Psyche
alle pijlers
dwanggedachten wie kent het?
woensdag 28 november 2012 om 21:29
@ invincible: bedankt voor je reactie.
Ik heb hier wel aan gedacht, maar ik dacht dat dat heftiger zou zijn. Ik geef nog om mijn uiterlijk, ik heb nog (erg veel..) zin in seks (volgens mij zelfs veel meer dan voorheen), ben gek op dochter en zij maakt mij wel blij.
Nu wil ik moeders met een pnd niet over 1 kam scheren maar ik dacht dat de dingen die ik nu opnoem ook vaak zouden ontbreken bij een pnd.
Of zouden hier ook gradaties in zijn?
Ik heb hier wel aan gedacht, maar ik dacht dat dat heftiger zou zijn. Ik geef nog om mijn uiterlijk, ik heb nog (erg veel..) zin in seks (volgens mij zelfs veel meer dan voorheen), ben gek op dochter en zij maakt mij wel blij.
Nu wil ik moeders met een pnd niet over 1 kam scheren maar ik dacht dat de dingen die ik nu opnoem ook vaak zouden ontbreken bij een pnd.
Of zouden hier ook gradaties in zijn?
woensdag 28 november 2012 om 21:34
Maar ik voel me over het algemeen erg vlak, somber en angstig. Maar tegelijkertijd heb ik geluksmomenten met man/dochter.
Hoewel ik ook veel ruzie met man heb, die mij vindt overdrijven/ overbezorgd vindt.
Kan me voorstellen dat het irritant is, van een ambitieuze vrolijke dame naar een vrouw die al bezorgd is als man naar de supermarkt moet..
Hoewel ik ook veel ruzie met man heb, die mij vindt overdrijven/ overbezorgd vindt.
Kan me voorstellen dat het irritant is, van een ambitieuze vrolijke dame naar een vrouw die al bezorgd is als man naar de supermarkt moet..
woensdag 28 november 2012 om 22:07
@BrunetteParis: heel herkenbaar dat controleren. Het gas, de kraan en ik moet altijd ff de deur van de koelkast en vriezer aanraken voordat ik naar bed ga. Maarja dat is voor mij niet zo storend eerlijk gezegd. Die gedachten waren wel heel vervelend. Vorig jaar op vakantie geweest en mijn nichtje van 2 mnd was mee, ik was eke ochtend bang dat ze dood in haar bedje zou liggen. Ik durfde ook geen series en films te kijken waar moord en doodslag in voorkwam.
De vermoeidheid is ook herkenbaar, angst vreet energie!
@Prinses1970: dat is heel vervelend dat het jaren goed is gegaan en nu weer minder. Geen idee hoe dit kan.
Bij mij sloegen de medicijnen vrij snel aan, na 2 weken merkte ik dat het al veel rustiger was in mijn hoofd. En dat is alleen maar beter gegaan.
De vermoeidheid is ook herkenbaar, angst vreet energie!
@Prinses1970: dat is heel vervelend dat het jaren goed is gegaan en nu weer minder. Geen idee hoe dit kan.
Bij mij sloegen de medicijnen vrij snel aan, na 2 weken merkte ik dat het al veel rustiger was in mijn hoofd. En dat is alleen maar beter gegaan.
donderdag 29 november 2012 om 06:26
quote:invincible schreef op 28 november 2012 @ 17:59:
Heb je een idee waar de stress vandaan komt?Het klinkt mss heel raar maar ik heb sinds een paar maanden een nieuwe relatie terwijl ik best lang alleen ben geweest en ik weet niet waarom maar op de een of andere manier kreeg daar stressgevoel van snap het zelf ook niet maar na de hevige verliefdheid kreeg ik af en toe zon benauwd gevoel hoe leuk ik hem ook vind maar toch zou toch niet een reden zijn om zo in de angst te schieten...
Heb je een idee waar de stress vandaan komt?Het klinkt mss heel raar maar ik heb sinds een paar maanden een nieuwe relatie terwijl ik best lang alleen ben geweest en ik weet niet waarom maar op de een of andere manier kreeg daar stressgevoel van snap het zelf ook niet maar na de hevige verliefdheid kreeg ik af en toe zon benauwd gevoel hoe leuk ik hem ook vind maar toch zou toch niet een reden zijn om zo in de angst te schieten...
donderdag 29 november 2012 om 07:42
donderdag 29 november 2012 om 09:56
Het hangt er natuurlijk af in welke mate je t hebt, maar ik wilde (en nog steeds niet) AD gebruiken.. Ik ben er van overtuigd dat dit zelf op te lossen is door de vicieuze cirkel te begrijpen en daarnaast t zoveel mogelijk uit te spreken. (hierbij spreek ik voor mezelf he, ik ben natuurlijk geen psycholoog en ik wil het zelf aankunnen, en het hangt er natuurlijk af of je hier ook dwanghandelingen enzo bij hebt, die heb ik eigenlijk vrijwel nooit) Echt, lees dat boekje nou maar, dat scheelt al zoveel!!
Beschrijving boek:
"Sandra, midden twintig en pas moeder, durft vaak niet met haar dochter alleen te zijn omdat ze er steeds aan moet denken hoe gemakkelijk het is haar weerloze Jessica iets aan te doen: haar met een kussentje laten stikken, met een keukenmes steken. Deze beelden vervullen haar met walging en schuldgevoel. Maar juist omdat ze zich zo schuldig voelt en nog nooit iemand fysiek letsel heeft toegebracht, kan zij gerust zijn: Sandra is geen moordenares, maar gewoon een van de miljoenen mensen die in stilte onder allerlei opdringerige dwangmatige kwade gedachten gebukt gaan.
Kwade gedachten kunnen met van alles te maken hebben: de aandrang om van een hoog gebouw of een rotswand te springen, de aanvechting om voor een trein te springen of iemand anders voor een trein of auto te duwen, incestueuze neigingen, een aandrang om racistische uitspraken te doen, ongepaste en ongevraagde seks willen. Sommige stoornissen, zoals obsessief-compulsief gedrag of depressies -- postnataal, in de pubertijd, of anderszins -- kunnen het probleem versterken.
Lee Baer legt aan de hand van boeiende patiëntenverhalen uit waarom, hoe en wanneer deze gedachten bij ons opkomen. Er is gelukkig hulp beschikbaar: kwade gedachten hoeven de kwaliteit van je leven niet aan te tasten. Lee Baer geeft uitleg over behandelingsvormen waarmee je op eigen kracht of samen met een professionele hulpverlener storende kwade gedachten kunt temmen.
Dr. Lee Baer is hoogleraar psychologie aan Harvard Medical School en onderzoeker van obsessief-compulsieve stoornissen bij het Massachusetts General Hospital."
oh, en intrusies zijn de hele gekke enge gedachten..
Beschrijving boek:
"Sandra, midden twintig en pas moeder, durft vaak niet met haar dochter alleen te zijn omdat ze er steeds aan moet denken hoe gemakkelijk het is haar weerloze Jessica iets aan te doen: haar met een kussentje laten stikken, met een keukenmes steken. Deze beelden vervullen haar met walging en schuldgevoel. Maar juist omdat ze zich zo schuldig voelt en nog nooit iemand fysiek letsel heeft toegebracht, kan zij gerust zijn: Sandra is geen moordenares, maar gewoon een van de miljoenen mensen die in stilte onder allerlei opdringerige dwangmatige kwade gedachten gebukt gaan.
Kwade gedachten kunnen met van alles te maken hebben: de aandrang om van een hoog gebouw of een rotswand te springen, de aanvechting om voor een trein te springen of iemand anders voor een trein of auto te duwen, incestueuze neigingen, een aandrang om racistische uitspraken te doen, ongepaste en ongevraagde seks willen. Sommige stoornissen, zoals obsessief-compulsief gedrag of depressies -- postnataal, in de pubertijd, of anderszins -- kunnen het probleem versterken.
Lee Baer legt aan de hand van boeiende patiëntenverhalen uit waarom, hoe en wanneer deze gedachten bij ons opkomen. Er is gelukkig hulp beschikbaar: kwade gedachten hoeven de kwaliteit van je leven niet aan te tasten. Lee Baer geeft uitleg over behandelingsvormen waarmee je op eigen kracht of samen met een professionele hulpverlener storende kwade gedachten kunt temmen.
Dr. Lee Baer is hoogleraar psychologie aan Harvard Medical School en onderzoeker van obsessief-compulsieve stoornissen bij het Massachusetts General Hospital."
oh, en intrusies zijn de hele gekke enge gedachten..
donderdag 29 november 2012 om 10:27
Dat boekje wil ik sowiezo gaan lezen maar..niet lachen ik ben nu te bang Bij mij hebben trouwens al die angsten ook met mijn ziekte te maken,ben ernstig ziek geweest,nog niet helemaal genezen en ook altijd bang dat het terugkomt. Bij die ziekte horen lichamelijke klachten maar ook psychische en ik heb vooral last van het psychische gedeelte. Ik wil de naam van de ziekte hier niet neerzetten,schrijf ook nog op andere forums. Maar dat boekje ga ik toch zeker lezen,heb het opgezocht op Bol.com.
prinses,hoe gaat het met je?
prinses,hoe gaat het met je?
donderdag 29 november 2012 om 10:45
Jeetje wat heftig zeg:(
Maar dat boekje helpt je relativeren, en je ziet dat meer mensen er last van hebben dus het maakt je niet banger hoor!:)
En ik denk echt niet dat ze je gaan verbieden om kinderen te nemen omdat je af en toe gekke gedachten hebt.. Heb je één van die gedachten ooit serieus uitgevoerd? Denk het niet... Kans is zo ontzettend klein dat je die ook echt gaat uitvoeren. Wat ik zei; het is gewoon goed dat niet iedereen in je hoofd kan kijken en waarom zou je je schuldig voelen? Voel je je schuldig omdat je zo denkt? Of voel je je schuldig omdat je denkt dat anderen t afkeuren? Of dat de maatschappij t afkeurt? Belangrijk is met je schuldig voelen is dat je bij jezelf moet nagaan of jij t voldoende vind om je schuldig te voelen of dat je dat alleen maar doet omdat anderen vinden dat je dat zou moeten doen.. snap je?
Maar dat boekje helpt je relativeren, en je ziet dat meer mensen er last van hebben dus het maakt je niet banger hoor!:)
En ik denk echt niet dat ze je gaan verbieden om kinderen te nemen omdat je af en toe gekke gedachten hebt.. Heb je één van die gedachten ooit serieus uitgevoerd? Denk het niet... Kans is zo ontzettend klein dat je die ook echt gaat uitvoeren. Wat ik zei; het is gewoon goed dat niet iedereen in je hoofd kan kijken en waarom zou je je schuldig voelen? Voel je je schuldig omdat je zo denkt? Of voel je je schuldig omdat je denkt dat anderen t afkeuren? Of dat de maatschappij t afkeurt? Belangrijk is met je schuldig voelen is dat je bij jezelf moet nagaan of jij t voldoende vind om je schuldig te voelen of dat je dat alleen maar doet omdat anderen vinden dat je dat zou moeten doen.. snap je?
donderdag 29 november 2012 om 11:26
hey bumble,het is vooral dat ik mezelf schuldig voel eigenlijk. De maatschappij interesseert me niet zoveel,en ik ben het helemaal met je eens dat het goed is en ik ben ook erg opgelucht dat een ander niet in mijn hoofd kan kijken. Ik voel me vooral schuldig en verdrietig dat ik zo denk net als prinses eigenlijk. Ik ga trouwens wel dat laatste stukje waar het hier over gaat weghalen. (in mijn vorig bericht) trouwens het stelt me wel heeeel erg gerust dat ik niet de enigste ben met die enge gedachtes en dat het vaker voorkomt! Hoe lullig het ook voor een ander is dat ie het heeft,het stelt mij weer gerust en vooral het feit dat er zelfs een boekje over is. Trouwens laatst stond er in de Vriendin een verhaal over een dame die het zó erg had dat ze niet met haar zoontje alleen kon blijven,dat lijkt me echt verschrikkelijk,zo erg heb ik het godzijdank nooit gehad. Het blijft gelukkig bij een gedachte maar die maken me heel verdrietig,dat is het enigste.
donderdag 29 november 2012 om 11:45
quote:gudrun schreef op 28 november 2012 @ 09:00:
[...]
Het enigste wat ik bij mezelf doe is een beetje lachen en tegen mezelf zeggen: 'ik weet hoeveel ik van mijn katten hou en zou ze nooit iets aandoen' en dan geef ik ze een extra kus.
p: prinses,als jedenkt dat je gek word,word je het juist NIET. Iemand diegek word heeft het helemaal niet in de gaten namelijk en draait ineens zomaar door.Dat heeft een psycholoog me ooit verteld. Dus zo lang je denk dat je gek word,word je het juist niet. mij heeft het enorm gerust gesteld
Ik vind dit echt bijzonder dat dit zo besproken wordt. Herken 't namelijk helemaal en heb dit soort gedachtes ook al zolang ik me kan herinneren. In m'n tienertijd heb ik het eens aan m'n vader verteld ("Waarom denk ik van die gemene dingen?!") en m'n vader zei dat zijn moeder/mijn oma exact hetzelfde had. Zij is er destijds (let op, jaren '60 of '70!) zelfs mee naar de dokter gegaan. Conclusie van de dokter: mevrouw, u bent niet gek, want dan had u het niet doorgehad.
Juist het feit dat je je er bewust van bent, behoedt je voor het doen. Klein voorbeeld; vorig jaar was mijn katertje nog erg jong (paar maand), een echte boerderijkat dus typetje-ADHD:-). Hij had de neiging om constant de oudere katten aan te vallen, mij aan te vallen, heel hard rondjes rennen... (meer dan de andere katten toen ze jong waren) En ook totaal ongevoelig voor corrigeren. Omdat ik op dat moment behoorlijk wat stress had door mijn scriptie, heb ik regelmatig de gedachte gehad 'jij ben heel klein, ik kan je zo doodmaken'. Maar juist doordat ik die gedachte herkende als bizar wreed/onrechtvaardig etc. kon ik heel bewust naar katertje kijken en beseffen 'ik heb stress, daar hoef jij niet onder te lijden, je wordt vanzelf groot en ik wil je helemaal geen pijn doen'. Door te beseffen dat je echt niemand pijn wil doen, kan er heel veel rust over je heen komen. Met katertje is 't ook helemaal goed gekomen, we zijn dikke vriendjes:-).
[...]
Het enigste wat ik bij mezelf doe is een beetje lachen en tegen mezelf zeggen: 'ik weet hoeveel ik van mijn katten hou en zou ze nooit iets aandoen' en dan geef ik ze een extra kus.
p: prinses,als jedenkt dat je gek word,word je het juist NIET. Iemand diegek word heeft het helemaal niet in de gaten namelijk en draait ineens zomaar door.Dat heeft een psycholoog me ooit verteld. Dus zo lang je denk dat je gek word,word je het juist niet. mij heeft het enorm gerust gesteld
Ik vind dit echt bijzonder dat dit zo besproken wordt. Herken 't namelijk helemaal en heb dit soort gedachtes ook al zolang ik me kan herinneren. In m'n tienertijd heb ik het eens aan m'n vader verteld ("Waarom denk ik van die gemene dingen?!") en m'n vader zei dat zijn moeder/mijn oma exact hetzelfde had. Zij is er destijds (let op, jaren '60 of '70!) zelfs mee naar de dokter gegaan. Conclusie van de dokter: mevrouw, u bent niet gek, want dan had u het niet doorgehad.
Juist het feit dat je je er bewust van bent, behoedt je voor het doen. Klein voorbeeld; vorig jaar was mijn katertje nog erg jong (paar maand), een echte boerderijkat dus typetje-ADHD:-). Hij had de neiging om constant de oudere katten aan te vallen, mij aan te vallen, heel hard rondjes rennen... (meer dan de andere katten toen ze jong waren) En ook totaal ongevoelig voor corrigeren. Omdat ik op dat moment behoorlijk wat stress had door mijn scriptie, heb ik regelmatig de gedachte gehad 'jij ben heel klein, ik kan je zo doodmaken'. Maar juist doordat ik die gedachte herkende als bizar wreed/onrechtvaardig etc. kon ik heel bewust naar katertje kijken en beseffen 'ik heb stress, daar hoef jij niet onder te lijden, je wordt vanzelf groot en ik wil je helemaal geen pijn doen'. Door te beseffen dat je echt niemand pijn wil doen, kan er heel veel rust over je heen komen. Met katertje is 't ook helemaal goed gekomen, we zijn dikke vriendjes:-).
donderdag 29 november 2012 om 12:31
quote:VesperLynd schreef op 29 november 2012 @ 11:45:
[...]
Ik vind dit echt bijzonder dat dit zo besproken wordt. Herken 't namelijk helemaal en heb dit soort gedachtes ook al zolang ik me kan herinneren. In m'n tienertijd heb ik het eens aan m'n vader verteld ("Waarom denk ik van die gemene dingen?!") en m'n vader zei dat zijn moeder/mijn oma exact hetzelfde had. Zij is er destijds (let op, jaren '60 of '70!) zelfs mee naar de dokter gegaan. Conclusie van de dokter: mevrouw, u bent niet gek, want dan had u het niet doorgehad.
Juist het feit dat je je er bewust van bent, behoedt je voor het doen. Klein voorbeeld; vorig jaar was mijn katertje nog erg jong (paar maand), een echte boerderijkat dus typetje-ADHD:-). Hij had de neiging om constant de oudere katten aan te vallen, mij aan te vallen, heel hard rondjes rennen... (meer dan de andere katten toen ze jong waren) En ook totaal ongevoelig voor corrigeren. Omdat ik op dat moment behoorlijk wat stress had door mijn scriptie, heb ik regelmatig de gedachte gehad 'jij ben heel klein, ik kan je zo doodmaken'. Maar juist doordat ik die gedachte herkende als bizar wreed/onrechtvaardig etc. kon ik heel bewust naar katertje kijken en beseffen 'ik heb stress, daar hoef jij niet onder te lijden, je wordt vanzelf groot en ik wil je helemaal geen pijn doen'. Door te beseffen dat je echt niemand pijn wil doen, kan er heel veel rust over je heen komen. Met katertje is 't ook helemaal goed gekomen, we zijn dikke vriendjes:-).Nu ik er zo over nadenk, ik heb dit ook met mijn kat af en toe. Als ik soms zie dat hij zo afhankelijk eigenlijk is van ons en als hij dan eten krijgt, dat hij zo kwetsbaar is, zijn staart en lijfje trilt altijd een beetje als hij eet en soms denk ik dan ook: ik kan je zo wat aandoen, je bent maar zo klein en hebt maar zo'n dun nekje enzo. Ik denk eigenlijk dat deze gedachte voortkomt aan het alleen maar willen beschermen van je huisdier, want als er één kat is die goed verzorgd wordt en altijd in de watten wordt gelegd is het de onze wel! Zoveel liefde dat hij krijgt! Ik word ook niet echt bang van zulke gedachten, vind ze hooguit irritant. Ik heb hetzelfde gevoel van irritatie als ik bijvoorbeeld voor de verjaardag van een belangrijk iemand een cadeau wil uitzoeken en dan ga surfen op internet en vervolgens van de meest genante dingen die ik tegenkom mij een voorstelling ga maken dat ik nu juist DAT genante cadeau zou geven....soort masochisme ofzo weet niet wat dat is, denk weer een soort overdreven gewetensvol zijn, zo van: als ik het maar goed doe!
[...]
Ik vind dit echt bijzonder dat dit zo besproken wordt. Herken 't namelijk helemaal en heb dit soort gedachtes ook al zolang ik me kan herinneren. In m'n tienertijd heb ik het eens aan m'n vader verteld ("Waarom denk ik van die gemene dingen?!") en m'n vader zei dat zijn moeder/mijn oma exact hetzelfde had. Zij is er destijds (let op, jaren '60 of '70!) zelfs mee naar de dokter gegaan. Conclusie van de dokter: mevrouw, u bent niet gek, want dan had u het niet doorgehad.
Juist het feit dat je je er bewust van bent, behoedt je voor het doen. Klein voorbeeld; vorig jaar was mijn katertje nog erg jong (paar maand), een echte boerderijkat dus typetje-ADHD:-). Hij had de neiging om constant de oudere katten aan te vallen, mij aan te vallen, heel hard rondjes rennen... (meer dan de andere katten toen ze jong waren) En ook totaal ongevoelig voor corrigeren. Omdat ik op dat moment behoorlijk wat stress had door mijn scriptie, heb ik regelmatig de gedachte gehad 'jij ben heel klein, ik kan je zo doodmaken'. Maar juist doordat ik die gedachte herkende als bizar wreed/onrechtvaardig etc. kon ik heel bewust naar katertje kijken en beseffen 'ik heb stress, daar hoef jij niet onder te lijden, je wordt vanzelf groot en ik wil je helemaal geen pijn doen'. Door te beseffen dat je echt niemand pijn wil doen, kan er heel veel rust over je heen komen. Met katertje is 't ook helemaal goed gekomen, we zijn dikke vriendjes:-).Nu ik er zo over nadenk, ik heb dit ook met mijn kat af en toe. Als ik soms zie dat hij zo afhankelijk eigenlijk is van ons en als hij dan eten krijgt, dat hij zo kwetsbaar is, zijn staart en lijfje trilt altijd een beetje als hij eet en soms denk ik dan ook: ik kan je zo wat aandoen, je bent maar zo klein en hebt maar zo'n dun nekje enzo. Ik denk eigenlijk dat deze gedachte voortkomt aan het alleen maar willen beschermen van je huisdier, want als er één kat is die goed verzorgd wordt en altijd in de watten wordt gelegd is het de onze wel! Zoveel liefde dat hij krijgt! Ik word ook niet echt bang van zulke gedachten, vind ze hooguit irritant. Ik heb hetzelfde gevoel van irritatie als ik bijvoorbeeld voor de verjaardag van een belangrijk iemand een cadeau wil uitzoeken en dan ga surfen op internet en vervolgens van de meest genante dingen die ik tegenkom mij een voorstelling ga maken dat ik nu juist DAT genante cadeau zou geven....soort masochisme ofzo weet niet wat dat is, denk weer een soort overdreven gewetensvol zijn, zo van: als ik het maar goed doe!
donderdag 29 november 2012 om 12:37
quote:brunetteparis schreef op 28 november 2012 @ 21:29:
@ invincible: bedankt voor je reactie.
Ik heb hier wel aan gedacht, maar ik dacht dat dat heftiger zou zijn. Ik geef nog om mijn uiterlijk, ik heb nog (erg veel..) zin in seks (volgens mij zelfs veel meer dan voorheen), ben gek op dochter en zij maakt mij wel blij.
Nu wil ik moeders met een pnd niet over 1 kam scheren maar ik dacht dat de dingen die ik nu opnoem ook vaak zouden ontbreken bij een pnd.
Of zouden hier ook gradaties in zijn?
Ik ben geen expert natuurlijk, maar ik denk zeker dat hier gradaties in zijn. Sommige vrouwen komen in een echte psychose, bij anderen gebeurt dit helemaal niet. Maar je huisarts heeft hier ook niets over gezegd, neem ik aan, omdat je zei dat je bij je HA was geweest?
En als je het kunt handelen, nou des te beter.
@ invincible: bedankt voor je reactie.
Ik heb hier wel aan gedacht, maar ik dacht dat dat heftiger zou zijn. Ik geef nog om mijn uiterlijk, ik heb nog (erg veel..) zin in seks (volgens mij zelfs veel meer dan voorheen), ben gek op dochter en zij maakt mij wel blij.
Nu wil ik moeders met een pnd niet over 1 kam scheren maar ik dacht dat de dingen die ik nu opnoem ook vaak zouden ontbreken bij een pnd.
Of zouden hier ook gradaties in zijn?
Ik ben geen expert natuurlijk, maar ik denk zeker dat hier gradaties in zijn. Sommige vrouwen komen in een echte psychose, bij anderen gebeurt dit helemaal niet. Maar je huisarts heeft hier ook niets over gezegd, neem ik aan, omdat je zei dat je bij je HA was geweest?
En als je het kunt handelen, nou des te beter.
donderdag 29 november 2012 om 12:40
quote:prinses1970 schreef op 29 november 2012 @ 06:26:
[...]
Het klinkt mss heel raar maar ik heb sinds een paar maanden een nieuwe relatie terwijl ik best lang alleen ben geweest en ik weet niet waarom maar op de een of andere manier kreeg daar stressgevoel van snap het zelf ook niet maar na de hevige verliefdheid kreeg ik af en toe zon benauwd gevoel hoe leuk ik hem ook vind maar toch zou toch niet een reden zijn om zo in de angst te schieten...Praat je hier over met je psycholoog? Want lijkt me dat je hier wel iets mee zou kunnen.. Je denkt misschien onbewust bepaalde dingen als iemand dichtbij komt en die maken dat je je benauwd gaat voelen, maar omdat je je er niet van bewust bent wat je dan precies denkt, komt het er blijkbaar op een andere manier uit ( via de dwanggedachten dus) Komt me trouwens ook niet onbekend voor ( van vroeger)
[...]
Het klinkt mss heel raar maar ik heb sinds een paar maanden een nieuwe relatie terwijl ik best lang alleen ben geweest en ik weet niet waarom maar op de een of andere manier kreeg daar stressgevoel van snap het zelf ook niet maar na de hevige verliefdheid kreeg ik af en toe zon benauwd gevoel hoe leuk ik hem ook vind maar toch zou toch niet een reden zijn om zo in de angst te schieten...Praat je hier over met je psycholoog? Want lijkt me dat je hier wel iets mee zou kunnen.. Je denkt misschien onbewust bepaalde dingen als iemand dichtbij komt en die maken dat je je benauwd gaat voelen, maar omdat je je er niet van bewust bent wat je dan precies denkt, komt het er blijkbaar op een andere manier uit ( via de dwanggedachten dus) Komt me trouwens ook niet onbekend voor ( van vroeger)
donderdag 29 november 2012 om 13:33
quote:invincible schreef op 29 november 2012 @ 12:31:
[...]
Nu ik er zo over nadenk, ik heb dit ook met mijn kat af en toe. Als ik soms zie dat hij zo afhankelijk eigenlijk is van ons en als hij dan eten krijgt, dat hij zo kwetsbaar is, zijn staart en lijfje trilt altijd een beetje als hij eet en soms denk ik dan ook: ik kan je zo wat aandoen, je bent maar zo klein en hebt maar zo'n dun nekje enzo. doe!
Klinkt als 'n heel schattig katje:-). Snap precies dat je juist bij die kwetsbaarheid die gedachtes krijgt. Krijg het bijvoorbeeld niet bij beesten die 'voor zichzelf kunnen opkomen' (ben een echte paardenliefhebber). Te schattig maakt me dan bewust van m'n eigen macht ofzo, erg vervelend gevoel, zelfs al kan ik met zekerheid zeggen dat ik een beestje nooit iets zou aandoen. De gedachte is gewoon erg naar, net als een nachtmerrie vervelend is, of schokkende journaalbeelden.
Een kennisje van me heeft dit bij baby's trouwens.
[...]
Nu ik er zo over nadenk, ik heb dit ook met mijn kat af en toe. Als ik soms zie dat hij zo afhankelijk eigenlijk is van ons en als hij dan eten krijgt, dat hij zo kwetsbaar is, zijn staart en lijfje trilt altijd een beetje als hij eet en soms denk ik dan ook: ik kan je zo wat aandoen, je bent maar zo klein en hebt maar zo'n dun nekje enzo. doe!
Klinkt als 'n heel schattig katje:-). Snap precies dat je juist bij die kwetsbaarheid die gedachtes krijgt. Krijg het bijvoorbeeld niet bij beesten die 'voor zichzelf kunnen opkomen' (ben een echte paardenliefhebber). Te schattig maakt me dan bewust van m'n eigen macht ofzo, erg vervelend gevoel, zelfs al kan ik met zekerheid zeggen dat ik een beestje nooit iets zou aandoen. De gedachte is gewoon erg naar, net als een nachtmerrie vervelend is, of schokkende journaalbeelden.
Een kennisje van me heeft dit bij baby's trouwens.
donderdag 29 november 2012 om 13:36
donderdag 29 november 2012 om 17:24
quote:VesperLynd schreef op 29 november 2012 @ 13:36:
(Vreemd, nu ik er nog meer over nadenk bedenk ik me dat ik om de zoveel tijd hele nare dromen heb over dieren die bijvoorbeeld geslacht worden, verdronken of mishandeld door mensen die volkomen onverschillig zijn over hun leed. Zo'n droom staat dan een halve dag nog op m'n netvlies.)Jaaaah dat heb ik normaal ook blijft dan zo plakken terwijl je de heel de tijd denkt niet aan denken niet aan denken
(Vreemd, nu ik er nog meer over nadenk bedenk ik me dat ik om de zoveel tijd hele nare dromen heb over dieren die bijvoorbeeld geslacht worden, verdronken of mishandeld door mensen die volkomen onverschillig zijn over hun leed. Zo'n droom staat dan een halve dag nog op m'n netvlies.)Jaaaah dat heb ik normaal ook blijft dan zo plakken terwijl je de heel de tijd denkt niet aan denken niet aan denken
donderdag 29 november 2012 om 18:50
Ik ben ook verschrikkelijk gek op mn katjes daarom haat ik juist die gedachten zo! Ik denk ook wel eens als ik een man zie van'he lekker ding,neuken' als het een lelijke ouwe kerel is maar daar kan ik nog om lachen dan. Invicible,ik denk idd dat het voortkomt uit het beschermen van je huisdier,kan het niet uitleggen maar zo voelt het ja.
donderdag 29 november 2012 om 18:53
quote:VesperLynd schreef op 29 november 2012 @ 13:36:
(Vreemd, nu ik er nog meer over nadenk bedenk ik me dat ik om de zoveel tijd hele nare dromen heb over dieren die bijvoorbeeld geslacht worden, verdronken of mishandeld door mensen die volkomen onverschillig zijn over hun leed. Zo'n droom staat dan een halve dag nog op m'n netvlies.)
En dit heb ik ook. Afschuwelijk. Heel erg gelukkig maar 5x ofzo mijn hele leven gehad maar de meest afschuwelijke dromen die er zijn. Ik heb ze als ik echt heel ziek ben (koorts)
prinses,is het zoals iemand hier al zei,dat je bang bent dat je vriend te dichtbij komt? Of je kwetsbaar opstellen? Hier heb ik ook moeie mee gehad en nog steeds trouwens. Veel van mijn problemen verzwijg ik ook voor mijn vriend,wil hem er niet teveel mee belasten.
(Vreemd, nu ik er nog meer over nadenk bedenk ik me dat ik om de zoveel tijd hele nare dromen heb over dieren die bijvoorbeeld geslacht worden, verdronken of mishandeld door mensen die volkomen onverschillig zijn over hun leed. Zo'n droom staat dan een halve dag nog op m'n netvlies.)
En dit heb ik ook. Afschuwelijk. Heel erg gelukkig maar 5x ofzo mijn hele leven gehad maar de meest afschuwelijke dromen die er zijn. Ik heb ze als ik echt heel ziek ben (koorts)
prinses,is het zoals iemand hier al zei,dat je bang bent dat je vriend te dichtbij komt? Of je kwetsbaar opstellen? Hier heb ik ook moeie mee gehad en nog steeds trouwens. Veel van mijn problemen verzwijg ik ook voor mijn vriend,wil hem er niet teveel mee belasten.
donderdag 29 november 2012 om 19:08
