Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
dinsdag 31 juli 2018 om 17:20
Hoi strikje, Ik heb er inmiddels 5 weken rtms op zitten. In de 3e en 4e week ging het even wat beter, maar dat is inmiddels voor het grootste deel weer weggezakt. Miv morgen krijg ik een week extra sterke stimulatie en mogelijk daarna nog 1-2 weken met dubbelzijdige behandeling, maar dat is nog niet zeker. Het gaat nog wel iets beter dan voor de rtms, maar eigenlijk is dat de slechtst mogelijke uitkomst. Als het helemaal niet zou helpen, dan was mijn pad en mijn beslissing duidelijk: euthanasie. Als het goed zou helpen ook: leven. Nu zit ik er tussenin. Ik voel me niet goed genoeg om echt te willen leven, maar ook niet zo slecht dat het euthanasie rechtvaardigt. Ik ben er de laatste weken achtergekomen dat ik me meer verplicht voel dan ik eerst dacht aan een aantal mensen om als ik het enigszins verdragen kan, te blijven leven.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
dinsdag 31 juli 2018 om 17:27
Lieve Fayanna, probeer eventjes te leven met de dag. Je hebt nog een stukje van de behandeling te gaan en misschien dat je dat een duidelijker beeld gaat geven of je daarna uitbehandelt bent of niet. Dat is wat je eigenlijk hebt moeten beloven: zit de behandeling uit naar jezelf en daarna komt optie twee in beeld.
Ik denk ook zeker dat je die twijfels uit moet spreken.
En echt? Meen je dat? Jij bent niemand het leven verplicht. Echt niet hoor meis. Hoe verdrietig ook, maar ik zou niemand die ik intens lief heb het ongeluk of verdriet aan willen doen als er ook rust mogelijk is voor hem of haar en ik denk dat de mensen die vreselijk veel van je houden jou niks anders gunnen dan een goed leven, ook als dat betekend dat het voor jou klaar is. Maar maak je daar alsjeblieft nog even niet druk om. Je hebt nog eventjes de tijd om je behandeling op je in te laten werken en daarna komt de evaluatie. Dat komt dan. Eerst is nu.
Ik denk ook zeker dat je die twijfels uit moet spreken.
En echt? Meen je dat? Jij bent niemand het leven verplicht. Echt niet hoor meis. Hoe verdrietig ook, maar ik zou niemand die ik intens lief heb het ongeluk of verdriet aan willen doen als er ook rust mogelijk is voor hem of haar en ik denk dat de mensen die vreselijk veel van je houden jou niks anders gunnen dan een goed leven, ook als dat betekend dat het voor jou klaar is. Maar maak je daar alsjeblieft nog even niet druk om. Je hebt nog eventjes de tijd om je behandeling op je in te laten werken en daarna komt de evaluatie. Dat komt dan. Eerst is nu.
dinsdag 31 juli 2018 om 18:06
diyer schreef: ↑31-07-2018 17:27Lieve Fayanna, probeer eventjes te leven met de dag. Je hebt nog een stukje van de behandeling te gaan en misschien dat je dat een duidelijker beeld gaat geven of je daarna uitbehandelt bent of niet. Dat is wat je eigenlijk hebt moeten beloven: zit de behandeling uit naar jezelf en daarna komt optie twee in beeld.
Ik denk ook zeker dat je die twijfels uit moet spreken.
En echt? Meen je dat? Jij bent niemand het leven verplicht. Echt niet hoor meis. Hoe verdrietig ook, maar ik zou niemand die ik intens lief heb het ongeluk of verdriet aan willen doen als er ook rust mogelijk is voor hem of haar en ik denk dat de mensen die vreselijk veel van je houden jou niks anders gunnen dan een goed leven, ook als dat betekend dat het voor jou klaar is. Maar maak je daar alsjeblieft nog even niet druk om. Je hebt nog eventjes de tijd om je behandeling op je in te laten werken en daarna komt de evaluatie. Dat komt dan. Eerst is nu.
Je hebt gelijk, maar het valt niet mee om het zo te zien. Vooral niet omdat ik in de 3e en 4e week zo duidelijk verbetering merkte en dat daarna weer verdween. Even was ik hoopvol. En ik had nooit gedacht dat ik me zo verplicht zou voelen om te leven. Hoofdzakelijk voor mijn ouders, ook al is het contact heel slecht. Ze zijn stokoud, hebben al een keer een kind verloren, hebben mij een aantal jaar geleden bijna door ziekte verloren en hebben geen idee hoe het echt met mij gaat. Moet ik dan niet nog even een paar jaar volhouden tot zij dood zijn?? Moet ik hen het ergste aandoen dat hen kan overkomen, zo aan het eind van hun (toch al niet leuke) leven? Maar ook verplicht tegenover mijn soulmate (geen romantische liefde). Er zijn nog een paar mensen die mij zullen missen, maar voor hen wil ik niet blijven leven want zij hebben allemaal genoeg mensen in hun leven die belangrijker voor hen zijn dan ik. Maar mijn soulmate niet. Ik weet hoe vreselijk ik het zou vinden als ik haar zou verliezen en weet daarom een beetje hoe erg het voor haar is om mij te verliezen.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
sterkte
woensdag 1 augustus 2018 om 14:00
Heftig fayanna, en ook herkenbaar.. Ik leef ook niet voor mezelf maar blijf in leven om andere mensen geen pijn te doen. Net als dat ik altijd iemand anders’ belang voorop stel.. Zit met hetzelfde dilemma als jij.. Dus heb geen tips of adviezen, maar wil je wel een knuffel geven en sterkte wensen.. en je laten weten dat ik veel aan je denk..
woensdag 1 augustus 2018 om 17:28
Ik heb iemand gekend die dr leven op deze manier ook heeft laten beëindigen. Ook zij had veel last van psychisch lijden.
Ik denk juist voor je omgeving het prettig is dat ze afscheid van je kunnen nemen en niet opeens de politie voor de deur staat omdat je jezelf voor de trein hebt gegooid.
Tuurlijk is het voor buitenstaanders moeilijk te snappen. Maar ze kunnen zich ook niet voorstellen hoe jij je jaren hebt gevoeld. Ik vind het verschikkelijk voor je dat je zon naar leven hebt gehad met depressies. En dat je zelfs de dood verkiest boven het leven. Ook ik kan het niet begrijpen maar ik zal het als je een vriendin was wel gaan accepteren op den duur.
Ik wens je veel kracht toe in jouw proces en ook veel steun bij de mensen om je heen.
Ik denk juist voor je omgeving het prettig is dat ze afscheid van je kunnen nemen en niet opeens de politie voor de deur staat omdat je jezelf voor de trein hebt gegooid.
Tuurlijk is het voor buitenstaanders moeilijk te snappen. Maar ze kunnen zich ook niet voorstellen hoe jij je jaren hebt gevoeld. Ik vind het verschikkelijk voor je dat je zon naar leven hebt gehad met depressies. En dat je zelfs de dood verkiest boven het leven. Ook ik kan het niet begrijpen maar ik zal het als je een vriendin was wel gaan accepteren op den duur.
Ik wens je veel kracht toe in jouw proces en ook veel steun bij de mensen om je heen.
donderdag 9 augustus 2018 om 22:05
Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik even een reactie plaats als soort van terug-vind-post iets, maar heb even zo'n herkenningsmomentje. Keek hier voor de eerste keer op het forum met in mijn achterhoofd het idee om een post te plaatsen en ik vind meteen jouw post. Heb zelf ook therapie-resistente bipolaire stoornis en zit al jarenlang meer in depressies als wat anders. Ben op het punt dat ik een beslissing moet gaan nemen en daarom lees ik graag even mee.
Ik wil je heel veel sterkte wensen
Ik wil je heel veel sterkte wensen
vrijdag 10 augustus 2018 om 09:53
Ollie37 schreef: ↑09-08-2018 22:05Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik even een reactie plaats als soort van terug-vind-post iets, maar heb even zo'n herkenningsmomentje. Keek hier voor de eerste keer op het forum met in mijn achterhoofd het idee om een post te plaatsen en ik vind meteen jouw post. Heb zelf ook therapie-resistente bipolaire stoornis en zit al jarenlang meer in depressies als wat anders. Ben op het punt dat ik een beslissing moet gaan nemen en daarom lees ik graag even mee.
Ik wil je heel veel sterkte wensen
Dank je. Het moet wel synchroniciteit zijn dat je meteen dit topic vindt terwijl het niet meer zo actief is. Ik ben 15 van de afgelopen 18 jaar depressief geweest, plus nog eens 6 jaar als tiener. Als je vooral depressies hebt, is rtms misschien wel wat voor jou. Het helpt mij tot nu toe niet spectaculair, maar toch beter dan alle andere behandelingen die ik gehad heb.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 11 augustus 2018 om 21:26
Ik las inderdaad dat je daar mee bezig was. Ik had geen idee wat het was en heb het even Gegoogeld, en zie eigenlijk meteen staan dat het niet geschikt is voor mensen met een bipolaire stoornis. Maar ze doen het dan blijkbaar toch? Geen risico dat je in een manie schiet of is dat niet waar ze bang voor zijn?
Ik ben nu 37 en kan me eerlijk gezegd slecht een tijd herinneren dat ik niet in een of andere mate depressief was. Daar komt natuurlijk ook een heleboel andere rottigheid bij kijken omdat je als je depressief bent je nu eenmaal anders tegen de wereld aankijkt. Heb van a tot z al van alles geprobeerd, inclusief het homeopatische gebied, maar blijf tegen een muur oplopen. Dus, weer therapie proberen, tegen beter weten in. Het lijkt wel of de problematiek om de depressies heen te erg is geworden, mij misschien teveel veranderd heeft, om nog ongedaan te kunnen maken. Ik weet niet. Maar ik denk dat ik dit eens even ter spraken ga brengen. You've got to try everything, zeggen ze dan zo mooi.
Ik zou willen dat ik iets nuttigs tegen je zou kunnen zeggen maar ik weet hoe leeg het kan zijn. Dus, ik zeg dit, ik hoor je, ik voel met je mee, en ik hoop echt zo erg dat dit effect gaat hebben voor je. Ik gun je anders dan wat je nu kent.
Ik ben nu 37 en kan me eerlijk gezegd slecht een tijd herinneren dat ik niet in een of andere mate depressief was. Daar komt natuurlijk ook een heleboel andere rottigheid bij kijken omdat je als je depressief bent je nu eenmaal anders tegen de wereld aankijkt. Heb van a tot z al van alles geprobeerd, inclusief het homeopatische gebied, maar blijf tegen een muur oplopen. Dus, weer therapie proberen, tegen beter weten in. Het lijkt wel of de problematiek om de depressies heen te erg is geworden, mij misschien teveel veranderd heeft, om nog ongedaan te kunnen maken. Ik weet niet. Maar ik denk dat ik dit eens even ter spraken ga brengen. You've got to try everything, zeggen ze dan zo mooi.
Ik zou willen dat ik iets nuttigs tegen je zou kunnen zeggen maar ik weet hoe leeg het kan zijn. Dus, ik zeg dit, ik hoor je, ik voel met je mee, en ik hoop echt zo erg dat dit effect gaat hebben voor je. Ik gun je anders dan wat je nu kent.
zondag 12 augustus 2018 om 10:31
Ollie, is het een idee om even helemaal niks te doen?
Ik heb zelf (ook) al zo'n 28 jaar last van depressie inclusief elke behandelsetting hier in de buurt. Volgens mij ben ik nu uiteindelijk nog zieker, doordat ik vele grenzen ben overgegaan om maar wat te proberen en ik methoden heb geprobeerd bij diagnoses waar ze later weer op terugkwamen.
Jaren geleden hoorde ik van iemand (zelf ziek): Ga er maar van uit dat dit het is." Dat het niet beter wordt.
Lange tijd kon ik dat niet aanvaarden of liet de situatie het niet toe (dat je bijvoorbeeld met je depressieve kop moet werken en dan toch maar weer hulp zoeken omdat het niet gaat).
Nu ben ik zover dat ik inzie: "Het verandert niet. Dit is het."
En ik vraag me af waar IK gebleven ben door al het getherapeuter.
Dat kán ruimte geven. Dat er niks meer moet, dat je geen verwachtingen meer hebt. Ik leef bij de dag.
Ik heb zelf (ook) al zo'n 28 jaar last van depressie inclusief elke behandelsetting hier in de buurt. Volgens mij ben ik nu uiteindelijk nog zieker, doordat ik vele grenzen ben overgegaan om maar wat te proberen en ik methoden heb geprobeerd bij diagnoses waar ze later weer op terugkwamen.
Jaren geleden hoorde ik van iemand (zelf ziek): Ga er maar van uit dat dit het is." Dat het niet beter wordt.
Lange tijd kon ik dat niet aanvaarden of liet de situatie het niet toe (dat je bijvoorbeeld met je depressieve kop moet werken en dan toch maar weer hulp zoeken omdat het niet gaat).
Nu ben ik zover dat ik inzie: "Het verandert niet. Dit is het."
En ik vraag me af waar IK gebleven ben door al het getherapeuter.
Dat kán ruimte geven. Dat er niks meer moet, dat je geen verwachtingen meer hebt. Ik leef bij de dag.
anoniem_374309 wijzigde dit bericht op 12-08-2018 10:32
Reden: Typefout
Reden: Typefout
0.11% gewijzigd
zondag 12 augustus 2018 om 17:32
Ollie37 schreef: ↑11-08-2018 21:26Ik las inderdaad dat je daar mee bezig was. Ik had geen idee wat het was en heb het even Gegoogeld, en zie eigenlijk meteen staan dat het niet geschikt is voor mensen met een bipolaire stoornis. Maar ze doen het dan blijkbaar toch? Geen risico dat je in een manie schiet of is dat niet waar ze bang voor zijn?
Ik ben nu 37 en kan me eerlijk gezegd slecht een tijd herinneren dat ik niet in een of andere mate depressief was. Daar komt natuurlijk ook een heleboel andere rottigheid bij kijken omdat je als je depressief bent je nu eenmaal anders tegen de wereld aankijkt. Heb van a tot z al van alles geprobeerd, inclusief het homeopatische gebied, maar blijf tegen een muur oplopen. Dus, weer therapie proberen, tegen beter weten in. Het lijkt wel of de problematiek om de depressies heen te erg is geworden, mij misschien teveel veranderd heeft, om nog ongedaan te kunnen maken. Ik weet niet. Maar ik denk dat ik dit eens even ter spraken ga brengen. You've got to try everything, zeggen ze dan zo mooi.
Ik zou willen dat ik iets nuttigs tegen je zou kunnen zeggen maar ik weet hoe leeg het kan zijn. Dus, ik zeg dit, ik hoor je, ik voel met je mee, en ik hoop echt zo erg dat dit effect gaat hebben voor je. Ik gun je anders dan wat je nu kent.
Het is helemaal niet waar dat rtms niet geschikt is voor bipolair. Het was bij mij totaal geen issue dat ik bipolair ben. In de meeste onderzoeken die gedaan zijn wordt niet eens onderscheid gemaakt en worden uni- en bipolaire patiënten op een grote hoop gegooid. . Zoek maar eens op pubmed. Er is weinig specifiek onderzoek naar rtms bij bipolair gedaan, dat is wel waar. Maar het is dus geen medische contraindicatie. Alleen willen de meeste commerciële aanbieders zich niet wagen aan iets wat gecompliceerder is dan unipolaire depressie. De kans op een manie is extreem klein.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 12 augustus 2018 om 17:43
Als er weinig onderzoek naar gedaan is, weet je dus ook niet of het geschikt is.
Eerste googlehits die ik vind, zijn van organisaties die geen RMTS doen bij een bipolaire stoornis.
Bijvoorbeeld RTMS Expertisecentrum: De rTMS behandeling is niet geschikt voor cliënten:
die een bipolaire stoornis of manische depressie hebben.
Neurocaregroep doet het ook niet.
Dus de twijfels zijn er wel degelijk.
Eerste googlehits die ik vind, zijn van organisaties die geen RMTS doen bij een bipolaire stoornis.
Bijvoorbeeld RTMS Expertisecentrum: De rTMS behandeling is niet geschikt voor cliënten:
die een bipolaire stoornis of manische depressie hebben.
Neurocaregroep doet het ook niet.
Dus de twijfels zijn er wel degelijk.
zondag 12 augustus 2018 om 17:54
Dit voelt toch een beetje als een 'plak een pleister'-advies, terwijl iemand een slagaderlijke bloeding heeft. Je bedoeld het vast goed, maar een therapie-resitatente bipoliare stoornis los je echt niet op met meer en goed bewegen.
TO: veel sterkte. Ik lees mee, mijn beste vriend is chronisch depressief en ik leer veel van je topic.
zondag 12 augustus 2018 om 18:03
Plaatsvervangend boosheid.
"Een beetje depressief" waarbij sporten helpt is iets HEEL anders dan de problemen van Fayanna (en ook ik - uitbehandeld) hebben. Je weet niet half wat je schrijft.
Denk jij dat zij (en ook ik) niet al alles hebben geprobeerd?
Bij mij helpt sporten geen ene moer. Sterker nog, op erge momenten kan ik nauwelijks lopen.
anoniem_374309 wijzigde dit bericht op 12-08-2018 18:07
0.22% gewijzigd
