Psyche
alle pijlers
De top is onbereikbaar.
donderdag 9 juli 2009 om 02:17
Vandaag reed ik in de auto en analyseerde eens wat er zo op de weg te zien is.
Bedrijfsauto's
Busjes met een logo
Dikke auto's....succesvolle zakenmensen?
Ik reed langs kantoren...werkplekken.
Het overviel mij ineens...ik werk niet.
En hoewel ik al jaren bezig ben te accepteren dat mijn wereldje nu eenmaal klein moet blijven om mij staande te kunnen houden en dat steeds beter lijkt te lukken.
Zakte mijn stemming,mijn eigenwaarde tot ver onder het nulpunt.
Ik heb gehuild thuis.
Als ik niet zoveel stoornissen had,als mijn lichaam en mijn gezondheid mij niet in de weg stonden.
Welke top had ik dan kunnen bereiken.
Diep van binnen weet ik best dat ik een hoop capaciteiten bezit.
Ik heb passie,talenten,intelligentie,goede communicatie vaardigheden,inzichten,ideeen,doorzettingsvermogen,creativiteit.
Maar dit alles is nutteloos want verder dan mijn kleine wereldje kom ik niet,omdat mijn schaduwkant mij na een tijdje keihard onderuit zou halen.
Maar ik zou zo graag willen...god wat zou ik graag willen.
Willen laten zien,boven op de top wat ik kan.
Ik zou iedereen verbazen,ik zou trots zijn.
Ik veeg maar bruut de traan weg.
De traan van de realiteit....
Ik zal het nooit kunnen tonen.
Want wat ik niet kan is groter dan wat ik wel kan.
En dat sloeg vandaag weer in als een bom.
Bedrijfsauto's
Busjes met een logo
Dikke auto's....succesvolle zakenmensen?
Ik reed langs kantoren...werkplekken.
Het overviel mij ineens...ik werk niet.
En hoewel ik al jaren bezig ben te accepteren dat mijn wereldje nu eenmaal klein moet blijven om mij staande te kunnen houden en dat steeds beter lijkt te lukken.
Zakte mijn stemming,mijn eigenwaarde tot ver onder het nulpunt.
Ik heb gehuild thuis.
Als ik niet zoveel stoornissen had,als mijn lichaam en mijn gezondheid mij niet in de weg stonden.
Welke top had ik dan kunnen bereiken.
Diep van binnen weet ik best dat ik een hoop capaciteiten bezit.
Ik heb passie,talenten,intelligentie,goede communicatie vaardigheden,inzichten,ideeen,doorzettingsvermogen,creativiteit.
Maar dit alles is nutteloos want verder dan mijn kleine wereldje kom ik niet,omdat mijn schaduwkant mij na een tijdje keihard onderuit zou halen.
Maar ik zou zo graag willen...god wat zou ik graag willen.
Willen laten zien,boven op de top wat ik kan.
Ik zou iedereen verbazen,ik zou trots zijn.
Ik veeg maar bruut de traan weg.
De traan van de realiteit....
Ik zal het nooit kunnen tonen.
Want wat ik niet kan is groter dan wat ik wel kan.
En dat sloeg vandaag weer in als een bom.
vrijdag 10 juli 2009 om 16:45
vrijdag 10 juli 2009 om 18:01
quote:Ciara schreef op 10 juli 2009 @ 15:50:
[...]
Laatst zag ik een 'enorm geslaagde' zakenman op tv in zijn idioot grote auto en die zei: 'succes is een keuze'. Daar walg ik dan van. Dan denk ik: jij moet eens de gezondheidsproblemen hebben die ik heb. Gewoon eens een jaartje of zo om te voelen hoe dat is. Kijken of je dan nog zegt: succes is een keuze.
En ik probeer te kijken naar wat ik wel kan. Ik doe vrijwilligerswerk voor 8 uur in de week en daar kan ik mijn kwaliteiten inzetten en die worden ook gewaardeerd.
Maar ik word wel elke dag geconfronteerd met mijn grenzen. Als ik zou denken wat jij schrijft Inner chalenge dat er geen limiet is op wat een persoon kan bereiken dan zou ik me elke dag mislukt voelen en schuldig omdat het blijkbaar aan mij ligt dat ik zo weinig bereikt heb.
Volgens mij word je vooral gelukkig als je je eigen beperkingen accepteert, als je kijkt welke doelen wel bereikbaar zijn en daar in kleine stappen naar toe werkt
Toch hoor ik jou 2 verschillende dingen zeggen. Iemand die zegt "Succes is een keuze" zegt iets heel belachelijks.
Maar tgegelijkertijd weet jij heel goed dat je moet kijken welke doelen wél bereikbaar zijn en werk je als vrijwilliger, zet je je kwaliteiten in en wordt dat gewaardeerd. Wat is daar niet succesvol aan en welk deel daarvan heb je zelf niet voor gekozen? I ask you.
[...]
Laatst zag ik een 'enorm geslaagde' zakenman op tv in zijn idioot grote auto en die zei: 'succes is een keuze'. Daar walg ik dan van. Dan denk ik: jij moet eens de gezondheidsproblemen hebben die ik heb. Gewoon eens een jaartje of zo om te voelen hoe dat is. Kijken of je dan nog zegt: succes is een keuze.
En ik probeer te kijken naar wat ik wel kan. Ik doe vrijwilligerswerk voor 8 uur in de week en daar kan ik mijn kwaliteiten inzetten en die worden ook gewaardeerd.
Maar ik word wel elke dag geconfronteerd met mijn grenzen. Als ik zou denken wat jij schrijft Inner chalenge dat er geen limiet is op wat een persoon kan bereiken dan zou ik me elke dag mislukt voelen en schuldig omdat het blijkbaar aan mij ligt dat ik zo weinig bereikt heb.
Volgens mij word je vooral gelukkig als je je eigen beperkingen accepteert, als je kijkt welke doelen wel bereikbaar zijn en daar in kleine stappen naar toe werkt
Toch hoor ik jou 2 verschillende dingen zeggen. Iemand die zegt "Succes is een keuze" zegt iets heel belachelijks.
Maar tgegelijkertijd weet jij heel goed dat je moet kijken welke doelen wél bereikbaar zijn en werk je als vrijwilliger, zet je je kwaliteiten in en wordt dat gewaardeerd. Wat is daar niet succesvol aan en welk deel daarvan heb je zelf niet voor gekozen? I ask you.
vrijdag 10 juli 2009 om 19:13
Ik lees aandachtig de posts(wil nog steeds dieper op sommige posts in gaan,maar kan kan even moeilijk mijn koppie erbij houden met zoveel woorden).
Nijn ,je kaart idd aan waar ik al jaren me bezig ben in therapie,acceptatie en tevreden zijn.
Het klopt ook dat een deel van berusting daar in zal zitten.
Kennelijk lukt mij dat nog steeds niet goed,want het blijft een terug kerend thema.
Inner-challenge,
Als ik je post lees lijkt het alsof je mijn problematiek bagateliseerd en als ik iets zou willen ik het ook gewoon kan gaan doen.
Helaas is het een feit dat mijn wereld niet zo groot kan worden.
Dat is geen vrijwillige keuze maar ervaring en wetenschap maakt dat nu eenmaal zo.
Het is wel zo dat ik mijn grenzen wil gaan toetsen,hoewel de experts daar niet om staan te springen.
Ik moet ook echt gaan leren dat first things first moeten,maar daar zit zo weinig beweging in en dat frustreert,want de tijd tikt wel gewoon lekker door.
Ik vind dit wel een mooi thema voor mijn nieuwe therapie straks,een echt doel.
Ruimte vrij krijgen om iets te gaan starten.
Moet ik wel eerst een hoop doen aan mijn hoogmoedswaanzin.
Tevreden zijn met beginnen met een leuke cursus bijv, en niet gelijk die Hbo opleiding ambieren(want dat moet het dan minstens zijn voor mij )
Er zijn echt een paar mooie adviezen aangedragen.
Robo,leo,leuke initiatieven geopperd,wil daar nog op terug komen!!
ja ik weet waar mijn passie en dromen liggen,ik weet waar ik mij voor zou in kunnen zetten met mijn kennis en ervaring.
Maar ik moet mijn verdriet en ongeduld aan de kant zetten en hard gaan werken om de randvoorwaarden een beetje op de rit te krijgen (zucht.....daar gaan we weer...)
Ik denk dat het goed is om een een plan de campagne te schrijven voor mijzelf.
Want er zijn een hoop gebieden die aandacht nodig hebben en het staat allemaal met elkaar verband.
En gaande weg ontdekken wat wel haalbaar kan zijn voor mij.
Maar oh oh...op dit moment kan ik het even heel moeilijk loslaten.
Heel erg bedankt dat jullie de moeite nemen om te reageren en laten weten dat jullie mij kennelijk anders zien dan ik zelf .
Dat is erg warm om te lezen.
En Roosvrouw,wat een inspirerend verhaal hoe jij gaande weg datgene hebt bereikt wat voor jou haalbaar is.
Nijn ,je kaart idd aan waar ik al jaren me bezig ben in therapie,acceptatie en tevreden zijn.
Het klopt ook dat een deel van berusting daar in zal zitten.
Kennelijk lukt mij dat nog steeds niet goed,want het blijft een terug kerend thema.
Inner-challenge,
Als ik je post lees lijkt het alsof je mijn problematiek bagateliseerd en als ik iets zou willen ik het ook gewoon kan gaan doen.
Helaas is het een feit dat mijn wereld niet zo groot kan worden.
Dat is geen vrijwillige keuze maar ervaring en wetenschap maakt dat nu eenmaal zo.
Het is wel zo dat ik mijn grenzen wil gaan toetsen,hoewel de experts daar niet om staan te springen.
Ik moet ook echt gaan leren dat first things first moeten,maar daar zit zo weinig beweging in en dat frustreert,want de tijd tikt wel gewoon lekker door.
Ik vind dit wel een mooi thema voor mijn nieuwe therapie straks,een echt doel.
Ruimte vrij krijgen om iets te gaan starten.
Moet ik wel eerst een hoop doen aan mijn hoogmoedswaanzin.
Tevreden zijn met beginnen met een leuke cursus bijv, en niet gelijk die Hbo opleiding ambieren(want dat moet het dan minstens zijn voor mij )
Er zijn echt een paar mooie adviezen aangedragen.
Robo,leo,leuke initiatieven geopperd,wil daar nog op terug komen!!
ja ik weet waar mijn passie en dromen liggen,ik weet waar ik mij voor zou in kunnen zetten met mijn kennis en ervaring.
Maar ik moet mijn verdriet en ongeduld aan de kant zetten en hard gaan werken om de randvoorwaarden een beetje op de rit te krijgen (zucht.....daar gaan we weer...)
Ik denk dat het goed is om een een plan de campagne te schrijven voor mijzelf.
Want er zijn een hoop gebieden die aandacht nodig hebben en het staat allemaal met elkaar verband.
En gaande weg ontdekken wat wel haalbaar kan zijn voor mij.
Maar oh oh...op dit moment kan ik het even heel moeilijk loslaten.
Heel erg bedankt dat jullie de moeite nemen om te reageren en laten weten dat jullie mij kennelijk anders zien dan ik zelf .
Dat is erg warm om te lezen.
En Roosvrouw,wat een inspirerend verhaal hoe jij gaande weg datgene hebt bereikt wat voor jou haalbaar is.
vrijdag 10 juli 2009 om 19:50
quote:Inner_Challenge schreef op 10 juli 2009 @ 14:54:
Waarom zou je willen accepteren dat je wereldje klein moet blijven als je vanbinnen zoveel dromen en passies hebt? Uiteindelijk zal dit alleen maar leiden naar spijt: wat als ik vroeger dit of dat had gedaan.
Ik ben er zeker van dat er mensen zijn met veel meer en ernstigere stoornissen die ongelooflijke dingen hebben bereikt. Je weet duidelijk wat je talenten en passies zijn dus waarom zou jij niet alles kunnen zijn waar je van droomt!
Ik weet niet wat je bedoelt met je 'schaduwkant', maar beslis gewoon om je niet meer onderuit te laten halen. Blijf in jezelf geloven! Zeg nooit dat je iets nooit zal kunnen.
De mensen die het meest bereiken zijn de mensen die meer gefaald hebben dan alle andere mensen, MAAR nooit opgaven! Ik kan je tientallen voorbeelden geven, van Henry Ford, Thomas Edison tot Richard Branson en Michael Jordan.
Als ik je 1 tip kan geven is het om eens enkele boeken te lezen: Mijn absolute favoriet is 'Harmonic Wealth' van James Ray . Als je liever een Nederlandstalig boek leest kan je deze eens proberen:
De kracht van het nu - Eckhart Tolle
Je ongekende vermogens - Anthony Robbins
Je kan je leven helen - Louise L. Hay
Weet dat jij niet de enige bent die hiermee omgaat. Zeer veel mensen denken over dit soort dingen na. Maar er zijn er maar weinig die er ook effectief iets aan doen. Als je je niet je hele leven wil afvragen: wat als ... dan zal je actie moeten ondernemen en in jezelf moeten beginnen geloven. Er is geen limiet op wat een persoon kan bereiken. Durf te dromen, neem actie en laat nooit iemand je vertellen dat je iets niet kan.Van dit soort reacties word ik zooooooooooo moe.
Waarom zou je willen accepteren dat je wereldje klein moet blijven als je vanbinnen zoveel dromen en passies hebt? Uiteindelijk zal dit alleen maar leiden naar spijt: wat als ik vroeger dit of dat had gedaan.
Ik ben er zeker van dat er mensen zijn met veel meer en ernstigere stoornissen die ongelooflijke dingen hebben bereikt. Je weet duidelijk wat je talenten en passies zijn dus waarom zou jij niet alles kunnen zijn waar je van droomt!
Ik weet niet wat je bedoelt met je 'schaduwkant', maar beslis gewoon om je niet meer onderuit te laten halen. Blijf in jezelf geloven! Zeg nooit dat je iets nooit zal kunnen.
De mensen die het meest bereiken zijn de mensen die meer gefaald hebben dan alle andere mensen, MAAR nooit opgaven! Ik kan je tientallen voorbeelden geven, van Henry Ford, Thomas Edison tot Richard Branson en Michael Jordan.
Als ik je 1 tip kan geven is het om eens enkele boeken te lezen: Mijn absolute favoriet is 'Harmonic Wealth' van James Ray . Als je liever een Nederlandstalig boek leest kan je deze eens proberen:
De kracht van het nu - Eckhart Tolle
Je ongekende vermogens - Anthony Robbins
Je kan je leven helen - Louise L. Hay
Weet dat jij niet de enige bent die hiermee omgaat. Zeer veel mensen denken over dit soort dingen na. Maar er zijn er maar weinig die er ook effectief iets aan doen. Als je je niet je hele leven wil afvragen: wat als ... dan zal je actie moeten ondernemen en in jezelf moeten beginnen geloven. Er is geen limiet op wat een persoon kan bereiken. Durf te dromen, neem actie en laat nooit iemand je vertellen dat je iets niet kan.Van dit soort reacties word ik zooooooooooo moe.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 10 juli 2009 om 20:11
quote:Nijntje schreef op 10 juli 2009 @ 18:01:
[...]
Toch hoor ik jou 2 verschillende dingen zeggen. Iemand die zegt "Succes is een keuze" zegt iets heel belachelijks.
Maar tgegelijkertijd weet jij heel goed dat je moet kijken welke doelen wél bereikbaar zijn en werk je als vrijwilliger, zet je je kwaliteiten in en wordt dat gewaardeerd. Wat is daar niet succesvol aan en welk deel daarvan heb je zelf niet voor gekozen? I ask you.
Hoi Nijntje,
Natuurlijk heb ik keuzes gemaakt om te komen waar ik nu ben. Keuzes waar ik nog steeds achter sta en waar ik ook trots op ben. Maar als de keuze geheel aan mij was zou ik nu werk doen waar ik mijn HBO-opleiding voor gedaan heb. Dan zou ik misschien richting een leidinggevende functie gegaan zijn. Maar dat gaat niet ivm met mijn psychische handicap. Ik heb geen keuze in mijn gezondheidstoestand. En die succesvolle zakenman waar ik het over had die heeft ook geen keuze in zijn gezondheid. Hij heeft gewoon geluk dat hij psychisch en lichamelijk gezond is en daarom al zijn mogelijkheden kan gebruiken om succesvol te zijn en zich helemaal te ontplooien.
Ik merk steeds vaker op mijn vrijwilligerswerk dat ik best veel kwaliteiten heb (ik dacht nl altijd dat ik niks kon) maar ik baal er ook weleens van dat ik die niet zo ver kan ontwikkelen als een ander. Daar ben ik ook weleens verdrietig over. Ik heb het gevoel dat ik me had kunnen ontwikkelen tot pioenroos en nu ben ik 'maar' een madeliefje. Nu ben ik de laatste jaren wel aan het leren dat dit madeliefje net zoveel waard is als die pioenroos. En madeliefjes kunnen ook een hoop. En dit madeliefje laat niet over zich heen lopen. En ik doe dingen op mijn vrijwilligerswerk (namelijk spreken voor groepen) die anderen niet durven. Dus ik ben heus wel tot bloei gekomen alleen niet helemaal zoals ik me had voorgesteld toen ik 18 was.
[...]
Toch hoor ik jou 2 verschillende dingen zeggen. Iemand die zegt "Succes is een keuze" zegt iets heel belachelijks.
Maar tgegelijkertijd weet jij heel goed dat je moet kijken welke doelen wél bereikbaar zijn en werk je als vrijwilliger, zet je je kwaliteiten in en wordt dat gewaardeerd. Wat is daar niet succesvol aan en welk deel daarvan heb je zelf niet voor gekozen? I ask you.
Hoi Nijntje,
Natuurlijk heb ik keuzes gemaakt om te komen waar ik nu ben. Keuzes waar ik nog steeds achter sta en waar ik ook trots op ben. Maar als de keuze geheel aan mij was zou ik nu werk doen waar ik mijn HBO-opleiding voor gedaan heb. Dan zou ik misschien richting een leidinggevende functie gegaan zijn. Maar dat gaat niet ivm met mijn psychische handicap. Ik heb geen keuze in mijn gezondheidstoestand. En die succesvolle zakenman waar ik het over had die heeft ook geen keuze in zijn gezondheid. Hij heeft gewoon geluk dat hij psychisch en lichamelijk gezond is en daarom al zijn mogelijkheden kan gebruiken om succesvol te zijn en zich helemaal te ontplooien.
Ik merk steeds vaker op mijn vrijwilligerswerk dat ik best veel kwaliteiten heb (ik dacht nl altijd dat ik niks kon) maar ik baal er ook weleens van dat ik die niet zo ver kan ontwikkelen als een ander. Daar ben ik ook weleens verdrietig over. Ik heb het gevoel dat ik me had kunnen ontwikkelen tot pioenroos en nu ben ik 'maar' een madeliefje. Nu ben ik de laatste jaren wel aan het leren dat dit madeliefje net zoveel waard is als die pioenroos. En madeliefjes kunnen ook een hoop. En dit madeliefje laat niet over zich heen lopen. En ik doe dingen op mijn vrijwilligerswerk (namelijk spreken voor groepen) die anderen niet durven. Dus ik ben heus wel tot bloei gekomen alleen niet helemaal zoals ik me had voorgesteld toen ik 18 was.
vrijdag 10 juli 2009 om 20:14
Wat een mooi (weet even geen ander woord) topic Iry, en ook herkenbaar uit een periode in mijn leven. Op een bepaalde manier geeft het misschien ook aan dat jouw problemen, ook al heb je ze en verdwijnen ze niet zomaar, geen vaststaand iets zijn. Want jij verandert wel, of jij groeit wel, ook al veranderen de problemen niet altijd met je mee,
En misschien hoeft dat ook niet, misschien kan je voorzichtig gaan kijken waar jouw grenzen liggen, wat het 'gezonde' deel van jou wil en kan, rekening houdend met het kwetsbare deel. Het blijft balanceren, maar de balans kan altijd weer ergens anders gaan liggen en misschien is nu (weer) het moment om uit te vinden waar jouw evenwicht ligt.
Ik was op een gegeven moment zó therapie-moe dat ik besloot: weet je wat, ik zie de wereld als één grote therapeutische gemeenschap en ik ga gewoon wat uit proberen. Voorzichtig, en ik zie wel waar het schip strandt. Terug kan ik altijd. En dat heeft mij geholpen om over de drempel heen te stappen, om de wereld met al die gezonde werkende mensen wat minder groot en bedreigend te maken. Het paradoxale was dat ik dat besluit pas kon nemen toen ik, tot op zekere hoogte, ook mijn 'ziekte' had geaccepteerd. Dat gaf ook ruimte, dat zorgde ervoor dat ik me er niet meer totaal mee identificeerde en ik met die paar gezonde brokken wat op kon gaan bouwen.
Heel veel succes met je plan de campagne, en blijf wel een beetje hoogmoedwaanzinnig hoor, dat motiveert namelijk enorm kan ik je vertellen
En misschien hoeft dat ook niet, misschien kan je voorzichtig gaan kijken waar jouw grenzen liggen, wat het 'gezonde' deel van jou wil en kan, rekening houdend met het kwetsbare deel. Het blijft balanceren, maar de balans kan altijd weer ergens anders gaan liggen en misschien is nu (weer) het moment om uit te vinden waar jouw evenwicht ligt.
Ik was op een gegeven moment zó therapie-moe dat ik besloot: weet je wat, ik zie de wereld als één grote therapeutische gemeenschap en ik ga gewoon wat uit proberen. Voorzichtig, en ik zie wel waar het schip strandt. Terug kan ik altijd. En dat heeft mij geholpen om over de drempel heen te stappen, om de wereld met al die gezonde werkende mensen wat minder groot en bedreigend te maken. Het paradoxale was dat ik dat besluit pas kon nemen toen ik, tot op zekere hoogte, ook mijn 'ziekte' had geaccepteerd. Dat gaf ook ruimte, dat zorgde ervoor dat ik me er niet meer totaal mee identificeerde en ik met die paar gezonde brokken wat op kon gaan bouwen.
Heel veel succes met je plan de campagne, en blijf wel een beetje hoogmoedwaanzinnig hoor, dat motiveert namelijk enorm kan ik je vertellen
vrijdag 10 juli 2009 om 20:20
En iry,
Ik heb ook echt moeten leren om doelen te bereiken door middel van tussenstappen. Ik wilde altijd meteen bij het einddoel uitkomen en het nemen van tussenstappen zag ik als falen. Want iedereen kan het in èèn keer dus ik mocht het niet in drie of vijf of tien stappen doen. Maar nu heb ik wel geleerd als ik ergens wil komen dan moet dat in kleine stappen en soms piepkleine stappen. Maar met al die stappen kom je er ook. Als je dan na een jaar terugkijkt op wat je gedaan hebt ben je blijer als je zes kleine stappen hebt gemaakt dan dat je het hele jaar hebt zitten wachten tot je die reuzestap kon nemen die nog steeds niet gelukt is.
Ik heb ook echt moeten leren om doelen te bereiken door middel van tussenstappen. Ik wilde altijd meteen bij het einddoel uitkomen en het nemen van tussenstappen zag ik als falen. Want iedereen kan het in èèn keer dus ik mocht het niet in drie of vijf of tien stappen doen. Maar nu heb ik wel geleerd als ik ergens wil komen dan moet dat in kleine stappen en soms piepkleine stappen. Maar met al die stappen kom je er ook. Als je dan na een jaar terugkijkt op wat je gedaan hebt ben je blijer als je zes kleine stappen hebt gemaakt dan dat je het hele jaar hebt zitten wachten tot je die reuzestap kon nemen die nog steeds niet gelukt is.
vrijdag 10 juli 2009 om 21:24
Het doet pijn als je je realiseert dat je de talenten en vaardigheden en ambities die je bezit, niet volledig tot ontplooiing kan brengen door een psychische handicap.
Het is als de zeer talentvolle voetbalspits die bejubeld wordt en dan een knieblessure krijgt die hem zijn carriere kost....
Die staat ook aan de kant te kijken hoe anderen de goals scoren. En ondertussen voelt hij de steken in zijn knie.
Dat is gewoon hard. Niet meer en niet minder. Maar er valt uiteindelijk wel mee te leven.
Het is als de zeer talentvolle voetbalspits die bejubeld wordt en dan een knieblessure krijgt die hem zijn carriere kost....
Die staat ook aan de kant te kijken hoe anderen de goals scoren. En ondertussen voelt hij de steken in zijn knie.
Dat is gewoon hard. Niet meer en niet minder. Maar er valt uiteindelijk wel mee te leven.
vrijdag 10 juli 2009 om 21:36
quote:Solomio schreef op 10 juli 2009 @ 19:50:
[...]
Van dit soort reacties word ik zooooooooooo moe.
Ditto. Vooral als ik zie welke boeken ze aanhaalt als tips. Je ongekende vermogens van Anthony Robbins heb ik hier nog op het nachtkastje liggen maar als licht leesvoer om bij in slaap te vallen. Ik denk echt dat Iry hier niet heel veel (lees: Niks) aan zal hebben (en dat bedoel ik niet negatief hoor Iry...).
Ik heb respect voor de manier waarop je nav dit topic toch ook weer zo helder kunt formuleren waar de knelpunten zitten en waar je valkuilen zitten. Het herkennen (en erkennen) van je valkuilen is al een héle grote stap!
Je bent echt wel goed bezig voor jezelf. Leg die lat maar ff bij je knieen ipv drie meter boven je hoofd!
[...]
Van dit soort reacties word ik zooooooooooo moe.
Ditto. Vooral als ik zie welke boeken ze aanhaalt als tips. Je ongekende vermogens van Anthony Robbins heb ik hier nog op het nachtkastje liggen maar als licht leesvoer om bij in slaap te vallen. Ik denk echt dat Iry hier niet heel veel (lees: Niks) aan zal hebben (en dat bedoel ik niet negatief hoor Iry...).
Ik heb respect voor de manier waarop je nav dit topic toch ook weer zo helder kunt formuleren waar de knelpunten zitten en waar je valkuilen zitten. Het herkennen (en erkennen) van je valkuilen is al een héle grote stap!
Je bent echt wel goed bezig voor jezelf. Leg die lat maar ff bij je knieen ipv drie meter boven je hoofd!
vrijdag 10 juli 2009 om 21:55
Ciara,je haalt ook wel de angel eruit.
Dat idd inderdaad wat ik ook moet leren,beginnen met de kleine stapjes.
Of die ook op waarde inschattten eigenlijk.
Want jij beschrijft exact het gevoel wat je krijgt als je alleen maar zit aan te hikken tegen die gigastap die niet lukt.
En wat een loser je jezelf weer vind als je aan het eind van de rit niets hebt gedaan.
Ik moet gaan zoeken waar mijn beperkingen wel in te passen zijn.
En hopelijk mag dat nog gaan groeien in de toekomst.
En acceptatie voor wat niet kan.
Ik heb een studie in de kast liggen,iets wat ik heel graag wil.
Zelfs dat lukt nog niet.
Maar het zou wel een mooi streven zijn om te gaan zorgen dat ik ruimte maak om een start te kunnen maken aan deze studie.
Dat idd inderdaad wat ik ook moet leren,beginnen met de kleine stapjes.
Of die ook op waarde inschattten eigenlijk.
Want jij beschrijft exact het gevoel wat je krijgt als je alleen maar zit aan te hikken tegen die gigastap die niet lukt.
En wat een loser je jezelf weer vind als je aan het eind van de rit niets hebt gedaan.
Ik moet gaan zoeken waar mijn beperkingen wel in te passen zijn.
En hopelijk mag dat nog gaan groeien in de toekomst.
En acceptatie voor wat niet kan.
Ik heb een studie in de kast liggen,iets wat ik heel graag wil.
Zelfs dat lukt nog niet.
Maar het zou wel een mooi streven zijn om te gaan zorgen dat ik ruimte maak om een start te kunnen maken aan deze studie.
vrijdag 10 juli 2009 om 22:31
Dat klopt Mazou,ik streef ook echt niet andermans top na.
Ik zou gewoon zoveel meer willen zijn dan Iry die haar halve leven loopt te ploeteren met stoornissen,trauma.'s en moeizame gezondheid.
Die alle zeilen bij moet zetten om haar hoofd boven water te houden.
En dan blijkt dat er weinig over blijft voor wat ik ben,wat ik kan,wat ik wil omdat je dan je kruit al verschoten hebt.
Misschien kan ik dat gevoel ook moeilijk verwoorden.
Het heeft ook met eigenwaarde te maken,laten zien (aan jezelf?) wat jou maakt....dat kan de ontplooing van je passie zijn, het inzetten van je intelligentie,creativiteit....iets waarvan je kan zeggen,dat is mijn bezit wat ik in mijn mars heb.
Ik voel mij vaak een mislukkeling (ja sorry het klinkt zo wel heel dramatisch,maar ik weet het niet beter te zeggen)
Is het mijn perfectionisme? mijn prestatiedrang? mijn onvrede over mijzelf die het tevreden kunnen zijn in de weg staat?
Eigenlijk roept dit alles zoveel emotie's en vragen op.
Maar het komt eigenlijk hier op neer:
Ik mis mij.
Ik zou gewoon zoveel meer willen zijn dan Iry die haar halve leven loopt te ploeteren met stoornissen,trauma.'s en moeizame gezondheid.
Die alle zeilen bij moet zetten om haar hoofd boven water te houden.
En dan blijkt dat er weinig over blijft voor wat ik ben,wat ik kan,wat ik wil omdat je dan je kruit al verschoten hebt.
Misschien kan ik dat gevoel ook moeilijk verwoorden.
Het heeft ook met eigenwaarde te maken,laten zien (aan jezelf?) wat jou maakt....dat kan de ontplooing van je passie zijn, het inzetten van je intelligentie,creativiteit....iets waarvan je kan zeggen,dat is mijn bezit wat ik in mijn mars heb.
Ik voel mij vaak een mislukkeling (ja sorry het klinkt zo wel heel dramatisch,maar ik weet het niet beter te zeggen)
Is het mijn perfectionisme? mijn prestatiedrang? mijn onvrede over mijzelf die het tevreden kunnen zijn in de weg staat?
Eigenlijk roept dit alles zoveel emotie's en vragen op.
Maar het komt eigenlijk hier op neer:
Ik mis mij.
vrijdag 10 juli 2009 om 22:38
Mis je de ik die je ooit was Iry of mis je de jij die je in je hoofd gevormd hebt die je zou 'moeten' zijn?
Die studie waar je het over hebt is een doel dat je jezelf al jaren stelt omdat je nou eenmaal vind dat je het zou moeten kunnen. Omdat je het met je hersencapaciteit kunt. En dat kun je ook! Maar die ruimte om het daadwerkelijk te doen komt er maar niet.
Waarom dan niet een iets kleiner doel stellen voor jezelf? Ben je bang dat je daar dan niet voldoende voldoening uit zult halen? Die studie cursus is direct heel onoverzichtelijk en groot. En daardoor blijft het je teleurstellen omdat je er niet eens aan start. Wellicht als je iets kleiners (of in ieder geval overzichtelijkers) aanpakt wat je wel tot een geweldig resultaat kunt brengen geeft dat je ook de moed om als volgend project die cursus op te pakken. Maar begin nou niet direct bij de top Probeer het laddertje te gebruiken...
Die studie waar je het over hebt is een doel dat je jezelf al jaren stelt omdat je nou eenmaal vind dat je het zou moeten kunnen. Omdat je het met je hersencapaciteit kunt. En dat kun je ook! Maar die ruimte om het daadwerkelijk te doen komt er maar niet.
Waarom dan niet een iets kleiner doel stellen voor jezelf? Ben je bang dat je daar dan niet voldoende voldoening uit zult halen? Die studie cursus is direct heel onoverzichtelijk en groot. En daardoor blijft het je teleurstellen omdat je er niet eens aan start. Wellicht als je iets kleiners (of in ieder geval overzichtelijkers) aanpakt wat je wel tot een geweldig resultaat kunt brengen geeft dat je ook de moed om als volgend project die cursus op te pakken. Maar begin nou niet direct bij de top Probeer het laddertje te gebruiken...
vrijdag 10 juli 2009 om 23:00
Het is idd wat ik in mijn hoofd heb gevormd Lunax.
En je verwoord het precies wat de studie betreft.
Naast dat het ook mijn interesse betreft inhoudelijk,vind ik dat ik het moet kunnen.
Het is mij in therapie al jaren voorgeschoteld dat het veel beter is met kleine overzichtelijk dingen te starten.
Maar ik vind dat dan weer niet goed genoeg voor mijzelf.
En zo beperk ik mij ook weer door de hoge lat en hoogmoedswaanzin.
Terwijl de ruimte voorlopig net groot genoeg zou kunnen zijn voor de kleinere dingen.
En dat maakt mij weer boos en opstandig wat dat is nou net niet wat ik wil.
Dat alles heeft natuurlijk met acceptatie te maken.
Daar wringt de schoen kennelijk nog heel erg.
En je verwoord het precies wat de studie betreft.
Naast dat het ook mijn interesse betreft inhoudelijk,vind ik dat ik het moet kunnen.
Het is mij in therapie al jaren voorgeschoteld dat het veel beter is met kleine overzichtelijk dingen te starten.
Maar ik vind dat dan weer niet goed genoeg voor mijzelf.
En zo beperk ik mij ook weer door de hoge lat en hoogmoedswaanzin.
Terwijl de ruimte voorlopig net groot genoeg zou kunnen zijn voor de kleinere dingen.
En dat maakt mij weer boos en opstandig wat dat is nou net niet wat ik wil.
Dat alles heeft natuurlijk met acceptatie te maken.
Daar wringt de schoen kennelijk nog heel erg.
vrijdag 10 juli 2009 om 23:09
En als je die kleine stapjes nou eens probeert te zien als succesjes die je helpen naar een grotere stap? Het maken van een kleine stap is geen mislukking. Het is niet zo dat omdat je een kleiner stapje maakt het grote stapje er nooit zal komen. Wellicht is het een opstapje. Wellicht ook niet, maar dan heb je in ieder geval de kleine stapjes gemaakt. En die kleine stapjes Iry, die gaan ook vooruit.
En vooruit is waar je wilt zijn.
Door boos te zijn op jezelf dat je die grote stap nu niet kunt nemen beperk je jezelf inderdaad. En dat is hartstikke jammer. Je beperkt jezelf doordat je dan maar helemaal niets doet. En dat maakt boos. Logisch! Misschien wordt je wel (in tegenstelling tot wat je nu denkt) hartstikke blij van een haalbaar doel. Wat ik net al schreef, als die kleinere doelen ineens gerealiseerd zijn en je dus niet meer boos hoeft te zijn op jezelf creeert het wellicht vanzelf ruimte voor meer...
In ieder geval het proberen waard lijkt mij
En vooruit is waar je wilt zijn.
Door boos te zijn op jezelf dat je die grote stap nu niet kunt nemen beperk je jezelf inderdaad. En dat is hartstikke jammer. Je beperkt jezelf doordat je dan maar helemaal niets doet. En dat maakt boos. Logisch! Misschien wordt je wel (in tegenstelling tot wat je nu denkt) hartstikke blij van een haalbaar doel. Wat ik net al schreef, als die kleinere doelen ineens gerealiseerd zijn en je dus niet meer boos hoeft te zijn op jezelf creeert het wellicht vanzelf ruimte voor meer...
In ieder geval het proberen waard lijkt mij
vrijdag 10 juli 2009 om 23:14
quote:iry schreef op 10 juli 2009 @ 22:31:
Ik mis mij.
Daar heeft Acda en de Munnick zo'n mooi nummer over geschreven. Vaak naar geluisterd toen ik thuis zat met een burnout. Ken je het?
Een klein citaat voor je:
Ik mis mij, mis ik mij, ik mis er voor of er volledig voorbij.
Ik mis mij, nergens thuis op m'n plek of er voor of er volledig
voorbij, waar ik ook ben ik mis mij.
Waarom ik kwam vandaag, uhmmm, ik mis mij of wat
ik hier achter liet.
Ik mis mij.
Daar heeft Acda en de Munnick zo'n mooi nummer over geschreven. Vaak naar geluisterd toen ik thuis zat met een burnout. Ken je het?
Een klein citaat voor je:
Ik mis mij, mis ik mij, ik mis er voor of er volledig voorbij.
Ik mis mij, nergens thuis op m'n plek of er voor of er volledig
voorbij, waar ik ook ben ik mis mij.
Waarom ik kwam vandaag, uhmmm, ik mis mij of wat
ik hier achter liet.
