Psyche
alle pijlers
dwanggedachten wie kent het?
woensdag 28 november 2012 om 10:34
Precies! Het is echt heel nauw gelinkt aan een mega controle gevoel willen hebben. Ik denk altijd maar; er is een reden waarom niet iedereen onze gedachten kan horen. Je bent er zo bang voor, omdat het dingen zijn die inderdaad niet goedgekeurd worden in onze maatschappij als je het zou doen. Maar je doet het toch niet. Wat als... zijn gedachten die nutteloos zijn. Wat ik al zei; je kan echt alles denken. Wat als de wereld nu vergaat? Wat als ik nu van een balkon afspring? Wat als ik nu iemand met een mes neersteek? wat als... juist. Ik denk dat je me wel begrijpt:)
woensdag 28 november 2012 om 10:39
mooi! Ik had (en heb soms nog steeds) weken dat t me niet met rust laat. Ik vroeg me trouwens af of jij de pil slikt? want ik merk bij mij dat het erger word als ik in mn laatste week zit. Wel eerder ook verband aangetoond tussen pil (hormonen overschot) en depressies. Anyway. Ik heb ook hele erge angstaanvallen gehad en chronische hyperventilatie voor meer dan een jaar. Daar ben ik vanaf, alleen komt het soms nog terug (zoals nu, zit in verweggistan op stage en ben heel erg op me aangewezen en heb hele erge heimwee en mis mijn vriend, dan komt het dus terug)
Het beste is toch om niks te gaan vermijden. Zoek afleiding. Dat is echt het enige wat helpt. Nodig eerst even thuis iemand bij je uit en neem die in vertrouwen. Dat scheelt al heel veel. Ga er ook lekker op uit verder, thuis zitten heeft geen zin, want je blijft zo in je angst zitten. Vooral blijven werken, en sporten is echt helemaal perfect ervoor. Andere dingen doen!! en laat je zelf niet gek maken, want het zijn maar gedachten. Je doet er echt niks mee (dat heb je ook wel bewezen toch!) en dan ebben ze langzaam weg. En ga dat boek van het duiveltje van de geest bestellen, toen ik dat las voelde ik me al 30 x beter!!
Het beste is toch om niks te gaan vermijden. Zoek afleiding. Dat is echt het enige wat helpt. Nodig eerst even thuis iemand bij je uit en neem die in vertrouwen. Dat scheelt al heel veel. Ga er ook lekker op uit verder, thuis zitten heeft geen zin, want je blijft zo in je angst zitten. Vooral blijven werken, en sporten is echt helemaal perfect ervoor. Andere dingen doen!! en laat je zelf niet gek maken, want het zijn maar gedachten. Je doet er echt niks mee (dat heb je ook wel bewezen toch!) en dan ebben ze langzaam weg. En ga dat boek van het duiveltje van de geest bestellen, toen ik dat las voelde ik me al 30 x beter!!
woensdag 28 november 2012 om 10:48
ikzelf heb de echte dwanggedachten niet in die mate, wel enge beelden van ongelukken. Dat komt omdat ik het lang geleden al opgegeven heb om perfect te zijn. Was niet haalbaar en dat zag ik tenslotte in.
Ik denk dat het best mogelijk is dat zo'n echte dwangaanval met het stressniveau te maken heeft. Hoe meer stress je voelt, hoe veiliger je je wil voelen. Dus hoe netter persoon je wil zijn. Dus hoe meer controle.
Lijkt mij.
Ik denk dat het best mogelijk is dat zo'n echte dwangaanval met het stressniveau te maken heeft. Hoe meer stress je voelt, hoe veiliger je je wil voelen. Dus hoe netter persoon je wil zijn. Dus hoe meer controle.
Lijkt mij.
it's a big club and you ain't in it
woensdag 28 november 2012 om 13:51
quote:prinses1970 schreef op 28 november 2012 @ 09:13:
he gudrun, ik vind die gedachtes echt 1000x erger dan die paniekaanvallen, heb jij ze ook wel eens naar andere mensen toe?
Bah wat een raar iets maar ik word er zo naar van, ik moest laatst braken van de stress ik dacht echt ik draai helemaal door....Hoi prinses,ja maar niet in de zin van ik wil iemand in elkaar meppen ofzo. Ik heb één keer gehad dat ik bij een bekende dacht: wat ben je toch een triest persoon,ik zou het je moeten zeggen,dat klinkt niet heel eng maar toen zat er zo een grote lading achter dat ik echt dacht dat ik het gíng zeggen en dat was zoooo eng,ik ril er nu nog van. Meestal zijn het gewoon wat gedachtes en ik kan ze verder negeren maar die viel echt niet te negeren. Ik heb ze alleen in mijn hele leven maar een enkele keer gehad en nu soms 10x in een maand wat ik al veel vind maar ik vind ze zooo kut. Ik heb trouwens ook veel stress en daar kan het zeker aan liggen. Maar goed ik heb ook veel paniekaanvallen en die komen ook van stress of trauma schijnt.
he gudrun, ik vind die gedachtes echt 1000x erger dan die paniekaanvallen, heb jij ze ook wel eens naar andere mensen toe?
Bah wat een raar iets maar ik word er zo naar van, ik moest laatst braken van de stress ik dacht echt ik draai helemaal door....Hoi prinses,ja maar niet in de zin van ik wil iemand in elkaar meppen ofzo. Ik heb één keer gehad dat ik bij een bekende dacht: wat ben je toch een triest persoon,ik zou het je moeten zeggen,dat klinkt niet heel eng maar toen zat er zo een grote lading achter dat ik echt dacht dat ik het gíng zeggen en dat was zoooo eng,ik ril er nu nog van. Meestal zijn het gewoon wat gedachtes en ik kan ze verder negeren maar die viel echt niet te negeren. Ik heb ze alleen in mijn hele leven maar een enkele keer gehad en nu soms 10x in een maand wat ik al veel vind maar ik vind ze zooo kut. Ik heb trouwens ook veel stress en daar kan het zeker aan liggen. Maar goed ik heb ook veel paniekaanvallen en die komen ook van stress of trauma schijnt.
woensdag 28 november 2012 om 13:55
Trouwens Bumble en rionyriony,dank jullie voor de stukjes,dat helpt al veel. Riony,wat jij zegt over het hondje aan de andere kant van het spoor denk ik zelf dus ook vaak en vind het ook echt een k*t gedachte. Ik heb alleen de mazzel dat ik het vrij snel van me afzet alleen op het moment zelf schrik je je rot.
woensdag 28 november 2012 om 14:25
Pfff, wat een herkenbare stukjes weer! Ook ik heb het. Alleen begrijp even niet wat urgesies (ofzo????) zijn of is. Zalwel even googelen.
Zit er op dit moment ook in. je wilt niet weten wat ik allemaal denk... en dat gevoel erbij.... vreselijk! Ik voel me ook heel onwerkelijk, iemand bekend met dit?
Prinses, kom op hè?!!
Zit er op dit moment ook in. je wilt niet weten wat ik allemaal denk... en dat gevoel erbij.... vreselijk! Ik voel me ook heel onwerkelijk, iemand bekend met dit?
Prinses, kom op hè?!!
woensdag 28 november 2012 om 14:49
Ik heb het ook (gehad) hoor. Vroeger was het zo dat ik moest kijken of mijn auto op slot was, anders kon ik niet slapen. Dus zo'n beetje elke avond rond 11 uur nog naar buiten gegaan om te kijken. Dat is wel weggegaan, nu heb ik zoiets 'wie wil die gammele bak nou hebben'. xD
Nu heb ik het vooral als ik alleen ben zoals nu. Vriend is voor een weekje weg vanwege werk waardoor ik dus alleen thuis ben. 'S avonds is het een drama. Eerst kijk ik ik weet niet hoe vaak of het gasfornuis uit is (ook al weet ik dat het uit is) en als ik in bed lig, moet ik vaak toch nog even naar beneden om te kijken of ik echt alles heb uitgedaan en op slot....
Ik vind dit al akelig, laat staan hoe jij het ervaart prinses...
Hou vol meid!
Nu heb ik het vooral als ik alleen ben zoals nu. Vriend is voor een weekje weg vanwege werk waardoor ik dus alleen thuis ben. 'S avonds is het een drama. Eerst kijk ik ik weet niet hoe vaak of het gasfornuis uit is (ook al weet ik dat het uit is) en als ik in bed lig, moet ik vaak toch nog even naar beneden om te kijken of ik echt alles heb uitgedaan en op slot....
Ik vind dit al akelig, laat staan hoe jij het ervaart prinses...
Hou vol meid!
woensdag 28 november 2012 om 16:30
Prinses dat is echt wel akelig dat je er de hele dag door zoveel last van hebt. Weet je al waar je stress van hebt? Of waar je problemen liggen? Of heb je daar nog geen zicht op. Want het is wel duidelijk dat er ergens iets in jou behoorlijk in de knoop zit. En het nare gevoel daarover moet er op een of andere manier uit en bij jou gebeurt dat dus door dwanggedachten. Ik denk ook dat hoe onbewuster je bent van waar de problematiek zit, hoe eerder je last zult hebben van dwanggedachten. Want die zijn zo ongrijpbaar en ook zo niet bij je persoonlijkheid passend. Het lijkt een soort ultiem middel van je geest om de stress te externaliseren. Op mij komt het over alsof jij op dit moment heel verkrampt in het leven staat. Dat wordt natuurlijk verergerd door die gedachten en op een gegeven moment wordt dat de oorzaak van het je slecht voelen. Spreek het uit tegen je moeder als je je zo voelt meid, want het moet eruit. Jee ik heb vroeger weken rondgelopen met een enorm schuldgevoel over de gedachte aan seks met de pastoor , weer zo'n leuke gedachte die in mij opkwam toen ik een keer nietsvermoedend in de kerk zat. Oh wat schrok ik me een hoedje. Welk meisje van 10 denkt nu zoiets slechts? Ik wou het niet eens denken!! Dus weken schuldig over gevoeld, kon aan niets anders meer denken dan dat ik verdorven was etc etc. Ten langen leste raakte ik er zo van in de knoop dat ik het van mezelf wel MOEST 'opbiechten' thuis. ( leuke connotatie) En volgens mij zei mijn moeder zoiets als, oh dat kan helemaal niet, want hij heeft het celibaat. hehehe ( Tegenwoordig weten we dat dat niks zegt, maar daar ging het hier niet om natuurlijk) Wat ik wil zeggen is dat het toen voor mij heel erg hielp om het uit te spreken, zodat ik van die beklemmende eenzaamheid af was. Slecht in alle eenzaamheid of zoiets.
woensdag 28 november 2012 om 18:25
Hoi,
Ik heb ook last van agressieve dwanggedachten, ik heb ocs/ocd. Daarnaast ook paniekaanvallen en heel herkenbaar ook dat als je wakker wordt je meteen bibberig bent, huilerig. Vol met angst!
Rare en enge gedachten, bang om mijn kat wat aan te doen, bang om aardappelschilmesjes af te wassen want oeh je zal maar ineens in jezelf gaan snijden. Bang om gek te worden of ineens van gekte naakt over straat te gaan rennen. Bij mij was het vooral moord en doodslag. Ik werd er helemaal gek van!
Heb heel lang therapie gehad bij psycholoog, ik heb mind-fullness geprobeerd, craniosacraaltherapie, ademhalingtherapie, ik heb EMDR gehad en het hielp allemaal maar voor even.
Uiteindelijk ging het vorig jaar rond deze periode zo slecht, ik werd gek van mezelf, zat vol met zenuwen de hele dag, durfde amper de deur nog uit. Toen heb ik besloten om antidepressiva te proberen. Dat was voor mijn gevoel het "laatste"redmiddel. Ik ben begin dit jaar begonnen met citalopram 20 mg, ik slik 1 tablet per dag en ik moet zeggen dat ik nergens last meer van heb qua dwanggedachten en paniekaanvallen. Wat een verademing zeg! Ik heb nog wel een heel ritueel voordat ik naar bed ga, dat is dus alles controleren, Ik heb nog wel last van controledwang maar dat neemt bij mij niet veel tijd in beslag. Het zit er helemaal ingesleten dus dat gaat me snel af. De controledwang heb ik al vanaf mijn 12e ofzo, vroeger ook bij een kinderpsycholoog gelopen.
Maar ik kan met recht zeggen dat ik me weer echt goed voel, geniet meer van de dingen, ben niet meer aan het malen en mezelf gek aan het maken. Onderneem weer veel dingen, ben veel de hort op. Voel me goed!
Heel veel succes en sterkte want ik weet hoe ellendig je je voelt en het wordt echt beter!
Ik heb ook last van agressieve dwanggedachten, ik heb ocs/ocd. Daarnaast ook paniekaanvallen en heel herkenbaar ook dat als je wakker wordt je meteen bibberig bent, huilerig. Vol met angst!
Rare en enge gedachten, bang om mijn kat wat aan te doen, bang om aardappelschilmesjes af te wassen want oeh je zal maar ineens in jezelf gaan snijden. Bang om gek te worden of ineens van gekte naakt over straat te gaan rennen. Bij mij was het vooral moord en doodslag. Ik werd er helemaal gek van!
Heb heel lang therapie gehad bij psycholoog, ik heb mind-fullness geprobeerd, craniosacraaltherapie, ademhalingtherapie, ik heb EMDR gehad en het hielp allemaal maar voor even.
Uiteindelijk ging het vorig jaar rond deze periode zo slecht, ik werd gek van mezelf, zat vol met zenuwen de hele dag, durfde amper de deur nog uit. Toen heb ik besloten om antidepressiva te proberen. Dat was voor mijn gevoel het "laatste"redmiddel. Ik ben begin dit jaar begonnen met citalopram 20 mg, ik slik 1 tablet per dag en ik moet zeggen dat ik nergens last meer van heb qua dwanggedachten en paniekaanvallen. Wat een verademing zeg! Ik heb nog wel een heel ritueel voordat ik naar bed ga, dat is dus alles controleren, Ik heb nog wel last van controledwang maar dat neemt bij mij niet veel tijd in beslag. Het zit er helemaal ingesleten dus dat gaat me snel af. De controledwang heb ik al vanaf mijn 12e ofzo, vroeger ook bij een kinderpsycholoog gelopen.
Maar ik kan met recht zeggen dat ik me weer echt goed voel, geniet meer van de dingen, ben niet meer aan het malen en mezelf gek aan het maken. Onderneem weer veel dingen, ben veel de hort op. Voel me goed!
Heel veel succes en sterkte want ik weet hoe ellendig je je voelt en het wordt echt beter!
woensdag 28 november 2012 om 19:27
@ asje: dit klinkt heel erg bekend, vooral dat rare wakker worden en over dat mesje afwassen.
Misschien zou jij je mening willen geven over wat ik voel, al 6 maanden (het begon na de zwangerschap) PS: ik heb al bloedgeprikt dus iets lichamelijks zal het niet zijn.
- elke nacht enge rare dromen, vooral dat ik de baby laat vallen, maar soms ook hele onrealistische dingen dat ik naar de ruimte MOET. (het heelal dus, terwijl ik niet wil! Doodeng, claustrofobisch) Ik heb ook regelmatig zweet/ koortsaanvallen snachts.
-angstgedachten mijn baby dood aan te treffen, ik kan mezelf helemaal gek maken en snachts nog 2x gaan kijken of alles goed is. Deze gedachte is erg versterkt doordat ik hier laatst een topic heb gelezen over een baby van 5 maanden oud die in zijn slaap is overleden. Ieders grootste nachtmerrie.
- een soort paniek over de blender. Echt, het klinkt idioot, maar wat jij hebt met dat mesje, heb ik met de blender. Ik ben bang dat ik in een moment mijn vinger tussen de mesjes stop en mijn vinger eraf ligt, en ik zie het dan echt voor me. Ik gebruik de blender dus niet meer.
-Vaak somberheid, minder genieten van wat ik normaal al deed
-hele erge vermoeidheid
-angst als mijn man weg is, zowel met als zonder kind. Ben elke keer bang dat er wat gebeurt. Zelfs als hij naar de supermarkt gaat, want: denk aan Alphen ad Rijn.
Mijn HA heeft al eens eerder voorgesteld om AD voor te schrijven jaren terug, voor somberheid. Toen had ik de paniek-gevoelens nog niet. Ik wilde het toen nog niet, maar begin er nu toch aan te denken.
Herken jij hier iets in?
SVP niet quoten, wellicht kort ik het hierna wat in.
Misschien zou jij je mening willen geven over wat ik voel, al 6 maanden (het begon na de zwangerschap) PS: ik heb al bloedgeprikt dus iets lichamelijks zal het niet zijn.
- elke nacht enge rare dromen, vooral dat ik de baby laat vallen, maar soms ook hele onrealistische dingen dat ik naar de ruimte MOET. (het heelal dus, terwijl ik niet wil! Doodeng, claustrofobisch) Ik heb ook regelmatig zweet/ koortsaanvallen snachts.
-angstgedachten mijn baby dood aan te treffen, ik kan mezelf helemaal gek maken en snachts nog 2x gaan kijken of alles goed is. Deze gedachte is erg versterkt doordat ik hier laatst een topic heb gelezen over een baby van 5 maanden oud die in zijn slaap is overleden. Ieders grootste nachtmerrie.
- een soort paniek over de blender. Echt, het klinkt idioot, maar wat jij hebt met dat mesje, heb ik met de blender. Ik ben bang dat ik in een moment mijn vinger tussen de mesjes stop en mijn vinger eraf ligt, en ik zie het dan echt voor me. Ik gebruik de blender dus niet meer.
-Vaak somberheid, minder genieten van wat ik normaal al deed
-hele erge vermoeidheid
-angst als mijn man weg is, zowel met als zonder kind. Ben elke keer bang dat er wat gebeurt. Zelfs als hij naar de supermarkt gaat, want: denk aan Alphen ad Rijn.
Mijn HA heeft al eens eerder voorgesteld om AD voor te schrijven jaren terug, voor somberheid. Toen had ik de paniek-gevoelens nog niet. Ik wilde het toen nog niet, maar begin er nu toch aan te denken.
Herken jij hier iets in?
SVP niet quoten, wellicht kort ik het hierna wat in.
woensdag 28 november 2012 om 19:32
Ohja, van het gas controleren heb ik ook. Controleer ik ook veel en als ik weg ben en heb gecontroleerd, zie ik het toch voor me hoe het gas open staat. Onwijs vermoeiend.
Ook kwam ik eens mijn moeder tegen in de supermarkt. Ze vraagt, waar is (naam dochtertje). Ik wist dat die gewoon veilig bij mijn man thuis was, maar ineens raakte ik toch in paniek, want idd waar is ze?!?!
Gewoon thuis, dus.
Ook kwam ik eens mijn moeder tegen in de supermarkt. Ze vraagt, waar is (naam dochtertje). Ik wist dat die gewoon veilig bij mijn man thuis was, maar ineens raakte ik toch in paniek, want idd waar is ze?!?!
Gewoon thuis, dus.
woensdag 28 november 2012 om 19:48
quote:prinses1970 schreef op 28 november 2012 @ 02:34:
ik blijf me dan nog afvragen waarom ik van die vreselijke dingen denk : bijv ik ga zelfmoord plegen, mijn hondje rotschop geven
dadelijk ga ik mijn vriend wat aandoen
want zoiets wil ik NIET denken ik vind het juist zo eng en ben zo bang dat ze nooit meer uit mijn hoofd gaan.....
Dat zijn hele normale gedachtes (ook volgens mijn psych). Iedereen heeft deze gedachtes. Joh, als ik alles had gedaan wat ik soms denk zat ik of in een gekkenhuis of in de gevangenis (of een combi van beide), dan waren mijn ouders en vriend dood geweest. Dan had ik mijn kat bewerkt met een mes. Dan had ik dat k*tkind wat gilde bij de Mac vermoord. Enzovoort.
Je bent en je wordt echt niet (zomaar) gek hoor, omdat je deze dingen denkt. Ik neem aan dat je ook nog gezond verstand hebt, dat je beseft dat je zulke dingen niet moet doen. Jij moet gaan vertrouwen op je gezonde verstand.
ik blijf me dan nog afvragen waarom ik van die vreselijke dingen denk : bijv ik ga zelfmoord plegen, mijn hondje rotschop geven
dadelijk ga ik mijn vriend wat aandoen
want zoiets wil ik NIET denken ik vind het juist zo eng en ben zo bang dat ze nooit meer uit mijn hoofd gaan.....
Dat zijn hele normale gedachtes (ook volgens mijn psych). Iedereen heeft deze gedachtes. Joh, als ik alles had gedaan wat ik soms denk zat ik of in een gekkenhuis of in de gevangenis (of een combi van beide), dan waren mijn ouders en vriend dood geweest. Dan had ik mijn kat bewerkt met een mes. Dan had ik dat k*tkind wat gilde bij de Mac vermoord. Enzovoort.
Je bent en je wordt echt niet (zomaar) gek hoor, omdat je deze dingen denkt. Ik neem aan dat je ook nog gezond verstand hebt, dat je beseft dat je zulke dingen niet moet doen. Jij moet gaan vertrouwen op je gezonde verstand.
