Psyche
alle pijlers
De eetbui.
maandag 21 september 2009 om 03:18
Het begint omdat ik iets zoek
Iets om rust te krijgen van de storm in mijn hoofd
De stemmen te temmen.
Enkel denken aan eten,enkel zoeken ,plannen,organiseren.
Ik bedenk het gecontroleerd,geen beestachtige praktijken.
Maar doordacht,wat ga ik eten,en hoe raakt mijn gewicht niet in gevaar.
Eerst iets concreets waarvan je later kan herkennen dat alles er uit is,een manderijntje.... als die eruit is ,is alles eruit.
Daarna kan het beginnen,eerst voedsel met weinig cal.
Verder in de eetbui meer suiker,ik raak wat hyper meer in trance.
Er komt rust,nu is mijn lichaam en daarmee mijn hoofd gevuld met iets wat een makkelijke materie is om mee bezig te zijn.
De stemmen zijn tevreden en spreken mij troostend toe,ik doe het goed zo.
Dan mag het vet komen,iets waar ik erg vol van ga raken,misselijk zelfs...
Het gaat mijn lichaam dwingen er van af te raken en zo nadert het einde
Volkomen sereen,een trance, rust, en met het naar buiten werken van al deze sedatie komt de ontlading,letterlijk vloeit de spanning naar buiten.
Ik voelde even niets,ik dacht even niets moeilijks,er werd mij niets gemeens ingefluisterd en de beelden werden vervangen door het uitstallen van het voedsel.
Het leverde mij iets op en zo ook ontstond de dwang.
Nu:
Het functioneert niet meer maar de dwang blijft.
Ik weet niets anders te doen en kennelijk klampt iets in mij vast aan hetgeen mij ooit zo hielp.
Maar nu geen rust,geen trance,geen sedatie.
Wat ik eerde niet opmerkte voel en beleef ik nu.
Het begint dwangmatig,want zo ging het toch altijd?
Iets moet weggenomen worden en dit was toch de manier?
Mijn gedachte hier aan vullen zich in de loop van de dag,ja de dwang is er duidelijk.
Ik moet dit doen,maar anders dan voorheen verzet het deel dat hier nu zo'n last van heeft heftig.
Want last heb ik,dat is nu ook nog enkel wat het oplevert.
Het eten begint en als snel voel ik hoe ziek ik er van word.
Hoe mijn maag zich verzet.
Hoe ik met tegenzin kauw,hoe niet smakelijk alles is.
Ja de eerst happen smaken prima,ik mag immers iets eten en ik heb honger.
Maar als dat signaal bevredigt is komt de ellende.
Ik eet wat ik niet wil,de smaak is walgelijk,ik voel mij beroerd.
Niet zomaar beroerd,maar letterlijk biedt mijn lijf verzet.
Ik voel nu....
Voel hoe pijnlijk mijn maag is omdat de hoeveelheid geen ruimte heeft.
Hoe misselijk ik word omdat dit lichaam niet gebouwd is op de combinatie suiker en vet.
Mijn buik gaat verkrampen,mijn darmen gaan opzetten...
Dit eten kan er niet in blijven,geestelijk niet.
Maar ook mijn lijf zegt,dit voedsel krijg ik niet verwerkt.
Ik stel uit...
Want braken is het volgende nare station.
Maar ik moet.
Uiteindelijk strompel ik naar het toilet.
Ik haat dit!!
Ik weet dat ik hier heel beroerd van word,dat mijn maag de pijn laat voelen tot bloeden toe.
Dan zak ik op de grond,mijn gezicht vol tranen en uitgelopen mascara.
Ik voel mij duizelig,ziek ,wil het liefst nu per direct in mijn bed liggen.
Maar dat kan niet,niet met deze smaak in mijn mond en deze geur.
Ik sta op en sleep mij naar de badkamer.
Ik schrik iedere keer weer van mijn spiegelbeeld.
Mijn gezicht zo opgezwollen dat ik de persoon niet herken.
Zwarte strepen over mijn wangen en lippen trillen...
Ik tril overigens helemaal en moet mij aan de wasbak vasthouden.
Ik spoel koud water,veel koud water.
Ik moet de geur van mij af douchen.
Kan mijn tanden nog niet poetsen ,maar spoel om nog een beetje glazuur op mijn tanden te houden.
Dan slinkt mijn gezicht weer,de geur van douchegel snuif ik inmiddels op,hoewel ik ergens nog denk wat anders te ruiken.
Ik poets mijn tanden zorgvuldig.
Ik loop trillend naar mijn bed en trek het dekbed over mij heen.
Geen spanning die weg is
Geen rust in mijn hoofd
Geen goed gevoel.
Enkel zwakte, trillend hou ik mijn buik vast omdat ik denk dat dat de pijn enigzins verlicht.
Ik wil niet meer bewegen,zo misselijk voel ik mij.
Mijn keel brand.
Mijn hart slaat op hol en mijn lijf voelt opgefokt.
Hoe moe ik ook ben,ik weet dat mijn lijf nu niet in staat is te slapen.
Ik ben moe,doodop en zie op tegen de ochtend die gevuld zal zijn met darmkrampen vanwege de standaard dosis laxeertabletten.
Ik wil dit niet meer,maar dwang heeft mijn wil ingehaald.
En ik heb nog geen andere manier om op te lossen waar ik zo mee worstel.
Dus dit gebeurt.....vrijwel iedere avond tot ver in de nacht.
En ik ben moe.
Iets om rust te krijgen van de storm in mijn hoofd
De stemmen te temmen.
Enkel denken aan eten,enkel zoeken ,plannen,organiseren.
Ik bedenk het gecontroleerd,geen beestachtige praktijken.
Maar doordacht,wat ga ik eten,en hoe raakt mijn gewicht niet in gevaar.
Eerst iets concreets waarvan je later kan herkennen dat alles er uit is,een manderijntje.... als die eruit is ,is alles eruit.
Daarna kan het beginnen,eerst voedsel met weinig cal.
Verder in de eetbui meer suiker,ik raak wat hyper meer in trance.
Er komt rust,nu is mijn lichaam en daarmee mijn hoofd gevuld met iets wat een makkelijke materie is om mee bezig te zijn.
De stemmen zijn tevreden en spreken mij troostend toe,ik doe het goed zo.
Dan mag het vet komen,iets waar ik erg vol van ga raken,misselijk zelfs...
Het gaat mijn lichaam dwingen er van af te raken en zo nadert het einde
Volkomen sereen,een trance, rust, en met het naar buiten werken van al deze sedatie komt de ontlading,letterlijk vloeit de spanning naar buiten.
Ik voelde even niets,ik dacht even niets moeilijks,er werd mij niets gemeens ingefluisterd en de beelden werden vervangen door het uitstallen van het voedsel.
Het leverde mij iets op en zo ook ontstond de dwang.
Nu:
Het functioneert niet meer maar de dwang blijft.
Ik weet niets anders te doen en kennelijk klampt iets in mij vast aan hetgeen mij ooit zo hielp.
Maar nu geen rust,geen trance,geen sedatie.
Wat ik eerde niet opmerkte voel en beleef ik nu.
Het begint dwangmatig,want zo ging het toch altijd?
Iets moet weggenomen worden en dit was toch de manier?
Mijn gedachte hier aan vullen zich in de loop van de dag,ja de dwang is er duidelijk.
Ik moet dit doen,maar anders dan voorheen verzet het deel dat hier nu zo'n last van heeft heftig.
Want last heb ik,dat is nu ook nog enkel wat het oplevert.
Het eten begint en als snel voel ik hoe ziek ik er van word.
Hoe mijn maag zich verzet.
Hoe ik met tegenzin kauw,hoe niet smakelijk alles is.
Ja de eerst happen smaken prima,ik mag immers iets eten en ik heb honger.
Maar als dat signaal bevredigt is komt de ellende.
Ik eet wat ik niet wil,de smaak is walgelijk,ik voel mij beroerd.
Niet zomaar beroerd,maar letterlijk biedt mijn lijf verzet.
Ik voel nu....
Voel hoe pijnlijk mijn maag is omdat de hoeveelheid geen ruimte heeft.
Hoe misselijk ik word omdat dit lichaam niet gebouwd is op de combinatie suiker en vet.
Mijn buik gaat verkrampen,mijn darmen gaan opzetten...
Dit eten kan er niet in blijven,geestelijk niet.
Maar ook mijn lijf zegt,dit voedsel krijg ik niet verwerkt.
Ik stel uit...
Want braken is het volgende nare station.
Maar ik moet.
Uiteindelijk strompel ik naar het toilet.
Ik haat dit!!
Ik weet dat ik hier heel beroerd van word,dat mijn maag de pijn laat voelen tot bloeden toe.
Dan zak ik op de grond,mijn gezicht vol tranen en uitgelopen mascara.
Ik voel mij duizelig,ziek ,wil het liefst nu per direct in mijn bed liggen.
Maar dat kan niet,niet met deze smaak in mijn mond en deze geur.
Ik sta op en sleep mij naar de badkamer.
Ik schrik iedere keer weer van mijn spiegelbeeld.
Mijn gezicht zo opgezwollen dat ik de persoon niet herken.
Zwarte strepen over mijn wangen en lippen trillen...
Ik tril overigens helemaal en moet mij aan de wasbak vasthouden.
Ik spoel koud water,veel koud water.
Ik moet de geur van mij af douchen.
Kan mijn tanden nog niet poetsen ,maar spoel om nog een beetje glazuur op mijn tanden te houden.
Dan slinkt mijn gezicht weer,de geur van douchegel snuif ik inmiddels op,hoewel ik ergens nog denk wat anders te ruiken.
Ik poets mijn tanden zorgvuldig.
Ik loop trillend naar mijn bed en trek het dekbed over mij heen.
Geen spanning die weg is
Geen rust in mijn hoofd
Geen goed gevoel.
Enkel zwakte, trillend hou ik mijn buik vast omdat ik denk dat dat de pijn enigzins verlicht.
Ik wil niet meer bewegen,zo misselijk voel ik mij.
Mijn keel brand.
Mijn hart slaat op hol en mijn lijf voelt opgefokt.
Hoe moe ik ook ben,ik weet dat mijn lijf nu niet in staat is te slapen.
Ik ben moe,doodop en zie op tegen de ochtend die gevuld zal zijn met darmkrampen vanwege de standaard dosis laxeertabletten.
Ik wil dit niet meer,maar dwang heeft mijn wil ingehaald.
En ik heb nog geen andere manier om op te lossen waar ik zo mee worstel.
Dus dit gebeurt.....vrijwel iedere avond tot ver in de nacht.
En ik ben moe.
woensdag 30 september 2009 om 14:45
woensdag 30 september 2009 om 14:51
Hee Ier.
Super goed van je. Vechter.
Lijkt me goed, om de dag, dan zit er wat meer structuur in.
En fijn dat je naar de huisarts gaat voor wat begeleiding. Bedoel je anti depressiva qua medicijn?
Ik heb het boek binnen en ben er in aan het lezen.
Heb geen eetbuien meer gehad, maar heb het wel verzet naar wat anders.
Dus het niet kunnen omgaan met emoties, de drang die in me zit om 'iets' te doen is nog erg groot. En wil sowieso van die destructieve neigingen af.
Maar misschien dat het boek me wat op weg helpt.
Liefs!
Super goed van je. Vechter.
Lijkt me goed, om de dag, dan zit er wat meer structuur in.
En fijn dat je naar de huisarts gaat voor wat begeleiding. Bedoel je anti depressiva qua medicijn?
Ik heb het boek binnen en ben er in aan het lezen.
Heb geen eetbuien meer gehad, maar heb het wel verzet naar wat anders.
Dus het niet kunnen omgaan met emoties, de drang die in me zit om 'iets' te doen is nog erg groot. En wil sowieso van die destructieve neigingen af.
Maar misschien dat het boek me wat op weg helpt.
Liefs!
woensdag 30 september 2009 om 15:09
He Ster.
Goed dat je aan het boek ben begonnen.
En knap dat je geen eetbuien meer hebt gehad!!
Dat het verplaatst herken ik.
De kunst is idd om iets anders te kiezen wat niet zo je lijf schaad
Dat is ook een kwestie van uitproberen.
Misschien dat ik vanavond eens ga brainstormen wat alternatieven kunnen zijn.
Ook om mijzelf te helpen en wie weet pik jij of iemand er ook iets uit.
Geen Ad Ster die heb ik al.
Het is een anti epileptica middel.
Het inzetten van dit middel is nog niet zo bekend.
Maar heb er wetenschappelijke artikelen over gelezen.
Kort komt het er op neer dat het deel in de hersenen waar ook de oorzaak van epilepsie ligt.hetzelfde deel is waar verstoringen zijn waargenomen bij mensen met eetstoornissen,ptss en psychotische verschijnselen.
Daar zou dit middel in een lage dosering een gunstig effect op hebben.
Even uit mijn hoofd hoor! niet rechtstreeks uit het artikel.
Goed dat je aan het boek ben begonnen.
En knap dat je geen eetbuien meer hebt gehad!!
Dat het verplaatst herken ik.
De kunst is idd om iets anders te kiezen wat niet zo je lijf schaad
Dat is ook een kwestie van uitproberen.
Misschien dat ik vanavond eens ga brainstormen wat alternatieven kunnen zijn.
Ook om mijzelf te helpen en wie weet pik jij of iemand er ook iets uit.
Geen Ad Ster die heb ik al.
Het is een anti epileptica middel.
Het inzetten van dit middel is nog niet zo bekend.
Maar heb er wetenschappelijke artikelen over gelezen.
Kort komt het er op neer dat het deel in de hersenen waar ook de oorzaak van epilepsie ligt.hetzelfde deel is waar verstoringen zijn waargenomen bij mensen met eetstoornissen,ptss en psychotische verschijnselen.
Daar zou dit middel in een lage dosering een gunstig effect op hebben.
Even uit mijn hoofd hoor! niet rechtstreeks uit het artikel.
woensdag 30 september 2009 om 22:23
woensdag 30 september 2009 om 22:28
Even een tussendoor reactie hoor Iry. Je schrijft:
Hoewel ik in 1 ding geen beperkingen heb,en dat is in mijn liefde geven aan mijn kids.
Ik denk dat er meer dingen zijn waarin je niet beperkt bent. Op een aantal onderwerpen op het forum kan ik lezen hoe lief en begaan je bent met zoveel mensen. Van een berichtje van jou gaan veel mensen zich goed voelen en voelen zich gehoord en gesteund.
Dus doe jezelf een plezier en vraag alle hulp die je kan krijgen, je hebt er recht op en je bent het waard. Natuurlijk zijn er altijd mensen die ergere dingen mee maken, maar jij neemt dat niet bij ze weg door toe te staan dat jij jezelf jarenlang zo rot voelt. Dus kom op meid, ga voor jezelf!!! en vul die formulieren in.
Hoewel ik in 1 ding geen beperkingen heb,en dat is in mijn liefde geven aan mijn kids.
Ik denk dat er meer dingen zijn waarin je niet beperkt bent. Op een aantal onderwerpen op het forum kan ik lezen hoe lief en begaan je bent met zoveel mensen. Van een berichtje van jou gaan veel mensen zich goed voelen en voelen zich gehoord en gesteund.
Dus doe jezelf een plezier en vraag alle hulp die je kan krijgen, je hebt er recht op en je bent het waard. Natuurlijk zijn er altijd mensen die ergere dingen mee maken, maar jij neemt dat niet bij ze weg door toe te staan dat jij jezelf jarenlang zo rot voelt. Dus kom op meid, ga voor jezelf!!! en vul die formulieren in.
woensdag 30 september 2009 om 22:30
En waarom denk je dat Ster?
Ben het niet eens dat de rest niet zou helpen Ster.
Ik denk dat je dingen gewoon een kans moet geven.
En dat heeft wel tijd nodig en dus ook doorzettingsvermogen.
En natuurlijk ontdekken waar je wat aan gaat hebben.
Dat werkt niet allemaal in 1 keer en zal je nog een tijdje tegen de muur oplopen.
Maar ik ik hoop dat op langere termijn en geploeter ik uiteindelijk meer geholpen ben met wat constructiever gedrag.
Want laten we eerlijk zijn ster.
Helpt al het andere wel echt?
En dan bedoel ik ook echt,niet een momentopname.
Misschien wat stof om over na te denken lieve Ster ?
Ik vind dat je al goed bezig bent door er zelf actief over te na te denken en wellicht wat te gaan doen.
Ben het niet eens dat de rest niet zou helpen Ster.
Ik denk dat je dingen gewoon een kans moet geven.
En dat heeft wel tijd nodig en dus ook doorzettingsvermogen.
En natuurlijk ontdekken waar je wat aan gaat hebben.
Dat werkt niet allemaal in 1 keer en zal je nog een tijdje tegen de muur oplopen.
Maar ik ik hoop dat op langere termijn en geploeter ik uiteindelijk meer geholpen ben met wat constructiever gedrag.
Want laten we eerlijk zijn ster.
Helpt al het andere wel echt?
En dan bedoel ik ook echt,niet een momentopname.
Misschien wat stof om over na te denken lieve Ster ?
Ik vind dat je al goed bezig bent door er zelf actief over te na te denken en wellicht wat te gaan doen.
woensdag 30 september 2009 om 22:34
woensdag 30 september 2009 om 22:36
quote:iry schreef op 30 september 2009 @ 22:30:
En waarom denk je dat Ster?
Ben het niet eens dat de rest niet zou helpen Ster.
Ik denk dat je dingen gewoon een kans moet geven.
En dat heeft wel tijd nodig en dus ook doorzettingsvermogen.
En natuurlijk ontdekken waar je wat aan gaat hebben.
Dat werkt niet allemaal in 1 keer en zal je nog een tijdje tegen de muur oplopen.
Maar ik ik hoop dat op langere termijn en geploeter ik uiteindelijk meer geholpen ben met wat constructiever gedrag.
Want laten we eerlijk zijn ster.
Helpt al het andere wel echt?
En dan bedoel ik ook echt,niet een momentopname.
Misschien wat stof om over na te denken lieve Ster ?
Ik vind dat je al goed bezig bent door er zelf actief over te na te denken en wellicht wat te gaan doen.
Nee tuurlijk helpt het niet. Alhoewel er 1 ding is wat op het moment heel fijn en verlichtend kan zijn.
Daarom vechten we ook zo hard.
En natuurlijk heb ik andere dingen ook geprobeerd. En nog steeds. Maar helaas val ik ook vaak nog terug.
In dat rare gedrag. Ja raar. Dat is het eigenlijk.
Emotieregulatie. Dat is wat ik moet leren. En ik moet leren wie ik ben. Wat ik wil. En wat ik kan.
En waarom denk je dat Ster?
Ben het niet eens dat de rest niet zou helpen Ster.
Ik denk dat je dingen gewoon een kans moet geven.
En dat heeft wel tijd nodig en dus ook doorzettingsvermogen.
En natuurlijk ontdekken waar je wat aan gaat hebben.
Dat werkt niet allemaal in 1 keer en zal je nog een tijdje tegen de muur oplopen.
Maar ik ik hoop dat op langere termijn en geploeter ik uiteindelijk meer geholpen ben met wat constructiever gedrag.
Want laten we eerlijk zijn ster.
Helpt al het andere wel echt?
En dan bedoel ik ook echt,niet een momentopname.
Misschien wat stof om over na te denken lieve Ster ?
Ik vind dat je al goed bezig bent door er zelf actief over te na te denken en wellicht wat te gaan doen.
Nee tuurlijk helpt het niet. Alhoewel er 1 ding is wat op het moment heel fijn en verlichtend kan zijn.
Daarom vechten we ook zo hard.
En natuurlijk heb ik andere dingen ook geprobeerd. En nog steeds. Maar helaas val ik ook vaak nog terug.
In dat rare gedrag. Ja raar. Dat is het eigenlijk.
Emotieregulatie. Dat is wat ik moet leren. En ik moet leren wie ik ben. Wat ik wil. En wat ik kan.
woensdag 30 september 2009 om 22:42
Kreeg vanavond een opmerking die niet zo leuk was.
Kan gebeuren. Normaal praat je over zoiets of je denkt laat maar lullen.
Ik blokkeer. Voelde me zo rot. Wilde gelijk de kast openrukken en gaan eten.
Zo verstoord gedrag. Moest mezelf echt hardop toespreken. Niet doen.
Laat het gevoel er zijn.
Ja je voelt je rot en je kan hier niet mee om gaan. Dat moet je leren.
Toen raakte ik in paniek omdat ik bang ben dat ik dat nooit zal leren.
Maar ik heb niet gegeten. En niks anders gedaan.
Nu wel verdrietig. En snap niks van dit leven en deze wereld.
Maar ik heb niet toegegeven aan dat stemmetje. En dat is goed.
Kan gebeuren. Normaal praat je over zoiets of je denkt laat maar lullen.
Ik blokkeer. Voelde me zo rot. Wilde gelijk de kast openrukken en gaan eten.
Zo verstoord gedrag. Moest mezelf echt hardop toespreken. Niet doen.
Laat het gevoel er zijn.
Ja je voelt je rot en je kan hier niet mee om gaan. Dat moet je leren.
Toen raakte ik in paniek omdat ik bang ben dat ik dat nooit zal leren.
Maar ik heb niet gegeten. En niks anders gedaan.
Nu wel verdrietig. En snap niks van dit leven en deze wereld.
Maar ik heb niet toegegeven aan dat stemmetje. En dat is goed.
woensdag 30 september 2009 om 22:43
Met aan jezelf te werken doe je helemaal niemand tekort!! En iedereen is het waard om de hulp die je nodig hebt op te eisen.
Je bent veel te lief voor andere, waarom dan niet voor jezelf?
Je wil toch ook zonder er bij na te denken lekker met je kids, vrienden, familie doen waar ieder ander van geniet?
Iedereen heeft recht op een plekje, dik,dun, wit, zwart of paars met stippeltjes, krom, recht of wat dan ook.
Dus meis, echt het begint met geloven in jezelf, je bent de moeite waard!!!
Je bent veel te lief voor andere, waarom dan niet voor jezelf?
Je wil toch ook zonder er bij na te denken lekker met je kids, vrienden, familie doen waar ieder ander van geniet?
Iedereen heeft recht op een plekje, dik,dun, wit, zwart of paars met stippeltjes, krom, recht of wat dan ook.
Dus meis, echt het begint met geloven in jezelf, je bent de moeite waard!!!
woensdag 30 september 2009 om 22:49
*reikt je de hand* 10x raden wat ik nu toch al bijna 3 maanden slik als offlabel medicijn tegen in mijn geval pijn. Nou goed, niet helemaal, slik geen topimax, maar wel een anti-epilepticum.
Ga maar even in dit bericht verder.
Iry de modus van om de dag lijkt me wat gemakkelijker vol te houden dan een x dagen wel en dan x dagen niet. Zo wordt de spanning hoop ik ook wat minder groot. Hou vol dapper mens.
Ga maar even in dit bericht verder.
Iry de modus van om de dag lijkt me wat gemakkelijker vol te houden dan een x dagen wel en dan x dagen niet. Zo wordt de spanning hoop ik ook wat minder groot. Hou vol dapper mens.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
woensdag 30 september 2009 om 23:24
Noa wat een mooie reactie.
En ster en moonlight,jullie zijn lief.
(moet eerlijk zeggen dat ik het echt moeilijk vind om deze lieve woorden aan te nemen,en tegelijk doet het mij goed.Beetje dubbel).
Noanne.
Zou je mij wat meer willen vertellen hoe het medicijn je bevalt?
Weliswaar neem jij het om andere redenen.
Maar ben benieuwd hoe je het middel ervaart.
Heb je bijv. bijwerkingen?
En ster en moonlight,jullie zijn lief.
(moet eerlijk zeggen dat ik het echt moeilijk vind om deze lieve woorden aan te nemen,en tegelijk doet het mij goed.Beetje dubbel).
Noanne.
Zou je mij wat meer willen vertellen hoe het medicijn je bevalt?
Weliswaar neem jij het om andere redenen.
Maar ben benieuwd hoe je het middel ervaart.
Heb je bijv. bijwerkingen?
woensdag 30 september 2009 om 23:34
Neem ze maar gewoon aan. Ik denk dat één van je grootste problemen is dat je jezelf kennelijk zulke woorden niet waard vind.
Ik geef ze, jij mag ze hebben. Klaar.
Als je ze niet pakt, blijven ze op straat liggen... zonde toch
Ik geef ze, jij mag ze hebben. Klaar.
Als je ze niet pakt, blijven ze op straat liggen... zonde toch
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 september 2009 om 23:40
Ik slik geen topamax, maar heb net het lijstje bijwerkingen bekeken en ze komen verdacht overeen. 
De eerste drie weken had ik echt last van een soort van waas waarin ik alles waarnam. Ik merkte dat ik echt suf werd zo'n 2 uur nadat ik een dosis ingenomen had. De laatste dag van die drie weken at ik echt alles wat los en vast zat, enorm hongergevoel. Dat was maar één dag gelukkig.
Niet zo fris is de enorme obstipatie die me nu dus 's avonds en 's nachts dwars zit. Heb nu van mijn neuro een klysma gekregen en super gore troep zakjes om mijn darmen op gang te houden. Die bijwerking komt niet vaak voor en zal gezien jouw geschiedenis ook redelijk rampzalig zijn waarschijnlijk. (ik ga interpreteren je merkt t...)
De werking die het middel moet hebben trad pas na 6 weken in en het haalt bij mij de scherpste pijn van mijn hoofdpijn weg, maar soms lijkt t even niets te doen en komt de scherpe pijn weer terug.
Ik merk dat ik nu weer helder kan denken, ik ben alleen een enorm vergiet. (zie topic op overig met onbelangrijke dingen die je even wilt melden) Afspraken met mij maken is een ramp, ik vergeet ze gewoon. Heb dus gisteren zelfs mijn jongens op de BSO laten staan. Denk dat ik dat nog de vervelendste bijwerking vindt, daar is niet echt iets aan te doen.
Zolang de kwaal maar erger is dan het middel is het goed te doen.
Ow, ik ben NIET aangekomen sinds ik met het middel gestart ben.
De eerste drie weken had ik echt last van een soort van waas waarin ik alles waarnam. Ik merkte dat ik echt suf werd zo'n 2 uur nadat ik een dosis ingenomen had. De laatste dag van die drie weken at ik echt alles wat los en vast zat, enorm hongergevoel. Dat was maar één dag gelukkig.
Niet zo fris is de enorme obstipatie die me nu dus 's avonds en 's nachts dwars zit. Heb nu van mijn neuro een klysma gekregen en super gore troep zakjes om mijn darmen op gang te houden. Die bijwerking komt niet vaak voor en zal gezien jouw geschiedenis ook redelijk rampzalig zijn waarschijnlijk. (ik ga interpreteren je merkt t...)
De werking die het middel moet hebben trad pas na 6 weken in en het haalt bij mij de scherpste pijn van mijn hoofdpijn weg, maar soms lijkt t even niets te doen en komt de scherpe pijn weer terug.
Ik merk dat ik nu weer helder kan denken, ik ben alleen een enorm vergiet. (zie topic op overig met onbelangrijke dingen die je even wilt melden) Afspraken met mij maken is een ramp, ik vergeet ze gewoon. Heb dus gisteren zelfs mijn jongens op de BSO laten staan. Denk dat ik dat nog de vervelendste bijwerking vindt, daar is niet echt iets aan te doen.
Zolang de kwaal maar erger is dan het middel is het goed te doen.
Ow, ik ben NIET aangekomen sinds ik met het middel gestart ben.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
donderdag 1 oktober 2009 om 00:03
Oke moonlight,ik steek ze in mij zak.
Laten liggen is idd zonde
.
He Saar! yeah,het komt steeds dichterbij (slik.. )
Noanne,
Bedankt voor je uitleg.
Je interpretatie is goed hoor.
Maar ben nog steeds afhankelijk van laxeertabletten,dus zal deze bijwerking bij mij niet opvallen zeg maar.
Oh en vergeetachtig.....ach dat ben ik al mijn hele leven,zal ook niet opvallen .
Begrijp wel dat het beter is mocht ik de medicatie mogen proberen, dit pas na mijn vakantie te gaan doen.
Wel fijn dat het wat effect heeft bij je Noanne.
Laten liggen is idd zonde
.He Saar! yeah,het komt steeds dichterbij (slik.. )
Noanne,
Bedankt voor je uitleg.
Je interpretatie is goed hoor.
Maar ben nog steeds afhankelijk van laxeertabletten,dus zal deze bijwerking bij mij niet opvallen zeg maar.
Oh en vergeetachtig.....ach dat ben ik al mijn hele leven,zal ook niet opvallen .
Begrijp wel dat het beter is mocht ik de medicatie mogen proberen, dit pas na mijn vakantie te gaan doen.
Wel fijn dat het wat effect heeft bij je Noanne.
