heel stuk uitgesneden en daar zitten wel een aantal hechtingen in. Ben benieuwd hoe lelijk mijn litteken straks is. Tis en blijft toch mijn gezicht en voor een vrouw vind ik een jaap op d'r kaak niet echt stoer.
Over een week mogen de hechtingen eruit en over drie weken krijg ik de uitslag van de patholoog anotoom. Dan weet ik ten minste ook wat het is.
Shahla, ik kan me goed inbeelden dat het niet leuk is om je kat (zelf) te begraven. Dat heb ik ook ooit een keer moeten doen en dat vond ik niet zo lollig eerlijk gezegd. Toen was mijn moeder met haar toenmalige vriend 2 weken op vakantie (ik was een jaar of 18) en ik woonde niet meer thuis, maar mijn zusje wel (die was toen 15 ofzo). Die kon voor die periode wel alleen thuis zijn geloof ik. Toen ik aan het werk was, werd ik gebeld door mijn zusje, helemaal hysterisch en in paniek dat ze dacht dat de kat dood was en of ik ajb thuis wilde komen. Ik ben toen meteen naar haar toe gegaan en de poes was inderdaad overleden. Mijn zusje had nl. niet echt goed durven kijken.
De poes had een laatste rustplaats gezocht in een keukenkast en was daar overleden. Maar goed, het beestje was wel al stijf geworden en werkte niet echt meer mee. Dus ik heb haar met moeite uit de nauwe kast gekregen en heb haar toen in de tuin begraven. In vond dat wel een beetje gruweljk om te doen. Maar ja, 't moest toch gebeuren : (
Dus nee, dat zijn geen leuke dingen om te doen, dat begrijp ik. Blij om te horen dat ze iig wel een mooi leven heeft gehad!
Nogmaals, je bent wat mij betreft echt welkom! Ik wil je daar geen ondubbelzinnig gevoel over geven. Maar zoals je misschien weet, zijn er op de achtergrond een hoop mensen die met je meeleven, incl. bezorgdheid. Dat begrijp ik en vind ik ergens ook horen (meeleven en bezorgdheid om elkaar). Maar ik denk dat je net zo snel "gevonden" wordt door een "Digitalis, waar ben je" topic op de discussielijst te plaatsen i.p.v. hier. Dit is nl. een topic van ons allemaal en ik denk dat de zorgen om jou buiten proportioneel veel ruimte in beslag kunnen nemen als men vermoedt dat het echt niet goed gaat met je. En aangezien ik hoop dat we gewoon allemaal ons zegje hier kunnen doen, incl. jij, incl. Lin, incl. Robin, Shahla en mezelf en wie nog meer hier wil schrijven, denk ik dat we de echt grote Dig. zorgen liever op een ander (Dig.) topic kunnen doen. Maar misschien sta ik hier wel alleen in, kweet niet, kan ook hoor. Da's dus niet om jou weg te stoten, maar dat is om mezelf te beschermen. Mezelf te beschermen tegen een heleboel mensen die telkens komen vragen hoe het gaat, wat je doet, beter niet kunt doen, etc. Dan draait het heel erg om de zorgen en vind ik het zelf al bijna niet meer horen dat ik met mijn huistuin en keukendingetjes hier nog kom, terwijl daar ook net zoveel ruimte voor zou moeten zijn. Inderdaad een beetje de sensatieperikelen beperken zeg maar.
Mijn wang is gevoelig en gister voelde het raar en naar. Soort kramp. Ik vind dat het een beetje ontstoken voelt en wil dat even goed in de gaten houden. Tis toch een best grote wond wat ze hebben gemaakt. Er is echt een heel stuk uitgesneden en daar zitten wel een aantal hechtingen in. Ben benieuwd hoe lelijk mijn litteken straks is. Tis en blijft toch mijn gezicht en voor een vrouw vind ik een jaap op d'r kaak niet echt stoer.
Over een week mogen de hechtingen eruit en over drie weken krijg ik de uitslag van de patholoog anotoom. Dan weet ik ten minste ook wat het is.
Shahla, ik kan me goed inbeelden dat het niet leuk is om je kat (zelf) te begraven. Dat heb ik ook ooit een keer moeten doen en dat vond ik niet zo lollig eerlijk gezegd. Toen was mijn moeder met haar toenmalige vriend 2 weken op vakantie (ik was een jaar of 18) en ik woonde niet meer thuis, maar mijn zusje wel (die was toen 15 ofzo). Die kon voor die periode wel alleen thuis zijn geloof ik. Toen ik aan het werk was, werd ik gebeld door mijn zusje, helemaal hysterisch en in paniek dat ze dacht dat de kat dood was en of ik ajb thuis wilde komen. Ik ben toen meteen naar haar toe gegaan en de poes was inderdaad overleden. Mijn zusje had nl. niet echt goed durven kijken.
De poes had een laatste rustplaats gezocht in een keukenkast en was daar overleden. Maar goed, het beestje was wel al stijf geworden en werkte niet echt meer mee. Dus ik heb haar met moeite uit de nauwe kast gekregen en heb haar toen in de tuin begraven. In vond dat wel een beetje gruweljk om te doen. Maar ja, 't moest toch gebeuren : (
Dus nee, dat zijn geen leuke dingen om te doen, dat begrijp ik. Blij om te horen dat ze iig wel een mooi leven heeft gehad!
donderdag 17 april 2008 om 23:39
Katten kunnen zich inderdaad gaan verstoppen als ze weten dat ze doodgaan. En in 'stijve' toestand is het echt lastig ze ergens in of uit te krijgen. Het klinkt allemaal wat luguber om het zo in detail te gaan beschrijven maar het maakt daarentegen duidelijk dat het best aangrijpend op je inwerkt. Daarom ga ik dat niet meer doen. Ik ga geen kat meer zelf begraven. Het grijpt me emotioneel teveel aan. De volgende keer ben ik ook liever niet meer bij het laten inslapen. Dat was geen leuke ervaring.
Vriend is net naar huis. We hebben samen chili con carne gemaakt. Verder gepraat, tv gekeken. Het leidt de gedachten wat af.
Geef je wang de tijd om te genezen, Intiem. Soms duurt het langer dan je verwacht en een lichte ontsteking heb je snel.
Sterkte, het komt vast goed.
Vriend is net naar huis. We hebben samen chili con carne gemaakt. Verder gepraat, tv gekeken. Het leidt de gedachten wat af.
Geef je wang de tijd om te genezen, Intiem. Soms duurt het langer dan je verwacht en een lichte ontsteking heb je snel.
Sterkte, het komt vast goed.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 18 april 2008 om 20:25
Goed nieuws. Ik mag de training beginnen bij de zelfmoordhulplijn. Ik was niet eens zenuwachtig (had zelfs geen pilletje genomen) tijdens het intakegesprek. Ik moest een rollenspel doen en kreeg toen feedback. En de man vond dat ik dat zo goed oppikte! Boost voor mijn ego natuurlijk. Ook heb ik een job voor twee weken op mijn unief in oktober. Even wennen aan een normaal beroep, want dat is al lang geleden. Een fotograaf contacteerde me ook nog eens, want ik sta op een modellensite. Misschien is het een enorm louche figuur, maar toch ergens egostrelend. Vandaag een paydate gehad en wat geshopt. Da's wel een probleem hoor, dat shoppen. Ik troost mezelf met aankopen. Ik had stinkend rijk kunnen zijn by now. Nou ja, vandaag afspraak afgezegd met psych, had geen puf meer. Wel gevraagd of ik de dosis Zyprexa mocht verhogen, en dat mocht. Hij is erg geinteresseerd in zijn patienten, want hij leert daar erg veel van. Morgen begint de training, met zo'n 8 mensen. Eng hoor!
zaterdag 19 april 2008 om 16:57
Hoi allemaal,
Ik logeer tot morgenavond bij mijn vriendin, kan dus weer even op internet zonder al te veel gedoe. We hebben ongeveer een week internet gehad op de crisis, maar nu is het alweer een tijdje stuk.....
Dig....ik heb niet het idee dat ik hier alles kan zeggen. Zou misschien wel kunnen, maar ik wil dat zelf niet. Dus zelfmoordpogingen of zelfbeschadiging acties ga ik hier niet beschrijven, dat gaat mij te ver. Plus, als ik me al eens aangevallen voel (door mijn borderline) door de positieve feedback hier, dan ga ik niet in de tegenaanval. Zeg ik hooguit dat ik het jammer vind voor mezelf dat ik me aangevallen voel en dat ik weet dat de intenties hier goed zijn. Dat is het verschil tussen jou en mij, denk ik.
Verder zie ik bij jou steeds hetzelfde terugkerend patroon.....je krijgt een flinke inzinking, daar kom je weer min of meer uit en vervolgens stort je jezelf weer in allerlei nieuwe dingen, zoals nu met dat vrijwilligerswerk. Blijf je zo niet in dezelfde cirkels draaien? Probeer eens wat Shahla zegt, jezelf wat stil te zetten, even geen nieuwe dingen en zorgen dat de basis goed is.
Shalha, rot dat je afscheid hebt moeten nemen van Micha en de nare consequenties omtrent het overlijden hebt moeten regelen. Ik hoop dat het nu wat rustiger is.
Robin, heb nog niet teruggelezen hoe het nu met je vader is. Ook ben ik benieuwd of je nu nog steeds minder medicijnen slikt en hoe dat gaat, ook met je pijnklachten?
Intiem, lief dat je aanbiedt om een dagje te komen helpen. Zou best kunnen dat ik van je aanbod gebruik ga maken. Hoop dat je jezelf snel weer wat minder moe voelt. Misschien last van voorjaarsvermoeidheid?
Nou, ik heb gisteren eindelijk succes gehad. Dat wil zeggen dat ik eindelijk een advocaat bereid vond de verklaring omtrent mijn relatiebreuk op papier te zetten en te ondertekenen. Al met al was het binnen 10 minuten gepiept (na enig aandringen en brutaalheid van mijn kant af, heb hem min of meer achter de computer gezet, hihi) Nog 10 minuten later stond ik bij de woningbouw op de stoep om de verklaring in te leveren. Maandag gaat de hele stapel papieren richting urgentiecommissie....dan duurt het 2 a 3 weken voordat ik de reportage krijg. Die moet ik dan doorlezen en eventueel corrigeren en terugsturen. Dan nog 2 a 3 weken en dan moet de beslissing vallen of ik urgentie krijg of niet. Kortom, het werk is nu min of meer gedaan en het grote wachten neemt zijn aanvang.
Verder gaat het redelijk goed met mij. Ik heb, nu de stormen wat zijn gaan liggen gemerkt dat ik best in staat ben om een heleboel los te laten en steeds meer in staat ben mijn eigen plan te trekken. Ik sport nu 2 keer in de week, en zwem 1 keer in de week, dus mijn conditie gaat zienderogen vooruit. Binnenkort heb ik een intake hier in ".." en kan ik een sis-indicatie aanvragen zodat ik bij een activiteitencentrum wat daginvulling kan vinden. Misschien kom ik daar jou nog tegen, Intiem...hihi.
Mijn vriendschap met de rode poes hier in de buurt wordt steeds hechter.....ik hoef maar aan te komen lopen en ze komt al op mij afgerend, doet mij erg goed. Moet een beetje de neiging onderdrukken om haar niet mee de crisis in te smokkelen.
Nou, tot zover voor nu, ga even met mijn vriendin kletsen...tot gauw lieve meiden.....
Ik logeer tot morgenavond bij mijn vriendin, kan dus weer even op internet zonder al te veel gedoe. We hebben ongeveer een week internet gehad op de crisis, maar nu is het alweer een tijdje stuk.....
Dig....ik heb niet het idee dat ik hier alles kan zeggen. Zou misschien wel kunnen, maar ik wil dat zelf niet. Dus zelfmoordpogingen of zelfbeschadiging acties ga ik hier niet beschrijven, dat gaat mij te ver. Plus, als ik me al eens aangevallen voel (door mijn borderline) door de positieve feedback hier, dan ga ik niet in de tegenaanval. Zeg ik hooguit dat ik het jammer vind voor mezelf dat ik me aangevallen voel en dat ik weet dat de intenties hier goed zijn. Dat is het verschil tussen jou en mij, denk ik.
Verder zie ik bij jou steeds hetzelfde terugkerend patroon.....je krijgt een flinke inzinking, daar kom je weer min of meer uit en vervolgens stort je jezelf weer in allerlei nieuwe dingen, zoals nu met dat vrijwilligerswerk. Blijf je zo niet in dezelfde cirkels draaien? Probeer eens wat Shahla zegt, jezelf wat stil te zetten, even geen nieuwe dingen en zorgen dat de basis goed is.
Shalha, rot dat je afscheid hebt moeten nemen van Micha en de nare consequenties omtrent het overlijden hebt moeten regelen. Ik hoop dat het nu wat rustiger is.
Robin, heb nog niet teruggelezen hoe het nu met je vader is. Ook ben ik benieuwd of je nu nog steeds minder medicijnen slikt en hoe dat gaat, ook met je pijnklachten?
Intiem, lief dat je aanbiedt om een dagje te komen helpen. Zou best kunnen dat ik van je aanbod gebruik ga maken. Hoop dat je jezelf snel weer wat minder moe voelt. Misschien last van voorjaarsvermoeidheid?
Nou, ik heb gisteren eindelijk succes gehad. Dat wil zeggen dat ik eindelijk een advocaat bereid vond de verklaring omtrent mijn relatiebreuk op papier te zetten en te ondertekenen. Al met al was het binnen 10 minuten gepiept (na enig aandringen en brutaalheid van mijn kant af, heb hem min of meer achter de computer gezet, hihi) Nog 10 minuten later stond ik bij de woningbouw op de stoep om de verklaring in te leveren. Maandag gaat de hele stapel papieren richting urgentiecommissie....dan duurt het 2 a 3 weken voordat ik de reportage krijg. Die moet ik dan doorlezen en eventueel corrigeren en terugsturen. Dan nog 2 a 3 weken en dan moet de beslissing vallen of ik urgentie krijg of niet. Kortom, het werk is nu min of meer gedaan en het grote wachten neemt zijn aanvang.
Verder gaat het redelijk goed met mij. Ik heb, nu de stormen wat zijn gaan liggen gemerkt dat ik best in staat ben om een heleboel los te laten en steeds meer in staat ben mijn eigen plan te trekken. Ik sport nu 2 keer in de week, en zwem 1 keer in de week, dus mijn conditie gaat zienderogen vooruit. Binnenkort heb ik een intake hier in ".." en kan ik een sis-indicatie aanvragen zodat ik bij een activiteitencentrum wat daginvulling kan vinden. Misschien kom ik daar jou nog tegen, Intiem...hihi.
Mijn vriendschap met de rode poes hier in de buurt wordt steeds hechter.....ik hoef maar aan te komen lopen en ze komt al op mij afgerend, doet mij erg goed. Moet een beetje de neiging onderdrukken om haar niet mee de crisis in te smokkelen.
Nou, tot zover voor nu, ga even met mijn vriendin kletsen...tot gauw lieve meiden.....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 19 april 2008 om 19:05
zaterdag 19 april 2008 om 21:18
Ik heb wat gemist geloof ik...
Joehoe Lin, ein-de-lijk heeft iemand de moeite genomen 10 minuten van z'n kostbare tijd aan een krabbel te willen spenderen. Hehe, 't mocht onderhand ook wel eens, je bent zo afhankelijk van anderen in deze. Goedzo dat je 'm achter de computer aan het werk hebt gezet! Tof, ben blij te horen dat het waterige zonnetje in de verte ook voor jou een beetje gaat doorbreken. Misschien wordt de zomer wel een heel positief verhaal voor jou.
Nou Lin, als je het zo weet te plannen dat je niet in juni (want op vakantie) gaat verhuizen, dan kom ik uiteraard helpen. Je roept maar.
Ik heb ook een neuspiercing Dig. Wel 2 ; ) Maar geen rode schoenen, roze wel, telt dat ook ; ) ?
Sorry Shahla, teruglezend was het inderdaad wel een beetje lugubere beschrijving. Nogal plastisch. Hmmm, die details had ik je net zo goed kunnen besparen. Maar goed, blijft vervelend om te doen.
Robin, ik zag dat je een nieuwe foto van jou en je cadeaudochter had geplaatst. Leuke foto's, ik heb ze gelijk allemaal even bekeken : )
Joehoe Lin, ein-de-lijk heeft iemand de moeite genomen 10 minuten van z'n kostbare tijd aan een krabbel te willen spenderen. Hehe, 't mocht onderhand ook wel eens, je bent zo afhankelijk van anderen in deze. Goedzo dat je 'm achter de computer aan het werk hebt gezet! Tof, ben blij te horen dat het waterige zonnetje in de verte ook voor jou een beetje gaat doorbreken. Misschien wordt de zomer wel een heel positief verhaal voor jou.
Nou Lin, als je het zo weet te plannen dat je niet in juni (want op vakantie) gaat verhuizen, dan kom ik uiteraard helpen. Je roept maar.
Ik heb ook een neuspiercing Dig. Wel 2 ; ) Maar geen rode schoenen, roze wel, telt dat ook ; ) ?
Sorry Shahla, teruglezend was het inderdaad wel een beetje lugubere beschrijving. Nogal plastisch. Hmmm, die details had ik je net zo goed kunnen besparen. Maar goed, blijft vervelend om te doen.
Robin, ik zag dat je een nieuwe foto van jou en je cadeaudochter had geplaatst. Leuke foto's, ik heb ze gelijk allemaal even bekeken : )
zaterdag 19 april 2008 om 21:31
Lin wat fijn eens positief nieuws! Ik ben blij voor je. Ik vind het trouwens ook fijn dat je nu wat vaker weer online kan. In de 1e plaats voor jou, maar voor ons ook wel zo gezellig!
Met mijn vader gaat het wel redelijk. De ene dag beter dan de andere. Dat onderzoek is nog niet geweest, wellicht komende week. Daarna meer nieuws denk ik.
Ik zit nog steeds op de helft van die dosering, maar meer afbouwen zal op korte termijn niet gebeuren denk ik. Ik hang nogal 'los'in mijn emoties zeg maar, en de pijn is ook meer. Maar jullie vragen je dan vast af: waarom niet ophogen, maar dat had ook veel bijwerkingen. Hoe minder medicijnen hoe beter, zeggen ze ook bij de pijnpoli. Ik ga binnenkort weer naar de psychiater om te overleggen. Lief dat je ernaar vraagt.
Digi, nieuwe schoenen, de allerbeste therapie ;)
Shahla gaat het een beetje? Ik hoop het.
Ja leuke foto wel he Intiem. Ik zag een tijdje geleden zo'n slideshow van jouw kunstwerken, wauw. I'm impressed, echt. Maar dit is zwaar offtopic.
Met mijn vader gaat het wel redelijk. De ene dag beter dan de andere. Dat onderzoek is nog niet geweest, wellicht komende week. Daarna meer nieuws denk ik.
Ik zit nog steeds op de helft van die dosering, maar meer afbouwen zal op korte termijn niet gebeuren denk ik. Ik hang nogal 'los'in mijn emoties zeg maar, en de pijn is ook meer. Maar jullie vragen je dan vast af: waarom niet ophogen, maar dat had ook veel bijwerkingen. Hoe minder medicijnen hoe beter, zeggen ze ook bij de pijnpoli. Ik ga binnenkort weer naar de psychiater om te overleggen. Lief dat je ernaar vraagt.
Digi, nieuwe schoenen, de allerbeste therapie ;)
Shahla gaat het een beetje? Ik hoop het.
Ja leuke foto wel he Intiem. Ik zag een tijdje geleden zo'n slideshow van jouw kunstwerken, wauw. I'm impressed, echt. Maar dit is zwaar offtopic.
zaterdag 19 april 2008 om 22:40
Hihi intiem, hoop voor juni een huis te hebben, maar volgens de berekening, kan het best juni worden. Hoe is het met je wang nu? Wanneer gaan de hechtingen eruit? Had je de uitslag al?
Ik heb roze, noch rode schoenen maar dat even terzijde
Zal niet vaker op internet zitten, Robin......tot morgenavond en dan is het weer even afgelopen. Zie de internetaansluiting in de crisis niet zo snel herstelt, niets gaat daar snel. Rot dat je toch meer pijn hebt. Ik hoop dat er toch nog iets anders mogelijk is, met minder bijwerkingen, om de pijn wat minder te laten zijn.
Shalha, hoop dat je het nog een beetje trekt allemaal......weet je dochter het al?
Waar zijn winnie, boschbolletje en kat gebleven?
Ik heb roze, noch rode schoenen maar dat even terzijde
Zal niet vaker op internet zitten, Robin......tot morgenavond en dan is het weer even afgelopen. Zie de internetaansluiting in de crisis niet zo snel herstelt, niets gaat daar snel. Rot dat je toch meer pijn hebt. Ik hoop dat er toch nog iets anders mogelijk is, met minder bijwerkingen, om de pijn wat minder te laten zijn.
Shalha, hoop dat je het nog een beetje trekt allemaal......weet je dochter het al?
Waar zijn winnie, boschbolletje en kat gebleven?
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 20 april 2008 om 13:02
Intiem, ik bedoelde dat het meer voor de anderen wat luguber kon overkomen als we allebei in detail zouden gaan beschrijven hoe dat is. Ik heb het al meegemaakt, meer luguber kun je het niet hebben dus woorden op papier maken dat niet meer luguber dan het in het echt kan zijn. Ik had zelf gedetailleerder kunnen gaan vertellen hoe het allemaal is gegaan en dergelijke maar dat leek me voor de lezers niet zo prettig.
Ik doelde dus niet op jouw verhaal. Vond het juist wel prettig dat iemand het 'snapte', zeg maar.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 20 april 2008 om 13:10
Lin, ik ben blij te horen dat je in juni misschien al een huis hebt. Ik hoop het zo voor je. Wel apart dat die internetaansluiting al na een week eraf ligt.
Robin, waarom nog meer verlagen, die medicatie. Is het zo niet al 'zwaar' genoeg?
Het gaat niet echt heel lekker maar ik doe mijn best om 'gewoon door te gaan'.
Robin, waarom nog meer verlagen, die medicatie. Is het zo niet al 'zwaar' genoeg?
Het gaat niet echt heel lekker maar ik doe mijn best om 'gewoon door te gaan'.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
