Psyche
alle pijlers
Burn-out / overspannen; wie praat er mee?
vrijdag 2 augustus 2019 om 14:09
Hoi allemaal,
Twee weken geleden ben ik flink ingestort. Een stempel 'burn-out' vind ik een beetje lastig, omdat er zoveel verschillende verhalen over bestaan. Vandaar ook dat ik in de titel 'burn-out / overspannen' heb gezet. Want dat ik flink overspannen ben, dat is wel duidelijk.
Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die ook in dit proces zitten. Ben jij op dit moment ook overspannen of heb je een burn-out, dan hoop ik dat dit een plek is waarop we met elkaar kunnen communiceren.
Twee weken geleden ben ik flink ingestort. Een stempel 'burn-out' vind ik een beetje lastig, omdat er zoveel verschillende verhalen over bestaan. Vandaar ook dat ik in de titel 'burn-out / overspannen' heb gezet. Want dat ik flink overspannen ben, dat is wel duidelijk.
Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die ook in dit proces zitten. Ben jij op dit moment ook overspannen of heb je een burn-out, dan hoop ik dat dit een plek is waarop we met elkaar kunnen communiceren.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
woensdag 4 september 2019 om 15:09
Goedemiddag!
Lief jullie reacties!
Het werd me ineens teveel en ergens was ik zo blij dat ik eindelijk eens tranen voelde lopen. Ik kan al langere tijd moeilijk huilen. Eigenlijk ook al voordat ik aan de antidepressiva begon dus dat zal denk ik ook niet de oorzaak zijn.
Tja Twinkle misschien is het wel lief dat ik mijn zoon naar het station wilde brengen. Hij heeft veel gewerkt deze zomer ook om gedeeltelijk zijn studie te kunnen bekostigen. Wij kunnen hem wel iets ondersteunen maar niet helemaal. Ik ben trots dat hij niet wil lenen waar het niet nodig is ook ben ik trots dat hij vrijwillig wil helpen met de introductie van de 1e jaars. Tegenwoordig heeft niemand meer tijd of geen zin. Ik vind het fijn dat mijn zoon daar tijd voor maakt. Daarom wilde ik hem praktisch ondersteunen door hem naar het station te brengen. Maar het is gewoon nog niet verstandig... Daar komt bij dat ik mij daar eigenlijk ook niet schuldig om moet voelen want hij kan best fietsen, oke hij moet vroeg zijn bed uit maar daar wordt je echt niet minder van. En mijn kinderen zijn het ook wel gewend mijn jongste fiets ook dagelijks dik 20 km voor school en de oudste deed dat ook toen hij naar het voortgezet onderwijs ging. Heel soms breng ik ze als het echt heel slecht weer is. En ook nu haal ik de oudste wel eens op van het station als hij de bus naar huis mist en een uur moet wachten. Mijn "pleasende" karakter had het er gisteren moeilijk mee.
Mip: Hoe gaat het vandaag? Trek je het nog een beetje? Vervelend he als je man dan gelijk laat is. merk het hier ook wel hoor. Voetbal is weer begonnen en mijn man doet er veel vrijwilligerswerk, jeugdbestuur/wedstrijdsecretariaat en wat nog niet meer, hij helpt bij zijn broer met de verbouwing en ook nog zijn eigen werk. Ik heb er op zich geen moeite mee maar misschien meer moeite met het feit dat ik nu zo weinig kan. Ik deed het wedstrijdsecretariaat eerst, 2 jaar geleden gestopt omdat het me teveel werd, achteraf waren dat allemaal al tekenen dat het niet goed ging. Ik doe nu wel eens kleine dingen laatst de hesjes voor de trainingen allemaal uitgewassen, dingen die geen druk vragen. Toch hoop ik de energie weer te krijgen om me ook op dat gebied weer meer in te kunnen zetten. Het maakte me wel eens verdrietig dat al mijn energie opging aan werk en huishouden.
Fudge: We zitten allemaal met hetzelfde. Uit vinden wat onze grenzen zijn. En wat gaat dat met vallen en opstaan. Soms weet ik het ook niet hoe ik verstandig met mezelf moet omgaan.
Ik weet niet hoe jullie het ervaren maar hoe blij ik ook ben met de GGZ ondersteuner, huisarts en fysio en hoe ze proberen mij ook handvaten te geven en tips. Voor mijn gevoel blijft het toch iets wat ik zelf moet doen en aanvoelen wat goed voor mij is. Soms voelt dat wel eens eenzaam en moeilijk. Ik heb er misschien nog wel het meeste aan als ik dingen lees waar ik me in herken en dat ik dan weet dat mijn klachten erbij horen en dan kan ik ook ineens het volste vertrouwen hebben dat alles weer goed zal komen. Maar er zijn ook momenten dat ik denk gaat dit ooit over! Ik kan al zoveel meer dan een tijdje terug maar die onrust, piekeren, het volle hoofd soms dat kan ik nog niet echt de baas.
Lief jullie reacties!
Het werd me ineens teveel en ergens was ik zo blij dat ik eindelijk eens tranen voelde lopen. Ik kan al langere tijd moeilijk huilen. Eigenlijk ook al voordat ik aan de antidepressiva begon dus dat zal denk ik ook niet de oorzaak zijn.
Tja Twinkle misschien is het wel lief dat ik mijn zoon naar het station wilde brengen. Hij heeft veel gewerkt deze zomer ook om gedeeltelijk zijn studie te kunnen bekostigen. Wij kunnen hem wel iets ondersteunen maar niet helemaal. Ik ben trots dat hij niet wil lenen waar het niet nodig is ook ben ik trots dat hij vrijwillig wil helpen met de introductie van de 1e jaars. Tegenwoordig heeft niemand meer tijd of geen zin. Ik vind het fijn dat mijn zoon daar tijd voor maakt. Daarom wilde ik hem praktisch ondersteunen door hem naar het station te brengen. Maar het is gewoon nog niet verstandig... Daar komt bij dat ik mij daar eigenlijk ook niet schuldig om moet voelen want hij kan best fietsen, oke hij moet vroeg zijn bed uit maar daar wordt je echt niet minder van. En mijn kinderen zijn het ook wel gewend mijn jongste fiets ook dagelijks dik 20 km voor school en de oudste deed dat ook toen hij naar het voortgezet onderwijs ging. Heel soms breng ik ze als het echt heel slecht weer is. En ook nu haal ik de oudste wel eens op van het station als hij de bus naar huis mist en een uur moet wachten. Mijn "pleasende" karakter had het er gisteren moeilijk mee.
Mip: Hoe gaat het vandaag? Trek je het nog een beetje? Vervelend he als je man dan gelijk laat is. merk het hier ook wel hoor. Voetbal is weer begonnen en mijn man doet er veel vrijwilligerswerk, jeugdbestuur/wedstrijdsecretariaat en wat nog niet meer, hij helpt bij zijn broer met de verbouwing en ook nog zijn eigen werk. Ik heb er op zich geen moeite mee maar misschien meer moeite met het feit dat ik nu zo weinig kan. Ik deed het wedstrijdsecretariaat eerst, 2 jaar geleden gestopt omdat het me teveel werd, achteraf waren dat allemaal al tekenen dat het niet goed ging. Ik doe nu wel eens kleine dingen laatst de hesjes voor de trainingen allemaal uitgewassen, dingen die geen druk vragen. Toch hoop ik de energie weer te krijgen om me ook op dat gebied weer meer in te kunnen zetten. Het maakte me wel eens verdrietig dat al mijn energie opging aan werk en huishouden.
Fudge: We zitten allemaal met hetzelfde. Uit vinden wat onze grenzen zijn. En wat gaat dat met vallen en opstaan. Soms weet ik het ook niet hoe ik verstandig met mezelf moet omgaan.
Ik weet niet hoe jullie het ervaren maar hoe blij ik ook ben met de GGZ ondersteuner, huisarts en fysio en hoe ze proberen mij ook handvaten te geven en tips. Voor mijn gevoel blijft het toch iets wat ik zelf moet doen en aanvoelen wat goed voor mij is. Soms voelt dat wel eens eenzaam en moeilijk. Ik heb er misschien nog wel het meeste aan als ik dingen lees waar ik me in herken en dat ik dan weet dat mijn klachten erbij horen en dan kan ik ook ineens het volste vertrouwen hebben dat alles weer goed zal komen. Maar er zijn ook momenten dat ik denk gaat dit ooit over! Ik kan al zoveel meer dan een tijdje terug maar die onrust, piekeren, het volle hoofd soms dat kan ik nog niet echt de baas.
woensdag 4 september 2019 om 21:24
Precies wat jij hier omschrijft heb ik ook. Overal hulp van krijgen maar toch het idee hebben dat je er zelf voor staat! En dat is ook zo. Alleen ik kan mijzelf helpen. Niemand anders kan voelen wat ik voel en meemaak. Vaak laat ik als man dan ook een traan en praat ik tegen mezelf. Dat lucht op. Ik leef al jaren in onzekerheid. Ik wil dingen bereiken in mijn leven zodat mijn vrouw en straks kinderen gelukkig kunnen zijn. Ik merk dat dit mij opbreekt. Ik heb altijd zelfstandig geleefd vanaf mijn 15de (nu 30) nooit hulp gevraagd aan niemand. Mijn moeder is er altijd voor me maar een vader heb ik nooit gehad. Me broertje heeft ADHD en is autistisch. Mijn moeder is door een hel gegaan door mannen/familie/cultuur. Je zou er een boek over kunnen schrijven. Ik merk dat ik daardoor altijd heel veel verantwoordelijkheidsgevoel heb. Ik maak het iedereen naar zijn zin, werk altijd hard, zou mijn laatste 5 cent nog doormidden breken als het nodig is. Ik heb hier natuurlijk met mijn moeder over gesproken maar ook dat was erg moeilijk. Ik kon haar niet weer in tranen zien na zoveeeeel ellende die ze heeft gehad in haar leven. Ze leeft goed nu en kan geen problemen van mij gebruiken. Waarom ik dit nu deel weet ik ook niet. Omdat ik er nog mee worstel denk ik.Ik weet niet hoe jullie het ervaren maar hoe blij ik ook ben met de GGZ ondersteuner, huisarts en fysio en hoe ze proberen mij ook handvaten te geven en tips. Voor mijn gevoel blijft het toch iets wat ik zelf moet doen en aanvoelen wat goed voor mij is. Soms voelt dat wel eens eenzaam en moeilijk. Ik heb er misschien nog wel het meeste aan als ik dingen lees waar ik me in herken en dat ik dan weet dat mijn klachten erbij horen en dan kan ik ook ineens het volste vertrouwen hebben dat alles weer goed zal komen. Maar er zijn ook momenten dat ik denk gaat dit ooit over! Ik kan al zoveel meer dan een tijdje terug maar die onrust, piekeren, het volle hoofd soms dat kan ik nog niet echt de baas.
Ik heb verder een fijne dag gehad, nog wel wat last van de mond maar goed dat moet dan maar... nog een paar daagjes en dan weer terug naar de dagelijkse sleur. Gelukkig kan ik nog bijkomen want hoef pas einde van de maand naar de ARBO.
donderdag 5 september 2019 om 08:26
Je bent een goede, lieve jongen @Gun Er is ook niks mis met zo erg voor anderen klaar willen staan, alleen is bij jou de balans gewoon verkeerd uitgevallen. En daarom is het zo goed van je dat je nu wel aan jezelf denkt, en je eigen patronen begint in te zien en die verandert, zodat het wat meer in balans komt.
De wereld wordt zoveel mooier met mensen zoals jij, die inderdaad hun laatste cent nog zouden weggeven. Mijn man is ook zo, en soms zie ik van een afstandje dat het niet altijd even eerlijk is. Hij staat altijd voor alles en iedereen klaar, maar andersom is dat vaak helemaal niet zo. Dat zeg ik hem dan weleens, maar hij ziet dat soort dingen totaal niet uit zichzelf; soort blinde vlek.
Nou is de balans hier gelukkig wel redelijk oké nu (dat soort vriendin verdwijnen immers ook langzaam uit je leven). Ook voor mij is hij soms veel te goed.
Het is een prachtige eigenschap die je echt mag koesteren, maar die je ook absoluut voor jezelf moet en mag inzetten. Want zo lief als je voor je omgeving bent, zo mag je ook voor jezelf zijn
Nou... genoeg Dr. Phill gehalte voor vandaag
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 5 september 2019 om 10:15
Gun, jouw verhaal is mijn verhaal.... Niet dat we precies hetzelfde hebben meegemaakt maar in de kern wel. Ik heb dat enorme verantwoordelijks gevoel ook gekregen na mijn scheiding. Helaas ben ik financieel alleen verantwoordelijk voor mijn kinderen en ook op andere gebieden sta ik er alleen voor. Kan dit anders? Ja dat kan maar ik weet dat het dan op rechtszaken uit zou lopen. Ik wil en wilde dat mijn kinderen niet enorm zouden lijden onder de scheiding en dat de band tussen vader en hun en ook vader met mij redelijk goed zou blijven. De prijs die ik er voor betaal is hoog letterlijk en figuurlijk. Het heeft me veel stress bezorgd, en verdriet. Ik voel me zo verantwoordelijk voor mijn kinderen. Maar eigenlijk weet ik ook dat ik het goed heb gedaan en nu nog steeds doe. Ik merk het aan mijn kinderen hoe ze naar me reageren en hoe ze zijn.
Maar dat enorme verantwoordelijks gevoel ervaren jij en ik gelijk denk ik.
Verder Gun dat je dingen wil bereiken in je leven voor je vrouw en eventuele kinderen begrijp ik. Maar onthoud een ding, een kind is liefde en aandacht nodig en hoeft geen groot huis met alles er op aan, hij hoeft geen papa met carrière. Gun als je dak boven je hoofd hebt, te eten en kleding en af en toe wat leuks kan doen dan zijn jouw kinderen al gelukkig! Mooie uitspraak van mijn jongste.....Hij had een gesprek met zijn mentor. Dat hebben alle kinderen om te horen hoe het gaat, wat ze kunnen verwachten, waar ze aan willen werken en wat ze van hun mentor verwachten. Mijn zoon heeft dezelfde mentor als vorig jaar en ik had hem voor de vakantie gebeld om te zeggen wat er met mij aan de hand was. Dat vind ik belangrijk omdat ze dan weten wat er thuis speelt en mijn zoon dan ook in de gaten kunnen houden. Tijdens het gesprek vroeg de mentor ook hoe het thuis ging. Waarop mijn zoon zei, mama kan steeds meer en ik vind het niet erg hoor, mama is nu alle dagen thuis en dat vind ik heel gezellig
. Niets over de vakantie die geannuleerd is en dat we minder leuke dingen konden doen in de vakantie. Zo zie je maar waar een kind gelukkig van wordt, ook een puber vind het fijn dat je er bent. Ook al denk ik wel eens dat hij mij niet eens opmerkt met zijn mobieltje en gamen 
.
Ik moet ook echt even pas op de plaats maken. Verneem soms wat meer spanning en vanmorgen vroeg in de ochtend kreeg ik een paar minuten weer een heel brandend gevoel in mijn lichaam. Ik dacht eerst dat het paniekaanval is die onderdrukt wordt door de antidepressiva maar ik heb geen verhoogde hartslag en voel ook geen enorme paniek. Herkenbaar voor iemand?
Ik doe echt teveel en neem te weinig rust. Voel me raar als ik even op de bank ga liggen maar denk dat ik dat toch echt tussen de bedrijven door moet doen.
Nou ik maar er weer een heel verhaal van maar vind het fijn hier van me af te "tikken".
Maar dat enorme verantwoordelijks gevoel ervaren jij en ik gelijk denk ik.
Verder Gun dat je dingen wil bereiken in je leven voor je vrouw en eventuele kinderen begrijp ik. Maar onthoud een ding, een kind is liefde en aandacht nodig en hoeft geen groot huis met alles er op aan, hij hoeft geen papa met carrière. Gun als je dak boven je hoofd hebt, te eten en kleding en af en toe wat leuks kan doen dan zijn jouw kinderen al gelukkig! Mooie uitspraak van mijn jongste.....Hij had een gesprek met zijn mentor. Dat hebben alle kinderen om te horen hoe het gaat, wat ze kunnen verwachten, waar ze aan willen werken en wat ze van hun mentor verwachten. Mijn zoon heeft dezelfde mentor als vorig jaar en ik had hem voor de vakantie gebeld om te zeggen wat er met mij aan de hand was. Dat vind ik belangrijk omdat ze dan weten wat er thuis speelt en mijn zoon dan ook in de gaten kunnen houden. Tijdens het gesprek vroeg de mentor ook hoe het thuis ging. Waarop mijn zoon zei, mama kan steeds meer en ik vind het niet erg hoor, mama is nu alle dagen thuis en dat vind ik heel gezellig
. Niets over de vakantie die geannuleerd is en dat we minder leuke dingen konden doen in de vakantie. Zo zie je maar waar een kind gelukkig van wordt, ook een puber vind het fijn dat je er bent. Ook al denk ik wel eens dat hij mij niet eens opmerkt met zijn mobieltje en gamen .Ik moet ook echt even pas op de plaats maken. Verneem soms wat meer spanning en vanmorgen vroeg in de ochtend kreeg ik een paar minuten weer een heel brandend gevoel in mijn lichaam. Ik dacht eerst dat het paniekaanval is die onderdrukt wordt door de antidepressiva maar ik heb geen verhoogde hartslag en voel ook geen enorme paniek. Herkenbaar voor iemand?
Ik doe echt teveel en neem te weinig rust. Voel me raar als ik even op de bank ga liggen maar denk dat ik dat toch echt tussen de bedrijven door moet doen.
Nou ik maar er weer een heel verhaal van maar vind het fijn hier van me af te "tikken".
donderdag 5 september 2019 om 11:42
Fijn dat je zoon dat tegen zijn mentor zegt Take-a-break! Doet jou weer goed!
Ik weet zelf niet zo goed hoe ik mij voel vandaag. Iets minder moe als gisteren wel wat opgefokt en af en toe een spanningspiekje. Ik heb wat in huis gerommeld maar loop er nu weer meer tegenaan hoe weinig ik kan zonder weer even te bankhangen tussendoor. Ik ga nu eerst maar een dutje doen kijken we straks wel weer verder....
Ik weet zelf niet zo goed hoe ik mij voel vandaag. Iets minder moe als gisteren wel wat opgefokt en af en toe een spanningspiekje. Ik heb wat in huis gerommeld maar loop er nu weer meer tegenaan hoe weinig ik kan zonder weer even te bankhangen tussendoor. Ik ga nu eerst maar een dutje doen kijken we straks wel weer verder....
donderdag 5 september 2019 om 15:44
Nou, het normale ritme kan hier eindelijk weer gaan beginnen. Alleen in de werkkamer staan nog wat dozen; deels van mijn man, en nog een paar dozen met zaken die we nu even niet gebruiken en nog niet weg willen doen (cliché... I know).
Als het meezit krijgen we via de woningbouw nog wat plankjes voor de inbouwkasten (er zitten nu per kast maar 1 plankje en 2 roedes in... niet zo praktisch) maar in dat geval kunnen we nog wat dingen beter opbergen.
De rest van het huis is af, en ook de schilderijtjes hangen al zo goed als allemaal aan de muur. Dat maakt het huis echt een thuis vind ik.
Ik heb net kort met mijn coach gesproken, en zij gaf aan dat het vaker voorkomt dat 1 grote stressfactor enorm veel invloed kan hebben. Zodra die wegvalt, kan het zomaar opeens een stuk beter gaan. Wat niet betekent dat ik er nu ben, en dat moet ik ook niet denken (ha, ik zou niet durven...) Maar het kan een collega zijn die weggaat, een activiteit die ophoudt, of zoals in ons geval een huis dat veel stress gaf + de verhuizing die uiteraard veel stress gaf.
Als tip kreeg ik mee om mezelf te belonen als het een paar dagen goed gaat. Ze noemde wat dingen op die ik zou kunnen doen; ergens gaan eten, iets leuks voor mezelf kopen, of bloemen. En dat laatste vond ik een uitstekend idee. Bloemen zijn hier duur (overal, behalve in Nederland...
) en ik ben er zo dol op. Ik had vroeger altijd bloemen in huis. En ik had me laatst voorgenomen om in het nieuwe huis weer eens wat vaker bloemen te kopen. Dus dat ga ik komend weekend doen
En verder is het nu tijd om te stabiliseren, maar dat voel ik zelf ook heel erg. Het waren hectische dagen. Ik heb het ontzettend goed doorstaan, en nu verlang ik naar even niks doen. Lekker op de bank hangen, iets simpels kijken, een puzzeltje doen in een puzzelboekje, chocola eten... En dit weekend voor het eerst koken op de inductiekookplaat. Ik verlang naar normaal eten. De kant-en-klaar dingen zijn fijn als noodoplossing, maar ik kan toch echt lekkerder koken 
Wat is het maximaal aantal dagen dat jullie je goed hebben gevoeld? Ik zit nu op 5 dagen dat ik me soort van normaal voel, maar nog niet helemaal. Maar ik weet dus niet zo goed of dat nog een rush is van de verhuizing... Ik bemerk nu wel de vermoeidheid wat meer, hoor. Logisch ook. De rest van de middag/avond ga ik lekker niks meer doen, en morgen is ook een heel rustige dag
Als het meezit krijgen we via de woningbouw nog wat plankjes voor de inbouwkasten (er zitten nu per kast maar 1 plankje en 2 roedes in... niet zo praktisch) maar in dat geval kunnen we nog wat dingen beter opbergen.
De rest van het huis is af, en ook de schilderijtjes hangen al zo goed als allemaal aan de muur. Dat maakt het huis echt een thuis vind ik.
Ik heb net kort met mijn coach gesproken, en zij gaf aan dat het vaker voorkomt dat 1 grote stressfactor enorm veel invloed kan hebben. Zodra die wegvalt, kan het zomaar opeens een stuk beter gaan. Wat niet betekent dat ik er nu ben, en dat moet ik ook niet denken (ha, ik zou niet durven...) Maar het kan een collega zijn die weggaat, een activiteit die ophoudt, of zoals in ons geval een huis dat veel stress gaf + de verhuizing die uiteraard veel stress gaf.
Als tip kreeg ik mee om mezelf te belonen als het een paar dagen goed gaat. Ze noemde wat dingen op die ik zou kunnen doen; ergens gaan eten, iets leuks voor mezelf kopen, of bloemen. En dat laatste vond ik een uitstekend idee. Bloemen zijn hier duur (overal, behalve in Nederland...
) en ik ben er zo dol op. Ik had vroeger altijd bloemen in huis. En ik had me laatst voorgenomen om in het nieuwe huis weer eens wat vaker bloemen te kopen. Dus dat ga ik komend weekend doen En verder is het nu tijd om te stabiliseren, maar dat voel ik zelf ook heel erg. Het waren hectische dagen. Ik heb het ontzettend goed doorstaan, en nu verlang ik naar even niks doen. Lekker op de bank hangen, iets simpels kijken, een puzzeltje doen in een puzzelboekje, chocola eten... En dit weekend voor het eerst koken op de inductiekookplaat. Ik verlang naar normaal eten. De kant-en-klaar dingen zijn fijn als noodoplossing, maar ik kan toch echt lekkerder koken
Wat is het maximaal aantal dagen dat jullie je goed hebben gevoeld? Ik zit nu op 5 dagen dat ik me soort van normaal voel, maar nog niet helemaal. Maar ik weet dus niet zo goed of dat nog een rush is van de verhuizing... Ik bemerk nu wel de vermoeidheid wat meer, hoor. Logisch ook. De rest van de middag/avond ga ik lekker niks meer doen, en morgen is ook een heel rustige dag
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 5 september 2019 om 18:23
Twinkle een soort vsn normaal heb ik me nog geen enkele dag gevoelt. Ik ben wel veel stabieler als de eerste weken. En ik functioneer thuis aardig. Maar wel met klachten. IK ben nooit helemaal uitgerust, vaak spanning in nek/ kaken, vol in mijn hoofd. Dat wisselt zelfs op de dag hoe ik me voel. Maar ik kan wel zoveel meer als in het begin. Ga alleen dikwijls mijn grenzen toch over. Soms kan het ook niet anders. De was moet toch gedaan worden, eten gekookt en stofzuigen en schoonmaken zal toch af en toe moeten. Ik kan ook niet alles aan anderen overlaten. En was heb ik in overvloed met voetballende jongens.
vrijdag 6 september 2019 om 09:13
Twinkle ik zat er nog eens over na te denken....jezelf belonen als het een paar dagen goed gaat. Ik vind dit raar. In hoeverre heb je daar invloed op? Als het nu gaat om afvallen of stoppen met roken bijvoorbeeld dan kan ik dat begrijpen maar niet bij wat wij hebben. Dat zou er op neer komen dat als je een slechte dag hebt je zou falen. Ik vind juist dat je nu ongeacht hoe je je voelt jezelf af en toe wat moet gunnen waar je blij van wordt.
vrijdag 6 september 2019 om 09:30
@Take-a-break ik moet zeggen dat ik het helemaal met je eens bent. Soms heb je invloed op je slechte dagen als je teveel gedaan hebt maar 9 van de 10x kan je er vrij weinig aan doen.
En het voelt toch al zo vaak als falen.
Ik heb trouwens ook veel last van nek en kaken. Ben maar aan de kauwgom begonnen om de kaken in beweging te houden.
Ik ben sinds gisteren weer zonder kalmeringspillen en dat valt niet helemaal tegen. Merk dat de regelmaat van het 'gewone' leven echt beter is. Al ben ik wel blij dat het weer bijna weekend is
En het voelt toch al zo vaak als falen.
Ik heb trouwens ook veel last van nek en kaken. Ben maar aan de kauwgom begonnen om de kaken in beweging te houden.
Ik ben sinds gisteren weer zonder kalmeringspillen en dat valt niet helemaal tegen. Merk dat de regelmaat van het 'gewone' leven echt beter is. Al ben ik wel blij dat het weer bijna weekend is
vrijdag 6 september 2019 om 12:21
Dat was ook mijn eerste reactie, maar ik denk dat ze het vooral bedoelt als een stimulans om goed op je grenzen te letten. Is het je gelukt goed naar je lijf te luisteren en daar naar te handelen? Zoiets misschien?
En misschien helpt het onbewust toch ook wel een beetje als je jezelf een beetje beloond als het goed gaat. Dat je dan je hoofd ergens een signaaltje geeft dat dat de goede weg is of zo?
Maar ik vind het ook niet helemaal goed verwoord, hoor. Met afvallen etc. is het in ieder geval helderder. Met een burn-out kun je niet echt falen. En je moet jezelf al helemaal niet straffen als je toch over je grens gaat. Maar jezelf even extra belonen als je goed naar je grenzen hebt gehandeld is misschien wel een idee.
Ik denk dat het zo bedoelt was...?
En misschien helpt het onbewust toch ook wel een beetje als je jezelf een beetje beloond als het goed gaat. Dat je dan je hoofd ergens een signaaltje geeft dat dat de goede weg is of zo?
Maar ik vind het ook niet helemaal goed verwoord, hoor. Met afvallen etc. is het in ieder geval helderder. Met een burn-out kun je niet echt falen. En je moet jezelf al helemaal niet straffen als je toch over je grens gaat. Maar jezelf even extra belonen als je goed naar je grenzen hebt gehandeld is misschien wel een idee.
Ik denk dat het zo bedoelt was...?
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
vrijdag 6 september 2019 om 16:23
Tja ik weet niet, soms moet je nieuwe dingen proberen en blijkt dat het toch wat teveel is geweest, altijd binnen je grenzen blijven kan mijns inziens niet. Ik kan nu bijvoorbeeld een uur bij iemand op de koffie zonder dat mijn hoofd explodeert, ik zal toch ook een keer moeten proberen of het langer lukt maar dat kan ook misgaan doordat ik toch nog niet zo ver ben. Ik zie niet wat zij hier mee bedoelt, misschien kun je haar een keer vragen, ben er best nieuwsgierig naar.
Nou Mip die kaken en nek is hier ook een ding hoor. Bij mij komt het vooral dat ik bij spanning mijn nek iets in mijn schouders druk of mijn schouders wat omhoog trek. Daardoor komt de spier die van de nek naar de kaak loopt onder spanning en dat geeft pijnlijke klachten. Ik klem ook wel met mijn kiezen en dat komt ook weer op diezelfde spier terecht. Ik heb vooral last van de linkerkant. De fysio doet hier nu wel wat mee maar goed ik blijf het doen dus die spier krijgt net zo hard weer een opdonder weer. Maar de fysio zegt dat als ik meer ontspannen word die klachten ook vanzelf weer over gaan. Dus dat zou voor jou dan ook gelden, er is hoop!! haha
En super dat je de kalmeringspillen niet nodig hebt voelt toch wel een beetje als een overwinning he? Tenminste dat had ik wel ook al weet ik dat ik ze gewoon echt even nodig was en het bijdroeg aan herstel.
Nou meiden, ik heb wel wat spanning in mijn lijf maar heb wel een gezellig dagje. Vanmorgen kwam mijn zus, gezellig met haar en oudste zoon koffie gedronken, nog even met zoon op stap geweest moest nog wat kopen, en met de hond gewandeld en ben nu wat aan het aanrommelen met stekjes buiten in potten. Ohja en kreeg 2 kaartjes via postcrossing uit Maleisië en Duitsland ook weer leuk!!!
Weekend weer voor de deur ook weer leuk! Morgen voetbal kijken van de jongens en verder niet zoveel. Lekker doen waar we zin in hebben!
Nou Mip die kaken en nek is hier ook een ding hoor. Bij mij komt het vooral dat ik bij spanning mijn nek iets in mijn schouders druk of mijn schouders wat omhoog trek. Daardoor komt de spier die van de nek naar de kaak loopt onder spanning en dat geeft pijnlijke klachten. Ik klem ook wel met mijn kiezen en dat komt ook weer op diezelfde spier terecht. Ik heb vooral last van de linkerkant. De fysio doet hier nu wel wat mee maar goed ik blijf het doen dus die spier krijgt net zo hard weer een opdonder weer. Maar de fysio zegt dat als ik meer ontspannen word die klachten ook vanzelf weer over gaan. Dus dat zou voor jou dan ook gelden, er is hoop!! haha
En super dat je de kalmeringspillen niet nodig hebt voelt toch wel een beetje als een overwinning he? Tenminste dat had ik wel ook al weet ik dat ik ze gewoon echt even nodig was en het bijdroeg aan herstel.Nou meiden, ik heb wel wat spanning in mijn lijf maar heb wel een gezellig dagje. Vanmorgen kwam mijn zus, gezellig met haar en oudste zoon koffie gedronken, nog even met zoon op stap geweest moest nog wat kopen, en met de hond gewandeld en ben nu wat aan het aanrommelen met stekjes buiten in potten. Ohja en kreeg 2 kaartjes via postcrossing uit Maleisië en Duitsland ook weer leuk!!!
Weekend weer voor de deur ook weer leuk! Morgen voetbal kijken van de jongens en verder niet zoveel. Lekker doen waar we zin in hebben!
vrijdag 6 september 2019 om 18:19
Take-a-break wat een opluchting dat er hoop is
Het doet me wel goed dat jij het ook vooral links hebt, ik zit dan gelijk weer te stressen over hartklachten enzo. Maar soms als ik eens normaal kan denken (niet zo vaak dus ) realiseer ik mij dat ik het alleen heb als ik gespannen ben..
Fijn dat jij een goede dag hebt.
Hier is het iets minder wat meer gespannen. En voor de verandering is manlief ook weer lekker laat..
Maar het voelt indd wel goed om het zonder pillen te doen (wel met het idee dat ik het achter de hand heb)
Ik ga kijken of ik nog moed kan verzamelen even naar de Aldi te gaan....
Het doet me wel goed dat jij het ook vooral links hebt, ik zit dan gelijk weer te stressen over hartklachten enzo. Maar soms als ik eens normaal kan denken (niet zo vaak dus
) realiseer ik mij dat ik het alleen heb als ik gespannen ben..Fijn dat jij een goede dag hebt.
Hier is het iets minder wat meer gespannen. En voor de verandering is manlief ook weer lekker laat..
Maar het voelt indd wel goed om het zonder pillen te doen (wel met het idee dat ik het achter de hand heb)
Ik ga kijken of ik nog moed kan verzamelen even naar de Aldi te gaan....
vrijdag 6 september 2019 om 19:21
Super Mip!! Soms moet je er ook even doorheen, tenminste zo is het bij mij. Weer zelfvertrouwen kweken dan komt het allemaal wel weer.
Ik heb ook altijd nog een kalmeringstabletje mee hoor, er zit een in portomonnee en een in mijn telefoonhoesje. Heb ze al ruim 4 weken niet gehad maar het idee dat ik ze bij me heb geeft me al rust.
Ik heb ook altijd nog een kalmeringstabletje mee hoor, er zit een in portomonnee en een in mijn telefoonhoesje. Heb ze al ruim 4 weken niet gehad maar het idee dat ik ze bij me heb geeft me al rust.
vrijdag 6 september 2019 om 21:13
WoW wat is er weer veel geschreven en wat had ik weer veel geschreven maar vervolgens gaat er weeer iets mis met mijn telefoon en is alles weer weg 
misschien maar eens opslaan halverwege. Dus opnieuw:
@gun leuk om te horen dat je een fijne vakantie hebt. De klachten van je mond zouden inderdaad kunnen komen door vitamine gebrek (aften?) of toch een soort uiting van spanning... verder begrijp ik jouw persoonlijke verhaal wel, carrière, kinderen, toekomst, passies, hoe. wat en hoe? Continu alles in goede banen willen lijden de controle over je toekomst willen hebben... volgens mij noemen ze dat ook wel het 30ers dilemma, persoonlijk denk ik dat dat voor ons als je zoveel spanning hebt gehad/meegemaakt extra zwaar is. Geniet nog even van je vakantie!
@mips ooow tiramisu... bakje gaat in 1 keer leeg denk ik
altijd leuk die kleine verwen momentjes voor je zelf
Ik zelf heb al een paar dagen niet gereageerd... ik heb zoveel gehuild, het gevoel dat je door de dagen heen zweeft en of de realiteit ergens wazig om je heen hangt, herkennen jullie dit? maar nu op dit moment, deze dag voel ik me emotieloos, strammig en het gevoel dat ik niet meer goed kan denken. Ik zal er niet te veel over uitwijken maar de laatste dagen heb ik niet aan mezelf kunnen denken. Vorige week te horen gekregen dat mijn kat een bult had na heel veel tobben met huidproblemen want alles werd afgeschreven als voedings allergie..., ooh wat ben ik boos op die laksheid en incompetente acties van die artsen( kwa welzijn voor het beestje ...maar ook kwa financiën) afspraak gemaakt voor maandag een operatie ( voor de duidelijkheid ik ben heel gehecht aan mijn dieren, ik heb deze ook liever om me heen dan mensen) voor de operatie foto’s gemaakt en deze bleken niet goed te zijn... door gestuurd naar een specialist en het beestje bleek van binnenuit, lever, milt, etc alles was aangetast.... in die dagen ging ze snel achteruit, niet meer eten, opeens buiten in het zonnetje liggen wat ze normaal niet doet , geel worden, dinsdag hebben we haar in moeten laten slapen... zo onverwachts ...Ook was er een maatje van ons vermist. Deze is diezelfde dag terug gevonden... overleden door zichzelf van het leven te beroven ... nog zo jong.... verschrikkelijk en dan gaat alles hier opeens kapot, naja goed dat is allemaal vervangbaar... dus hoe ik me voel? Geen idee, ik voel me schuldig dat ik op dit moment niet meer kan huilen. Niet meer voel...maar ook weer alles in 1, Mn hersenen maken overuren .ook al weet ik dat dit voelen weer terug komt... ik voel me schuldig door mijn vage klachtjes doordat wat ik zie om me heen... ook ben ik boos... , schuldig omdat ik de herinneringen niet goed meer terug kan halen van zowel Mn kat als maatje...gelukkig Hebben ik en Mn vriend wel veel steun nu aan elkaar
Toch nog best uitgebreid geworden sorry, ik wilde het ook een beetje kwijt
Gelukkig volgende week wel weer wat leuke dingen staan, as van mijn kat vandaag opgehaald. Nu rust, maar ik wil Mn woede en energie kwijt. Pff wat voel ik me raar...Tiramisu... dat is waar ik nu zin in hebt
Sorry dat ik niet op de rest heb gereageerd, dat doe ik morgen
misschien maar eens opslaan halverwege. Dus opnieuw:@gun leuk om te horen dat je een fijne vakantie hebt. De klachten van je mond zouden inderdaad kunnen komen door vitamine gebrek (aften?) of toch een soort uiting van spanning... verder begrijp ik jouw persoonlijke verhaal wel, carrière, kinderen, toekomst, passies, hoe. wat en hoe? Continu alles in goede banen willen lijden de controle over je toekomst willen hebben... volgens mij noemen ze dat ook wel het 30ers dilemma, persoonlijk denk ik dat dat voor ons als je zoveel spanning hebt gehad/meegemaakt extra zwaar is. Geniet nog even van je vakantie!
@mips ooow tiramisu... bakje gaat in 1 keer leeg denk ik
altijd leuk die kleine verwen momentjes voor je zelf Ik zelf heb al een paar dagen niet gereageerd... ik heb zoveel gehuild, het gevoel dat je door de dagen heen zweeft en of de realiteit ergens wazig om je heen hangt, herkennen jullie dit? maar nu op dit moment, deze dag voel ik me emotieloos, strammig en het gevoel dat ik niet meer goed kan denken. Ik zal er niet te veel over uitwijken maar de laatste dagen heb ik niet aan mezelf kunnen denken. Vorige week te horen gekregen dat mijn kat een bult had na heel veel tobben met huidproblemen want alles werd afgeschreven als voedings allergie..., ooh wat ben ik boos op die laksheid en incompetente acties van die artsen( kwa welzijn voor het beestje ...maar ook kwa financiën) afspraak gemaakt voor maandag een operatie ( voor de duidelijkheid ik ben heel gehecht aan mijn dieren, ik heb deze ook liever om me heen dan mensen) voor de operatie foto’s gemaakt en deze bleken niet goed te zijn... door gestuurd naar een specialist en het beestje bleek van binnenuit, lever, milt, etc alles was aangetast.... in die dagen ging ze snel achteruit, niet meer eten, opeens buiten in het zonnetje liggen wat ze normaal niet doet , geel worden, dinsdag hebben we haar in moeten laten slapen... zo onverwachts ...Ook was er een maatje van ons vermist. Deze is diezelfde dag terug gevonden... overleden door zichzelf van het leven te beroven ... nog zo jong.... verschrikkelijk en dan gaat alles hier opeens kapot, naja goed dat is allemaal vervangbaar... dus hoe ik me voel? Geen idee, ik voel me schuldig dat ik op dit moment niet meer kan huilen. Niet meer voel...maar ook weer alles in 1, Mn hersenen maken overuren .ook al weet ik dat dit voelen weer terug komt... ik voel me schuldig door mijn vage klachtjes doordat wat ik zie om me heen... ook ben ik boos... , schuldig omdat ik de herinneringen niet goed meer terug kan halen van zowel Mn kat als maatje...gelukkig Hebben ik en Mn vriend wel veel steun nu aan elkaar
Toch nog best uitgebreid geworden sorry, ik wilde het ook een beetje kwijt
Gelukkig volgende week wel weer wat leuke dingen staan, as van mijn kat vandaag opgehaald. Nu rust, maar ik wil Mn woede en energie kwijt. Pff wat voel ik me raar...Tiramisu... dat is waar ik nu zin in hebt
Sorry dat ik niet op de rest heb gereageerd, dat doe ik morgen
vrijdag 6 september 2019 om 23:01
Dan ga jij morgen lekker een bak tiramisu halen ad-astra!!!
Je hebt een pittige week achter de rug zeg.... Pfff
Heel naar allemaal. Heb je nog meer dieren of was je kat de enigste?
Dat wazige gevoel van realiteit herken ik heel erg. Het is niet altijd maar vandaag had ik het weer heel erg.
Hoop dat je een rustig weekend hebt
Je hebt een pittige week achter de rug zeg.... Pfff
Heel naar allemaal. Heb je nog meer dieren of was je kat de enigste?
Dat wazige gevoel van realiteit herken ik heel erg. Het is niet altijd maar vandaag had ik het weer heel erg.
Hoop dat je een rustig weekend hebt
zaterdag 7 september 2019 om 20:06
Och....lieve lieve Astra!!!!
Ik vind het helemaal niet gek dat je even niks voelt. Het is zóveel allemaal, dat kan een gezond mens ook niet aan. Misschien is het een beschermingsmechanisme om even niet zo goed te voelen.
Wat vreselijk om je dier zo te moeten verliezen. Arme schat... ik snap je heel goed! Ik moet er niet aan denken dat mijn kat zo ziek is... ach gut.
Ik wens je heel erg veel sterkte. Geef jezelf alle tijd om verdrietig te zijn (met of zonder tranen) en ook om gewoon even niks te zijn. Dat is helemaal oké!
En voel je absoluut niet verplicht om overal op te reageren. Dat gaat soms gewoon niet, en hoeft ook echt niet.
Sterkte meid, ik denk aan je!
Ps ik weet dat er in Nederland diverse dierenartsen zijn aangesloten bij een website, ik weet even niet hoe het heet. Maar het overkoepelende idee is dat ze ‘cat friendly’ zijn. Ze letten dan extra op bepaalde kwaaltjes als een kat ouder wordt, ze controleren dingen mogelijk beter. Hier in Zweden is het ook in opkomst nu gelukkig. Misschien heb je er (in de toekomst) iets aan?
Ik vind het helemaal niet gek dat je even niks voelt. Het is zóveel allemaal, dat kan een gezond mens ook niet aan. Misschien is het een beschermingsmechanisme om even niet zo goed te voelen.
Wat vreselijk om je dier zo te moeten verliezen. Arme schat... ik snap je heel goed! Ik moet er niet aan denken dat mijn kat zo ziek is... ach gut.
Ik wens je heel erg veel sterkte. Geef jezelf alle tijd om verdrietig te zijn (met of zonder tranen) en ook om gewoon even niks te zijn. Dat is helemaal oké!
En voel je absoluut niet verplicht om overal op te reageren. Dat gaat soms gewoon niet, en hoeft ook echt niet.
Sterkte meid, ik denk aan je!
Ps ik weet dat er in Nederland diverse dierenartsen zijn aangesloten bij een website, ik weet even niet hoe het heet. Maar het overkoepelende idee is dat ze ‘cat friendly’ zijn. Ze letten dan extra op bepaalde kwaaltjes als een kat ouder wordt, ze controleren dingen mogelijk beter. Hier in Zweden is het ook in opkomst nu gelukkig. Misschien heb je er (in de toekomst) iets aan?
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
zondag 8 september 2019 om 14:58
Rustig hier! Ik heb ook niet zoveel te vertellen eigenlijk. het gaat best redelijk.
Ad-astra: je hebt echt een vreselijke week achter de rug! Je huisdier moeten laten inslapen is echt vreselijk. Wij hebben een hond en ik denk ook wel eens als haar nu wat overkomt, moet er niet aan denken. Überhaupt niet maar ze is momenteel best wel een beetje mijn steun en toeverlaatje. Ik wandel veel en ze mag altijd mee. Als ik boodschapje moet doen gaat ze ook vaak mee, bij de ingang staat een hondenhok met paaltje waar je honden vast kunt binden en dan zit ze daar altijd zo mooi even te wachten, een schatje is het.
Dat gevoel niet helemaal in de realiteit te leven dat herken ik wel. Dat wazige of je er niet echt bent. Al het vertrouwde voelt zelfs een beetje vreemd. Bedoel je dat gevoel? Ik heb dat ook best erg gehad maar gelukkig is het wel minder geworden.
Twinkle ik hoop niet dat je het erg vind dat ik zei dat ik het belonen een beetje raar vond. Het is geen commentaar hoor maar ik vind niet dat jij het idee moet krijgen dat jij altijd invloed kan hebben op je goede dagen. Ik was een beetje kritisch over de uitspraak van de coach. Hoop dat je mij begrijpt heb er geen verkeerde bedoelingen mee,
Ik hoop dat iedereen zo rustig is omdat het misschien best wel redelijk gaat, dat zou mooi zijn!!
Ad-astra: je hebt echt een vreselijke week achter de rug! Je huisdier moeten laten inslapen is echt vreselijk. Wij hebben een hond en ik denk ook wel eens als haar nu wat overkomt, moet er niet aan denken. Überhaupt niet maar ze is momenteel best wel een beetje mijn steun en toeverlaatje. Ik wandel veel en ze mag altijd mee. Als ik boodschapje moet doen gaat ze ook vaak mee, bij de ingang staat een hondenhok met paaltje waar je honden vast kunt binden en dan zit ze daar altijd zo mooi even te wachten, een schatje is het.
Dat gevoel niet helemaal in de realiteit te leven dat herken ik wel. Dat wazige of je er niet echt bent. Al het vertrouwde voelt zelfs een beetje vreemd. Bedoel je dat gevoel? Ik heb dat ook best erg gehad maar gelukkig is het wel minder geworden.
Twinkle ik hoop niet dat je het erg vind dat ik zei dat ik het belonen een beetje raar vond. Het is geen commentaar hoor maar ik vind niet dat jij het idee moet krijgen dat jij altijd invloed kan hebben op je goede dagen. Ik was een beetje kritisch over de uitspraak van de coach. Hoop dat je mij begrijpt heb er geen verkeerde bedoelingen mee,
Ik hoop dat iedereen zo rustig is omdat het misschien best wel redelijk gaat, dat zou mooi zijn!!
zondag 8 september 2019 om 18:46
zondag 8 september 2019 om 18:51
O, nee, hoor take-a-break! Ik ben het juist met je eens, maar zat tegelijkertijd ook te kijken naar hoe het eventueel bedoeld kon zijn
Toeval of niet; we kregen gisteren een bosje bloemen van een collega van mijn man. Zij en haar partner komen in het gebouw naast het onze wonen eind dit jaar, en ze wilden graag nog even de maten van het raam opmeten. Als dank nam ze bloemen mee!
Verder is het inderdaad stil, maar ik hoop ook erg omdat het juist oké gaat. Hier in elk geval voor alsnog wel. Ik heb zelfs iets heel spannends gedaan. Twee dingen, eigenlijk.
Een is niet heel bijzonder; we zijn samen naar het winkelcentrum gelopen hier. Het was het drukste moment van de week (niet dat het er enorm druk was, maar door de weeks lopen er dus maximaal 10 mensen in dat hele centrum...) en in dat centrum zit ook de grote supermarkt. We moesten nog iets kleins hebben, dus ik ben mee naar binnen geweest. Dat laatste was nog net teveel, alles kwam zo op me af. Maar het ging iets beter dan de laatste keer toen ik in m'n eentje gegaan was.
Bij thuiskomst was ik niet enorm moe, en ik herstelde gewoon normaal. Het was goed om even eruit te zijn, en om te merken dat de supermarkt dus nog een stapje te ver is.
Iets anders wat ik heb gedaan, is me aangemeld voor een heel korte cursus op de universiteit. Onderwijs is hier gratis, en je kunt diverse cursussen/vakken los volgen. Ik heb 2 leuke gevonden in het Engels. De ene begint komende dinsdag (elke dinsdagochtend 2,5 uur) en de andere begint hierna, in november, ook 2,5 uur elke week.
Ik ben erg benieuwd of mijn aanmelding gelukt is, en of het me überhaupt lukt. De onderwerpen spreken me in ieder geval enorm aan. Een over geschiedenis en een over talen.
Als het goed gaat, wil ik me binnenkort inschrijven voor wat grotere cursussen die in januari/februari beginnen, in het Zweeds. Ik heb dan mijn laatste taalcursus afgerond, dus hopelijk lukt het dan
Zo ja, dan zie ik dat als een voorproefje om te kijken of ik uiteindelijk een studie zou willen volgen hier, over 1 of 2 jaar (ligt eraan hoe erg ik het in mijn eigen tempo kan doen). Mja, dat is nog ver weg. Eerst maar eens kijken of dit lukt
Toeval of niet; we kregen gisteren een bosje bloemen van een collega van mijn man. Zij en haar partner komen in het gebouw naast het onze wonen eind dit jaar, en ze wilden graag nog even de maten van het raam opmeten. Als dank nam ze bloemen mee!
Verder is het inderdaad stil, maar ik hoop ook erg omdat het juist oké gaat. Hier in elk geval voor alsnog wel. Ik heb zelfs iets heel spannends gedaan. Twee dingen, eigenlijk.
Een is niet heel bijzonder; we zijn samen naar het winkelcentrum gelopen hier. Het was het drukste moment van de week (niet dat het er enorm druk was, maar door de weeks lopen er dus maximaal 10 mensen in dat hele centrum...) en in dat centrum zit ook de grote supermarkt. We moesten nog iets kleins hebben, dus ik ben mee naar binnen geweest. Dat laatste was nog net teveel, alles kwam zo op me af. Maar het ging iets beter dan de laatste keer toen ik in m'n eentje gegaan was.
Bij thuiskomst was ik niet enorm moe, en ik herstelde gewoon normaal. Het was goed om even eruit te zijn, en om te merken dat de supermarkt dus nog een stapje te ver is.
Iets anders wat ik heb gedaan, is me aangemeld voor een heel korte cursus op de universiteit. Onderwijs is hier gratis, en je kunt diverse cursussen/vakken los volgen. Ik heb 2 leuke gevonden in het Engels. De ene begint komende dinsdag (elke dinsdagochtend 2,5 uur) en de andere begint hierna, in november, ook 2,5 uur elke week.
Ik ben erg benieuwd of mijn aanmelding gelukt is, en of het me überhaupt lukt. De onderwerpen spreken me in ieder geval enorm aan. Een over geschiedenis en een over talen.
Als het goed gaat, wil ik me binnenkort inschrijven voor wat grotere cursussen die in januari/februari beginnen, in het Zweeds. Ik heb dan mijn laatste taalcursus afgerond, dus hopelijk lukt het dan
Zo ja, dan zie ik dat als een voorproefje om te kijken of ik uiteindelijk een studie zou willen volgen hier, over 1 of 2 jaar (ligt eraan hoe erg ik het in mijn eigen tempo kan doen). Mja, dat is nog ver weg. Eerst maar eens kijken of dit lukt
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
zondag 8 september 2019 om 23:02
Hi allemaal,
Ik heb al een hele tijd niks meer laten horen eigenlijk. Probeerde in het begin alles bij te houden, maar uiteindelijk niet meer gedaan en het topic is alweer 20(!) pagina`s verder!
Forgive me dat ik er zo ineens tussen spring en eigenlijk helemaal niet op de hoogte ben van wat er allemaal besproken wordt/hoe iedereen zich voelt. Wilde even anoniem ergens van mij afschrijven, aangezien ik merk dat het de laatste week ineens heel erg moeizaam gaat. Ik was juist heel erg positief omdat alles zijn gangetje weer leek te gaan, maar toch zit dat nare gevoel nog steeds in een klein hoekje. Veel (onverwerkte) gevoelens die ineens weer opspelen en waar ik een beetje door van de kaart ben.. Gewoon heel erg emotioneel en weer het gevoel vast te zitten, terwijl ik niet echt weet wat nou precies de oorzaak is. Ook merk ik dat het kwaaltje van moeilijk op woorden kunnen komen weer begint op te spelen en het heel erg in een bubbel te lijken leven ook. Vooral op het werk onderling met collega’s voel ik dit en betrap ik mijzelf er regelmatig op dat ik zo in mijn gedachten ben, dat ik helemaal niet hoor wat ze vertellen.
Ik weet dat na regen zonneschijn komt en dat het straks echt wel weer beter gaat. Ik heb het proces van dichtbij meegemaakt en weet dat, ook al lijkt het alsof je in het allerdiepste dal zit waar je nooit meer uitkomt, je uiteindelijk overal bovenop komt. Helaas vergeet ik soms wel dat iets wat in maanden/jaren langzaam is opgebouwd niet zomaar weg is en dat ik nu waarschijnlijk weer even een terugval heb.
Ben trots op iedereen hier in het topic, ook al heb ik niet alle verhalen en berichten meegekregen.
Ik heb al een hele tijd niks meer laten horen eigenlijk. Probeerde in het begin alles bij te houden, maar uiteindelijk niet meer gedaan en het topic is alweer 20(!) pagina`s verder!
Forgive me dat ik er zo ineens tussen spring en eigenlijk helemaal niet op de hoogte ben van wat er allemaal besproken wordt/hoe iedereen zich voelt. Wilde even anoniem ergens van mij afschrijven, aangezien ik merk dat het de laatste week ineens heel erg moeizaam gaat. Ik was juist heel erg positief omdat alles zijn gangetje weer leek te gaan, maar toch zit dat nare gevoel nog steeds in een klein hoekje. Veel (onverwerkte) gevoelens die ineens weer opspelen en waar ik een beetje door van de kaart ben.. Gewoon heel erg emotioneel en weer het gevoel vast te zitten, terwijl ik niet echt weet wat nou precies de oorzaak is. Ook merk ik dat het kwaaltje van moeilijk op woorden kunnen komen weer begint op te spelen en het heel erg in een bubbel te lijken leven ook. Vooral op het werk onderling met collega’s voel ik dit en betrap ik mijzelf er regelmatig op dat ik zo in mijn gedachten ben, dat ik helemaal niet hoor wat ze vertellen.
Ik weet dat na regen zonneschijn komt en dat het straks echt wel weer beter gaat. Ik heb het proces van dichtbij meegemaakt en weet dat, ook al lijkt het alsof je in het allerdiepste dal zit waar je nooit meer uitkomt, je uiteindelijk overal bovenop komt. Helaas vergeet ik soms wel dat iets wat in maanden/jaren langzaam is opgebouwd niet zomaar weg is en dat ik nu waarschijnlijk weer even een terugval heb.
Ben trots op iedereen hier in het topic, ook al heb ik niet alle verhalen en berichten meegekregen.
maandag 9 september 2019 om 08:25
maandag 9 september 2019 om 09:43
Dat is shit Mip! Ik wilde net melden dat ik de laatste dagen steeds beter slaap, ben heel snel vertrokken en slaap goed door en wordt veel uitgeruster wakker ik hoop dat het zo blijft. Tot mijn echte uitval heb ik ook nooit slaapproblemen gehad, dat was heel raar als ik naar bed ging kon ik alles van me afzetten, dan dacht ik het is nu nacht we zien morgen wel weer verder, ik denk dat ik het daarom ook zo lang heb kunnen volhouden onder de vreselijke stress die ik wel had, uiteindelijk ging het wel mis.
Ik hoop dat nu even kunt slapen en dat het vannacht weer goed gaat!
Twinkle spannend hoor weer een cursus volgen! Ik zou dat nog niet kunnen. Er zijn wel momenten dat ik het misschien wel zou kunnen maar ook nog heeeeel veeeeel momenten dat ik niets opneem en mijn hoofd een grote chaos is.
Luna leuk dat je even weer langs komt! Ja er is veel geschreven. En het maakt ook niet uit hoe vaak je hier langs komt toch? Gaat erom dat het fijn is dat je hier steun kan vinden. Wel herkenbaar hoor wat je schrijft. Het zijn die terugvalletjes he, die heb ik ook. Veel klachten komen en gaan en komen weer en gaan ook weer, best wel raar. Maar het diepste dal is gelukkig denk ik wel voorbij. Maar inderdaad je moet beseffen dat het ook niet in paar weken , maanden ontstaan is. In mijn geval gingen er jaren aan vooraf en dan is het niet zomaar 1,2,3, over.
Ik was net de hond aan het uit laten,het was prachtig buiten!! Hele mooie mistbanken over de weilanden, van die spinnewebben met dauwdruppels in het gras, gelukkig zie ik die mooie dingen nog wel!
Ik hoop dat nu even kunt slapen en dat het vannacht weer goed gaat!
Twinkle spannend hoor weer een cursus volgen! Ik zou dat nog niet kunnen. Er zijn wel momenten dat ik het misschien wel zou kunnen maar ook nog heeeeel veeeeel momenten dat ik niets opneem en mijn hoofd een grote chaos is.
Luna leuk dat je even weer langs komt! Ja er is veel geschreven. En het maakt ook niet uit hoe vaak je hier langs komt toch? Gaat erom dat het fijn is dat je hier steun kan vinden. Wel herkenbaar hoor wat je schrijft. Het zijn die terugvalletjes he, die heb ik ook. Veel klachten komen en gaan en komen weer en gaan ook weer, best wel raar. Maar het diepste dal is gelukkig denk ik wel voorbij. Maar inderdaad je moet beseffen dat het ook niet in paar weken , maanden ontstaan is. In mijn geval gingen er jaren aan vooraf en dan is het niet zomaar 1,2,3, over.
Ik was net de hond aan het uit laten,het was prachtig buiten!! Hele mooie mistbanken over de weilanden, van die spinnewebben met dauwdruppels in het gras, gelukkig zie ik die mooie dingen nog wel!
maandag 9 september 2019 om 13:13
Prachtig, zeg @take-a-break Het is fijn, hè, als me van die kleine dingen kunt genieten? Ik kan dat vaak ook erg goed.
En qua informatie opnemen; ik heb dus ook nog geen idee hoe dat gaat. Daarom is het fijn dat het in ieder geval zo’n kleine en korte cursus is, en ook zonder enig doel verder. Ik hoef er geen officiële studiepunten voor, en volgens mij is er alleen een thuisexamen, maar ook dat hoeft van mij niet per se. Ik wil gewoon uitproberen of ik langere tijd inhoudelijk naar iemand kan luisteren. Ben erg benieuwd.
Geen idee ook of het gelukt is, want het was net voor het weekend, en morgen begint het. Dus anders ga ik maar gewoon op de bonnefooi daarheen... ook een leuke uitdaging
Sinds dit weekend kunnen we weer zelf koken, en we hebben allemaal heerlijke gezonde dingen gekocht. Ik word er zo blij van! Een heerlijke, simpele salade met komkommer, rode ui en feta... nomnomnom! En wortel met humus, ook superlekker.
Weer gezond eten geeft ook op zoveel vlakken positieve energie, letterlijk en figuurlijk.
Het is fijn, hè, als me van die kleine dingen kunt genieten? Ik kan dat vaak ook erg goed.En qua informatie opnemen; ik heb dus ook nog geen idee hoe dat gaat. Daarom is het fijn dat het in ieder geval zo’n kleine en korte cursus is, en ook zonder enig doel verder. Ik hoef er geen officiële studiepunten voor, en volgens mij is er alleen een thuisexamen, maar ook dat hoeft van mij niet per se. Ik wil gewoon uitproberen of ik langere tijd inhoudelijk naar iemand kan luisteren. Ben erg benieuwd.
Geen idee ook of het gelukt is, want het was net voor het weekend, en morgen begint het. Dus anders ga ik maar gewoon op de bonnefooi daarheen... ook een leuke uitdaging
Sinds dit weekend kunnen we weer zelf koken, en we hebben allemaal heerlijke gezonde dingen gekocht. Ik word er zo blij van! Een heerlijke, simpele salade met komkommer, rode ui en feta... nomnomnom! En wortel met humus, ook superlekker.
Weer gezond eten geeft ook op zoveel vlakken positieve energie, letterlijk en figuurlijk.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
