Psyche
alle pijlers
Burn-out / overspannen; wie praat er mee?
vrijdag 2 augustus 2019 om 14:09
Hoi allemaal,
Twee weken geleden ben ik flink ingestort. Een stempel 'burn-out' vind ik een beetje lastig, omdat er zoveel verschillende verhalen over bestaan. Vandaar ook dat ik in de titel 'burn-out / overspannen' heb gezet. Want dat ik flink overspannen ben, dat is wel duidelijk.
Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die ook in dit proces zitten. Ben jij op dit moment ook overspannen of heb je een burn-out, dan hoop ik dat dit een plek is waarop we met elkaar kunnen communiceren.
Twee weken geleden ben ik flink ingestort. Een stempel 'burn-out' vind ik een beetje lastig, omdat er zoveel verschillende verhalen over bestaan. Vandaar ook dat ik in de titel 'burn-out / overspannen' heb gezet. Want dat ik flink overspannen ben, dat is wel duidelijk.
Ik zou het fijn vinden om met wat mensen in contact te komen die ook in dit proces zitten. Ben jij op dit moment ook overspannen of heb je een burn-out, dan hoop ik dat dit een plek is waarop we met elkaar kunnen communiceren.
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
woensdag 16 oktober 2019 om 13:49
En laatbloeiertje goed dat je een goed gesprek hebt gehad met je vader en je mag trots op jezelf zijn.
Ohja dat zei de psych fysio ook nog dat er veel coaches zijn en allemaal gericht op doen waar jij je goed bij voelt. Ze zegt natuurlijk is dat zo op zekere hoogte maar mensen moeten dan wel uitkijken dat ze niet te assertief worden. Niet te assertief maar ook niet over je heen laten lopen. Voor mensen met een Burnout is het belangrijk om het grijze gebied op te zoeken. Dus de middenweg. Mensen die gecoacht worden om assertiever te worden kunnen soms hele vervelende collega's worden omdat ze erin doorslaan. Nu ben ik er bij mezelf niet echt bang voor maar kan me er wel wat bij voorstellen
Ohja dat zei de psych fysio ook nog dat er veel coaches zijn en allemaal gericht op doen waar jij je goed bij voelt. Ze zegt natuurlijk is dat zo op zekere hoogte maar mensen moeten dan wel uitkijken dat ze niet te assertief worden. Niet te assertief maar ook niet over je heen laten lopen. Voor mensen met een Burnout is het belangrijk om het grijze gebied op te zoeken. Dus de middenweg. Mensen die gecoacht worden om assertiever te worden kunnen soms hele vervelende collega's worden omdat ze erin doorslaan. Nu ben ik er bij mezelf niet echt bang voor maar kan me er wel wat bij voorstellen
vrijdag 18 oktober 2019 om 07:38
vrijdag 18 oktober 2019 om 07:48
Herkennen jullie die lichamelijke onbalans? De ene dag lijkt het an sich goed te gaan, vandaag sta ik op, bibberend als een rietje. 
Hoe ik me lichamelijk voel fluctueert zo sterk en geeft dan echt een dip in het vertrouwen of het ooit nog goed komt. Dit voelt veel anders dan mijn BO van anderhalf jaar geleden, misschien omdat ik nu veel langer doorgelopen heb, of misschien er nooit helemaal van hersteld ben.
Gisteren wel een goed gesprek met man gehad over alle gedragsveranderingen die ik zal moeten maken, daar voelde ik me gisteravond angstig onder. Ik ben geen prater, dus vond het knap van mezelf dat ik dat gedaan heb. Ik ben dan wat overrompelt wat me allemaal nog te wachten staat en hoe ik de oude Laatbloeier moet loslaten, dat vind ik ook eng. Na het gesprek kon ik beter relativeren dat het niet allemaal NU moet en ik daar alle tijd voor kan nemen.
Vandaag naar de arbo, vind ik normaal an sich niet zo spannend maar nu toch ineens wel.
Hoe ik me lichamelijk voel fluctueert zo sterk en geeft dan echt een dip in het vertrouwen of het ooit nog goed komt. Dit voelt veel anders dan mijn BO van anderhalf jaar geleden, misschien omdat ik nu veel langer doorgelopen heb, of misschien er nooit helemaal van hersteld ben. Gisteren wel een goed gesprek met man gehad over alle gedragsveranderingen die ik zal moeten maken, daar voelde ik me gisteravond angstig onder. Ik ben geen prater, dus vond het knap van mezelf dat ik dat gedaan heb. Ik ben dan wat overrompelt wat me allemaal nog te wachten staat en hoe ik de oude Laatbloeier moet loslaten, dat vind ik ook eng. Na het gesprek kon ik beter relativeren dat het niet allemaal NU moet en ik daar alle tijd voor kan nemen.
Vandaag naar de arbo, vind ik normaal an sich niet zo spannend maar nu toch ineens wel.
vrijdag 18 oktober 2019 om 12:11
Goeie middag,
Lichamelijke onbalans herken ik heel goed. Ik vertrouw mijn lichaam voor geen meter terwijl het me nooit echt in de steek gelaten heeft. Trillen doe ik ook bij het minste maar het gaat wel beter als een poos terug.
Zie nu vooral op tegen morgen. Ben ook wel benieuwd hoe ik de herfsvakantie door rol.
Hoe is het met jou Take-a-break?
Lichamelijke onbalans herken ik heel goed. Ik vertrouw mijn lichaam voor geen meter terwijl het me nooit echt in de steek gelaten heeft. Trillen doe ik ook bij het minste maar het gaat wel beter als een poos terug.
Zie nu vooral op tegen morgen. Ben ook wel benieuwd hoe ik de herfsvakantie door rol.
Hoe is het met jou Take-a-break?
vrijdag 18 oktober 2019 om 12:57
Onbalans heel herkenbaar!! En bij mij kan het zelfs op de dag verschillen. Maar ik hou me er aan vast dat het de laatste weken geen enkele keer meer zo erg is geweest dan de eerste 2 a 3 maanden.
Hier ook herfstvakantie en mijn verjaardag zit er ook in. Maar zie er niet tegen op, vind het ook wel gezellig. Toch weer iets positiefs. Heb je morgen iets spannends Mip? Of heb ik er over heen gelezen?
Hier ook herfstvakantie en mijn verjaardag zit er ook in. Maar zie er niet tegen op, vind het ook wel gezellig. Toch weer iets positiefs. Heb je morgen iets spannends Mip? Of heb ik er over heen gelezen?
vrijdag 18 oktober 2019 om 17:51
Vervelend Mippert en TAB dat jullie dat ook zo ervaren. Maar je hebt gelijk TAB, ondanks dat het schommelt is het niet zo erg als in het begin, dat is goed om voor ogen te houden.
Fijn dat je zin hebt in de vakantie. Heb je kinderen?
Succes Mippert!
Bij ons hebben de kinderen wat later vakantie. Ik ga dan met de kinderen een middagje naar de vriendin van mijn vader, kunnen ze daar spelen met haar kleinkinderen. Waarschijnlijk gaan ze ook nog lekker logeren bij opa, gaan man en ik een avondje erop uit. En natuurlijk zelf een dag op stap met het gezin. Zo komen we de vakantie wel prettig door denk ik.
Ook een fijn gesprek met de Arbo arts gehad. Ze acht me momenteel niet geschikt voor werk. Ik krijg hulp van hun psycholoog om beter mijn grenzen aan te geven. Daar contacteren ze me binnenkort over. Vooral ben ik blij dat ik voorlopig even niks moet qua werk, mijn dag was al meteen meer ontspannen.
Fijn dat je zin hebt in de vakantie. Heb je kinderen?
Succes Mippert!
Bij ons hebben de kinderen wat later vakantie. Ik ga dan met de kinderen een middagje naar de vriendin van mijn vader, kunnen ze daar spelen met haar kleinkinderen. Waarschijnlijk gaan ze ook nog lekker logeren bij opa, gaan man en ik een avondje erop uit. En natuurlijk zelf een dag op stap met het gezin. Zo komen we de vakantie wel prettig door denk ik.
Ook een fijn gesprek met de Arbo arts gehad. Ze acht me momenteel niet geschikt voor werk. Ik krijg hulp van hun psycholoog om beter mijn grenzen aan te geven. Daar contacteren ze me binnenkort over. Vooral ben ik blij dat ik voorlopig even niks moet qua werk, mijn dag was al meteen meer ontspannen.
zaterdag 19 oktober 2019 om 19:33
Goedenavond!
Hoe is het gegaan vandaag Mip?
Ik vier mijn verjaardag wel maar niet zo groot. Alleen onze vaders en mijn zus. Schoonzus en zwager zijn op vakantie. Dus dat is goed te doen. We houden het bewust klein. Dan is het voor mij nu ook leuk.
We gaan maandag met het gezin een dagje uit naar Burgers Zoo. Even wat leuks doen!
Hoe is het gegaan vandaag Mip?
Ik vier mijn verjaardag wel maar niet zo groot. Alleen onze vaders en mijn zus. Schoonzus en zwager zijn op vakantie. Dus dat is goed te doen. We houden het bewust klein. Dan is het voor mij nu ook leuk.
We gaan maandag met het gezin een dagje uit naar Burgers Zoo. Even wat leuks doen!
zondag 20 oktober 2019 om 00:54
Hallo allemaal,
Hier nog iemand met een BO.
Liep al sinds begin dit jaar op mijn tenen (combinatie werk/gezin (met kind met adhd) compleet uit balans), maar steeds maar door gaan. Ik dacht steeds: nog even doorzetten tot de zomervakantie, daarna komt alles goed. Niet dus. Elke dag huilen, migraine, moe moe moe, chaos in mijn hoofd, een zin 10x lezen en nog nietweten wat er staat, darmklachten, snel boos etc. Dus toch maar naar de huisarts en die zei al snel waar ik zelf ook bang voor was: burn-out klachten. Ben toen de ziektewet ingegaan. En moest me na 3 dagen al melden bij de bedrijfsarts. Een hele nare man. Helaas. Hij zei dat thuis zitten bij een BO (hij wilde het woord niet eens gebruiken, hij vond het een "vies woord"...) tegenwoordig niet meer aan de orde was. Contact houden met je werk en af en toe heen. En toen kreeg ik dus te horen dat ik na volgende week alweer 2x 2 uur heen moet.
Nu is het wel zo dat mijn BO niet werk gerelateerd is. Ik haal namelijk wel veel positieve energie uit mijn werk. Dus ik zal kijken hoe het gaat. Hij wilde me over 6 weken weer zien (inmiddels 4) om te zien hoever ik dan al was qua reïntegratie. Pfff. Ik heb gelukkig een hele fijne leidinggevende die zei dat ik me niet zoveel van die arts aan moest trekken en vooral doen waar ik mezelf goed bij voel.
Volgende week maandag heb ik een gesprek bij een ggz psycholoog. Ben benieuwd wat daar uit zal komen.
Ik vind het verder heel moeilijk om de dagen door te komen. Ben inmiddels ook aan medicatie, want de angstaanvallen waren niet mis. Heb nergens zin in. Alles is teveel.
Vanmiddag even met de kinderen naar de bibliotheek en een paar boodschapjes en ik was compleet gesloopt. En nog! Al die prikkels. Kan er super slecht tegen.
Voelen jullie je ook zo schuldig? Ik voel me schuldig tegenover mijn man, kinderen en collega's. Niemand neemt me iets kwalijk hoor. Dat weet ik wel. Maar toch. Die stomme schuldgevoelens blijven maar door mijn hoofd spoken.
En ik las nog iets over oorsuizen. Daar heb ik ook heel erg last van. Maar mijn nek en schouders zitten ook helemaal vast door de stress. Daar zal het ook mee te maken hebben denk ik.
Zo, een hele lap tekst geworden. Ik zal proberen mee te lezen en af en toe misschien nog eens wat te schrijven. Het is wel fijn om het even van me af te schrijven merk ik
Hier nog iemand met een BO.
Liep al sinds begin dit jaar op mijn tenen (combinatie werk/gezin (met kind met adhd) compleet uit balans), maar steeds maar door gaan. Ik dacht steeds: nog even doorzetten tot de zomervakantie, daarna komt alles goed. Niet dus. Elke dag huilen, migraine, moe moe moe, chaos in mijn hoofd, een zin 10x lezen en nog nietweten wat er staat, darmklachten, snel boos etc. Dus toch maar naar de huisarts en die zei al snel waar ik zelf ook bang voor was: burn-out klachten. Ben toen de ziektewet ingegaan. En moest me na 3 dagen al melden bij de bedrijfsarts. Een hele nare man. Helaas. Hij zei dat thuis zitten bij een BO (hij wilde het woord niet eens gebruiken, hij vond het een "vies woord"...) tegenwoordig niet meer aan de orde was. Contact houden met je werk en af en toe heen. En toen kreeg ik dus te horen dat ik na volgende week alweer 2x 2 uur heen moet.
Nu is het wel zo dat mijn BO niet werk gerelateerd is. Ik haal namelijk wel veel positieve energie uit mijn werk. Dus ik zal kijken hoe het gaat. Hij wilde me over 6 weken weer zien (inmiddels 4) om te zien hoever ik dan al was qua reïntegratie. Pfff. Ik heb gelukkig een hele fijne leidinggevende die zei dat ik me niet zoveel van die arts aan moest trekken en vooral doen waar ik mezelf goed bij voel.
Volgende week maandag heb ik een gesprek bij een ggz psycholoog. Ben benieuwd wat daar uit zal komen.
Ik vind het verder heel moeilijk om de dagen door te komen. Ben inmiddels ook aan medicatie, want de angstaanvallen waren niet mis. Heb nergens zin in. Alles is teveel.
Vanmiddag even met de kinderen naar de bibliotheek en een paar boodschapjes en ik was compleet gesloopt. En nog! Al die prikkels. Kan er super slecht tegen.
Voelen jullie je ook zo schuldig? Ik voel me schuldig tegenover mijn man, kinderen en collega's. Niemand neemt me iets kwalijk hoor. Dat weet ik wel. Maar toch. Die stomme schuldgevoelens blijven maar door mijn hoofd spoken.
En ik las nog iets over oorsuizen. Daar heb ik ook heel erg last van. Maar mijn nek en schouders zitten ook helemaal vast door de stress. Daar zal het ook mee te maken hebben denk ik.
Zo, een hele lap tekst geworden. Ik zal proberen mee te lezen en af en toe misschien nog eens wat te schrijven. Het is wel fijn om het even van me af te schrijven merk ik
zondag 20 oktober 2019 om 08:59
Hè Mippert, dat is niet fijn. 
TAB, wat fijn. Geniet ervan
Wollk, eerst Je kunt best om een second opinion vragen bij de Arbo arts. Hebben wij op het werk ook aan de hand gehad met een collega, die voelde geen goede klik met zijn Arbo arts. We hebben hem toen een andere Arbo arts toe kunnen wijzen. Zeker even naar vragen, want er zijn ook heel veel begripvolle Arbo artsen!
En je klachten zeggen genoeg om te weten dat het echt om uitputting gaat.
Ik herken het schuldgevoel heel erg, mijn Arbo arts hoorde het ook al in mijn verhaal en toen ze vroeg 'Je zit met veel schuldgevoelens, niet?' kwamen de tranen al.
Zeker omdat dit mijn tweede keer is. Ik moet de kinderen nu vaker nee verkopen, man loopt extra meters en op het werk moeten ze weer schuiven met mijn werkzaamheden. Ook niemand die het me kwalijk neemt en me vooral de tijd gunt. Ik ben degene die het zichzelf kwalijk neemt en ik weet dat dit gevoel me niet helpt, maar het is niet 1-2-3 uit je hoofd.
Ik probeer me er wel wat meer aan over te geven en te accepteren dat dit nu even mijn leven is en het ooit weer beter gaat zijn.
Ik heb echt voornamelijk moeite met de lichamelijke klachten. Lezen en typen is enorm vermoeiend voor de ogen, veel last van migraine en heb aangezichtspijn. Ik blijf daardoor cirkelen in zo'n hypochondrisch rondje, steeds bang dat me meer mankeert. Nu weer een brandend gevoel op de borst. Rationeel denk ik: opgezet kliertje, veel bij de fysio geweest. Maar dan raak ik vermoeid en gaan er weer andere dingen door mijn hoofd.
Het maakt het niet rustiger voor me helaas.
De prikkels heb ik ook enorm veel moeite mee. Gisteren anderhalf uurtje op een verjaardag gezeten, had daarvoor wel een dutje gedaan. Was ik weer helemaal gaar en op. En mijn vader nog verbaasd ook nog dat we zo vroeg vertrokken. Hij is de enige die nog niet snapt hoe ik me voel, blijkbaar.
TAB, wat fijn. Geniet ervan
Wollk, eerst
Je kunt best om een second opinion vragen bij de Arbo arts. Hebben wij op het werk ook aan de hand gehad met een collega, die voelde geen goede klik met zijn Arbo arts. We hebben hem toen een andere Arbo arts toe kunnen wijzen. Zeker even naar vragen, want er zijn ook heel veel begripvolle Arbo artsen! En je klachten zeggen genoeg om te weten dat het echt om uitputting gaat.
Ik herken het schuldgevoel heel erg, mijn Arbo arts hoorde het ook al in mijn verhaal en toen ze vroeg 'Je zit met veel schuldgevoelens, niet?' kwamen de tranen al.
Zeker omdat dit mijn tweede keer is. Ik moet de kinderen nu vaker nee verkopen, man loopt extra meters en op het werk moeten ze weer schuiven met mijn werkzaamheden. Ook niemand die het me kwalijk neemt en me vooral de tijd gunt. Ik ben degene die het zichzelf kwalijk neemt en ik weet dat dit gevoel me niet helpt, maar het is niet 1-2-3 uit je hoofd. Ik probeer me er wel wat meer aan over te geven en te accepteren dat dit nu even mijn leven is en het ooit weer beter gaat zijn.
Ik heb echt voornamelijk moeite met de lichamelijke klachten. Lezen en typen is enorm vermoeiend voor de ogen, veel last van migraine en heb aangezichtspijn. Ik blijf daardoor cirkelen in zo'n hypochondrisch rondje, steeds bang dat me meer mankeert. Nu weer een brandend gevoel op de borst. Rationeel denk ik: opgezet kliertje, veel bij de fysio geweest. Maar dan raak ik vermoeid en gaan er weer andere dingen door mijn hoofd.
Het maakt het niet rustiger voor me helaas. De prikkels heb ik ook enorm veel moeite mee. Gisteren anderhalf uurtje op een verjaardag gezeten, had daarvoor wel een dutje gedaan. Was ik weer helemaal gaar en op. En mijn vader nog verbaasd ook nog dat we zo vroeg vertrokken. Hij is de enige die nog niet snapt hoe ik me voel, blijkbaar.
dinsdag 22 oktober 2019 om 11:58
Hoi allen,
Ik probeer weer uit mijn dip te voorschijn te komen. 3 dagen met mijn kop in de lorren en veel gejankt...
Hopelijk kan ik de draad van herstel weer een beetje op gaan pakken nu.
Take-a-break fijne dag gehad gisteren?
Over schuldig voelen, ja daar heb ik heel erg last van. Gevoel dat ik enorm naar mijn gezin (man en 3 kids) tekort schiet. Maar daar helpt mijn psycholoog dan wel weer bij om dat iets anders te zien. Gaat wel wat beter nu maar vooral in de vakanties loop ik er tegenaan want dagjes weg is echt nog teveel.
Ik ben ook nog snel overprikkeld en een boek lezen zit er ook nog niet in.
Maar vergeleken bij een paar maanden terug heb ik toch best wat vooruitgang geboekt. Dus het komt vast een keer goed!!
Ik probeer weer uit mijn dip te voorschijn te komen. 3 dagen met mijn kop in de lorren en veel gejankt...
Hopelijk kan ik de draad van herstel weer een beetje op gaan pakken nu.
Take-a-break fijne dag gehad gisteren?
Over schuldig voelen, ja daar heb ik heel erg last van. Gevoel dat ik enorm naar mijn gezin (man en 3 kids) tekort schiet. Maar daar helpt mijn psycholoog dan wel weer bij om dat iets anders te zien. Gaat wel wat beter nu maar vooral in de vakanties loop ik er tegenaan want dagjes weg is echt nog teveel.
Ik ben ook nog snel overprikkeld en een boek lezen zit er ook nog niet in.
Maar vergeleken bij een paar maanden terug heb ik toch best wat vooruitgang geboekt. Dus het komt vast een keer goed!!
woensdag 23 oktober 2019 om 15:20
Hallo allemaal!
Ben ik ook weer! Maandag dagje weg geweest naar Burger Zoo en dat ging best goed, oke wel moe nadien maar ik heb het wel fijn gehad en de reis 1,5 heen en 1,5 uur terug was goed te doen voor me. Terugweg even langs de KFC geweest en daar was het gigadruk. Toen wij kwamen viel het mee maar ineens stroomde het vol en het waren 2 verdiepingen en wij zaten boven en het geluid galmde in mijn oren. Dat vond ik op een gegeven moment niet prettig meer maar we hadden ons eten op dus dat was ook prima en gingen we weg.
Gisteren mijn verjaardag was gewoon gezellig en we hebben het klein gehouden met niet veel visite. Natuurlijk wel moe nadien van 2 drukkere dagen dan normaal.
Ik had vorige week ook niet zo'n hele goede week hoor Mip, maar tadaaaa zondag ongesteld en dat verklaart bij mij dan wel weer het nodige. Ik kijk ook altijd maar waar ik vandaan kom en dan kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat ik toch wel echt vooruit gegaan ben.
Ben ik ook weer! Maandag dagje weg geweest naar Burger Zoo en dat ging best goed, oke wel moe nadien maar ik heb het wel fijn gehad en de reis 1,5 heen en 1,5 uur terug was goed te doen voor me. Terugweg even langs de KFC geweest en daar was het gigadruk. Toen wij kwamen viel het mee maar ineens stroomde het vol en het waren 2 verdiepingen en wij zaten boven en het geluid galmde in mijn oren. Dat vond ik op een gegeven moment niet prettig meer maar we hadden ons eten op dus dat was ook prima en gingen we weg.
Gisteren mijn verjaardag was gewoon gezellig en we hebben het klein gehouden met niet veel visite. Natuurlijk wel moe nadien van 2 drukkere dagen dan normaal.
Ik had vorige week ook niet zo'n hele goede week hoor Mip, maar tadaaaa zondag ongesteld en dat verklaart bij mij dan wel weer het nodige. Ik kijk ook altijd maar waar ik vandaan kom en dan kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat ik toch wel echt vooruit gegaan ben.
vrijdag 25 oktober 2019 om 10:38
Dankjewel Mip! Hoe gaat het met jou? Kom je de herfstvakantie goed door?
Ik heb deze week tot nu een toe een goede week. Ik pieker weinig en dat scheelt zo enorm, zouden het dan ook de hormonen zijn die zo dwars kunnen liggen? Wat het ook is ik moet toch met de mindere periodes kunnen omgaan dus eigenlijk maakt het ook niet uit. Ik voel me nu goed dus daar maar weer vertrouwen uit halen.
En hoe is het met de anderen?
Ik heb deze week tot nu een toe een goede week. Ik pieker weinig en dat scheelt zo enorm, zouden het dan ook de hormonen zijn die zo dwars kunnen liggen? Wat het ook is ik moet toch met de mindere periodes kunnen omgaan dus eigenlijk maakt het ook niet uit. Ik voel me nu goed dus daar maar weer vertrouwen uit halen.
En hoe is het met de anderen?
vrijdag 25 oktober 2019 om 10:43
zaterdag 26 oktober 2019 om 19:39
Lieve, lieve mensen,
Met hangende pootjes kom ik vragen of ik terug mag komen... Het gaat naar omstandigheden goed, hoor, maar ik ben echt te enthousiast geweest door te denken dat ik weer aardig op de betere weg was.
Mijn energie is nog altijd beperkt, ook al is het zeker niet zo erg als in de zomer. Maar ik worstel erg met het vinden van een juiste balans, een dagritme, en activiteiten oppakken.
Een van jullie schreef onlangs "ik heb jullie nodig", en dat is een beetje hoe ik me de laatste dagen voel. Ik vond dit topic heel erg fijn, en ik heb echt de behoefte om weer met jullie te delen hoe het gaat. En zo te lezen ben ik niet de enige.
@Take-a-break:
Je schreef dat je eerste werkdag een beetje tegenviel door alle prikkels, etc. En dat je toch weer een beetje achteruit gaat, gevoelsmatig.
Ik vind het ‘fijn’ om te lezen dat ik niet de enige ben. En dat jij ook weer even de rem er op probeert te zetten. ‘Meer rusten en gedoseerd dingen ondernemen,’ dat vind ik goed gezegd. Dat is precies wat ik moet en wil doen.
Ik weet niet of ik bepaalde signalen heb gemist, maar ik heb ook niet het gevoel dat ik terug bij af ben, alleen dat het gewoon niet zo goed/snel gaat als ik had gedacht en gehoopt.
Je schreef ook over hormonen. Ik merk zelf dat die énorm veel invloed kunnen hebben. Ik voel me vaak wat neerslachtig tot soms zelfs depressief de laatste week van mijn cyclus. Ik gebruik maca-supplementen om de hormonbalans een beetje te behouden, en de laatste 1,5 week gebruik ik nu 2 ipv 1 pilletje, dat lijkt wel iets te helpen.
@Mip:
Wat fijn als jij ook weer iets vaker hier wilt zijn. Het lijkt me echt heel erg fijn om weer met elkaar op te trekken de komende tijd.
@Nieuwkomers; ik ben aan het bijlezen, hoor. Maar leuk dat er nieuwe mensen bijgekomen zijn!
Met hangende pootjes kom ik vragen of ik terug mag komen... Het gaat naar omstandigheden goed, hoor, maar ik ben echt te enthousiast geweest door te denken dat ik weer aardig op de betere weg was.
Mijn energie is nog altijd beperkt, ook al is het zeker niet zo erg als in de zomer. Maar ik worstel erg met het vinden van een juiste balans, een dagritme, en activiteiten oppakken.
Een van jullie schreef onlangs "ik heb jullie nodig", en dat is een beetje hoe ik me de laatste dagen voel. Ik vond dit topic heel erg fijn, en ik heb echt de behoefte om weer met jullie te delen hoe het gaat. En zo te lezen ben ik niet de enige.
@Take-a-break:
Je schreef dat je eerste werkdag een beetje tegenviel door alle prikkels, etc. En dat je toch weer een beetje achteruit gaat, gevoelsmatig.
Ik vind het ‘fijn’ om te lezen dat ik niet de enige ben. En dat jij ook weer even de rem er op probeert te zetten. ‘Meer rusten en gedoseerd dingen ondernemen,’ dat vind ik goed gezegd. Dat is precies wat ik moet en wil doen.
Ik weet niet of ik bepaalde signalen heb gemist, maar ik heb ook niet het gevoel dat ik terug bij af ben, alleen dat het gewoon niet zo goed/snel gaat als ik had gedacht en gehoopt.
Je schreef ook over hormonen. Ik merk zelf dat die énorm veel invloed kunnen hebben. Ik voel me vaak wat neerslachtig tot soms zelfs depressief de laatste week van mijn cyclus. Ik gebruik maca-supplementen om de hormonbalans een beetje te behouden, en de laatste 1,5 week gebruik ik nu 2 ipv 1 pilletje, dat lijkt wel iets te helpen.
@Mip:
Wat fijn als jij ook weer iets vaker hier wilt zijn. Het lijkt me echt heel erg fijn om weer met elkaar op te trekken de komende tijd.
@Nieuwkomers; ik ben aan het bijlezen, hoor. Maar leuk dat er nieuwe mensen bijgekomen zijn!
twinkelrainbowstar wijzigde dit bericht op 27-10-2019 08:36
0.22% gewijzigd
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
zaterdag 26 oktober 2019 om 23:51
Twinkel je ben terug 
Tuurlijk mag jij terugkomen! Je kan ons niet missen hè.
Ik merk ook wel dat ik echt wel vooruit ga maar ik moet het nog steeds heel rustig aan doen. En als ik het gevoel heb dat het allemaal teveel is even helemaal niks doen. Balans vinden en dingen opbouwen is lastig.
Nou ja werken hoef ik ieder geval niet op te bouwen...
Tuurlijk mag jij terugkomen! Je kan ons niet missen hè.
Ik merk ook wel dat ik echt wel vooruit ga maar ik moet het nog steeds heel rustig aan doen. En als ik het gevoel heb dat het allemaal teveel is even helemaal niks doen. Balans vinden en dingen opbouwen is lastig.
Nou ja werken hoef ik ieder geval niet op te bouwen...
zondag 27 oktober 2019 om 08:43
Nee, ik kan jullie nog niet missen!
In oktober ging het best aardig, maar ik merkte wel dat ik na een sociale afspraak moe was, hoe leuk het ook was.
Maar 2 weken geleden werd ik ziek; ik had al een week lage rugpijn, en opeens kreeg ik een soort niersteenaanval. Ik bleek een urine-infectie te hebben (geen idee waar het precies zat), maar dat is opgelost met antibiotica. En tegelijkertijd was ik ook verkouden.
Dit heeft me natuurlijk flink uitgeput, maar los daarvan merk ik gewoon dat alles erg wankel en fragiel is. Ik ben enorm aan het zoeken naar wat haalbaar is per dag.
Ik heb 2 weken lang iedere ochtend een klein beetje gewerkt. Dat stelde inhoudelijk en fysiek niet zoveel voor, maar mentaal vond ik het een hele overwinning. Daarna ging ik in de middag vaak even naar buiten; een rondje fietsje van een klein uurtje, of wat boodschappen doen.
Wat ik sowieso merk is dat de 1e helft van mijn cyclus mijn energie in topvorm is, maar daarna kakt alles een beetje in. Ik probeer daar nu aan toe te geven, maar dat is heel lastig. Ik wil namelijk niet die andere 2 weken niks doen. Maar tegelijkertijd denk ik dus de hele tijd: maar ik ben nog helemaal niet beter!
Hoe kan ik nou van alles van mezelf verlangen...
Zucht
Ik zit nu trouwens in de goeie fase... even van profiteren
In oktober ging het best aardig, maar ik merkte wel dat ik na een sociale afspraak moe was, hoe leuk het ook was.
Maar 2 weken geleden werd ik ziek; ik had al een week lage rugpijn, en opeens kreeg ik een soort niersteenaanval. Ik bleek een urine-infectie te hebben (geen idee waar het precies zat), maar dat is opgelost met antibiotica. En tegelijkertijd was ik ook verkouden.
Dit heeft me natuurlijk flink uitgeput, maar los daarvan merk ik gewoon dat alles erg wankel en fragiel is. Ik ben enorm aan het zoeken naar wat haalbaar is per dag.
Ik heb 2 weken lang iedere ochtend een klein beetje gewerkt. Dat stelde inhoudelijk en fysiek niet zoveel voor, maar mentaal vond ik het een hele overwinning. Daarna ging ik in de middag vaak even naar buiten; een rondje fietsje van een klein uurtje, of wat boodschappen doen.
Wat ik sowieso merk is dat de 1e helft van mijn cyclus mijn energie in topvorm is, maar daarna kakt alles een beetje in. Ik probeer daar nu aan toe te geven, maar dat is heel lastig. Ik wil namelijk niet die andere 2 weken niks doen. Maar tegelijkertijd denk ik dus de hele tijd: maar ik ben nog helemaal niet beter!
Hoe kan ik nou van alles van mezelf verlangen... Zucht
Ik zit nu trouwens in de goeie fase... even van profiteren
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
zondag 27 oktober 2019 om 08:45
@Mip; ik zag inderdaad iets voorbij komen dat je op de reservebank geplaatst was? Betekent dit dat je nog wel 'in dienst' bent, maar dat je niet meer op je oude plek kunt reïntegreren? Of betekent het dat je contract binnenkort in stilte afloopt en je dan met lege handen staat? (als je er niet over wilt praten, is dat helemaal goed, hoor!)
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
zondag 27 oktober 2019 om 12:11
Ja ik zit op de reservebank twinkel, ben nog wel gewoon in dienst. Denk ook niet dat ze mij helemaal eruit gooien maar mijn vaste plek is weg.
We zullen zien hoe het loopt. Eerst maar eens alle tijd nemen voor herstel
Maar ik heb een beetje het gevoel dat mijn doel weg is.
Nieuw doel stellen dus. Eerst mijn gezin en huishouden weer normaal zien te draaien en dan gaan we maar weer verder kijken. Stap voor stap...
We zullen zien hoe het loopt. Eerst maar eens alle tijd nemen voor herstel
Maar ik heb een beetje het gevoel dat mijn doel weg is.
Nieuw doel stellen dus. Eerst mijn gezin en huishouden weer normaal zien te draaien en dan gaan we maar weer verder kijken. Stap voor stap...
