dwanggedachten wie kent het?

28-11-2012 01:47 142 berichten
,
Alle reacties Link kopieren
@Prinses1970: ik lees dat je het boek besteld hebt, deze heb ik ook thuis, hier staan hele herkenbare dingen in. Een goed boek!

Ik heb ook het boek dat heet: wat dwang met je doet! Ook een superboek!

Voel je je al wat beter intussen??
Alle reacties Link kopieren
@truffelmania: Intrusies komen voor bij mensen die juist heel gevoelig zijn en juist bang zijn voor de intrusies. Verkrachters en moordenaars voelen vaak geen emotie bij wat ze doen en dat zijn geen intrusies. Weet het niet zo goed uit te leggen. Er is uit onderzoek gebleken dat mensen die last hebben van dwanggedachten deze daadwerkelijk nooit hebben uitgevoerd, en waarom niet? Juist omdat ze er bang voor zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben absoluut niet bang voor mijn intrusies. Omdat ik vrijwel zeker weet dat ik het nooit zal doen. En al zou ik er wel naar handelen, dat zie ik dan wel.
Alle reacties Link kopieren
quote:asje10 schreef op 29 november 2012 @ 20:15:

@truffelmania: Intrusies komen voor bij mensen die juist heel gevoelig zijn en juist bang zijn voor de intrusies. Verkrachters en moordenaars voelen vaak geen emotie bij wat ze doen en dat zijn geen intrusies. Weet het niet zo goed uit te leggen. Er is uit onderzoek gebleken dat mensen die last hebben van dwanggedachten deze daadwerkelijk nooit hebben uitgevoerd, en waarom niet? Juist omdat ze er bang voor zijn.Zogenaamde psychopaten dus. Ik vind het idioot maar toch fijn dat je dit bericht post. Het stelt me wat gerust. Wat erg zeg..



trouwens ik weet niet hoe het zit met ptss wat je altijd op het nieuws hoort,man die zijn gezin vermoord,lijdend aan ptss. Ik geloof daar allemaal niet zo in.
Hmmz, ik denk ook juist dat je haarfijn het verschil tussen goed en kwaad aanvoelt door de sterke emoties die eraan gekoppeld zijn (afgrijzen). Idd, bij psychopaten ontbreken juist die sterke emoties (zowel van vreugde als afschuw).
Maar met PTSS weet ik het eigenlijk niet zo, ik denk dat er dan wel een hele andere put open kan gaan. Dan kom je in de sfeer van concentratie-kamp overlevenden en getraumatiseerde soldaten. Dat is wel 'n hele andere categorie.. Kan me ergens wel voorstellen dat er dan iets compleet misgaat, 'n draadje knapt. Mijn opa slaapt bv nooit bij mijn oma in bed (hij is getraumatiseerd door de WO2), omdat hij haar in zijn dromen begon te schoppen. Das onbewust en opa is echt 'n lieve man, maar trauma's kunnen wel rare dingen doen.
.
anoniem_100687 wijzigde dit bericht op 18-04-2013 00:44
Reden: dubbel
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Sterkte meid! Maar heb je het idee dat de verhoging begint te werken?? En ben je een beetje gerust gesteld nu? Ik wel door dit topic, alleen vraag me nog wel af waar dat rare gevoel weg komt en er dan ook constant aan denken en piekeren....
Alle reacties Link kopieren
Prinses, is het misschien niet goed voor je om je een keer intern te laten behandelen? Je hebt het zo waar red je het wel alleen thuis? Misschien moet je er eens helemaal full time voor gaan en knap je dan op? Of vind je dat geen optie? Ik bedoel het goed hoor en niet op de manier dat je dus "gek" bent, totaal niet. Maar dit lijkt me zo ondraaglijk voor je....
Alle reacties Link kopieren
Prinses,ik zou zowieso eens met de psychiater gaan praten voor andere medicijnen. Je bent nu 6 weken bezig met die verhoging he? Misschien dat het gewoon niet de goede medicijnen zijn. Ik hoop ook voor je dat het snel begint te werken. Mij stelt dit topic ook gerust,hopelijk jou ook.
.
anoniem_100687 wijzigde dit bericht op 18-04-2013 00:45
Reden: dubbel
% gewijzigd
quote:VesperLynd schreef op 29 november 2012 @ 11:45:

[...]





Ik vind dit echt bijzonder dat dit zo besproken wordt. Herken 't namelijk helemaal en heb dit soort gedachtes ook al zolang ik me kan herinneren. In m'n tienertijd heb ik het eens aan m'n vader verteld ("Waarom denk ik van die gemene dingen?!") en m'n vader zei dat zijn moeder/mijn oma exact hetzelfde had. Zij is er destijds (let op, jaren '60 of '70!) zelfs mee naar de dokter gegaan. Conclusie van de dokter: mevrouw, u bent niet gek, want dan had u het niet doorgehad.

Juist het feit dat je je er bewust van bent, behoedt je voor het doen. Klein voorbeeld; vorig jaar was mijn katertje nog erg jong (paar maand), een echte boerderijkat dus typetje-ADHD:-). Hij had de neiging om constant de oudere katten aan te vallen, mij aan te vallen, heel hard rondjes rennen... (meer dan de andere katten toen ze jong waren) En ook totaal ongevoelig voor corrigeren. Omdat ik op dat moment behoorlijk wat stress had door mijn scriptie, heb ik regelmatig de gedachte gehad 'jij ben heel klein, ik kan je zo doodmaken'. Maar juist doordat ik die gedachte herkende als bizar wreed/onrechtvaardig etc. kon ik heel bewust naar katertje kijken en beseffen 'ik heb stress, daar hoef jij niet onder te lijden, je wordt vanzelf groot en ik wil je helemaal geen pijn doen'. Door te beseffen dat je echt niemand pijn wil doen, kan er heel veel rust over je heen komen. Met katertje is 't ook helemaal goed gekomen, we zijn dikke vriendjes:-).Maar jij werd/wordt er niet angstig van? hippe dokter trouwens voor die tijd, ik heb een tante van 74 met allerlei angsten en fobieen en die is vroeger alleen maar helemaal volstopt met kalmerende pillen...
Alle reacties Link kopieren
@prinses misschien is je dosis wat te laag en breekt het lichaam het te snel af.....ik slikte eerst ook een lagere dosis maar bleef angst en paniek ervaren, dosis toen verhoogd en moet zeggen dat dat ook pas na een week of 8-9 begon te werken....nu vrijwel geen angst gevoelens meer, de gedachten zijn niet helemaal weg maar weet ook niet of je dat helemaal verlangen kan, het is meer een manier vinden om met de gedachten om te gaan. Het is een proces van vallen en opstaan....een goede dag een wat mindere dag, accepteer het maar. Ik denk ook dat het vuurtje steeds weer aangewakkerd wordt omdat wij ons zo schuldig voelen over dit soort gedachten. Wat zowiezo al helpt is je gevoelens delen, door het hier op te schrijven.
.
anoniem_100687 wijzigde dit bericht op 18-04-2013 00:47
Reden: dubbel
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
quote:prinses1970 schreef op 30 november 2012 @ 07:45:

Ik ben al bij psychiater geweest en die heeft gezegd dat het normaal 6 tot 12 weken duurt voordat de medicatie zijn werk goed gaat doen en vooral bij angststoornissen over het algemeen wat langer duurt dan bij depressie. En dat ik pech heb dat ik zoveel bijwerkingen met name omdat de klachen verergen. Hoe lang ben jij eigenlijk aan de ad?



mij stelt dit topic ook gerust ik lees het heel wat over hahaooh ok 6 tot 12 weken wist ik niet. Ik heb trouwens ook altijd bijwerkingen gehad hoor als ik moest verhogen maar meestal heb ik dezelfde dosis,ben alleen zo stom geweest een keer te stoppen,voelde me dat half jaar zooo kut en ben weer begonnen. ik gebruik het sinds 2000 en sindsdien voel ik me stukken beter. Geen jankbuien,depressieve gevoelen en paniekaanvallen meer. Ja totdat ik vorig jaar ziek werd dan,nu is alles weer terug en mag ik op een psychiater wachten. (wachtlijst) Pff.
Alle reacties Link kopieren
@Prinses ik voelde me eerst na het starten van de medicatie ook alleen maar minder, de angsten werden juist versterkt. Je moet hier even doorheen en echt dan wordt het beter!
Alle reacties Link kopieren
quote:Truffelmaffia schreef op 29 november 2012 @ 19:08:

Ik heb zelfs intrusies over een heel groot taboe. Ik heb daar zelfs dromen over...



Maar wie weet echt zeker dat je niet ooit wél naar zo'n gedachte handelt? Dat weet je toch niet? Als mensen niet naar intrusies zouden handelen, zouden er ook geen moordenaars/verkrachters bestaan.Ik heb hetzelfde hoor, en wat ik al zei: de angst ervoor zegt genoeg. Ook ik ben wel heel vaak bang geweest (en soms nog steeds) dat ik ernaar ga handelen. Maar zoals ik eerder al zei; als je bang bent voor spinnen dan ga je ook geen spinnen oppakken. Zo ook met dit. Je doet dit niet. Waarom er dan wel verkrachters en moordenaars bestaan? Hmm.. ik denk dat zij echt geen last hebben van deze gedachtes en er zeker geen angst voor hebben of schuldig voelen. Zoals hierboven vaak gezegd is: Deze mensen zijn gewoon gek. Jij bent bang om gek te worden? Als je daar bang voor bent, ben je het niet. Je zou het niet merken. Maak je ajb niet druk, wij zijn ontzettende control freaks dus die controle hou je ook over dit soort dingen. De angst is zo naar dat je er helemaal over gaat freaken. "Ja maar dat ik dit denk, dat betekend toch dat ik ook echt zo ben? Dus dan zou ik toch wel echt zo zijn?" Praat erover. Hoe groot het taboe ook is. Want door het zelf een groot taboe te houden, maak je het jezelf veel moeilijker. Wat ik al zei; ik heb echt alles maar dan ook alles bedacht. Vooral veel seksuele dingen die nergens op slaan! Maar ik weet (en jij ook dat weet ik zeker) dat je jezelf in de hand hebt. Laat de gedachten los, je gaat het niet doen. Ik durf dit echt te zweren op....... naja. Maak je niet druk echt niet doen!!
.
anoniem_100687 wijzigde dit bericht op 18-04-2013 00:48
Reden: dubbel
% gewijzigd
.
anoniem_100687 wijzigde dit bericht op 18-04-2013 00:51
Reden: dubbel
% gewijzigd
,
Alle reacties Link kopieren
hoe ik de dagen doorgekomen ben....vooral dingen doen!

Eruit niet thuis op de stoel gaan zitten!
.
anoniem_100687 wijzigde dit bericht op 18-04-2013 00:52
Reden: dubbel
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
@prinses bij mij worden de gedachten minder als ik wat ga doen, ik moet niet thuis op de stoel gaan zitten want dan gaat de male molen draaien. Dus desondanks angsten ben ik gewoon vrienden etc gaan opzoeken, je wordt hier alleen maar sterker van!

Ik merk ook dat mijn klachten wat cyclus gerelateerd zijn, schommelt dus per maand heel erg, meer mensen hier last van?
Alle reacties Link kopieren
zwartepietje,ik ben ook van alles gaan doen,helpt bij mij ook goed. Ik moet ook wel want soms vlucht ik de deur uit van de paniekaanvallen en kan ik nog geen seconde stilzitten. Bij mij heeft het niet veel met mijn cyclus van doen.



bumble,ik heb ook alles al gedacht en dan vond ik de sexuele dingen nog het minst erge en maakte ik me daar het minste druk over.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook de hele dag bezig, kan ook niet stilzitten en al helemaal niet alleen thuis zijn. Dat laatste lukt trouwens nu wel aardig omdat de medicatie begint te werken. Het heeft bij mij ook niks met de cycles te maken, alhoewel... De dag voordat ik ongesteld moet worden, ben ik altijd erg depri. Denk ik ook de raarste dingen, dat ik bij mijn man weg ga enzo.... Maar dat wil ik helemaal niet! Ik ben juist gek op hem.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven