Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 13 juni 2018 om 15:01
Ik heb de link bekeken met de docu van Aurelia en haar verhaal over haar keuze om ook euthanasie te doen. Ik ben geschokt door het feit dat het per jaar om 60 mensen gaat die vanwege psychich lijden een einde aan hun leven willen. En dat zijn alleen nog maar de mensen die 'nette' euthanasie krijgen en nog niet eens de mensen die er op een andere manier uit proberen te stappen.
Geschokt dat de vroegtijdige dood voor veel mensen het enige antwoord is op leven.
Ik hoop dat je de gezochte rust vindt Fayana!
Geschokt dat de vroegtijdige dood voor veel mensen het enige antwoord is op leven.
Ik hoop dat je de gezochte rust vindt Fayana!
woensdag 13 juni 2018 om 20:09
Ik ben hier ene tijdje niet geweest. Ik wacht op het beginnen van de rtms behandeling in het Radboud. Ik zou snel kunnen beginnen volgens hen, maar het schiet niet erg op. Het is een voorwaarde voor de euthanasie. Ik heb de toezegging dat die door zal gaan als de rtms niet helpt, en ik ben in het stadium dat ik ook hoop dat de rtms niet gaat helpen. Ik wil gewoon dood. Ik ben op, ik kan niet meer.
Diyer, die 60 mensen die daadwerkelijk euthanasie krijgen zijn maar 6% van het aantal mensen dat een aanvraag doet wegens psychisch lijden. Bijna alle aanvragen worden afgewezen. EN het aantal mensen dat ondraaglijk lijdt e.n toch geen aanvraag doet, is nog vele malen groter
Diyer, die 60 mensen die daadwerkelijk euthanasie krijgen zijn maar 6% van het aantal mensen dat een aanvraag doet wegens psychisch lijden. Bijna alle aanvragen worden afgewezen. EN het aantal mensen dat ondraaglijk lijdt e.n toch geen aanvraag doet, is nog vele malen groter
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 13 juni 2018 om 21:07
Het is zó lastig voor te stellen als je gezond bent Fayana. Ik ken zeker ook de donkerte, maar zelfs dan zou ik uitkijken naar het sprankje licht dat er aan het eind vd tunnel gloort. Als je zelfs dat sprankje hoop niet meer hebt, omdat je weet uit ervaring dat het maar zo'n iniminikansje van slagen heeft. Jeetje meid. Ook al hoop ik -samen met anderen- dat het leven voor jou ooit anders zal kunnen zijn en dat therapie aanslaat, snap ik goed dat voor jou alles als rekken van het onuitstelbare zal voelen. Ik hoop dat je de kracht nog eventjes kunt opbrengen voor deze laatste horde en danwel je rust vindt na je dappere strijd of dat er toch ergens nog een ander beter en mooier leven voor je zal zijn. Hoe dan ook zal het goed voor je zijn. Linksom of rechtsom zal het leven of het einde ervan je beter behandelen.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
woensdag 13 juni 2018 om 22:24
Oakes schreef: ↑13-06-2018 21:47Hallo Fayanna, ik lees nu pas jouw topic. Zie je erg op tegen de RTMS? Heb je goede begeleiding? Ik lees dat je worstelt met een wel/of niet hiernamaals. Kan ik me voorstellen. Niemand weet het 'for real'. Ik geloof niet dat er een hel is. Ik geloof ook niet in een hemel. Ik hoop ook, net als jij, dat er niets is. Eindelijk rust.
Jouw verhaal is herkenbaar. Helaas wil mijn huisarts niet meewerken wegens haar religie. Het contact met de Levenseindekliniek was dermate stroef dat dat voor mij geen optie is. Ik heb besloten om naar Zwitserland te gaan. Ook daar moet je 'gekeurd' worden maar ik heb goede hoop. De afgelopen anderhalf jaar heb ik aan dossieropbouw gedaan om mijn 'zaak' steviger te maken. Ik ben nog niet gestart met de officiële procedure, maar wel met het innerlijk proces.
Net als jij heb ik geen bucketlist. Mijn laatste 'taak' is om goed voor mijn hond te zorgen. Hond is terminaal. Kan vandaag gebeuren, of over drie maanden, maar veel langer zal het niet duren. Daarna is het tijd voor mij.
Ik wens je veel sterkte. Dat alles mag gaan zoals jij het voor ogen hebt.
donderdag 14 juni 2018 om 09:14
Ik zie totaal niet op tegen de rtms, allen tegen het vele reizen.Oakes schreef: ↑13-06-2018 21:47Hallo Fayanna, ik lees nu pas jouw topic. Zie je erg op tegen de RTMS? Heb je goede begeleiding? Ik lees dat je worstelt met een wel/of niet hiernamaals. Kan ik me voorstellen. Niemand weet het 'for real'. Ik geloof niet dat er een hel is. Ik geloof ook niet in een hemel. Ik hoop ook, net als jij, dat er niets is. Eindelijk rust.
Jouw verhaal is herkenbaar. Helaas wil mijn huisarts niet meewerken wegens haar religie. Het contact met de Levenseindekliniek was dermate stroef dat dat voor mij geen optie is. Ik heb besloten om naar Zwitserland te gaan. Ook daar moet je 'gekeurd' worden maar ik heb goede hoop. De afgelopen anderhalf jaar heb ik aan dossieropbouw gedaan om mijn 'zaak' steviger te maken. Ik ben nog niet gestart met de officiële procedure, maar wel met het innerlijk proces.
Net als jij heb ik geen bucketlist. Mijn laatste 'taak' is om goed voor mijn hond te zorgen. Hond is terminaal. Kan vandaag gebeuren, of over drie maanden, maar veel langer zal het niet duren. Daarna is het tijd voor mij.
Ik wens je veel sterkte. Dat alles mag gaan zoals jij het voor ogen hebt.
Wat jammer van je huisarts en de levenseindekliniek. Ik heb begrepen dat het in Zwitserland zeker niet makkelijker is dan in Nederland. Ik wens je veel sterkte en hoop op een goede uitkomst voor jou.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 14 juli 2018 om 21:31
Ja, ik ben halverwege de behandeling. Sinds een paar dagen gaat het een heel klein pietsje beter. Niet genoeg nog om echt blij mee te kunnen en durven zijn, Met mijn geschiedenis durf ik gewoon nergens meer in te geloven.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 14 juli 2018 om 23:27
Wat goed. Kan me voorstellen dat je niet meer durft te hopen. Sterkte
zondag 15 juli 2018 om 17:41
Zo wordt het niet echt gebracht door psychiaters, maar ik vind dat het wel zo is. Ook onder behandelaren is rtms nog heel onbekend. En als iemand dan een heel ernstige therapieresistente depressie heeft, wordt toch als eerste ect aangeboden, zonder dat daarbij naar mijn idee voldoende aandacht is voor de ernstige bijwerkingen. Zelfs de psychiater die in het Radboud, waar ik behandeld word, 'hoofd rtms' is, wilde mij overhalen om ipv rtms toch ect te doen. De cijfers voor ect zijn ietsje beter qua effect, dat is waar. Maar wegens de bijwerkingen zal het voor mij nooit een optie zijn. Dan is rtms een goed alternatief. Maar dat is mijn mening.
Ik krijg 20-30 behandelingen. Ga nu mijn 4e week in en dan wordt besloten of ik na die 20 sessies nog verder ga.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 15 juli 2018 om 17:45
Officieel wordt het inderdaad gecombineerd, maar die therapie is een lachertje en een blamage. Het heet officieel 'activerende therapie'. Het is groepstherapie in een open groep, wat inhoudt dat er voortdurend nieuwe mensen instromen. De helft van het uur gaat dus op aan voorstellen. De therapie kan in 1 zin samengevat worden: ga leuke dingen doen, dan ga je je vanzelf beter voelen. Nou, zo werkt het niet. Bij mij niet tenminste. Verder is 'ga leuke dingen doen' ook iets wat je nou bij uitstek niet tegen depressieve mensen moet zeggen. Essentie van depressie is nou juist dat je ergens van KAN genieten. Van deze therapie ga ik me echt niet beter voelen. Maar het moet, anders wordt de behandeling niet door de verzekering vergoed.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 15 juli 2018 om 17:55
Wat bedoel je met overige behandelingen? De 21e t/m 30e rtms? Daar moet een arts uiteindelijk toestemming voor geven, maar ik ga ervan uit dat dat in overleg gaat. Ik weet nu natuurlijk nog niet hoe ik me voel als de 20 behandelingen klaar zijn (24 juli). Als ik kijk hoe klein de vooruitgang tot nu toe is, dan zal ik na 20 sessies nog steeds aardig depressief zijn. Maar dat kan ik niet zeker weten. Ik neem aan dat zolang ik zeg dat ik nog steeds aardig depressief ben, de arts akkoord zal gaan met 10 extra sessies. Desnoods dik ik mijn depressie een beetje aan om dat voor elkaar te krijgen. Ik wil heel graag verder gaan, omdat ik denk/hoop dat het positieve effect dan misschien langer aanhoudt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 15 juli 2018 om 18:03
Wat apart dat het niet verbonden is aan een passende psychotherapie. Dat lijkt mij erg apart, dat RTMS en beetje een 'laatste redmiddel' is voor mensen met depressie, maar dat er slechts een soort 'instapniveau' gesprekstherapie wordt geboden.fayanna schreef: ↑15-07-2018 17:45Officieel wordt het inderdaad gecombineerd, maar die therapie is een lachertje en een blamage. Het heet officieel 'activerende therapie'. Het is groepstherapie in een open groep, wat inhoudt dat er voortdurend nieuwe mensen instromen. De helft van het uur gaat dus op aan voorstellen. De therapie kan in 1 zin samengevat worden: ga leuke dingen doen, dan ga je je vanzelf beter voelen. Nou, zo werkt het niet. Bij mij niet tenminste. Verder is 'ga leuke dingen doen' ook iets wat je nou bij uitstek niet tegen depressieve mensen moet zeggen. Essentie van depressie is nou juist dat je ergens van KAN genieten. Van deze therapie ga ik me echt niet beter voelen. Maar het moet, anders wordt de behandeling niet door de verzekering vergoed.
zondag 15 juli 2018 om 18:32
Zeg maar gerust dat de therapie van een debiel niveau is. Ik vind het ook vreemd, maar ik heb mijn buik vol van therapie, dus heb er ook geen behoefte aan.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
