Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 12 augustus 2018 om 18:19
Ja hoor, je hebt alleen maar een permaban.
Je hebt mensen vreselijk uitgescholden.
Niet sjiek.
Sommige mensen hebben een psychische kwetsbaarheid; die kunnen dat er niet bij hebben. Die doen hun verhaal en worden ineens aangevallen door jou. Dat ben ik niet vergeten.
zondag 12 augustus 2018 om 18:20
Gröbbeböl schreef: ↑12-08-2018 18:19Ja hoor, je hebt alleen maar een permaban.
Je hebt mensen vreselijk uitgescholden.
Niet sjiek.
Sommige mensen hebben een psychische kwetsbaarheid; die kunnen dat er niet bij hebben. Die doen hun verhaal en worden ineens aangevallen door jou. Dat ben ik niet vergeten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 12-08-2018 20:00
Reden: troll
Reden: troll
4.96% gewijzigd
zondag 12 augustus 2018 om 18:26
zondag 12 augustus 2018 om 18:30
Ik ben zelf depressief. anders kijk je toch naar mijn document bij de huisarts. ik word wekelijks behandeld....strontvlieg schreef: ↑12-08-2018 18:29Doe even normaal zeg, weet je wel in wat voor topic je reageert?
zondag 12 augustus 2018 om 18:33
strontvlieg schreef: ↑12-08-2018 18:32Ja, ik heb het door inderdaad.... die blijft maar terugkomen.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 12-08-2018 19:59
Reden: op de man
Reden: op de man
18.82% gewijzigd
zondag 12 augustus 2018 om 18:36
oke ga ik doen, als ik maar niet word gebandstrontvlieg schreef: ↑12-08-2018 18:34tja, strontvliegen zijn nu eenmaal vies.
Misschien moet je je eigen topic openen ipv die van anderen te vervuilen.
zondag 12 augustus 2018 om 18:41
ik heb mijn reacties ook verwijderd.strontvlieg schreef: ↑12-08-2018 18:38Weet ik maar dan verpest hij iig dit topic niet. Heb mijn reacties daarom ook verwijderd.
