Burn-out / overspannen; wie praat er mee?

Nee ik doe het niet uit angst Take-a-break. Ik schiet op het moment juist meer in paniek als ik teveel gedaan heb en dan weer thuis kom.
Juist doordat ik in het verleden een angst/paniekstoornis had ben ik veel te lang doorgegaan vooral niet vermijden...
Helaas werkt dat in dit geval niet. Hoe harder ik vecht hoe erger het wordt.

Jammer dat die gezellige bakkies zoveel energie kosten hè. Ik heb ook meer moeite met 1 op 1 gesprekken als met andere dingen.

Hoe is het bij jou twinkel ben je er klaar voor om op je balkonnetje te zitten?
Hoop dat het je rust geeft je nieuwe plek!
Wel fijn dat je zoveel steun van je vader ervaart!

Het is indd nog vrij warm, vanmorgen vond ik het wel lekker maar nu is het alweer 25.5 in huis.

@take-a-break: ja klopt inderdaad, ook ik moet grenzen gaan leren aangeven. Voor mij is dit ook heel lastig omdat ik niet anders gewend ben dan over me heen te laten walsen. Begin wel langzaam mijn grenzen te herkennen dus dat is wel al fijn, het aangeven daarintegen vind ik wel een heel stuk moeilijker..

@mippert: ik ben wel even benieuwd of je op dit moment ook weer last van je angst en panniekklachten hebt of ben je hier in het verleden helemaal vanaf gekomen?

@twinkel: dat herken ik wel hoor. Ook ik kan in deze periode even een snauw geven terwijl ik het eigenlijk niet zo bedoel. Maar ach wij mogen dat wel ook af en toe in deze situatie vind ik

@FudgeBrownie mijn burn-out begon met paniekaanvallen. Vandaar dat ik ook veel te lang doorgegaan ben vooral niet vermijden hè.
Nu heb ik er na 1-2 per week. Wel angstig nog als mijn lichaam rare reacties geeft. Vooral als ik erg moe ben moet ik oppassen niet in paniek te raken door nare lichamelijke dingen.
Mijn man weet inmiddels hoe die op mij in moet praten en snapt volgens mij mijn rare kronkels nog beter als ik
Dus dat helpt wel.

Haha twinkel jij met je bedienden

Maar zo voelt het soms echt hè ik zit nog steeds in een verbouwing en als er dan geklust word voelt dat echt niet fijn om te zitten.
Ik wilde ook alles zelf verven maar vrees dat dat hem niet meer gaat worden.
Hopelijk leren we genoeg van deze momenten om dit nooit meer door te maken.

Ik betrap mezelf er steeds op dat ik te ver vooruit kijk. Moet echt proberen per dag te leven. Anders word ik onrustig en moedeloos. Maar man wat is dat moeilijk!!

Plaatsen ging even fout

Hebben jullie er ook moeite mee gehad om bepaalde klachten bij de naam te noemen. Ik lees nu het bericht over paniek aanvallen, erg heftig trouwens Mippert zo vaak in de week, wel heel fijn dat je partner jouw zo goed door heeft. Ik zit me te bedenken hoe vaak ik dat eigenlijk heb en eerlijk gezegd kan ik daar geen andwoord op geven. Ik heb geregeld last van hart kloppingen of een snelle ademhaling en dat het zweet me uitbreekt. Het gevoel alsof je op exploderen staat, maar ik vind het lastig om dit te benoemen. Je gaat weer verder en denkt er niet meer over na.

Twinkel wat een super leuk cadeau voor je vader. Iets moois om naar uit te kijken

Ik voel me echt blegh de laatste dagen eerlijk gezegd.. alle mankementen en achterstallige klusjes in huis storen me op het moment, ik wil alles tegelijk aan pakken maar vervolgens kom ik maar niet op gang.( tussen ons... ik zit nu nog gewoon in Mn badjas dus na dit berichtje mezelf maar een goede schop onder de kont geven ) Gister de wasmachine een onderhouds beurtje gegeven. Zo simpel en ben blij dat ik het gedaan heb, maar waar gaat het over ... in mijn hoofd ben ik het hele huis aan het schilderen, nieuwe meubels willen, die bank van mij zit heerlijk bijvoorbeeld maar had er een jaar geleden eigenlijk al uit gemoeten. Een doorn in het oog... misschien heb ik daar wel te veel stres van :p . 1 deze weken gaan we kijken naar een andere.

Ik ben erg onrustig, snachts slaap ik pas rond 3 en kom er rond 10 uit. Momenteel erg druk met de kat, had veel huidproblemen, 3 keer mee naar de dierenarts geweest afgelopen 2 maanden. Nu afgelopen dinsdag weer nagekeken blijkt ze tumoren in haar liezen te hebben en 2 rotte kiezen waardoor ze slecht eet. Zo ontzettend zielig... ik voel me schuldig dat ik dit niet eerder heb gezien maar ik ben ook boos dat de dierenarts hier niet eerder naar gekeken heeft... maandag moet ze om 8 uur bij de dierenarts zijn en dan worden er foto’s gemaakt om te zien of het niet is uitgezaaid, zo niet dan word ze gelijk geopereerd. Mn zorgen kindje ...

Ik heb ook het idee dat ik geen afstand kan nemen van het werk, elke dag word ik er wel mee geconfronteerd, berichtjes, afspraken, gesprekken. Terwijl ik er even helemaal niet aan wil denken, want dat merk ik nu wel, ondanks mijn klaagzang merk ik dat de rust mij wel goed doet, ik heb al 2 weken geen spannings hoofdpijn meer gehad. Maar nu ik er zo over typ, voel ik toch wat spanning op mijn boven lichaam.

Afsluiten met wat positiefs. Ik heb met een goede vriendin mezelf ingeschreven voor een lezing over 2 weken. En als het goed met de kat gaat dan gaan we even ergens wandelen in de hei. Ik heb haar verteld dat ik het erg moeilijk vind om naar haar toe te rijden (grote stad) en ik het moeilijk vind om zelf dingen alleen te ondernemen. Dit begrijpt ze volkomen. Ik heb haar eens gezegd (eigenlijk gek want ik luister er zelf niet naar) dat ze de dingen niet voor een ander moet doet maar voor haarzelf en dat ze ook zichzelf mag verwennen. Wel grappig.. Volgende week heeft ze een hotelletje geboekt in haar eentje en ze zei dat door mijn advies/duwtje in de rug kwam. Dat vond ik toch wel erg bijzonder en leuk om te horen. Die bijzondere vriendschappen die je dan ook wel weer enigszins ontroeren en je de goede kant van mensen, of iets over je eigen laat zien...

Herkennen jullie trouwens het volgende of zit het tussen mijn oren (ik denk het eigenlijk wel vooral twinkel met de verhuizing)

Je moet een paar dingen doen, boodschapjes, honden uitlaten in mijn geval, het huishouden. Eigenlijk de simpele dingen. Maar dat je dan het gevoel hebt dat je het mega druk hebt ? En er daardoor een soort haastigheid/paniek ontstaat. Het gevoel of je de marathon nog moet gaan rennen ofzo...

@twinkel dat is een leuk vooruitzicht! Hopelijk ben je dan zover opgeknapt dat je er vol enthousiasme heen kan!

@ad-astra die paniek is indd afschuwelijk. Vandaar dat ik nu ook besloten heb helemaal thuis te blijven tot het voor mezelf weer goed voelt om eruit te gaan. Heb dat net voor de vakantie ook gedaan en dat werkte toen dus op hoop van zegen. Vind dat kleine wereldje wel lastig, maar goed ik heb nog geen klagen woon niet alleen dus ben ook geen 24 uur alleen.
Kan je de berichten enzo niet stoppen van je werk? Lijkt me beter om even helemaal afstand te nemen en dan op jou tijd weer langzaam opbouwen?
En die badjas prima toch
Eigenlijk zouden we moeten genieten van deze rustperiode.... Haha schrijf ik dat

Doe effe mijn stinkende best om positieve dingen te zien

Oooh Mip zo herkenbaar dat te ver in de toekomst kijken wat dan weer voor onrust zorgt. Dat heb ik ook heel erg. Op de momenten dat ik dat niet doe of afgeleid ben gaat het zoveel beter met me. Zou dat vanzelf weer over gaan? In mijn normale doen kijk ik ook niet zover vooruit., en vooruit is bij mij zo ongeveer tot ik bejaard ben. Tuurlijk denk ik in mijn normale doe ook wel eens aan de toekomst maar niet zoals nu en zoveel. Het zou veel onrust schelen als dat over is.

@Astra: wat jij noemt herken ik niet maar dit zal waarschijnlijk komen omdat ik veel minder doe dan jij op een dag. Ik moet van mezelf eigenlijk niets behalve veel rusten maar begin wel ondertussen te merken dat ik me echt heel erg begin te vervelen. Misschien dat het toch tijd wordt om langzaam weer wat op te bouwen, de hele dag tv kijken en wat hangen word ik ook niet gelukkiger van.

@twinkel: wat fijn voor je! Hoop dat de spanning die je afgelopen dagen gehad hebt nu ook weer wat afzakt. Krijg jij eindelijk ook rust

Bij mij is de menstruatie weer begonnen, bijna constant hoofdpijn en een somber humeur, blij als het weer over is. Ben toch aan het twijfelen om de pil voorlopig even door te slikken..

@Twinkel lekker geslapen in je nieuwe huis? Hoop dat je er na vandaag een beetje tot rust kan komen! Fijn dat je er tevreden over ben!

@ FudgeBrownie saai hè bankhangen, het is wel wat ik ook weer ga doen. Wel een voordeel dat er deze week weer nieuwe programma's beginnen. Weer eens wat anders te zien.
De pil slik ik niet dus ik weet niet of dat helpt doorslikken. Maar het is nu begonnen dus ben je er bijna weer van af joh....

Fudge heb jij nu nog last van paniekaanvallen?

@Mippert: je hebt gelijk, nog even doorzetten en het is alweer klaar, moet af en toe niet zo zeuren haha! Ja helaas heb ik die nog steeds, heb ze een tijdje weten te vermijden door alleen nog maar binnenshuis te blijven, hier voel ik me 'veilig' en heb ik er dan ook geen last van. Maar met de psycholoog ben ik nu aan het werken om mijn angsten aan te gaan en daar horen de paniekaanvallen ook bij. Heb er vooral last van als ik iets moet doen waar meerdere mensen komen of waar veel prikkels zijn, meestal begin ik dan van tevoren al stress en angst op te bouwen en als dit niet afzakt mondt zich dit uit in een paniekaanval. Heel vervelend maar door me erdoorheen te zetten ben ik wel erachter gekomen dat de aanval zich opbouwt tot een hoogtepunt maar daarna ook weer langzaam afzakt, heb niet meer het gevoel dat ik erin blijf hangen zeg maar, dat had ik op het begin wel. Maar de aanvallen blijven heel naar om mee te maken.. Heb jij het ook bij activiteiten buiten de deur of heb je het ook in je vertrouwde omgeving zeg maar?

Hoi,

Ik ben nieuw op het forum, weet niet of het de bedoeling is om zomaar te reageren in een topic ipv er zelf een te starten.. Maar ik zag dit topic dus leek het me onnodig om er zelf een te starten over hetzelfde onderwerp. Het beestje heeft bij mij nog geen naam gekregen, maar dit zijn m'n klachten:

- Extreme vermoeidheid, maakt niet uit hoeveel ik slaap. Ben wel een slechte slaper, maar als ik eens 8 uur slaap of zelfs meer, ben ik nog steeds moe
- Slechte concentratie
- Huil vaak, snel gefrustreerd. Vooral als iets met school te maken heeft ga ik snel huilen terwijl ik van mezelf nooit zo ben geweest. Ook bij films en series moet ik ineens huilen, dit had ik nooit
- Alles voelt als een opgave. Zelfs bijvoorbeeld een pakketje terugbrengen of even de afwas doen. Ook als iemand iets simpels aan me vraagt denk ik al snel: pff laat me met rust
- Vergeetachtig, heb bijv heel vaak dat ik iets wil pakken en ernaar toe loop, en zodra ik in de kamer ben waar ik iets uit wil pakken ben ik het vergeten. Dit heeft iedereen denk ik wel soms maar ik heb het steeds vaker. Ook portemonnee vergeten bij supermarkt, tas aan fietsstuur laten hangen enz. Terwijl ik helemaal geen chaoot ben van mezelf
- Hartkloppingen/kortademigheid in rust, soort opgejaagd gevoel
- Vaker hoofdpijn
- Niet goed kunnen genieten van vakantie, elke dag heel erg moe. Geniet sowieso van heel veel dingen niet meer echt terwijl ik die dingen eerst wel altijd leuk vond, bijv dus m'n vakantie, pretpark, uitgaan, bioscoop, strand enz.
- Koud zweet
- Algeheel somber gevoel, geen zin meer in werk, school en de zin in sociale contacten begint ook af te nemen. Aan de ene kant wil ik niks missen en vind ik bijv dat ik meer naar feestjes moet, aan de andere kant word ik al moe als ik eraan denk
- Eenzaam gevoel
- Voel me vaak en snel ongewenst/onbegrepen/anders dan de rest
- Doemdenken. Ik denk in kettingreacties, dus als dit dan dat en dan gebeurt dit enz.

Ik weet dat ik de afgelopen jaren te weinig vrij heb genomen en tijd voor mezelf heb gemaakt. Ik ben eigenlijk sowieso wel iemand die mentaal moet 'opladen' van werk, school, sociale contacten enz. door gewoon even alleen te zijn. Ook slaap ik al jaren slecht. Het is dus geen mysterie waar deze klachten vandaan komen.

Waar ik heel erg tegenaan loop is dat mijn ouders hier echt NIKS van begrijpen. Die negeren het of zeggen ach joh kom op, ga gewoon door joh. Ik heb mijn opleiding erover ingelicht, zij zeiden dat het waarschijnlijk een beter idee is om te pauzeren, degene waar ik mee praat van de ggz zegt hetzelfde, die adviseert zelfs totale rust. Toch laten mijn ouders mij als een aansteller voelen en pushen zij mij om toch door te gaan. Wie herkent dit? Met ouders, vrienden, partner e.d. En hoe ben je hiermee omgegaan?

@fudge ik heb het nu juist vaker thuis. Ik bouw spanning op als ik weg ben en dan eenmaal thuis lijkt het eruit te komen.
In mijn angst/paniek periode ben ik er afgekomen door juist dingen die ik niet durfde extreem veel te doen eerst onder begeleiding daarna alleen.
Helaas werkt dat deze keer niet. Denk doordat alles op z'n gat ligt ofzo. Denk dat eerst zoveel mogelijk opladen belangrijk is en dat dan angst en paniek ook minder worden.

@janedoe23 prima toch als je hier mee schrijft!
Vervelend dat je in deze situatie zit en je omgeving je niet begrijpt.
Ik heb daar gelukkig geen ervaring mee (wel met een hoop van je andere klachten) maar ik denk dat je moet doen wat voor jou het beste voelt.
Ik weet niet wat voor jou de gevolgen van een pauze zijn, maar als dat te overzien is....
Wat goed dat je al hulp gezocht hebt!!

@JaneDoe: ik heb er (gelukkig) ook geen ervaring mee dat mijn omgeving me niet begrijpt, mijn familie en vrienden steunen me juist. Lijkt me wel een vervelende situatie. Het enige dat ik je zou aanraden is luisteren naar je GGZ ondersteuner, ook gezien de hele lijst aan klachten die je hebt. Luisteren naar je lichaam is heel erg belangrijk en n.a.v. jouw verhaal krijg ik de indruk dat je lichaam je echt wil vertellen om rust te gaan nemen en niet door te blijven gaan. Niemand anders kan dit voor je bepalen ook je omgeving niet dus doe wat voor jouzelf het beste voelt, niemand anders kan in jouw hoofd kijken.

@mippert: dat lijkt me ook heel vervelend als je dan iets leuks gaat doen en erna een aanval krijgt. Snap heel goed dat je nu eerst op je rust gaat focussen, hoop voor je dat het dan weer beter gaat met de angst en paniekklachten. Ik snap hoe je je voelt
Had jij nou ook hulp van een psycholoog of iets dergelijks? Ik ben het even kwijt..

@ FudgeBrownie ja ik loop bij de psycholoog. Die vind ook dat ik eerst tot rust moet komen. Ze zijn rot hè die paniekaanvallen. En elke keer denk ik nu trap ik er niet meer in. Maar op dat moment kan je gewoon niet logisch denken.

@ Twinkelrainbow je ben zo stil vandaag je houd je toch wel rustig hè